[ archief ] Na overlijden ouder, kinderen huis uit

[Naati]

Mijn vader en ik zijn in mei 2005 na 20 jaar in een 4hoog flatje te hebben gewoond verhuisd naar een klein eensgezinswoninkje. Me broer is achter gebleven in de flat. Toen is me vader ziek geworden (beroerte)en heeft bijna 2 jaar in revalidatie gezetenmet veel ups en downs.
Me broer is toen ook bij mij/ons komen wonen en heeft de flat opgezegt. Als het allemaal btr zou gaan zou ik me vader thuis verzorgen (mantelzorg)
Maar zover is het niet gekomen, want hij is 26 mei j.l overleden. Nu ong 3 mnd later kregen we een brief (21 aug) dat we 4 sept het huis leeg moeten opleveren.
We hebben gesprekken gehad met de woningbouw,en hun willen mij wel een andere woning aanbieden van 1 kamer en keuken. En mijn broer niks, want hij is later in het huis gekomen, dus heeft nergens recht op zeggen ze. En wat ze gezegt hebben is dat er altijd na 2 maanden het contract ontbonden wordt. Én dat kinderen geen rechten hebben.
Nu zijn wij naar het juridisch loket gegaan en zij hebben uitgezocht dat het 6 maanden moet zijn na het overlijden. Me broer en ik zijn 26 en 23, dus volwassen met een baan en dus de huur gewoon kunnen betalen. En hebben de huur ook gewoon altijd betaald.
Maar kunnen ze er ons nou echt uitgooien?? En hebben wij dan helemaal geen rechten?? Een hele tijd terug heb ik al medehuurder aangevraagd, maar dat hebben ze geweigerd, omdat ik een kind ben en geen relatie heb met mijn vader Alvast bedankt!

[KPN]

Een heel vervelende situatie voor u.
Ik leef met u mee.

Helaas heeft u inderdaad geen recht op de woning, zeker niet nadat medehuurderschap geweigerd is.

Als het nu zo was geweest dat uw vader voor u had gezorgd, omdat u bijvoorbeeld gehandycapt was geweest, dan had u waarschijnlijk wel in de woning van uw vader mogen blijven wonen, omdat u in zo'n geval meestal wel voor medehuurderschap in aanmerking komt.

Over het algemeen zal de woningbouwvereniging wel actief meewerken aan het krijgen van een andere woning. Het zou me zeker verbazen als ze jullie op straat zetten zonder alternatief.

Waarschijnlijk zijn ze zo streng, omdat mensen anders misschien wel bij hun bijna overleden vader of moeder gaan wonen, omdat ze de dan na het overlijden de woning kunnen krijgen. Het klinkt ver gezocht, maar het zou zonder deze regel vaak gebeuren.

Ik wens u en uw broer in ieder geval veel sterkte en succes toe.

[Mr. Floppy]

Het mede-huurderschap hadden ze volgens mij nooit mogen weigeren.
Hier had je destijds dus tegenin moeten gaan.
Misschien dat je dit nu nog aan kan vechten?

[kanovaarder]

Helaas hebben woningbouwcoöperaties/verenigingen/stichtingen ieder eigen regels op dit gebied.
In het door u omschreven geval acht ik de kans klein dat de woning alsnog aan een van u wordt toegewezen.
Dit door de tijd door u opgegeven van bewoning.
Ook in dit geval wat betreft een verklaring van mede-huurder.

Bij de stichting waar ik huur moet er minstens 5 jaar sprake zijn van ouder + volwassen kind in de woning en het overlijden van de ouder.

De woonbond zou u de fijne kneepjes wellicht nog beter kunnen uitleggen en u bovendien wellicht steunen in uw wens in de ouderlijke woning te mogen blijven wonen.
www.woonbond.nl

Grootvader

[Mr. Floppy]

Helaas hebben woningbouwcoöperaties/verenigingen/stichtingen ieder eigen regels op dit gebied.

Nee dit is niet waar.
Het is namelijk in de wet vastgelegd.

Die 5 jaar is overigens ook in strijd met de wet.

[wilco2005]

Zucht....
In strijd met de wet?
Zet het artikel hier even neer aub zodat we overtuigd raken van je gelijk.

Er is hier niets in strijd met de wet, de vijf jaren regel is bij vele corporaties van toepassing.
Echter, dit is een eigen beleid van de corporatie. Zij zijn niets verplicht naar de kinderen toe, als er geen sprake is van medehuur.

