[ archief ] Foto-actie bij de HEMA

[Revoked]

Ik verwachtte eigenlijk een reactie in de trant van: " Die voorwaarden zijn overduidelijk onredelijk bezwarend.". Moet ik daar nog op wachten , of is het klaar zo?

[alfatrion]

Anders geformuleerd: de pagina biedt in ieder geval géén steun voor het standpunt dat je ook 83 foto's voor die prijs zou kunnen krijgen, in tegendeel.

Dat is basis verbinntenissenrecht. Het aanbod is 100 voor €10,-. Dan roep jij "aanvaard", vervolgens geeft je 83 foto's en even later roep je "laat die laatste 17 maar zitten". De winkelier krijgt bij de rechter dan echt niet een vordering tot betaling €16,- toegewezen. Immers, er is in dit voorbeeld geen overeenkomst tot betaling van €16,-. En als de verkoper weigert om die 83 foto's af te drukken dan krijgt de consument wel een vordering tot levering van de 83 foto's toegewezen. Immers, er is een overeenkomst voor het afdrukken van 83 foto's en 83 is minder dan 100.

Mocht je vervolgens tóch twijfelen en even verder kijken, dan zie je onderstaande weergave:

Ik passeer dat. Dat maakt allemaal geen onderdeel uit van dit aanbod. (art. 3:37 lid 3 BW)

[Moneyman]

Anders geformuleerd: de pagina biedt in ieder geval géén steun voor het standpunt dat je ook 83 foto's voor die prijs zou kunnen krijgen, in tegendeel.

Dat is basis verbinntenissenrecht. Het aanbod is 100 voor €10,-. Dan roep jij "aanvaard", vervolgens geeft je 83 foto's en even later roep je "laat die laatste 17 maar zitten". De winkelier krijgt bij de rechter dan echt niet een vordering tot betaling €16,- toegewezen. Immers, er is in dit voorbeeld geen overeenkomst tot betaling van €16,-. En als de verkoper weigert om die 83 foto's af te drukken dan krijgt de consument wel een vordering tot levering van de 83 foto's toegewezen. Immers, er is een overeenkomst voor het afdrukken van 83 foto's en 100 is minder dan 83.

Onjuist (en niet alleen vanwege het rode deel ), juist vanuit de basis van het verbintenissenrecht. Een overeenkomst bestaat uit een aanbod, wat kan worden aanvaard. Het aanbod is (inderdaad) "100 voor € 10,00", en (dus) géén "83 voor € 10,00". Er geldt in in het verbintenissenrecht géén regel die zegt dat als A een bepaalde prijs heeft, A-X ook diezelfde prijs moet/ mag hebben. Het is gewoon toegestaan met bulkprijzen/ kwamtumkorting/ wat dan ook te werken. Een consument kan het gedane aanbod aanvaarden, of niet, maar natuurlijk niet naar hartelust aanpassen.

Dat de rechter een dergelijke vordering niet zou toewijzen, heeft niets te maken met het verbintenissenrecht, maar zou veel meer te maken hebben met misbruik van recht. Als het om grotere bedragen gaat, kan een rechter de vordering prima toewijzen.

Waar jij in je betoog aan voorbij gaat, is dat er hier geen sprake is van een overeenkomst van persoon tot persoon. Dan zou je nog met meer stelligheid jouw standpunt kunnen innemen, om de simpele reden dat je met een persoon het gesprek kunt voeren en toe kunt lichten wat je bedoelt. Dat is hier echter niet het geval: je hebt te maken met een volledig geautomatiseerd proces, waarbij de bulkprijs in de systemen vastligt. Het is niet redelijk of billijk om te verwachten dat grote organisatie ingrijpen in dergelijke geautomatiseerde systemen, omdat dat hoge kosten met zich meebrengt. Terwijl de andere kant is dat de consument er geen nadeel van heeft, want die kan, als hij 83 foto's heeft om af te drukken en daar een tientje voor wil betalen, gewoon nog 17 nutteloze extra foto's laten afdrukken.

