Onjuiste medische verslaglegging; huisarts, HAP, SEH, Kliniek (Verwezen Dermatologie door de huisarts) en ziekenhuis

[Lale83]

Ik wil mijn ervaring delen omdat ik als patiënt geconfronteerd ben met verkeerde medische beoordelingen, onduidelijke dossierverwerking en een gebrek aan transparantie. Wat mij is overkomen heeft mijn vertrouwen in de zorg diep geraakt.

Mijn klachten begonnen met uitslag, rode punten over mijn lichaam. De huisarts schreef Permetrine voor. In plaats van verbetering verergerden mijn klachten: mijn huid brandde, mijn lymfeklieren, armen en benen zwollen op en ik kreeg pijnlijke, overprikkelde zenuwen kort na gebruik van de telefonisch voorgeschreven medicatie.
Diezelfde avond werd ik bij de huisartsenpost niet gehoord of verder onderzocht. De volgende ochtend kreeg ik opnieuw Permetrine voorgeschreven door mijn huisarts, samen met aanvullende medicatie. Later zag ik in mijn dossier dat er ook een middel (Oxazepam) stond vermeld dat ik nooit heb ontvangen.

Daarna bezocht ik via verwijzing van de huisarts een dermatoloog (kliniek) in Rotterdam. In vrijwel alle verslagen werd gesproken over psychische oorzaken in plaats van lichamelijke reacties. Dat was zwaar om te lezen, omdat ik duidelijk voelde én wist dat mijn klachten fysiek waren.

Problemen met dossier en communicatie:
Toen ik inzage vroeg in mijn dossier, ontdekte ik dat sommige gegevens niet overeenkwamen met mijn eigen ervaring. Ook zag ik dat eerdere signalen over mijn hypofyse-tumor van 13,7 mm, waar pas na ruim tien jaar onderzoek naar was gedaan, niet meer zichtbaar waren of onder een psychische categorie waren geplaatst.
Ik heb daarna verzocht om inzage, correctie van onjuiste verslagleggingen door de huisartsenpost, spoedeisende hulp en de dermatoloog, en om het veiligstellen van gesprekken en camerabeelden omdat die volgens mij een ander beeld konden geven.

Het proces verliep moeizaam. Reacties kwamen laat, vaak op vrijdagmiddag, of via verschillende medewerkers, waardoor onduidelijk bleef wie verantwoordelijk was. Rond de periode dat de klachtenfunctionaris van het ziekenhuis voor het eerst contact met mij opnam, kreeg ik tijdelijk geen toegang tot mijn e-consults. Enkele weken later verschenen in mijn cloudopslag nieuwe documenten met gewijzigde versies van mijn dossier. Ik weet niet wat er technisch is gebeurd, maar het gaf het gevoel dat ik pas inzage kreeg toen de inhoud al was veranderd.
Bij een later (de tweede) telefoongesprek vroeg dezelfde klachtenfunctionaris om mijn BSN-nummer; kort daarna stopten ook de meldingen die ik wekenlang via het huisartsenportaal had ontvangen.

Huidige situatie:
Ik probeer via de officiële procedures helderheid te krijgen en mijn dossier te laten controleren. De situatie heeft mij diep geraakt, niet alleen door de lichamelijke klachten, maar ook door het gevoel dat mijn signalen jarenlang zijn genegeerd en verkeerd zijn vastgelegd. Het huidige dossier is confronterend om te lezen.

Waarom ik dit deel:
Ik deel dit om bewustwording te creëren over hoe snel lichamelijke klachten verkeerd kunnen worden beoordeeld en hoe belangrijk zorgvuldige, transparante verslaglegging is.
Ik hoop dat anderen hun ervaringen willen delen of advies hebben over hoe je kunt handelen wanneer dossierinformatie niet overeenkomt met de werkelijkheid.

Ik blijf streven naar duidelijkheid en eerlijkheid, omdat alleen waarheid het vertrouwen in de zorg kan herstellen.

[Lale83]

Update machtspositie, vervorming & strijd om waarheid

Na het delen van mijn ervaring wil ik één ding helder maken: dit gaat niet meer alleen over medische fouten, maar over machtsmisbruik binnen de zorg.
Wanneer een patiënt vraagt om transparantie en waarheid, mag dat nooit uitlopen op verdraaiing, intimidatie of uitsluiting. Toch is dat precies wat er gebeurt.

Mijn dossier laat zien hoe eenvoudig een arts of instelling, met toegang tot systemen en registraties, een verhaal kan vormen dat niets meer met de werkelijkheid te maken heeft. Verslagen die niet kloppen, informatie die verdwijnt en een toon die iemand in een psychisch kader duwt in plaats van serieus te nemen.
Dat is geen zorg meer, dat is misbruik van macht.

