[ archief ] 2 Uitspraken Den Haag: Dexia 75%, lessee 25% schade betalen

[Chris G]

LJN: AS4564, Rechtbank 's-Gravenhage, 368496/03-4991 Printbare versie

Datum uitspraak: 17-11-2004
Datum publicatie: 04-02-2005
Rechtsgebied: Handelszaak
Soort procedure: Eerste aanleg - enkelvoudig
Inhoudsindicatie: Aandelenlease - WinstVerDriedubbelaar. Gedaagde kan geen beroep doen op buitengerechtelijke vernietiging van de overeenkomst door zijn echtgenote; zij is geen partij in dit geding. Schending van de zorgplicht. Verdeling van het nadeel: 25% voor gedaagde, 75% voor Dexia.


Uitspraak

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE
Sector kanton - locatie Leiden

rl
rolnr. 368496/03-4991
datum: 17 november 2004

Vonnis in de zaak van:

de naamloze vennootschap Dexia Bank Nederland N.V.,
gevestigd en kantoorhoudende te Amsterdam,
eisende partij in conventie,
verwerende partij in reconventie,
gemachtigde: E. van Mastrigt,

tegen

[gedaagde] (geb. [geboortedatum])
wonende te [adres],
gedaagde partij in conventie,
eisende partij in reconventie,
procederend in persoon.

Partijen worden aangeduid als "Dexia" en "[gedaagde]".


Procedure

1. De kantonrechter heeft kennis genomen van de volgende stukken:
- de dagvaarding dd 4 september 2003 met producties,
- de conclusie van antwoord in conventie tevens eis in reconventie, met producties,
- de rolbeslissing d.d. 3 december 2003,
- de conclusie van repliek in conventie, houdende vermindering van eis, tevens antwoord in reconventie, met producties,
- de conclusie van dupliek in conventie tevens repliek in reconventie,
- de conclusie van dupliek in reconventie, tevens akte tot rectificatie in conventie, met producties.
De kantonrechter neemt aan dat de ontbrekende productie 9 van Dexia geheel overeenkomt met de door [gedaagde] overgelegde, in het griffiedossier als origineel aanwezige en goed leesbare, advertentie voor de WinstVerDriedubbelaar in De Volkskrant van 5 juni 1999.


Feiten

2. Tussen partijen - verder te noemen Dexia en [gedaagde] - staat, mede gelet op de door partijen overgelegde producties, als niet dan wel onvoldoende weersproken, het volgende vast:
a. Dexia is de rechtsopvolgster onder algemene titel van de Bank Labouchere N.V. (hierna Labouchere), op haar beurt rechtsopvolgster van Legio Lease B.V.(Legio).
b. Op 17 juni 1999 heeft [gedaagde] met Legio een aandelenlease-overeenkomst onder nummer 74207879 gesloten onder de naam "WinstVerDriedubbelaar" (hierna : de overeenkomst). De overeenkomst heeft een looptijd van 36 maanden waarbij [gedaagde] van Legio een door haar gekocht pakket aandelen/effecten met een aankoopbedrag van € 7.911,00 least voor een leasesom van € 9.570,89. Deze leasesom is opgebouwd uit het voormelde aankoopbedrag en een bedrag van € 1.659,89 aan rente.
c. [gedaagde] diende volgens de overeenkomst de genoemde leasesom als volgt aan Legio te voldoen:
gedurende de looptijd van de overeenkomst elke maand, in totaal dus 36 keer, een maandtermijn van € 46,11, via automatische incasso te betalen op of omstreeks de 1e dag van iedere maand;
€ 45,38 in of omstreeks de 35e maand;
€ 7.865,62 aan het einde van de overeenkomst, volgens de overeenkomst in principe te verrekenen met de verkoopopbrengst van de aandelen.
d. Gedurende de looptijd van de overeenkomst zijn de onder c genoemde maandtermijnen via automatische incasso ten laste van de rekening van [gedaagde] betaald.
e. Dexia heeft aan het einde van de looptijd van de overeenkomst een eindafrekening opgesteld volgens welke [gedaagde] een bedrag van € 1.198,11 met 0,96% vertragingsrente per maand aan Dexia dient te betalen.


