Nogmaals, graag een bron: welk medisch vakblad?
Nogmaals, met vage verdachtmakingen komt deze discussie geen steek verder.
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] vaccinatieschade
-
Gast
Re: vaccinatieschade
Eèn van de................voorbeelden!
Hepatitis B vaccination and the risk of multiple sclerosis
The Global Advisory Committee on Vaccine Safety (GACVS) of the World Health Organization has given careful consideration to the article published by MA Hernán and others in the 14th September 2004 issue of Neurology on the risk of multiple sclerosis associated with recombinant hepatitis B vaccine. The findings and conclusions of the Hernán paper are at variance with those of a number of other studies. Data accumulated globally during the last 20 years has also provided evidence supporting the safety of hepatitis B immunization in infants and adolescents. The evidence and argument submitted by Hernán et al are insufficient to support the hypothesis that immunisation with recombinant hepatitis B vaccine is associated with an increased risk of multiple sclerosis, and do not justify discontinuation or modification of immunisation programmes with hepatitis B vaccines. The latter have had a demonstrated profound beneficial public health benefit worldwide.
Dengue vaccine safety
More information [pdf 240kb]
Diphtheria, tetanus and pertussis vaccine
More information
New in September 2004
Response to the paper by MA Hernán and others in Neurology 14th September 2004 issue entitled “Recombinant Hepatitis B Vaccine and the Risk of Multiple Sclerosis”
Questions and answers with respect to the recent study "Recombinant hepatitis B vaccine and the risk of multiple sclerosis" published by Hernán et al. in Neurology, 2004
New in July 2004
Report of Committee meeting of 10-11 June 2004 [pdf 244kb]
Good information practices for vaccine safety web sites
Contact us:
Global Advisory Committee on Vaccine Safety
World Health Organization (WHO)
20 Avenue Appia
1211 Geneva 27
Switzerland
Email: [email protected]
Hepatitis B vaccination and the risk of multiple sclerosis
The Global Advisory Committee on Vaccine Safety (GACVS) of the World Health Organization has given careful consideration to the article published by MA Hernán and others in the 14th September 2004 issue of Neurology on the risk of multiple sclerosis associated with recombinant hepatitis B vaccine. The findings and conclusions of the Hernán paper are at variance with those of a number of other studies. Data accumulated globally during the last 20 years has also provided evidence supporting the safety of hepatitis B immunization in infants and adolescents. The evidence and argument submitted by Hernán et al are insufficient to support the hypothesis that immunisation with recombinant hepatitis B vaccine is associated with an increased risk of multiple sclerosis, and do not justify discontinuation or modification of immunisation programmes with hepatitis B vaccines. The latter have had a demonstrated profound beneficial public health benefit worldwide.
Dengue vaccine safety
More information [pdf 240kb]
Diphtheria, tetanus and pertussis vaccine
More information
New in September 2004
Response to the paper by MA Hernán and others in Neurology 14th September 2004 issue entitled “Recombinant Hepatitis B Vaccine and the Risk of Multiple Sclerosis”
Questions and answers with respect to the recent study "Recombinant hepatitis B vaccine and the risk of multiple sclerosis" published by Hernán et al. in Neurology, 2004
New in July 2004
Report of Committee meeting of 10-11 June 2004 [pdf 244kb]
Good information practices for vaccine safety web sites
Contact us:
Global Advisory Committee on Vaccine Safety
World Health Organization (WHO)
20 Avenue Appia
1211 Geneva 27
Switzerland
Email: [email protected]
-
Gast
Re: vaccinatieschade
Een voorbeeld:
Danielle werd na 40 weken zwangerschap, op 7 april 2001 geboren als een mooie, gezonde meid. Het was een lieve en makkelijke baby die bijna nooit huilde. Ze was eigenlijk nooit ziek en ontwikkelde zich goed, ze kroop al vroeg en een paar dagen na haar eerste verjaardag.
Danielle was al een dag of 10 wat snotterig maar niet echt ziek toen ze, 14 maanden oud, op 10 juni om 14:00uur ingeënt werd tegen meningokoken C. Het was net een vee keuring, allemaal heel snel.
Na de prik moest ze heel erg huilen. De dag na de enting voelde ze warm aan en was hangerig. De Volgende dag om 17.15 uur begon danielle hard te huilen en ze wilde niet meer staan. Danielle wou alleen bij mij op schoot toen kwam er een rilling en ik dacht “o ze doet een plasje” maar nee. Haar hoofdje ging achterover en haar ogen draaien weg ik had geen contact meer met haar. Ik heb 112 gebeld en dat duurde ongeveer 8 minuten. De broeders van de ambulance zeiden: ” rustig maar het is een koorts stuip”. Ik zag wel dat het geen koorts stuip was. Toen mee in de ziekenwagen de ziekenbroeders reden achter ons aan in de zin van, als er wat gebeurd dan zijn wij met zijn vieren. Op dat moment dacht ik ”dit komt niet goed.”
Danielle heeft nog nooit eerder een stuip gehad, ook niet bij koorts.
S’avonds in het ziekenhuis leek het stabiel te blijven, contact met haar krijgen lukte niet, ze zag er grauw uit. Ze was in een soort coma geraakt, omdat ze steeds hele heftige aanvallen had waarbij haar hoofdje haar voeten raakte hebben ze haar 3 weken in coma gehouden. Hierna volgende een hele reeks opnamen in verschillende ziekenhuizen en vele onderzoeken. Een oorzaak hebben ze bij Danielle niet kunnen vinden.
De conclusie van de artsen is een hersenbeschadiging (encefalopathie) met neurologische restverschijnselen en epilepsie na convulsies. Mogelijk uitgelokt door koorts. Of er een verband bestaat met de voorgaf gaande vaccinatie is voor de artsen onduidelijk.
Danielle is na lange opnamen in een kliniek weer thuis en in april wordt ze twee. Als je haar iets in haar handje geeft kan ze het een paar seconden vast houden. Haar verdere ontwikkeling is onzeker maar dat ze nooit meer een gezonde meid zal worden zoals ze werd geboren en was tot die meningokok C inenting staat vast.
Danielle werd na 40 weken zwangerschap, op 7 april 2001 geboren als een mooie, gezonde meid. Het was een lieve en makkelijke baby die bijna nooit huilde. Ze was eigenlijk nooit ziek en ontwikkelde zich goed, ze kroop al vroeg en een paar dagen na haar eerste verjaardag.
Danielle was al een dag of 10 wat snotterig maar niet echt ziek toen ze, 14 maanden oud, op 10 juni om 14:00uur ingeënt werd tegen meningokoken C. Het was net een vee keuring, allemaal heel snel.
Na de prik moest ze heel erg huilen. De dag na de enting voelde ze warm aan en was hangerig. De Volgende dag om 17.15 uur begon danielle hard te huilen en ze wilde niet meer staan. Danielle wou alleen bij mij op schoot toen kwam er een rilling en ik dacht “o ze doet een plasje” maar nee. Haar hoofdje ging achterover en haar ogen draaien weg ik had geen contact meer met haar. Ik heb 112 gebeld en dat duurde ongeveer 8 minuten. De broeders van de ambulance zeiden: ” rustig maar het is een koorts stuip”. Ik zag wel dat het geen koorts stuip was. Toen mee in de ziekenwagen de ziekenbroeders reden achter ons aan in de zin van, als er wat gebeurd dan zijn wij met zijn vieren. Op dat moment dacht ik ”dit komt niet goed.”
Danielle heeft nog nooit eerder een stuip gehad, ook niet bij koorts.
S’avonds in het ziekenhuis leek het stabiel te blijven, contact met haar krijgen lukte niet, ze zag er grauw uit. Ze was in een soort coma geraakt, omdat ze steeds hele heftige aanvallen had waarbij haar hoofdje haar voeten raakte hebben ze haar 3 weken in coma gehouden. Hierna volgende een hele reeks opnamen in verschillende ziekenhuizen en vele onderzoeken. Een oorzaak hebben ze bij Danielle niet kunnen vinden.
De conclusie van de artsen is een hersenbeschadiging (encefalopathie) met neurologische restverschijnselen en epilepsie na convulsies. Mogelijk uitgelokt door koorts. Of er een verband bestaat met de voorgaf gaande vaccinatie is voor de artsen onduidelijk.
Danielle is na lange opnamen in een kliniek weer thuis en in april wordt ze twee. Als je haar iets in haar handje geeft kan ze het een paar seconden vast houden. Haar verdere ontwikkeling is onzeker maar dat ze nooit meer een gezonde meid zal worden zoals ze werd geboren en was tot die meningokok C inenting staat vast.
