[ archief ] Incassokosten bij vernietigde vorderingen (Lindorff)

[Quisquid]

Incassogigant Lindorff berekent heimelijk incassokosten bij vernietigde vorderingen. Wie herkent dit?

Incassobureau Lindorff uit Zwolle, dat zich graag als professioneel afschildert, probeert op mij incassokosten te verhalen voor een onterechte en inmiddels ingetrokken vordering. Zonder dit als incassokosten te benoemen.
Ik heb de indruk dat dit een standaardwerkwijze is van Lindorff. En dat er dus meer slachtoffers zijn.
Als er geen vordering is, mogen er ook geen incassokosten worden gevorderd. Lindorff verhult echter dat het om incassokosten gaat.

Lees hieronder de feiten (en hoe je dit herkent). Als er meer lotgenoten zijn, kan Tros Radar wellicht in de media hieraan publiciteit geven en kan dit aan de Consumentenbond worden gemeld, die dan actie kan ondernemen.

DE CASUS
1. Geruime tijd geleden kreeg ik een telefoontje van iemand namens de firma Lindorff. Ik kende Lindorff nog niet, maar de dame aan de andere kant van de lijn begon meteen te vissen naar mijn voorletters (die zijn gewoon op te lezen uit de telefoongids) en ik veronderstelde daarom dat het om telefonische marketing zou gaan. Ik zei geen belangstelling te hebben en wilde de telefoon weer neerleggen, maar toen zei de dame aan de andere kant van de lijn dat zij een incassobureau was. En dat bij haar ter inning een vordering binnen was gekomen van UPC. Het zou om ruim 200 euro gaan

2. Ik meldde haar dat ik geen klant was van UPC, dat ik dat nog nooit ben geweest en dat ik er ook geen behoefte aan heb dat te worden. De dame van Lindorff zei mij toe de documentatie over de (vermeende) vordering toe te zenden.
Tot zover is er nog niets aan de hand.

3. De brief van Lindorff kwam, maar dat was alleen maar een standaardbriefje dat “ondanks eerdere aanmaningen” nog geen betaling van mij was ontvangen. En of ik maar even meteen ruim 200 euro wilde betalen, ter voorkoming van “maatregelen”.
Hierover de volgende opmerkingen:
a. Er waren geen eerdere aanmaningen. Dat kan ook niet anders, want dit was pas mijn eerste contact met Lindorff;
b. De beloofde documentatie was niet meegezonden (en zou ook later nooit volgen). Geen kopieën of details van nota’s, geen kopieën of details van de beweerdelijke eerdere aanmaningen, geen kopie van de overeenkomst die ik met UPC zou hebben gehad.
c. Een specificatie van de vordering (uitsplitsing in hoofdsom, rente en incassokosten) werd ook al niet gegeven. Alleen een totaalbedrag.
d. Ook werd niet duidelijk of Lindorff in opdracht van UPC handelde of namens zichzelf. Dit laatste kan als Lindorff de vermeende vordering van UPC heeft opgekocht.
Dit alles maakt het voor mij onmogelijk de claim van Lindorff te controleren.

4. Vermoedelijk is het volgende aan de hand.
De vorige bewoner van mijn huis was waarschijnlijk UPC-klant. Na diens overlijden heb ik het huis gekocht. Waarschijnlijk heeft UPC ongevraagd en zonder dat ik het wist, het signaal naar het huis, dat nog heel lang leeg bleef staan (onder meer wegens een ingrijpende verbouwing), gewoon door laten lopen.
Wel ontving ik op het toen nog onbewoonde adres in die tijd soms brieven van “Mijn UPC” geadresseerd aan “De bewoners van”. Ik besteedde daar geen aandacht aan. Er waren op dat (leegstaande) adres immers (nog) geen bewoners en ik was ook geen klant van UPC. Ik veronderstelde dat “Mijn UPC” reclame was om klant van UPC te worden. Maar daar had ik geen belangstelling voor en de envelop voor de anonieme geadresseerde ging linea recta ongeopend naar het oud papier.
Na enkele maanden ontdekte ik dat aan “De bewoners van” rekeningen werden gestuurd. Ik legde de situatie uit aan UPC en kreeg netjes een creditnota. Alle rekeningen, samen ruim 200 euro, vervielen.

