puma73 schreef:Fout, daar hebben wij de wetgevers voor.
Ook de rechters dienen zich aan de letters van de wetboeken te houden!
Helemaal fout bbcs, het zou een mooi zooitje worden als de wetgevers het voor het zeggen zouden hebben. Door de rechters wordt wetgeving ook getoetst en daar waar nodig komen aanvullingen door de uitspraken gedaan door de rechters. Dat heet in een voor jouw te moeilijk te begrijpen woord " Jurisprudentie".
Nee, het zou helemaal mooi worden dat de rechters hun eigen regels verzinnen!!!
De rechters dienen aan de regeltjes van de wetboeken te houden.
En alleen als in de wetboeken onduidelijkheden zijn, wordt dat ook door het hoger gerechtshof getoetst. Kijk maar naar het Quelle Arrest.
Echter als een rechter in tegenstelling van de wetboek aangeeft dat de consument recht op 5 jaar garantie heeft, zit de rechter fout, omdat de rechter aan de lettertjes van de wetboek moeten houden. Ze mogen er niet vanaf wijken.
Ik volg ook de debatten van de tweede kamer.
En kijkend naar de rechtzaak tegen Wilders komen de lettertjes van de wetboek alleen maar aan bod.
Het punt is dat de gehele wetgeving in de wetboeken zijn opgenomen.
Nogmaals:
Wat vaak verkeerd wordt uitgelegd is dat volgens de Europese richtlijn de verkopende partij gedurende de eerste 2 jaar na aankoop aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product.
De Nederlandse Wetgever heeft die regel niet overgenomen, maar daarvoor in de plaats is de verkopende partij aansprakelijk als het product gedurende een langere periode niet volgens de koopovereenkomst geleverd is.
Wat men dan vaak zegt is dat in de Wetboeken niet terug te vinden is hoelang dat de verkopende partij aansprakelijk is voor ieder gebrek, dus zegt men heeft de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op kosteloze reparatie of vervanging. Iets wat die rechter van die stoel ook gedaan heeft.
Wat totaal NIET kan.
De verkopende partij IS niet gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk voor ieder defect en dient ook niet het product gedurende de gemiddelde levensduur deugdelijk te zijn.
Het product dient gewoon volgens de koopovereenkomst te zijn en het product dient die eigenschappen te bezitten welke de consument op grond van de koopovereenkomst mag verwachten.
Ook de uitspraken van de fabrikant en winkelier op wat voor manier dan ook zijn van toepassing.
Dus als de fabrikant in de media aangeeft dat men 1 jaar garantie op geeft, heeft de consument ook maar recht op 1 jaar garantie.
Als na die periode blijkt dat het product niet de eigenschappen bezit welke het volgens de koopovereenkomst had moeten bezitten, dient de verkopende partij kosteloos ervoor te zorgen dat het product alsnog volgens de koopovereenkomst komt. (zie ook het Quelle arrest.)
Als de verkopende partij of de fabrikant op wat voor manier dan ook bepaalde gebreken voor een bepaalde periode heeft uitgesloten, dan is dat ook rechtsgeldig.
Wat er nu gebeurd is dat consumentenorganisaties, maar ook de overheid op informatieve site's aangeven wat die periode van uitsluiting van gebreken moet zijn, zijn echt totaal niet relevant. Die maken namelijk geen deel uit van de overeenkomst welke de wetgever in de wetboek bepaald heeft. Ook een rechter dient zich daaraan te houden.
Een rechter kan en mag ook nooit zijn mening geven in een rechtzaak. Die dient de regeltjes van de wet aan te houden.
De uitspraak van die rechter van die stoel is gebaseerd op uitspraken en meningen van consumentenorganisaties, en niet op de lettertjes van de wet.
De wetgever bepaald de regels van de wetgeving, niet de rechters.
Ook de reden dat de Wetgever niet heeft bepaald dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder gebrek, heeft puur te maken doordat zeker na 2 jaar men ook met normale slijtage te maken heeft. Ook de reden dat de wetgever de kleine ondernemer wilt beschermen is de reden dat de wetgever die 2 jaar aansprakelijkheid voor ieder gebrek langer te maken.
(uitleg van de SER, de bron kan ik niet zo snel vinden.)
Een ander aspect waarom dat een levensduur tabel of label geen zin heeft, heeft te maken omdat het nogal verschillend is waarvoor een product gebruikt wordt en ook de intensiteit zeer verschillend is.
Dus men dient niet een goedkoop product te kopen en na de koop gaan bepalen waaraan een product moet voldoen.
Zo werkt de wetgeving niet.
De wetgeving werkt volgens het principe van de koopovereenkomst.
Dus de koper dient voor de koop al zijn wensen en eisen aan de verkopende partij mede te delen. Als de verkopende partij die wensen en eisen heeft geaccepteerd volgt daaruit een overeenkomst.
Dan wordt er gekeken welk product aan de wensen en eisen van de koper voldoet. Twijfelt men, dan dient er bij de fabrikant van het product nagevraagd te worden of het product gebruikt kan worden waarvoor de koper het product wilt gebruiken (iets wat ikzelf altijd gedaan heb.)
Als het product geleverd is, dan zit in die koopovereenkomst de wensen en de eisen van de koper verwerkt. De koopovereenkomst is een juridisch contract welke tussen de koper en verkoper is afgesloten en voor beide partijen bindend.
Volgens dat systeem werkt de Nederlandse Wetgeving en ook de Europese Richtlijn!
Daarom heeft zo'n levensduur tabel of label geen enkele zin.
Ook de non-conformiteit van de verwachting van de consument heeft geen enkele zin, omdat in de koopovereenkomst die verwachting van de consument zit verwerkt.
Wat in de praktijk echter gebeurd is dat de koper de goedkoopste product gaat kopen (omdat ze de andere veel te duur vinden) en als de 1 jaar garantie voorbij is, gaan ze mekkeren dat zij het niet eens zijn met die 1 jaar garantie.
Volgens de koopovereenkomst zijn zij wel akkoord gegaan met 1 jaar garantie, dus hebben zij ook maar recht op 1 jaar garantie en niet langer.
Zou men tijdens de koop niet eens zijn met 1 jaar garantie, had de koper nooit of te nimmer akkoord moeten gaan met 1 jaar garantie, maar een product moeten eisen met 3 jaar garantie.
Als een consument vindt dat zij op een laptop 5 jaar garantie moet hebben, moet zij ook een laptop kopen met 5 jaar garantie. En niet akkoord gaan met 1 jaar garantie en na het verstrijken van die 1 jaar garantie gaan piepen dat zij het er niet mee eens zijn. Hadden zij maar nooit akkoord moeten gaan met 1 jaar garantie.
Als dit niet duidelijk is, weet ik het ook niet meer.