-
Gast
Re: vaccinatieschade
nog een voorbeeld:
Kees is op 21 maart 2002 gezond ter wereld gekomen via een keizersnede.
De eerste maanden waren een roze wolk. Kees was een heerlijke, gezonde baby die goed dronk, snel fixeerde, snel kon lachen en heel duidelijk contact maakte met zijn familie. Ook brabbelde hij honderd uit in babytaal.
Toen ik zijn oproep kreeg voor de vaccinaties van het consultatiebureau nam ik dit voor vanzelfsprekend aan. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat er schadelijke bijwerkingen waren bij vaccinatie. Net zoals vele onwetende ouders heb ik Kees zijn vaccinaties gegeven; het boekje dat je immers meekrijgt van het consultatiebureau verteld niets over ernstige reacties.
Kees zijn eerste vaccinatie verliep zonder problemen. Op zijn tweede vaccinatie kreeg Kees echter acute eczeem was en dat dit voor de kinderarts een signaal had moeten zijn want dit is een duidelijke allergische reactie en altijd een contra-indicatie om verder te vaccineren. Voor zijn derde oproep had ik mijn man meegenomen omdat wij toch wel erg ongerust waren. Het eczeem was toen al weggetrokken bij Kees.
Wij spraken onze verontrusting uit tegenover de wijkverpleegkundige die de kinderarts erbij haalden. Wij wilden Kees niet laten vaccineren maar onze twijfels werden weggewuifd door de kinderarts. Het eczeem kwam door de voeding en wij moesten Kees verder laten vaccineren anders zouden de eerdere vaccines niet werken. Dat hebben wij toen gedaan.
16 juli 2002. Twee dagen na zijn vaccinatie kreeg Kees vreemde krampen, alsof hij rechtop wilde gaan zitten. Het heeft toen nog 2 ½ week geduurd voordat wij opgenomen werden in het ziekenhuis want Kees zijn krampen werden zowel door het consultatiebureau als door de huisarts in eerste instantie als onschuldige darmkrampjes gezien. In het ziekenhuis werd de diagnose epilepsie “Syndroom van West” al snel gesteld. Na vele onderzoeken zoals een hersenecho, MRI-scan, lumbaalpunctie, bloed en urine testen kon men geen achterliggende oorzaak vinden. Kees zijn epilepsie is ideopatisch (dwz zonder achterliggende oorzaak) Ik had voor mijn eigen gevoel al direct het verband met het vaccin gesteld en de kinderneuroloog zei dat de K mogelijk de trigger geweest was maar dat dit moeilijk te bewijzen viel. Ook kon hij niet zeggen of Kees epilepsie gehad had als hij niet gevaccineerd was. Epilepsie komt niet in de families voor en is dus niet erfelijk bepaald.
Ook een huisvriend van de familie (een vooraanstaande chirurg) zei direct tegen mijn ouders “Laten wij hopen dat het van het vaccin komt want dan heeft hij een kans om er goed doorheen te komen”. Echter heb ik hem beloofd dat ik zijn naam niet in de media zal gebruiken; hij wil zich er niet in mengen zoals zoveel artsen. Veel artsen willen er niet teveel op ingaan en alles lijkt wel in de doofpot te worden gestopt. Ik ben zelf op onderzoek uitgegaan en ben tal van wetenschappelijke artikelen tegengekomen van artsen wereldwijd die wel een verband stellen tussen vaccinatie en het syndroom van west. Onze zoon is nu 15 maanden. Heeft al bijna een jaar lang elke dag epileptische aanvallen waar medicijnen tot op heden geen grip op krijgen. Het is maar de vraag of hij ooit aanvalsvrij zal raken en het is ook nog maar de vraag of hij er geen lichamelijke- of geestelijke handicap aan overhoudt. Zijn ontwikkeling is ruim een half jaar achter en hoe langer de aanvallen blijven aanhouden, hoe groter die achterstand wordt.
Ik schrijf dit verhaal met tranen in mijn ogen want het is heel moeilijk om je kindje dagelijks te zien lijden. Maar ik wil het vertellen om ouders te waarschuwen. Waarschuwen voor de gevaren. Hopelijk vragen mensen zelf om een bijsluiter, want die geven ze je niet op het consultatiebureau. Van het RIVM heb ik een schandalige reactie ontvangen. Geen verklaring voor wat er gebeurd is en dat het niets met het vaccin te maken heeft. Er wordt zelfs rustig geadviseerd dat ik verder kan vaccineren terwijl alle kinderneurologen die ik geraadpleegd heb zeggen dat hij de K nooit meer mag hebben.
Wees wijs en speel geen Russisch roulette met je kind…want zo zie ik het…de kans dat je kind een schade oploopt is klein, maar wel degelijk aanwezig en je weet van tevoren nooit of het jouw kind zal treffen.
Kees is op 21 maart 2002 gezond ter wereld gekomen via een keizersnede.
De eerste maanden waren een roze wolk. Kees was een heerlijke, gezonde baby die goed dronk, snel fixeerde, snel kon lachen en heel duidelijk contact maakte met zijn familie. Ook brabbelde hij honderd uit in babytaal.
Toen ik zijn oproep kreeg voor de vaccinaties van het consultatiebureau nam ik dit voor vanzelfsprekend aan. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat er schadelijke bijwerkingen waren bij vaccinatie. Net zoals vele onwetende ouders heb ik Kees zijn vaccinaties gegeven; het boekje dat je immers meekrijgt van het consultatiebureau verteld niets over ernstige reacties.
Kees zijn eerste vaccinatie verliep zonder problemen. Op zijn tweede vaccinatie kreeg Kees echter acute eczeem was en dat dit voor de kinderarts een signaal had moeten zijn want dit is een duidelijke allergische reactie en altijd een contra-indicatie om verder te vaccineren. Voor zijn derde oproep had ik mijn man meegenomen omdat wij toch wel erg ongerust waren. Het eczeem was toen al weggetrokken bij Kees.
Wij spraken onze verontrusting uit tegenover de wijkverpleegkundige die de kinderarts erbij haalden. Wij wilden Kees niet laten vaccineren maar onze twijfels werden weggewuifd door de kinderarts. Het eczeem kwam door de voeding en wij moesten Kees verder laten vaccineren anders zouden de eerdere vaccines niet werken. Dat hebben wij toen gedaan.
16 juli 2002. Twee dagen na zijn vaccinatie kreeg Kees vreemde krampen, alsof hij rechtop wilde gaan zitten. Het heeft toen nog 2 ½ week geduurd voordat wij opgenomen werden in het ziekenhuis want Kees zijn krampen werden zowel door het consultatiebureau als door de huisarts in eerste instantie als onschuldige darmkrampjes gezien. In het ziekenhuis werd de diagnose epilepsie “Syndroom van West” al snel gesteld. Na vele onderzoeken zoals een hersenecho, MRI-scan, lumbaalpunctie, bloed en urine testen kon men geen achterliggende oorzaak vinden. Kees zijn epilepsie is ideopatisch (dwz zonder achterliggende oorzaak) Ik had voor mijn eigen gevoel al direct het verband met het vaccin gesteld en de kinderneuroloog zei dat de K mogelijk de trigger geweest was maar dat dit moeilijk te bewijzen viel. Ook kon hij niet zeggen of Kees epilepsie gehad had als hij niet gevaccineerd was. Epilepsie komt niet in de families voor en is dus niet erfelijk bepaald.
Ook een huisvriend van de familie (een vooraanstaande chirurg) zei direct tegen mijn ouders “Laten wij hopen dat het van het vaccin komt want dan heeft hij een kans om er goed doorheen te komen”. Echter heb ik hem beloofd dat ik zijn naam niet in de media zal gebruiken; hij wil zich er niet in mengen zoals zoveel artsen. Veel artsen willen er niet teveel op ingaan en alles lijkt wel in de doofpot te worden gestopt. Ik ben zelf op onderzoek uitgegaan en ben tal van wetenschappelijke artikelen tegengekomen van artsen wereldwijd die wel een verband stellen tussen vaccinatie en het syndroom van west. Onze zoon is nu 15 maanden. Heeft al bijna een jaar lang elke dag epileptische aanvallen waar medicijnen tot op heden geen grip op krijgen. Het is maar de vraag of hij ooit aanvalsvrij zal raken en het is ook nog maar de vraag of hij er geen lichamelijke- of geestelijke handicap aan overhoudt. Zijn ontwikkeling is ruim een half jaar achter en hoe langer de aanvallen blijven aanhouden, hoe groter die achterstand wordt.
