[ archief ] Dure medicijnen

[RuudvS]

26 september 2013

MS-patiënten vrezen einde vergoeding medicijn

MS-patiënten zijn bang dat het medicijn natalizumab binnenkort niet meer vergoed wordt. Zo'n 950 patiënten met multiple sclerose krijgen maandelijks dit relatief dure geneesmiddel.

De MS Vereniging Nederland heeft 'signalen gekregen' dat het College voor Zorgverzekeringen (CVZ) minister Schippers van VWS binnenkort adviseert om de vergoeding voor natalizumab te stoppen. Het middel is echter zo duur dat patiënten het ook niet zelf kunnen betalen.

Reactie CVZ
Het CVZ laat in een reactie aan Trouw weten dat alle opties nog open liggen. 'Het medicijn wordt momenteel opnieuw beoordeeld door onze Wetenschappelijke Adviesraad. Vier jaar geleden is besloten om natalizumab tijdelijk toe te laten en zoals afgesproken wordt daar nu opnieuw naar gekeken'.

Conceptadvies
Het conceptadvies wordt over twee maanden verwacht, laat een woordvoerder van het CVZ weten aan de krant.

Bron: Trouw

Klaarblijkelijk hebben nu de MS patiënten geen recht op een menswaardig leven. Beschikt de overheid dan werkelijk niet over een gezonde onderhandelingsgeest, Wederom wordt er weer over de rug van chronisch zieken een prijsafspraak met de fabrikanten geforceerd. De overheid vergeet één belangrijk gegeven.....stress kan voor een MS patiënt voldoende zijn een aanval te creëren.
Uitval voor deelname aan de BV Nederland als inzet.

CVZ en Minister Schippers Bedankt!

[sjohie]

26 september 2013

MS-patiënten vrezen einde vergoeding medicijn

MS-patiënten zijn bang dat het medicijn natalizumab binnenkort niet meer vergoed wordt. Zo'n 950 patiënten met multiple sclerose krijgen maandelijks dit relatief dure geneesmiddel.

De MS Vereniging Nederland heeft 'signalen gekregen' dat het College voor Zorgverzekeringen (CVZ) minister Schippers van VWS binnenkort adviseert om de vergoeding voor natalizumab te stoppen. Het middel is echter zo duur dat patiënten het ook niet zelf kunnen betalen.

Reactie CVZ
Het CVZ laat in een reactie aan Trouw weten dat alle opties nog open liggen. 'Het medicijn wordt momenteel opnieuw beoordeeld door onze Wetenschappelijke Adviesraad. Vier jaar geleden is besloten om natalizumab tijdelijk toe te laten en zoals afgesproken wordt daar nu opnieuw naar gekeken'.

Conceptadvies
Het conceptadvies wordt over twee maanden verwacht, laat een woordvoerder van het CVZ weten aan de krant.

Bron: Trouw

Klaarblijkelijk hebben nu de MS patiënten geen recht op een menswaardig leven. Beschikt de overheid dan werkelijk niet over een gezonde onderhandelingsgeest, Wederom wordt er weer over de rug van chronisch zieken een prijsafspraak met de fabrikanten geforceerd. De overheid vergeet één belangrijk gegeven.....stress kan voor een MS patiënt voldoende zijn een aanval te creëren.
Uitval voor deelname aan de BV Nederland als inzet.

CVZ en Minister Schippers Bedankt!

Tsja, als je het dan op de BV Nederland gooit, hoeveel draagt dit specifieke type MS patiënt dan bij aan die BV? Als dat met gebruik van dit medicijn, minder is als de kosten van het medicijn, dan is het strikt zakelijk genomen een slechte investering.

De overheid is geen geldboom, en we geven al ~60 miljard, oftewel 1/3e van de totale overheidsfinanciën aan de gezondheidszorg uit, dat gaat ergens wringen.

[Isabel1]

Tsja, als je het dan op de BV Nederland gooit, hoeveel draagt dit specifieke type MS patiënt dan bij aan die BV? Als dat met gebruik van dit medicijn, minder is als de kosten van het medicijn, dan is het strikt zakelijk genomen een slechte investering.

