[ archief ] Slachtoffer van medische fouten van huisarts, geen erkenning

[ANiem]

Wat er nu inhoudelijk exact heeft plaatsgevonden laat ik hier even buiten beschouwing. Enerzijds is het een heel verhaal, andersijds is het deels heel genant.

Het is een misverstand dat ernstige medische fouten alleen plaatsvinden in het ziekenhuis. De huisarts (die je zogenaamd zo goed kent) is in mijn geval de schuldige.

De gebeurtenissen strekken zich uit over een periode van 5 jaar. Ik stapte destijds naar hem over omdat ik niet tevreden was over de vorige huisarts. Er waren eigenlijk twee problemen, één ervan kon ik met veel moeite opgelost krijgen. Wat er daarna gebeurde is eigenlijk niet voor te stellen. Het heeft ook wel een beetje te maken met een stukje onvoorzichtigheid van mijn kant omdat ik niet eerst het dossier controleerde voor de overdracht. Op een vraag van mij stelde de betreffende huisarts dat de overdracht automatisch/digitaal zou plaatsvinden. Er was nogal wat mis met dat dossier.

De uitkomst (iatrogene schade) is ernstig, maar het is niet alleen een behandeling die goed fout is uitgevallen: er zijn ernstige medische fouten gemaakt. `medische behandeling´ zonder ´informed consent´ is wel de kernklacht, in strijd met de WGBO. Zowel in de praktijk als bij een paar verwijzingen. Na een mislukt gesprek begin 2017 waarin de betreffende huisarts ontkende dat hij medische fouten had gemaakt, heb ik een klacht ingediend bij het Medisch Tuchtcollege. Ik verwachtte niet te winnen,

Tijdens die procedure kwam een uiterst belangrijk stuk van het dossier naar voren. Toen ik begin 2016 mijn dossier opvroeg was dat uiterst incompleet. Ook werd tijdens de procedure de gedachtengang van de huisarts duidelijk. Het was allemaal uiterst shockerend. Als ik dat geweten had, was het anders gegaan. Mijn bewijs was marginaal, zeker na het aanvullende stuk dossier. Wie gelooft men ? De twee collega-huisartsen kozen de kant van hun vakbroeder.

Een paar inhoudelijke opmerkingen; heel slordig omgaan met dossier, ´het dossier dient ter verdediging van de huisarts´, te laat behandelde problemen, niet behandelde problemen, fouten bij verwijzingen, niet serieus nemen (belangrijk deel van zijn verdediging: ´het is toch psychisch´ ! terwijl ik geen GGZ verleden heb). Ik heb nu wel gemerkt hoe gevaarlijk het is om een arts te vertrouwen.

Hij ontkent alles, hij aarzelde ook niet om tegenover het College te liegen. (´informed consent´) Ik heb hem na afloop nog een nette brief geschreven met de vraag hoe hij met zijn zorgplicht om denkt te gaan. Geen antwoord. Artsen gaan over lijken ? Medische fouten maakt men alleen in het ziekenhuis ?

Ik ben nu een wrak. Inmiddels weet ik wel heel goed hoe de nederlandse gezondheidszorg in elkaar zit. Ten eerste weet een huisarts heel weinig. Er zijn zoveel restricties als het gaat om krijgen van relevante gezondheidszorg. Het dossier is rijp voor vernietiging. Een nieuwe huisarts zal diagnostiek willen uitvoeren zoals hij Het Vak geleerd heeft. Medisch specialisten willen ziektes (een ziekte is wat een arts heeft geleerd als ziekte te her-en erkennen, de zo-heb ik-mijn-vak-geleerd factor) behandelen, allemaal volgens het boekje. Wat ik heb is niet in de eerste plaats een ziekte, maar iatrogene schade. Misschien kan er nog wel wat ! Dan heb je wel een bereidwillige arts nodig, gerichte diagnostiek en behandeling indien mogelijk. Het is wel heel fysiek, en eigenlijk een bizarre combinatie van problemen. Op zich niet zo gek na wat er gebeurd (en niet gebeurd) is.

Is er nog iets mogelijk ? Voor de klacht stelde de huisarts voor dat ik met zijn collega in de praktijk een gesprek zou hebben ´misschien dat hij nog iets weet´. Ik voelde de bui al aankomen. Artsen willen hun vak uitvoeren zoals ze geleerd hebben, en de medische fouten worden ontkent.