Ook kan het zijn dat bij Lindorff een UPC-vordering is binnengekomen voor iemand met dezelfde voorletters, maar die op een ander adres woont. Een persoonsverwisseling. Ik kan dat niet controleren, want UPC stuurde tegen de belofte in geen documentatie mee.

5. Die creditnota van UPC was al ruim twee jaar oud toen Lindorff zich meldde. Alleen al dáárom kan Lindorff geen vordering hebben. Vorderingen m.b.t. consumentenkoop (hier: koop van signaal) verjaren immers na twee jaar! De creditnota was al ruim twee jaar oud, dus de eerdere nota’s aan de niet-bestaande “bewoners van” moeten nóg ouder zijn geweest.

6. Korte tijd nadat ik de brief van Lindorff ontving (zie punt 3), begon de telefoonterreur. Ik werd gebeld met de mededeling dat er nog een bedrag openstond. En enkele weken lang ging vrijwel dagelijks de telefoon over, maar die werd alweer neergehangen nadat die drie, hooguit vier keer overging. Uiterst irritant. Wat vaak te kort is om op te nemen. Na enkele malen nam ik vanwege die irritatie niet eens meer de moeite op te nemen, of nam ik pas op nadat ik de telefoon minimaal vijf keer hoorde overgaan.
Ook werd geen nummer achtergelaten op de nummermelder, zodat terugbellen niet mogelijk was. Het lijkt wel of Lindorff wil doen voorkomen alsof men “alle moeite” heeft gedaan om met mij in contact te komen, maar wie geen nummer achterlaat en de telefoon razendsnel alweer neersmijt en ook niet wacht op een eventueel antwoordapparaat of voicemail, om dáár een bericht op in te spreken, doet juist onvoldoende moeite.

7. Ik heb schriftelijk UPC (de schuldeiser) benaderd om nadere gegevens over de aan Lindorff uitbestede vordering, maar heb van UPC nooit antwoord gekregen. Ook heb ik schriftelijk Lindorff benaderd met de mededeling dat ik UPC had benaderd om informatie en ook verzocht ik Lindorff daarin mij alsnog de beloofde documentatie toe te sturen, maar ook van Lindorff geen reactie.

8. Tot na een jaar! Ik had bijna alle correspondentie weggedaan. Een jaar bleef het stil (waarom zo lang?) en toen kwam van Lindorff een brief. Daarin stond dat “de opdrachtgever” de vordering had verlaagd tot € 44,03. Of ik dát bedrag maar zo snel mogelijk wilde betalen.

9. Toen gingen bij mij alle alarmbellen rinkelen:

a. Vaagheid: een duidelijkheid over wie “de opdrachtgever” was. Was dat UPC of was dat Lindorff zelf?
b. Nog meer vaagheid: geen kopie van de beslissing van die “opdrachtgever” tot het verlagen van de vordering. Ook hier dus wordt geen duidelijkheid en geen goede service van deze “professional” op incassogebied.
c. Nóg meer vaagheid: geen uitleg over de motivering waarom de nota maar gedeeltelijk werd verlaagd en niet helemaal werd vernietigd.
d. Nóg meer vaagheid: nog steeds geen uitsplitsing in hoofdsom, rente en incassokosten. Lindorff geeft, kennelijk met opzet, onvoldoende informatie.
e. Maar nu het ergste: ik herkende het bedrag van € 44,03 als exact hetzelfde bedrag (inclusief btw) dat een incassobureau volgens de staffel van het Rapport Voorwerk II maximaal mag rekenen voor vorderingen tot en met 250 euro. Zie http://www.judex.nl/rechtsgebied/incass ... engen_.htm.
Het gaat dus alleen nog maar puur en alleen om de incassokosten. Zonder het zo te noemen en te verhullen dat het alleen maar incassokosten zijn, suggererend dat het om de vordering zelf gaat of een restant daarvan, brengt Lindorff incassokosten in rekening voor een niet-bestaande, ingetrokken vordering.
Dit is volstrekt onaanvaardbaar. Als er geen vordering is, mogen geen incassokosten in rekening worden gebracht. Hoeveel mensen herkennen dit bedrag van € 44,03 niet en betalen? Om van het gedonder af te zijn, bijvoorbeeld.
Lindorff hoort de incassokosten in dit geval op haar opdrachtgever te verhalen en niet (ook) op de vermeende schuldenaar die uiteindelijk helemaal niets verschuldigd blijkt te zijn. Dus ook geen incassokosten. Ieder incassobedrijf weet dat!
Dit is ronduit criminele praktijk van Lindorff en is een professioneel bedrijf onwaardig. Gezien de wijze van presenteren van deze kosten, kan dit geen “vergissing” zijn, maar is het criminele opzet. Dat is dubbel incasseren en eten van twee walletjes.