Een patiënt zonder toegang tot diezelfde systemen staat machteloos. Klachtencommissies die bedoeld zijn om te beschermen kiezen in de praktijk vaak de kant van de zorgverlener.
Wie durft zich dan nog te verdedigen als het eigen dossier, het enige bewijs van de waarheid, tegen je wordt gebruikt.

Een duidelijk voorbeeld is mijn traject richting de neuroloog.
Op 27 augustus werd ik tijdens een ziekenhuisconsult door de dermatoloog doorverwezen naar de neurologie wegens zenuwklachten en krachtverlies in handen en vingers, vermoedelijk ontstaan na herhaald gebruik van medicatie die mijn huisarts telefonisch had voorgeschreven.
Op 23 september bleek bij navraag dat de verwijzing niet verwerkt was en was blijven liggen.
Op 6 oktober kreeg ik opnieuw te horen dat dit wel eens kon voorkomen en dat het alsnog zou worden doorgezet.
Vandaag weet ik dat ook toen niets is gebeurd.
Pas op 17 oktober, bijna twee maanden na de oorspronkelijke verwijzing, is het traject daadwerkelijk doorgezet, zo kreeg ik vandaag te horen. Mijn afspraak bij de neuroloog staat nu gepland op 21 november 2025.
Drie maanden vertraging, terwijl ik nog steeds te maken heb met verdoofd gevoel in mijn vingers en verlies van kracht. Zulke vertragingen zijn geen vergissing meer, maar een systeem dat eigen fouten probeert te verduisteren door niets te doen of door een houding aan te nemen van ‘wat bedoelde u precies’.

Ook het bezoek aan de particuliere kliniek waar ik naartoe werd verwezen heeft diepe indruk gemaakt.
Dit gebeurde nadat ik mijn huisarts had geconfronteerd met een onjuistheid in haar verslaglegging. Toen ik haar vroeg om de telefoongesprekken veilig te laten stellen als bewijsmateriaal, kreeg ik te maken met uitstel en vertraging waardoor de wettelijke termijn voor veiligstelling verstreek.
Het consult bij de kliniek duurde slechts enkele minuten, maar leidde tot een uitgebreid verslag in mijn dossier.
Terwijl ik toen duidelijke brandplekken, opgezwollen huid en zenuwreacties over mijn hele lichaam had, werd in het dossier alleen melding gemaakt van een klein krasje op mijn heup en op mijn vinger.
De wijze waarop dit is vastgelegd wekt de indruk dat mijn klachten psychisch of zelf toegebracht zouden zijn, terwijl dit volstrekt onjuist is en medisch nooit zo is vastgesteld.
Het maakt duidelijk dat hier vermoedelijk sprake is van een onderling dekkend netwerk waarin fouten niet worden hersteld maar juist afgedekt.
Daarna werd ik zonder overleg of toestemming verder verwezen naar een psychodermatoloog in het Erasmus MC.
Dat moment maakte voor mij pijnlijk duidelijk hoe gemakkelijk lichamelijke klachten verkeerd kunnen worden ingekaderd en hoe gevaarlijk dat is voor de waarheid.

Ik voel elke dag de gevolgen van deze scheve machtsverhouding. Mijn lichamelijke klachten blijven, mijn vertrouwen is beschadigd en mijn dossier is verworden tot een instrument dat mijn geloofwaardigheid ondermijnt.
Toch weiger ik te zwijgen.

Ik roep juristen, patiënten, ervaringsdeskundigen en iedereen die in waarheidsvinding gelooft op om op te staan voor transparantie, hun eigen dossier te controleren en te steunen wie durft te spreken.
Vandaag ben ik het, maar morgen kan het ieder ander overkomen.

Zorg hoort bescherming te bieden, geen wapen te worden.
Ik zal blijven vechten tot iedere onjuistheid is rechtgezet en tot macht in de zorg weer gelijk verdeeld is tussen hulpverlener en patiënt.

Help mee om bewustwording te verspreiden.
Machtspositie mag nooit misbruikt worden en al helemaal niet onder een titel waar hulpverleners onder presteren.
Ik stop niet totdat gerechtigheid zal plaatsvinden.

[Lale83]

Ik roep ook de media en instanties op om aandacht te geven aan dit soort dossiers en aan de gevolgen van verkeerde verslaglegging. Redacties zoals het Algemeen Dagblad en Radar zouden hier eveneens blijvend aandacht aan moeten besteden.
Wellicht willen of kunnen ook
Pointer (KRO-NCRV) en
Kassa (BNNVARA) aandacht besteden aan deze zeer zorgelijke situatie.