[sylvesterb]

Wat er nu inhoudelijk exact heeft plaatsgevonden laat ik hier even buiten beschouwing. Enerzijds is het een heel verhaal, andersijds is het deels heel genant.

Het is een misverstand dat ernstige medische fouten alleen plaatsvinden in het ziekenhuis. De huisarts (die je zogenaamd zo goed kent) is in mijn geval de schuldige.

De gebeurtenissen strekken zich uit over een periode van 5 jaar. Ik stapte destijds naar hem over omdat ik niet tevreden was over de vorige huisarts. Er waren eigenlijk twee problemen, één ervan kon ik met veel moeite opgelost krijgen. Wat er daarna gebeurde is eigenlijk niet voor te stellen. Het heeft ook wel een beetje te maken met een stukje onvoorzichtigheid van mijn kant omdat ik niet eerst het dossier controleerde voor de overdracht. Op een vraag van mij stelde de betreffende huisarts dat de overdracht automatisch/digitaal zou plaatsvinden. Er was nogal wat mis met dat dossier.

De uitkomst (iatrogene schade) is ernstig, maar het is niet alleen een behandeling die goed fout is uitgevallen: er zijn ernstige medische fouten gemaakt. `medische behandeling´ zonder ´informed consent´ is wel de kernklacht, in strijd met de WGBO. Zowel in de praktijk als bij een paar verwijzingen. Na een mislukt gesprek begin 2017 waarin de betreffende huisarts ontkende dat hij medische fouten had gemaakt, heb ik een klacht ingediend bij het Medisch Tuchtcollege. Ik verwachtte niet te winnen,

Tijdens die procedure kwam een uiterst belangrijk stuk van het dossier naar voren. Toen ik begin 2016 mijn dossier opvroeg was dat uiterst incompleet. Ook werd tijdens de procedure de gedachtengang van de huisarts duidelijk. Het was allemaal uiterst shockerend. Als ik dat geweten had, was het anders gegaan. Mijn bewijs was marginaal, zeker na het aanvullende stuk dossier. Wie gelooft men ? De twee collega-huisartsen kozen de kant van hun vakbroeder.

Een paar inhoudelijke opmerkingen; heel slordig omgaan met dossier, ´het dossier dient ter verdediging van de huisarts´, te laat behandelde problemen, niet behandelde problemen, fouten bij verwijzingen, niet serieus nemen (belangrijk deel van zijn verdediging: ´het is toch psychisch´ ! terwijl ik geen GGZ verleden heb). Ik heb nu wel gemerkt hoe gevaarlijk het is om een arts te vertrouwen.

Hij ontkent alles, hij aarzelde ook niet om tegenover het College te liegen. (´informed consent´) Ik heb hem na afloop nog een nette brief geschreven met de vraag hoe hij met zijn zorgplicht om denkt te gaan. Geen antwoord. Artsen gaan over lijken ? Medische fouten maakt men alleen in het ziekenhuis ?

Ik ben nu een wrak. Inmiddels weet ik wel heel goed hoe de nederlandse gezondheidszorg in elkaar zit. Ten eerste weet een huisarts heel weinig. Er zijn zoveel restricties als het gaat om krijgen van relevante gezondheidszorg. Het dossier is rijp voor vernietiging. Een nieuwe huisarts zal diagnostiek willen uitvoeren zoals hij Het Vak geleerd heeft. Medisch specialisten willen ziektes (een ziekte is wat een arts heeft geleerd als ziekte te her-en erkennen, de zo-heb ik-mijn-vak-geleerd factor) behandelen, allemaal volgens het boekje. Wat ik heb is niet in de eerste plaats een ziekte, maar iatrogene schade. Misschien kan er nog wel wat ! Dan heb je wel een bereidwillige arts nodig, gerichte diagnostiek en behandeling indien mogelijk. Het is wel heel fysiek, en eigenlijk een bizarre combinatie van problemen. Op zich niet zo gek na wat er gebeurd (en niet gebeurd) is.