[alfatrion]

Dat is basis verbinntenissenrecht. Het aanbod is 100 voor €10,-. Dan roep jij "aanvaard", vervolgens geeft je 83 foto's en even later roep je "laat die laatste 17 maar zitten". De winkelier krijgt bij de rechter dan echt niet een vordering tot betaling €16,- toegewezen. Immers, er is in dit voorbeeld geen overeenkomst tot betaling van €16,-. En als de verkoper weigert om die 83 foto's af te drukken dan krijgt de consument wel een vordering tot levering van de 83 foto's toegewezen. Immers, er is een overeenkomst voor het afdrukken van 83 foto's en 100 is minder dan 83.

Onjuist (en niet alleen vanwege het rode deel ), juist vanuit de basis van het verbintenissenrecht. Een overeenkomst bestaat uit een aanbod, wat kan worden aanvaard. Het aanbod is (inderdaad) "100 voor € 10,00", en (dus) géén "83 voor € 10,00". Er geldt in in het verbintenissenrecht géén regel die zegt dat als A een bepaalde prijs heeft, A-X ook diezelfde prijs moet/ mag hebben. Het is gewoon toegestaan met bulkprijzen/ kwamtumkorting/ wat dan ook te werken. Een consument kan het gedane aanbod aanvaarden, of niet, maar natuurlijk niet naar hartelust aanpassen.

In mijn voorbeeld wordt er geen aanbod aangepast. De overeenkomst blijft 100 voor € 10,-. Er wordt geen beroep gedaan op het recht op 100 foto's dat is ontstaan door de overeenkomst.

Dat de rechter een dergelijke vordering niet zou toewijzen, heeft niets te maken met het verbintenissenrecht, maar zou veel meer te maken hebben met misbruik van recht. Als het om grotere bedragen gaat, kan een rechter de vordering prima toewijzen.

Onjuist. Het betreft hier geen misbruik van recht, maar een gebrek aan voldoende belang. De verkoper kan oprecht menen dat hij de consument kan dwingen om hem 100 foto's te laten afdrukken en bij de rechter horen dat hij daar geen rechtens te beschermen belang heeft.

Waar jij in je betoog aan voorbij gaat, is dat er hier geen sprake is van een overeenkomst van persoon tot persoon. Dan zou je nog met meer stelligheid jouw standpunt kunnen innemen, om de simpele reden dat je met een persoon het gesprek kunt voeren en toe kunt lichten wat je bedoelt. Dat is hier echter niet het geval: je hebt te maken met een volledig geautomatiseerd proces, waarbij de bulkprijs in de systemen vastligt.

Daar komt de misleiding om de hoek kijken. De verkoper doet het aanbod 100 voor €10,- en weigert vervolgens (middels het ingerichte volledig geautomatiseerd proces) om conform dat aanbod een bestelling voor 83 op te nemen. TS kan op grond van deze onrechtmatige daad het extra betaalde terug krijgen van de rechter.

Het is niet redelijk of billijk om te verwachten dat grote organisatie ingrijpen in dergelijke geautomatiseerde systemen, omdat dat hoge kosten met zich meebrengt. Terwijl de andere kant is dat de consument er geen nadeel van heeft, want die kan, als hij 83 foto's heeft om af te drukken en daar een tientje voor wil betalen, gewoon nog 17 nutteloze extra foto's laten afdrukken.

Eens, maar ik had al geschreven dat het anders was geweest als de HEMA had geschreven "alleen geldig bij bestelling van 100 foto's." Zij hebben dat niet opgeschreven en jij vult het in.

[Moneyman]

Dat is basis verbinntenissenrecht. Het aanbod is 100 voor €10,-. Dan roep jij "aanvaard", vervolgens geeft je 83 foto's en even later roep je "laat die laatste 17 maar zitten". De winkelier krijgt bij de rechter dan echt niet een vordering tot betaling €16,- toegewezen. Immers, er is in dit voorbeeld geen overeenkomst tot betaling van €16,-. En als de verkoper weigert om die 83 foto's af te drukken dan krijgt de consument wel een vordering tot levering van de 83 foto's toegewezen. Immers, er is een overeenkomst voor het afdrukken van 83 foto's en 100 is minder dan 83.

