[ archief ] LEVENSDUUR LABEL

[dhc]

En daar is de volgende trol alweer1
PS; ben je mij niet vergeten, ik kan ook verrekte lastig zijn!

[witte angora]

De gebruiker is inactief
Reden: Profieldetails gewijzigd

forumverkrachters
[ Toevoegen als vriend | Toevoegen als vijand ]

Geregistreerd: 08 okt 2010 23:17
Laatst bezocht: 08 okt 2010 23:41
Totaal aantal berichten: 8

[jlthkoch]

De gebruiker is inactief
Reden: Profieldetails gewijzigd

forumverkrachters
[ Toevoegen als vriend | Toevoegen als vijand ]

Geregistreerd: 08 okt 2010 23:17
Laatst bezocht: 08 okt 2010 23:41
Totaal aantal berichten: 8

Wat zal de volgende naam worden waaronder deze trol terug komt?

[witte angora]

De gebruiker is inactief
Reden: Profieldetails gewijzigd

forumverkrachters
[ Toevoegen als vriend | Toevoegen als vijand ]

Geregistreerd: 08 okt 2010 23:17
Laatst bezocht: 08 okt 2010 23:41
Totaal aantal berichten: 8

Wat zal de volgende naam worden waaronder deze trol terug komt?

Dit was een andere dan de gebruikelijke.

[alfatrion]

De fabrikant kan een teller in bouwen waarmee gemeten kan worden hoeveel wasbeurten de machine heeft gedraaid

Dit schrijf je als feit, kom dan niet later melden dat het "mogelijk" is!

Rustig dit is niet goed voor je hart. Dat ik schrijf dat fabrikanten iets kunnen wil nog niet zeggen dat het ook doen. Dat het mogelijk is, is ook een feit.

Je kletst uit je nek!

Nee, jij maakt je zo druk dat je de betekenis van mijn woorden niet inziet.

De fabrikant kan een teller in bouwen waarmee gemeten kan worden hoeveel wasbeurten de machine heeft gedraaid. Kan betekent hier dat de fabrikanten instaat zijn om een teller in te bouwen. Als ik had willen schrijven dat er een aantal fabrikanten teller hebben in gebouwd dan had ik het woord hebben gebruikt in plaats van kan.

[Toolboy]

Het is heel simpel in`alle machine`s in te bouwen de grote merken kunnen de machinès al uitlezen.

T

[plumber]

Om iedereen even uit de droom te helpen in de
wasmachines van de wasserette zitten al jaren
van die tellers.En ook in de drogers voordat ze
daar weer over beginnen.

[Toolboy]

Kijk das nou de vakman aan het woord.

Hopelijk heb je nou de broekies de mond gesnoerd plumber.

T

[alfatrion]

Maar ik zal heus wel reageren, maar dat wordt veel later op de dag of morgen.

morgen is gekomen en gegaan.

[angel1978]

en zoals verwacht geen reactie..
Wel heeft hij tijd in een ander topic te reageren.. Verrassend !

[Toolboy]

en zoals verwacht geen reactie..
Wel heeft hij tijd in een ander topic te reageren.. Verrassend !

Niks beter te doen dan op elke reactie van deze gast iets uit te lokken???

T

[plumber]

[quote="angel1978"]en zoals verwacht geen reactie..
Wel heeft hij tijd in een ander topic te reageren.. Verrassend ![/quote]


JP (PJ) Morgan krijgt hoe langer hoe meer gelijk.

[Wim2007]

Een 'levensduurverwachtings' label zou zeer gewenst zijn.

Mee eens dat zo'n label zeer gewenst is. Veel producten zijn niet (meer) ontworpen om lang mee te gaan. Integendeel zelfs. Men zou het ook 'designed for the dump' kunnen noemen. Bij de verkoop van bijvoorbeeld elektronica of witgoed lijkt het vooral een systeem te zijn geworden van het op zo kort mogelijke termijn verkopen van zoveel mogelijk spullen van zo slecht mogelijke kwaliteit. In dit korte filmpje over 'designed for the dump' wordt het allemaal nog eens uitgelegd: http://www.youtube.com/watch?v=sW_7i6T_H78

[SimonleBon]

Wat consumenten nu vaak achterwege laten bij de aanschaf van een produkt, is de vraag:"Hoe lang zal het apparaat meegaan bij normaal gebruik?". De verkoper heeft informatieplicht en zal hierop naar eerlijkheid moeten antwoorden. Zijn uitspraak tijdens het verkoopgesprek is dan ook bindend, tenzij deze erg afwijkt van het algemeen bekende of in negatieve zin afwijkt tov door fabrikant verstrekte gegevens. De koper heeft een onderzoeksplicht, zeker bij afwijkend gebruik (bijvoorbeeld nat stofzuigen, zware belasting, intensief gebruik).