Is er nog iets mogelijk ? Voor de klacht stelde de huisarts voor dat ik met zijn collega in de praktijk een gesprek zou hebben ´misschien dat hij nog iets weet´. Ik voelde de bui al aankomen. Artsen willen hun vak uitvoeren zoals ze geleerd hebben, en de medische fouten worden ontkent.

De tuchtcommissie heeft je klacht afgewezen en zoals je zelf stelt was dit logisch omdat je geen bewijs hebt. Op gevoel wordt een arts niet veroordeeld.

De arts heeft je aangeboden het gesprek aan te gaan. Jij koos voor een tucht klacht waarom denk je dat de arts nog het gesprek met je aan wilt gaan. Welk belang heeft hij hierbij.

[ANiem]

'De arts heeft je aangeboden het gesprek aan te gaan. Jij koos voor een tucht klacht waarom denk je dat de arts nog het gesprek met je aan wilt gaan. Welk belang heeft hij hierbij.' Misschien nog wel wat, omdat de problemen nou niet bepaald voorbij zijn. 'elke arts heeft zijn eigen kerkhof' Ze kunnen zelf heel wat hebben.
Natuurlijk vertrouwde ik hem niet na de ontkenningen. Ik heb een hele historie met die man. 'of hij nog iets weet' is niet serieus nemen.

Er was wel wat bewijs, maar uiteindelijk is het een kwestie van wie men gelooft.

Het gaat mij hier niet om het belang van de arts, maar om mijn belang.

[ANiem]

NB standaard diagnostiek op basis van de bekende ziekten is iets heel anders dan gerichte diagnostiek op basis van wat er werkelijk gebeurd is.

[reggie2]

Voor de klacht stelde de huisarts voor dat ik met zijn collega in de praktijk een gesprek zou hebben ´misschien dat hij nog iets weet´.

Misschien is dit aanbod nog aanwezig?? Ik zou toch als ik jou was proberen het gesprek aan te gaan. Anders neemt geen enkele huisarts je meer aan.

[sylvesterb]

'De arts heeft je aangeboden het gesprek aan te gaan. Jij koos voor een tucht klacht waarom denk je dat de arts nog het gesprek met je aan wilt gaan. Welk belang heeft hij hierbij.' Misschien nog wel wat, omdat de problemen nou niet bepaald voorbij zijn. 'elke arts heeft zijn eigen kerkhof' Ze kunnen zelf heel wat hebben.
Natuurlijk vertrouwde ik hem niet na de ontkenningen. Ik heb een hele historie met die man. 'of hij nog iets weet' is niet serieus nemen.

Er was wel wat bewijs, maar uiteindelijk is het een kwestie van wie men gelooft.

Het gaat mij hier niet om het belang van de arts, maar om mijn belang.

De commissie doet uitspraak op basis van bewijs. Deze was zoals je zelf al stelde minimaal.

Wat wil je nu precies van dit forum? Hier ga je ook je gelijk niet halen.

[ANiem]

@reggie2,

Dat is het laatste wat ik nodig heb. De betreffende andere arts is lid van de maatschap van de huisartsenpraktijk. De 'huidige' huisarts, die nog alleen huisarts is in naam, gaat binnenkort met pensioen. Die huisartsen in deze plaats, dat is een echte kliek. De huisarts kent overigens ook heel veel specialisten persoonlijk. Hij heeft een hele historie van het mobiliseren van andere artsen tegen mij. Ik heb pakweg drie verwijzingen gehad waarbij ik de verwijsbrief pas achteraf zag. Elke keer had ik sterke bedenkingen over de verwijsbrief, maar ik zag de brieven pas nadat de verwijzing had plaatsgevonden. (En wat er echt gaande was, daar kwam ik pas achter tijdens de tuchtprocedure) Ik was destijds heel groen wat de gezondheidszorg betreft, vòòr mijn 40e levensjaar had ik nog nooit een verwijzing naar een specialist gehad. Ik ging ook zelden naar een huisarts, ik kon mezelf goed redden.

Na zo'n conflict kan ik natuurlijk helemaal niet terecht bij zijn collega. Niet als de oorspronkelijke arts ontkent wat er echt gebeurd is. Deel van het gebeuren betreft zaken zoals het hanteren van een verborgen agenda, maar het gaat veel verder dan dat. En in zijn verdediging tijdens de procedure heeft hij keihard uitgehaald. Van mij hoefde die procedure er overigens niet te komen, maar omdat hij alles ontkende ben ik die uiteindelijk toch gestart.

