[ archief ] DELL service?

[BBCS]

De aard van de zaak wijst dan onder neer naar de gemiddelde kwaliteit en prestaties van producten van het zelfde soort. Dan is mijn conclusie dat de economische levensduur geen rol speelt en de gemiddelde levensduur wel.

In theorie is het gemakkelijk gezegd dat een product een x tijd gemiddeld meegaat.
Hierin is echter NIET meegenomen de kwaliteit en de kostprijs van een product.
Neem je dat wel mee, dan is dat op voorhand al niet meer te zeggen dat een product een x tijd gemiddeld meegaat.

Neem als voorbeeld een accuboormachine:
De goedkoopste accuboormachine van de Gamma is een mooie machine voor diegene die maar een paar schroeven op jaarbasis moet schroeven, en dan is die ook nog geschikt voor het lichte werk.
Neem je de duurste DeWalt. Die is geschikt om de hele dag te gebruiken en ook nog voor het zware werk.
Zou je met die goedkoopste accuboormachine van de Gamma hetzelfde doen als met die DeWalt, dan mag je blij zijn dat je die van de Gamma niet binnen een half uur in de afvalbak flikker.
Dus die goedkoopste accuboormachine gaat zeker die x tijd niet mee welke die van DeWalt meegaat.
Dus op voorhand is al niet te zeggen dat die accuboormachine een x tijd meegaat. Ook niet bij normaal gebruik.

Vandaar dat ik zo'n felle tegenstander ben van die regel, dit omdat die in theorie mooi zal werken, maar in de praktijk is die totaal niet uit te voeren.

Komt ook nog bij dat alleen de fabrikant kan aangeven wat de gemiddelde levensduur van dat product is.
De gerechtelijke instanties doen daar echt een uitspraak over.
Noch de winkeliersorganisaties als de consumentenorganisaties kunnen bepalen wat de gemiddelde levensduur is, en doen ze wel uitspraken, dan zijn die ook niet wettelijk bindend.

De consumentenbond heeft ooit eens uitgelaten dat de economische levensduur van computers voor consumenten geen 3 jaar, maar 5 jaar zou moeten zijn.
En opeens hoorde je iedereen zeggen dat de economische levensduur van computers 5 jaar was en dat er ook nog rechten aan ontleent werden.

En zou je alleen gaan kijken naar de economische levensduur die gebaseerd is op het vervangingsgedrag van consumenten, dan is dat ook behoorlijk verschillend.
De ene consument vervangt om de 2 jaar de computer, de andere om de 10 jaar.

Ook weer totaal verschillend.

Mijn punt:
Europa wilt overal vaste termijnen voor stellen, zodat de consument voor de koop precies weet waar hij aan toe is.
Op zich geen verkeerde gedachte, alleen is dat in de praktijk niet haalbaar en zeker niet uitvoerbaar.

[BBCS]

Lees ook eens:

http://www.ser.nl/~/media/DB_Deeladviez ... 871_6.ashx

[jlthkoch]

Europa wilt overal vaste termijnen voor stellen, zodat de consument voor de koop precies weet waar hij aan toe is.
Op zich geen verkeerde gedachte, alleen is dat in de praktijk niet haalbaar en zeker niet uitvoerbaar.

Dat komt omdat de winkelier de kosten die dit met zich meebrengt niet kan (of wil) verhalen op de fabrikant en daardoor de consument weigert te bieden waar hij recht op heeft. Dit is een probleem van de winkelier en niet van de consument.

[BBCS]

Ik heb de boel nog eens nagelezen, en de consument heeft volgens de Nederlanse wetboeken en volgens de Europese Richtlijn gedurende de economische levensduur geen recht op kosteloze reparatie of vervanging.

Het product moet volgens de koopovereenkomst geleverd worden met de eigenschappen die in de koopovereenkomst vermeld staan.

Het Quelle arrest ging over:

In augustus 2002 heeft Quelle Brüning een fornuis voor privégebruik geleverd. Begin 2004 stelde Brüning vast dat het toestel een gebrek vertoonde. Aangezien het toestel niet kon worden hersteld, heeft zij het terugbezorgd aan Quelle, die haar een nieuw toestel heeft toegezonden. Voor het gebruik dat Brüning van het eerste toestel had gehad, vroeg Quelle deze laatste echter een vergoeding van 69,97 EUR.

De uitspraak was dat de verkopende partij geen verbruikskosten in rekening mag brengen bij vervanging van het product.