Het is puur een sociale regel welke dus door de corporatie zelf wel of niet wordt toegepast.

[elianne]

Van de site van de Woonbond:

Vaak komt het voor dat kinderen, die nog bij hun ouders inwonen, medehuurder willen worden. Zo willen ze voorkomen dat zij de woning moeten verlaten als de ouders gaan verhuizen of komen te overlijden. Dit is echter niet eenvoudig. De kantonrechter gaat er namelijk vanuit dat er bij ouders en kinderen sprake is van een aflopende samenlevingssituatie. Het is immers gebruikelijk dat kinderen op een gegeven moment het ouderlijk huis verlaten om zelfstandig te gaan wonen. Alleen in heel bijzondere situaties kunnen ook kinderen medehuurder worden van de ouder(s). Dit kan bijvoorbeeld als een kind nadat het zelfstandig is geworden toch besluit bij de ouders te blijven wonen. In de regel wordt dit pas aangenomen als het kind na het bereiken van het 35ste levensjaar nog steeds thuis woont. Ook in een situatie, waarin het kind na vertrek uit het ouderlijk huis daar later definitief terugkeert, kan het mogelijk zijn om medehuurder te worden. Wanneer echter een kind bij zijn ouders intrekt om hen te verzorgen in afwachting van plaatsing in een verzorgingstehuis ontstaat er in beginsel geen duurzame gemeenschappelijke huishouding. Het is dan in principe niet mogelijk om medehuurder te worden.

Over het algemeen moet een kind minimaal 35 jaar bij zijn/haar ouders hebben gewoond om evt. medehuurder te kunnen worden.

[Mr. Floppy]

wilco2005 schreef:

Zucht....
In strijd met de wet?
Zet het artikel hier even neer aub zodat we overtuigd raken van je gelijk.

Zucht....
Altijd weer die mensen die om wetsartikelen vragen omdat ze zelf niet overtuigd zijn.
Als je het zelf niet weet; neem dan zelf eens de moeite om het op te zoeken. (ga geen ander voor je karretje spannen, om jezelf tijd en moeite te besparen)

Er is hier niets in strijd met de wet, de vijf jaren regel is bij vele corporaties van toepassing.
Echter, dit is een eigen beleid van de corporatie. Zij zijn niets verplicht naar de kinderen toe, als er geen sprake is van medehuur.

Daar ging het niet over. Het ging juist om de wetgeving over medehuurder. Om voor medehuurder in aanmerking te komen moet je volgens de wet minimaal 2 jaar in de woonruimte je hoofdverblijf hebben gehad en ook een duurzame gemeenschappelijk huishouding met de huurder hebben. (artikel 267 boek7 BW)

Voor de topicstarter is er volgens mij ook nog wel een grote kans dat de rechter beslist dat hij in de woning mag blijven wonen ondanks dat hij geen medehuurder is. (artikel 268 boek7 BW)

Jammer dat er op forums altijd zoveel foute antwoorden worden gegeven door mensen die er eigenlijk niets van af weten.

[wilco2005]

Grappig om te zien hoe dom je reageerd. En dat terwijl ik het toch echt wel goed heb.
Zou dat soms komen omdat ikzelf werkzaam ben binnen een corporatie en de wetgeving behoorlijk goed ken?
De kantonrechter zal hem in het ongelijk stellen.
Als je de moeite had genomen de website van het vrom te bezoeken had je dit kunnen lezen.

Ik hoef dit niet meer te doen omdat ik inmiddels weet dat hij geen kans maakt (volgens de wet).

Dus, voordat je je commentaar geeft op mij, verdiep je zelf maar eens in de materie.

[Mr. Floppy]

wilco2005 schreef:

Grappig om te zien hoe dom je reageerd. En dat terwijl ik het toch echt wel goed heb.
Zou dat soms komen omdat ikzelf werkzaam ben binnen een corporatie en de wetgeving behoorlijk goed ken?
De kantonrechter zal hem in het ongelijk stellen.
Als je de moeite had genomen de website van het vrom te bezoeken had je dit kunnen lezen.

Ik hoef dit niet meer te doen omdat ik inmiddels weet dat hij geen kans maakt (volgens de wet).

Dus, voordat je je commentaar geeft op mij, verdiep je zelf maar eens in de materie.