In mijn leven heb ik eigenlijk bijna nooit echte problemen gehad waarvoor ik een huisarts nodig had. De problemen waarvoor ik de betreffende arts zag, waren ook helemaal geen typische huisartsenproblemen. Het zit ongeveer zo: afgezien van een beperkt aantal zaken waarvoor een huisarts behoort door te verwijzen wordt de huisarts geacht de bulk van de gezondheidsproblemen zelf op te lossen. Zo zit de nederlandse gezondheidszorg in elkaar. En huisartsen weten zo weinig .... (citaat gesprek 2017 "ik weet van alles een beetje", dan denk ik "dat is wel heel weinig", "you know enough to be dangerous")

Op dit moment heb ik ook helemaal geen "echte" huisartsenproblemen. Bij opmerkingen van mensen dat ik toch wel een huisarts nodig heb denk ik "waarom dan ?". Ik ben nooit iemand geweest die voortdurend naar een arts holde. In mijn ervaring gaat het bij een huisarts juist mis ...

Een belangrijk deel van het probleem zit ook in het fenomeen poortwachter. Door die machtspositie ging het juist mis. Anders was ik gewoon zelf naar een specialist gestapt. Inmiddels weet ik wel genoeg om dat te omzeilen, ik kan nu "het spel wel spelen". Maar dan heb je weer te maken met alle restricties van de specialistische zorg. Waarbij het dan de taak van de huisarts zou zijn om te zeggen dat bepaalde zaken toch behandeld moeten worden of onderzocht moeten worden.

Ik hoop dat dit een beetje zinnig klinkt, ik weet dat het wel veel is.je kunt de gekste dingen krijgen. Ik had ook nooit verwacht dat ik in zo'n situatie terecht zou komen.

@sylvertb,

Doel van het tuchtcollege ? "het borgen van de kwaliteit van het ambt". Het is er niet voor de patiënt. De huisarts werd beoordeeld door een voorzitter-jurist, en twee collega-huisartsen.

Het gaat er mij niet om mijn gelijk te halen, eigenlijk is mijn inhoudelijke vraag of er medisch nog iets mogelijk is.
Ik weet dat veel mensen niet de duistere kant van de nederlandse gezondheidszorg willen zien (te bedreigend), maar die is er toch echt. Na de medische fout laten artsen meestal hun slachtoffers in de steek. Juridische aansprakelijkheid kan een rol spelen, een misplaatst gevoel van krenking, loyaliteit naar de collega arts, allerlei restricties en de "zo heb ik mijn vak geleerd" factor.

Als je er tegen kunt: www.sin-nl.org . De toon is wel zuur, maar de enige nederlandse website die zich onverkort achter de patiënt schaart.

Persoonlijk zie ik zo geen mogelijkheden binnen de nederlandse gezondheidszorg. En ik woon wel in Nederland, niet in het buitenland. Als ik vijf jaar geleden zelf op tijd en voor eigen rekening naar de juiste specialist was gegaan ...

[reggie2]

Bij opmerkingen van mensen dat ik toch wel een huisarts nodig heb denk ik "waarom dan ?". I

Je kan onverwachts iets krijgen, dan heb je een huisarts nodig. Ook de dokterspost werkt zo.

[ANiem]

Bij opmerkingen van mensen dat ik toch wel een huisarts nodig heb denk ik "waarom dan ?". I

Je kan onverwachts iets krijgen, dan heb je een huisarts nodig. Ook de dokterspost werkt zo.

Klopt. Hersenbloeding of zoiets.

Nu heb ik al "wat" waarvoor ik geen behandeling kan krijgen. Spiraal naar beneden. Ben nog geen vijftig.

Punt is, nog afgezien van de onderlinge collegialiteit, dat wat een huisarts "ziet" nogal af hangt van het dossier en hoe men iemand inschat.

