[ archief ] LEVENSDUUR LABEL

[BBCS]

Zo'n levensduur tabel heeft geen zin en wordt dan ook totaal onoverzichtelijk.
Dan worden van alle merken en types de zaken beschreven.

Dus niet: accuboormachine: 5 jaar.

Maar dan wordt het:

Acuboormachine:

Makita:

4533zd: 3 jaar
4534zd: 2 jaar
22a: 8 jaar
5544ae: 1 jaar
(enz.)

Bosch:
(enz.)


(enz.)
(enz.)

[BBCS]

Conformiteitbeginsel: het product moet conform de redelijke gewekte verwachtingen zijn van de koper. De wettelijke regels rond conformiteit zijn van dwingend recht. Te hoge verwachtingen kunnen met het label bijgesteld worden.

De wetgeving is qua conformiteit heel duidelijk:

De consument kan en mag datgene van een product verwachten:
- de uitspraken van de fabrikant en winkelier in de media of wat voor manier dan ook
- de eigenschappen welke de consument op grond van de koopovereenkomst (de overeenkomst) had mogen verwachten.

De uitspraken van de consumentenorganisaties of wie dan ook (buiten de rechters om) zijn totaal NIET van toepassing.
Dus als een consumentenorganisatie de bewering doet dat een computer zonder problemen 5 jaar mee moet gaan, dan is dat pech voor de consument, maar aan die 5 jaar mogen geen enkele rechten aan ontleent worden.

Dat laatste verhaal klopt deels. Het is echter zo, dat je van een laptop mag verwachten dat hij toch zeker een jaar of 3 probleemloos meegaat, zeker wanneer het een gerenomeerd merk is. Je hebt dan gewoon recht op kosteloos herstel.

Helaas heb je het mis.
Als een laptop binnen 3 jaar kapot gaat, heb je zeker geen recht op kosteloos herstel.
Staat trouwens nergens in de Wetboeken en ook nergens in de Europese Richtlijn.
Alleen als je als consument kunt bewijzen dat het product tijdens de koop niet goed was en dat dit ten tijden van de koop niet kenbaar was of redelijkerwijs kenbaar had kunnen zijn, of dat de winkelier of fabrikant in de media of op wat voor manier dan ook bepaalde gebreken heeft uitgesloten of hebben aangegeven dat een laptop van dat type welke gekocht is zeker 3 jaar probleemloos mee zal gaan, kun je als consument kosteloze reparatie of vervanging eisen. Maar de bewijslast daarvan ligt bij de consument. Dat is altijd na 6 maanden na aankoop.

Nu is het zo dat diverse "consumenten" organisaties ermee gaan bemoeien en in plaats van de winkelier of fabrikant bepaalde uitspraken doen omtrent de levensduur, enz. dat daar dan rechten aan ontleent worden, terwijl dat wettelijk niet eens kan.

[alfatrion]

Alleen als je als consument kunt bewijzen dat het product tijdens de koop niet goed was en dat dit ten tijden van de koop niet kenbaar was of redelijkerwijs kenbaar had kunnen zijn, of dat de winkelier of fabrikant in de media of op wat voor manier dan ook bepaalde gebreken heeft uitgesloten of hebben aangegeven dat een laptop van dat type welke gekocht is zeker 3 jaar probleemloos mee zal gaan, kun je als consument kosteloze reparatie of vervanging eisen. Maar de bewijslast daarvan ligt bij de consument. Dat is altijd na 6 maanden na aankoop.

Zucht, wat moeten we toch met je aan... Artikel 150 Rv bepaald dat, uitzonderingen daar gelaten, de bewijslast ligt bij die partij die zich beroept op rechtsgevolgen van door haar gestelde feiten of rechten.

Het is de consument die beweerd dat een product ondeugdelijk is omdat het niet de eigenschappen bezit die hij mocht verwachten op grond van de aard van het product, de mededelingen van de verkoper of voorgaande verkopers, de wijze waarop dergelijke producten normaal gebruikt worden, of afgesproken bijzonder gebruik.

Een richtlijnsconforme uitleg brengt met zich mee dat de koper mag verwachten dat het product de kwaliteit heeft, prestaties bied en even lang meegaat als een product van het zelfde soort.

De consument hoeft niet te bewijzen dat een gebrek hem onbekend was en ook niet dat het hem redelijkerwijs niet bekend had moeten zijn, want die stelling wordt niet door hem aangedragen. Als de verkoper dit in stelling brengt en de consument het betwist zal conform artikel 150 Rv de bewijslast hiervoor bij de verkoper liggen.

