[ archief ] Bart Smit wil defect speelgoed niet omruilen zonder bon

[alfatrion]

Met alle respect, maar dat je ergens nog nooit van hebt gehoord komt wel vaker voor. Van artikel 150 Rv dacht jij dat dit bij strafrecht hoorde. Ik zie je hier een nonchalant achteruit leunen met een houding van "er is geen overeenkomst en ander moet de klant dat maar keihard bewijs leveren". Waarom zou jij dat bedrag mogen houden als er geen overeenkomst aan ten grondslag ligt?

[BBCS]

Met alle respect, maar dat je ergens nog nooit van hebt gehoord komt wel vaker voor. Van artikel 150 Rv dacht jij dat dit bij strafrecht hoorde. Ik zie je hier een nonchalant achteruit leunen met een houding van "er is geen overeenkomst en ander moet de klant dat maar keihard bewijs leveren". Waarom zou jij dat bedrag mogen houden als er geen overeenkomst aan ten grondslag ligt?

Er is wel een overeenkomst.
Dat de koper zijn overeenkomst kwijt is, wilt niet zeggen dat er geen overeenkomst is.

Als de koper een beroep doet op de garantie of dergelijk, moet hij wel kunnen bewijzen dat dat product daar gekocht is.
En een bankafschrift is daar niet voldoende voor.

Een voorbeeld:
Een klant koopt een harde schijf van Western Digital.
Een week later komt hij met een Maxtor harde schijf (die net zo duur was als de Western Digital) en met een bankafschrift bij de winkel, en volgens jullie uitspraken dient de verkoper die Maxtor harde schijf in behandeling te nemen.
De verkoper weigert dat. En vervolgens handelt de verkoper in strijd met de wetgeving, volgens jullie.

Is mijn voorbeeld overdreven?
Helaas niet.
Eerder orde aan de dag.
En dat is dus precies de reden waarom dat veel winkels en ook fabrikanten de garantie niet in behandeling nemen als de klant geen aankoop bon kan overhandigen waar een serienummer op staat.

[puma73]

Met alle respect, maar dat je ergens nog nooit van hebt gehoord komt wel vaker voor. Van artikel 150 Rv dacht jij dat dit bij strafrecht hoorde. Ik zie je hier een nonchalant achteruit leunen met een houding van "er is geen overeenkomst en ander moet de klant dat maar keihard bewijs leveren". Waarom zou jij dat bedrag mogen houden als er geen overeenkomst aan ten grondslag ligt?

Er is wel een overeenkomst.
Dat de koper zijn overeenkomst kwijt is, wilt niet zeggen dat er geen overeenkomst is.

Als de koper een beroep doet op de garantie of dergelijk, moet hij wel kunnen bewijzen dat dat product daar gekocht is.
En een bankafschrift is daar niet voldoende voor.

Een voorbeeld:
Een klant koopt een harde schijf van Western Digital.
Een week later komt hij met een Maxtor harde schijf (die net zo duur was als de Western Digital) en met een bankafschrift bij de winkel, en volgens jullie uitspraken dient de verkoper die Maxtor harde schijf in behandeling te nemen.
De verkoper weigert dat. En vervolgens handelt de verkoper in strijd met de wetgeving, volgens jullie.

Is mijn voorbeeld overdreven?
Helaas niet.
Eerder orde aan de dag.
En dat is dus precies de reden waarom dat veel winkels en ook fabrikanten de garantie niet in behandeling nemen als de klant geen aankoop bon kan overhandigen waar een serienummer op staat.

en waar kan ik dit vinden in BW 7????????

is gewoon weer een onzinregeltje ontsproten aan jouw brein.

je had in het leger moeten gaan, die pantserplaat voor je kop is niet te doorboren.

[BBCS]

en waar kan ik dit vinden in BW 7????????

is gewoon weer een onzinregeltje ontsproten aan jouw brein.

je had in het leger moeten gaan, die pantserplaat voor je kop is niet te doorboren.

Tegen zoveel domheid ben ik niet tegen opgewassen.
Ik haak hier af.