Vordering in conventie

3. Bij inleidende dagvaarding vorderde Dexia betaling van genoemd saldo, vermeerderd met € 82,95 vertragingsrente, berekend tot 27 juni 2003, met € 323,68 buitengerechtelijke incassokosten, derhalve in totaal € 1.604,74 met verdere rente en proceskosten. Bij repliek heeft zij haar vordering verminderd tot - na correctie - € 406,63 met rente en kosten nadat [gedaagde] na dagvaarding alsnog € 1.198,11 had betaald.

4. Dexia heeft aan haar vordering ten grondslag gelegd dat [gedaagde] zijn betalingsverplichting uit hoofde van de overeenkomst niet is nagekomen. Zij stelt dat zij [gedaagde] diverse keren heeft aangemaand en dat zij hem bij aangetekende incassobrief in de gelegenheid heeft gesteld om het verschuldigde bedrag zonder rente en kosten in termijnen te voldoen. Ook heeft zij [gedaagde] telefonisch op zijn betalingsplicht gewezen. Toen dit geen resultaat had heeft zij redelijkerwijs bovengenoemde kosten moeten maken om tot incassering buiten rechte te komen.

5. Naar aanleiding van het verweer van [gedaagde] heeft Dexia betwist dat zij hem onvoldoende heeft voorgelicht omtrent de risico's die verbonden zijn aan de overeenkomst. Dexia stelt dat zij aan [gedaagde] destijds de in dit geding overgelegde brochure, de overeenkomst met algemene voorwaarden, rekenvoorbeeld en fiscale opinie ter informatie heeft toegestuurd. Zij beschrijft alle verrichte buitengerechtelijke incassowerkzaamheden.


Verweer in conventie en eis in reconventie

6. [gedaagde] voert in conventie verweer tegen de buitengerechtelijke incassokosten, die hij prematuur gemaakt en buitensporig acht. In reconventie vordert hij het onder protest betaalde eindsaldo van € 1.198,11 en - voor het geval zijn beroep op het ontbreken van de handtekening van zijn echtgenote slaagt - zijn inleg ad € 1.659,96 terug.

7. [gedaagde] heeft de brief van Dexia van 8 mei 2003 nooit ontvangen; wel is hem bij brief van 19 juni 2002 de eindafrekening toegezonden. Hij heeft dit bedrag niet terstond overgemaakt omdat hij zich aanvankelijk niet had gerealiseerd dat hij ooit een bedrag zou moeten nabetalen en verwijst daartoe naar de advertentie in De Volkskrant van 5 juni 1999, welke hij op dit punt misleidend acht. Vervolgens heeft [gedaagde] zijn betaling opgeschort vanwege de inmiddels ontstane maatschappelijke onrust over aandelenlease-zaken. In februari 2003 biedt hij Dexia onder voorbehoud van alle rechten betaling in termijnen aan, met verzoek daartoe een rekeningnummer op te geven, waarop Dexia niet reageert of slechts met een algemene aanmaning. Hij is daarom vervolgens verbaasd in september 2003 de dagvaarding te ontvangen terwijl de regering een bemiddelingspoging had aangekondigd, en heeft toen alsnog € 1.198,11 onder protest betaald. Van de gestelde buitengerechtelijke incassohandelingen heeft hij geen weet.