Ik denk dat het voor iedereen beter zou zijn wanneer de fabrikant verplicht wordt de verwachte levensduur bij normaal (=gemiddeld) gebruik te vermelden. Iedereen begrijpt dat bij intensief (of verkeerd gebruik) de levensduur vaak korter zal zijn. Je zou voor het label kunnen denken aan een MTBF-vermelding, zoals dat bij sommige apparatuur al opgegeven wordt. Nu geven de fabrikanten vaak 1 jaar garantie op produkten, zoals bijvoorbeeld op witgoed. Dat is scheef, je mag van een koelkast/oven/fornuis toch langer probleemloos functioneren verwachten.

In Nederland hebben we naast de wettelijke garantie daarom ook het conformiteitsbeginsel dat de rechter in consumentenovereenkomsten toepast. Volgens dit conformiteitsbeginsel mag je van een duurder apparaat redelijkerwijs meer verwachten (mogelijkheden, innovatie en/of degelijkheid, etc.) dan een goedkoper apparaat.

Dan heb je ook nog de algemene voorwaarden. Wetgeving prevaleert boven algemene voorwaarden. M.a.w., de restricties in algemene voorwaarden zijn bindend bij zakelijke overeenkomsten en niet bij consumentenverkoop.

Terugkomend op het levensduurlabel/melden;
Met zo'n label (of melding in de specificaties/gebruikshandleiding) zou Miele bijvoorbeeld kunnen pronken met hun lange levensduur, maar zitten ze ook op de blaren bij een slechte produktserie (door het bezuinigen op kwaliteit van de onderdelen).

Wanneer ik bijvoorbeeld kijk naar de stofzuigers (maar ook naar andere produkten) van Miele, zie/voel je gewoon dat deze een stuk minder degelijk zijn dan pak hem beet 10 of 20 jaar geleden, maar ze zitten nog wel in de hogere prijsklasse. Dat ze beduidend minder degelijk geworden zijn kun je zo uit de vele reviews op bijvoorbeeld kieskeurig.nl teruglezen.

Het label/vermelding zou weer tot een prestigestrijd van de fabrikanten kunnen leiden, waardoor produkten weer degelijker (en daardoor ook duurzamer) worden. Het label kan ook niet per produktgroep gegeven worden, want de ene machine is minder degelijk gebouwd dan de andere. Ik zeg nu machine, maar het zou net zo goed over een bankstel kunnen gaan.

Daarom zal de fabrikant zelf moeten aangeven wat de redelijk te verwachten levensduur zal zijn.

Voorbeeld: de goedkope, 'made in ROC'-boormachine van de Gamma zou dan een label/melding met verwachte levensduur van 1 jaar kunnen hebben en een boormachine uit de pro-serie van Bosch bijvoorbeeld 5 jaar. Maar de levensduur moet wel van de fabrikant af komen, deze maakt en kent het produkt. Dan kun je als consument een betere overweging maken om voor het ene of het andere apparaat te kiezen.

Wanneer je gaat vastleggen dat bijvoorbeeld alle wasmachines minimaal 5 jaar mee moeten gaan, zal de kwaliteit niet stijgen, maar de apparaten die nu 10 jaar meegaan, ook langzaam maar zeker richting de 5-7 jaar gaan.

[BBCS]

Ten eerste is zo'n tabel totaal overbodig, omdat de wetgeving niet met die tabellen werkt, maar wat de koper en verkoper hebben afgesproken.
Zo'n tabel kan ook nooit in de praktijk werken, omdat voor de verschillende producten totaal verschillende levensduren en kwaliteiten bestaan.
Dat is niet op één grote hoop te gooien, dus één levensduur en kwaliteit.

