[ archief ] Postbank - MAKKELIJK

[Frans de kubber]

POSTBANK (MISBRUIK PINPAS – SCHADEVERGOEDING – NIET THUIS) - MAKKELIJK .

Hier een gedeeltelijke weergave van de brief aan de directie van de Postbank:

Op 5 april 2002 raakt mijn moeder haar pinpas kwijt, nadat zij er eerst nog mee betaald had.
Later op de dag komt zij tot de ontdekking dat haar pas niet in haar bezit is: kunt u zich voorstellen hoe iemand van 81 jaar zich dan voelt? Paniek.
Op 13 april 2002, nadat zij haar afschrift had ontvangen, schadebedrag € 2819,80, heeft zij aangifte gedaan en de zaak ingediend bij de Postbank.
Op 15 mei 2002 volgt een afwijzing van het verzoek tot schadevergoeding, omdat de daders in het bezit waren van de pinpas en de geheime pincode ( Wat voor mij erg logisch is, want anders hadden zij ook niet tot opnamen/betalingen over kunnen gaan). Hoe de daders in het bezit van de pincode zijn gekomen daar wordt niet op ingegaan. In het proces-verbaal staat expliciet dat de pincode alleen bij de rechtmatige pashouder bekend is: kent mijn moeder uit haar hoofd ( Is dat een grove nalatigheid?).
Op 21 mei 2002 teken ik bezwaar aan tegen de beslissing, neergelegd in het schrijven van
15 mei 2002.
Op 18 juni 2002 schrijf ik een brief, waarin ik de Postbank mededeel dat ik tot eind juli met vakantie ben en dus niet kan reageren op een eventueel genomen besluit. ( Kennelijk was ik toen nog in de veronderstelling dat de Postbank – het gaf altijd zo’n veilig en vertrouwd gevoel – de cliënt als mens behandelde).
Op 19 september ben ik maar weer eens in de pen geklommen, want tot nu was er geen reactie op mijn schrijven ( De Postbank wel erg makkelijk).
Op 2 november 2002, het wordt eentonig en vervelend, vooral voor mijn moeder, nog steeds geen reactie, dus maar weer een brief ( Hoezo de Postbank klantvriendelijk?).
En dan ……..het is niet te geloven, volgt er een brief en wel op 6 november 2002. Hierin wordt medegedeeld dat de zaak overgedragen is aan de directie Postbank Particulieren.
En ……….3 december 2002 komt dan eindelijk het besluit: geen schadevergoeding, want uw moeder heeft t.a.v. de giropas onzorgvuldig gehandeld. Toen ben ik maar meteen in de computer geklommen en heb met klem geprotesteerd tegen deze wijze van benaderen. Eerst wordt haar verweten onzorgvuldig geweest te zijn met haar pincode en als blijkt dat deze stelling niet verdedigbaar is, wordt het over deze boeg gegooid. Waar is de Postbank nou eigenlijk mee bezig?

Tot zover de aangehaalde brief.

De opstelling van de Postbank is niet bepaald klantvriendelijk.
Wettelijk gezien ligt de bewijslast bij de Postbank, maar het geleverde bewijs vind ik alles behalve steekhoudend. Of is het soms onzorgvuldig of een grove nalatigheid als iemand van 81 de moeite neemt de pincode uit het hoofd te leren.
De bewijsvoering t.a.v. de pinpas berust op een veronderstelling en wel: ze weet niet waar haar pas is gebleven ( dat is waar), maar, ze heeft de pas laten liggen of zoals het in het schrijven stond “of zij deze überhaupt wel heeft meegenomen?” is een veronderstelling. Dus heeft zij onzorgvuldig gehandeld, aldus de Postbank. Is het niet menselijk als je tot de ontdekking komt dat je de pinpas kwijt bent, dat je dan schrikt en niet meer precies weet wat er gebeurd is? Menselijke emoties tellen bij de Postbank kennelijk niet mee.
Tegenover deze veronderstelling kan ik stellen dat het mogelijk is dat zij de pinpas in haar zak heeft gestoken ( ze weet het echt niet meer en dat is dan een grove nalatigheid of een onzorgvuldigheid) en dat deze eruit is gehaald. Of is als je beroofd wordt voor de Postbank ook al een onzorgvuldigheid of grove nalatigheid??? Uit alles blijkt dat de daders erop uit zijn geweest.

HIERONDER HET VERVOLG VAN DE BRIEF AAN DE DIRECTIE VAN DE POSTBANK
Op grond van bovengenoemde argumenten en dat er sprake is van een samenloop van omstandigheden en niet van een onzorgvuldig handelen en grove nalatigheid verwacht ik van de Postbank een andere opstelling en dat zij overgaat tot vergoeding van de geleden schade, minus het eigen risico. Om deze conclusie te onderstrepen hoeft men zijn/haar rechtsgevoel geen geweld aan te doen, maar wordt het recht wel eer aangedaan en in haar waarde gelaten en wordt er recht gedaan aan de cliënt. Hopelijk gaat ook het rechtsgevoel van de Postbank boven het financiële belang!