Ik schrijf dit verhaal met tranen in mijn ogen want het is heel moeilijk om je kindje dagelijks te zien lijden. Maar ik wil het vertellen om ouders te waarschuwen. Waarschuwen voor de gevaren. Hopelijk vragen mensen zelf om een bijsluiter, want die geven ze je niet op het consultatiebureau. Van het RIVM heb ik een schandalige reactie ontvangen. Geen verklaring voor wat er gebeurd is en dat het niets met het vaccin te maken heeft. Er wordt zelfs rustig geadviseerd dat ik verder kan vaccineren terwijl alle kinderneurologen die ik geraadpleegd heb zeggen dat hij de K nooit meer mag hebben.
Wees wijs en speel geen Russisch roulette met je kind…want zo zie ik het…de kans dat je kind een schade oploopt is klein, maar wel degelijk aanwezig en je weet van tevoren nooit of het jouw kind zal treffen.
-
Gast
Re: vaccinatieschade
Nog èèn:
Net verhuisd.
Wij waren sinds 3 weken woonachtig in onze huidige woonplaats en dit consultatiebureau was nieuw voor me.
Na de prik werd mij verteld haar bij koorts even onder de douche te zetten, niet warmer dan 37 graden, zodat ze kon afkoelen. Aangezien Pien bij alle vorige prikken ook koorts gehad had, die goed te bestrijden viel met paracetamol en veel slapen, schonk ik niet zo veel aandacht aan deze raad. Toen zij echter later op de dag aanzienlijk hoge koorts kreeg ben ik 's avonds met haar in bad gegaan. Aanvankelijk was ze erg onrustig en moest veel met haar beentjes trappelen. Later kalmeerde ze en lag lekker rustig in mijn armen in bad. Nadat onze vingers helemaal gerimpeld waren vond ik het welletjes en wilde uit bad stappen. De schrik was enorm toen bleek dat ik een slappe pop in mijn armen hield die haar ogen open had maar geen contact maakte. Zachtjes trok ze nog na met haar beentje, ze maakte geen contact, haar hartslag ging zo snel dat zelfs de huisarts die later niet kon tellen, ze reageerde niet op pijnprikkels en ik wist niet wat ik moest doen.
Natuurlijk gebeuren dit soort dingen altijd als je alleen bent!
De doktersdienst:
In paniek belde ik de centrale doktersdienst en de dienstdoende huisarts nam haar tijd. Ze ging eerst even haar route uitstippelen en kwam met een half uurtje, misschien met een uurtje even langs. Toen Pien even later weer met haar beentje begon te trekken belde ik weer de centrale doktersdienst. "Of er sprake was van een spoedeisende situatie?"
"WIST IK VEEL?……JA! Er moest iemand komen, NU!!" Eindelijk kwam de arts. "Naar bed ermee", zei ze. (Ze wist het eigenlijk ook niet). Verbaasd moet ik haar hebben aangekeken, want ze vroeg wel of ik het fijn vond dat ze contact met de dienstdoende kinderarts opnam. Ja natuurlijk wilde ik dat graag. Pien was toen inmiddels al een dik uur onder zeil en nog niet bij volle bewustzijn geweest.
Het ziekenhuis
Toen we dan eindelijk in het ziekenhuis waren is er van alles met haar gebeurd. Pien heeft nog een convulsie gehad, ze reageerde niet zo goed op de stesolid. Een ruggenprik. Misschien was het beter dat ik daar niet bij zou zijn. Het deed pijn, hoewel het kind buiten bewustzijn was, en geen fijn gezicht om te zien.
Haar vader, die inmiddels gearriveerd was, bleef bij haar. Was met geen 20 paarden bij haar weg te slaan. Hield haar vast terwijl ze die prik kreeg. Op de gang hoorde ik haar snikken.
Pien was inmiddels 3 uur buiten bewustzijn.
Twee dagen later mocht ze naar huis. Vier maanden later zat ik er weer.
En weer een maand later weer. Ruzie met de dienstdoende arts-assistent. Inmiddels door de wol geverfd, zes maanden zwanger van onze tweede, stonden we, ieder aan een kant van het bed, Pien tussen ons in, ruzie te maken over al dan niet een infuus aanbrengen voor het afnemen van bloed. Ze had al een infuus, preventief ingebracht voor het geval ze weer een convulsie zou krijgen. Ja, het was mogelijk om via het al ingebrachte infuus bloed af te nemen maar dan zou het infuus kunnen verstoppen en dus niet meer bruikbaar zijn voor het direct toedienen van spierontspanners als ze weer een aanval zou krijgen. Ik was bereid die kans te grijpen. Ze zou dan toch buiten bewustzijn zijn en een lagere pijngrens hebben terwijl er nu bij volle bewustzijn een infuus ingebracht moest worden. Woedend heb ik uitgeroepen geen zaken meer te doen met een arts-assistent. Haal je baas maar. Die werd van thuis opgeroepen. Onzin vond de arts-assistent. De verpleegster vond dat gelukkig niet en belde de kinderarts bij de televisie vandaan.Inmiddels was duidelijk dat het hier niet ging om standaard koortsstuipen. Ze waren a-typisch van aard. In plaats van met alle ledematen te trekken trok ze alleen met haar rechter of alleen met linkerkant, dat hoorde niet. Verder had Pien blauwe lipjes een smakkend geluid en absences (wegrakingen), soms wel 15 op een dag. Dit duidde toch op een epileptisch beeld.
Pien praatte na haar ziekenhuis opnames opeens niet meer en de aandrang om te lopen was ook niet meer aanwezig. Van een gezond meisje werd het opeens een heel stil kindje dat alles, maar dan ook alles in haar mond stopte en met alles gooide. Kon ze eerst nog wel met iets spelen en een beetje babbelen, dat deed ze niet meer. Ze pakte de lego, gooide de emmer leeg en kroop naar het volgende ding wat ze kon omgooien. Handdoeken trok ze van
het haakje, gooide het op de grond en ging weer verder. Hele telefoonboeken heeft ze in duizenden stukjes gescheurd. Bladzijde na bladzijde.
Het verzet.
Toch verzette ik me tegen de diagnose epilepsie. Dat was het niet,er was iets anders aan de hand. Pien had ook al astmatische bronchitis wat ik vreemd vond. Wij waren gezond, leefden een redelijk gezond leven, pasten goed op haar, hoe kon ze dan astmatische bronchitis hebben? Om een lang verhaal kort te maken besloten we na een gesprek met de leidster op de crèche, waaruit bleek dat Pien duidelijk achterbleef bij de rest van de groep, contact te zoeken met een organisatie die zich tot doel heeft gesteld ontwikkelingsachterstand bij kinderen tot 4 jaar te onderzoeken en daar een zo passend mogelijk plan voor te maken.
Vanaf toen heeft mijn wereld er uit bestaan drempels over te gaan, meningen te herzien en alsmaar slikken, veel slikken.Eerst kwam er een maatschappelijk werkster bij ons thuis (komt die de wc dan inspecteren of zo??) om te kijken hoe het kind zich beweegt in een vertrouwde omgeving. Wat zijn de ervaringen van de vader en moeder tot nu toe, waar zitten de problemen met de kinderarts enz. enz. Zij maakte een verslag wat ze ons liet lezen. Dingen, die volgens ons niet helemaal juist waren weergegeven, werden verbeterd en vervolgens besproken met het "kernteam". (Dit verslag sturen wij nog steeds mee naar allerlei
specialisten om een juist beeld te geven van Pien haar ontwikkeling.) Het kernteam bestond in ons geval uit een kinderarts, een orthopedagoog, een kinderpsycholoog en twee maatschappelijk werkers. Maar deze organisatie beschikt over meer kennis uit meerdere disciplines. Daarna werd er een video van Pien gemaakt die getoond zou worden aan deze mensen en werd er een afspraak gemaakt met ons en het kernteam. Samen hebben we besproken wat volgens ons het probleem was met Pien en waarom wij ons niet konden vinden in de behandelmethode van onze kinderarts, met wie wij het tot op de dag van vandaag eigenlijk heel goed kunnen vinden. Besloten werd twee sporen te volgen: een medisch en een psychologisch. Veel onderzoeken hebben we gehad en uiteindelijk bleek dat Pien toch epilepsie heeft.
Berusting.
De psychologische test heeft maanden geduurd. Het medische traject ging sneller.
Haar stofwisseling is goed, zo ook haar ogen, oren en chromosomen. Op de MRI was niets op te zien, op de CT scan ook niet. Toch is de diagnose momenteel epilepsie en Zeer Moeilijk Lerend. Waarom verzet ik me daar nou toch zo tegen? Omdat dit te voorkomen was geweest. Pien is nu vier, heeft een heel leven voor zich maar communiceert nauwelijks en als ze dat al doet dan slecht verstaanbaar. Ze is momenteel om achter het behang te plakken, haar broertje die anderhalf jaar jonger is heeft haar ingehaald. Fysiek is hij groter en sterker dan zij, maar hij is sneller en communicatiever. Maakt zinnetjes en rent dat het een lieve lust is.