De enige die dom en eigenwijs reageert, ben jij. Dat ziet toch iedereen.
Ik heb er zelfs nog de wetsartikelen bijgezet.
Jij daarentegen laat die wetsartikelen onbesproken en geeft daar geeneens gefundeerd commentaar op.

Dit terwijl je zelf met de wet schermt:

Ik hoef dit niet meer te doen omdat ik inmiddels weet dat hij geen kans maakt (volgens de wet).

Je hebt het verder over de vrom-website (waar overigens helemaal geen rechten aan ontleend kunnen worden(alleen de wet die geldt)), en dat jij er niet eens op hoeft te kijken omdat je het allemaal zo goed zou weten. (wat een arrogantie, aangezien je het helemaal niet weet)
Hieronder een quote van die website:

Bij overlijden van de huurder bestaat er ook een regeling voor personen die met de huurder duurzaam hebben samengewoond, maar geen medehuurder zijn. Deze bewoners kunnen tot zes maanden na het overlijden van de huurder een verzoek indienen bij de rechter om hen als huurder van de woonruimte aan te wijzen. De rechter kan dit afwijzen als de eiser:

niet aannemelijk kan maken dat hij de woning bewoont en met de overledene een duurzame gemeenschappelijke huishouding had;
te weinig verdient om de huur te kunnen betalen;
niet kan aantonen dat hij een huisvestingsvergunning zal krijgen.

Zo staat het dus ook in artikel artikel 268 boek7 BW!

Ook heel erg dom en ongefundeerd om er vanuit te gaan dat als je voor een corporatie werkt, dat je het dan allemaal zo goed zou weten.
Ik ken namelijk erg veel domme en eigenwijze mensen die daar werken, en deze denken het ook allemaal te weten.
Bovendien ben jij nu het levende bewijs van je eigen domme uitspraak!

Dus, voordat je je commentaar geeft op mij, verdiep je zelf maar eens in de materie.

Jij bent dus zelf degene die zich er niet in verdiept heeft. (of misschien wel te dom om het allemaal te begrijpen of op te kunnen zoeken)

Blijf voortaan dus lekker van dit forum af, en val niemand meer lastig met je eigenwijze kinderachtig gedoe!

Wat is dat toch met de mensen, die boos worden en in de verdediging gaan als ze zelf fouten maken, en iemand ze daar op wijst?
Helaas zit dat in het instinct van de mens, en er zijn maar weinig mensen die zich hier overheen kunnen zetten, en hun fouten toe kunnen geven. (al beweert men vooraf altijd van wel)

[wilco2005]

Haha,

Je citeert leuk maar vergeet een heel stuk tekst.
Er staat namelijk ook vermeld dat er verwacht wordt van een kind dat hij of zij het ouderlijk huis zal verlaten.
De leeftijd waarover we praten is 23 en 26 jaar.
Zij komen niet in aanmerking voor een uitzondering, ook niet via de rechter, kijk maar naar de criteria waaraan zij dan zouden moeten voldoen.
Dus nogmaals, ik schiet niet in de verdediging maar vertel gewoon hoe het zit.
En je opmerkingen over woningcorporaties/medewerkers daarvan hou maar voor je.
Daar zit namelijk al helemaal niemand op te wachten, over arrogantie gesproken!

Er is dus:

Geen sprake van medehuur en daarom geen enkel recht op de woning.
Er is geen sprake van een langdurige gezamelijke huishouding en dus geen recht op de woning.

Het zou fraai worden als dit zo zou werken.
De wachttijden zou nog langer worden door dit soort acties.
Iedere rechter zal dit beamen.

Maar waarschijnlijk overtuig ik je toch niet, dus laten we rustig afwachten.
Wellicht komen hier nog intelligente personen die mij kunnen vertelen dat ik gelijk/ongelijk heb zodat we niet met elkaar het gevecht aan hoeven te gaan?
Daar schiet namelijk niemand ook maar iets mee op.

Groeten,

wilco

[Mr. Floppy]

Nog steeds blijf je uit je nek kletsen, en met dingen aankomen die hier helemaal niet van toepassing zijn. (dingen die overigens niet eens in de wet staan)(ik vergeet dus geen stuk tekst!)

