[ archief ] Gedekt short selling van aandelen. Hoe werkt dat?

[Isa(a)c le Maire]

Gedekt short selling van aandelen. Hoe gaat dat in zijn werk? Deel 1

Het woordje “gedekt” slaat dan op het inlenen van die aandelen.

Het is aandelen verkopen die je niet hebt en pas op termijn echt hoeft af te leveren (uitgestelde levering), met tegelijkertijd administratief inlenen van die aandelen bij een andere partij.

Indien de klant dan op een later moment vraagt om uitlevering van het aandeel, geef je de klant zo’n ingeleend aandeel, en het ingeleende aandeel (wat je dan hebt weggegeven aan de klant) moet je dan alsnog kopen aan de beurs om vervolgens terug te geven aan de uitlener.

Als de koersen inmiddels zijn gedaald, maak je winst. Als de koersen inmiddels zijn gestegen, maak je verlies.

De koersen van de beurzen wereldwijd zijn van september 2000 t/m maart 2003 met ongeveer 70% gedaald.

Bank Labouchere heeft dus enorme ‘winst’ gemaakt via dit spelletje.
Maar het dan verkopen als restschuld op een lening die nooit is gebruikt, dat is ziekelijk crimineel als je bedenkt dat Dexia ongeveer 1,2 miljard EURO restschulden heeft verzonnen.


Labouchere N.V. was moederbedrijf van Bank Labouchere N.V. Beiden hadden in die tijd een volledige bankvergunning.

Vereniging Aegon had tot september 2002 ongeveer 52% van alle aandelen Aegon N.V. in eigendom, en was aldus 'in control'. Aegon N.V. had (indirect) alle aandelen Labouchere N.V. in eigendom. Labouchere N.V. had alle aandelen van Bank Labouchere N.V. in eigendom.

En, zeer belangrijk: Labouchere N.V. was vanaf oktober 1990 indirect aandeelhouder van Legio Lease en Classic Investments (Legio Lease Holding). Erener en Halley speelden daarbij een constructieve maar verhullende rol. Tot in 1992 als dochters van Bank Labouchere. De aandelen Erener zijn in 1992 'in natura' gestort op toen nieuw uit te geven aandelen Labouchere N.V.. Op die manier is Legio Lease (bijna) onzichtbaar opgestart vanauit de Aegon -groep en vervolgens Labouchere N.V. ingeloodst. Eerst kijken of de zwendel onontdekt werkt, vervolgens via de sluiproute naar binnen gebracht in de omzet.

Inlenen / uitlenen aandelen

In stapjes ging het als volgt (past ook in een mooie animatie voor op TV):

Stap 1: Institutionele beleggers (pensioenfondsen) geven hun 350 miljoen (AEX) aandelen in bewaring bij aandelen-opslag/bewaarbedrijf (aandelenpakhuis) van Labouchere N.V. (later Dexia).
Stap 2: Die 350 miljoen aandelen worden afgeleverd in het aandelenpakhuis van Labouchere N.V. en daar (giraal) op de plank gelegd; de planken met daarop de namen van de ‘Institutionele Beleggers’.
Stap 3: Het aandelenpakhuis heeft een eigen administratie van aandelen (waaronder het ‘automatisch uitleensysteem’ voor aandelen (genoemd p. 10 (pdf p. 11) van het jaarverslag Labouchere N.V. 1992), en registreert wie eigenaar, wie uitlener en wie inlener zijn van alle aanwezige aandelen.

Stap 4: Institutionele beleggers lenen vervolgens die aandelen uit aan Labouchere N.V.. Die aandelen zijn dan al aanwezig in het aandelenpakhuis van Labouchere N.V..
Stap 5: Binnen dat aandelenpakhuis van Labouchere N.V. worden die aandelen vervolgens intern verplaats van de plank ‘Institutionele Belegger X’, naar de plank ‘Labouchere N.V.’.
Stap 6: Het aandelenpakhuis registreert die aandelen in haar administratie als door Labouchere N.V. ingeleend van Institutionele Belegger X.