De regel dat de consument gedurende de economische levensduur recht heeft op kosteloze reparatie of vervanging bestaat gewoon niet.
Ik heb de zaken van de officiële instanties bekeken en niet de meningen van juristen meegenomen.

Kijk je naar de conformiteitsbeding, dan heeft dat betrekking op de koopovereenkomst en op de uitspraken van de winkelier en fabrikant.

Ook is het zo dat volgens de wetboeken en de Europese richtlijnen geen vaste termijnen bestaan voor de economische levensduren of gemiddelde levensduren van producten.

De diverse rechtzaken hadden ook als uitkomst dat de verkopende partij geen kosten in rekening mag brengen om een non-conform product weer conform te maken.
En de non-conformiteit heeft betrekking op de koopovereenkomst.

De wet omschrijft ook dat de wensen die de consument heeft voor de koop duidelijk kenbaar heeft moeten maken en dat de koopovereenkomst ook de wensen van de koper verwerkt zit.

Als je een product koopt en volgens de koopovereenkomst heb je 2 jaar garantie en na 2½ jaar gaat het product kapot en op het product zit een economische levensduur van 3 jaar, dan is de garantieperiode voorbij, dus ook de periode van kosteloze reparatie of vervanging, maar is de verkopende partij wel verplicht om gedurende de economische levensduur het probleem op te lossen.

Dit is het resultaat van de zoektocht hoe het in elkaar zit en hierbij heb ik alleen gekeken naar de officiële instanties die de informatie geven en waarvan je aan de teksten wel rechten kunt onlenen.
Dat er totaal andere uitspraken zijn, weet ik ook wel. Maar dat zijn teksten waar geen rechten aan ontleent kunnen en mogen worden.
Ook de diverse juristen beschrijven deze vraagstukken, echter gaat het dan om hun eigen mening en hun visie van hoe de wet in elkaar steekt.

Ik bekijk dit niet als detaillist of consument, maar ik probeer zo onpartijdig te zijn om de zaken te bekijken. Daar is het bovenstaande ook op gebaseerd.
Hierbij kijk ik niet hoe ik er zelf over denk, maar gewoon wat de feiten zijn.

In ieder geval wat mij verbaasde is dat veel zaken die hier besproken zijn niet in de wet geregeld zijn.
Dus de wetgevers geven niet die overdreven consumentenbescherming welke vaak worden genoemd.

[axasjaak]

Na twee weken (!) nam Dell eindelijk contact op, en vanaf toen ging alles van een leien dakje. De service was als puntje eindelijk bij paaltje kwam uitstekend, er is een duur onderdeel kostenloos vervangen, ondanks dat ik uit de 1-jarige garantie periode zat.

Wijs wel altijd op je wettelijke garantie in correspondentie met Dell.

De Dell service was goed, ben er nu tevreden over!

[BBCS]

Wijs wel altijd op je wettelijke garantie in correspondentie met Dell.

Welke dan wel?

Europa kent een verplichte garantieperiode van 2 jaar.
Die heeft Nederland niet overgenomen, dus Nederland kent geen wettelijke garantie.

Dus licht je de consumenten verkeerd voor als je zegt dat je recht hebt op een wettelijke garantie.

Dus Nederland kent geen wettelijke garantie, hoe kun je er dan rechten aan ontlenen?

[axasjaak]

Wellicht mag ik u verwijzen naar de informatie die onze eigen ministerie van Economische zaken aan haar burger verstrekt:

''Voor Europa is bepaald dat iedereen volgens de wet twee jaar garantie heeft. Dit staat in de Europese Richtlijn Koop en Garantie. Die twee jaar is een minimum. Het kan dus zijn dat in sommige Europese landen de garantieperiode langer is.

In de Nederlandse wet staat niet hoeveel jaar garantie u hebt. Maar in Nederland hebt u vaak langer dan twee jaar garantie. Hoe lang u garantie hebt, hangt af van het product dat u koopt. Voor een paar schoenen voor uw kind hebt u bijvoorbeeld korter garantie dan voor een wasmachine. Gaat uw wasmachine na vier jaar stuk, en is het niet uw schuld? Dan hebt u volgens de wet nog steeds garantie. U kunt dus nog teruggaan naar de winkel.''


Maar ik denk dat u in elk geval het laatste woord wilt hebben. Nou, dat mag van mij hoor.

[BBCS]

''Voor Europa is bepaald dat iedereen volgens de wet twee jaar garantie heeft. Dit staat in de Europese Richtlijn Koop en Garantie. Die twee jaar is een minimum. Het kan dus zijn dat in sommige Europese landen de garantieperiode langer is.

Voor Europa is dat inderdaad zo geregeld.