[seconds-out]

Consuwijzer zegt mij niet zoveel, zou liever een wetsartikel zien.

Er bestaat geen concreet wetsartikel, dat zegt dat de consument geen rechten heeft als hij de bon is verloren.

De partij die zich beroept op rechtsgevolgen van door haar gestelde feiten of rechten, draagt de bewijslast van die feiten of rechten, tenzij uit enige bijzondere regel of uit de eisen van redelijkheid en billijkheid een andere verdeling van de bewijslast voortvloeit.

Het bewijs hoeft niet keihard te zijn. Het is voldoende om de rechter te overtuigen. De consument stelt op een dat product bij de winkelier te hebben gekocht. Hij komt vervolgens met een bankafschrift waarop een datum, een tijd en bedrag staat. De consument heeft dan bewezen een overeenkomst te hebben met de winkel.

Als de consument een product heeft gekocht, dan zal dit overeenkomen met het bedrag op het bankafschrift. Dat acht ik overtuigend. Als dit niet het geval is dan zal het bedrag hoger liggen. In dit laatste geval zal het onredelijk zijn om de claim van de consument af te wijzen zonder de gegevens uit het bankafschrift naast de administratie van de winkelier te leggen. Redelijkheid en billijkheid vereist dan dus dat een winkelier met administratie bewijst dat de consument dit product niet bij hem heeft gekocht.

Zo zit dat!

BBCS, wanneer hou jij eens een keer op met je domme prietpraatjes?
Zal het antwoord geven> NOOIT!!!

Je hele leven vecht je al tegen tegen windmolens en nog nooit heb je ergens gelijk gekregen en zal je het ook nooit krijgen..

Jouw domme zelf verzonnen bijdrages slaan nergens op en komen altijd zo ongeveer hier op neer>>>> is er eenmaal betaald dan is DAAR het gat van de deur, rechten zijn er voor de winkeliers, de plichten zijn alleen voor de consument...

Ga toch weg hier van dit forum, vervelende kleuter!

[alfatrion]

Met alle respect, maar dat je ergens nog nooit van hebt gehoord komt wel vaker voor. Van artikel 150 Rv dacht jij dat dit bij strafrecht hoorde. Ik zie je hier een nonchalant achteruit leunen met een houding van "er is geen overeenkomst en ander moet de klant dat maar keihard bewijs leveren". Waarom zou jij dat bedrag mogen houden als er geen overeenkomst aan ten grondslag ligt?

Er is wel een overeenkomst.
Dat de koper zijn overeenkomst kwijt is, wilt niet zeggen dat er geen overeenkomst is.

Als de winkelier als verweer tegen onverschuldigd betaling claimt dat er wel een overeenkomst bestaat dan moet hij dat onderbouwen. De argument waar jij mee aankomt zetten geven mij de indruk dat je als winkelier van twee walletjes wil eten.

[BBCS]

Jouw domme zelf verzonnen bijdrages slaan nergens op en komen altijd zo ongeveer hier op neer>>>> is er eenmaal betaald dan is DAAR het gat van de deur, rechten zijn er voor de winkeliers, de plichten zijn alleen voor de consument...

Is helemaal niet waar.

Als de klant de bon kwijt is, en alleen met een bankafschrift op komt dagen, waardoor hij met een Maxtor harde schijf de garantie kan claimen, terwijl hij een Western Digital schijf gekocht heeft, is er iets heel goed mis met het rechtsysteem!!!!

[BBCS]

Als de winkelier als verweer tegen onverschuldigd betaling claimt dat er wel een overeenkomst bestaat dan moet hij dat onderbouwen. De argument waar jij mee aankomt zetten geven mij de indruk dat je als winkelier van twee walletjes wil eten.

Dat gaat veel te ver.

Als de klant zijn aankoopbon kwijt is, kan hij het bedrag terugvorderen zonder het product terug te brengen.
Je reinste diefstal.

Trouwens:
De koper is de aankoopbon kwijt: zijn eigen verantwoordelijkheid.

Meer zeg ik er niet meer over, ik heb hierover genoeg verteld.