De goedkoopste accuboormachine heeft een totaal andere kwaliteit en levensduur als de duurste Makita of DeWalt.
Met die idiote lijsten wordt aan één productsoort een bepaalde kwaliteit en levensduur gekoppeld, waardoor je van de goedkoopste accuboormachine van de Gamma precies dezelfde levensduur en kwaliteit mag en kunt verwachten als van de duurste Makita of DeWalt.
En dat is niet zo.

Ten tweede is het zo dat áls de fabrikant of winkelier aangegeven hebben dat het betreffende product een bepaalde periode geen gebreken zal hebben, dat de consument daar dan rechten aan kan ontlenen, geef de winkelier of fabrikant dat niet aan, dan is dat ook niet van toepassing.

Wat consumenten nu vaak achterwege laten bij de aanschaf van een produkt, is de vraag:"Hoe lang zal het apparaat meegaan bij normaal gebruik?". De verkoper heeft informatieplicht en zal hierop naar eerlijkheid moeten antwoorden. Zijn uitspraak tijdens het verkoopgesprek is dan ook bindend, tenzij deze erg afwijkt van het algemeen bekende of in negatieve zin afwijkt tov door fabrikant verstrekte gegevens.

Aan die methode heb ik echt een bloedhekel aan. Dit omdat deze methode de mes bij de winkelier op de keel wordt gezet. Zeer onbeschoft.
De vraag is niet: "Hoe lang zal het apparaat meegaan bij normaal gebruik?", maar: "Heeft de koper aan de verkoper al zijn wensen en eisen kenbaar gemaakt, waaruit de koopovereenkomst volgt en bezit het product die eigenschappen welke de koper op grond van de koopovereenkomst mag verwachten?"

Mijn gecorrigeerde zin is precies wat in de wetboeken staat en volledig volgens de Europese Richtlijn.
De eerste zin is wat veel consumentenorganisaties beweren dat het in de wet staat, maar niet in de wetboeken terug te vinden is.

Daarom zal de fabrikant zelf moeten aangeven wat de redelijk te verwachten levensduur zal zijn.

De fabrikant geeft alleen die periode aan waarin zij aangeven dat zij garant staan voor de goede werking.
Punt.

Als de fabrikant verplicht wordt om aan te geven wat de redelijk te verwachten levensduur zal zijn, is dat een verkapte verplichting om de garantieperiode gelijk te stellen aan de verwachte levensduur.
Dat heeft consequentie dat de verkoopprijs behoorlijk zal stijgen.
Er wordt niets anders gezegd dat de fabrikant gedurende de te verwachten levensduur moet instaan voor de goede werking, dat dit als resultaat heeft dat ook de winkelier gedurende de te verwachte levensduur garant moeten staan voor de goede werking en ook garantie moeten geven.

[alfatrion]

Op de onzin van BBCS ga ik niet eens meer in.

Wat consumenten nu vaak achterwege laten bij de aanschaf van een produkt, is de vraag:"Hoe lang zal het apparaat meegaan bij normaal gebruik?". De verkoper heeft informatieplicht en zal hierop naar eerlijkheid moeten antwoorden. Zijn uitspraak tijdens het verkoopgesprek is dan ook bindend, tenzij deze erg afwijkt van het algemeen bekende of in negatieve zin afwijkt tov door fabrikant verstrekte gegevens. De koper heeft een onderzoeksplicht, zeker bij afwijkend gebruik (bijvoorbeeld nat stofzuigen, zware belasting, intensief gebruik).

De informatieplicht houd niet in dat de verkoper zal moeten antwoorden op vragen van de koper, maar dat hij uit zichzelf bepaalde informatie moet geven. De verkoper kan zich niet verschonen van de eigen informatieplicht door te wijzen op de onderzoeksplicht van de koper. De onderzoeksplicht van een consument is bij nieuwkoop erg beperkt.

In Nederland hebben we naast de wettelijke garantie daarom ook het conformiteitsbeginsel dat de rechter in consumentenovereenkomsten toepast. Volgens dit conformiteitsbeginsel mag je van een duurder apparaat redelijkerwijs meer verwachten (mogelijkheden, innovatie en/of degelijkheid, etc.) dan een goedkoper apparaat.

De informatie op deze website is onjuist. Het conformtieitsbeginsel is het zelfde als de wettelijke garantie en dit geld ook voor niet-consumenten. Het conformtieitsbeginsel heeft geen betrekking op de economische levensduur, maar de technische levensduur. Aantonen dat de slijtage tijdens deze periode heeft plaatst gevonden zal onvoldoende zijn. En de koper mag voor herstel of vervanging geen kosten in rekening brengen, dus ook geen deel.

