Even snel jouw mening er door heen drukken. Met jou is helaas geen constructieve discussie mogelijk.
Wat ik dus wil weten is dat als de winkelier verplicht wordt om bepaalde regels na leven, terwijl hij deze kosten niet bij de fabrikant kan declareren.
En ja, ik heb het over de praktische zaken.
Het probleem is gewoon dat de winkelier bepaalde plichten wordt opgelegd, terwijl hij deze kosten, noch bij de fabrikant kan declareren en noch bij de aankoop deze kosten bij de kostprijs in rekening kan brengen, omdat hij anders volgens de consumenten veel te duur is.
Dit heeft niks met rookgordijnen te maken.
Want waar het op neerkomt:
In de keten tussen de winkelier en de fabrikant zijn alle wetsregels van toepassing, behalve de regels van de consumentenbescherming.
Alleen in de schakel tussen de consument en de winkelier zijn de regels van de consumentenbescherming van toepassing.
Aan de andere kant:
Als de fabrikanten wel deze regels moeten naleven, doen ze dat massaal niet.
Neem HP als voorbeeld: Op veel producten van hun zit maar 1 jaar garantie en het verlopen van die garantieperiode berekenen ze gewoon alle kosten.
HP zegt zelf dat ze de goede werking na dat jaar niet kunnen garanderen.
En dan komen we op het volgende punt:
De garantieperiode.
De winkelier kan nooit of te nimmer een langere garantieperiode geven en vooral niet zeggen dat het product zeker langer mee gaat dan dat de fabrikant zegt.
Als de fabrikant zegt dat zij de goede werking van het product na 1 jaar niet meer kunnen garanderen, dan kan de winkelier zeker niet zeggen dat het product zeker zonder problemen 2 jaar mee gaat.
En als de overheid van mening is dat een bepaald product zeker 2 jaar mee moet gaan, dan moeten deze claim bij de fabrikant leggen en niet bij de winkelier.
De winkelier is een doorverkoper en geen producent van dat product. Behalve als die winkelier zelf ook producten maakt. Dan is de winkelier ook fabrikant.
Oke, voor de consument is de winkelier het aanspreekpunt en de consument hoeft met niemand anders contact te leggen, maar de fabrikant is en blijft de producent van dat product.
En dat verschil probeer ik steeds duidelijk te maken.
Dus:
Als je als overheid aan de consument bepaalde rechten toekent, behoren deze rechten en regels voor de GEHELE KETEN te gelden en niet alleen tussen de consument en winkelier.
En dat probeer ook steeds duidelijk te maken. Maar de meeste mensen vinden het normaal dat de regels alleen gelden tussen de consument en winkelier.
De winkelier wordt zo met zeer veel kosten opgescheept die hij nergens kan declareren.