Onjuist (en niet alleen vanwege het rode deel ), juist vanuit de basis van het verbintenissenrecht. Een overeenkomst bestaat uit een aanbod, wat kan worden aanvaard. Het aanbod is (inderdaad) "100 voor € 10,00", en (dus) géén "83 voor € 10,00". Er geldt in in het verbintenissenrecht géén regel die zegt dat als A een bepaalde prijs heeft, A-X ook diezelfde prijs moet/ mag hebben. Het is gewoon toegestaan met bulkprijzen/ kwamtumkorting/ wat dan ook te werken. Een consument kan het gedane aanbod aanvaarden, of niet, maar natuurlijk niet naar hartelust aanpassen.

In mijn voorbeeld wordt er geen aanbod aangepast. De overeenkomst blijft 100 voor € 10,-. Er wordt geen beroep gedaan op het recht op 100 foto's dat is ontstaan door de overeenkomst.

Je past wel degelijk het aanbod aan. Je schrijft letterlijk "er is een overeenkomst tot het afdrukken van 83 foto's", maar die overeenkomst is er alleen als je het aanbod aanpast. Het initiele aanbod is immers "100".

Dat de rechter een dergelijke vordering niet zou toewijzen, heeft niets te maken met het verbintenissenrecht, maar zou veel meer te maken hebben met misbruik van recht. Als het om grotere bedragen gaat, kan een rechter de vordering prima toewijzen.

Onjuist. Het betreft hier geen misbruik van recht, maar een gebrek aan voldoende belang. De verkoper kan oprecht menen dat hij de consument kan dwingen om hem 100 foto's te laten afdrukken en bij de rechter horen dat hij daar geen rechtens te beschermen belang heeft.

Dat misbruik van recht ontstaat uit het gebrek aan belang. Maakt ook niet uit, het effect is hetzelfde: de vordering wordt in ieder geval niet afgewezen om basis van verbintenissenrecht.

Waar jij in je betoog aan voorbij gaat, is dat er hier geen sprake is van een overeenkomst van persoon tot persoon. Dan zou je nog met meer stelligheid jouw standpunt kunnen innemen, om de simpele reden dat je met een persoon het gesprek kunt voeren en toe kunt lichten wat je bedoelt. Dat is hier echter niet het geval: je hebt te maken met een volledig geautomatiseerd proces, waarbij de bulkprijs in de systemen vastligt.

Daar komt de misleiding om de hoek kijken. De verkoper doet het aanbod 100 voor €10,- en weigert vervolgens (middels het ingerichte volledig geautomatiseerd proces) om conform dat aanbod een bestelling voor 83 op te nemen. TS kan op grond van deze onrechtmatige daad het extra betaalde terug krijgen van de rechter.

No way. Er is geen sprake van een onrechtmatige daad. Een bestelling van 83 voldoet simpelweg niet aan het aanbod "100 voor een tientje".

Het is niet redelijk of billijk om te verwachten dat grote organisatie ingrijpen in dergelijke geautomatiseerde systemen, omdat dat hoge kosten met zich meebrengt. Terwijl de andere kant is dat de consument er geen nadeel van heeft, want die kan, als hij 83 foto's heeft om af te drukken en daar een tientje voor wil betalen, gewoon nog 17 nutteloze extra foto's laten afdrukken.

Eens, maar ik had al geschreven dat het anders was geweest als de HEMA had geschreven "alleen geldig bij bestelling van 100 foto's." Zij hebben dat niet opgeschreven en jij vult het in.[/quote]
Dat maakt het voor jou wellicht anders, maar voor de gemiddelde consument niet. Het is geen redelijke uitleg van het aanbod zoals het op de site staat om te stellen dat je 83 foto's voor een tientje kunt krijgen. Je miskent hierbij bovendien dat ook jouw uitleg slechts een invulling is.

[Revoked]

Toch het gevraagde gekregen. Leuk hoor. Dit topic kan ook direct bij het afval.

[alfatrion]

Onjuist (en niet alleen vanwege het rode deel ), juist vanuit de basis van het verbintenissenrecht. Een overeenkomst bestaat uit een aanbod, wat kan worden aanvaard. Het aanbod is (inderdaad) "100 voor € 10,00", en (dus) géén "83 voor € 10,00". Er geldt in in het verbintenissenrecht géén regel die zegt dat als A een bepaalde prijs heeft, A-X ook diezelfde prijs moet/ mag hebben. Het is gewoon toegestaan met bulkprijzen/ kwamtumkorting/ wat dan ook te werken. Een consument kan het gedane aanbod aanvaarden, of niet, maar natuurlijk niet naar hartelust aanpassen.

