HandigeHarrie schreef: ↑28 okt 2025 10:50
* Dat er fouten gemaakt worden, is een feit.
* Dat fouten eindeloos in dossiers blijven staan, is ook een feit (zie dossiers in de Kinderbescherming).
* Dat fouten soms verdoezeld worden, is ook een feit; en ook dat daarbij bewust verkeerde/onvolledige gegevens worden verstrekt (zie toeslagenschandaal).
* Dat het bekend worden van meerdere/veel gevallen kan helpen, is ook een feit (zie toeslagenschandaal).
Een meldpunt kan mogelijk een middel zijn om te ontdekken of dergelijke zaken op grote schaal gebeuren. Want niet iedereen heeft geld en energie om een rechtszaak te starten.
Wat betreft de inhoud: ook onvolledige verslaglegging is niet zeldzaam,.
En: stress is ook een psychische factor, en in uw situatie kan ik mij voorstellen dat daarvan sprake was, gezien uw ervaringen.
Dank voor uw heldere reactie.
U benoemt terecht dat dit soort procedures veel energie en kosten vraagt. Een advocaat rekent al snel vanaf 200 euro per uur, los van telefoongesprekken, e-mailanalyse, dossieronderzoek en het in kaart brengen van de volledige situatie. In mijn geval gaat het bovendien niet om één partij, maar om meerdere schakels tegelijk: de huisarts, de huisartsenpost, de dermatoloog waar ik naartoe ben verwezen, en de klachtenfunctionaris.
Daarnaast heb ik een privéleven en een baan, maar dit soort zaken kosten enorm veel energie. Het begon met verkeerd voorgeschreven medicatie in augustus, waardoor mijn klachten verergerden. Vanaf dat moment ben ik mij, voor zover ik toegang had, gaan verdiepen in mijn dossier. Daarbij ontdekte ik dat veel niet klopte, waaronder het ontbreken van belangrijke informatie over mijn hypofysetumor.
We spreken hier over ruim tien jaar nalatigheid, waarin mijn klachten steeds zijn weggeschreven als stress of migraine. Intussen is een tumor van 13,7 mm vastgesteld, met risico op blindheid aan beide ogen, terwijl ik al die jaren met zware klachten heb gelopen. Ook dit is later opnieuw in een psychisch kader geplaatst.
Ik herinner mij dat ik destijds ziek van mijn werk kwam met hevige maagkrampen. De huisarts sprak toen van een mogelijke maagzweer, maar in mijn dossier is dit later teruggebracht tot “gerommel in de buik”. De urgentiecode is zelfs verlaagd van Urgent 1 naar Urgent 3. Zo zijn lichamelijke klachten structureel afgezwakt en verschoven naar psychische aannames.
Het patroon is duidelijk. Telkens wanneer ik om duidelijkheid vroeg, werd de ernst afgezwakt, de betekenis verdraaid of informatie aangepast. Dat is geen toeval meer, maar een opeenvolging van keuzes die de feitelijke toedracht vertroebelen.
Het onderscheid tussen een fout en een patroon is hier essentieel. Dit gaat niet om een incident, maar om herhaalde onzorgvuldigheden in verslaglegging, overdracht en correctie. Juist daarom is onafhankelijk onderzoek nodig. Niet om iemand zwart te maken, maar om vast te stellen waar verantwoordelijkheden zijn geschonden en hoe dit binnen de zorg zo ver heeft kunnen komen.
Eén ding is zeker.. ik laat dit niet rusten tot iedere onwaarheid in mijn dossier rechtgezet is.
Linksom of rechtsom, gerechtigheid zal komen.