In maart van dit jaar gaat ze naar de Waterlelie, een speciale school voor kinderen met epilepsie. Ik hoop dat ze daar op haar plaats is en zich lekker verder kan ontwikkelen. Want dat is wat ik wil. Ik hoop dat ze daar kunnen zien wat te behandelen is en wat niet. En als het niet te behandelen is, misschien kunnen ze me dan toch een bevestiging geven. Me laten weten dat ik geen spoken zie, gek ben of me dingen in mijn hoofd haal. Want diep in mijn hart weet ik dat ik gelijk heb en zou ik graag een onderonsje met de verantwoordelijke minister hebben. Misschien mag Pientje daar een weekendje komen logeren zodat ze zien wat het gevolg is van verkeerd beleid. Hoe klein het percentage ook is. Eén geval is al te veel.
Ik heb geprobeerd mijn verhaal zonder emotie te vertellen. Helaas, het is niet gelukt. Iedere keer weer springen de tranen in mijn ogen, wordt ik boos en verdrietig tegelijk en kan ik eigenlijk alleen maar genieten van onze dochter,want een lieverd is het en bijzonder dapper bovendien. Wat die toch al te verstouwen gehad heeft in haar korte leven!
Net verhuisd.
Wij waren sinds 3 weken woonachtig in onze huidige woonplaats en dit consultatiebureau was nieuw voor me.
Na de prik werd mij verteld haar bij koorts even onder de douche te zetten, niet warmer dan 37 graden, zodat ze kon afkoelen. Aangezien Pien bij alle vorige prikken ook koorts gehad had, die goed te bestrijden viel met paracetamol en veel slapen, schonk ik niet zo veel aandacht aan deze raad. Toen zij echter later op de dag aanzienlijk hoge koorts kreeg ben ik 's avonds met haar in bad gegaan. Aanvankelijk was ze erg onrustig en moest veel met haar beentjes trappelen. Later kalmeerde ze en lag lekker rustig in mijn armen in bad. Nadat onze vingers helemaal gerimpeld waren vond ik het welletjes en wilde uit bad stappen. De schrik was enorm toen bleek dat ik een slappe pop in mijn armen hield die haar ogen open had maar geen contact maakte. Zachtjes trok ze nog na met haar beentje, ze maakte geen contact, haar hartslag ging zo snel dat zelfs de huisarts die later niet kon tellen, ze reageerde niet op pijnprikkels en ik wist niet wat ik moest doen.
Natuurlijk gebeuren dit soort dingen altijd als je alleen bent!
De doktersdienst:
In paniek belde ik de centrale doktersdienst en de dienstdoende huisarts nam haar tijd. Ze ging eerst even haar route uitstippelen en kwam met een half uurtje, misschien met een uurtje even langs. Toen Pien even later weer met haar beentje begon te trekken belde ik weer de centrale doktersdienst. "Of er sprake was van een spoedeisende situatie?"
"WIST IK VEEL?……JA! Er moest iemand komen, NU!!" Eindelijk kwam de arts. "Naar bed ermee", zei ze. (Ze wist het eigenlijk ook niet). Verbaasd moet ik haar hebben aangekeken, want ze vroeg wel of ik het fijn vond dat ze contact met de dienstdoende kinderarts opnam. Ja natuurlijk wilde ik dat graag. Pien was toen inmiddels al een dik uur onder zeil en nog niet bij volle bewustzijn geweest.
Het ziekenhuis
Toen we dan eindelijk in het ziekenhuis waren is er van alles met haar gebeurd. Pien heeft nog een convulsie gehad, ze reageerde niet zo goed op de stesolid. Een ruggenprik. Misschien was het beter dat ik daar niet bij zou zijn. Het deed pijn, hoewel het kind buiten bewustzijn was, en geen fijn gezicht om te zien.
Haar vader, die inmiddels gearriveerd was, bleef bij haar. Was met geen 20 paarden bij haar weg te slaan. Hield haar vast terwijl ze die prik kreeg. Op de gang hoorde ik haar snikken.
Pien was inmiddels 3 uur buiten bewustzijn.
Twee dagen later mocht ze naar huis. Vier maanden later zat ik er weer.
En weer een maand later weer. Ruzie met de dienstdoende arts-assistent. Inmiddels door de wol geverfd, zes maanden zwanger van onze tweede, stonden we, ieder aan een kant van het bed, Pien tussen ons in, ruzie te maken over al dan niet een infuus aanbrengen voor het afnemen van bloed. Ze had al een infuus, preventief ingebracht voor het geval ze weer een convulsie zou krijgen. Ja, het was mogelijk om via het al ingebrachte infuus bloed af te nemen maar dan zou het infuus kunnen verstoppen en dus niet meer bruikbaar zijn voor het direct toedienen van spierontspanners als ze weer een aanval zou krijgen. Ik was bereid die kans te grijpen. Ze zou dan toch buiten bewustzijn zijn en een lagere pijngrens hebben terwijl er nu bij volle bewustzijn een infuus ingebracht moest worden. Woedend heb ik uitgeroepen geen zaken meer te doen met een arts-assistent. Haal je baas maar. Die werd van thuis opgeroepen. Onzin vond de arts-assistent. De verpleegster vond dat gelukkig niet en belde de kinderarts bij de televisie vandaan.Inmiddels was duidelijk dat het hier niet ging om standaard koortsstuipen. Ze waren a-typisch van aard. In plaats van met alle ledematen te trekken trok ze alleen met haar rechter of alleen met linkerkant, dat hoorde niet. Verder had Pien blauwe lipjes een smakkend geluid en absences (wegrakingen), soms wel 15 op een dag. Dit duidde toch op een epileptisch beeld.
Pien praatte na haar ziekenhuis opnames opeens niet meer en de aandrang om te lopen was ook niet meer aanwezig. Van een gezond meisje werd het opeens een heel stil kindje dat alles, maar dan ook alles in haar mond stopte en met alles gooide. Kon ze eerst nog wel met iets spelen en een beetje babbelen, dat deed ze niet meer. Ze pakte de lego, gooide de emmer leeg en kroop naar het volgende ding wat ze kon omgooien. Handdoeken trok ze van
het haakje, gooide het op de grond en ging weer verder. Hele telefoonboeken heeft ze in duizenden stukjes gescheurd. Bladzijde na bladzijde.
Het verzet.
Toch verzette ik me tegen de diagnose epilepsie. Dat was het niet,er was iets anders aan de hand. Pien had ook al astmatische bronchitis wat ik vreemd vond. Wij waren gezond, leefden een redelijk gezond leven, pasten goed op haar, hoe kon ze dan astmatische bronchitis hebben? Om een lang verhaal kort te maken besloten we na een gesprek met de leidster op de crèche, waaruit bleek dat Pien duidelijk achterbleef bij de rest van de groep, contact te zoeken met een organisatie die zich tot doel heeft gesteld ontwikkelingsachterstand bij kinderen tot 4 jaar te onderzoeken en daar een zo passend mogelijk plan voor te maken.
Vanaf toen heeft mijn wereld er uit bestaan drempels over te gaan, meningen te herzien en alsmaar slikken, veel slikken.Eerst kwam er een maatschappelijk werkster bij ons thuis (komt die de wc dan inspecteren of zo??) om te kijken hoe het kind zich beweegt in een vertrouwde omgeving. Wat zijn de ervaringen van de vader en moeder tot nu toe, waar zitten de problemen met de kinderarts enz. enz. Zij maakte een verslag wat ze ons liet lezen. Dingen, die volgens ons niet helemaal juist waren weergegeven, werden verbeterd en vervolgens besproken met het "kernteam". (Dit verslag sturen wij nog steeds mee naar allerlei
specialisten om een juist beeld te geven van Pien haar ontwikkeling.) Het kernteam bestond in ons geval uit een kinderarts, een orthopedagoog, een kinderpsycholoog en twee maatschappelijk werkers. Maar deze organisatie beschikt over meer kennis uit meerdere disciplines. Daarna werd er een video van Pien gemaakt die getoond zou worden aan deze mensen en werd er een afspraak gemaakt met ons en het kernteam. Samen hebben we besproken wat volgens ons het probleem was met Pien en waarom wij ons niet konden vinden in de behandelmethode van onze kinderarts, met wie wij het tot op de dag van vandaag eigenlijk heel goed kunnen vinden. Besloten werd twee sporen te volgen: een medisch en een psychologisch. Veel onderzoeken hebben we gehad en uiteindelijk bleek dat Pien toch epilepsie heeft.