In mijn voorbeeld wordt er geen aanbod aangepast. De overeenkomst blijft 100 voor € 10,-. Er wordt geen beroep gedaan op het recht op 100 foto's dat is ontstaan door de overeenkomst.

Je past wel degelijk het aanbod aan. Je schrijft letterlijk "er is een overeenkomst tot het afdrukken van 83 foto's", maar die overeenkomst is er alleen als je het aanbod aanpast. Het initiele aanbod is immers "100".

Dat heb ik fout opgeschreven. De overeenkomst blijft 100 voor €10,- maar de consument doet slechts een beroep op haar recht voor 83%.

Dat misbruik van recht ontstaat uit het gebrek aan belang. Maakt ook niet uit, het effect is hetzelfde: de vordering wordt in ieder geval niet afgewezen om basis van verbintenissenrecht.

1. Voor misbruik van procesrecht is meer nodig dan het ontbreken van belang. De eiser hoort dan slechts van de rechter dat hij geen belang heeft. Misbruik van van procesrecht rechtvaardigd een veroordeling in de werkelijke proceskosten.
2. De overeenkomst is 100 foto's voor €10,-. Deze overeenkomst geeft de verkoper recht op €10,- en de plicht om 100 foto's af te leveren en de koper recht op 100 foto's en de plicht om daar €10,- voor te betalen. De verkoper heeft in casu geen recht om de consument te verplichten om 100 foto's af te nemen. Op dit punt zie ik dus niet welk recht misbruikt zou worden.

No way. Er is geen sprake van een onrechtmatige daad.

Het is misleidend om 100 foto's aan te bieden voor €10,- en vervolgens te weigeren om die overeenkomst aan te gaan. Een misleidende handelspraktijk is een oneerlijke handelspraktijk is een onrechtmatige daad. Dat staat zo gedefinieerd in de wet. Zie 6:193g sub f jo 6:193b leden 3 en 1 BW.

Dat maakt het voor jou wellicht anders, maar voor de gemiddelde consument niet. Het is geen redelijke uitleg van het aanbod zoals het op de site staat om te stellen dat je 83 foto's voor een tientje kunt krijgen. Je miskent hierbij bovendien dat ook jouw uitleg slechts een invulling is.

Dat werkt in het verbintenissen recht overal zo. Ik heb met een provider een overeenkomst voor 100 minuten tegen bedrag X, maar toch ben ik niet verplicht om iedere maand 100 minuten te bellen. Dat werkt met foto's precies hetzelfde.

[NeoDutchio]

Er is A aangeboden en B geaccepteerd. TS heeft niet het aanbod van 100 foto's voor €10,- aanvaard, maar 87 foto's tegen de geldende tarief. Punt, klaar.

[16again]

Er is A aangeboden en B geaccepteerd. TS heeft niet het aanbod van 100 foto's voor €10,- aanvaard, maar 87 foto's tegen de geldende tarief.

Maar wilde TS dat? Of is er sprake van wilsgebrek?

[alfatrion]

Je kijkt nu naar de oneigenlijke dwaling (art. 3:33 en 3:35 BW), maar de bewijslast door voor krijg je nooit rond.

Ik zou het primair zoeken in de misleidende handelspraktijk. TS heeft de het aanbod van 83 foto's voor €16,- aanvaard, omdat de verkoper weigerde de bestelling op te nemen op grond van het aanbod van 100 foto's voor €10,-. Dit geeft TS recht op vergoeding van de schade die te begroten is op €6,-.

[NeoDutchio]

Er is A aangeboden en B geaccepteerd. TS heeft niet het aanbod van 100 foto's voor €10,- aanvaard, maar 87 foto's tegen de geldende tarief.

Maar wilde TS dat? Of is er sprake van wilsgebrek?

Als TS dat niet wilde had ze niet moeten bestellen.

Ik zou het primair zoeken in de misleidende handelspraktijk. TS heeft de het aanbod van 83 foto's voor €16,- aanvaard, omdat de verkoper weigerde de bestelling op te nemen op grond van het aanbod van 100 foto's voor €10,-. Dit geeft TS recht op vergoeding van de schade die te begroten is op €6,-.

