LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd.

[ archief ] de rechterlijke afwikkeling van de aandelenlease-affaire

Hier kan je jouw opmerkingen en klachten kwijt over LegioLease.
peewee
Berichten: 2195
Lid geworden op: 15 mar 2004 12:00

de rechterlijke afwikkeling van de aandelenlease-affaire

Ongelezen bericht door peewee »

Door deze en gene zijn op dit forum de voorbije jaren de nodige twijfels geuit over belangrijke aspecten van de rechterlijke afwikkeling van de aandelenlease-affaire. Voorbeelden zijn de alom verbazing oproepende rechterlijke afwijzing van alle misleidingsclaims, welk oordeel haaks staat op enkele eerdere oordelen (wel misleiding !) van de Reclame Code Commissie en van de AFM. Alsook het rechtsoordeel dat de Wck niet van toepassing zou zijn op aandelenlease (een oordeel zwaar bekritiseerd door Prof. N. Huls die de Hoge Raad zelfs onkunde verwijt). De zeer belangrijke rol die raadsheer en ex-advocaat (van Loeff, Claeys Verbeke/Aegon's advocatenkantoor) Mr. W.C. naar zich toetrok; ook als rechter-commissaris.

Misschien is het onderstaande artikel van Folkert Jensma vandaag in NRC Handelsblad een nieuwe eye-opener over de netwerken binnen de rechtspraak (ons-kent-ons).

Vriendjes, de achilleshiel van de rechtspraak
Op 1 september opende de weekendkrant met ‘Verdachte Haagse rechters mobiliseren hun vriendjes’. En zes weken later kan ik nog steeds geen rechter tegen komen of ze beginnen erover. Men is boos, vooral om de gewekte indruk, het opgeroepen beeld. Dat werd vrij treffend door de ombudsman van de krant een week later samengevat als ‘de krant vindt het daar één grote zooi’. Dat ‘daar’ slaat dan op de parade aan oud collega’s, relaties en bestuurders die de betreffende Haagse rechters bij hun zaak probeerden te betrekken. Uit de journalistieke reconstructie elders in de krant bleek overigens dat hen dat inhoudelijk maar weinig opleverde.


In sociale netwerken speelt men elkaar graag de bal toe

En dus, zeggen de opgewonden magistraten, was er ook ‘niks aan de hand’. Maar intussen had de krant wel het instituut beschadigd, de rechtspraak in diskrediet gebracht etc. En dat in NRC Handelsblad! Een krant die…, vult u zelf maar in. Van de elite en dus vóór de elite – kort samengevat. Dat is natuurlijk een misverstand, maar zo wordt het wel ervaren.

Nu was ik het zelf eens met het oordeel achteraf van de ombudsman. Die vond het een verhelderend stuk over het krachtenveld in deze zaak. Wat mij betreft was het ook interessant om te lezen dat noch de minister, noch de super-PG zich hadden laten inpakken, omdat ze toevallig in het netwerk van deze ex-rechters zaten. Ook het beramen van hun aanval op de getuige à charge was verhelderend. En dat de twee rechters zo lang werden afgeluisterd, was toch ook een schok. Maar het artikel werd mij te populistisch gebracht – de gekozen term ‘vriendjes’ is neerbuigend. Daarin geef ik de boze rechters gelijk.

Op de redactie is er onderling veel over gediscussieerd en daar heb ik een persoonlijke handicap ontdekt. Het wil er bij mij namelijk niet in dat de rechtspraak in Nederland niet integer zou zijn. Dus ik kan mij maar héél moeilijk foute rechters voorstellen. Andere collega’s hebben daar minder last van. Dat zal wel komen omdat er in mijn netwerk toevallig bevriende rechters zitten voor wie ik mijn hand in het vuur steek. Noem het een parti pris. De publieke incidenten met rechters tot nu toe die ik ken, waren dat ook echt. Een verkeerde benoeming hier, een disfunctioneren daar, een persoonlijke stommiteit of iemand die privé de weg kwijt raakte. Ik ken geen gevallen van corruptie, samenzwering of manipulatie. Toch gaat het in de zaak van de twee Haagse ex-rechters precies daar om. De ene rechter wordt ervan beschuldigd een projectontwikkelaar met opzet te hebben benadeeld, in opdracht van de andere rechter. En wel op verzoek van diens (sociale) netwerk. In het getuigenverhoor ontkenden ze elkaar persoonlijk te kennen. Dat lijkt nu een leugen.

Sindsdien houd ik er dus journalistiek rekening mee dat deze beschuldigingen waar kunnen zijn. Corruptie bloeit immers in netwerken, waar men elkaar de bal toespeelt. Deze week startte de strafzaak tegen een Noord-Hollandse VVD-gedeputeerde die zich volgens het Openbaar Ministerie door banken, bouwbedrijven en projectontwikkelaars stelselmatig onder de tafel liet betalen. Nauwelijks twee weken eerder onthulde deze krant dat het OM recent een advocaat-generaal had ingehuurd die kort na zijn aanstelling door de FIOD verdacht werd van fiscale fraude. Deze benoeming liep eveneens via een netwerk, en wel dat van de VVD. In een partijcommissie had deze advocaat laten vallen wel te willen overstappen naar het OM. Dat gebeurde ook, dankzij weer een ander commissielid, tevens hoofdofficier van Justitie.

Ons kent ons dus, in dit geval binnen de VVD. Waarna ‘ons’ dus ook met de brokken blijft zitten. Die twee Haagse ex-rechters waren ook al niet vlekvrij. De één kreeg een betaalde adviesopdracht van de ander, die de magistratuur al had verlaten. En voerde deze nog uit ook, hoewel het rechters en officieren is verboden naast hun functie juridisch advies te geven. Is dit krabbelen in de marge, de schilder die op zaterdag voor zichzelf werkt, of een topje van de ijsberg? Ook de verdachte advocaat-generaal bleek trouwens bij te klussen, zelfs met instemming van zijn superieuren.

Het woord ‘vriendjes’ in de berichtgeving zit me inmiddels minder dwars. Gisteren zat ik weer eens bij een workshop, nu in Nieuwspoort, waar de spanning tussen rechters en politici werd besproken. PvdA-Kamerlid Jeroen Recourt, oud-rechter, schetste daar in ronde termen de legitimiteitscrisis tussen de overheid en wat hij ‘de afhakers’ noemt. De groep laagopgeleiden die na Fortuyn de politiek waarnam als één corrupte kliek die elkaar de hand boven het hoofd houdt. Symbool daarvan is volgen Recourt ‘de zaak Demmink’. Deze scheidende secretaris-generaal van Justitie wordt al jaren beschuldigd van pedofilie, corruptie en wat niet al. Ik ken geen jota geloofwaardig bewijs, maar de man is nu zolang met drek overgoten dat hij vanzelf is gaan stinken.

Intussen komen de lezersmailtjes en tweets binnen, waarin ons wordt gecommandeerd dit schandaal eindelijk te onthullen. Op straffe van totaal journalistiek gezichtsverlies. Enfin, we doen ons best. Maar het zou wel eens tegen kunnen vallen. Denk ik dan weer.
bron: NRC Handelsblad 2012

Gesloten