Het gaat er in de wet om of er een duurzame gemeenschappelijke huishouding van toepassing is. (heeft niets met leeftijden of kinderen te maken)

Volgens mij is er dus een erg grote kans dat de rechter het huis wel zal toewijzen. (de broers hebben immers lang bij hun vader gewoond en hem verzorgd)

Ik verwijs gewoon naar de wetgeving. Zo is het, en niet anders!

Wellicht komen hier nog intelligente personen die mij kunnen vertelen dat ik gelijk/ongelijk heb zodat we niet met elkaar het gevecht aan hoeven te gaan?

En dat neem je dan wel ineens aan, zonder tegenstrubbelingen? Beetje vreemd dat je dan nu wel zo moeilijk doet, terwijl ik je zelfs de wetsartikelen geef.
Bovendien geef je hier zelf al aan dat je nog steeds niet weet of je gelijk of ongelijk hebt. En toch geef je dan al aan dat de topicstarter geen kans maakt! (ik sluit tenminste nog niets uit, en geef aan dat de topicstarter een grote kans maakt)

En je opmerkingen over woningcorporaties/medewerkers daarvan hou maar voor je.

Ik heb het niet over alle corporaties en over alle medewerkers. Probeer gewoon eens goed te lezen, want ik schrijf gewoon dat ik veel mensen ken, die ...... (en dat is gewoon zo)(nu ken ik er dus weer 1 bij )

Einde discussie met jou, want je bent een erg eigenwijs en dwars mannetje, die zijn fouten niet wil toegeven.
Bovendien maak je jezelf steeds meer belachelijk door op deze manier te reageren.

[wilco2005]

Zoals ik al aangaf: gezien de leeftijd maken zij geen kans. Pas vanaf je 35e kan er sprake zijn van een langdurig gezamelijk huishouden.
Daarvóór ben je inwonend en heb je geen recht op de woning bij overlijden ouder.
Hoe hiermee omgegaan wordt verschilt per corporatie.
De toon die je tegen me aanslaat is belachelijk en ook totaal niet nodig aangezien ik je niet aanval of afzeik.
Dat in tegenstelling tot jou manier van reageren.

Wanneer ben ik medehuurder?
Een medehuurder is medeverantwoordelijk voor het betalen van de huur, het onderhoud en kleine reparaties. Als uw partner de huur opzegt, kunt u in het huis blijven wonen. U moet dit wel doorgeven aan uw huisbaas of woningbouwvereniging.
Of u medehuurder bent of kunt worden, hangt af van uw relatie tot de huurder.
Bent u getrouwd of geregistreerd partner, dan huurt u de woning samen. Er zijn twee mogelijkheden. U ondertekent samen het huurcontract en wordt allebei huurder. Of een van u ondertekent als huurder; de ander wordt dan medehuurder.
Woont u ongehuwd samen, bijvoorbeeld als partner of als huisgenoot in een woongroep of studentenhuis, dan bent u geen medehuurder. Maar u kunt wel de verhuurder vragen u als medehuurder te accepteren. U krijgt de status van medehuurder als u voor lange tijd samen in een woning woont: u eet samen, doet samen boodschappen, doet samen het huishouden en deelt de rekeningen. Vermeld in uw aanvraag dat u samen een huishouden voert en laat ook de huurder de aanvraag ondertekenen. Stuur de aanvraag aantekend op naar de verhuurder. Krijgt u geen antwoord binnen drie maanden of wijst de verhuurder uw verzoek af, dan kunt u de kantonrechter vragen om u medehuurder te maken.

De kantonrechter bekijkt:

of u ten minste twee jaar bij de huurder woont en samen een huishouding voert;
of te verwachten valt dat die gezamenlijke huishouding blijft voortduren. Kinderen kunnen meestal geen medehuurder worden omdat zij op een gegeven moment op zichzelf gaan wonen;
of u de huur alleen kunt betalen.
De kantonrechter wijst uw verzoek alleen toe als u aan die voorwaarden voldoet. Als de kantonrechter denkt dat u misbruik wilt maken van de regeling door zelf op korte termijn huurder te willen worden, dan wijst hij uw verzoek af.


Ok, Mr. Floppy hierbij de onderbouwing.
Ik laat het hierbij en laten we proberen normaal te reageren ditmaal.
Zoals ik reeds eerder aangaf, aan elkander afzeiken heeft niemand iets.

