De consument bood aan om dat 36 maanden te doen. Dat is heel wat anders dan dat te doen totdat zijn schuld wordt afgelost. Uit je laatste zin mbt het doorverkopen blijkt wel dat je geen praktijkervaring in de incassobranche hebt. Als argument slaat het namelijk nergens op, enerzijds omdat niet alleen kansloze zaken worden doorverkocht, en anderzijds omdat de kwalificatie kansloos binnen een mum van tijd kan omslaan in kansrijk.16again schreef:Volgens mij bood de consument aan maandelijks 400,- te betalen, dit werd door Hoist geweigerd. Waarom?Moneyman schreef:Dat zegt de casus: er kan € 400,00 per maand afgelost worden. Da's een flinke afloscapaciteit. Waarom zou de bank dan genoegen nemen met een laag aanbod?16again schreef:Wie zegt dat er flinke afloscapaciteit is? Wellicht ligt schuldenaar al krom om alleen de rente te betalen. En door even langs de rechter te gaan wordt het bedrag weer hoger. In een ander geval liep de schuld van 53.000 in 2 jaar op tot 74.000.
Als er echt veel meer bij die consument te halen viel......dan was de vordering niet aan Hoist doorverkocht
Mooi verhaal, maar het snijdt qua argumentatie natuurlijk voor geen meter hout. Waar het geld vandaan komt, is helemaal niet relevant. Ook zonder beslag hadden mensen met datzelfde geld moeten aflossen. Als er al iemand ergens op teert, is het eerder de niet-betalende consument die op de bank teert...16again schreef:Door agressieve incasso worden mensen verder de problemen ingejaagd, de advocaat met toevoeving en gemeentelijke schuldhulpverlening wordt door de maatschappij betaald. Uit het artikel:Moneyman schreef: Uiteraard heb ik verder gelezen. Maar de antwoorden op mijn vraag vind ik niet.De maatschappelijke kosten worden nog groter als je bedenkt waar het geld dat deze bedrijven in beslag nemen vandaan komt. Meer dan de helft van de mensen die aankloppen bij de schuldhulpverlening leeft van een uitkering. Juist deze mensen maken schulden om rond te komen. Als die schulden verkocht worden, leggen schuldkopers dikwijls beslag op de uitkeringen, kindertoeslag of zorgtoeslag. Grote sommen uitkeringsgeld verdwijnen zo vrijwel direct vanuit de staatskas in de zakken van de bedrijven. Wanneer schuldkopers de bankrekening leegtrekken moeten gemeenten regelmatig opdraven met geld uit een noodfonds om te zorgen dat mensen te eten hebben.
Wat zowel in bovenstaand citaat als in de rest van het artikel nogal opvalt, is dat er veel geroepen, maar bijzonder weinig concreet onderbouwd wordt. Af en toe citeert men even iemand uit het vak, meestal met algemene niet concrete opmerkingen, en daarmee creëert men de onjuiste schijn van degelijkheid en zorgvuldigheid. Slechte journalistiek dit, Telegraaf-niveau.