F. de Kubber
07-12-2002

[Frans de kubber]

Inmiddels kan ik jullie vertellen dat het rechtsgevoel van de Postbank verre te zoeken is, want ze blijft bij haar besluitvorming: Onzorgvuldig handelen en derhalve geen schadevergoeding. En toch laat ik het er nog niet bij zitten, want ik vond en vind nog steeds dat de Postbank erg kort door de bocht gaat.
Wel krijg je als een klant een emailtje met: Gelukkig etc. Nou, dat is klantvriendelijk en ook wel erg MAKKELIJK!!!!!!!!!

[Frans de kubber]

Na een schrijven aan de RVB van ING is de zaak teruggekoppeld naar de Postbank, maar de Postbank blijft bij haar beslissing: onzorgvuldig handelen met. Als je op onverklaarbare wijze je pas kwijtraakt nadat je gepind hebt en je pincode uit je hoofd kent, verklaart de Postbank dat je onzorgvuldig handelt en dat er sprake is van een grove nalatigheid. Ook heeft de Postbank geen begrip voor het feit dat je, na ontdekking van het verlies, niet precies meer weet wat er is gebeurd.Wat is deze bank toch begripvol en wat voelen zij de situatie goed aan. Na het benaderen van de RVB van ING houdt de hoofdweg op, dus zullen er zijwegen bewandeld moeten wordenom alsnog voldoening te verkrijgen.
BEDANKT VOOR UW MEDEWERKING EN BEGRIP!!!!!!!!!!!

[Frans de kubber]

Ook de tweede brief aan de RVB van ING/POSTBANK levert niets op: slechts een bevestiging van het reeds eerder ingenomen standpunt nl. onzorgvuldig handelen, derhalve wordt niet overgegaan tot schadevergoeding. In folders wordt van alles beloofd, maar deze beloften zijn wel woorden zonder inhoud, laat staan daadkracht. Hoe zou er gehandeld zijn als.............vul maar een bekende naam in. Het probleem was allang opgelost: klasse.....of ...?
Al met al vind ik het zeer onrechtvaardig, maar daar ligt
ING/POSTBANK niet wakker van. En dan schrijft de Postbank in haar folder: POSTBANK...MAKKELIJK; positief bedoeld, maar ik interpreteer het puur negatief.

[Michielvd]

Vooropgesteld: dit is een erg vervelend voorval. Toch ga ik even advocaat van de 'duivel' spelen.

Banken, en tig andere bedrijven, bedenken dit soort regels niet voor niets. De reden achter dit soort regels is kort samen te vatten tot 1 woord: fraude. Je wilt serieus niet weten hoe inventief mensen plotseling worden als ze een groot bedrijf een poot uit willen draaien.

De Postbank zegt: onzorgvuldig handelen. Daar kan ik mij wat bij voorstellen. Waarom?
1> De dieven wisten de PINcode --> dat is voor alle bedrijven al een teken om alle alarmbellen te laten rinkelen
2> Het is onduidelijk wat er met de pas is gebeurt, hij is in rook opgegaan. --> Nu beginnen ook de sirenes te loeien

In prinipe is de opstelling van de banken: wie zijn pas verliest, is per definitie onzorgvuldig geweest. De pas is immers niet jouw eigendom, en dus moet je er erg zorgvuldig mee om gaan. Als een pas dan mysterieus verdwijnt, zeggen de banken: pech gehad. Eigen schuld. Dat vergoeden ze dus ook niet.

En dat ze het niet vergoeden, is ook logisch. Als ze het wel zouden doen, verliest half Nederland spontaan zijn pas, en 'verdwijnt' er miljarden van bankrekeningen. En dus zorgen ze ervoor dat de voorwaarden dusdanig doortimmert zijn, dat fraude een stuk moeilijker wordt. En hanteren ze die voorwaarden strikt. Ze kunnen er simpelweg niet vanaf wijken, dat haalt nl het fundament onder die voorwaarden vandaan.

En ja, dat is een klantvriendelijke oplossing. Als ze het namelijk *niet* zo zouden doen, worden de kosten van de fraude linea recta afgewentelt op de klant. Iemand moet het immers betalen.

Al met al is dat knap vervelend voor diegenen die oprecht slachtoffer vallen. Maar ja, de goeden moeten lijden onder de slechten.

Overigens; bij de meeste algemene voorwaarden van bedrijven zijn een fors deel van de regeltjes terug te voeren op fraudebestrijding.

