ciske schreef:Ik vraag mij ook wel af....hoe val je op een hond?? Ik ben ook wel eens in het bos gestruikeld over een boomstronk, maar dan wijkt mijn hond uit.
Je hebt toch wel de eigenaar van het bos aansprakelijk Gesteld?
Stond er dan geen waarschuwingsbord 'pas op voor boomstronken'?
ciske schreef:Ik vraag mij ook wel af....hoe val je op een hond?? Ik ben ook wel eens in het bos gestruikeld over een boomstronk, maar dan wijkt mijn hond uit.
Je hebt toch wel de eigenaar van het bos aansprakelijk Gesteld?
Stond er dan geen waarschuwingsbord 'pas op voor boomstronken'?
Tuurlijk heb ik de eigenaar van het bos aansprakelijk gesteld:-) en nee er stond geen bord
Ik weet niet wat een dikke da rekening is als het om een gekneusde poot gaat.
Wij zijn 1 april (in nee geen grap, was dat maar waar) met een pup (chihuahua) bij de da geweest, 2e paasdag dus een feestdag, hondje is aangevallen door een eng stafford, echt in zijn kop gebeten, 2x da bezoek die dag, andere dag nog een bezoek en in laten slapen, uiteindelijke kosten 234,25, viel mij nog mee, dus ja wat is een dikke rekening, en sorry dat ik het zeg, gekneusd pootje, hoe erg ook dat gaat weer over, ik zou zeggen stel vriendin aansprakelijk en verhaal op haar wa verzekering de da rekening, of anders deel je de rekening met vriendin.
ik zou liever mijn hondje gehouden hebben, helaas was de schedel op 2 plaatsen gebroken, nergens niet om maar hier zitten we volop in de ellende, baas van staff wil nergens aan mee werken, het hondje hadden we pas 3 weken beestje was nog maar 15 weekjes jong, dus aanschafprijs pup weg, hondje dood en een da rekening.
En weet je wat voor lullige opmerkingen je krijgt?
gelukkig was het hondje nog maar pas bij jullie, je hebt er nog 3 dus die mis je niet.
pfffff zulke lui wil ik met alle liefde killen.
Renske99 schreef:Ik weet niet wat een dikke da rekening is als het om een gekneusde poot gaat.
Wij zijn 1 april (in nee geen grap, was dat maar waar) met een pup (chihuahua) bij de da geweest, 2e paasdag dus een feestdag, hondje is aangevallen door een eng stafford, echt in zijn kop gebeten, 2x da bezoek die dag, andere dag nog een bezoek en in laten slapen, uiteindelijke kosten 234,25, viel mij nog mee, dus ja wat is een dikke rekening, en sorry dat ik het zeg, gekneusd pootje, hoe erg ook dat gaat weer over, ik zou zeggen stel vriendin aansprakelijk en verhaal op haar wa verzekering de da rekening, of anders deel je de rekening met vriendin.
ik zou liever mijn hondje gehouden hebben, helaas was de schedel op 2 plaatsen gebroken, nergens niet om maar hier zitten we volop in de ellende, baas van staff wil nergens aan mee werken, het hondje hadden we pas 3 weken beestje was nog maar 15 weekjes jong, dus aanschafprijs pup weg, hondje dood en een da rekening.
En weet je wat voor lullige opmerkingen je krijgt?
gelukkig was het hondje nog maar pas bij jullie, je hebt er nog 3 dus die mis je niet.
pfffff zulke lui wil ik met alle liefde killen.
precies dat had ik hem willen besparen, maar na dreigbrieven, dochter met dood bedreigen, andere dochter bijna van de weg gereden en nog meer onzin ben ik er helemaal klaar mee.
Ik had het best met hem op een fatsoenlijke manier willen regelen, maar wat raar mijn fatsoen is opeens weg.
We hebben idd aangifte tegen hem gedaan, niet enkel om het ongeval met de honden maar ook de rest en wat zegt oom agent?
Wij moeten het bewijzen, dood hondje is niet genoeg, dreigbrief kan van iedereen komen, doodsbedreiging per sms nemen ze wel serieus, van de weg proberen te rijden kan iedereen geweest zijn, ondanks dat wij zeggen zulke busjes rijden hier niet veel, hij was het zeker weten.