Dan heb je ook nog de algemene voorwaarden. Wetgeving prevaleert boven algemene voorwaarden. M.a.w., de restricties in algemene voorwaarden zijn bindend bij zakelijke overeenkomsten en niet bij consumentenverkoop.

Dwingende wetgeving prevaleert boven contractuele afspraken. Voor zakelijke overeenkomsten is er ook dwingend recht. En dwingend recht is niet slechts beperkt tot algemene voorwaarden.

[BBCS]

De informatie op deze website is onjuist. Het conformtieitsbeginsel is het zelfde als de wettelijke garantie en dit geld ook voor niet-consumenten. Het conformtieitsbeginsel heeft geen betrekking op de economische levensduur, maar de technische levensduur. Aantonen dat de slijtage tijdens deze periode heeft plaatst gevonden zal onvoldoende zijn. En de koper mag voor herstel of vervanging geen kosten in rekening brengen, dus ook geen deel.

Ik vraag me nu echt serieus af of jij nog uberhaubt serieus te nemen bent.
Hier kraam je echt gigantisch onzin uit.

[alfatrion]

Toch klopt allemaal. Lang voordat de omgekeerde bewijslast van zes maanden werd ingevoegd werd de term wettelijke garantie gehanteerd waarmee verwezen werd naar het conformiteitsbeginsel.

Conformiteit in het kooprecht

Met de invoering van het Nieuwe Burgerlijk Wethoek in 1992 is tevens het conformiteits-beginsel in de wet opgenomen. Dit conformiteits-beginsel verplicht de verkoper een zaak te leveren die in feitelijk opzicht aan de overeenkomst beantwoordt. Hierbij dient beoordeeld te worden of de geleverde zaak die eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. In de praktijk blijkt dat veel ondernemers zich niet bewust zijn van de consequenties die deze regeling met zich mee brengt. Met name bij de verkoop van duurzame gebruiksartikelen wordt door de ondernemer de fabrieks- en/of verkopersgarantie gehanteerd. Mede onder invloed van de berichtgeving van consumentenorganisaties worden ondernemers steeds vaker geconfronteerd met consumenten die zich ook na het verstrijken van de gangbare garantieperioden beroepen op de uit het conformiteitsbeginsel voortvloeiende ’wettelijke garantie’.
Het wettelijk gegeven dat een geleverde zaak die eigenschappen dient te bezitten die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten, betekent dat de consument onder omstandigheden de mogelijkheid heeft om ook na het verstrijken van de garantieperiode van de verkoper te verlangen dat de noodzakelijke reparatie eventueel kosteloos uitgevoerd zal worden. Hierbij valt te denken aan televisies, koelkasten, wasmachines en andere (dure) huishoudelijke apparaten maar ook aan automobielen (ook occasions) en onroerende zaken. Indien een consument klachten heeft over een gekochte zaak, dan heeft hij jegens de verkoper een aantal mogelijkheden. Zo kan de consument meestal herstel, maar onder omstandigheden ook vervanging of zelfs teruggave van de koopprijs verlangen. In dit laatste geval is feitelijk sprake van ontbinding van de koopovereenkomst. terug.

Aan dit nummer werkten mee:
mw. mr V.C. Kloppers, advocaat te Leiden,
mw. mr I.G. ter Laan, KvK te Amsterdam,
mr W.P.M. Mulder, advocaat te Alphen aan den Rijn,
mr J.S. Pen, advocaat te Amsterdam,
mr M.J. Resink, advocaat te Amsterdam,
<>mr P. Sieswerda, advocaat te Leeuwarden,
Prof. mr G.M.F. Snijders, advocaat te Utrecht.

http://www.xs4all.nl/~advocare/nieuws18.htm

De overheid verwijst op haar website ConsuWijzer naar de Europese Richtlijn en noemt daar een wettelijke garantie van twee jaar. Wie de richtlijn goed leest zal zien dat er slechts een omgekeerde bewijslast van 6 maanden geld.

http://www.consuwijzer.nl/Ik_wil_advies ... _in_Europa

Veel ondernemers en consumenten denken dat de wettelijke garantie twee jaar is. Voor Europa is inderdaad bepaald dat iedereen een wettelijke garantie van twee jaar heeft. Dit staat in de Europese Richtlijn Koop en Garantie. Die twee jaar is een minimum. Het kan dus zijn dat in sommige Europese landen de wettelijke garantieperiode langer is.