[i.c.a.p. de groot]

geachte radar.ook ik ben slachtoffer van de postbank.op 19november kwam ik met longontsteking bij de specialist vandaan met een taxi,heb toen met uitstappen voor mijn deur nog fooi gegeven en ben naar binnen gegaan .ben toen omdat ik zo,n koorts had mijn bed ingegaan.de anderen dag vroeg ik mijn hulp brood te halen en miste toen pas mijn beurs. maar er was al geld opgenomen in de nacht van19 op 20 nov.in den haag in de theresiastraat gelijk gebeld en gevraagt of ze een camera hebben bij de giromaat maar dit was niet het geval.er was 330euro af en dat is voor mij een heel erg groot bedrag omdat ik van een uitkering moet leven .ook geschreven naar giro maar kreeg op3-1-2003berichdatmijn pincode er bij zat en de regelsik citeer tot op heden is niemand in staat geweest de pincodes te kraken alleen via u kan de pincode op welke wijze dan ook aan derde bekend gemaakt zijn .dat vind ik gewoon een valse beschuldiging dat verwachtte ik niet van zo,n bedrijf daar de pincode in mijn hoohd gegrift staat en je bent zoveel meer kwijt 5euro nieuwe pas 330 gepind plus nog 40 oppas voor zo in de winkel te chippen.ik hoop dat radar aan deze praktijken wat gaat doen ...bij voorbaat dank

[Winny]

Mijn ouders hebben exact hetzelfde meegemaakt bij de Rabobank. De beschrijving van de heer De Klubber had de onze kunnen zijn: pasje kwijt, maar geen idee hoe; pincode uit het hoofd kennen; grove nalatigheid, etc.

Mijn moeder is in mei 2002 haar pasje kwijtgeraakt – blijkbaar vlak na het pinnen, maar daar kwam ze pas een paar dagen later achter. Een uur nadat zij zelf had gepind, is er nogmaals bij dezelfde geldautomaat door de dief geld gehaald. Op dezelfde en de volgende dag is er in diverse schoenenwinkels e.d. mee gepind (in een andere stad, waar mijn ouders nooit komen) en is uiteindelijk de hele rekening van mijn ouders geplunderd, zo’n EUR 1500.

Bij de pinautomaat stond dan wel een bordje dat er camerabewaking was, maar bij navraag bleek dat dat helemaal niet het geval was, dus konden wij zelf niet bewijzen dat wij zelf niet gepind hadden. Maar het bordje was enkele dagen later wel zomaar verdwenen! Hoe kun je überhaupt bewijzen dat iemand anders onrechtmatig jouw pincode heeft gebruikt?

De Rabobank wilde niets vergoeden – inderdaad grove nalatigheid, want de juiste pincode was gebruikt, dus zou ze daar wel nalatig mee zijn geweest of zou iemand anders in het gezin dat wel hebben gedaan. Klacht ingediend en het op de emotionele toer gegooid [mijn moeder durft een jaar later nog steeds amper te pinnen] en uiteindelijk wilde de Rabobank uit coulance de helft vergoeden, schermend met afwijzende juridische uitspraken van het klachtenorgaan. Hoewel wij dat niet genoeg vonden, zijn we er toch mee akkoord gegaan, want de helft is altijd nog beter dan niets. We hadden al eerder gehoord dat banken standaard claims afwijzen en vaak na klachtenbrieven alsnog overgaan tot betaling van de helft. Dus klagen loont in ieder geval gedeeltelijk.

Maar het is natuurlijk schandalig dat jezelf moet bewijzen dat jij niet hebt gepind en dat banken bij voorbaat uitgaan van grove nalatigheid, ook al ben je er al 40 jaar klant. Er zijn hele hordes mensen die de hele dag niets anders doen dan andermans pasjes stelen en pincodes afkijken met bijv. camera’s; als ze het echt op je gemunt hebben, dan kun je daar weinig tegen doen. Op de BBC schijnt een programma geweest te zijn, waarbij een politieagent toegaf dat je m.b.v. een oude videorecorder redelijk makkelijk achter een pincode kunt komen. Deze persoon moest later zijn woorden terugnemen, want banken gaan natuurlijk niet toegeven dat er een veiligheidsprobleem is met de pincode. Maar aan de andere kant proberen ze je wel zoveel mogelijk gebruik te laten maken van pasjes. De laatste jaren gaan er steeds meer bankfilialen dicht en zijn er steeds minder mogelijkheden – zeker voor oudere mensen – om gewoon bij de balie geld te halen, dus dan moet je wel ergens pinnen.

Wij vinden dat we zeer slecht geholpen zijn, zowel bij het melden van het misbruik (mijn vader was helemaal over zijn toeren, maar er kon nog geen kopje koffie of zelfs maar een vriendelijk woord van af) als bij de administratieve afhandeling en bij de behandeling van de claim. Klantenservice kennen ze niet bij de Rabobank. Maar zo te horen ook niet bij de Postbank.

[elisa]

Zie mijn reaktie bij "Postbank". De politie vertelde mij dat "het een fluitje van een cent is" om de kodes te weten te komen. Iemand in Nederland zal toch moeten weten hoe het met een pinpas in zijn werk gaat! Ik had 100% zeker GEEN kodes bij mijn pinpassen en toch zijn mijn 2 rekeningen binnen 10 minuten leeggehaald. Ben ook in de slag met de Postbank en ze bakken het wel heel bruin. Er worden nu allerlei rare argumenten bijgehaald door ze om maar niet hun ongelijk te hoeven bekennen. Het woord van de Postbank "onzorgvuldig handelen" legt kennelijk meer gewicht in de schaal dan onze woorden. Zij hebben dus kennelijk op voorhand al gelijk. Nou laten ze mij maar eens verklaren hoe het mogelijk is dat ze mijn geld gejat hebben zonder een pincode.