Stap 7: Consument stuurt verzoek in aan Bank Labouchere om aan hem/haar aandelenlease contract toe te sturen.
Stap 8: Bank Labouchere / Legio Lease maken contract op op naam consument, en sturen contract in tweevoud op naar consument ter ondertekening en retourzending.

[Isa(a)c le Maire]

Gedekt short selling van aandelen. Hoe gaat dat in zijn werk? Deel 2

Stap 9: Bank Labouchere stapt ondertussen -in afwachting van retour zenden van contract door consument- naar het loket van ‘automatisch uitleensysteem aandelen’ van aandelenpakhuis (van Labouchere N.V.) en leende daar op haar beurt het benodigde aantal aandelen van Labouchere N.V..
Stap 10: Binnen het aandelenpakhuis worden die aandelen vervolgens intern verplaats van de plank ‘Labouchere N.V.’, naar de plank ‘Bank Labouchere N.V. inzake effectenlease’.
Stap 11: Het aandelenpakhuis registreert die aandelen in haar administratie (waaronder het ‘automatisch uitleensysteem’ voor aandelen) als door Labouchere N.V. uitgeleend aan Bank Labouchere N.V..

Stap 12: Op het zelfde moment stapt Bank Labouchere naar het loket “Bemiddeling Financial Products” van Labouchere N.V. en sluit daar voor eigen rekening en risico af een calloptie voor het benodigde aantal aandelen. De tegenpartij van die calloptie was een Investment Bank, en het contract gaat buiten de beurs om (dat buiten de beurs om heet ‘Over The Counter’, afgekort ‘OTC’).

Stap 13: Nadat consument contract heeft ondertekend en teruggestuurd, stuurt Bank Labouchere brief naar consument met bericht dat aandelen zijn aangekocht aan de beurs met gebruik van de lening (maar wat consument niet wordt verteld, is dat aandelen niet zijn aangekocht aan beurs, doch enkel administratief ingeleend en enkel intern verplaatst in aandelenpakhuis).

Stap 14: Consument betaalt jarenlang rente op lening die in werkelijkheid niet is gebruikt.

Stap 15: Aan het eind van een contract (na 3, 5, 7 of 10 jaar) kon consument om uitlevering van de aandelen vragen, maar 95% consumenten vroeg niet om aandelen (want die wilde natuurlijk onmiddellijk winst in geld hebben uitgekeerd).
Stap 16: Bank Labouchere geeft 95% van de aandelen terug aan Labouchere (in aandelenpakhuis opnieuw intern verplaatst van plank ‘Bank Labouchere’ naar plank ‘Labouchere’).
Stap 17: Labouchere geeft aandelen terug aan Institutionele Belegger (in aandelenpakhuis intern verplaatst van plank ‘Labouchere’ naar plank ‘Institutionele Belegger X’).
Stap 18: Bank Labouchere geeft consument bij stijgen koers geld dat is verdiend met de callopties.
Stap 19: Bank Labouchere laat consument bij dalen koersen (september 2000 – maart 2003 koersen 70% gedaald) de gefingeerde restschuld op de gefingeerde lening betalen.

De winst voor de consument werd veilig gesteld met de calloptie.
De (extra) winst voor Bank Labouchere via de gefingeerde restschuld, die werd veilig gesteld door het mechanisme van inlenen aandelen.

Inlenen / uitlenen in het kort:

a. Institutionele belegger leent aandelen uit aan Labouchere.
b. Labouchere op haar beurt, leent aandelen uit aan Bank Labouchere.
c. Bank Labouchere op haar beurt, leent aandelen uit aan consument (alleen de laatste weet dat niet en denkt dat ze zijn aangekocht) en Bank Labouchere schaft een calloptie aan.
d. Indien consument aan eind contract aandelen niet daadwerkelijk wil hebben, worden aandelen door Bank Labouchere teruggegeven aan Labouchere, die ze op haar beurt teruggeeft aan Institutionele beleggers.
e. AandelenKoersen omhoog: consument ontvangen winst calloptie
f. AandelenKoersen omlaag: consument betaalt gefingeerde restschuld.