[riddert]

Het is een heel verhaal wat u nogal aangrijpt zo te lezen.

Ik moet aan Roodkapje denken, dat sprookje is ook heel anders als de wolf het vertelt .

[BL2]

Nou, die zal na zo'n botte reactie ook wel niet meer reageren hier....
Goed gedaan, maar niet heus riddert.

[Lale83]

Het is een heel verhaal wat u nogal aangrijpt zo te lezen.

Ik moet aan Roodkapje denken, dat sprookje is ook heel anders als de wolf het vertelt .

Mijn bijdrage is gebaseerd op feitelijke gebeurtenissen, dossierinzage en correspondentie met betrokken instellingen.
De vergelijking met sprookjes doet geen recht aan de ernst van structurele fouten in verslaglegging en patiëntbejegening.
Ik reageer omdat openbaarheid en transparantie noodzakelijk zijn wanneer zorginstanties hun zorgplicht niet nakomen.
Discussie op basis van inhoud is welkom, maar ik ga niet in op persoonlijke of bagatelliserende opmerkingen.
Blijkbaar is het makkelijker om over sprookjes te praten dan over de werkelijkheid, die is vaak minder comfortabel.
Laten we het bij de feiten houden. Dit zijn onderwerpen voor volwassen mensen, dus géén gesprekken voor minderjarigen.

[Lale83]

Ter aanvulling: mijn eerdere verwijzing betrof algemene berichtgeving over onderzoeken naar onjuiste zorgdeclaraties binnen de particuliere zorgsector, waarbij bedragen van circa €1,8 miljoen werden genoemd.
De kliniek waar mijn huisarts mij destijds, via haar eigen selectie, naartoe heeft verwezen, valt binnen datzelfde type particuliere zorginstelling, wat het belang van toezicht en transparantie des te groter maakt.
Patiënten moeten erop kunnen vertrouwen dat verwijzingen uitsluitend plaatsvinden op basis van medische noodzaak en niet naar instellingen waar vraagtekens bestaan over zorgvuldigheid of verslaglegging.

[kuklos]

@Lale83, het gaat niet om sprookjes, maar om het feit dat elk verhaal twee kanten heeft. We horen nu alleen jouw kant, met bovendien gelijk het oordeel van jouw kant dat het wel kwade opzet moet zijn.

Ik heb hetzelfde als riddert, wat is hun kant van het verhaal als we het ze zouden (kunnen) vragen?

[Moneyman]

Ik zie vooral een individuele casus, belicht vanuit het eenzijdige perspectief van de patiënt. De vraag is dus of er überhaupt een breed probleem is.

En de belangrijkste vraag voor hier: wat verwacht je van ons als forumleden? Wij kennen je dossier niet, je verhaal roept vragen op die niet gecontroleerd kunnen worden, en wij kunnen aan je situatie niets veranderen.

Heb je al formele klachten ingediend? Hier lees je wat je op dat vlak kunt doen.

[mpleizr]

Beste topic, stater helaas staat jouw vraag niet alleen

Ook ik heb te maken met onjuiste informatie zelf verzonnen indicaties waarbij ik nu bezig ben om deze uit mijn dossier te verwijderen

Dit is na exact vier jaar uiteindelijk gelukt om af te dwingen om mijn dossier op te schonen en te voorzien van de juiste informatie

In het verleden heeft dit tot problemen geleid tot de juiste zorg die nodig was als huisarts weigert elke vorm van aansprakelijkheid. Binnenkort mag hij zich verantwoorden voor de commissie.

Een andere organisatie heeft naar een flinke klacht deze wel correct opgepakt en adequaat opgelost

Mensen die hier in dit topic spreken van sprookjes hebben geen recht van spreken. Ik walg van dit soort opmerkingen en ik ben daar ook niet van gediend.


Dit soort issues komen heel vaak voor en komen zelden in de openbaarheid

[Lale83]

@Lale83, het gaat niet om sprookjes, maar om het feit dat elk verhaal twee kanten heeft. We horen nu alleen jouw kant, met bovendien gelijk het oordeel van jouw kant dat het wel kwade opzet moet zijn.

Ik heb hetzelfde als riddert, wat is hun kant van het verhaal als we het ze zouden (kunnen) vragen?