[BBCS]

Zucht, wat moeten we toch met je aan... Artikel 150 Rv bepaald dat, uitzonderingen daar gelaten, de bewijslast ligt bij die partij die zich beroept op rechtsgevolgen van door haar gestelde feiten of rechten.

Jij beroept je op de wetsartikel van het strafrecht, en dat is hier niet ter spraken.

Het is de consument die beweerd dat een product ondeugdelijk is omdat het niet de eigenschappen bezit die hij mocht verwachten op grond van de aard van het product, de mededelingen van de verkoper of voorgaande verkopers, de wijze waarop dergelijke producten normaal gebruikt worden, of afgesproken bijzonder gebruik.

Zoals gezegd dient de koper voor de koop zijn wensen en eisen aan de verkopende partij mede te delen. Gaat de verkopende partij daarmee akkoord, dan is er een overeenkomst.
Het product dient aan die overeenkomst te voldoen.
Zo zit de wetgeving in elkaar.

Een richtlijnsconforme uitleg brengt met zich mee dat de koper mag verwachten dat het product de kwaliteit heeft, prestaties bied en even lang meegaat als een product van het zelfde soort.

Van de dezelfde soort kan nooit, want dan beweer je dat je van de goedkoopste accuboormachine van de Gamma precies dezelfde kwaliteit en levensduur mag en kunt verwachten als van de duurste Makita of DeWalt.
En dat is onjuist.

Kan ook niet, omdat voor iedere taak en klus een andere kwaliteit en levensduur bestaat.
Het is onzin om voor zeer lichte werkzaamheden een dure zware accuboormachine aan te schaffen om een paar schroeven en gaatjes te boren op jaarbasis. Dan kan het beste een goedkope machine worden aangeschaft.
Wilt men zwaar werk ermee doen, dan kan met een lichte machine niets beginnen en dient men dan ook een dure zware machine aan te schaffen.

De lichte machine bezit een matige kwaliteit, goed voor lichte werkzaamheden.

Daar is ook de gehele wetgeving op gebaseerd: wat wilt de koper met het product doen en het product dient aan de wensen van de koper te voldoen, welke de koper voor de koop aan de verkopende partij heeft medegedeeld.

Dus niet:
De goedkoopste machine kopen bij de aanbieding bij de Aldi, om vervolgens erachter te komen dat de machine niet geschikt is voor die zware werkzaamheden.

Veel mensen kopen de goedkoopste product en gaan na de koop aangeven wat hun eisen en wensen is. En dan vaak ook nog als er een defect aan het product is opgetreden.
Totaal verkeerd en de wetgever gaat niet met die mensen mee in hun denkwijze.

De consument hoeft niet te bewijzen dat een gebrek hem onbekend was en ook niet dat het hem redelijkerwijs niet bekend had moeten zijn, want die stelling wordt niet door hem aangedragen. Als de verkoper dit in stelling brengt en de consument het betwist zal conform artikel 150 Rv de bewijslast hiervoor bij de verkoper liggen.

Het staat wel in wetboek 7.

Als ik jou zou beschuldigen van oplichting, dan moet ik dat waar kunnen maken.
Bij garantieclaims zit dat anders in elkaar.
Daar is niet het strafrecht van toepassing, maar de wet consumentenkoop.

[WillemV]

Zucht, wat moeten we toch met je aan... Artikel 150 Rv bepaald dat, uitzonderingen daar gelaten, de bewijslast ligt bij die partij die zich beroept op rechtsgevolgen van door haar gestelde feiten of rechten.

Jij beroept je op de wetsartikel van het strafrecht, en dat is hier niet ter spraken.

Tjongejonge BBCS, je hebt er echt geen kaas van gegeten hè. Dat wetsartikel komt helemaal niet uit het Strafrecht maar uit het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en is wel degelijk relevant.

http://www.wetboek-online.nl/wet/Rv/150.html

En je verhaaltjes die je hier nu alweer een paar dagen herhaalt zijn op pagina 4 van dit topic al volledig onderuit gehaald door het tonen van toepasselijke jurisprudentie door alfatrion. Waar jij vervolgens beloofde daar nog op te reageren. Wat je tot op heden nog niet gedaan hebt. Je blijft enkel maar die aangetoonde onzin van je herhalen

http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic ... 5&start=60

[SimonleBon]

BBCS, het blijkt dat je in het geheel niet juridisch onderlegd bent, en de wetteksten niet juist weet te interpreteren.
Het begrip 'overeenkomst' dat in de wet geduid wordt, heeft een bredere betekenis dan alleen hetgene dat koper en verkoper tijdens het verkoopgesprek overeenkomen.