Hoe komt u er bij dat Hema weigerde een bestelling op te nemen? TS heeft 87 foto's in haar bestelling gedaan en heeft akkoord gegeven voor de bestelling. Pas na de bevestiging wordt er aan de bel getrokken dat 100 foto's goedkoper zijn. TS wilde de eerste bestelling van 87 stuks laten aanpassen naar 100 stuks. Dat heeft niets met weigeren van Hema te maken, maar met de handelingen die TS gedaan heeft. Waren er direct 100 foto's toegevoegd had Hema dat ook gewoon geaccepteerd. Had TS voordat er bevestigd werd zelf nog foto's toegevoegd, dan was er ook geen probleem geweest.

Maar even serieus, 100 foto's voor €10,-. Je geeft er 87 in en je ziet een prijs van €16,- staan bij de foto's bij het ingeven. Je klikt daarna op bestellen. Je komt, na het maken van een account in je winkelwagentje. Je ziet opnieuw het bedrag en je kan een keuze maken tussen thuisbezorgen tegen kosten of afhalen in een winkel zonder kosten. Vervolgens kies je de winkel waar je het wilt afhalen en vervolgens bevestig je. Je krijgt zelfs nog een bevestiging van de bestelling. En pas daarna ga je aan de bel trekken? Ik zie werkelijk niet waar je enige schuld bij Hema zou kunnen neerleggen.

[Moneyman]

In mijn voorbeeld wordt er geen aanbod aangepast. De overeenkomst blijft 100 voor € 10,-. Er wordt geen beroep gedaan op het recht op 100 foto's dat is ontstaan door de overeenkomst.

Je past wel degelijk het aanbod aan. Je schrijft letterlijk "er is een overeenkomst tot het afdrukken van 83 foto's", maar die overeenkomst is er alleen als je het aanbod aanpast. Het initiele aanbod is immers "100".

Dat heb ik fout opgeschreven. De overeenkomst blijft 100 voor €10,- maar de consument doet slechts een beroep op haar recht voor 83%.

Dat beroep kan de consument achteraf doen, bijvoorbeeld door 17 foto's weg te gooien. Vooraf bestaat voor dat beroep geen ruimte. De consument aanvaardt het aanbod (100) gewoon niet, omdat hij er maar 83 wil. De wet kent geen gedeeltelijke aanvaarding van een aanbod met bijbehorende verplichting van de aanbieder om zich aan het gewenste aan te passen.

No way. Er is geen sprake van een onrechtmatige daad.

Het is misleidend om 100 foto's aan te bieden voor €10,- en vervolgens te weigeren om die overeenkomst aan te gaan. Een misleidende handelspraktijk is een oneerlijke handelspraktijk is een onrechtmatige daad. Dat staat zo gedefinieerd in de wet. Zie 6:193g sub f jo 6:193b leden 3 en 1 BW.

Die weigering vind niet plaats - de weigering die er is, is om een overeenkomst voor 83 stuks aan te gaan. Logisch, want dat was ook niet het aanbod.

Dat maakt het voor jou wellicht anders, maar voor de gemiddelde consument niet. Het is geen redelijke uitleg van het aanbod zoals het op de site staat om te stellen dat je 83 foto's voor een tientje kunt krijgen. Je miskent hierbij bovendien dat ook jouw uitleg slechts een invulling is.

Dat werkt in het verbintenissen recht overal zo. Ik heb met een provider een overeenkomst voor 100 minuten tegen bedrag X, maar toch ben ik niet verplicht om iedere maand 100 minuten te bellen. Dat werkt met foto's precies hetzelfde.

Onjuist. Je hebt met je provider een overeenkomst voor maximaal 100 minuten. Dat is evident anders dan het aanbod van de HEMA.

[16again]

Maar even serieus, 100 foto's voor €10,-. Je geeft er 87 in en je ziet een prijs van €16,- staan bij de foto's bij het ingeven. Je klikt daarna op bestellen. Je komt, na het maken van een account in je winkelwagentje. Je ziet opnieuw het bedrag en je kan een keuze maken tussen thuisbezorgen tegen kosten of afhalen in een winkel zonder kosten. Vervolgens kies je de winkel waar je het wilt afhalen en vervolgens bevestig je. Je krijgt zelfs nog een bevestiging van de bestelling. En pas daarna ga je aan de bel trekken? Ik zie werkelijk niet waar je enige schuld bij Hema zou kunnen neerleggen.