Ach Renske, wat erg. En wat een aso, maar het is gebeurd en die "mensen" bestaan helaas. Zelf met Maltezer meegemaakt. Gepakt door 2 Rottweilers, mijn man tussengesprongen: resultaat: hond had niets maar echtgenoot moest met elektrische schokken zijn hartritme weer in orde krijgen. De dader zegt gewoon dat die kleine hondjes **** zijn. En over een compensatie (ziekenhuis) viel al helemaal niet te praten. Bij hem was het "lachûh".
Kleine hondjes worden inderdaad niet altijd opgevoed. Maar er zijn zat mensen die dat wel doen, en alsnog heeft een andere hond geen dier dood te bijten. Dan ben je als mens aso bezig.
Ben ik vaak wel met anderen eens dat kleine hondjes vaak keffertjes zijn.
Zelf hebben we nog een oude cairn terrier dame, zij is net zo opgevoed als de groten, uitvallen, keffen of blaffen is er niet bij.
Maar een pup van 15 weken?
Het kleine ding had blaffen nog niet eens uitgevonden, een volwassen hond pakt normaal gesproken nooit een pup.
Een stafford is een ander verhaal, we hebben zelf 15 jaar een eng. staff gehad, je leert je hond kennen, zij kon met alles en iedereen overweg behalve......................soortgenoten, dus staffs en pittbulls, die moest ze niet.
Deze jongen kent zijn hond duidelijk niet, hij heeft hem als herplaatser gekregen, die is dan toch al opgevoed dus hoefde hij dat niet te doen.
Uitlaten?
Tja wie laat wie uit, de hond de baas in zijn geval, hij hangt altijd achter aan de riem, hond als een blok voor hem uit.
Bovendien is de hond totaal verknipt, bij zijn eerste baas is ie mishandeld, bij hem krijgt ie op zijn falie als ie zijn behoefte binnen doet.
Daar is maar 1 schuldig aan en dat is de baas, als die de hond niet uitlaat, tja dan liggen er cadeautjes binnen, moet je jezelf een schop onder je hol geven, niet de hond in een hoek schoppen.
Zo zijn er tal van dingen die niet goed gaan, uiteindelijk kan de hond het niet helpen, de baas wel.
Ook een stafford hoeft geen "rothond" te zijn, ik ken er genoeg die leuk kunnen spelen, sociale en vriendelijke wezens zijn, helaas heeft deze hond het niet getroffen met zijn baas.
Baas is ook geen baas, de hond is baas.
De hond hoeft van mij niet in te slapen, zoals gezegt de hond kan het niet helpen, ik zeg wel, je gaat s ochtends om 6 uur de deur uit en komt s avonds na 8 uur een keer terug, niks op tijd terug voor de hond, nee de baas is belangrijk, eerst zijn leuke dingen, dan douchen en slapen, en als ie dan nog zin heeft wordt de hond voor de nacht uitgelaten tot de eerste boom.
Hartstikke fout, een staff heeft zoals vele andere honden ontzettend veel energie dus die zal ie kwijt moeten, wandelen, naast de fiets, lekker uitrazen enz. maar dat zit er niet in voor dit beestje.
Dus zeg ik herplaats die hond, maar wees dan eerlijk, zeg dat ie mishandeld is, zeg dat je heb gebruikt hebt als dekreu, zeg dat ie niet met andere honden kan want hij heeft al vaker gevochten, zoek een baas die tijd voor het dier heeft, maar die hem bovenal de baas is, niet elk mens is geschikt voor een stafford.(is mijn bescheiden mening).
vervelend tenormin dat er mensen zijn die het maar lachuh vinden, sorry maar ik kan er nooit om lachen, weet je hoe dieptriest die mensen eigenlijk zijn?
Is het wel weer helemaal goedgekomen met je man?
My god je schrikt je toch helemaal de blubber?
Deze jongen is zo eigenwijs, mijn man ging gelijk naar de spoedeisende hulp voor een tetanus, niet omdat hij een watje is, maar omdat zijn hyperfyse niet meer werkt, dus hij maakt nergens zelf meer anti stoffen tegen aan, vandaar meteen die tetanus, de beet zelf stelde geen drol voor.