De overheid is geen geldboom, en we geven al ~60 miljard, oftewel 1/3e van de totale overheidsfinanciën aan de gezondheidszorg uit, dat gaat ergens wringen.

het gaat erom dat die mensen verzekerd zijn en dus premie betaald hebben. Dat is net het hele idee waarom mensen zich verzekeren. Naar mijn idee kan het niet zo zijn dat je een heel leven premie betaalt en dan wordt gezegd: oh ja maar nu ben je ziek en lever je ook niets meer op, pech voor je dat je toch verzekerd was tegen ziektekosten.
Ik vind de redenering krom, je verzekert je tegen iets, en als je dat dan hebt dan zou je er opeens geen recht meer op hebben omdat je datzelfde waartegen je je verzekerd had, nu hebt. Daarbij kun je niet eens kiezen of je wel verzekerd wilt zijn, je moet gewoon.

Dat dure medicijnen geevalueerd worden vind ik prima, maar als het werkt moet het mijns inziens vergoedt worden.

[sjohie]

Tsja, als je het dan op de BV Nederland gooit, hoeveel draagt dit specifieke type MS patiënt dan bij aan die BV? Als dat met gebruik van dit medicijn, minder is als de kosten van het medicijn, dan is het strikt zakelijk genomen een slechte investering.

De overheid is geen geldboom, en we geven al ~60 miljard, oftewel 1/3e van de totale overheidsfinanciën aan de gezondheidszorg uit, dat gaat ergens wringen.

het gaat erom dat die mensen verzekerd zijn en dus premie betaald hebben. Dat is net het hele idee waarom mensen zich verzekeren. Naar mijn idee kan het niet zo zijn dat je een heel leven premie betaalt en dan wordt gezegd: oh ja maar nu ben je ziek en lever je ook niets meer op, pech voor je dat je toch verzekerd was tegen ziektekosten.
Ik vind de redenering krom, je verzekert je tegen iets, en als je dat dan hebt dan zou je er opeens geen recht meer op hebben omdat je datzelfde waartegen je je verzekerd had, nu hebt. Daarbij kun je niet eens kiezen of je wel verzekerd wilt zijn, je moet gewoon.

Dat dure medicijnen geevalueerd worden vind ik prima, maar als het werkt moet het mijns inziens vergoedt worden.

Ik vind het ook krom, maar volgde slechts TS die zélf begon over de "BV Nederland" in zijn verhaal.

Maar soit, dit raakt net als een jaar geleden met die dure medicijnen voor Pompe en Fabré wel een open zenuw in onze maatschappij, tot welk punt (bedrag) heeft men nog recht op zorg? Zelfs met ons relatief goed geregelde en gefinancierde zorgstelsel gaan we tegen dat heikele punt aanlopen.

Vorig jaar schreef een ethicus een mooi paginagroot artikel in het AD hierover, en dat ging oa over het feit dat zodra men een medicijn Y krijgt, men onder geen beding terug wil naar het goedkopere maar iets minder effectieve middel X, om de zorg nog wat betaalbaar te houden. Je kan er op wachten, voordat je het weet worden er parallellen getrokken met de nazi's en weet ik wat voor lelijke dingen. Zodra men weet heeft van een beter medicijn, is heel curieus, al het voorgaande ineens compleet inferieur, terwijl dat tot kort ervoor ook afdoende was.

[Isabel1]

Vorig jaar schreef een ethicus een mooi paginagroot artikel in het AD hierover, en dat ging oa over het feit dat zodra men een medicijn Y krijgt, men onder geen beding terug wil naar het goedkopere maar iets minder effectieve middel X, om de zorg nog wat betaalbaar te houden. Je kan er op wachten, voordat je het weet worden er parallellen getrokken met de nazi's en weet ik wat voor lelijke dingen. Zodra men weet heeft van een beter medicijn, is heel curieus, al het voorgaande ineens compleet inferieur, terwijl dat tot kort ervoor ook afdoende was.

Ik denk dat het kernwoord hier 'afdoende' is. Wat is afdoende? En ik denk inderdaad dat de definitie van wat voor iemand afdoende is te maken heeft met wat zijn potentiele mogelijkheden zijn. Is blijven leven met verschrikkelijke pijn afdoende? Ja als dood het alternatief is, maar nee als een beetje pijn het alternatief is. (even aannemend dat die persoon met pijn niet dood wil)

ik ken het artikel van die ethicus niet, en ik zie ook dat mensen steeds minder accepteren in termen van pijn, ongemak en beperking. En ik vind dat eigenlijk heel logisch. Ik vind het heel moeilijk te accepteren dat de staat vindt dat iemand een bepaalde mate van pijn in zijn leven zou moeten accepteren omdat minder pijn te duur is. (natuurlijk komt dat ook door mijn werk en is dit voor een groot deel gevalletje beroepsdeformatie, maar dan nog)

isabel

[GJvdZ]

Vorig jaar schreef een ethicus een mooi paginagroot artikel in het AD hierover, en dat ging oa over het feit dat zodra men een medicijn Y krijgt, men onder geen beding terug wil naar het goedkopere maar iets minder effectieve middel X, om de zorg nog wat betaalbaar te houden. Je kan er op wachten, voordat je het weet worden er parallellen getrokken met de nazi's en weet ik wat voor lelijke dingen. Zodra men weet heeft van een beter medicijn, is heel curieus, al het voorgaande ineens compleet inferieur, terwijl dat tot kort ervoor ook afdoende was.