Ik zou eerst 100 fotos voor 10,- willen bestellen, en dan beginnen met uploaden.

[NeoDutchio]

Zoekt u nu echt naar een manier om uw gelijk te halen en de ondernemer weer fout neer te zetten?

Eens, maar ik had al geschreven dat het anders was geweest als de HEMA had geschreven "alleen geldig bij bestelling van 100 foto's." Zij hebben dat niet opgeschreven en jij vult het in.

Dat werkt in het verbintenissen recht overal zo. Ik heb met een provider een overeenkomst voor 100 minuten tegen bedrag X, maar toch ben ik niet verplicht om iedere maand 100 minuten te bellen. Dat werkt met foto's precies hetzelfde.

De aktie is 100 foto's voor €10,-. Niet tot 100 foto's voor €10,-. 100 foto's voor €10,- is ook niet 99 foto's voor €10,-. Dat de aktie geldig is voor 100 foto's is duidelijk genoeg. Of wilt u bij een "3 halen, 2 betalen" aktie ook een toevoeging dat het geldt bij 3 stuks? Beetje dubbel op lijkt mij.

Stop gewoon met uitvluchten zoeken. TS heeft zelf niet gebruik gemaakt van de aktie en heeft pas na de bestelling geïnformeerd.

[juliomariner]

Je kijkt nu naar de oneigenlijke dwaling (art. 3:33 en 3:35 BW), maar de bewijslast door voor krijg je nooit rond.

Ik zou het primair zoeken in de misleidende handelspraktijk. TS heeft de het aanbod van 83 foto's voor €16,- aanvaard, omdat de verkoper weigerde de bestelling op te nemen op grond van het aanbod van 100 foto's voor €10,-. Dit geeft TS recht op vergoeding van de schade die te begroten is op €6,-.

En voor die €6,00 gaat u dus naar de rechter.
Ik begin steeds meer het idee te krijgen dat u alle gevoel voor de realiteit hebt verloren. Haal uw neus eens uit uw wetboeken en kijk eens hoe het er in het echte leven aan toe gaat.
Geen wonder dat de rechtspraak totaal vastloopt als dit soort types allerlei flutdingen aan rechters voorleggen

[alfatrion]

Hoe komt u er bij dat Hema weigerde een bestelling op te nemen?

Stel een verkoper adverteert met de verkoop van een broodrooster (ik roep maar wat) voor €50,-. Ik ga naar de verkoper toe en eenmaal daar aangekomen zegt hij dat hij mij het broodrooster niet voor €50,- wilt verkopen. De verkoper weigert op dat moment op mijn bestelling op te nemen.

De verkoper zegt dan dat hij het broodrooster wel voor €75,-. Jouw standpunt is nu dat de verkoper wel een bestelling wilt opnemen. De bedoeling van dit stukje wetgeving is om degelijke oneerlijke praktijken uit te bannen. Het heel simpel: als de verkoper geen bestelling wilt opnemen voor één broodrooster ad €50, dan moet hij dat aanbod niet doen.

Dit is op verschillende manieren aan te vechten. De eerste optie is om te weigeren en zonder broodrooster naar huis te gaan. De koper kan dan bij de rechter vorderen dat de verkoper het broodrooster moet leveren voor €50,-. De tweede optie is om het broodrooster te kopen en bij de rechter de terugbetaling van €25,- te vorderen. De verkoper kan zich van zijn oneerlijke handelspraktijk niet verschonen door er op te wijzen dat de koper het aanbod van €75,-. De koper heeft dat nu juist gedaan omdat de verkoper anders weigerde om de bestelling op te nemen.

Hier is hetzelfde aan de hand. HEMA doet een aanbod van 100 foto's voor €10,-. TS wil dat aanbod aanvaarden en komt met een bestelling. HEMA weigert vervolgens om de bestelling op te nemen, maar voor zes euro meer wilt HEMA de bestelling wel opnemen. Dan kun je dus twee dingen doen: zonder foto's naar huis gaan of zes euro te veel betalen.