Leuk dat je weer het voorbeeld van de boormachine erbij haalt, maar dat is een bijzaak. Je begint weer met het alles over een kam scheren, terwijl ik denk ik toch wel duidelijk ben geweest dat de fabrikant de te verwachte levensduur zou moeten vermelden. Per product kan een fabrikant specificeren.

Maar kom eens terug op de laptop van een gerenommeerd merk, waarvan bijvoorbeeld de rechterknop van het touchpad na 30 maanden niet meer functioneert. De laptop werd 5 dagen in de week een uurtje gebruikt en ziet er nog erg goed uit, met enkel wat lichte gebruikssporen. Voor het herstel brengt de fabrikant de winkelier € 80,- in rekening (incl transportkosten). Wat zou volgens jou de winkelier de consument in rekening mogen brengen?

Hier nog wat informatie om het bord voor je kop weg te halen:

De uitspraken van de consumentenorganisaties of wie dan ook (buiten de rechters om) zijn totaal NIET van toepassing.
Dus als een consumentenorganisatie de bewering doet dat een computer zonder problemen 5 jaar mee moet gaan, dan is dat pech voor de consument, maar aan die 5 jaar mogen geen enkele rechten aan ontleent worden.

Dat laatste verhaal klopt deels. Het is echter zo, dat je van een laptop mag verwachten dat hij toch zeker een jaar of 3 probleemloos meegaat, zeker wanneer het een gerenomeerd merk is. Je hebt dan gewoon recht op kosteloos herstel.

Helaas heb je het mis.
Als een laptop binnen 3 jaar kapot gaat, heb je zeker geen recht op kosteloos herstel.
Staat trouwens nergens in de Wetboeken en ook nergens in de Europese Richtlijn.
Alleen als je als consument kunt bewijzen dat het product tijdens de koop niet goed was en dat dit ten tijden van de koop niet kenbaar was of redelijkerwijs kenbaar had kunnen zijn, of dat de winkelier of fabrikant in de media of op wat voor manier dan ook bepaalde gebreken heeft uitgesloten of hebben aangegeven dat een laptop van dat type welke gekocht is zeker 3 jaar probleemloos mee zal gaan, kun je als consument kosteloze reparatie of vervanging eisen. Maar de bewijslast daarvan ligt bij de consument. Dat is altijd na 6 maanden na aankoop.

Kijk BBCS, uit je antwoord blijkt dat je de links in mijn post, waarin juridische onderbouwing staat, niet eens hebt gelezen of begrepen, anders zou je deze onwaarheden niet neerzetten. Je hebt als consument met een laptop die binnen 3 jaar een defect vertoont wel degelijk recht op kosteloos herstel of vervanging.

Voor de bepaling van de te verwachten levensduur bij normaal gebruik zijn er verschillende mogelijkheden:
De opgave van de fabrikant (die eigenlijk altijd ontbreekt), de opgave verkoper (die ook wijselijk zijn mond houdt) en de redelijk te verwachten levensduur. In Nederland wordt er door de wetgeving het standpunt gehanteerd, dat je als consument een deugdelijk produkt mag verwachten.

Wanneer een verkoper bij een gebrek kosten in rekening wil brengen en opeens beweert dat een Miele wasautomaat van 1300 Euro slechts 4 jaar meegaat, verkoopt hij één ding: Onzin.
Fabrikant Miele hanteert de slogan: "Miele, er is geen betere". Daarmee wordt ddor de fabrikant gesuggereerd dat Miele oerdegelijk is.

Wat zou dan het vonnis zijn van de rechter wanneer de consument naar de rechter zou stappen?
Volgens jouw uitgangspunt krijgt de verkoper gelijk en zou de consument het herstel van het defect moeten betalen.

Nu is het zo dat diverse "consumenten" organisaties ermee gaan bemoeien en in plaats van de winkelier of fabrikant bepaalde uitspraken doen omtrent de levensduur, enz. dat daar dan rechten aan ontleent worden, terwijl dat wettelijk niet eens kan.

Goed, laten we de "diverse", niet officiële, consumentenorganisaties buiten beschouwing en kijken wat de officiële instanties hierover mededelen.

Blijven de volgende over: de Consumentenautoriteit (= overheid), Consuwijzer (ook overheid) en Het Burgerlijk Wetboek.