Hij was gebeten door hij zegt onze kleine pup, maar ik vermoed toch door zijn eigen hond, anyway doet niet direct terzake, dus zei ik gelijk, ga een tetanus halen.
Nee hoefde niet, de andere dag (veel te laat dus) toch een tetanus gehaald omdat zijn baas dat zei, nu roept ie mijn vinger wordt zwart.
Sorry ik hoop dat die vinger eraf rot (ja ik weet het is niet aardig van mij) toen ik zei laat eens zien, was het onder zijn nagel zwart, dus ik zei, misschien moet je je "klauwen" eens schoonmaken dat is niet van een hondenbeet maar gewoon smerig (dat heb je als stratenmaker wel vaker lijkt mij)
Ach en de politie je beste vriend?
Jammer maar niet de mijne.
We hebben eerder iets gehad met een buurjoch die stond ons paard te mishandelen.
Politie doet niks, stuurt je naar de dierenbescherming, die zeggen je hebt de dader, dus terug naar het kastje.
Ik kon niet eens aangifte tegen die randdebiel doen, dat joch was toen 11 met het verstand van een kind van 4, tja dan heb je een vrijbrief hoor, die mensen waren bij alle instanties bekend, maar het werd zo gedraaid dat zij slachtoffer werden, toen ik aangaf aangifte tegen de ouders te willen doen kon dat ook niet omdat moeders ook niet alle 100 punten bij elkaar had gesprokkeld dus haar kon je het ook niet kwalijk nemen, vader had wel 90 punten, dus zelfde verhaal als bij moeder.
Pas toen ik naar het buro ging en vroeg om een busje klaar te zetten omdat ik het joch ging vermoorden stonden ze hier op de stoep, want nee ik mocht het kind niet vermoorden.
Nou ik was onderhand zover dat ik er wel 5 jaar voor wilde zitten met een beetje geluk en goed gedrag ben je na 3,5 jaar weer op vrije voeten.
Uiteindelijk heb ik zelf met diverse instanties contact opgenomen en is het joch uit huis geplaatst.
Moeders danste over straat, want eindelijk was het joch het huis uit, serieus hoe debiel ben je als je blij bent dat je kind uit huis wordt geplaatst?
Ik kan me daar niks bij voorstellen onder deze omstandigheden.
Ze zijn verhuisd, want opeens waren ze goed bij, ze konden hier niet meer wonen, ik maakte ze het leven zuur (yeah right) ze hebben een prachtig aangepast huis terug gekregen, in dit hele verhaal werden zij echt als slachtoffers gezien, aan alle kanten geholpen
Wij zaten met een totaal onbetrouwbaar en onhandelbaar paard, dacht je nou echt dat wij hulp kregen?
Gelukkig hebben we het met paardenbeest zelf gered, al ben ik echt weleens wanhopig geweest, het heeft ons veel bloed zweet en tranen gekost, heb zelfs gedacht dat er nog maar 1 oplossing voor het beest was en dat was de slacht.
Heel fijn dat er ook nog lieve mensen bestaan, de instructrice van de manege had hier vaker mee van doen gehad, net als een verre kennis, zij hebben ons met raad en daad bijgestaan alles voor het paardenbeest.
Uiteindelijk na een aantal jaren hadden we weer een fijn en betrouwbaar paard, je kan de kleinste beginner erop zetten, er zit geen kwaad in het dier, ik kan je vertellen dat je dan wel retetrots op het beest bent hoor.
Ik zeg nergens dat de politie je beste vriend is hoor althans bij mij zijn ze dat niet.
Als je man is gebeten dan moeten ze de aangifte sowieso aannemen, bij mij zou het zo zijn dat ik wel vind dat die hond moet ingeslapen worden, dit zal niet bij 1 keer blijven .
ciske schreef:Ik zeg nergens dat de politie je beste vriend is hoor althans bij mij zijn ze dat niet.
Als je man is gebeten dan moeten ze de aangifte sowieso aannemen, bij mij zou het zo zijn dat ik wel vind dat die hond moet ingeslapen worden, dit zal niet bij 1 keer blijven .