10. Omdat ik dit bedrag herkende en wist dat Lindorff dit niet kón incasseren, ook niet via de rechter, reageerde ik maar niet meer. Maar de meeste mensen herkennen zo’n bedrag niet!

11. Een jaar lang liet Lindorff dit op zijn beloop. Toen kreeg ik toch nog een brief van Lindorff. Er stond nog een bedrag open. Het bedrag was wederom niet gespecificeerd, maar was iets hoger dan die € 44,03. Waarschijnlijk rente erbij.

12. Daar bleef het niet bij. Ook de telefoonterreur begon weer. Zeer intimiderend. Om je murw te beuken? Ditmaal niet door een fysiek iemand, maar door een computer die, als je de telefoon opnam, vertelde welk bedrag er nog open stond. Dit is werkelijk bij de wilde spinnen af. Een persoon van vlees en bloed kan eerst nog informeren of hij de juiste persoon aan de lijn heeft, maar een computer doet dat niet.
Dus ook als anderen de telefoon opnemen (huisgenoten, kinderen, hulpverleners, huishoudelijke hulp, visite, doorgeschakelde telefoon), krijgen die ijskoud en compassieloos het bandje van Lindorff te horen dat je nog een schuld open hebt staan. Die aan privacy kennelijk geen boodschap heeft.
Bovendien wéét Lindorff dat de vordering niet terecht was, want incassokosten mogen niet berekend worden als er geen vordering is!

13. Ik heb Lindorff vervolgens nog één keer een brief gestuurd. Zowel naar de behandelende afdeling als naar de directie. Ze hebben geen van beide de moeite genomen en het fatsoen gehad te reageren.

14. Dat is nu precies een jaar geleden. Maar Lindorff laat zaken wel vaker een jaar liggen om dan toch weer uit de hoek te komen. Dus er is alle kans dat Lindorff toch weer gaat terroriseren.
Enfin, dan ga ik er niet meer op in. Dat is bij Lindorff iedere keer volstrekt zinloos gebleken. Ik wacht ik de dagvaarding met vertrouwen tegemoet. En zal ik dan ook met een tegenvordering komen wegens de kosten die ik heb gemaakt om Lindorff van gegevens en correspondentie te voorzien en voor de tijd die ik erin heb gestoken, en een immateriële schadevergoeding voor alle ellende.

OPROEP
A. Zijn er meer mensen die van Lindorff of een andere incassofirma bericht hebben gekregen dat de vordering op hen zou zijn verlaagd tot € 44,03 of een ander bedrag uit de staffel van het Rapport Voorwerk II (zie punt 9.e), met het verzoek dat te betalen?

B. Zijn er mensen die bericht hebben gekregen dat de vordering op hen is verlaagd naar een ander bedrag, maar zonder dat dat voldoende is verklaard (sommige incassofirma’s rekenen een ander - iets lager - bedrag dan die staffel als maximum redelijk vindt)?

C. Zijn er mensen die dat bedrag dan toch maar hebben betaald? Die hebben dan waarschijnlijk onverschuldigd betaald en dienen dit bedrag terug te vorderen.

Laat deze mensen zich dan melden bij Tros Radar en bij de Consumentenbond. Zodat er gezamenlijk en met goede backing actie kan worden ondernomen. Deze praktijk, die kennelijk “normaal” wordt gevonden in incassoland, in ieder geval bij Lindorff, is crimineel en dient gestopt te worden.