Op http://www.consumentenautoriteit.nl/ond ... -vervangen staat onder andere het volgende te lezen:

Is een product ondeugdelijk, dan heeft de consument de keuze tussen reparatie of vervanging. U kunt het verzoek van de consument tot vervanging afwijzen als herstel veel goedkoper voor u is. Uitgangspunt is dat de consument in het geval dat het product ondeugdelijk is recht heeft op kosteloos herstel. Kiest de consument voor reparatie of vervanging dan kan - na langere tijd gebruik - de situatie ontstaan dat het soms redelijk is dat de consument een deel van de reparatiekosten betaalt. Binnen een periode van twee jaar kunt u nooit bijbetaling van de consument verlangen, ook niet als u het product moet vervangen voor een nieuw exemplaar.

Even verderop staat het volgende:

Gemiddelde levensduur
Producten hebben bij normaal gebruik een gemiddelde levensduur. U kunt bij de fabrikant of importeur navragen hoe lang het product mee hoort te gaan bij normaal gebruik. Als blijkt dat het product nog wel goed zou moeten functioneren en het gebrek aan het product niet de schuld is van de consument, moet u het product (laten) repareren of het vervangen.

Jammer dat in de praktijk dit navragen zelden of nooit wordt gedaan door de winkeliers.

Verderop staat het volgende te lezen:

Kosten reparatie of vervanging
U mag de kosten van reparatie of vervanging niet doorberekenen aan de consument:

• als het gebrek aan het product niet de schuld van de consument is en de gemiddelde levensduur van het product nog niet is verstreken.

U mag de kosten van reparatie of vervanging wel doorberekenen aan de consument:

• als de consument het gebrek meldt nadat de gemiddelde levensduur van het product is verstreken en ook de termijn van de eventueel door u afgegeven extra garantie is verstreken.
• als de consument het gebrek zelf heeft veroorzaakt. Er is in deze gevallen dus ook geen sprake van non conformiteit / ondeugdelijkheid.

Deze informatie is rechtstreeks afkomstig van de overheid (=wetgever).

Terugkomend op het levensduurlabel: zie mijn vorige post.

[Toolboy]

Allemaal leuk en aardig wat ik lees vooral vele teksten gegoogelde teksten uit de z.g . wet.
Deze had al lang aangepast moeten zijn.
Er is geen garantie wet !!!
Edoch volgen er blijkbaar velen een cursus bij het l.o.i. ofzo.

Spreek of schrijf alhier als u inhoudelijk weet waar het over gaat

[BBCS]

Producten hebben bij normaal gebruik een gemiddelde levensduur. U kunt bij de fabrikant of importeur navragen hoe lang het product mee hoort te gaan bij normaal gebruik. Als blijkt dat het product nog wel goed zou moeten functioneren en het gebrek aan het product niet de schuld is van de consument, moet u het product (laten) repareren of het vervangen.

Jammer dat in de praktijk dit navragen zelden of nooit wordt gedaan door de winkeliers.

Hoho!
De fabrikanten geven wel degelijk een periode aan waarin zij garant staan voor de goede werking!

Echter als de fabrikanten voor bijvoorbeeld computers 5 jaar aan zouden houden, dan zijn zij verplicht om gedurende die periode garant te staan voor de goede werking en dat het product gedurende die tijd geen defecten zal vertonen.

Dus zullen zij in plaats van 1 jaar garantie geven, verplicht zijn om 5 jaar garantie te geven.

Er wordt steeds gezegd dat een product gedurende de gemiddelde levensduur probleemloos mee moet gaan.

Waar staat dat dan in de wetboek?
Immers staat de gehele consumentenwet, consumentenwetgeving, conformiteit compleet in de wetboeken.

Geef me aub de passage in de wetboek waar dat staat!
En kom aub niet aan met quotes vanuit welke andere bron dan ook!

[BBCS]

Leuk dat je weer het voorbeeld van de boormachine erbij haalt, maar dat is een bijzaak. Je begint weer met het alles over een kam scheren, terwijl ik denk ik toch wel duidelijk ben geweest dat de fabrikant de te verwachte levensduur zou moeten vermelden. Per product kan een fabrikant specificeren.

Die voorbeeld van mij is juist de essentie en geen bijzaak!
Dus draai er aub zelf niet omheen!

Maar kom eens terug op de laptop van een gerenommeerd merk, waarvan bijvoorbeeld de rechterknop van het touchpad na 30 maanden niet meer functioneert. De laptop werd 5 dagen in de week een uurtje gebruikt en ziet er nog erg goed uit, met enkel wat lichte gebruikssporen. Voor het herstel brengt de fabrikant de winkelier € 80,- in rekening (incl transportkosten). Wat zou volgens jou de winkelier de consument in rekening mogen brengen?