Ik denk dat het kernwoord hier 'afdoende' is. Wat is afdoende? En ik denk inderdaad dat de definitie van wat voor iemand afdoende is te maken heeft met wat zijn potentiele mogelijkheden zijn. Is blijven leven met verschrikkelijke pijn afdoende? Ja als dood het alternatief is, maar nee als een beetje pijn het alternatief is. (even aannemend dat die persoon met pijn niet dood wil)

ik ken het artikel van die ethicus niet, en ik zie ook dat mensen steeds minder accepteren in termen van pijn, ongemak en beperking. En ik vind dat eigenlijk heel logisch. Ik vind het heel moeilijk te accepteren dat de staat vindt dat iemand een bepaalde mate van pijn in zijn leven zou moeten accepteren omdat minder pijn te duur is. (natuurlijk komt dat ook door mijn werk en is dit voor een groot deel gevalletje beroepsdeformatie, maar dan nog)

isabel

Dan blijft de simpele vraag over: tot hoever mogen de zorgkosten van jouw oplopen? (en niet de discussie meteen plat slaan met argumenten dat het allemaal aan management opgaat want dat klopt cijfermatig niet).

[olaf79]

Dat dure medicijnen geevalueerd worden vind ik prima, maar als het werkt moet het mijns inziens vergoedt worden.

Helemaal mee eens. Een medicijn is pas te duur als een goedkoper alternatief net zo goed werkt (kwa hoofd en bijwerkingen) en uiteraard als het helemaal niet werkt (maar dan zou het verboden moeten worden).

[olaf79]

Dan blijft de simpele vraag over: tot hoever mogen de zorgkosten van jouw oplopen? (en niet de discussie meteen plat slaan met argumenten dat het allemaal aan management opgaat want dat klopt cijfermatig niet).

We zien nu al dat die kosten teruglopen door betere inkoop, meer controle (het barst van de frauduleuze claims) en efficienter werken. Er kan nog veel bezuinigd worden door dure zorg op 2 of 3 locaties in het land te concentreren. Dat worden dan centers of excelence. Zo kun je bezuinigen op dure apparaten. En kun je dure medicijnen die wel helpen en vele mensen een beter leven geven gewoon vergoeden.

[RuudvS]

Kijk dat heet nu vrijheid van meningsuiting, communiceren en discussiëren over welke onderwerp dan ook en niet je kop in het zand steken en daarbij een afwachtende houding aannemen. Daarvan hebben we al genoeg falende bewijzen gezien.

Voor wat betreft de bijdrage aan de BV Nederland, kun je de vraag stellen wat is de doelstelling van een medicijn. Antwoord; beter worden dan voordat het medicijn werd toegediend.
MS patiënten die een effectief medicijn krijgen toegediend kunnen naar vermogen hun bijdrage leveren aan de BV Nederland net als elk ander werkend individu.
Indien er geen effectief medicijn wordt toegediend is de kans zeer groot dat de patiënt niet in staat is zijn bijdrage te leveren hoe graag hij/zij ook zou willen.

Of het effectieve medicijn nu weinig of veel kost, ieder mens heeft recht op gezondheidszorg, dus je kunt als overheid niet roepen om bepaalde medicijnen uit het zorgstelsel te halen omdat die toevallig duur zijn, het is dan aan de overheid om daar goede afspraken met de fabrikanten voor te maken en dat hoeft dan niet te worden uitgevochten ten kosten van het welzijn van de patiënten.

[Isabel1]

Dan blijft de simpele vraag over: tot hoever mogen de zorgkosten van jouw oplopen? (en niet de discussie meteen plat slaan met argumenten dat het allemaal aan management opgaat want dat klopt cijfermatig niet).

maak je niet druk, ik zal de discussie niet platslaan, ik heb namelijk eigenlijk helemaal geen inzicht in hoeveel er feitelijk bij management blijft hangen.