[BBCS]

Nog maar een keer:

In Nederland is de regel van de twee jaar aansprakelijkheid van de verkopende partij voor ieder gebrek niet overgenomen, dus ook niet van toepassing.

Jij legt het zo uit, dat de verkopende partij gedurende de technische levensduur aansprakelijk is voor ieder gebrek.

Dat is niet zo.

De verkopende partij is volgens de Nederlandse Wetgeving gedurende de langere periode aansprakelijk als het product niet conform de koopovereenkomst geleverd is.

Dat is totaal iets anders dan wat jij beweert.

Een voorbeeld:

Als op een laptop 1 jaar garantie zit en er zit een bluetooth verbinding op, dan is het zo dat als de laptop na 2 jaar kapot gaat de laptop conform de koopovereenkomst is en dat de kosten in beginsel voor rekening komt van de koper.
Als na 2 jaar (maar dat kan ook 3 jaar zijn) komt de koper erachter dat op de laptop geen bluetooth verbinding zit, dat de koper een beroep kan doen dat de laptop niet aan de koopovereenkomst voldoet en dan dient de verkopende partij ervoor te zorgen dat er kosteloos een bluetooth verbinding op de laptop komt.

[SimonleBon]

Dat laatste verhaal klopt deels. Het is echter zo, dat je van een laptop mag verwachten dat hij toch zeker een jaar of 3 probleemloos meegaat, zeker wanneer het een gerenomeerd merk is. Je hebt dan gewoon recht op kosteloos herstel.

En die twee jaar is toch echt Europese wetgeving en geldt wel degelijk in Nederland. Landen mogen er wel in positieve zin vanaf wijken, en dat doet Nederland dan ook (zie hieronder).

http://blog.iusmentis.com/2008/11/07/he ... -gastpost/

Ten eerste is zo'n tabel totaal overbodig, omdat de wetgeving niet met die tabellen werkt, maar wat de koper en verkoper hebben afgesproken.
Zo'n tabel kan ook nooit in de praktijk werken, omdat voor de verschillende producten totaal verschillende levensduren en kwaliteiten bestaan.
Dat is niet op één grote hoop te gooien, dus één levensduur en kwaliteit.

De goedkoopste accuboormachine heeft een totaal andere kwaliteit en levensduur als de duurste Makita of DeWalt.
Met die idiote lijsten wordt aan één productsoort een bepaalde kwaliteit en levensduur gekoppeld, waardoor je van de goedkoopste accuboormachine van de Gamma precies dezelfde levensduur en kwaliteit mag en kunt verwachten als van de duurste Makita of DeWalt.
En dat is niet zo.

Je hebt mijn tekst niet goed gelezen, ik zeg namelijk vrijwel hetzelfde.
Wanneer je goed gelezen hebt, ben ik vanwege de kwaliteitsverschillen juist tegen het op produktsoort koppelen van levensduur. De fabrikant moet IMO de verwachte levensduur voor zijn eigen produkt mededelen. Zo ligt het risico/verantwoording meer bij de fabrikant ipv bij de winkelier.

De wetgeving gaat overigens niet alleen uit van wat koper en verkoper hebben afgesproken, want zoals alfatrion al aangaf is er ook het dwingend recht van het conformiteitsbeginsel. De wettelijke rechten van de consument mogen niet beperkt worden in AV of een verkoopgesprek.

Ten tweede is het zo dat áls de fabrikant of winkelier aangegeven hebben dat het betreffende product een bepaalde periode geen gebreken zal hebben, dat de consument daar dan rechten aan kan ontlenen, geef de winkelier of fabrikant dat niet aan, dan is dat ook niet van toepassing.

Van een stofzuiger mag je verwachten dat hij zeker een paar jaar mee gaat. Zoals jij het nu stelt, zou je bij defect na 12 maanden totaal geen rechten meer hebben.
Je hebt bij defect binnen de redelijk te verwachten levensduur recht op kosteloos herstel.