Als je man is gebeten kun je zelfs 112 bellen. Tenminste, dat is me vorige week hier door een Boa uitgelegd. Als je de eigenaar niet kent mag je hem zelfs achternalopen tot zijn huis, tot de politie gearriveerd is.
Maar ik begrijp gewoon de mentaliteit van veel 'hondenliefhebbers' echt niet. Loslopen ok, maar als honden in kuiten van toevallige voorbijgangers bijten of in hun boodschappentassen gaan snuffelen mankeert er toch echt iets aan de opvoeding. En dan evengoed volhouden dat hun hond daar los 'mag' lopen, en dat het vooral aan degene ligt die gebeten wordt, of aan degene waar die krengen in de boodschappentas zitten te kwijlen.
Wat dat betreft kan ik Renske heel goed begrijpen.
ciske schreef:Ik zeg nergens dat de politie je beste vriend is hoor althans bij mij zijn ze dat niet.
Als je man is gebeten dan moeten ze de aangifte sowieso aannemen, bij mij zou het zo zijn dat ik wel vind dat die hond moet ingeslapen worden, dit zal niet bij 1 keer blijven .
sorry ciske had over het woordje zogenaamd heen gelezen
Mijn man is gebeten door onze eigen chihuahua na de aanval, de chihuahua kwam half bij uit haar slaap (slaapmiddel bij de da gehad omdat we in eerste instantie dachten een shock, achteraf was de schedel op 2 plaatsen kapot en had ze een knoert van hersenbeschadiging, dat verklaarde haar bange agressieve gedrag dan ook)
Zoals gezegt de beet zelf stelde niks voor vergelijk het met een speldeprik, maar je weet nooit wat voor bacterien zo'n kleintje bij zich heeft, iedereen weet wel dat je in bepaalde gevallen beschermd wordt door een tetanus injectie, alleen op onze leeftijd is die vaak al "verlopen", dus haal je hem dan uit voorzorg tenminste in man lief zijn geval, wij kunnen ons wat hem betreft geen bacterien of infecties veroorloven, omdat hij zelf nergens anti stoffen tegen maakt, kan een verkoudheid al dodelijk voor hem aflopen.
Rense vind het heel erg..
Hen nu oup 14 wk....ik wijk erg uit voor die honden,wonen er hier aantal moet er niks van hebben...
Idd kleine kunnen keffertjes zijn,maar die van mij,heeft het wel uitgevonden,als hij duidelijk il maken,moet plassen..
Sterkte vind het heel erg,moet er niet aan denken dat er wat met mijn hummel gebeurd...
Voor die honden wijk ik ook uit, blijf het altijd een lastig ras vinden, ook al zou er wel een goede baas bij lopen.
Wel je hond bij andere honden laten rozemarijntje anders maak je er een angsbak van.
Hij heeft in heel de wijk al vriendjes gisteren bij DA een grote sint bernard...zat andere kant en die van mij blaf blaf,wil er heen,ik kijk die mensen aan,mag het ? Ja hoor,hup hij erop af...
Grote bernard echt denk 150 x groter beetje soft hallo wat moet je,hij blaf blaf speel nou met me,kom op...ihihi assistentes kwamen niet meer hij..kijk dan komt geluid uit,als die bernard 1 x blaft ligt die kleine buiten ihihih,nee hoor,zit nu leeftijd ...wordt nu angstig maar omdat hij al heek snel kennis maakte mis hij niet angstig,,,ik kijk alleen naar gedrag van tegenstaande hond
Ik heb een pup die is dan druk wil spelen,en grote honden vinden dat 1 minuut leuk en dan kan het soms ineens boem zijn..dus daar let ik goed op...
Maar tot heden...heeft ie denk ik..... 200 vriendjes en 2 hele hele goede maatjes ihihi..
Toch buurman aan overkant stafford en ik durfde niet!! Maar ken die hond al lang!
Maar?? Hij zegt echt hij doet niks en idd,grote vrienden,toch hou ik het in de gaten....
Mijn boomertje is echt heeeeek sociaal..gelukkig,komt door prive nest en dat scheeld echt!!
En ik let zelf op,maar RENSKE daar bedoel ik niet mee dat jij dat niet deed hoor!!!!!! Heb het ff over mezelf !!!