8. De terugvordering van inleg en eindsaldo, subsidiair in elk geval van het eindsaldo, baseert [gedaagde] op het misleidende karakter van de advertentie, waarin sprake is van versluierd taalgebruik. Het risico dat niet alleen winst, maar ook verlies kan worden verveelvoudigd, wordt niet genoemd. De spreiding is beperkt en de constructie laat geen tussentijdse bijstelling toe, wat ook risicoverhogend werkt. De Klachtencommissie DSI steunt hem in dit oordeel.
Voorts acht hij het contract niet geldig omdat zijn echtgenote dit niet heeft meegetekend. Hij legt over een brief d.d. 15 november 2003, kennelijk getekend door zijn echtgenote, waarin deze verklaart geen toestemming te hebben gegeven en ook niet te willen geven voor de overeenkomst zoals die door haar echtgenoot is afgesloten met Legio Lease.
Bovendien stelt [gedaagde] dat Dexia jegens hem onzorgvuldig heeft gehandeld, onder verwijzing naar de Nadere Regeling toezicht effectenverkeer 1999 (hierna ook: NR). Dexia heeft zich niet op de hoogte gesteld van de financiële positie en de beleggingsdoelstelling van [gedaagde]. Zij heeft niet gewaarschuwd toen het saldo negatief werd. Zijn beleggingsdoel was met name de financiering van de studie van zijn zoon na afloop van de looptijd van 36 maanden.


Verweer in reconventie

9. Dexia stelt zich in reconventie op het standpunt dat de advertentie voldoende duidelijk aangeeft dat er sprake kan zijn van een restschuld en wijst op rechtspraak waarin is geoordeeld dat haar advertenties voor de WinstVerDriedubbelaar niet misleidend waren. Als [gedaagde] de portefeuille tussentijds had willen wijzigen is hij waarschijnlijk een dusdanig ervaren belegger dat zijn verwijten over ondeugdelijke voorlichting niet opgaan.
Dexia wijst er op dat de echtgenote van [gedaagde] geen partij is in het geding en daarom geen beslissing over de vernietiging van de overeenkomst ex art. 1:88 jo. 89 BW kan uitlokken. Afgezien daarvan acht Dexia deze bepalingen niet op de overeenkomst van toepassing.
Dexia was niet gehouden zich te verdiepen in de persoonlijke situatie van [gedaagde]. De NR 1999 is slechts van toepassing op effectendiensten en niet op kredietverlening. Informatie over de financiële toestand, beleggingservaring en beleggingsdoelstelling van [gedaagde] zou bij de uitvoering van de overeenkomst altijd irrelevant geweest zijn en behoefde dus volgens het primaire standpunt van Dexia op grond van artikel 28 lid 1 NR 1999 niet te worden ingewonnen. Laatstgenoemd artikel is onverbindend, aldus het subsidiaire betoog van Dexia. Niet juist is dat er in het geheel geen toetsing is gedaan. [gedaagde] is getoetst bij het Bureau Kredietregistratie (BKR) te Tiel. Dexia betwist dat er in strijd is gehandeld met het "know your customer" beginsel en dat zij [gedaagde] had moeten waarschuwen toen de koersen daalden. Voor het geval het beroep op vernietiging van de overeenkomst slaagt vordert zij subsidiair de vergoeding van het waardeverschil als bedoeld in art. 6:278 BW.


Beoordeling

10. Er is aanleiding eerst de vordering in reconventie te behandelen.

11. In het midden kan blijven al hetgeen partijen hebben aangevoerd omtrent de vraag of bepalingen betreffende huurkoop op de overeenkomst van toepassing zijn, omdat het beroep op de nietigheid van de overeenkomst reeds afstuit op de omstandigheid dat dit beroep slechts door de niet-toestemmende echtgenoot kan worden gedaan en dus niet door de contracterende echtgenoot. De echtgenote van [gedaagde] is echter geen partij in dit geding.

12. Het voorgaande betekent, dat de voorwaarde, waaronder [gedaagde] de 36 reeds betaalde (rente-)termijnen terugvordert, niet is vervuld.