Dossier moet in de papiervernietiger. Dan mijn verhaal ... vaak willen huisartsen helemaal niet iemand aannemen als het dossier vernietigd is, zo begrijp ik.
Nou heb ik diverse gezondheidsproblemen die samenhangen. Vooral iatrogeen in oorsprong. Huisartsen hanteren het principe dat er zoveel mogelijk normaal doorgeleefd moet worden. Daar is dus geen sprake meer van, en die huisarts heeft mijn gezondheid zo verkloot dat daar geen positief beeld van te maken is ... men blijft natuurlijk wel loyaal aan de collega's. En dat "huisartsengedrag" dat ik in het verleden heb meegemaakt ga ik niet weer opnieuw accepteren.

Als ik hier even bij stil sta, kan ik er bang van worden.

Ik meen nu op het niveau te zitten van zelf afspraken maken met medische specialisten voor eigen rekening (?), 112 en de spoedeisende eerste hulp (De SEH wel in een andere stad, omdat deze hier recent gesloten is !)

Tsja, wat kan ik eigenlijk krijgen ? In bepaalde situaties kan de nederlandse gezondheidszorg heel duister zijn. De klassieker van de nederlandse huisarts "wees blij dat je niet dood bent" Waarom eigenlijk ?

[BL2]

Het zit ongeveer zo: afgezien van een beperkt aantal zaken waarvoor een huisarts behoort door te verwijzen wordt de huisarts geacht de bulk van de gezondheidsproblemen zelf op te lossen. 

Onze huisarts moet ik regelmatig afremmen, anders zitten we telkens bij de specialist, terwijl dit niet nodig is.
Verder, ANiem, je schrijft flinke lappen tekst, maar eigenlijk staat er "niets".
Probeer eens compact in 10 zinnen te beschrijven wat nu werkelijk het probleem is, wat de werkelijke klacht is en hoe je de oplossing ziet.

[ANiem]

@BL2,

Qua ervaring zitten wij in totaal verschillende werelden. Dit is geen simpele klacht.

Verwacht geen ontluisterend verhaal van mij. Het gaat niet om een paar simpele klachten. Na een serie ernstige medische fouten, met ernstige iatrogene schade kun je heel vreemde problemen krijgen. Voor je het weet zit je op een "dat kan niet" reactie. Pas tijdens de tuchtprocedure kwam ik er achter wat er echt gebeurd was.

Hooguit zou een gedeeltelijke oplossing haalbaar zijn. Als de medische fouten ontkend moeten worden, zou ik niet weten hoe. Allerlei redenen.

Niet de reactie die je verwacht. Ook niet wat ik verwachtte toen ik naar deze huisarts overstapte.

[thecure]

Als het niet concreter wordt, kunnen wij er ook niet veel mee.
Wat mankeerde je, en wat werd er niet naar behoren opgelost?

[kuklos]

@ANiem, ik herhaal de vraag van Sylvesterb maar:

Wat wil je nu precies van dit forum?

[BL2]

Zelfs de diagnose iatrogene schade zegt niets in deze context, schijnbaar probeert de TopicStarter iets duidelijk te maken zonder ook maar iets te benoemen.
Zijn/haar goed recht, maar verwacht dan ook geen inhoudelijke reactie van het forum.

[Bob Schurkjens]

Ik kende de term iatrogene schade niet. Heb het even opgezocht en vond de uitleg op Wikipedia verhelderend:

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Iatrogeen

Medische problemen zijn ook vaak omgeven met veel dilemma's. Bijvoorbeel wel of geen medicatie? Bijna een miljoen mensen in Nederland slikt SSRI's, een type antidepressiva. De bijwerkingen zijn bepaald niet misselijk. Dit kun je ook zien als iatrogene schade. Maar wat is het alternatief?

Los van evidente nalatigheid lijkt iatrogene schade een lastig begrip met een hoog welles nietes gehalte.

[Lowieze]

@ANiem dit is dus wat u wilt:
"Het gaat er mij niet om mijn gelijk te halen, eigenlijk is mijn inhoudelijke vraag of er medisch nog iets mogelijk is."

en dan niet via een huisarts want daar heeft u geen vertrouwen meer in, maar direct (en op eigen kosten) door een specialist.

U zult dan ook wel begrijpen dat mensen hier op een forum niets mee kunnen, maar misschien wilde u alleen uw hart eens luchten?

[reggie2]

Ik meen nu op het niveau te zitten van zelf afspraken maken met medische specialisten voor eigen rekening (?), 112 en de spoedeisende eerste hulp (De SEH wel in een andere stad, omdat deze hier recent gesloten is !)