Berusting.
De psychologische test heeft maanden geduurd. Het medische traject ging sneller.
Haar stofwisseling is goed, zo ook haar ogen, oren en chromosomen. Op de MRI was niets op te zien, op de CT scan ook niet. Toch is de diagnose momenteel epilepsie en Zeer Moeilijk Lerend. Waarom verzet ik me daar nou toch zo tegen? Omdat dit te voorkomen was geweest. Pien is nu vier, heeft een heel leven voor zich maar communiceert nauwelijks en als ze dat al doet dan slecht verstaanbaar. Ze is momenteel om achter het behang te plakken, haar broertje die anderhalf jaar jonger is heeft haar ingehaald. Fysiek is hij groter en sterker dan zij, maar hij is sneller en communicatiever. Maakt zinnetjes en rent dat het een lieve lust is.
In maart van dit jaar gaat ze naar de Waterlelie, een speciale school voor kinderen met epilepsie. Ik hoop dat ze daar op haar plaats is en zich lekker verder kan ontwikkelen. Want dat is wat ik wil. Ik hoop dat ze daar kunnen zien wat te behandelen is en wat niet. En als het niet te behandelen is, misschien kunnen ze me dan toch een bevestiging geven. Me laten weten dat ik geen spoken zie, gek ben of me dingen in mijn hoofd haal. Want diep in mijn hart weet ik dat ik gelijk heb en zou ik graag een onderonsje met de verantwoordelijke minister hebben. Misschien mag Pientje daar een weekendje komen logeren zodat ze zien wat het gevolg is van verkeerd beleid. Hoe klein het percentage ook is. Eén geval is al te veel.
Ik heb geprobeerd mijn verhaal zonder emotie te vertellen. Helaas, het is niet gelukt. Iedere keer weer springen de tranen in mijn ogen, wordt ik boos en verdrietig tegelijk en kan ik eigenlijk alleen maar genieten van onze dochter,want een lieverd is het en bijzonder dapper bovendien. Wat die toch al te verstouwen gehad heeft in haar korte leven!
-
Gast
Re: vaccinatieschade
En nog èèn:
Ik ben Simone en ben 11 jaar. Ik heb epilepsie gekregen door de 4e DKTP- prik. Gelukkig kan je het niet aan mij zien, maar het is lastig.
De problemen in juli 2003
Ik kan daardoor niet zo goed leren op school, terwijl ik best slim ben. En daar baal ik flink van. Ik heb heel vaak urenlang hele erge hoofdpijnen, waar niets tegen helpt. Vieze pillen, vieze drankjes, saaie doktersbezoeken een nare EEG-onderzoeken. Alle pillen van de neuroloog maakten mijn epilepsie en hoofdpijnen alleen maar erger, omdat ik geen gewone epilepsie heb, maar van de DKTP-prik. Daarom krijg ik weer helemaal opnieuw allemaal onderzoeken in een speciale epilepsiekliniek in Heemstede. Met zwemmen in een meer of zo, moet ik zwembandjes om mijn armen, zodat ze mij snel kunnen vinden bij een aanval en ik niet in troebel water verdrink. Maar het is natuurlijk een heel stom gezicht om, als je zo groot bent en er gezond uitziet, met bandjes te zwemmen. Ik wil heel graag gewoon zelf met vrienden naar het zwembad, maar mijn vader of moeder moeten altijd mee om op mij te letten. Daar baal ik van.
Waarom geven ze aan alle Nederlandse kinderen nou nog steeds die gevaarlijke K in de prikken als ze kunnen doodgaan, epilepsie krijgen of gehandicapt raken? Kunnen ze er niet een ander middel in doen??? Niemand van onze regering weet precies hoeveel kinderen dat zijn en sommige dokters weten echt nog niet hoe gevaarlijk die prikken voor je gezondheid kunnen zijn. !!! Daarom vind ik het goed dat deze site er is. Vertelt u het maar door aan iedereen, zodat deze stichting erachter kan komen hoeveel kinderen heel erg ziek of gehandicapt worden. Voor al die anderen mensen en kinderen, die het nog erger hebben als ik, is het helemaal heel erg!!
Groetjes van Simone
Nu komt het verhaal van mijn moeder over mij:
Een kerngezonde, vlot ontwikkelde Simone kreeg op 13 juli 1993 's middags om 3 uur haar 4e DKTP-prik en reageerde in eerste instantie normaal.
Om 11 uur ’s avond huilde ze ineens heel hard en had hele hoge koorts met koortsstuipen (dachten wij). De huisarts gaf een eerste én na 20 minuten een twee Stesolid-toediening deze hielpen niet. Wat we nu weten is dat ze een status epilepticus had (een zeer langdurige, zware epilepsieaanval die tot hersenschade en dood kan leiden). Na een uur telefonisch spoedoverleg met de kinderarts en toen een injectie van "erop of eronder" had ze de aanval ternauwernood overleefd en was ze comateus en halfzijdig verlamd. Eenmaal in het ziekenhuis werden er meteen Artsen uit Groningen, Amsterdam en Utrecht bij geroepen. De volgende ochtend gebeurde er een wonder, Simone kwam bij bewustzijn en bewoog!!
We kregen onze meid danig verzwakt mee naar huis, zwaar ziek met een ontwikkelingsterugval naar 4 maanden. Ik ontwierp een bouwtekening voor een aanbouw aan ons huis op de begane grond voor een zwaar invalide kind. Na 6 weken vertelde de kinderarts ons dat ze door de Kinkhoestcomponent uit de vaccinatie een zware kortsluiting in de hersenen had gehad, maar de verwachting was dat de ontstane hersenschade compleet zou herstellen.
Ze herstelde binnen een jaar en groeide uit tot een motorisch en intellectueel zeer begaafd meisje, wat alleen wel flink kon dagdromen (dachten wij). Toen ze twee jaar oud was had ze continue hoofdpijn, waarvan de huisarts dacht aan een virus. Sindsdien was zij een "hoofdpijnkind". Ook zag en hoorde ze nogal eens dingen die er niet waren, waarvan wij dachten dat dit tot haar fantasie hoorde en was ze vaak 's nachts paniekerig en angstig.
Toen ze 8 jaar was zagen we in een t.v.uitzending van Klokhuis de absencevorm van epilepsie en dat herkenden we meteen, toen pas ontdekten we dat Simone niet dagdroomde en soms slecht luisterde, maar epilepsie had. We hebben dit toen met de arts besproken en na onderzoek bleek inderdaad dat zij epilepsie had. Voor de hoofdpijnen, hallucinaties, paniek en angsten hadden zij geen verklaring (in ieder geval niet lichamelijk en niet psychisch).
Na 3 jaar dokteren en inmiddels 11 jaar oud, blijkt geen enkel medicijn effectief. Inmiddels loopt zij achter op school en krijgen we ambulante hulp van een gespecialiseerde epilepsieschool. Haar medische begeleiding loopt via het SEIN te Heemstede (een gespecialiseerde epilepsiekliniek), Simone werd afgelopen zomer de medicijnen, klachten en bijwerkingen zó beu, dat ze op eigen initiatief stopte met de medicatie. Middels andere ouders van Stichting Vaccinatieschade kwamen wij op het pad van een homeopathische ontstoringskuur voor het post-vaccinatiesyndroom. Enigszins sceptisch bezochten wij in juli 2003 een homeopathisch arts, die na een gesprek van anderhalf uur inderdaad het idee had dat dit een geval was van het postvaccinatiesyndroom en een ontstoringskuur adviseerde. Tot onze verwondering (na jaren verergering van klachten en nare bijwerkingen van medicijnen) verminderde met elke kuur de klachten enorm.
En het bijzondere was dat de neurologisch en psychologisch onverklaarbare paniekaanvallen, angsten, hallucinaties en nachtmerries minderden met de BMR-ontstoringskuur, terwijl we daarmee 10 jaar lang nooit een verband mee hadden gelegd. Nu November 2003, 4 maanden na het starten van de kuur heeft ze totaal geen paniek en angsten en geen hallucinaties meer. Ze behaalt inmiddels betere cijfers op school en is haar achterstand aan het inhalen. Simone heeft de laatste 10 jaren bijna al haar nachten niet doorgeslapen en slaapt de afgelopen twee maanden als een roosje. Begin November is in een neuropsychologisch onderzoek en 24 uurs EEG totaal geen spoor meer gevonden van epilepsie en heeft de Neuroloog haar genezen verklaren. Zowel de toenmalige (10 jaar geleden) Huisarts en de Kinderartsen ontkende geen moment de relatie met de DKTP inenting. Hun antwoord was dat er helaas kinderen zijn die zo op de prik reageren.