13. Voor zover in de stellingen van [gedaagde] moet worden gelezen dat de overeenkomst behoort te worden vernietigd wegens dwaling, gaat deze stelling niet op. In het voetspoor van de vonnissen d.d. 30 juni en 7 juli 2004 van de rechtbank Amsterdam (NJF 2004, 410 resp. 411), welk oordeel hier wordt overgenomen, is de kantonrechter van oordeel dat de reclame van Dexia voor de WinstVerDriedubbelaar niet als misleidend kan worden aangemerkt en dat een beroep op dwaling op deze grond daarom niet kan slagen. Dat laat onverlet dat de aanbieder tekort kan zijn geschoten in de nakoming van zijn zorgverplichting.

14. Overeenkomstig het vonnis van de rechtbank Amsterdam d.d. 30 juni 2004, NJF 2004, 410 en van de daaromtrent gedane uitspraken van de Klachtencommissie van het DSI d.d. 5 februari 2004, NJF 2004, 446 is de kantonrechter van oordeel dat Dexia bij het aanbieden van de WinstVerDriedubbelaar gehouden was aan de in de Nadere Regeling toezicht effectenverkeer 1999 (gedoeld wordt hier op de versie die gold van 1 februari 1999 tot 1 september 2001) gecodificeerde zorgplicht, waaraan niet afdoet dat zij een kant-en-klaar effectenproduct aan een breed publiek aanbood. De stelling van Dexia dat deze NR onverbindend is treft geen doel, reeds omdat de daarin neergelegde regels ook volgen uit de zorgplicht, waarvan de Hoge Raad in zijn arrest van 9 januari 1998, NJ 1999, 285, JOR 1998, 116, heeft beslist "dat de maatschappelijke functie van de banken een bijzondere zorgplicht meebrengt, zowel jegens haar cliënten uit hoofde van de met hen bestaande contractuele verhouding, als ten opzichte van derden met wier belangen zij rekening behoort te houden op grond van hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt."

15. Anders dan Dexia betoogt kan voorts (de restschuld van) de lening, waarop de NR niet ziet, niet geabstraheerd worden van de belegging in aandelen, omdat de overeenkomst in haar geheel ter beoordeling voorligt. Zoals Dexia zelf terecht opmerkt: "Veelal zal een cliënt juist kiezen voor aandelenlease, omdat het hem ontbreekt aan de financiële middelen om zelfstandig het aankoopbedrag voor effecten te financieren". Weliswaar zag genoemd arrest niet op een aandelenlease-constructie, maar gelet op de aan de onderhavige overeenkomst (waarvan een optieconstructie deel uitmaakt) verbonden risico's bestaat er geen aanleiding in dit geval anders te oordelen.

16. Tenminste had Dexia zich rekenschap behoren te geven van de vraag of haar potentiële wederpartij naar redelijke verwachting over voldoende bestedingsruimte zou beschikken om aan de uit de overeenkomst voortvloeiende verplichtingen te voldoen en of de overeenkomst beantwoordde aan de beleggingsdoelstelling van de betrokkene. Dexia had erop bedacht dienen te zijn dat tot haar wederpartijen personen zouden behoren die niet over voldoende inzicht in beleggen beschikken om zich zelfstandig in effectentransacties te begeven. Reeds gelet op die omstandigheid mocht van een deskundige als Dexia worden verwacht dat potentiële afnemers van het effectenleaseproduct indringend werden gewezen op de daaraan verbonden risico's, ook al heerste destijds onder vele betrokkenen de verwachting dat de aandelenkoersen een aanhoudende en min of meer belangrijke stijging zouden blijven vertonen. Daartoe noopte tevens de aard van dat product. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft Dexia in ieder geval ten aanzien van het onderzoek naar de bij haar wederpartij te verwachten bestedingsruimte en naar diens beleggingsdoelstelling ontoereikende zorg betracht, omdat zij slechts heeft onderzocht of de afnemer geregistreerd stond bij het BKR.

