Dames en heren consumenten,
Uw vaststellingsovereenkomst met uw bank kan worden vernietigd indien uw (Dexia) bank u voorliegt.
Reeds door de Hoge Raad beslist in 1995.
NJ 1998, nr. 81.
"4.3
Ad b en c
In het algemeen kan niet verlangd worden dat een partij (A) die over de gevolgen van mogelijk door haar gepleegde wanprestatie onderhandelt, haar wederpartij (B) over B's rechtspositie ten opzichte van haarzelf (A) informeert. Evenmin kan men die partij in het algemeen het recht ontzeggen haar eigen rechtspositie rooskleuriger voor te stellen dan deze in werkelijkheid is.
Een ander oordeel is echter in de hier te berechten zaak op zijn plaats, indien de stellingen van Hendriks juist zijn, indien derhalve zou komen vast te staan dat Hendriks recht zou hebben gehad op een aanmerkelijk hogere schadevergoeding dan is overeengekomen. In dat geval verhindert immers de rol die de bank in het maatschappelijk verkeer vervult, te aanvaarden, dat de bank haar cliënt onjuiste informatie verstrekt over diens rechtspositie. Het hof neemt hierbij in aanmerking
—
dat de — niet deskundige — cliënt mogelijk in het licht van voormelde rol snel geneigd zal zijn op stellige mededelingen (van een directeur) van de — wel deskundige — bank af te gaan,
—
dat de relatie tussen bank en cliënt een vertrouwenskarakter heeft, alsmede
—
dat ABN AMRO zich in artikel 2 van de toepasselijke Algemene Bankvoorwaarden heeft verplicht naar beste vermogen met de belangen van de cliënt rekening te houden. In zoverre zijn de grieven derhalve gegrond."
Waarom Leaseproces en Consumentenclaim iets anders zeggen, daarvoor kan ik maar één reden bedenken, en dat is een bijzonder kwaadaardige reden.
Corruptie en machtsbederf, niet voor het eerst redenen voor het volk om actie te ondernemen.
Daders, er volgt een normoverdragend gesprek!
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
-
Isa(a)c le Maire
- Berichten: 294
- Lid geworden op: 06 sep 2014 11:21
NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Laatst gewijzigd door Isa(a)c le Maire op 26 dec 2016 18:58, 2 keer totaal gewijzigd.
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Gaaaaap, daar gáán we weer! En ik wil ook al niet eens meer weten wat u onder een "normoverdragend gesprek" verstaat al klinkt het uiteraard wel kek en doet vermoeden dat u wèl ergens iets vanaf weet.
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Daar zijn wij al zo' n 11 jaren van op de hoogte. Waarom dit nu als schijnbaar zeer belangrijk nieuwtje wederom brengen ?Isa(a)c le Maire schreef:Dames en heren consumenten,
Uw vaststellingsovereenkomst met uw bank kan worden vernietigd indien uw (Dexia) bank u voorliegt.
Reeds door de Hoge Raad beslist in 1995.
NJ 1998, nr. 81.
Waarom Leaseproces en Consumentenclaim iets anders zeggen, daarvoor kan ik maar één reden bedenken, en dat is een bijzonder kwaadaardige reden.
Corruptie en machtsbederf, niet voor het eerst redenen voor het volk om actie te ondernemen.
Daders, er volgt een normoverdragend gesprek!
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Het zal kennelijk toch niet zo'n belangrijke uitspraak zijn want op rechtspraak.nl wordt over deze uitspraak het volgende o.a. aangegeven:
Enige relevantie op het belang van deze (oude)uitspraak is hier naar mijn mening wel op zijn plaats!Deze uitspraak is niet gepubliceerd op Rechtspraak.nl. Hier ziet u de gegevens die bij ons over deze uitspraak bekend zijn.
