Inhalige Dexia mag reeds on verschuldigd onttrokken (premie) en "eenmalige inleg" NIET "te goeder trouw" in bezit houden.
zie uit spraak LJN: BC2837, Hoge Raad , CPG C07/155HR
Dexia ontleent daaraan de opvatting dat nu de overeenkomsten geen betrekking hebben op zaken, ook geen sprake is van huurkoop. Die opvatting is niet juist.
Het betoog van Dexia dat de lease-overeenkomsten geen overeenkomsten van koop en verkoop zijn als bedoeld in de artt. 7:1 juncto 7:47 BW, maar overeenkomsten tot afrekening van koers- of prijsverschil als bedoeld in art. 7A:1811 lid 2 BW en dus kansovereenkomsten, moet worden verworpen nu uit de tekst van de overeenkomsten blijkt dat Dexia ten behoeve van [verweerder 1] aandelen heeft aangekocht en voorwaardelijk op diens naam heeft geadministreerd
Als koopprijs dient bij de onderhavige overeenkomsten te worden beschouwd het aankoopbedrag van de aandelen van telkens € 22.057,20. De overige bedragen die tezamen met het aankoopbedrag de leasesom vormen, betreffen steeds rente-termijnen.
De koopprijs dient, zo vloeit voort uit de overeenkomsten, te worden betaald met een eerste termijn groot - € 45,38 - welke vervalt op of omstreeks de dag vallende 119 maanden na de aankoop van de aandelen en een tweede termijn groot € 22.011,82 welke vervalt op of omstreeks de dag vallende 120 maanden na aankoop van de aandelen, waarmee aan het wettelijk vereiste van ten minste twee termijnen is voldaan (rov. 2.9).
Door vanaf 1990 steeds een 100 gulden (45 euro) bij laatste termijn te vragen heeft Dexia zichzelf tegengesproken en is H U U R K O O P van toepassing.
Het is eigenlijk een soapstory, ander je doorkrijgt hoe met dit steekhoudend argument werkelijk de hand is mee gelicht.
Een bekende professor R. vond de leaseconstructies voor de gewone man uitermate geschikt en heeft ook aangegeven het is koop op afbetaling of wel HUURKOOP, toen kwam de buitenlandse bank
vertellen nee het is geen HUURKOOP, zie tekst in Dexia Aanbod, etc en
de spreekbuis van Dexia. Interne dokumenten werd wel gesteld het is
HUURKOOP maar extern glashard ontkennen !
Dexia weet het altijd beter
Wij zijn nu enkele jaren verder en door toedoen van de echte
advocatenkantoren die gedupeerden bijstaan zijn bijna in het zicht van
van uitspraak van de Hoige Raad en wat zegt men tijdens de conclusie het is HUURKOOP
HUURKOOP IS DUURKOOP
Dexia is bewust bezig geweest het gezinsleving van menig heen op zijn kop te zetten en voor anderen geld beslist de ZORGPLICHT
Frank van Alphen
gepubliceerd op 02 februari 2008 04:59, bijgewerkt op 2 februari 2008 15:52
AMSTERDAM - Je partner niet overal bij betrekken, kan zijn voordelen hebben. Mannen die bijvoorbeeld hun handtekening hebben gezet onder een Legiolease-contract zonder het aan hun vrouw te vertellen, maken kans hun inleg terug te ontvangen. Althans als ze niet hebben ingestemd met de Duisenberg-regeling, een schikking tussen de Belgische Dexia Bank en consumentenorganisaties.
VergrotingVergroting
Dit bleek deze week uit een advies aan de Hoge Raad. Daarin stond dat Dexia- of LegioLease-contracten (beleggen met geleend geld) een vorm van huurkoop zijn. Ze zijn alleen geldig als beide echtelieden hebben getekend.
De Dexia-affaire was in Nederland een grote zaak. Honderdduizenden onervaren beleggers zijn in dit product gepraat en Dexia, dat 1 miljard euro apart heeft gezet, kon het verder wel schudden op de Nederlandse markt.
De Dexia-zaak had verder geen nare gevolgen voor de Nederlandse financiële sector. Er zijn hoogstens gedupeerden die het woord Dexia niet meer kunnen horen en die allergisch zijn geworden voor aandelen.
De Amerikaanse hypotheekcrisis, die wel verstrekkende gevolgen heeft, vertoont veel overeenkomsten met de Dexia-affaire. Ook in de VS is geld uitgeleend aan mensen met karige inkomens. Ook in de VS speelden enthousiaste verkopers een sleutelrol. En ook in de VS moest een waardestijging van het onderpand de redding brengen.
De hypotheekcrisis knaagt deze week verder aan de koersen en de reputatie van bankensector. Ook financiële instellingen, zoals ING en Aegon, die geen schokkende verliezen hebben bekendgemaakt, worden meegetrokken met banken die een flinke knauw hebben gehad.
Grijzende topbankiers doen er alles aan om vertrouwenwekkend over te komen, maar worden ondermijnd door gebeurtenissen in de dealingrooms. Die worden bevolkt door handelaren die dromen van hoge bonussen.
Jérôme Kerviel, de Franse handelaar die zijn werkgever Société Générale (SocGen) opscheepte met een recordverlies van 5 miljard euro, is het symbool geworden van dit soort roekeloze handelaren. Hij heeft met zijn transacties het hele Franse bankenlandschap flink opgeschud.
De geruchten dat SocGen een aangeschoten overnameprooi is geworden, maakte het aandeel van de tweede Franse bank zelfs een van de stijgers op de beurs.