Ajuu paraplu!

[seconds-out]

Jouw domme zelf verzonnen bijdrages slaan nergens op en komen altijd zo ongeveer hier op neer>>>> is er eenmaal betaald dan is DAAR het gat van de deur, rechten zijn er voor de winkeliers, de plichten zijn alleen voor de consument...

Is helemaal niet waar.

Als de klant de bon kwijt is, en alleen met een bankafschrift op komt dagen, waardoor hij met een Maxtor harde schijf de garantie kan claimen, terwijl hij een Western Digital schijf gekocht heeft, is er iets heel goed mis met het rechtsysteem!!!!

Zie je wel????
Kom je gelijk weer met een heel (ander) individueel voorbeeld, een situatie die JIJ alleen hebt meegemaakt (als het al waar is, persoonlijk geloof ik helemaal niets van jou) wat moet "bewijzen" dat ons hele rechtssysteem niet deugt...
Typisch het gedrag van een kleuter die altijd dreinend zijn zin probeert te krijgen en altijd het laatste woord wil hebben.

Wij zijn (weer) uitgepraat!

[alfatrion]

Als de klant zijn aankoopbon kwijt is, kan hij het bedrag terugvorderen zonder het product terug te brengen.

Als de verkoper beweerd dat hij de koper dat product geleverd heeft op grond van een overeenkomst dan zal hij daarvoor bewijs moeten aanleveren. Op dat moment ligt het bewijs op tafel dat jij wilt zien voordat je bereid bent over te gaan tot herstel en/of vervanging.

[BBCS]

Als de klant zijn aankoopbon kwijt is, kan hij het bedrag terugvorderen zonder het product terug te brengen.

Als de verkoper beweerd dat hij de koper dat product geleverd heeft op grond van een overeenkomst dan zal hij daarvoor bewijs moeten aanleveren. Op dat moment ligt het bewijs op tafel dat jij wilt zien voordat je bereid bent over te gaan tot herstel en/of vervanging.

Waarom leg jij de bewijslast bij de verkopende partij als de koper zijn aankoopbon kwijt is geraakt?

[alfatrion]

Omdat ik acht dat de eisen van redelijkheid en billijkheid met zich mee brengen dat , voor een beroep op onverschuldigde betaling, de bewijslast zo moet worden verdeeld dat de eiser moet bewijzen de tegenpartij een bedrag te hebben betaald en de tegenpartij dan maar moet bewijzen dat er wel een rechtsgrond bestaat. Immers, bewijzen dat een iets niet bestaat is onmogelijk.

[BBCS]

Omdat ik acht dat de eisen van redelijkheid en billijkheid met zich mee brengen dat , voor een beroep op onverschuldigde betaling, de bewijslast zo moet worden verdeeld dat de eiser moet bewijzen de tegenpartij een bedrag te hebben betaald en de tegenpartij dan maar moet bewijzen dat er wel een rechtsgrond bestaat. Immers, bewijzen dat een iets niet bestaat is onmogelijk.

Je draait het om.
De koper wilt bij de verkopende partij een garantieclaim doen.
Dan dient hij ook met het bewijs te komen dat het product daar ook werkelijk gekocht is.
Kan hij niets overhandigen, heeft hij pech.

De wetgever heeft bepaald dat de koper met een bankafschrift bij de verkopende partij kan aankloppen, zodat de verkopende partij met die bankafschrift in zijn systeem de correcte factuur erbij kan zoeken.
Een bankafschrift op zich is geen bewijs van aankopen.

Zoals ik al eerder in een voorbeeld heb aangegeven, kan de koper met alleen een bankafschrift nooit garantie claimen op een Maxtor harde schijf, als die koper een Western Digital schijf heeft gekocht.
Zou de bankafschrift wel als aankoopbon beschouwd mogen worden, kan die koper dat wel. Wat onacceptabel is.

Zelf heb ik al diverse keren meegemaakt dat een klant de bon kwijt was.
Ik zocht de factuur in het systeem op en printte die voor de klant nog een keer uit.
Geen probleem.