-
Isa(a)c le Maire
- Berichten: 294
- Lid geworden op: 06 sep 2014 11:21
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
(NJ staat voor Nederlandse Jurisprudentie)
Noot onder Hoge Raad 29 september 1995, NJ 1998, 81:
1
Eiser, die in financiële zaken ondeskundig was, verloor in 1990 in enkele maanden een kapitaal — naar zijn stelling ƒ 750 000 — op de optiebeurs. Hij stelde de bank aansprakelijk voor zijn verlies. Na onderhandelingen sloot hij een dading met de bank: de bank zal aan hem een coulance betaling van ƒ 150 000 doen en voor de rest van het ontstane tekort op zijn banksaldo een lening verschaffen. Partijen verklaarden in de overeenkomst van dading, die door eiser gesloten werd met bijstand van zijn accountant en na advies van zijn advocaat, dat ‘hiermede de afwikkeling naar beider zijde met tevredenheid geregeld is en beide partijen afzien van verdere rechten jegens elkaar’. Die tevredenheid verdween toen hem bleek dat een vriend door wie hij aan de opties was geraakt, en die ook grote verliezen had geleden, van hetzelfde bankkantoor 75% van zijn verliezen vergoed had gekregen. Die wees hem op het bestaan van de Klachtencommissie Optiebeurs en op door haar gedane uitspraken over klachten van cliënten. Zijn klacht bij die commissie werd echter niet-ontvankelijk verklaard omdat het geschil inmiddels door de dading was geregeld. In deze procedure is de vraag of de dading wegens dwaling vernietigbaar was, zodat hij zich alsnog tot die commissie wenden kon.
2
Als argumenten voor vernietiging voerde hij aan (1) dat de bank voorafgaande aan het sluiten van de dading tegen hem had gezegd dat hij geen enkel recht op schadevergoeding had en (2) dat de bank hem niet had gewezen op het bestaan van de klachtencommissie en haar jurisprudentie. De rechtbank wees de vordering af. Zij zag in de gedane uitlating van de bank het afwijzen van aansprakelijkheid bij het innemen van een onderhandelingspositie. Die uitlating van de bank was volgens de rechtbank voor de cliënt niet van doorslaggevende betekenis geweest voor het aangaan van de dading. Over het bestaan van de klachtencommissie was de cliënt bij het aangaan van de relatie met de bank in algemene termen geïnformeerd, terwijl de bank volgens de rechtbank geen jurisprudentie van die commissie hoefde aan te reiken die tegen haar zou kunnen worden gebruikt. Het hof oordeelde echter (in r.o. 4.3) dat een bank vanwege de bijzondere vertrouwensrelatie met de cliënt, ook in een conflictsituatie, aan deze geen onjuiste informatie mag verstrekken, zeker niet indien sprake is van ‘een — niet deskundige — cliënt die snel geneigd zal zijn op stellige mededelingen (van een directeur) van de — wel deskundige — bank af te gaan’. De bank heeft zich immers in art. 2 van de Algemene Bankvoorwaarden verplicht naar beste vermogen rekening te houden met de belangen van de cliënt. Om te kunnen beoordelen of de cliënt een recht op schadevergoeding tegen de bank had — en dus of de mededeling van de bank dat hij geen enkel recht op schadevergoeding had onjuist was —, bepaalde het hof een inlichtingencomparitie waarin gegevens ter tafel moeten worden gebracht over de wijze waarop de overeenkomst met de cliënt was uitgevoerd (r.o. 4.4).
3
De cassatieklachten tegen de kernoverweging in r.o. 4.3 van het arrest van het hof worden door de Hoge Raad in r.o. 3.4 verworpen, omdat die overweging geen blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting en ook geenszins onbegrijpelijk is of onvoldoende gemotiveerd. Daarmee staat nu vast dat de bank de vertrouwenspersoon van de cliënt blijft, ook nadat de cliënt haar wegens wanprestatie aansprakelijk heeft gesteld voor geleden verliezen. En dat betekent weer dat de bank die mededelingen aan de cliënt doet waarvan zij weet of moet weten dat die onjuist zijn, aansprakelijk is voor de gevolgen. De opvatting dat bij geschillen tussen bank en cliënt ieder voor eigen belangen mag opkomen, ook met verklaringen die maar ten dele juist zijn, is daarmee verworpen. Juist de bijzondere vertrouwensrelatie en het verschil in deskundigheid brengen mee dat de cliënt die met behulp van onjuiste uitspraken over zijn recht op schadevergoeding een voor hem nadelige overeenkomst van dading sluit, die wegens dwaling moet kunnen vernietigen. Aan de mededeling dat de cliënt geen enkel recht op schadevergoeding heeft, wordt nu eenmaal door ondeskundige cliënten eerder het gewicht gehecht van een deskundig oordeel dan van het betrekken van een niet al te ernstig te nemen uitgangspositie voor onderhandelingen. Wat hier is beslist over de relatie tussen de bank en haar cliënt, geldt ongetwijfeld ook voor andere deskundige opdrachtnemers, zoals advocaten, notarissen, artsen, accountants die ook geacht worden te weten of zij tegenover hun cliënten aansprakelijk zijn voor de gevolgen van door hen begane fouten.