Begrijpelijk je vraag. Juist om ook de andere kant van het verhaal zichtbaar te maken, kies ik er bewust voor om dit proces in het openbaar te voeren. Alleen onder aandacht van deskundigen die onpartijdig staan in dit soort situaties kan worden vastgesteld wat feitelijk wél en niet klopt, en waar de onzorgvuldigheden precies zijn ontstaan. Mijn bijdragen zijn gebaseerd op dossierinzage, formele correspondentie met betrokken instellingen en het in kaart brengen van structurele patronen waarin machtsposities onjuist worden toegepast.
Daarbij hoort ook dat het handelen van betrokkenen zorgvuldig wordt onderzocht, zodat kan worden vastgesteld waar verantwoordelijkheden zijn geschonden en welke gevolgen dat heeft gehad. Al deze details zijn terug te vinden in mijn medisch dossier en laten zien hoe diep deze kwestie reikt. Daarom kies ik ervoor dit traject publiekelijk te laten verlopen, want op iedere andere route heb ik helaas ervaren dat machtsposities de controle behouden boven rechtvaardigheid.

[kuklos]

@Lale83, je hebt het over exact één dossier, het jouwe. En zelfs dan heeft tot nu niemand er inzicht in behalve jij. En ontbreekt ook nog eens de wederhoor.

Of je gelijk of ongelijk hebt weet ik niet, maar als basis om de complete medische stand te veroordelen is dit veel te weinig.

[Lale83]

Ik zie vooral een individuele casus, belicht vanuit het eenzijdige perspectief van de patiënt. De vraag is dus of er überhaupt een breed probleem is.

En de belangrijkste vraag voor hier: wat verwacht je van ons als forumleden? Wij kennen je dossier niet, je verhaal roept vragen op die niet gecontroleerd kunnen worden, en wij kunnen aan je situatie niets veranderen.

Heb je al formele klachten ingediend? Hier lees je wat je op dat vlak kunt doen.

Mijn bericht heeft niet als doel om persoonlijke hulp te vragen, maar om bewustwording te creëren over structurele tekortkomingen die voortkomen uit mijn dossierervaring. Wat ik deel is geen subjectieve beleving, maar gebaseerd op formele correspondentie, dossierinzage en feitelijke vastleggingen bij zorginstanties.
De bedoeling is niet dat forumleden mijn situatie ‘oplossen’, maar dat er inzicht ontstaat in hoe dergelijke patronen breder kunnen voorkomen binnen de zorg en welke risico’s dat meebrengt voor transparantie en patiëntveiligheid.
Tegelijkertijd is het wél mijn doel om redactionele en maatschappelijke aandacht te vragen voor deze ernstige kwestie, zodat ook onafhankelijke partijen dit kunnen onderzoeken, toetsen op feiten en toezien op de veiligheid binnen zorginstellingen.
Het lijkt mij immers niet meer dan een menselijk recht om een huisarts te kunnen bezoeken zonder geconfronteerd te worden met valsheid in geschrifte of onjuiste verslaglegging.
Want wat zou jij andersom hebben gedaan? Het is toch vanzelfsprekend dat dit soort onjuistheden en misstanden nooit geaccepteerd mogen worden?

[Lale83]

@Lale83, je hebt het over exact één dossier, het jouwe. En zelfs dan heeft tot nu niemand er inzicht in behalve jij. En ontbreekt ook nog eens de wederhoor.

Of je gelijk of ongelijk hebt weet ik niet, maar als basis om de complete medische stand te veroordelen is dit veel te weinig.

Dat klopt, het gaat inderdaad over één dossier, het mijne. Maar juist daarin schuilt de kern van het probleem. Eén dossier kan al genoeg zijn om structurele fouten zichtbaar te maken. Het ontbreken van wederhoor ligt bovendien niet aan mij, maar aan de instellingen die tot op heden weigeren feitelijke inzage, correctie of transparante toelichting te geven, ondanks de herhaaldelijke verzoeken die ik heb ingediend.
Daarnaast is er tot op heden geen inzage verstrekt in de data- en correctielogs van het dossier, terwijl dat volgens de wet verplicht is bij een inzageverzoek.
Mijn doel is niet om een hele beroepsgroep te veroordelen, maar om te laten zien hoe één verkeerd opgebouwd dossier kan leiden tot misleiding, stigmatisering en machtsmisbruik. En dat verdient juist wél brede maatschappelijke aandacht.

[Nijogeth]

Maar juist dat ene dossier zou zo maar een uitzondering kunnen zijn, waarin onbedoeld 1 fout is gemaakt waar daarna op is verder geborduurd. Dan lijkt de hele keten het probleem te zijn, maar die baseert zich dan op dat ene foutje, waarvan zij niet kunnen controleren of dat goed of fout is. Daar dient dan een uitgebreider onderzoek naar te komen.