€ 80,-

Immers heeft de fabrikant en winkelier niet in de media aangegeven dat de laptop 3 tot 5 jaar zonder problemen mee zal gaan.
Ook komt het erbij dat er in de koopovereenkomst 1 jaar garantie is overeengekomen.
Dus zal de fabrikant of winkelier gedurende die 1 jaar garantie bepaalde gebreken in principe uitsluiten, en niet zoals jij wilt 5 jaar.

Hier nog wat informatie om het bord voor je kop weg te halen:

Kijk BBCS, uit je antwoord blijkt dat je de links in mijn post, waarin juridische onderbouwing staat, niet eens hebt gelezen of begrepen, anders zou je deze onwaarheden niet neerzetten. Je hebt als consument met een laptop die binnen 3 jaar een defect vertoont wel degelijk recht op kosteloos herstel of vervanging.

Je verwijst zelf naar websites zonder enige juridische onderbouwing!
Die site's hebben wettelijk geen enkele onderbouwing, alleen informatief (ook verkeerd trouwens..)
De pot verwijt .....

Voor de bepaling van de te verwachten levensduur bij normaal gebruik zijn er verschillende mogelijkheden:

De opgave van de fabrikant (die eigenlijk altijd ontbreekt), de opgave verkoper (die ook wijselijk zijn mond houdt) en de redelijk te verwachten levensduur. In Nederland wordt er door de wetgeving het standpunt gehanteerd, dat je als consument een deugdelijk produkt mag verwachten.

Ahum!
De wetgever spreekt niet over de te verwachte levensduur, maar over de overeenkomst!!!! (kom ik later op terug.)

Wanneer een verkoper bij een gebrek kosten in rekening wil brengen en opeens beweert dat een Miele wasautomaat van 1300 Euro slechts 4 jaar meegaat, verkoopt hij één ding: Onzin.
Fabrikant Miele hanteert de slogan: "Miele, er is geen betere". Daarmee wordt ddor de fabrikant gesuggereerd dat Miele oerdegelijk is.

Wat zou dan het vonnis zijn van de rechter wanneer de consument naar de rechter zou stappen?
Volgens jouw uitgangspunt krijgt de verkoper gelijk en zou de consument het herstel van het defect moeten betalen.

De rechter gaat kijken wat de uitspraken van de fabrikant en winkelier op wat voor manier dan ook is, gaat kijken wat in de overeenkomst is overeengekomen.
Precies volgens wetboek 7.

Nu is het zo dat diverse "consumenten" organisaties ermee gaan bemoeien en in plaats van de winkelier of fabrikant bepaalde uitspraken doen omtrent de levensduur, enz. dat daar dan rechten aan ontleent worden, terwijl dat wettelijk niet eens kan.

Goed, laten we de "diverse", niet officiële, consumentenorganisaties buiten beschouwing en kijken wat de officiële instanties hierover mededelen.

Blijven de volgende over: de Consumentenautoriteit (= overheid), Consuwijzer (ook overheid) en Het Burgerlijk Wetboek.

Op http://www.consumentenautoriteit.nl/ond ... -vervangen staat onder andere het volgende te lezen:

Is een product ondeugdelijk, dan heeft de consument de keuze tussen reparatie of vervanging. U kunt het verzoek van de consument tot vervanging afwijzen als herstel veel goedkoper voor u is. Uitgangspunt is dat de consument in het geval dat het product ondeugdelijk is recht heeft op kosteloos herstel. Kiest de consument voor reparatie of vervanging dan kan - na langere tijd gebruik - de situatie ontstaan dat het soms redelijk is dat de consument een deel van de reparatiekosten betaalt. Binnen een periode van twee jaar kunt u nooit bijbetaling van de consument verlangen, ook niet als u het product moet vervangen voor een nieuw exemplaar.

Even verderop staat het volgende:

Gemiddelde levensduur
Producten hebben bij normaal gebruik een gemiddelde levensduur. U kunt bij de fabrikant of importeur navragen hoe lang het product mee hoort te gaan bij normaal gebruik. Als blijkt dat het product nog wel goed zou moeten functioneren en het gebrek aan het product niet de schuld is van de consument, moet u het product (laten) repareren of het vervangen.

Jammer dat in de praktijk dit navragen zelden of nooit wordt gedaan door de winkeliers.

Verderop staat het volgende te lezen:

Kosten reparatie of vervanging
U mag de kosten van reparatie of vervanging niet doorberekenen aan de consument:

• als het gebrek aan het product niet de schuld van de consument is en de gemiddelde levensduur van het product nog niet is verstreken.