(...)
CJHB
Noot onder Hoge Raad 29 september 1995, NJ 1998, 81:
1
Eiser, die in financiële zaken ondeskundig was, verloor in 1990 in enkele maanden een kapitaal — naar zijn stelling ƒ 750 000 — op de optiebeurs. Hij stelde de bank aansprakelijk voor zijn verlies. Na onderhandelingen sloot hij een dading met de bank: de bank zal aan hem een coulance betaling van ƒ 150 000 doen en voor de rest van het ontstane tekort op zijn banksaldo een lening verschaffen. Partijen verklaarden in de overeenkomst van dading, die door eiser gesloten werd met bijstand van zijn accountant en na advies van zijn advocaat, dat ‘hiermede de afwikkeling naar beider zijde met tevredenheid geregeld is en beide partijen afzien van verdere rechten jegens elkaar’. Die tevredenheid verdween toen hem bleek dat een vriend door wie hij aan de opties was geraakt, en die ook grote verliezen had geleden, van hetzelfde bankkantoor 75% van zijn verliezen vergoed had gekregen. Die wees hem op het bestaan van de Klachtencommissie Optiebeurs en op door haar gedane uitspraken over klachten van cliënten. Zijn klacht bij die commissie werd echter niet-ontvankelijk verklaard omdat het geschil inmiddels door de dading was geregeld. In deze procedure is de vraag of de dading wegens dwaling vernietigbaar was, zodat hij zich alsnog tot die commissie wenden kon.
2
Als argumenten voor vernietiging voerde hij aan (1) dat de bank voorafgaande aan het sluiten van de dading tegen hem had gezegd dat hij geen enkel recht op schadevergoeding had en (2) dat de bank hem niet had gewezen op het bestaan van de klachtencommissie en haar jurisprudentie. De rechtbank wees de vordering af. Zij zag in de gedane uitlating van de bank het afwijzen van aansprakelijkheid bij het innemen van een onderhandelingspositie. Die uitlating van de bank was volgens de rechtbank voor de cliënt niet van doorslaggevende betekenis geweest voor het aangaan van de dading. Over het bestaan van de klachtencommissie was de cliënt bij het aangaan van de relatie met de bank in algemene termen geïnformeerd, terwijl de bank volgens de rechtbank geen jurisprudentie van die commissie hoefde aan te reiken die tegen haar zou kunnen worden gebruikt. Het hof oordeelde echter (in r.o. 4.3) dat een bank vanwege de bijzondere vertrouwensrelatie met de cliënt, ook in een conflictsituatie, aan deze geen onjuiste informatie mag verstrekken, zeker niet indien sprake is van ‘een — niet deskundige — cliënt die snel geneigd zal zijn op stellige mededelingen (van een directeur) van de — wel deskundige — bank af te gaan’. De bank heeft zich immers in art. 2 van de Algemene Bankvoorwaarden verplicht naar beste vermogen rekening te houden met de belangen van de cliënt. Om te kunnen beoordelen of de cliënt een recht op schadevergoeding tegen de bank had — en dus of de mededeling van de bank dat hij geen enkel recht op schadevergoeding had onjuist was —, bepaalde het hof een inlichtingencomparitie waarin gegevens ter tafel moeten worden gebracht over de wijze waarop de overeenkomst met de cliënt was uitgevoerd (r.o. 4.4).
3
De cassatieklachten tegen de kernoverweging in r.o. 4.3 van het arrest van het hof worden door de Hoge Raad in r.o. 3.4 verworpen, omdat die overweging geen blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting en ook geenszins onbegrijpelijk is of onvoldoende gemotiveerd. Daarmee staat nu vast dat de bank de vertrouwenspersoon van de cliënt blijft, ook nadat de cliënt haar wegens wanprestatie aansprakelijk heeft gesteld voor geleden verliezen. En dat betekent weer dat de bank die mededelingen aan de cliënt doet waarvan zij weet of moet weten dat die onjuist zijn, aansprakelijk is voor de gevolgen. De opvatting dat bij geschillen tussen bank en cliënt ieder voor eigen belangen mag opkomen, ook met verklaringen die maar ten dele juist zijn, is daarmee verworpen. Juist de bijzondere vertrouwensrelatie en het verschil in deskundigheid brengen mee dat de cliënt die met behulp van onjuiste uitspraken over zijn recht op schadevergoeding een voor hem nadelige overeenkomst van dading sluit, die wegens dwaling moet kunnen vernietigen. Aan de mededeling dat de cliënt geen enkel recht op schadevergoeding heeft, wordt nu eenmaal door ondeskundige cliënten eerder het gewicht gehecht van een deskundig oordeel dan van het betrekken van een niet al te ernstig te nemen uitgangspositie voor onderhandelingen. Wat hier is beslist over de relatie tussen de bank en haar cliënt, geldt ongetwijfeld ook voor andere deskundige opdrachtnemers, zoals advocaten, notarissen, artsen, accountants die ook geacht worden te weten of zij tegenover hun cliënten aansprakelijk zijn voor de gevolgen van door hen begane fouten.