Het AFM rapport van 9 november 2006 heeft enkel onderzocht en beschreven, de verplaatsing van aandelen binnen het aandelenpakhuis van Labouchere heen en weer tussen de plank ‘Labouchere N.V.’ en de plank ‘Bank Labouchere inzake effectenlease’ (AFM spreekt van levering, bijschrijving en behoud van aandelen), en heeft niet daadwerkelijk onderzocht of die aandelen nu zijn aangekocht, of enkel ingeleend: p. 19, 32 en 33 van dat AFM-rapport.

[16again]

.........en heeft niet daadwerkelijk onderzocht of die aandelen nu zijn aangekocht, of enkel ingeleend

Heeft dat dan invloed op het eindresultaat dat de consument met het aandelen lease product behaald heeft?

[karinverbeek]

Isaac, dat was een interessant stuk om te lezen. Bedankt dat je het hebt willen delen.

[juwita]

.........en heeft niet daadwerkelijk onderzocht of die aandelen nu zijn aangekocht, of enkel ingeleend

Heeft dat dan invloed op het eindresultaat dat de consument met het aandelen lease product behaald heeft?

Ja, want misleiding/bedrog/zwendel dient beoordeeld te worden naar het moment waarop deze (misleiding/bedrog/zwendel) plaatsvindt ! En uiteraard de vraag, waar betaalde de consument nu eigenlijk voor: rente voor een reëel te beschikking gestelde leasesom of voor iets anders. Anders gezegd, was er wel sprake van een daadwerkelijk ter beschikking gestelde en door de bank gebruikte leasesom en zo ja voor welk bedrag dan wel of niet.

[16again]

.........en heeft niet daadwerkelijk onderzocht of die aandelen nu zijn aangekocht, of enkel ingeleend

Heeft dat dan invloed op het eindresultaat dat de consument met het aandelen lease product behaald heeft?

Ja, want misleiding/bedrog/zwendel dient beoordeeld te worden naar het moment waarop deze (misleiding/bedrog/zwendel) plaatsvindt ! En uiteraard de vraag, waar betaalde de consument nu eigenlijk voor: rente voor een reëel te beschikking gestelde leasesom of voor iets anders. Anders gezegd, was er wel sprake van een daadwerkelijk ter beschikking gestelde en door de bank gebruikte leasesom en zo ja voor welk bedrag dan wel of niet.

Weinig onderbouwing voor het ja antwoord.
De bank dient op moment w voor klant x voor bedrag y aandelen z te kopen.
De bank kan net zo goed, op eigen risico, op dat moment short gaan. Dan hoeven er netto aan geen aandelen gekocht te worden.

[arvandongen]

De bank dient op moment w voor klant x voor bedrag y aandelen z te kopen.
De bank kan net zo goed, op eigen risico, op dat moment short gaan. Dan hoeven er netto aan geen aandelen gekocht te worden.

Dan kan je enerzijds kijken naar het resultaat (alsof er aandelen aangekocht zouden zijn) dan is er geen verschil in financieel resultaat --- is er dan sprake van bedrog? Mogelijk niet.

Anderzijds, als de bank je vertelt dat de aandelen aangekocht zullen worden, maar op het moment van vertellen weten ze al dat dat niet gaat gebeuren en dat ze veel minder kapitaal nodig hebben dan ze je gaan voorspiegelen -- is dat dan bedrog als ze rente vragen over het (teveel) uitgeleende geld?

In ieder geval lijkt de bank geen zuivere rol gespeeld te hebben.

[16again]

In ieder geval lijkt de bank geen zuivere rol gespeeld te hebben.

Dat zijn we zeker eens.
Als je de klant aanbeveelt om aandeel X aan te kopen in een product, en dan gelijktijdig zelf short gaan op dat aandeel valt niet te rijmen.
Short gaan houdt immers in dat je verwacht dat aandeel zal dalen.

[ClaimConcept]

En uiteraard de vraag, waar betaalde de consument nu eigenlijk voor: rente voor een reëel te beschikking gestelde leasesom of voor iets anders. Anders gezegd, was er wel sprake van een daadwerkelijk ter beschikking gestelde en door de bank gebruikte leasesom en zo ja voor welk bedrag dan wel of niet.