17. Omtrent zijn financiële positie heeft [gedaagde] niets concreets aangevoerd, anders dan dat hij zich bij het aangaan van de overeenkomst niet heeft gerealiseerd dat hij ooit een bedrag zou moeten nabetalen. Met betrekking tot zijn beleggingsdoelstelling heeft hij gesteld dat hij de WinstVerDriedubbelaar afsloot ter gedeeltelijke financiering van de studie van zijn zoon.

18. Dexia heeft zich in het geheel niet in deze omstandigheden verdiept toen zij de overeenkomst met [gedaagde] afsloot. Zij heeft zich er niet van vergewist of deze overeenkomst paste in de financiële situatie en doelstellingen van [gedaagde]. Evenmin heeft zij ingegrepen of gewaarschuwd toen de aandelenkoersen zodanig daalden dat er een negatief saldo dreigde te ontstaan. De omstandigheid dat de overeenkomst een vaste looptijd had doet daaraan niet af; het is immers duidelijk dat de schade beperkt had kunnen worden wanneer tussentijds was ingegrepen door verkoop van de aandelen en sluiting van de bijbehorende optieposities. Door deze nalatigheid is Dexia tekortgeschoten in de haar jegens een (potentiële) cliënt betamende zorgplicht als bovenbedoeld. Uit dien hoofde is Dexia ten minste medeverantwoordelijk voor het als gevolg daarvan door [gedaagde] ondervonden nadeel.

19. Daarbij dient echter mede in aanmerking te worden genomen dat ook [gedaagde] een eigen verantwoordelijkheid draagt voor de gevolgen van zijn keuze voor het aangaan van deze aandelenlease-overeenkomst. Immers [gedaagde] heeft, kennelijk uit winstbejag, in het risico van een negatieve afloop, waarop hij blijkens de overgelegde advertentietekst wèl is gewezen, blijkbaar geen aanleiding gezien om van de transactie af te zien of tenminste nadere inlichtingen in te winnen over de risico's en over de vraag of de overeenkomst paste in zijn plan om een gedeeltelijke studiefinanciering te vormen. Beide partijen hebben aldus bijgedragen in het ontstaan van bedoeld nadeel. De verantwoordelijkheid van Dexia als professionele partij en als bank, belast met bedoelde maatschappelijke zorgplicht, weegt evenwel aanmerkelijk zwaarder dan die van [gedaagde] als consument. Daarom verdeelt de kantonrechter, tevens rekening houdende met de overige omstandigheden van het geval, het nadeel aldus dat 25% ervan voor rekening komt van [gedaagde] en 75% voor rekening van Dexia.

20. Bedoeld nadeel is in dit geval gelijk te stellen aan het saldo van de eindafrekening, € 1.198,11. Nu [gedaagde] dit reeds onder protest heeft betaald, dient Dexia daarvan 75% of € 898,58 aan [gedaagde] te restitueren. In reconventie dient Dexia als merendeels in het ongelijk gestelde partij de proceskosten te dragen.

21. Het voorgaande betekent dat de vordering in conventie niet kan slagen en dat in het midden kan blijven wat [gedaagde] heeft aangevoerd omtrent (de hoogte van) de buitengerechtelijke incassokosten, waarvan de toewijzing immers afhankelijk is van de beslissing omtrent de hoofdsom. Dexia moet ook in conventie als de in het ongelijk gestelde partij de proceskosten dragen.


Beslissing

De kantonrechter:

in conventie:

- wijst de vordering af;

- veroordeelt Dexia in de proceskosten, tot op deze uitspraak aan de zijde van [gedaagde] begroot op nihil;

in reconventie:

- veroordeelt Dexia om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan [gedaagde] te betalen € 898,58 ;

- veroordeelt Dexia in de proceskosten, tot op deze uitspraak aan de zijde van [gedaagde] begroot op nihil;

- verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

- wijst af het meer of anders gevorderde.