U mag de kosten van reparatie of vervanging wel doorberekenen aan de consument:

• als de consument het gebrek meldt nadat de gemiddelde levensduur van het product is verstreken en ook de termijn van de eventueel door u afgegeven extra garantie is verstreken.
• als de consument het gebrek zelf heeft veroorzaakt. Er is in deze gevallen dus ook geen sprake van non conformiteit / ondeugdelijkheid.

Deze informatie is rechtstreeks afkomstig van de overheid (=wetgever).

Terugkomend op het levensduurlabel: zie mijn vorige post.

Wat een giller!
Je verwijst voornamelijk naar websites waarin de disclaimer staat:
aan deze website/teksten kunnen geen rechten worden ontleend.

Dat is bij alle doorverwijzingen zo, behalve http://wetten.overheid.nl/BWBR0005290/Boek7/Titel1

[alfatrion]

Zoals SimonleBon heeft aangegeven zit het probleem er nu juist in dat jij wetsteksten niet juist weet te interpreteren. Dit verklaart de discrepantie tussen jouw uitspraken en die van rechters op pagina 3 a 4. Van pagina vier gehaald:

Geen reactie... de vragen zijn vast te moeilijk. Een andere zaak dan maar:

3.3. Tussen partijen staat vast dat in juni 2009 de motor van de fauteuil piepte. Geoordeeld wordt dat indien de motor van een electrische fauteuil (binnen twee jaar na aankoop van de fauteuil) piept, de fauteuil niet de eigenschappen bezit die [eisers] daarvan op grond van de overeenkomst mochten verwachten, ongeacht of een garantie van drie jaar (standpunt van [eisers]) of van één jaar (standpunt van Schipper) is overeengekomen. Een motor in een electrische fauteuil zal een lange levensduur moeten hebben en behoort niet binnen twee jaren te piepen. Een piepende motor zal als hinderlijk worden ervaren door de gebruiker van een electrische fauteuil en dit zal het gebruik van de fauteuil negatief beïnvloeden. [eisers] mochten er hoe dan ook vanuit gaan dat de motor van de fauteuil gedurende langere tijd normaal en dus stil zou functioneren.

De rechter zegt hier feitelijk: "het doet er niet toe of een garantietermijn van één of drie jaar is overeengekomen; de koper hoefde dit probleem niet te verwachten".

De verkoper voert nog aan "ja, maar ze hebben geen ingebrekestelling gestuurd", "ja, maar ik heb de fauteuil correct hersteld c.q. vervangen, deze moet alleen opnieuw worden ingesteld" en "ja maar ik heb nog geen kans gehad om de fauteuil in te stellen", maar het mag niet baten. De rechter veegt deze bezwaren van tafel: de koper mag de koop ontbinden en krijgt daardoor ruim 2650 euro van de verkoper.

Dit was ook te moeilijk, denk ik.

[Toolboy]

Vergeet echter niet dat de huidige rechters ook mensen zijn ,en ook boekjes lezen.
Overtuig maar eens dat de huidige rechtsprekende in dit land ook praktijk mensen zijn,en weten waarover zij denken recht te spreken.
De meeste van die gasten kunnen nog niet eens een fietsband plakken.
Dat laten ze doen en vervolgens krijgt de plakker een rechtzaak,De band was na 3 weken weer lek!

[BBCS]

Het probleem ligt in het draaien om de levensduur en het misverstand over garantie/conformiteitsbeginsel.
Dit zijn twee verschillende zaken en niet hetzelfde zoals alfatrion beweert. Garanties zijn vrijwillige toezeggingen van een winkel of fabrikant. Er is ook een wettelijke garantie. Conformiteitbeginsel: het product moet conform de redelijke gewekte verwachtingen zijn van de koper. De wettelijke regels rond conformiteit zijn van dwingend recht. Te hoge verwachtingen kunnen met het label bijgesteld worden.

Hierop terugkomend.
Je praat onzin!

De wetboek (en daar staat de gehele wetgeving in) zegt:

Conformiteit:
Artikel 17, lid 2, wetboek 7:

Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

Artikel 18, lid 1, wetboek 7:

Bij de beoordeling van de vraag of een op grond van een consumentenkoop afgeleverde zaak aan de overeenkomst beantwoordt, gelden mededelingen die door of ten behoeve van een vorige verkoper van die zaak, handelend in de uitoefening van een beroep of bedrijf, omtrent de zaak zijn openbaar gemaakt, als mededelingen van de verkoper, behoudens voor zover deze een bepaalde mededeling kende noch behoorde te kennen of deze mededeling uiterlijk ten tijde van het sluiten van de overeenkomst op een voor de koper duidelijke wijze is herroepen, dan wel de koop niet door deze mededeling beïnvloed kan zijn.