Ik ben Simone en ben 11 jaar. Ik heb epilepsie gekregen door de 4e DKTP- prik. Gelukkig kan je het niet aan mij zien, maar het is lastig.
De problemen in juli 2003
Ik kan daardoor niet zo goed leren op school, terwijl ik best slim ben. En daar baal ik flink van. Ik heb heel vaak urenlang hele erge hoofdpijnen, waar niets tegen helpt. Vieze pillen, vieze drankjes, saaie doktersbezoeken een nare EEG-onderzoeken. Alle pillen van de neuroloog maakten mijn epilepsie en hoofdpijnen alleen maar erger, omdat ik geen gewone epilepsie heb, maar van de DKTP-prik. Daarom krijg ik weer helemaal opnieuw allemaal onderzoeken in een speciale epilepsiekliniek in Heemstede. Met zwemmen in een meer of zo, moet ik zwembandjes om mijn armen, zodat ze mij snel kunnen vinden bij een aanval en ik niet in troebel water verdrink. Maar het is natuurlijk een heel stom gezicht om, als je zo groot bent en er gezond uitziet, met bandjes te zwemmen. Ik wil heel graag gewoon zelf met vrienden naar het zwembad, maar mijn vader of moeder moeten altijd mee om op mij te letten. Daar baal ik van.
Waarom geven ze aan alle Nederlandse kinderen nou nog steeds die gevaarlijke K in de prikken als ze kunnen doodgaan, epilepsie krijgen of gehandicapt raken? Kunnen ze er niet een ander middel in doen??? Niemand van onze regering weet precies hoeveel kinderen dat zijn en sommige dokters weten echt nog niet hoe gevaarlijk die prikken voor je gezondheid kunnen zijn. !!! Daarom vind ik het goed dat deze site er is. Vertelt u het maar door aan iedereen, zodat deze stichting erachter kan komen hoeveel kinderen heel erg ziek of gehandicapt worden. Voor al die anderen mensen en kinderen, die het nog erger hebben als ik, is het helemaal heel erg!!
Groetjes van Simone
Nu komt het verhaal van mijn moeder over mij:
Een kerngezonde, vlot ontwikkelde Simone kreeg op 13 juli 1993 's middags om 3 uur haar 4e DKTP-prik en reageerde in eerste instantie normaal.
Om 11 uur ’s avond huilde ze ineens heel hard en had hele hoge koorts met koortsstuipen (dachten wij). De huisarts gaf een eerste én na 20 minuten een twee Stesolid-toediening deze hielpen niet. Wat we nu weten is dat ze een status epilepticus had (een zeer langdurige, zware epilepsieaanval die tot hersenschade en dood kan leiden). Na een uur telefonisch spoedoverleg met de kinderarts en toen een injectie van "erop of eronder" had ze de aanval ternauwernood overleefd en was ze comateus en halfzijdig verlamd. Eenmaal in het ziekenhuis werden er meteen Artsen uit Groningen, Amsterdam en Utrecht bij geroepen. De volgende ochtend gebeurde er een wonder, Simone kwam bij bewustzijn en bewoog!!
We kregen onze meid danig verzwakt mee naar huis, zwaar ziek met een ontwikkelingsterugval naar 4 maanden. Ik ontwierp een bouwtekening voor een aanbouw aan ons huis op de begane grond voor een zwaar invalide kind. Na 6 weken vertelde de kinderarts ons dat ze door de Kinkhoestcomponent uit de vaccinatie een zware kortsluiting in de hersenen had gehad, maar de verwachting was dat de ontstane hersenschade compleet zou herstellen.
Ze herstelde binnen een jaar en groeide uit tot een motorisch en intellectueel zeer begaafd meisje, wat alleen wel flink kon dagdromen (dachten wij). Toen ze twee jaar oud was had ze continue hoofdpijn, waarvan de huisarts dacht aan een virus. Sindsdien was zij een "hoofdpijnkind". Ook zag en hoorde ze nogal eens dingen die er niet waren, waarvan wij dachten dat dit tot haar fantasie hoorde en was ze vaak 's nachts paniekerig en angstig.
Toen ze 8 jaar was zagen we in een t.v.uitzending van Klokhuis de absencevorm van epilepsie en dat herkenden we meteen, toen pas ontdekten we dat Simone niet dagdroomde en soms slecht luisterde, maar epilepsie had. We hebben dit toen met de arts besproken en na onderzoek bleek inderdaad dat zij epilepsie had. Voor de hoofdpijnen, hallucinaties, paniek en angsten hadden zij geen verklaring (in ieder geval niet lichamelijk en niet psychisch).
Na 3 jaar dokteren en inmiddels 11 jaar oud, blijkt geen enkel medicijn effectief. Inmiddels loopt zij achter op school en krijgen we ambulante hulp van een gespecialiseerde epilepsieschool. Haar medische begeleiding loopt via het SEIN te Heemstede (een gespecialiseerde epilepsiekliniek), Simone werd afgelopen zomer de medicijnen, klachten en bijwerkingen zó beu, dat ze op eigen initiatief stopte met de medicatie. Middels andere ouders van Stichting Vaccinatieschade kwamen wij op het pad van een homeopathische ontstoringskuur voor het post-vaccinatiesyndroom. Enigszins sceptisch bezochten wij in juli 2003 een homeopathisch arts, die na een gesprek van anderhalf uur inderdaad het idee had dat dit een geval was van het postvaccinatiesyndroom en een ontstoringskuur adviseerde. Tot onze verwondering (na jaren verergering van klachten en nare bijwerkingen van medicijnen) verminderde met elke kuur de klachten enorm.
En het bijzondere was dat de neurologisch en psychologisch onverklaarbare paniekaanvallen, angsten, hallucinaties en nachtmerries minderden met de BMR-ontstoringskuur, terwijl we daarmee 10 jaar lang nooit een verband mee hadden gelegd. Nu November 2003, 4 maanden na het starten van de kuur heeft ze totaal geen paniek en angsten en geen hallucinaties meer. Ze behaalt inmiddels betere cijfers op school en is haar achterstand aan het inhalen. Simone heeft de laatste 10 jaren bijna al haar nachten niet doorgeslapen en slaapt de afgelopen twee maanden als een roosje. Begin November is in een neuropsychologisch onderzoek en 24 uurs EEG totaal geen spoor meer gevonden van epilepsie en heeft de Neuroloog haar genezen verklaren. Zowel de toenmalige (10 jaar geleden) Huisarts en de Kinderartsen ontkende geen moment de relatie met de DKTP inenting. Hun antwoord was dat er helaas kinderen zijn die zo op de prik reageren.
-
Gast
Re: vaccinatieschade
Nogmaals, beste lieve mensen wees wat kritischer, laat je kind niet volspuiten met de meest idiote en overbodige rotzooi, Rode hond is dus schadelijk v.h. ongeboren kind< maar we enten de pas geboren kinderen, het lijkt veel op de doop, doe het nou maar als ze zo klein mogelijk zijn, anders zouden ze weleens zelf een mening kunnen hebben, tetanus injecties krijg je zowieso als je een flinke schaafwond hebt, jongetjes "kunnen"onvruchtbaar worden v.d.bof, ja hallo, ze kunnen v.d. injecties zo autistisch worden dat ze geeneens ooit aan een relatie toekomen, laat staan kindertjes maken, de kinderen in Nederland drinken al lang niet meer uit de riool dus ook difterie, cholera zullen ze niet snel krijgen, iemand zei bij de laatste mazelen epidemie stierven 3 ongevaccineerde kinderen, 3 ? hoeveel sterven er juist door vaccinatie? of krijgen de meest ellendige ziekten, autisme, adhd, add, astma, allergieen, laat je toch niet bang maken door dat stelletje farmaceuten, de melkboer houdt ook vol dat melk gezond is, nou vergeet het maar, het is de grootste versluimer die er is, vindt u het geen vreemde manier van doen om de moedermelk van de koe als dagelijks en gezond produkt te zien, maar zelf vertikken om je eigen kind borstvoeding te geven? nee hiervoor gebruiken we de moedermelk van een ander zoogdier wel, beste mensen we zijn door geschoten, alleen U huisarts weet wat "goed "voor u is, hij en de farmacie.
-
schooljuf
Re: vaccinatieschade
Hoi Simone van 11 jaar,
voor iemand van 11 jaar vind ik dat je wel erg goed en foutloos nederlands kunt schrijven en ook nog eens heel goed je zinnen kunt formuleren!