[Dirkie]

Ik lees een lang verhaal van een kant. Ben zelf aardig wat bij dokters en in ziekenhuizen geweest, niet alleen voor mezelf maar ook als ouder en mantelzorger. In al die gevallen kon ik altijd gewoon meelezen want de behandelaar in het dossier schreef op het moment dat het geschreven werd. Geen enkele behandelaar vond dit een probleem. Ook achteraf meelezen is nooit een probleem geweest,
Ook lees ik een afwachtende houding. Waarom een maand wachten en dan pas vragen naar een doorverwijzing. Deze heb ik altijd binnen een dag (en meestal direct). Als iets te lang duurt neem ik meteen contact op.
Ik lees ook dat er regelmatig medicatie voorgeschreven werd na een telefonisch consult. Geen enkele arts heeft een glazen bol denk ik en kan bij nieuwe klachten lastig medicatie voorschrijven zonder onderzoek. Ik zou dat niet accepteren.
Ik geloof best dat er zaken fout gegaan zijn in dit geval en dat Uw vertrouwen tot het nulpunt gedaald is. Maar om op die basis brede maatschappelijke aandacht te vragen lijkt me niet de juiste weg. Met alle gegevens die U tot nu toe hebt verzameld zou ik eens lang het juridisch loket gaan of misschien eens raad vragen bij een (letselschade) advocaat. Zijn kunnen U waarschijnlijk beter verder helpen dan dit forum.

[Methusalah]

Je valt ook heel erg over dat ze het onder een psychologische aandoening schuiven. Nou ben ik ook geen dokter maar psychosomatische aandoendingen bestaan gewoon. Het brein kan heel wat effecten in het lichaam opwekken. En daarnaast, we weten nog lang niet alles wat betreft medische wetenschap. Soms is het gewoon niet anders dan trial and error.

In ieder geval, wat anderen ook zeggen, we kunnen hier niet heel veel mee.

[witte angora]

Even de kern uit de OP gelicht.

Waarom ik dit deel:
Ik deel dit om bewustwording te creëren over hoe snel lichamelijke klachten verkeerd kunnen worden beoordeeld en hoe belangrijk zorgvuldige, transparante verslaglegging is.
Ik hoop dat anderen hun ervaringen willen delen of advies hebben over hoe je kunt handelen wanneer dossierinformatie niet overeenkomt met de werkelijkheid.

Eigenlijk snap ik je doelstelling heel goed. Overal worden fouten gemaakt, ook in de medische hoek. Helaas heb ik er op verschillende vlakken zelf ook ervaring mee.

Toch vraag ik me af of dit de manier is waarop je je doel gaat bereiken. Je geeft een bijzonder lang verslag van wat je allemaal wel of niet mankeert en hoe er op is gereageerd. Maar zoals gezegd: mensen hier horen het van één kant, en we zijn ook nog eens geen arts.

Eigenlijk zouden de vragen moeten zijn:
- gaat het om structurele fouten, of gaat het slechts om meerdere incidenten?
- als blijkt dat er, ongeacht welke medische discipline, structurele fouten worden gemaakt waar aandacht aan moet worden besteed, bij wie kan je dan aankloppen?

[HandigeHarrie]

* Dat er fouten gemaakt worden, is een feit.
* Dat fouten eindeloos in dossiers blijven staan, is ook een feit (zie dossiers in de Kinderbescherming).
* Dat fouten soms verdoezeld worden, is ook een feit; en ook dat daarbij bewust verkeerde/onvolledige gegevens worden verstrekt (zie toeslagenschandaal).
* Dat het bekend worden van meerdere/veel gevallen kan helpen, is ook een feit (zie toeslagenschandaal).

Een meldpunt kan mogelijk een middel zijn om te ontdekken of dergelijke zaken op grote schaal gebeuren. Want niet iedereen heeft geld en energie om een rechtszaak te starten.

Wat betreft de inhoud: ook onvolledige verslaglegging is niet zeldzaam,.
En: stress is ook een psychische factor, en in uw situatie kan ik mij voorstellen dat daarvan sprake was, gezien uw ervaringen.

[sergio1963]

Erg lange verhalen, dus ik denk dat TS verbaal goed is onderlegt.
Vaak zie je deze verhalen verschijnen als alle reguliere wegen tot klachten al zijn bewandeld, maar dat iemand hierbij vaak al het gelijk niet heeft gekregen.
En zoals al is aangegeven, niemand hier kan van dienst zijn.