kuklos schreef:@angel1978, ik snap je punt. Maar mijns inziens moet een amateur en een leek het juist zwaarder worden aangerekend. Omdat ze er niks te tot weinig van afweten moeten ze zich afzijdig houden.
Ook mee eens.. deels..
Maar je kan ze dan niet inhoudelijk het advies aanrekenen ( daar ze daar eigenlijk niet vanaf horen/hoeven te weten )... Wel reken je ze dan het geven van ongefundeerd advies aan.. ( los van waar het over gaat ).
Het probleem hierbij is wel weer dat dan dus ook de ontvangende partij een (gedeelde) verantwoordelijkheid heeft die je ook niet zomaar terzijde kan schuiven.
Ik reken ze het advies inhoudelijk ook aan. Hadden ze zich maar in het vakgebied moeten verdiepen.
Eens dat de ontvangende partij ook een verantwoordelijkheid heeft. Mits deze het had kunnen weten, en dus niet voorgelogen is.
Maar wat mij betreft zijn er dan 2 apartae zaken. De eerste is de kwak die slecht advies geeft, en daarvoor hard aangepakt zou moeten worden, ongeacht de ontvangende partijd.
De tweede is de ontvangende partij.
Ik reken ze het advies inhoudelijk ook aan. Hadden ze zich maar in het vakgebied moeten verdiepen.
Dan zijn ze geen leek meer...
Overigens zou dit inhouden dat je nooit en te nimmer meer iemand iets mag vertellen zonder daar eerst voor gestudeerd te hebben.. Zo werkt het natuurlijk ook niet.. Als je als leek een advies geeft, mag je er ook vanuit gaan dat de andere kant dit ook opvat als advies van een leek.. Wel moet duidelijk zijn van welk niveau dit advies komt.
Mits deze het had kunnen weten, en dus niet voorgelogen is.
Dan wordt het misleiding... Sowieso kun je dan de goede intentie loslaten ( misleiding mag sowieso niet ). Dan wordt het iemand dus juist zwaarder aangerekend, daar deze willens en wetens het risico neemt iemand voor te liegen.
Overigens zou dit inhouden dat je nooit en te nimmer meer iemand iets mag vertellen zonder daar eerst voor gestudeerd te hebben..
Nu gaat de discussie twee kanten op.
Als we het hebben over borrelpraat tijdens een verjaardag, laat de adviseur lekker zijn gang gaan. Maar zodra dit overgaat tot het beheren van iemand beleggingen of iemand behandelen, dan dient mijns inziens de leek juist zwaarder aangepakt te worden.
Overigens zou dit inhouden dat je nooit en te nimmer meer iemand iets mag vertellen zonder daar eerst voor gestudeerd te hebben..
Nu gaat de discussie twee kanten op.
Als we het hebben over borrelpraat tijdens een verjaardag, laat de adviseur lekker zijn gang gaan. Maar zodra dit overgaat tot het beheren van iemand beleggingen of iemand behandelen, dan dient mijns inziens de leek juist zwaarder aangepakt te worden.
Overigens zou dit inhouden dat je nooit en te nimmer meer iemand iets mag vertellen zonder daar eerst voor gestudeerd te hebben..
Nu gaat de discussie twee kanten op.
Als we het hebben over borrelpraat tijdens een verjaardag, laat de adviseur lekker zijn gang gaan. Maar zodra dit overgaat tot het beheren van iemand beleggingen of iemand behandelen, dan dient mijns inziens de leek juist zwaarder aangepakt te worden.
Praten we dan over de behandelaar of over de adviseur ?
Dit zijn naar mijn inziens 2 verschillende rollen, die echt niet altijd samen vallen...
Van de behandelaar kan je redelijk zeker vaststellen wie die is, of dit professioneel is of niet e.d.
Bij een adviseur is dit allemaal wat minder duidelijk.
Het gaat mij er niet om of jij weet of iemand betrouwbaar is, of dat hij adviseur is of wat dan ook. Waar het mij om gaat is de vraag of oprecht geloof iemand minder verantwoordelijk maakt voor de gevolgen van dat geloof.
Een voorbeeld: Hulda Clark. Voor zover ik weet was zij oprecht overtuigd van de juistheid van haar theorieën. Maakt die overtuiging haar minder verantwoordelijk voor de onnodige sterfgevallen die als gevolg van haar overtuiging zijn gevallen dan wanneer zij aan bewuste misleiding had gedaan? En zo ja, waarom eigenlijk?
Maakt die overtuiging haar minder verantwoordelijk voor de onnodige sterfgevallen die als gevolg van haar overtuiging zijn gevallen dan wanneer zij aan bewuste misleiding had gedaan? En zo ja, waarom eigenlijk?
Antwoord is ja en nee. Ook deels al gegeven door angel1978. De persoon die bewuste misleiding doet is dubbel fout.
Eenmaal voor het niet onderzoeken van de theorie, en eenmaal voor willens en wetens de ander belazeren. Hulda Clark is mijns inziens net zo fout als dat ze het had geweten. Dus voor de doden kan je haar aanpakken, maar niet voor de intentie om de misleiden. Doch, dat is mijn mening, niet gestaafd aan wetten of rechterlijke uitspraken.
Ik bedoel ook niet te vragen of de intentie gestraft moet worden. Wat ik bedoel is: mag je iemand de gevolgen van zijn handelen minder zwaar aanrekenen als het handelen gebaseerd is op een oprechte overtuiging?
Of kun je zeggen: als u medische adviezen geeft, heeft u de plicht om te onderzoeken of uw overtuiging ook werkelijk waar is. Doet u dit niet, dan blijft u dubbel in gebreke.
trijntjewinkel schreef:Ik bedoel ook niet te vragen of de intentie gestraft moet worden. Wat ik bedoel is: mag je iemand de gevolgen van zijn handelen minder zwaar aanrekenen als het handelen gebaseerd is op een oprechte overtuiging?
Of kun je zeggen: als u medische adviezen geeft, heeft u de plicht om te onderzoeken of uw overtuiging ook werkelijk waar is. Doet u dit niet, dan blijft u dubbel in gebreke.
Deze is al een stuk concreter dan de vorige.
Juridisch maakt het wel degelijk verschil, dus wil je hier iets mee dan zul je daar wel degelijk rekening mee moeten houden..
Moreel gezien zit er in mijn ogen ook een duidelijk verschil in. Daarmee wil ik dus niet zeggen dat iemand maar vogelvrij wordt verklaard ( in tegendeel ).