Groet Wilco

[Bosjesman]

Ik ben ook corporatiemedewerker en ik kan zeggen dat de wetgeving omtrent medehuurschapme goe bekend is (en ja, sommige mensen bij corporaties zijn wel star en enige vorm arrogant, maar de laatste jaren is ook hier een kentering gaande....gelukkig maar)

Zoals Wilco2005 het beschrijft klopt het.

mijn advies aan TS;
- wettelijk kan je geen aaanspraak op bewoning maken
- ga in gesprek met de woningcorporatieof zij jullie kunnen helpen naar een andere (meer geschikte) woning. ik heb meerdere zoals beschreven gevallen meegemaakt, en als iemand zelf contact zoekt, heb ik altijd geholpen om een voor allemaal aanvaardbare oplossing te vinden. corporaties zijn er om te huisvesten, niet om mensen op straat te gooien, dit moet altijd een laatste redmiddel zijn..

[wilco2005]

Goh, wat een verassing...Mr Floppy reageert niet meer.
Over fouten toegeven gesproken Mr. Floppy
Of hebben wij het soms allemaal fout en jij nog steeds gelijk?
Nou ja, we horen vast wel weer van je.

Groetjes Wilco

[Mr. Floppy]

Wat een stelletje eigenwijze mensen zijn jullie!

Lees gewoon de geldende wetsartikelen eens! Er wordt daar helemaal niets vermeld over kinderen of leeftijden.
Nogmaals: waar het om draait is of er sprake is van "een duurzame gemeenschappelijke huishouding".
Dit zal toch echt de rechter bepalen als het er op aan komt. (en zelfs dan nog kunnen verschillende rechters verschillend beslissen)

Natuurlijk is het zo dat in een normale situatie van kinderen nooit gesproken kan worden over een duurzame gemeenschappelijke huishouding.
Dit is echter geen normale situatie, maar een bijzondere situatie. (hebben jullie het topic überhaupt wel goed gelezen?)
De broers voldoen naar mijn mening aan elke voorwaarde, die in de wet staat.
De kans is dus groot dat de rechter het huis aan de broers zal toewijzen.

Zelfs wilco2005 schrijft een stuk in zijn eerdere post, om zichzelf gelijk te geven. Echter wat hij schrijft; klopt precies zoals ik al vanaf het begin probeer uit te leggen.

Kan iemand van jullie hier een argument noemen, waarom op basis van de betreffende wetsartikelen, een rechter anders zou beslissen?
Want tot op heden heeft niemand dat nog gedaan.

Verder: Op welk punt zou ik dan ongelijk hebben? Ik schrijf precies wat er in de wet is bepaald. Hoe kun je dan in hemelsnaam ongelijk hebben? (anderen schrijven over zaken die juist helemaal niet in de wet staan )

In ieder geval is het beste advies voor de topicstarter om het aan te vechten bij de rechtbank. (kost bijna niets (advocaat is niet nodig), en de kans is groot dat hij wint) In ieder geval mag men volgens mij tot er een definitieve uitspraak is, gewoon in de woning blijven wonen. Hoger beroep is dus ook nog mogelijk, en zo hoeft men er dus niet binnen 6 maanden uit. (de corporatie was dus met zijn 2 maanden hierin ook fout)
De adviezen om gewoon je verlies te nemen, zijn dus niet reeel.

[Mr. Floppy]

vogels schreef:

Volwassen kinderen onder een bepaalde leeftijd kunnen NOOIT medehuurder zijn!

Dat kan dus wel in bijzondere omstandigheden. Als je maar aan de voorwaarden voldoet, die in de wet genoemd zijn. (in de wet staat niets over kinderen en leeftijden!(heb ik al eerder geschreven!) De rechter beslist hierover uiteindelijk.

Maar als je goed gelezen had, (artikel 268) hoef je in een overlijdensgeval geeneens mede-huurder te zijn, om toch in het huis te mogen blijven wonen.

[Mr. Floppy]

Ik kan natuurlijk ook met quotes aankomen die niet in de wet staan, maar waaruit wel blijkt hoe het echt zit.