Lijkt mij niet verstandig. Dat soort bedragen zijn meestal niet op te hoesten.

Ga eens met je verzekering praten of ze je helpen met het zoeken van een huisarts. Je kan er nog zo'n afkeer van hebben, maar eens heb je er eentje nodig en dan is je probleem nog groter.

[BreejKC]

Beste ANiem. Zoals ik het, ik ben geen arts, op dit moment kan beoordelen, bent u in een soort patstelling belandt. Uw huisarts heeft de hakken in het zand gezet en u doet niet veel anders. Met uw eigenlijke vraag "wat kan ik nu nog doen" kunt u op deze manier niet veel meer.

U heeft een soort "mijlpaal" bereikt. Eigenlijk moet u deze "mijlpaal" zien als een nieuw startpunt. Laat alles wat er gebeurt is, klacht tegen huisarts, klachtencommissies, tuchtraad en wat al niet meer nu even achter u en begin een soort "opnieuw". Nee, u hoeft niet te vergeten wat er is gebeurt of wat er op dit moment wel of niet aan de hand is met uw lichaam. Maar u kunt dit wel als een nieuw startpunt zien. Dat is de manier waarop u er nu moet ingaan.

In uw huidige huisarts heeft u geen vertrouwen meer. Als ik uw verhaal mag geloven (maar uw huisarts heeft ook een verhaal, dat wij hier natuurlijk niet vernemen), zou ik de relatie daarmee niet voortzetten. Nou gaat die huisarts toch met pensioen dus linksom of rechtsom krijgt u toch een andere huisarts. Omdat u vindt dat alle huisartsen in uw woonplaats een "kliek" vormen heeft u ook weinig vertrouwen in die andere huisartsen. Dan wordt het moeilijk. Niet voor die huisartsen want die liggen niet wakker van een patiënt meer of minder in hun praktijk. Het wordt moeilijk voor u, want op deze manier krijgt u helemaal geen andere huisarts meer, of vertrouwt u straks geen enkele huisarts meer. Met die wat wantrouwende houding op dit moment zou ik dus heel erg oppassen anders keert dit zich tegen uzelf.

Zoek dus vanaf nu serieus een andere huisarts, eventueel buiten uw woonplaats, waar u denkt wel vertrouwen in te hebben. Leg deze kort het een en ander uit en benoem ook de moeite die u met huisartsenzorg heeft gezien uw voorgaande ervaring. Maar geef ook aan dat u het wel een eerlijke kans wilt geven. Als u dit kunt en doet, dan bent u op het nieuwe punt van start gegaan en kan die nieuwe huisarts, mogelijk met andere zienswijzen, toch nog veel voor u betekenen.

[ANiem]

Eigenlijk komt het er op neer dat huisartsen zo ontzettend weinig weten, sommige zaken denken te weten terwijl ze wat dat betreft eigenlijk niets weten (de factor "ik roep maar wat") en dat als ze je zo de vernieling in gewerkt hebben en je dan ook nog zonder dossier naar een huisarts moet ...

Een nieuwe huisarts zal je willen beoordelen zoals hij zijn vak geleerd heeft. Met de opmerking dat de schade is veroorzaakt door medische fouten zal hij niet mee gaan als de oorspronkelijke arts dat ontkent. En je krijgt de diagnostiek "wat is waarschijnlijk, wat is onwaarschijnlijk". Meningen, ideëen, beelden.
Continuïteit van de zorg: als je eenmaal slechte "zorg" hebt gekregen/de vernieling in gewerkt bent, is de kans groot dat dat bij een nieuwe huisarts weer zo gebeurt. Er is zoiets als huisartsengedrag.

De gezondheidszorg is geen supermarkt, dat is nergens zo. En Nederland is dan nog extra restrictief. Als je had meegemaakt wat ik heb meegemaakt ... zoveel spijt gehad dat ik ben overgestapt jaren geleden !

Ik verwachtte niet echt een oplossing op dit forum, het had een hoog "niet geschoten is altijd mis" gehalte. je aanmelden bij een huisarts is helaas minder vrijblijvend ...

[kuklos]

En nog maar een keer omdat er geen antwoord op komt:

@ANiem, ik herhaal de vraag van Sylvesterb maar:

Wat wil je nu precies van dit forum?