Tot hoever mogen die kosten oplopen? tja, dat is een goede vraag, ik vind je gezondheid een van de meest belangrijke dingen, maar realiseer me tegelijkertijd ook dat het op een bepaald punt onbetaalbaar wordt.
Ik zie toch eigenlijk veel meer in investeren op efficiëntie want op dit moment loopt het allemaal vaak langs elkaar door en doen we dure dingen die helemaal niet nodig zijn. Een investering op behandelteams werkt vaak enorm goed in het terugdringen van de kosten, toch wordt dit niet overal gedaan. Ik zou dus eigenlijk niet willen spreken in termen van: hoe hoog mogen de totale zorgkosten zijn, maar meer over 'wat willen we voor die kosten terugkrijgen'. (niet dat ik daar dan wel een precies antwoord met plan van aanpak op kan geven) Ik wil dan eigenlijk de vraag terug stellen: welke mate van pijn en ziekte vind jij acceptabel om de kosten te drukken? Met andere woorden: hoeveel pijn vind jij dat jezelf en anderen mogen hebben om de kosten omlaag te houden? (niet persoonlijk naar jou trouwens, maar gewoon algemeen)

Maar ik denk wel dat het een hele moeilijke discussie is. Op collectief niveau is het natuurlijk zo dat het onbetaalbaar wordt, maar op individueel niveau vind ik het persoonlijk heel moeilijk als ik tegen een patient moet zeggen dat hij bijvoorbeeld voor de rest van zijn leven niet meer mobiel is, terwijl ik weet dat dat wel zou kunnen zijn als hij de zorg kreeg die nu te duur is of gebruik kon maken van mogelijkheden die we nu niet willen betalen. Die patient heeft daar last van, maar ik ook.

Daarnaast, vind ik sowieso het hele bv verhaal onzin, alle zieken en ouderen dragen op dit moment niets bij, als we die allemaal nu maar meteen over de kling jagen is het hele zorgprobleem financieel opgelost. Een overheid is geen bv, een bv kiest zijn klanten.

isabel

[vroem]

mbt die ouderen wil ik even vermelden dat het juist die generatie is die ervoor gezorgd heeft dat wij überhaupt op dit punt iets te kiezen hebben.
Die laat je om meerdere redenen nu niet barsten. Dan zijn er echt legio andere punten waar naar gekeken kan en moet worden.
Al met al is de hamvraag of de basisverzekering in zijn huidige vorm maar ook de AV verzekeringen in huidige vorm , dus gewoon de hele opzet ervan wel zo`n goed idee is.
Er zijn zoveel parameters in de discussie die het heel lastig maken.
ook zijn er grote fouten gemaakt in het zeer recente verleden door juist die partijen die niet alleen beter zouden moeten weten maar vooral beter zouden moeten doen. probleem is dat de zorgsector een heel gecompliceerde is.
Ik vrees ook dat wij met enkele jaren gewoon een keiharde terugslag gaan krijgen dankzij alle bezuinigingen, mn de manier waarop die gaan, en de gevolgen daarvan.
Daar gaan wij een volgende generatie mee opzadelen, en wellicht ook juist die generatie waar wij heel veel aan te danken hebben .

[Isabel1]

mbt die ouderen wil ik even vermelden dat het juist die generatie is die ervoor gezorgd heeft dat wij überhaupt op dit punt iets te kiezen hebben.
Die laat je om meerdere redenen nu niet barsten. Dan zijn er echt legio andere punten waar naar gekeken kan en moet worden.

precies. wat mij betreft laten we overigens niemand barsten.

Daarnaast praten we ook met z'n allen te veel langs elkaar door. Ik krijg soms dossiers van een patient waar in 1 week tijd 3 x hetzelfde mri gemaakt is, alleen omdat die specialisten niet met elkaar communiceren. Heel jammer geld, en natuurlijk, dat is niet alleen waar het mis gaat, maar daar zouden we toch ook iets aan moeten doen.

[Jolijn]

Die legio punten waar gekeken mag/moet worden, liggen wat mij betreft niet alleen in de zorg. Zet bepaalde kosten (bijv. van een operatie tegen clusterhoofdpijn) eens af tegen de bakken geld die links en rechts aan van alles en nog wat uitgegeven worden. ...

(Als het niet zoveel uitmaakt of heel goed betaalde directeuren, managers enz. nu €30.000 per jaar minder verdienen, is dat wel het verschil tussen wel/geen operatie).


Als je wilt bezuinigen, begin dan niet met een (dik betaalde) manager aan te stellen, die daar plannen voor bedenkt, maar begin 'onderaan' op de werkvloer. Luister naar de mensen op de werkvloer, wat zij in de praktijk tegen komen.