Dit vonnis is gewezen door kantonrechter mr. R.Th. van Leeuwen en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 17 november 2004.

http://zoeken.rechtspraak.nl/zoeken/dtl ... ljn=AS4564

De tweede uitspraak is vrijwel identiek met hetzelfde percentage aan schuldverdeling. Daarvan onderstaand alleen de link:

http://zoeken.rechtspraak.nl/zoeken/dtl ... ljn=AS4566

[mali]

Zaken zijn van November.

Nu weet de Ktr. beter: zorgplicht ernstig geschonden (HB DSI).
Geen Wck-vergunning (Ktr. Utrecht en Almelo).

Zoals Piet heeft geconstateerd: rechters zijn lui. Neem gunstige vonnissen met redeneringen voor zorgplicht, huurkoop, wck-vergunnigsvereiste, haast woordelijk over in uw verweer zodat de rechter deze kan overnemen in zijn vonnis.
Als je dat niet doet, nemen ze de drogredeneringen van dexia over.
Zelf doen ze namelijk niets en laten dexia nog wegkomen met het spaargeld dat ze gejat hebben van een debiel.

[willy59]

Chris G
volgens mij hebben ze er nog een paar bijgezet.
Ik zie er nu 5 van 75/25

Plus nog een vordering afgewezen van Dexia voor een Bonus effect
willy

[Chris G]

Willy, je was me net voor, omdat ik de linken hierop wilde plaatsen moest ik even de ID nummers opzoeken.
Hieronder staan de linken en de uitspraaknummers met de datum van de uitspraak. Wat mij wel opvalt dat deze uitspraken allemaal gedaan zijn halverwege november vorig jaar. Waarom deze nu pas worden gepubliceerd is mij een raadsel. Hij lijkt er enigzins op dat eerst even "de kat uit de boom is gekeken".
Nu Den Bosch in hoger beroep 3 uitspraken heeft gedaan lijken rechters wat meer uitspraken te publiceren althans dat is mijn veronderstelling.

Hieronder de linken van de vier nieuwe uitspraken van Den Haag/Leiden:

http://zoeken.rechtspraak.nl/zoeken/dtl ... ljn=AS4802

LJN: AS4802, Rechtbank 's-Gravenhage, 422603/04-3338
10-11-2004


http://zoeken.rechtspraak.nl/zoeken/dtl ... ljn=AS4810

LJN: AS4810, Rechtbank 's-Gravenhage, 414419/04-2763
17-11-2004


http://zoeken.rechtspraak.nl/zoeken/dtl ... ljn=AS4816

LJN: AS4816, Rechtbank 's-Gravenhage, 432628/04-4133
10-11-2004


http://zoeken.rechtspraak.nl/zoeken/dtl ... ljn=AS4815

LJN: AS4815, Rechtbank 's-Gravenhage, 371351/03-5404
17-11-2004

[willy59]

Chris G.

Ik denk dat je gelijk hebt.
Er komt nu een regen van uitspraken op rechtspraak.nl
Moet wel zeggen dat ik daar blij mee ben.
Want elke keer dat geroep van Dexia van wij winnen veel zaken en waarvan iedereen weet dat het niet zo is word nu aangetoond met alle uitspraken.
Want echte winst voor dexia kan ik hier niet vinden.
Alleen in het begin toen ze dachten dat ze iedereen konden afbluffen.
Nu de zaken echt gaan lopen kan ik niet echt meer winst voor Dexia ontdekken.

De enige bolwerken van Dexia zijn (waren)
Arnhem (maar dat is nog afwachten nu met de WCK)
Almelo (maar met de WCK weet ik het nog zo net niet)
Roermond )maar daar is nu in hoger beroep Huurkoop bepaald)

willy

[cornelis]

Alleen in het begin toen ze dachten dat ze iedereen konden afbluffen.