Wat wel een probleem is, is dat als ik in het systeem een Western Digital schijf heb staan met het bijpassende serienummer, dat de klant nooit of te nimmer een Maxtor schijf met een bankafschrift een garantieclaim kan doen.

Als dat wel volgens de rechter mag, dan deugd het rechtsysteem niet.

[alfatrion]

Lees jij ook nog wel eens wat anderen schrijven?

Degene die een ander zonder rechtsgrond een goed heeft gegeven, is gerechtigd dit van de ontvanger als onverschuldigd betaald terug te vorderen.

[dhc]

en waar kan ik dit vinden in BW 7????????

is gewoon weer een onzinregeltje ontsproten aan jouw brein.

je had in het leger moeten gaan, die pantserplaat voor je kop is niet te doorboren.

Tegen zoveel domheid ben ik niet tegen opgewassen.
Ik haak hier af.

Ach dan duik je wel weer op in een ander topic aangaande garantie.
Wordt je nooit moe van jezelf?
Ik zou eens aan het werk gaan.....

[aerox]

Of BBCS wettelijk gelijk heeft durf ik niet te zeggen. Mede omdat consuwijzer hier vaag over is. Je moet het aannemelijk kunnen maken maar dat is dus afhankelijk aan de informatie die op de het pinafschrift staat. Ik heb zelf ook winkels en BBCS heeft wel degelijk gelijk dat er misbruik gemaakt wordt van het ruilen met een bankafschrift. Als ik dit forum lees krijg je de indruk dat de consument zogenaamd altijd genaaid word door een winkelier maar uit eigen ervaring weet ik dat de consument anno 2011 zeker geen lieverdje is en dat oplichting de normaalste zaak van de wereld is voor een consument mbt een winkelier. 'ik kon het toch proberen', is dan altijd mijn favoriet als het niet lukt bij zo'n oplichtster.

Het huidige consumentenrecht werkt misbruik in de hand en daar zou verandering in moeten komen. Er zijn helaas heel veel mensen die 5 maanden spullen gebruiken en daarna iets slopen en dan de boel op stelten komen zetten.

Een paar voorbeelden:

- Laatst had ik weer een leuke die een broek had gedragen en terug kwam brengen alleen ze was wel zo slim om de kaartjes er weer aan te doen alleen waren deze van een andere winkel. Dat werd dus de beveilig erbij roepen om dat mevrouw vond dat als de kaartjes eraan zaten het wel terug moest kunnen en ze kon niet lezen daarom had ze de verkeerde erop gedaan. Ze vond het dus normaal dat ze de boel belazerde. Toen ze geen gelijk kreeg begon ze dingen omver te gooien.

-Klanten die prijzen verwisselen dan dan menen dat ze recht hebben om de prijs die op het kaartje staat. 'Je bent verplicht de prijs op het kaartje te rekenen'.

-Klanten die in april met hun winterjas terugkomen waar ze zelf de voering van scheuren en hem dan wel willen omruilen voor een zomerjas omdat ze zogenaamd geen vertrouwen meer hebben in hun jas.

-Naar zweet stinkende avondjurken die naar een feest gedragen zijn.Terugbrengen omdat hij te klein is en de verkoopster zei zogenaamd dat de jurk goed was dus ze is fout voorgelicht.

-2 broeken kopen, een is duurder dan bij de goedkopere de prijs eraf halen en terugbrengen met de bon van de duurdere broek en hopen dat het lukt.

-oorbellen van 4.95 en dan terugbrengen omdat ze na 4 maanden verkleuren.

En zo kan ik nog wel even doorgaan en dit was nog maar alleen de dingen die deze maand voorvielen. Ik wil ermee aangeven dat consumenten aan de lopende band winkeliers proberen te belazeren en dat de consument niet vreemd moet opkijken dat een winkelier achterdochtig word want daar hebben ze het zelf naar gemaakt.

