[ archief ] categoriemodel Rechtbank onjuist

[peewee]

Met enige verbazing stel ik vast dat een meerderheid van de Dexia-gedupeerden de eis van de Rechtbank Amsterdam dat tal van persoonlijke financiele gegevens overlegd dienen te worden blijkbaar als makke schapen accepteert. Ook de advocaten van deze gedupeerden blijkbaar.

Naar mijn stellige overtuiging is er met dit categoriemodel van alles mis, alsook met de hantering van te overleggen financiele gegevens.

1 In het vonnis van 27 april 2007 waarin dit categoriemodel is uitgewerkt wordt allereerst vastgesteld dat dit model samenhangt met de schending van de (precontractuele) zorgplichten die op Dexia rustte. Vervolgens stapt de Rechtbank over op de causaliteit (was de overeenkomst ook gesloten als Dexia wel aan de zorgplicht had voldaan). De Rechtbank stelt dan vast dat dit achteraf niet meer goed is vast te stellen. Op zich is dit laatste in veel gevallen een discutabel oordeel, maar dat even terzijde. Vervolgens maakt de Rechtbank de reuzenstap, volstrekt gebrekkig gemotiveerd, door (blijkbaar) uit te gaan van zg. proportionele aansprakelijkheid. Aangezien echter verderop in het vonnis wordt gesproken over ''aan de afnemer toe te rekenen omstandigheden die tot diens nadeel hebben bijgedragen'' wekt de Rechtbank de indruk dat er blijkbaar sprake is van een combinatie van toepassing van 6:99 en 6.101 (eigen schuld) BW . In 2005 heeft de Hoge Raad ook eens proportionele aansprakelijkheid aangenomen, maar dit ging om een geval van een werknemer met longkanker van Eternit (asbest) en die rookte en waarbij achteraf niet meer vielt te achterhalen wat nu de oorzaak van de longkanker was, de asbest of het roken. Kortom een zaak die volstrekt onvergelijkbaar is met aandelenlease-rechtszaken, waarin normaliter geen enkele twijfel over de causaliteit zou behoeven te bestaan.

Over dit laatste (proportionele aansprakelijkheid) valt met enige goede wil misschien nog heen te stappen, omdat deze modellen ook voor gedupeerden blijkbaar kunnen bijdragen aan een snellere afdoening. De inkleuring van de modellen, met name waar het gaat om overlegging van gegevens met betrekking tot GEZINSinkomen en -vermogen lijkt mij juridisch volstrekt onacceptabel. Waarom zou het inkomen of vermogen van de partner op enigerlei wijze (of erger nog van de thuiswonende kinderen) in enigerlei causaal verband staan met het al dan niet aangaan door de contractant van de lease-overeenkomst. De aan de afnemer (de contractant) toe te rekenen omstandigheden raken immers niet aan een gezinslid. Meetellen van het inkomen of vermogen van de gezinsleden van de contractant leidt er logischerwijze toe dat een contractant wordt ingedeeld in een categorie waarin hij/zij m.i. niet thuishoort. Hij ontvangt dan een lagere schadeloosstelling.

Op zijn minst mag van gedupeerden en hun advocaten flink wat tegengas verwacht worden op dit punt.

In zijn algemeenheid ben ik ten principale van oordeel dat bij de precontractuele schending van zorgplichten (in casu door Dexia) het niet aangaat om met verweer van eigen schuld (bij de gedupeerde) te komen. De zorgplicht diende er immers nu juist voor om de deelnemers te beschermen tegen zijn eigen onkunde en/of lichtvaardigheid. Gewoon een kwestie van juridische logica.

[B17]

Dat is dus de nul-zorg, al die vorige flutvoorstellen die waren en zijn
gebaseerd op na-contractuele zorgplichten. Zoiets om het paard achter de wagen te spannen. Al die inkomengegevens hadden vooraf gevraagd moeten worden alsmede kopie paspoort , salarisstrook, dus
vooraf en niet achteraf.

Het is de omgekeerde wereld met die leasebanken, bibbebhalen wat je binnen kunt halen, en het enige recht lijkt wel het aanrecht.

Maar inmiddels komt het goed voor alle gedupeerden die een opt-out
ingezonden hebben, ook alweer tegen het schijnheilige been van de lease-aanbieder.

b17

[WL]

helemaal mee eens!

als dexia zijn ZORGplicht was nagekomen hadden veel gesprekken volgens mij ongeveer zo gegaan:

"meneer, mogen wij weten wat uw huidige inkomen is?
hoezo?
nou, wij moeten dit vragen om te kijken of u dit risico wel kunt dragen.
risico? welk risico?
nou u gaat beleggen met geleend geld en u loopt de kans dit allemaal terug te moeten betalen?
WAT!!!! ik dacht dat ik ging sparen met mijn maandelijkse inleg!!!! nou als ik zulke risicos loop dan hoeft het van mij niet! goedenmiddag!!!"

trouwens ik vind het ook raar dat je wordt afgerekend op een hoger opleidingsniveau. Wie zegt dat je met een HBO die rare constructie moet kunnen begrijpen!
Een goede beslissing kan je alleen maken als je alle FEITEN (risicoos) kent, en dat geld voor iedereen, HBO of LBO, maar in deze zaak waren die risicoos niet duidelijk gemaakt, hoe kan je dan een weloverwogen beslissing maken???????

[peewee]

In aanvulling op mijn eerste bijdrage aan dit forumitem.

Van de causaliteitsonzekerheid die de Rechtbank als reden hanteert om met het categoriemodel te komen, lijkt mij feitelijk nimmer sprake in de aandelenleasekwestie. De Rechtbank Amsterdam ZIET SPOKEN die er niet zijn.

Dat de leasebanken blijkbaar zelf ook van oordeel zijn dat deze wanproducten -BIJ EEN CORRECTE NALEVING VAN DE ZORGPLICHT- niet te verkopen zijn, blijkt alleen al uit het feit dat deze producten AL IN 2002 door ALLE aanbieders van de markt zijn gehaald. Zouden de desbetreffende banken van oordeel zijn dat het hier een ''kosher'' productaanbod betreft, dan was dit echt niet gebeurd.

Naar mijn stellige oordeel dient de zorgplichtschendingen van Dexia door de Rechtbank te worden afgedaan op basis van gewone aansprakelijkheid van Dexia (uitgangspunt: volledige aansprakelijkheid en volledige schadevergoedingplicht), MET onder omstandigheden toepassing van artikel 6:101 BW eigen schuld (dat laatste uiteraard alleen indien en voorzover er is voldaan door de gedupeerde aan ALLE voorwaarden van 6:101 BW.).

Conclusie: het categoriemodel is een wangedrocht dat van tafel moet of in ieder geval op onderdelen dient te worden aangepast. In de lopende rechtszaken bij de Rechtbank Amsterdam zouden gedupeerden ZEER TERUGHOUDEND, zo niet weigerachtig te zijn (met argumentatie door hun advocaten) met het aanleveren van financiele gegevens van hun GEZINSLEDEN.

[B17]

Het was ook niet de bedoeling om te kijken naar de zorgplichten, laat staan een vraag of er buffers aanwezig waren, of een BKR onderzoek omzet was noodzakelijk en vooral voor de doelgroep met de laagste inkomens.

Vertel nooit dat het eindigt in verlies, anders verkoopt het niet zo massaal. en de aandelen moet nog op naam staan van de gedupeerden en dat doet het ook al niet.

Wat een zooitje waar hebben wij mee te maken in het land

LIST & BEDROG op basis van altijd winst voor de aanbieders.

Peewee bedankt voor deze waardevolle informatie !!!

B17