Mag ik hieruit opmaken dat je geen 11 bent maar een volwassen persoon die je verhaal doet???????
voor iemand van 11 jaar vind ik dat je wel erg goed en foutloos nederlands kunt schrijven en ook nog eens heel goed je zinnen kunt formuleren!
Mag ik hieruit opmaken dat je geen 11 bent maar een volwassen persoon die je verhaal doet???????
-
Molletje
Re: vaccinatieschade
Gast. Sorry hoor, ik reageer niet meer. Het enige wetenschappelijke artikel dat je hier plaats gaat over het hepatitis B vaccin. Deze wordt in Nederland niet aan kinderen toegediend. De rest is casuistiek en de herkomst laat zich (inderdaad schooljuf!) raden.
-
schoolmeester
Re: vaccinatieschade
Een site waar meer betrouwbare informatie te vinden is:
http://www.immunofacts.com/
http://www.immunofacts.com/
-
schoolmeester
Re: vaccinatieschade
of een kritische zeer goed gedocumenteerde site in het Nederlands:
http://www.geocities.com/vaccinatie/
http://www.geocities.com/vaccinatie/
-
aristo68
Re: vaccinatieschade
Om nog terug te komen op het begin van deze discussie. Het volgende valt terug te vinden op het internet:
Tinus Smits de homeopaat schrijft dat hij autisme kan genezen en hij is de uitvinder van het post-vaccinatiesyndroom. Dat syndroom is voor hem eigenlijk alles waarvan iemand last van heeft na een vaccin: gaande van snotneus tot hoest tot diarree of woedebuien, voor hem zijn dat allemaal gedragstoornissen en het vaccin heeft het gedaan.
citaat:
"In this article it is intended to show evidence of the relationship between vaccination and behavioural problems in children, .... The evidence is provided through the use of potentised vaccines. The hypothesis is that if the complaints disappear or strongly ameliorate with the treatment of the potentised substance which is supposed to be the cause of the complaints, the proof is delivered that the particular substance caused the damage.
Hij beweert dus het volgende: "als iemand van iets last heeft (bijv. een gedragsstoornis bij een kind) dan kan je veronderstellen dat dit veroorzaakt werd door een vaccin. Als je dan dit vaccin homeopathisch geschud en verdund geeft aan dat kind en de gedragsstoornis verdwijnt, dan heb je een waterdicht bewijs dat het vaccin de oorzaak was". Als "bewijs" vertelt hij dan enkele gevallen die hij zo behandeld heeft.
Elk normaal mens, die geen homeopathisch verdunde hersenen heeft ziet toch zo dat dit "bewijs" kant nog wal raakt.
De meeste van die kinderproblemen gaan immers vanzelf voorbij, met of zonder homeopathie. Hij had dus evengoed verdunde moedermelk kunen geven (Lac Humanum) en daarna kunnen beweren dat het aan de moedermelk lag.
Mensen die dergelijke anecdotes als bewijzen aanvoeren en steevast weigeren te aanvaarden dat een bewijs zonder controlegroep geen bewijs is, bedriegen zichzelf en hun klanten.
Tinus Smits de homeopaat schrijft dat hij autisme kan genezen en hij is de uitvinder van het post-vaccinatiesyndroom. Dat syndroom is voor hem eigenlijk alles waarvan iemand last van heeft na een vaccin: gaande van snotneus tot hoest tot diarree of woedebuien, voor hem zijn dat allemaal gedragstoornissen en het vaccin heeft het gedaan.
citaat:
"In this article it is intended to show evidence of the relationship between vaccination and behavioural problems in children, .... The evidence is provided through the use of potentised vaccines. The hypothesis is that if the complaints disappear or strongly ameliorate with the treatment of the potentised substance which is supposed to be the cause of the complaints, the proof is delivered that the particular substance caused the damage.
Hij beweert dus het volgende: "als iemand van iets last heeft (bijv. een gedragsstoornis bij een kind) dan kan je veronderstellen dat dit veroorzaakt werd door een vaccin. Als je dan dit vaccin homeopathisch geschud en verdund geeft aan dat kind en de gedragsstoornis verdwijnt, dan heb je een waterdicht bewijs dat het vaccin de oorzaak was". Als "bewijs" vertelt hij dan enkele gevallen die hij zo behandeld heeft.
Elk normaal mens, die geen homeopathisch verdunde hersenen heeft ziet toch zo dat dit "bewijs" kant nog wal raakt.
De meeste van die kinderproblemen gaan immers vanzelf voorbij, met of zonder homeopathie. Hij had dus evengoed verdunde moedermelk kunen geven (Lac Humanum) en daarna kunnen beweren dat het aan de moedermelk lag.
Mensen die dergelijke anecdotes als bewijzen aanvoeren en steevast weigeren te aanvaarden dat een bewijs zonder controlegroep geen bewijs is, bedriegen zichzelf en hun klanten.
-
JanP
Re: vaccinatieschade
Wanneer je zorgvuldig leest moet je concluderen dat het verband tussen hepatitis-B vaccinatie en MS niet aangetoond is.
NEW YORK (Reuters Health) - Immunization with the synthetic hepatitis B vaccine may be associated with an increased risk of developing multiple sclerosis, according to review of a UK database.
Even if this is so, "any decision concerning hepatitis B vaccination needs to take into account the large benefits derived from the prevention of a common and potentially lethal infection," lead author Dr. Miguel A. Hernan, at Harvard School of Public Health in Boston, and his associates write in the medical journal Neurology.
Hepatitis B vaccine is considered one of the safest vaccines ever produced, Hernan's team points out. Several studies that have looked for a connection between hepatitis B vaccination and multiple sclerosis (MS) have failed to find one.
However, because of limitations of those studies, the team conducted another study using the General Practice Research Database in the UK.
One hundred sixty-three patients had been included in the database for at least three years before their first MS symptom were diagnosed. These people were matched by age, gender, and time of database entry to 1604 "control" subjects.
Eleven MS patients (6.7 percent) had been vaccinated against hepatitis B compared with 39 control subjects (2.4 percent). The researchers conclude that hepatitis B vaccination was associated with a 3-fold increase in incidence of MS over three years.
However, Hernan's group emphasizes that 93 percent of the MS cases had never been vaccinated against hepatitis B.
In a journal editorial, Drs. Robert T. Naismith and Anne H. Cross comment that "the question remains as to whether these 11 cases of MS can be generalized to the population at large."
Given the number of studies and expert panels that have found no link between hepatitis B vaccination and MS, the two editorialists from Washington University in St. Louis argue that "the data presented do not provide proof of an association sufficient to implement policy changes with regard to immunization programs."
SOURCE: Neurology, September 14, 2004.
NEW YORK (Reuters Health) - Immunization with the synthetic hepatitis B vaccine may be associated with an increased risk of developing multiple sclerosis, according to review of a UK database.
Even if this is so, "any decision concerning hepatitis B vaccination needs to take into account the large benefits derived from the prevention of a common and potentially lethal infection," lead author Dr. Miguel A. Hernan, at Harvard School of Public Health in Boston, and his associates write in the medical journal Neurology.
Hepatitis B vaccine is considered one of the safest vaccines ever produced, Hernan's team points out. Several studies that have looked for a connection between hepatitis B vaccination and multiple sclerosis (MS) have failed to find one.
However, because of limitations of those studies, the team conducted another study using the General Practice Research Database in the UK.
One hundred sixty-three patients had been included in the database for at least three years before their first MS symptom were diagnosed. These people were matched by age, gender, and time of database entry to 1604 "control" subjects.
Eleven MS patients (6.7 percent) had been vaccinated against hepatitis B compared with 39 control subjects (2.4 percent). The researchers conclude that hepatitis B vaccination was associated with a 3-fold increase in incidence of MS over three years.
However, Hernan's group emphasizes that 93 percent of the MS cases had never been vaccinated against hepatitis B.
In a journal editorial, Drs. Robert T. Naismith and Anne H. Cross comment that "the question remains as to whether these 11 cases of MS can be generalized to the population at large."
Given the number of studies and expert panels that have found no link between hepatitis B vaccination and MS, the two editorialists from Washington University in St. Louis argue that "the data presented do not provide proof of an association sufficient to implement policy changes with regard to immunization programs."
SOURCE: Neurology, September 14, 2004.
-
val.67
Re: vaccinatieschade
Ach laat die lui van vacinatieschade hun kinderen dan niet inenten. Is toch niet verplicht. Kunnen die kindjes fijn al die goeie kinderziektes doormaken. Succes!