Vragen m.b.t. hoofd- en medehuurderschap.
Als de ouders verhuizen of overlijden, kunnen thuiswonende kinderen dan in de woning blijven wonen? Op deze vraag is geen standaard antwoord te geven. Om in de woning te kunnen blijven wonen, moet worden voldaan aan een aantal criteria. Zo moet er sprake zijn van een gemeenschappelijke huishouding. Meestal zal de inwoning van een kind niet worden gezien als een gemeenschappelijke huishouding. Het samenwonen van ouder(s) en kind(eren) is immers in principe van aflopende aard. Er zijn twee uitzonderingen:

het kind is ouder dan 35 jaar en heeft altijd bij de ouders gewoond;
verzorgingsaspecten speelden aantoonbaar een rol.
Voor meer informatie kunnen huurders terecht bij het Team Wonen van de KBV.

Bron: http://www.shkatwijk.nl/veelgestelde-vragen/

Voor het medebewonerschap doet niet ter zake welke relatie aan het samenwonen ten grondslag ligt. Het kan gaan om een liefdesrelatie, maar ook om een familierelatie of de relatie tussen de huurder en een verzorger. Het voeren van een gemeenschappelijke huishouding moet wel een duurzaam karakter hebben. Het samenwonen van ouder(s) en kinderen is als regel een aflopende samenlevingsverhouding. Een inwonend kind wordt daarom in beginsel niet als medebewoner erkend, tenzij zich bijzondere omstandigheden voordoen. Men denke aan het geval dat het kind, vanwege fysieke of geestelijke gebreken, blijvend door zijn ouder(s) zal worden verzorgd of dat een kind na zijn dertigste nog steeds of opnieuw bij zijn ouder(s) inwoont. Aan de hand van alle omstandigheden zal steeds moeten worden beslist of er sprake is van een duurzame gemeenschappelijke huishouding. Geen beletsel behoeft op zichzelf te zijn dat het samenwonen zich in min of meer gescheiden ruimten afspeelt.

Bron: http://www.verstappengoossens.nl/huurre ... dehuur.htm

[Naati]

Ik ben naar een advocaat geweest en die heb ik alles precies uitgelegt hoe mijn situaties nou zit, dit zei zij erop: Ik heb minder als 40% kans dat de rechter mij het huis toewijst, omdat mijn vader 2 maanden na het verhuizen de beroerte heeft gekregen en sindsdien in een revalidatie en verzorgingshuis zat en dus niet thuis heeft gewoont, is het geen gemeenschappelijke duurzame relatie geweest, ook al kwam hij elke dag bijna thuis, maar hij sliep er niet.
De reden dat de advocaat mij adviseerd om niet te procederen is dat àls ik verlies ook de kosten van de advocaat van de woningbouw krijg en tot over de €2000 ken oplopen. En ik nu een huis toegeboden krijg van de woningbouw. Maar dat huis is aleen voor mij, en niet voor mijn broer, dus die komt op straat te staan, want ik krijg maar een huis van 1 kamer en keuken.
De woningbouw is wel meegegaan dat ik/we er nog 3 maanden kunnen wonen. (zijn al 3 maanden voorbij van de 6) Maar als ik zo al jullie berichten lees raak ik echt in de war , maar dan leest ik steeds bijna hetzelfde van dat ik wel degelijk kans maak.
Hoe kan ik er achter komen dat een rechter mij het huis toewijst, zonder dat de woningbouw er vanaf weet dat ik dat wil gaan doen (anders zeggen ze dalijk het aangeboden huis af, ze hebben al de pik op ons omdat we steeds met andere regels komen die hun fout hebben) Mijn intentie was om altijd thuis te blijven en als het wat beter zou gaan met me vader, zou ik hem thuis verzorgen. Is dat een genoeg goede argumend voor een rechter, of had ik hem dan al thuis moeten hebben, om er aanspraak op te kunnen krijgen.

[Mr. Floppy]

Dat veranderd de zaak.
Ik was in de veronderstelling dat je vader gewoon thuis verbleef, en jij en je broer hem verzorgde.
Als je vader in een verzorgingsthehuis verbleef, en niet thuis sliep, dan is er inderdaad weinig sprake van een verzorgende functie door jou en je broer. Je kunt dan ook niet echt spreken over een duurzame gemeenschappelijke huishouding.

In dit geval schat ik de kans dan ook erg klein in, en adviseer ik ook om niet te procederen.

Overigens vind ik dat jou advocaat erg hoog zit met de 2000 euro proceskosten van de tegenpartij mocht je de zaak verliezen. Zelf denk ik dat het standaard te vergoeden bedrag in eerste aanleg 322 euro is. Daar komen dan je eigen griffierechten nog bij van rond de 60 euro.