Artikel 24, lid 1 wetboek 7:

Indien op grond van een consumentenkoop een zaak is afgeleverd die niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten,

Steeds wordt er dus gesproken over:

Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten.

Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

Op een fiets moet je kunnen fietsen, en op een PC moet je een tekstverwerker kunnen draaien. (voorbeelden welke in het verleden als voorbeeld stonden.)

Komt hier op neer:
Dat je datgene van het product mag verwachten wat in de overeenkomst tussen de koper en verkoper is overeengekomen.
Het product moet bij normaal gebruik normaal te gebruiken zijn, en als er speciale handelingen nodig zijn, moet dat in de overeenkomst beschreven zijn.
Hier staat dus niet dat het product gedurende de gemiddelde levensduur (of wat sommige zeggen: gedurende de technische levensduur) probleemloos mee moet gaan!
Er staat ook nergens dat je van een product uit mag gaan dat die probleemloos 3 jaar mee moet gaan.



De zin:

De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

Heeft betrekking op:

Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten.

Wat sommige instanties doen is de volgende zin:

De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen.

los van alles zetten, waardoor de consument meer "rechten" krijgt.
Zo werkt het dus NIET!!!!

Garantie:

Volgens wetboek 7:

Artikel 6a:

1 Indien in geval van een consumentenkoop in een garantie door de verkoper of de producent bepaalde eigenschappen zijn toegezegd, bij het ontbreken waarvan de koper bepaalde rechten of vorderingen worden toegekend, dan kan de koper deze uitoefenen onverminderd alle andere rechten of vorderingen die de wet de koper toekent.

2 In een garantie moet op duidelijke en begrijpelijke wijze worden vermeld welke in lid 1 bedoelde rechten of vorderingen een koper worden toegekend en moet worden vermeld dat deze een koper toekomen onverminderd de rechten of vorderingen die de wet hem toekent. Voorts moeten in een garantie de naam en het adres worden vermeld van de verkoper of de producent van wie de garantie afkomstig is, alsmede de duur en het gebied waarvoor de garantie geldt.

3 De in lid 2 bedoelde gegevens moeten de koper op zijn verlangen worden verstrekt. Dit geschiedt schriftelijk of op een andere ter beschikking van de koper staande en voor hem toegankelijke duurzame gegevensdrager.

4 De aan de koper door de verkoper of de producent in een garantiebewijs toegekende rechten of vorderingen komen hem ook toe indien de zaak niet de eigenschappen bezit die in een reclame door deze verkoper of producent zijn toegezegd.

5 In dit artikel wordt verstaan onder:

a garantie: een in een garantiebewijs of reclame gedane toezegging als bedoeld in lid 1;

b producent: de fabrikant van de zaak, degene die de zaak in de Europese Economische Ruimte invoert, alsmede een ieder die zich als producent presenteert door zijn naam, zijn merk of een ander onderscheidingsteken op de zaak aan te brengen.

Wat onder wettelijke garantie verstaan wordt:
Artikel 18, lid 2, wetboek 7:

Bij een consumentenkoop wordt vermoed dat de zaak bij aflevering niet aan de overeenkomst heeft beantwoord, indien de afwijking van het overeengekomene zich binnen een termijn van zes maanden na aflevering openbaart, tenzij de aard van de zaak of de aard van de afwijking zich daartegen verzet.

De uitspraken van de fabrikant of winkelier op wat voor manier dan ook zijn van toepassing. (artikel 17, lid 2 / artikel 18, lid 1)

[BBCS]

Zoals SimonleBon heeft aangegeven zit het probleem er nu juist in dat jij wetsteksten niet juist weet te interpreteren. Dit verklaart de discrepantie tussen jouw uitspraken en die van rechters op pagina 3 a 4. Van pagina vier gehaald:

Geen reactie... de vragen zijn vast te moeilijk. Een andere zaak dan maar:

3.3. Tussen partijen staat vast dat in juni 2009 de motor van de fauteuil piepte. Geoordeeld wordt dat indien de motor van een electrische fauteuil (binnen twee jaar na aankoop van de fauteuil) piept, de fauteuil niet de eigenschappen bezit die [eisers] daarvan op grond van de overeenkomst mochten verwachten, ongeacht of een garantie van drie jaar (standpunt van [eisers]) of van één jaar (standpunt van Schipper) is overeengekomen. Een motor in een electrische fauteuil zal een lange levensduur moeten hebben en behoort niet binnen twee jaren te piepen. Een piepende motor zal als hinderlijk worden ervaren door de gebruiker van een electrische fauteuil en dit zal het gebruik van de fauteuil negatief beïnvloeden. [eisers] mochten er hoe dan ook vanuit gaan dat de motor van de fauteuil gedurende langere tijd normaal en dus stil zou functioneren.