Zoekt u nu echt naar een manier om uw gelijk te halen en de ondernemer weer fout neer te zetten?
(...)
Stop gewoon met uitvluchten zoeken.

Je maakt het weer eens persoonlijk. Ik heb inhoudelijke argumenten waarom TS recht heeft op teruggave van €6,- en dat jij het mij oneens bent betekent niet dat er aan mij wat mankeert. Je bent zielig. Ik stop hier ook de discussie met jou.

[Moneyman]

Maar even serieus, 100 foto's voor €10,-. Je geeft er 87 in en je ziet een prijs van €16,- staan bij de foto's bij het ingeven. Je klikt daarna op bestellen. Je komt, na het maken van een account in je winkelwagentje. Je ziet opnieuw het bedrag en je kan een keuze maken tussen thuisbezorgen tegen kosten of afhalen in een winkel zonder kosten. Vervolgens kies je de winkel waar je het wilt afhalen en vervolgens bevestig je. Je krijgt zelfs nog een bevestiging van de bestelling. En pas daarna ga je aan de bel trekken? Ik zie werkelijk niet waar je enige schuld bij Hema zou kunnen neerleggen.

Ik zou eerst 100 fotos voor 10,- willen bestellen, en dan beginnen met uploaden.

Dan heb jij het bestelproces niet doorlopen. NeoDutchio wel, met dezelfde ervaring als ik.

[Moneyman]

HEMA doet een aanbod van 100 foto's voor €10,-. TS wil dat aanbod aanvaarden en komt met een bestelling.

Dit blijft je denkfout. TS wil dat aanbod helemaal niet aanvaarden, maar wil een ánder aanbod.

[alfatrion]

Je past wel degelijk het aanbod aan. Je schrijft letterlijk "er is een overeenkomst tot het afdrukken van 83 foto's", maar die overeenkomst is er alleen als je het aanbod aanpast. Het initiele aanbod is immers "100".

Dat heb ik fout opgeschreven. De overeenkomst blijft 100 voor €10,- maar de consument doet slechts een beroep op haar recht voor 83%.

Dat beroep kan de consument achteraf doen, bijvoorbeeld door 17 foto's weg te gooien. Vooraf bestaat voor dat beroep geen ruimte. De consument aanvaardt het aanbod (100) gewoon niet, omdat hij er maar 83 wil. De wet kent geen gedeeltelijke aanvaarding van een aanbod met bijbehorende verplichting van de aanbieder om zich aan het gewenste aan te passen.

De consument aanvaard het aanbod van 100 niet, omdat HEMA haar software zo heeft ingericht dat TS niet kan aanvaarden. Voor mij het equivalent daarvan naar de winkel gaan en roepen "Ja, dat wil ik" en de verkoper dan zegt "maar voor die prijs ga ik niet leveren".

Die weigering vind niet plaats - de weigering die er is, is om een overeenkomst voor 83 stuks aan te gaan. Logisch, want dat was ook niet het aanbod.

Volgens mij leg je de wet uit op een manier zoals deze niet bedoelt is. Deze redenatie komt er op neer dat de verkoper van het broodrooster niet weigert omdat hij de bestelling wel wilde opnemen indien de koper bereid is om €75,- te betalen, terwijl hij

Onjuist. Je hebt met je provider een overeenkomst voor maximaal 100 minuten.

Ik ben zelf beter op de hoogte van de voorwaarden van de overeenkomst die ik heb met mijn provider dan jij. Ik lees nergens woorden als maximaal of tot.
https://www.ben.nl/tarievenoverzicht

Ik houd vol dat die 100 minuten geen plicht maar een recht is en de provider daarom niet kan eisen dat ik 100 minuten per maand bel. Hetzelfde gaat op bij een overeenkomst voor 100 foto's of 5 kistjes peren of wat dan ook. De provider bied ook onbeperkt aan, moet ik dus 24/7 aan de lijn hangen.

[16again]

Ik zou eerst 100 fotos voor 10,- willen bestellen, en dan beginnen met uploaden.

Dan heb jij het bestelproces niet doorlopen. NeoDutchio wel, met dezelfde ervaring als ik.

Klopt.
Maar als het bestelproces zo in elkaar zat als ik schets, dan bestond dit topic niet. En dat is juist mijn punt.