In de Nederlandse wet staat niet hoeveel jaar garantie u hebt. Maar in Nederland hebt u vaak langer dan twee jaar garantie. Hoe lang u garantie hebt, hangt af van het product dat u koopt. Voor een paar schoenen voor uw kind hebt u bijvoorbeeld korter garantie dan voor een wasmachine. Gaat uw wasmachine na vier jaar stuk, en is het niet uw schuld? Dan hebt u volgens de wet nog steeds garantie. U kunt dus nog teruggaan naar de winkel.''

Deze regel ken ik ook.
Alleen is het zo dat Nederland die garantie niet heeft overgenomen, maar wel de aansprakelijkheid van de verkopende partij en die termijnen zijn namelijk volgens die regels zoals jij ze aangeeft.

Wellicht mag ik u verwijzen naar de informatie die onze eigen ministerie van Economische zaken aan haar burger verstrekt:

Tuurlijk mag je dat verwijzen en die regels ken ik ook.
Alleen is het zo dat de Ministerie dat zo kan vertellen, echter als het niet zo in de wetboeken staat, is wat het Ministerie zegt niet rechtsgeldig.

Men verward namelijk heel vaak de aansprakelijkheid van de winkelier met de wettelijke garantie. Ook bij juristen is die verwarring groot aanwezig.

Komt hier op neer:
In de Europese richtlijn is de verjaringstermijn van de winkelier gesteld op 2 jaar.
En de minimale garantie die door de winkelier/fabrikant verstrekt moet worden is ook gesteld op 2 jaar.
Dit zijn twee totaal verschillende zaken met de dezelfde periode.

In Nederland is die verjaringstermijn van twee jaar niet overgenomen, maar men heeft dit verlengt tot de economische levensduur. En vaak is die langer dan twee jaar.

Wat men niet heeft overgenomen is de minimale garantieperiode.
De fabrikant of winkelier mogen die zelf bepalen en mag rustig één maand zijn.
Echter is ook gesteld dat als het product binnen 6 maanden na aankoop een defect optreedt, dat dan gesteld kan worden dat het defect al tijdens de koop aanwezig was en dan ligt de bewijslast dat het product wel tijdens de koop goed was en conform volgens de koopovereenkomst. Kan de winkelier dat bewijzen, dan vervalt het recht op de garantie en komen alle kosten voor rekening van de koper.
Na die 6 maanden behoort de koper met het bewijs te komen dat het product niet conform de koopovereenkomst geleverd is en kan de koper niet met dat bewijs komen, dan vervalt ook het recht op garantie en komen alle kosten voor rekening van de koper.

Als echter de verkopende partij een bepaalde garantieduur aangeeft en tijdens de koop aangeeft dat het product gedurende een bepaalde periode niet zal uitvallen of wat dan ook, dan behoort hij zich daar wel aan te houden en daar mogen dan ook rechten aan ontleent worden.
Dus de uitspraken van de fabrikant en winkelier zijn wel degelijk van belang en kunnen ook rechten aan ontleent worden.

Geeft de verkopende partij niet aan wat je van een product mag verwachten en doet de verkopende partij geen uitspraken over garanties e.d., dan pas komen die termijnen van de gemiddelde levensduur om de hoek kijken.

[BBCS]

Maar ik denk dat u in elk geval het laatste woord wilt hebben. Nou, dat mag van mij hoor.

Heeft niks met het laatst woord te maken.

Ik ben de boel goed gaan uitzoeken, en ik kom erachter dat zowel veel consumentenorganisaties als veel juristen de wetsregels totaal verkeerd uitleggen en een ander beeld geven dan welke in de wetboeken en in de Europese richtlijn gegeven worden.

Ook bij de uitspraken van het Quelle arrest worden vaak totaal verkeerde uitleggingen verteld.

Zo hoor je ook dat volgens de uitspraak van het Quelle arrest de verkopende partij gedurende de economische levensduur geen kosten in rekening gebracht mogen worden.

Echt totaal onzin, en dat staat niet eens in de uitspraak.

In de uitspraak staat dat de verkopende partij geen verbruikskosten in rekening mag brengen als hij de kopende partij bij non-conformiteit kosteloos een nieuw product verstrekt.

Dat is waar het in het Quelle arrest over gaat en niks anders.

Vaak lees je ook dat de consument zich mag en kan beroepen op de non-conformiteit de verwachting van de consument, terwijl de wetsregels en ook de Europese richtlijn zegt dat de non-conformiteit de koopovereenkomst is.

Trek je conclusie zou ik zo zeggen!