(...)
CJHB
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Opvallend, het eerste bericht is fors gewijzigd (nadat anderen hierop reeds hadden gereageerd). Dat is niet zo netjes.
-
Isa(a)c le Maire
- Berichten: 294
- Lid geworden op: 06 sep 2014 11:21
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Dames en heren consumenten,
Simpeler kan het niet:
Indien Dexia Bank Nederland u heeft voorgelogen of niet of onvoldoende voorgelicht VOORAFGAAND aan het sluiten van uw individuele VASTSTELLINGSOVEREENKOMST, dan kan en mag u van de hoogste rechter in Nederland uw individuele VASTSTELLINGSOVEREENKOMST
(b.v. de Duisenbergregeling)
VERNIETIGEN op de grond van bedrog, of op de grond van dwaling.
Dat wordt niet anders omdat Dexia Nederland B.V. een fusie - gedrocht is van enige financiële instellingen die, al dan niet in bewust en nauwe samenwerking met intellectuele en/of feitelijke inbreng, miljarden hebben geroofd en/of doen roven van het Nederlandse volk.
Genetisch defect en/of psychisch defect; het is om het even, maar boeven zijn het!
Nadere uitleg in dit artikel in het kwartaalblad van De Vereniging Consument & Geldzaken:
http://www.platformaandelenlease.nl/nie ... erheid.pdf
Nadere toelichting hier: lezing van de advocaat van De Vereniging Consument & Geldzaken:
https://youtu.be/TP4DktreZO4
Simpeler kan het niet:
Indien Dexia Bank Nederland u heeft voorgelogen of niet of onvoldoende voorgelicht VOORAFGAAND aan het sluiten van uw individuele VASTSTELLINGSOVEREENKOMST, dan kan en mag u van de hoogste rechter in Nederland uw individuele VASTSTELLINGSOVEREENKOMST
(b.v. de Duisenbergregeling)
VERNIETIGEN op de grond van bedrog, of op de grond van dwaling.
Dat wordt niet anders omdat Dexia Nederland B.V. een fusie - gedrocht is van enige financiële instellingen die, al dan niet in bewust en nauwe samenwerking met intellectuele en/of feitelijke inbreng, miljarden hebben geroofd en/of doen roven van het Nederlandse volk.
Genetisch defect en/of psychisch defect; het is om het even, maar boeven zijn het!
Nadere uitleg in dit artikel in het kwartaalblad van De Vereniging Consument & Geldzaken:
http://www.platformaandelenlease.nl/nie ... erheid.pdf
Nadere toelichting hier: lezing van de advocaat van De Vereniging Consument & Geldzaken:
https://youtu.be/TP4DktreZO4
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Nou, fijn! Kunnen we dan nu weer over tot de orde van de dag?
-
Loeter
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Simpeler kan het niet?Isa(a)c le Maire schreef: Simpeler kan het niet:
Indien Dexia Bank Nederland u heeft voorgelogen of niet of onvoldoende voorgelicht
Veel succes met uw bewijslast
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Voor betrokkenen is dit toch vrij relevant. En voor anderen, waaronder ik, ook gewoon interessant. Lees of reageer dan gewoon niet.newmikey schreef:Nou, fijn! Kunnen we dan nu weer over tot de orde van de dag?
Re: NJ 1998, nr. 81: ongedaan maken deal met bank
Dit is nog allemaal zeer relevant. Ook hedentendage verzetten de leasebanken (Dexia; Aegon en GroeiVermogen) zich nog met tal van valse en onjuiste argumenten tegen schadeclaims gebaseerd op de uitspraken van de Hoge Raad van 2 september jl. Het liegen en bedriegen blijft maar doorgaan.
