[ archief ] geldbesteding tsunami

[goededoelen]

Geachte redactie;

Naar aanleiding van uw uitzending gisterenavond in Radar over het bestedings gedrag van de grote organisaties sprak mij zeer aan. Het is een triest vehaal aan het worden en ik kan u verzekeren dat het einde nog niet in zicht is.
Sinds 2003 ben ik betrokken bij een project op de Philippine, op het eiland Samar, de armste regio van de Philippine. Amy Garado, een in Nederland woonachtige vrouw van Philippijnse komaf is de stichting "Philippine Aid Fund" in 1998 gestart. Dit naar aanleiding van haar bezoek, na een aantal jaren, aan haar geboorte streek, zij is zo geschrokken van de "totale armoede" en het verstoken zijn van elke vom van medische zorg, dat zij zich ten doel heeft gesteld daar een ziekenhuis te bouwen, het "White Sand Hospital", waar inmiddels een voorzichtige start mee is gemaakt. De mensen sterven daar letterlijk gewoon op straat en de kinderen betalen de zwaarste tol, zoals altijd indat soort situaties. Nu hebben we als stichting ook het plan opgevat te proberen daar de economie van de grond te krijgen en hebben we reden tot goede hoop en hebben er zich al geinteresseerde investeerders gemeld. Het plaatje is eigenlijk helemaal rond om die bevolking van Samar te helpen een bestaan op te bouwen, het is alleen nog een kwestie van geld. Het stichtingsbestuur heeft lelijk de kous op de kop gekregen bij het aanvragen van subsidie, zowel bij Ontwikkelings Samenwerking als bij de grote fondsen, je wil het niet weten. Muren waar we niet overheen komen, wat we kwijt zijn aan bureau's die we in moeten inhuren om de aanvraag volgens de regeltjes te doen, is 15% van het bedrag, in het gunstigste geval. Wat er door deze praktijken aan de strijkstok blijft hangen, kunt u zelf een beetje berekenen. Het project wat we daar op willen zetten, kost ruim 600.000,- Eur., 50% subsidie en daar 15% van is voor de bureau's. We moeten er niet aandenken wat we met dat geld op Samar kunnen doen, 1 Eur. is 70,- Peso! Het is onvoorstelbaar, als we machines in de Philippine willen kopen krijg je geen subsidie, je moet ze in Nederland kopen en laten verschepen. Dat betekend ook, als er een machine kapot gaat er plaatselijk niet gerepareed kan worden, dan moet er weer iemand elders vandaan komen. Wij wilden eenvoudig materiaal aanschaffen, door de mensen daar geproduceerd, kunnen ze zelf repareren en vervangen en kost minder, plus is het meteen werkgelegenheid. Die vlieger gaat niet op, alles tendienste van "Nederland BV". Er zijn nog meer dingen te noemen waar we tegen aangelopen zijn, maar het principe dat nu door mw. van Ardenne gehanteerd wordt is geen Ontwikkelingswerk, maar big business!
De kleine organisaties worden gerunt door vrijwilligers, die het bijna allemaal persoonljik brengen waar hulp nodig is. Grote organisaties worden gerunt door grote namen met grote salarissen. Daar komt bij dat de kleintjes gewalst worden door de groten. Onze stichting werk ook andersom als de grote, wij hebben het plaatselijk in Samar al helemaal geregeld, ook met de plaatselijke bevolking. Maar ja, die regeltjes die door de groten verzonnen zijn, kunnen de kleintjes niet bekostigen.
Op Samar is er elke dag een tsunami, dat is al jaren aan de gang, de omstandigheden daar zijn slechter als de gebieden die door de tsunami getroffen zijn.

Hoogachtend;

F. Lamers

[Radar]

Dit onderwerp bestaat al. Zie: http://forum.trosradar.nl/forum/viewtopic.php?t=29425

TROS Radar Internetredactie