In deze discussie, maar vooral ook in de jurisprudentie, heerst één allesbepalend misverstand:
de argeloze Consument had niet zelf de intentie om te gaan beleggen met geleend geld!

Deze kreeg alleen maar een fraai verpakt spaardoel met fraaie prognoses voorgespiegeld. Dollartekens misschien, maar wel keihard gepusht door de aanbieders en hun hulptroepen. Niet zelden in combinatie met andere leningen, voor de aflossing daarvan.

Als je alle schriftelijke informatie heel kritisch had kunnen lezen, dan had je bij gedegen onderzoek - "al dan niet met hulp van anderen" - de ware aard van de constructie mogelijk kunnen ontleden. "Anderen ": adviseurs die zelf de risico's meestal niet eens (onder)kenden. "Anderen ", adviseurs die zelf vaak niet eens over alle informatie beschikten (wie heeft er destijds nu daadwerkelijk spontaan een lijvige Prospectus gekregen? ). "Anderen ", zoals AFAB.

Vrijwel alle welluidende plannen - FeestPlan, GroeiVermogen, KoersPlan, Korting Kado, ProfitEffect, SprintPlan, Vliegwiel, etc. - zijn juist tot stand gekomen op indringend advies van tussenpersonen en/of keiharde telefonische verkoop.

"Deskundigen " die natuurlijk wel zo slim waren om niet te vertellen dat mogelijk de inleg verloren kon gaan omdat de basis werd gevormd door een forse lening, die in het zwartste scenario zelf ook nog eens geheel verloren kon gaan:

"Voordat ik u de voordelen van dit fantastische plan schets, moet ik u eerst vertellen dat u feitelijk een lening van € 25.000 afsluit waarmee risicovol wordt belegd. Uw maandelijkse inleg is geen spaarpremie, maar bestaat volledig uit rente die u niet terugverdient als het ook maar een klein beetje tegenzit. In het ergste geval bent u € 50.000 armer, levenslang"

[juwita]

De bank dient op moment w voor klant x voor bedrag y aandelen z te kopen.

@16again,
Je zegt het goed: aandelen KOPEN, dat is dus geheel iets anders dan aandelen INLENEN die het toch al reeds in depot heeft van derden. Wat call opties erbij om het risico van de bank tot verplichting van het moeten uitbetalen van een eventuele koersstijging af te dekken en klaar was kees, de bank.

Daarnaast had de bank overigens, zo nodig, nog wel wat andere trucjes in huis om de met de klant aangegane verbintenis tot het aankopen specifieke in het contract aangeduide en dus beloofde aandelen te ontgaan. Structured equity derivatives bestonden ook 15-20 jaar geleden al. En ook die zullen vast niet de vermeende leasesom uit de contracten gekost hebben.

@Claimconcept,
Deels mee eens, maar de producten zijn toch echt ontworpen en uitgevoerd door de Bank Laboucheres en Aegon's van deze wereld. Dat niet al de folders en brochures als misleidend zijn bestempeld door de rechter, zegt meer iets over de rechtspraak en de betrokken ''rechtsprekenden'' dan over de misleiding als zodanig. De sinds kort ineens weer een uitgebreidere zorgplichtschending in de situatie van een aantoonbaar (vaak lastig !) slecht advies door een tussenpersoon/ adviseurs lijkt mij een gemanipuleerde u-bocht van rechters die inzien dat het Amsterdamse Hofmodel vooral datgene ontbeert wat de core business van rechters zou moeten zijn: ''rechtvaardigheid''.

Buitenstaanders, de media incluis, snappen kennelijk niet dat met dit Hofmodel de uitkomst zodanig is gemanipuleerd dat hierdoor in de praktijk voor 95 tot 98% van aandelenlease-gedupeerden de schade volledig voor hun rekening laat. Met toepassing van de advisering door tussenpersonen/adviseurs, zal dit straks misschien 90% zijn. Nog steeds een gitzwarte bladzijde in de historie van de Nederlandse civiele rechtspraak !