[Chocomelk]

Als je wilt bezuinigen, begin dan niet met een (dik betaalde) manager aan te stellen, die daar plannen voor bedenkt, maar begin 'onderaan' op de werkvloer. Luister naar de mensen op de werkvloer, wat zij in de praktijk tegen komen.

Volledig mee ééns dat zijn de mensen die het dagelijks meemaken en weten hoe het
in de praktijk werkt oa al zo'n voorbeeld wat Isabel aangaf van 3x mri scan in 1 week.

Maar volgens die mensen die heel veel verdienen hebben die mensen op de werkvloer
er geen verstand van, die mogen alleen hun benen onder de kont uit rennen en niet mauwen.

[vroem]

communicatie moet veel beter, overigens mag de patiënt ook veel scherper worden zelf. Want 3x een MRI, hij/zij ligt er dus zelf ook voor de tweede /derde keer onder in korte tijd, zou vragen moeten oproepen.
Het is dus niet alleen de communicatie tussen de artsen onderling waar veel aan schort.
het dubbel cq overbodig maken van foto's en doen van onderzoeken is heel erg herkenbaar.
Als individueel zorgverlener is het wel heel lastig daarin het tij te keren.

[Isabel1]

dat de patient zelf op moet letten vind ik ook wel, maar ik vind dat de verantwoordelijkheid bij de zorgverlener ligt. Je kunt niet van de patient verwachten dat hij weet hoe alles werk en dat hij in kan schatten wat de verschillen tussen verschillende onderzoeken zijn. Daarnaast is de patient niet altijd bij kennis en is de patient ook niet altijd handelingsbekwaam.

Het is inderdaad wel moeilijk dat te veranderen, je zult bestaande overleg structuren moeten aanpassen en dat kost tijd en moeite (naast het feit dat je dan ook nog een fatsoenlijk plan moet hebben). Wij zijn er nu een pilot mee aan het doen en ik moet zeggen dat het mij goed bevalt, patienten zijn er ook erg blij mee, dus ik hoop dat dit in de toekomst blijft en dat dit ook een besparing blijft opleveren.

Daarnaast moet niet alleen de onderlinge communicatie tussen zorgverleners beter maar ook de communicatie naar de patient. En ja daar kan de patient natuurlijk ook iets aan doen, maar op het moment dat mensen een diagnose krijgen zijn ze vaak lamgeslagen en kunnen ze ook niet weten wat goede vragen zouden zijn. Ik vind dat die zorgverlener dat zou moeten inschatten en daar op zou moeten inspelen. Het is heel erg duur als patienten 10 keer terug moeten naar de specialist omdat ze iets niet snappen, als die specialist dat nou gewoon in een keer fatsoenlijk uitlegt dan kan dat veel goedkoper.


isabel

[vroem]

uitleg kan idd heel vaak veel beter.
zorgverleners worden oha als "'goed "" gekwalificeerd wanneer het de soort is die de moeite neemt uit te leggen en terug te koppelen.
Oorzaak van gebrekkige info (tijd die niet of slecht betaald wordt) is wel duidelijk, komt mede door de tariefstructuur (vergoeding op verrichting).
En dat er naar het lijkt veel meer mensen aan het werk zijn die de affiniteit met het werk kwijt zijn. (overbelast, lamgeslagen ?)

[Isabel1]

ja dat zie ik inderdaad ook. Er is vaak geen tijd om rustig met iemand alles door te nemen (voor specialisten) de patient moet binnen 30 min. met alle info buitenstaan. Dat de patient er niets van snapt of zich zo verschrokken heeft dat hij de uitleg niet gehoord heeft, maakt niet uit.
Daarnaast worden patienten steeds mondiger en kan niet iedereen daar even goed mee omgaan, een goede chirurg is niet meteen een communicatie expert. Daar heeft die chirurg ook echt geen binding mee, die wil opereren. Daar tegenover zie je dat we ook verwachten dat die patient steeds mondiger wordt, dus als de patient het niet vraagt 'hoeft het niet uitgelegd te worden'.

en tja we zijn allemaal mensen, als ik een weekendnacht ehbo gehad heb moet ik ook nog mijn best doen om vriendelijk te blijven....

Daarnaast zie ik die overbelasting ook, ik krijg mijn taken in een dienst niet af in de daarvoor staande tijd, het lukt me gewoon niet en het is ook niet realistisch dat het lukt.