-
val.67
Re: vaccinatieschade
oepppssss, lees net je reactie...en schrik er een beetje van.
je bent zeker als kind ingeent, ik las dat je daar enorme driftbuien van kan krijgen...
peace man.
je bent zeker als kind ingeent, ik las dat je daar enorme driftbuien van kan krijgen...
peace man.
-
veilig prikje
Re: vaccinatieschade
Mazelen is een ernstige, zeer besmettelijke kinderziekte die vroeger letterlijk alle kinderen trof, tenzij ze onder wel heel geïsoleerde omstandigheden werden groot gebracht. Mazelenpatiëntjes voelen zich heel beroerd en ernstige complicaties zijn niet zeldzaam. Wereldwijd sterven er jaarlijks zo'n miljoen mensen aan de ziekte en een veelvoud daarvan krijgt met niet-dodelijke complicaties te maken. De gemeenste complicatie is mazelen-encephalitis, die als je er niet aan dood gaat, zeer ernstige neurologische restverschijnselen nalaat. Gelukkig is de ziekte, sinds vrijwel alle zuigelingen ertegen worden ingeënt, in het welvarende Westen zo goed als verdwenen, maar zo nu en dan steekt ze de kop weer op, waarbij dan vrijwel uitsluitend niet-gevaccineerden worden getroffen. Dit zijn kinderen van ouders die godsdienstige bezwaren tegen vaccineren hebben of kinderen uit antroposofische en aanverwante kringen. Sinds het voorjaar van 1999 is er in Nederland weer een epidemietje waardoor tot nu toe een kleine 2000 niet-gevaccineerde kinderen ziek zijn geworden, waarvan er inmiddels drie zijn overleden en tientallen in een ziekenhuis moesten worden opgenomen. Over ouders, die menen hun schepper een genoegen te doen door hun kinderen aan dit gevaar bloot te stellen, kan men verschillend denken, maar voor hulpverleners in de gezondheidszorg die hun patiënten afraden zich te laten inenten, geldt geen excuus. Zeker niet als ze een artsdiploma op zak hebben.
Antroposofische artsen en veel homeopathische artsen hebben bezwaar tegen vaccineren. Antroposofen voeren hiervoor vooral levensbeschouwelijke en esoterische argumenten aan. Kinderziekten spelen volgens hen een belangrijke rol in de ontwikkeling van een kind. Het pas gereïncarneerde 'ik' kan zich in het nieuwe lichaam nog niet goed ontplooien. Kinderziekten zijn de weerslag van de strijd die het 'ik' met het lichaam moet voeren om zich uiteindelijk optimaal te kunnen ontwikkelen. Vaccinaties zijn ongewenst omdat hierdoor dit heilzame proces wordt verstoord, aldus de antroposofen. Hoewel deze redenering voor een eenvoudig regulier hulpverlener, die van mening is dat medisch handelen zoveel mogelijk gebaseerd dient te zijn op de resultaten van de medische wetenschap, moeilijk is te volgen, is ze glashelder vergeleken bij de argumentatie van de homeopaten. Volgens hen zijn natuurlijke immuniteit en immuniteit verkregen door vaccinatie totaal verschillende dingen; het doormaken van een acute ziekte zoals mazelen zou behalve immuniteit tegen mazelen ook immuniteit tegen heel andere, chronische ziekten opleveren. 'Kunstmatige' immuniteit doet dit niet. Bovendien zouden kinderen door het vaccineren steeds zieker en vatbaarder worden (?). (Merkwaardig is dat de grote Hahnemann zelf een bewonderaar was van de pokkenvaccinatie waarvan hij, beter dan veel tijdgenoten, het grote belang inzag). Homeopaten worden nog gevaarlijker als ze beweren dat ziekten als mazelen en polio heel goed homepathisch te behandelen zijn, waardoor complicaties worden voorkomen en dat schadelijke inenten helemaal niet nodig is.
De Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken onderhoudt een web-site waarop door diverse warhoofden uit alternatieve kring 'voorlichting' over vaccineren wordt gegeven. Hun onzin kan als volgt worden samengevat: 1. vaccinaties zijn niet werkzaam (dus kunnen de ziekte waarvoor ze worden gegeven niet voorkomen), 2. vaccinaties zijn (levens)gevaarlijk, 3. veel zogenaamd onbegrepen ziekten zijn in werkelijkheid het gevolg van vaccinaties, 4. vaccinaties zijn overbodig, want de ziekten waartegen ze gegeven worden zijn zonder probleem homeopathisch te behandelen, 5. gezondheidszorgautoriteiten die vaccinaties aanbevelen doen dit uit onwetendheid of meer duistere motieven (complottheorie).
Antroposofische artsen en veel homeopathische artsen hebben bezwaar tegen vaccineren. Antroposofen voeren hiervoor vooral levensbeschouwelijke en esoterische argumenten aan. Kinderziekten spelen volgens hen een belangrijke rol in de ontwikkeling van een kind. Het pas gereïncarneerde 'ik' kan zich in het nieuwe lichaam nog niet goed ontplooien. Kinderziekten zijn de weerslag van de strijd die het 'ik' met het lichaam moet voeren om zich uiteindelijk optimaal te kunnen ontwikkelen. Vaccinaties zijn ongewenst omdat hierdoor dit heilzame proces wordt verstoord, aldus de antroposofen. Hoewel deze redenering voor een eenvoudig regulier hulpverlener, die van mening is dat medisch handelen zoveel mogelijk gebaseerd dient te zijn op de resultaten van de medische wetenschap, moeilijk is te volgen, is ze glashelder vergeleken bij de argumentatie van de homeopaten. Volgens hen zijn natuurlijke immuniteit en immuniteit verkregen door vaccinatie totaal verschillende dingen; het doormaken van een acute ziekte zoals mazelen zou behalve immuniteit tegen mazelen ook immuniteit tegen heel andere, chronische ziekten opleveren. 'Kunstmatige' immuniteit doet dit niet. Bovendien zouden kinderen door het vaccineren steeds zieker en vatbaarder worden (?). (Merkwaardig is dat de grote Hahnemann zelf een bewonderaar was van de pokkenvaccinatie waarvan hij, beter dan veel tijdgenoten, het grote belang inzag). Homeopaten worden nog gevaarlijker als ze beweren dat ziekten als mazelen en polio heel goed homepathisch te behandelen zijn, waardoor complicaties worden voorkomen en dat schadelijke inenten helemaal niet nodig is.
De Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken onderhoudt een web-site waarop door diverse warhoofden uit alternatieve kring 'voorlichting' over vaccineren wordt gegeven. Hun onzin kan als volgt worden samengevat: 1. vaccinaties zijn niet werkzaam (dus kunnen de ziekte waarvoor ze worden gegeven niet voorkomen), 2. vaccinaties zijn (levens)gevaarlijk, 3. veel zogenaamd onbegrepen ziekten zijn in werkelijkheid het gevolg van vaccinaties, 4. vaccinaties zijn overbodig, want de ziekten waartegen ze gegeven worden zijn zonder probleem homeopathisch te behandelen, 5. gezondheidszorgautoriteiten die vaccinaties aanbevelen doen dit uit onwetendheid of meer duistere motieven (complottheorie).
-
annekeH.
Re: vaccinatieschade
Ik vind dat mensen goed na moeten denken als ze besluiten hun kinderen geen inentingen te geven. Waar ik werk, dat is groepsleidster in de zorg voor verstandelijk gehandicapten, ken ik 2 bewoners die gehandicapt zijn geraakt door de mazelen. al op jonge leeftijd hebben zij dit gekregen, encephalitis heet dat. In de buurt wonen veel families die zich niet laten inenten vanwege godsdienst. als je het niet vanwege godsdienst doet maar denkt het kind er mee te helpen denk dan 3 keer na!
-
val.67
Re: vaccinatieschade
De antivaccinatielobby wordt getrokken door een serie homeopaten en andere alternatieven. Vaak wordt beweerd dat de pharmaceutische industrie zulke grote belangen heeft, maar gek genoeg verdienen de homeopaten het meest aan de vaccinatie-angst. Ze 'bereiden' kinderen homeopathisch voor op de vaccinaties en vervolgens behandelen ze kinderen met vaccinatieschade
(korreltjes= kassa).
Tja. Veel anti-prikkers zeggen
altijd: follow the money, als hen gevraagd wordt waarom de regulieren
volgens hen zo volharden in hun prikbeleid. Ik denk dat als we het geld
volgen we in een heel andere hoek terecht komen.
(korreltjes= kassa).
Tja. Veel anti-prikkers zeggen
altijd: follow the money, als hen gevraagd wordt waarom de regulieren
volgens hen zo volharden in hun prikbeleid. Ik denk dat als we het geld
volgen we in een heel andere hoek terecht komen.