Consumenten hebben via de Richtlijn 1999/44/EG over de garantie van consumptiegoederen van Europa het wettelijke recht gekregen om twee jaar na de aankoop kosteloos herstel of vervanging van de winkelier te eisen. De hoofdregel daarbij is dat de consument mag kiezen.
....
De lidstaten hebben echter de vrijheid om meer te doen dan het minimum dat een richtlijn vereist. Een groot aantal van hen heeft van deze vrijheid gebruik van gemaakt. Consumenten die kopen in de landen Nederland, Griekenland, Finland, Verenigd Koninkrijk, IJsland en Zweden hebben langer de tijd om te reclameren. In de eerste drie landen kan de consument dat gedurende de levensverwachting van een product doen. De laatste drie hanteren een vaste termijn van respectievelijk zes, vijf en drie jaren.

Duidelijker kan toch haast niet?

Nog wat juridisch leesvoer:
IusMentis : garantie
IusMentis : conformiteit
Consumentenautoriteit : consumentenkoop
Lexius: burgerlijk Wetboek boek 7

Wat consumenten nu vaak achterwege laten bij de aanschaf van een produkt, is de vraag:"Hoe lang zal het apparaat meegaan bij normaal gebruik?". De verkoper heeft informatieplicht en zal hierop naar eerlijkheid moeten antwoorden. Zijn uitspraak tijdens het verkoopgesprek is dan ook bindend, tenzij deze erg afwijkt van het algemeen bekende of in negatieve zin afwijkt tov door fabrikant verstrekte gegevens.

Aan die methode heb ik echt een bloedhekel aan. Dit omdat deze methode de mes bij de winkelier op de keel wordt gezet. Zeer onbeschoft.

Je moet de zaken niet omdraaien:
Het probleem is dat de winkelier niet door de consument, maar door de fabrikant het mes op de keel gezet wordt. De fabrikant laat na de fabrieksgarantieperiode (en soms zelfs tijdens) de winkelier opdraaien voor de kosten, onder de noemer ondernemersrisico. De winkelier wentelt het op zijn beurt weer (onterecht) af op de consument. Wanneer de fabrikant de levensduur duidelijk zou specificeren is er minder discussie.

Daarom zal de fabrikant zelf moeten aangeven wat de redelijk te verwachten levensduur zal zijn.

De fabrikant geeft alleen die periode aan waarin zij aangeven dat zij garant staan voor de goede werking.
Punt.

Als de fabrikant verplicht wordt om aan te geven wat de redelijk te verwachten levensduur zal zijn, is dat een verkapte verplichting om de garantieperiode gelijk te stellen aan de verwachte levensduur.
Dat heeft consequentie dat de verkoopprijs behoorlijk zal stijgen.
Er wordt niets anders gezegd dat de fabrikant gedurende de te verwachten levensduur moet instaan voor de goede werking, dat dit als resultaat heeft dat ook de winkelier gedurende de te verwachte levensduur garant moeten staan voor de goede werking en ook garantie moeten geven.

Zoals het nu feitelijk al is, de winkelier moet nu gedurende de te verwachten levensduur kosteloos herstel bieden. Maar de winkelier neemt zijn verantwoordelijkheid vaak niet en wijst ook na het verlopen van de fabrieksgarantie naar de fabrikant en komt dan doodleuk met een rekening op de proppen. Er zijn een boel mensen die hun rechten niet kennen en dit zomaar slikken.

Het probleem ligt in het draaien om de levensduur en het misverstand over garantie/conformiteitsbeginsel.
Dit zijn twee verschillende zaken en niet hetzelfde zoals alfatrion beweert. Garanties zijn vrijwillige toezeggingen van een winkel of fabrikant. Er is ook een wettelijke garantie. Conformiteitbeginsel: het product moet conform de redelijke gewekte verwachtingen zijn van de koper. De wettelijke regels rond conformiteit zijn van dwingend recht. Te hoge verwachtingen kunnen met het label bijgesteld worden.

De verkoopprijs zal door het label/specificatie levensduur niet stijgen, maar de inkoopsprijs, en wanneer de fabrikant goed specificeert kan de prijs zelfs gelijk blijven. Omdat het risico voor de winkelier een stuk lager is, kan de marge omlaag.

Het goede van een 'levensduurlabel' is dat het in Nederland voor iedereen een stuk duidelijker wordt. Ook wordt dit een soort prestigelabel/extra waarborg en een stimulans om weer degelijke produkten te maken ipv de wegwerptroep die nu gemaakt wordt.