Daarom zijn zoveel mensen op het aanbod in gegaan.
En dat is weer chantage,en dat is strafbaar volgens mij.

groetjes

[JOOST1]

al in augustus 2003 was bekent bij Simone Maarten en Sara dat Dexia geen kans had met hun stelling over Huurkoop en er is door de heer Blok heelveel gewaarschuwd voor de Hardheidscl.
Hier onder nog eens de uit een zetting van Simone

Ik heb het artikel huurkoop met de parlementaire geschiedenis nog maar eens hier bij gehaald. voor de nieuwkomers

joost


Vandaag heb ik de parlementaire geschiedenis van art. 7A:1576 ev. doorgenomen. Er werd niet uitvoerig ingegaan op de koop op afbetaling en de huurkoop, omdat tegelijkertijd de invoering van de bepalingen van consumentenkoop plaatsvond, waarover meer geproken werd. Wat ik er wel vond, en wat volgens mij erg belangrijk zou kunnen zijn (ik houd hier een slag om de arm!), is het volgende:

Art. 7A:1576 lid 5 luidt: "Het in deze titel (koop op afbetaling, Simone) bepaalde vindt overeenkomstige toepassing op vermogensrechten, niet zijnde registergoederen, voor zover dat in overeenstemming is met de aard van het recht."
De parlementaire geschiedenis zegt daarover het volgende:
Kamerstukken Tweede Kamer 16979, vergaderjaar 1981, Vaststelling en invoering van titel 7.1 (koop en ruil) van het nieuwe Burgerlijk Wetboek, nr.3, Memorie van Toelichting, blz. 66:
"Lid 1 (van art. 1576, Simone) spreekt, evenals de andere bepalingen van deze afdeling, van de koop en verkoop op afbetaling van ZAKEN. Blijkens art. 3.1.1.1 (later art. 3:2 BW, Simone) moet in het nieuwe BW onder het begrip zaak verstaan worden: een voor menselijke beheersing vatbaar stoffelijk object. Derhalve omvat het begrip zaak in het nieuwe BW niet meer de vermogensrechten, zulks in afwijking van het woordgebruik in art. 555 BW (nu art. 3:1, Simone); men zie ook artikel 3.1.1.0 (nu ook art. 3:1 BW, Simone). Het nieuwe vijfde lid strekt ertoe de toepasselijkheid van deze afdeling (*, Simone) op de koop op afbetaling van vermogensrechten te handhaven, en doet dit op een wijze die vergelijkbaar is met art. 7.1.10.1 (nu art. 7:47 BW, Simone) voor de koop in het algemeen."

Goed nieuws, wellicht? Het is nu duidelijk dat art. 7A: 1576 lid 5 de titel (echter, de Memorie van Toelichting spreekt over 'de afdeling' i.t.t 'de titel', zie *) ook van toepassing verklaart op koop op afbetaling van vermogensrechten. Nu aandelenlease een huurkoopconstructie betreft, wat een species is van koop op afbetaling, moet deze overeenkomst vallen onder het toestemmingsvereiste van art. 1:88 lid 1 sub d. Immers, de Memorie van Antwoord van art. 1:88 bepaalt daarover het volgende:
"Wat koop op afbetaling is, is gedefinieerd in art. 1576 etc." Dat daaronder ook huurkoop valt, wordt nergens bestreden. De Asser Personen-en Familierecht zegt het als volgt:
"De vraag wat onder 'koop op afbetaling' moet worden verstaan, wordt beantwoord door art. 7A:1576 lid 1 en 2 BW. Daar wordt de koop op afbetaling in het algemeen, dus inbegrepen huurkoop, gedefinieerd."

Zoals ik het nu lees, zou art. 1:88 lid 1 sub d wél van toepassing zijn, de contracten zouden dus binnen 3 jaar vernietigd kunnen worden. Ik ben benieuwd naar evt. commentaar van jullie...

prettig weekend,

Simone

[tester]

Dexia zal wel met een nieuw dexia aanbod komen begint er op te lijken dat ze aanlopende band verliezen.