De rechter zegt hier feitelijk: "het doet er niet toe of een garantietermijn van één of drie jaar is overeengekomen; de koper hoefde dit probleem niet te verwachten".

De verkoper voert nog aan "ja, maar ze hebben geen ingebrekestelling gestuurd", "ja, maar ik heb de fauteuil correct hersteld c.q. vervangen, deze moet alleen opnieuw worden ingesteld" en "ja maar ik heb nog geen kans gehad om de fauteuil in te stellen", maar het mag niet baten. De rechter veegt deze bezwaren van tafel: de koper mag de koop ontbinden en krijgt daardoor ruim 2650 euro van de verkoper.

Dit was ook te moeilijk, denk ik.

De rechter heeft het hierbij fout.
En wel om het volgende:

Volgens de Europese Richtlijn is de verkopende partij aansprakelijk voor ieder gebrek aan het product.

Nederland heeft die regel niet overgenomen (en is dus ook niet van toepassing), maar heeft die regel aangepast:

De verkopende partij is gedurende langere periode aansprakelijk als het product niet aan de koopovereenkomst beantwoord (artikel 17, 18, 24).
Dus de verkopende partij is dus NIET voor een langere periode aansprakelijk voor ieder gebrek aan het product.

Dat is dus precies wat die rechter de verkopende partij verweet.
Volgens de rechter is de verkopende partij voor een langere periode aansprakelijk voor ieder gebrek aan het product.

Als de verkopende partij hoger beroep had aangetekend, had de verkopende partij die wel degelijk gewonnen.

[WillemV]

De rechter heeft het hierbij fout.

Nee die rechter heeft het niet fout omdat jij dat maar eventjes zegt, met jouw foute, kromme uitleg van de wet. Er is namelijk al vaker aangetoond dat je daar geen kaas van gegeten hebt. Zoals een aantal berichten terug waarin je dacht dat art. 150 Rv uit het strafrecht komt.

Je kan alleen maar aantonen dat deze rechter het fout had door met relevante jurisprudentie te komen waarin het tegendeel geoordeeld wordt.

Ik verwacht dat door deze stunt van je er nog maar weinig lezers jouw onzin verhaaltjes geloven.

[trebelski]

De meeste bezoekers op dit forum nemen al je garantie-verhalen al met een kilopak zout maar hiermee maak je jezelf compleet belachelijk.

BBCS schreef....De rechter heeft het hierbij fout.
En wel om het volgende:

En vervolgens gaat een totale leek even uitleggen waar de rechter fout zat.

[BBCS]

Weet je wat belachelijk is?

Kosteloze reparatie of vervanging eisen gedurende de gemiddelde levensduur, terwijl dat volgens de wetboek niet mogelijk is.

En maar luisteren naar de sprookjes welke in de media verspreidt worden.

DAT is pas belachelijk!

[angel1978]

De rechter heeft het hierbij fout.

Dank je, je hebt jezelf weer eens volslagen belachelijk gemaakt..

Niet jij bepaalt wat goed en fout is BBCS, daar hebben we een rechter voor..
Dat jij nu gaat zeggen dat de rechter fout zit is ronduit belachelijk !

Kom je nu nog een keer met je bewijzen ?

[BBCS]

Kom je nu nog een keer met je bewijzen ?

Hé, blinde vink!
Wat staat er boven?

[alfatrion]

Een cirkelredenatie

Onze stelling is juist dat jij de wet onjuist interpreterend. Daarvoor heb ik een vonnis c.q. arrest aangehaald om dat te onderbouwen. Deze stelling en daarmee de onderbouwing kun je niet weerleggen door te stellen dat jij vind dat de wet op een bepaalde manier in elkaar steekt. Aan jouw mening zijn geen rechten te ontlenen.

[angel1978]

Kom je nu nog een keer met je bewijzen ?

Hé, blinde vink!
Wat staat er boven?

Ik heb geen enkele link gezien naar jurisprudentie dat je gelijk hebt ( enkel linkjes naar wetboeken )...

Kom je beloftes eens na !