Vertelde het toevallig daarstraks aan iemand hier,die zei ook,ja je laat hem wel met iedereen kennis maken is goed,en toen vertekde ik jou verhaal...
Tja honden moet je socialiseren, vertel mij wat, we hebben zelf al meer dan 30 jaar honden, ik ken mijn pappenheimers dan ook door en door, helaas kan niet elke baas dat zeggen.
Ik weet met welke hond ik wie uit de weg moet gaan, zo hebben we een old english bulldog reu van bijna 10 jaar, als herplaatser van 7 maanden bij ons gekomen, helaas was hij niet gesocialiseerd en kende de hondentaal niet.
Die belangrijke periode haal je never nooit meer in, je kunt hooguit nog een beetje schaven en bijsturen.
Het is een hartstikke lief hondenbeest bij mensen, maar bij honden groter dan hem? nou pas maar op, als die grote uitvalt (en gehaaid dat doen ze, want de bulldog roept dat over zich af) dan heb ik houden en keren, hij is dan wel niet zo groot maar weegt wel 45 kilo, is 1 en al spier en retesterk.
Een bullmastiff zelf opgehaald bij 6 weken oud, erg jong dus, maar dan heb ik ze het liefste, dan kun je alle het goede er zelf inbrengen (naja bepaalde aanleg van pa en ma zullen ze hebben en houden hoor).
Hij was maar een prul, gelijk bij alle andere honden gelaten,eerst de inprentingsfase en daarna socialiseren ding, mee de stad in, over de markt, naar de kermis, naar braderien, naar paardenevenementen, kortom alles waar hij eigenlijk nog te klein voor zou zijn
Nu is die vent bijna 4 jaar, goed voor 75 kilo, geen grammetje vet, echt een voorbeeldige hond, kan met alle andere honden, dominant of niet, reu of teef, sikkeneurig of uitermate speels, er zit werkelijk geen kwaad in mijn homo (en dat roep ik altijd omdat ie zo'n softie is en een voorliefde heeft voor de kleur roze) loopt keurig naast, trekt niet aan de riem, los loopt ie nooit verder als 5 meter bij me vandaan, houd me continue in de gaten, ik hoef hem nooit te roepen, zodra ik een andere kant op ga is hij in een tel bij me, hij is doodsbang dat ik hem achter laat en dat ie s avonds geen eten krijgt.
Onze kleine cairn terrier is inmiddels ruim 16 jaar zij is opgevoed als dat ze een grote hond moest worden, ook zij kent de hondentaal perfect, nu ze wat doof en blind is, laat ik haar niet meer los lopen, maar eerder kon dat rustig ze liep stijf naast je voet en wijkte geen mm bij me vandaan.
Onze (wijlen) stafford was ook een lief hondenkind, alleen van haar wist ik dat ze perse niet met soortgenoten kon, verder kon ze bij alles en iedereen lekker spelen en rouzen, heeft nooit geknokt, heeft nooit iemand gebeten, ze kuste je eerder dood.
Staffords hoeven niet per definitie rothonden te zijn, tis maar net hoe de baas is en hoe het dier opgevoed wordt.
Mijn uitdaging met dergelijke honden is altijd om te laten zien dat ze heus lief zijn en niet vals of kwaad hoeven te zijn mits ze goed opgevoed worden.
In de tijd dat wij de staff dame net hadden zo'n dikke 25 jaar geleden, waren de pittbull en de stafford erg in de publiciteit door hondengevechten e.d. bepaalde mensen trokken die honden aan.
Bij voorbaat mensen die erop kickten dat hun honden konden vechten, tja die stap is erg klein bij dit soort honden, des te meer tijd en energie ik erin stak om het tegendeel te laten zien.
Ik vind nl. geen drol aan hondengevechten, ik hou er absoluut niet van, ik wil een leuke, lieve betrouwbare huishond, geen vechtmachine, of moordenaar.
Zeker met staffs moet je ook altijd oppassen, ik weet het, maar geloof me de ene baas of de andere baas kan een wereld van verschil maken.
Ten tijde van de staff hadden we ook een totaal verknipte golden retriever, ik werkte destijds voor de sos voor huisdieren en het dier moest voor de zoveelste keer herplaatst worden, ik nam hem in eerste instantie tijdelijk in huis om de hond wat rust te gunnen en vooral regels en regelmaat bij brengen.