[BBCS]

Dat is ook de hele essentie.
Zou de wetgever en de rechter beslissen dat een bankafschrift ook een garantiebewijs is, kan een oplichter die zelf een Western Digital harde schijf gekocht heeft, een beroep op de garantie doen of het geld terug krijgen als die met een defecte Maxtor harde schijf en een bankafschrift bij de verkopende partij meldt.

Dat is echt onacceptabel.

Of BBCS wettelijk gelijk heeft durf ik niet te zeggen. Mede omdat consuwijzer hier vaag over is.

Natuurlijk is consuwijzer daar heel onduidelijk over. Omdat het anders een beperking voor de consument is, en dat willen ze niet.

Het is heel simpel.
De consument koopt een product, en bij dat product zit een aankoopfactuur met het serienummer van dat product.
Raakt de consument die bon kwijt: heeft de consument pech gehad.
Met vertoon van de bankafschrift, kan de verkopende partij in zijn systeem de juiste aankoopfactuur opzoeken en voor de consument die opnieuw uitprinten.

Met een bankafschrift alleen kan geen garantie worden geclaimd.
Komt de consument met een bankafschrift bij de winkelier en in het systeem van de winkelier komt niets voor, of dat het product afwijkend is dan wat de consument op dat bij zich heeft, gaat de claim van de consument ook niet door.


Ik heb zelf al diverse keren meegemaakt dat een klant de bon kwijt was. Geen probleem, die printte ik opnieuw uit.
Ik heb altijd het serienummer van het product op de aankoopfactuur gezet.
Waardoor ik ook nooit een claim van garantie heb gehad waarbij het serienummer niet overeenkwam.
Ik ken wel winkels die de serienummers niet op de aankoopfactuur zette, en die hebben daar heel veel problemen mee gehad omtrent oplichting.
Een computer bijvoorbeeld die ze hadden geleverd met een 160GB Western Digital harde schijf, en de computer kwam terug met een 80GB Maxtor harde schijf. Aangezien ze niet konden bewijzen dat er een verkeerde harde schijf in zat, moesten ze wel die garantieclaim uitvoeren.

Of iemand die in een speelgoedwinkel die ook geen bon kon overhandigen, ook geen bankafschrift, kwam speelgoed terugbrengen, omdat haar dochter pas was overleden en het speelgoed een cadeau voor haar was. Niks geen overleden dochter, niks geen gekochte speelgoed. Die vrouw had gewoon speelgoed uit de schap gepakt en een zielig verhaal opgezet, waardoor ze het geld die ze nooit betaald had teruggekregen.

Twee voorbeelden uit de praktijk.

Dan mogen diegene die tegen mij zijn even heel duidelijk uitleggen waarom zij door die mensen opkomen en dat de winkelier altijd maar braaf de knip moet trekken.

[dhc]

14 Mei 14.20 uur:

Meer zeg ik er niet meer over, ik heb hierover genoeg verteld.

Ajuu paraplu!


Het wil maar niet lukken hè.....
Vinden die anderhalve klant van jou het niet vervelend dat je je tijd verspilt?

[BBCS]

14 Mei 14.20 uur:

Meer zeg ik er niet meer over, ik heb hierover genoeg verteld.

Ajuu paraplu!


Het wil maar niet lukken hè.....
Vinden die anderhalve klant van jou het niet vervelend dat je je tijd verspilt?

Wat ik vervelender vind, is dat men het toestaat dat de consument die zelf een Western Digital harde schijf gekocht heeft, een beroep op de garantie doen of het geld terug krijgen als die met een defecte Maxtor harde schijf en een bankafschrift bij de verkopende partij meldt.

Daarom accepteren de winkelieren de bankafschriften niet, en accepteren ze alleen een aankoopbewijs met het serienummer.

Want daar draait het om.

[angel1978]

Wat ik vervelender vind, is dat men het toestaat dat de consument die zelf een Western Digital harde schijf gekocht heeft, een beroep op de garantie doen of het geld terug krijgen als die met een defecte Maxtor harde schijf en een bankafschrift bij de verkopende partij meldt

Het zoveelste onzinbericht.

dit zijn gewoon keiharde leugens BBCS !!!!