Na een week wist ik al dat de hond compleet verknipt was, 14 maanden oud en ik was de 11de eigenaar, de ene leerde hem, pak poes, de andere pak die zwarte op de fiets, kortom het beest had echt niks goeds geleerd.
Ik besloot het dier te houden, nog een keer verplaatsen zou in mijn ogen problemen verplaatsen en het enige wat dan nog restte was de laatste bekende spuit.
Als huishond was het een plaatje om te zien en mee te leven tot een bepaalde hoogte.
Toen de oudste geboren werd was het drama, hij was stikjaloers op de baby, de stafford totaal niet, die vond dat kleine kind geweldig, lebberde het helemaal af, accepteerde het moeiteloos.
De golden retriever stond gelijk met opgetrokken lippen en alle tanden bloot luid te grommen.
Als ie de kans gekregen had, had ie de baby opgevreten, ook uit de box halen zag hij geen probleem in.
Het tweede kind accepteerde hij wel moeiteloos, met de eerste heeft het 4 jaar geduurd.
De hond is ruim 14,5 jaar geworden, met zijn gebreken hadden we leren dealen, de kids wisten wat ze wel en niet mochten of konden doen.
Op straat is het altijd een monster gebleven, bepaalde tikken kreeg ik er gewoon niet uit, ik heb menigmaal mijn schouder stuk gehad door die hond, maar geen haar op mijn hoofd die erover dacht de hond weg te doen, ik ging bepaalde situaties met hem uit de weg.
Ik durfde rustig met hem s nachts om 3 uur over onze rosse buurt te lopen, niet een mens die bij me in de buurt kwam, hij voelde bepaalde dingen extreem goed aan, stond zijn mannetje en ging voor de vrouw door het vuur (voor de baas door vonkjes hihi)
Onze bullmastiff is een beetje als hij, het is een schat van een beest die niet eens weet dat ie tanden heeft, maar owee als de baas van huis is, hij is dan superwaaks, moet ik hem in het donker uitlaten en kom ik iemand tegen die we nog zo goed kennen, in donker kom je niet bij me in de buurt, hij staat dan als een blok voor me, alle haren overeind en diep vanuit zijn keel gromt ie, echt angstaanjagend.
Tja en heel eerlijk, we wonen nu in een dorp, ik ben niet bang, maar vertel dat de hond maar eens, hij vertrouwt het niet dus ....................staan we stil tot hij denkt dat het goed is om door te lopen.
Nee echt fijn vind ik dat nu niet meer, anderzijds weet ik ook dat als er echt iets zou zijn dan is ie er en reken maar dat ie dan echt weet dat ie grote sterke tanden heeft waarmee hij gelijk amputeert (en dat is geen grapje).
rozemarijntje:
Ik weet niet hoeveel hondenervaring jullie hebben, maar een puppy cursus en daarna mogelijk een gg is ontzettend leerzaam niet alleen voor de hond maar zeker ook voor de bazen.
Ondanks dat wij al zoveel jaar honden hebben gaan we toch met elke pup op cursus, niet omdat wij nu nog steeds niet weten hoe het moet, maar a omdat we het leuk vinden en b het goede leermomenten voor de hond zijn (socialisering)
Nu met de chihuahua (want ja dochter heeft inmiddels weer een pup opgehaald) vind ik cursus ook belangrijk, alleen dochter is bang geworden, straks wordt ie weer doodgebeten (ja zij was erbij en heeft gezien hoe de stafford stond te schudden, echt traumatisch, ze is er nog niet goed van, de stress komt er nu bij haar pas uit).
Dus neemt "oma" taken van haar over, pielemuis (zoals ik bram noem) moet wel naar buiten, moet wel bij andere honden, (ondanks dat hier 3 rondlopen vind ik het toch belangrijk dat hij ook vreemde honden ontmoet) dus zal "oma" met pielemuis naar cursus gaan.
gisteren bij DA een grote sint bernard...zat andere kant en die van mij blaf blaf,wil er heen,ik kijk die mensen aan,mag het ? Ja hoor,hup hij erop af...