[Jolijn]

Ik herken het gelukkig alleen van de topics hier. Ik denk dat je achter Lindorff nog wel wat namen kunt zetten.
Ik vraag me wel eens af in hoeverre de oorspronkelijke eiser (in bovengenoemd bericht UPC) in bepaalde gevallen mede schuldig is?

[Quisquid]

Het opkopen van vorderingen, als daar hier sprake van is (Lindorff blijft in het vage hierover), door een incassobureau (of door wie dan ook) is legaal. Vaak wordt voor een laag bedrag een vordering ingekocht en geprobeerd het hele bedrag te innen.

Maar een vermeende vordering kan ook een onterechte vordering zijn (deze werd ook na bezwaar vernietigd). Het is het bedrijfsrisico van de opkoper dat een vordering niet inbaar blijkt te zijn.

Als een vordering uiteindelijk niet blijkt te bestaan, kunnen ook geen incassokosten in rekening worden gebracht bij de "schuldenaar".
Dit tóch proberen te claimen door te doen alsof het een "restantvordering" is en daarbij het woord incassokosten niet te gebruiken, is crimineel. En in feite beroving, zeker gezien de intimiderende praktijken.

Eventuele kosten kunnen wel in rekening worden gebracht bij de opdrachtgever. Als men zélf de opdrachtgever is (bij opkoop van vorderingen is dat het geval), is dat jammer voor het incassobureau, maar dat is het bedrijfsrisico.

[Jolijn]

Maar een vermeende vordering kan ook een onterechte vordering zijn (deze werd ook na bezwaar vernietigd). Het is het bedrijfsrisico van de opkoper dat een vordering niet inbaar blijkt te zijn.

Hoe komt een opkoper (incassobureau) aan een onterechte (vernietigde) vordering?
Of bedoel je het anders?

[Guardian72]

@ Quisquid -

lijkt me toch zaak om te overwegen aangifte te doen.
Men probeert namenlijk bewust een niet bestaande vordering te innen - dat riekt naar oplichting.

Door de telefoonterreur (ook meerdere melding op het forum te vinden) gaat het richting de grens van afpersing / bedreiging - en zeker omdat het in dit geval aantoonbaar onterecht is - m.i. aangifte waardig.

Je zou ook kunnen overwegen om een tegenvordering in te dienen wegens tijd en kosten die je verspeeld hebt om hun fouten proberen te herstellen.

[Leo The Emperor]

Enfin, dan ga ik er niet meer op in. Dat is bij Lindorff iedere keer volstrekt zinloos gebleken. Ik wacht ik de dagvaarding met vertrouwen tegemoet

Dat is in dit soort gevallen ook het beste. Verzoek Lindorf maar om nu de dagvaarding op te stellen. Is het gesprek snel afgelopen.

Een oud hollands gezegde luid niet voor niets "

Hij die met dreigen geld wil verkrijgen, wil er niet voor kiezen om het bij het gerecht te verliezen.

[Quisquid]

Maar een vermeende vordering kan ook een onterechte vordering zijn (deze werd ook na bezwaar vernietigd). Het is het bedrijfsrisico van de opkoper dat een vordering niet inbaar blijkt te zijn.

Hoe komt een opkoper (incassobureau) aan een onterechte (vernietigde) vordering?
Of bedoel je het anders?

Het zou om een vordering van (oorspronkelijk) UPC moeten gaan. UPC staat, of stond, niet bepaald bekend om een vlekkeloze administratie. Het zal niet de eerste keer zijn dat een onterechte (hier: vervallen) vordering bij een incassobureau terechtkomt.

Het is verder "slechts" een vermoeden van mij dat het om dezelfde vordering gaat als die waarvan UPC mij eerder een creditnota toezond (en daarmee de vordering vernietigde). Lindorff verzuimt tot op de dag van vandaag mij de details van de vordering te geven en zegt alleen maar "een vordering van UPC" te willen innen. Voor mij dus een spookvordering. Ik ben nooit klant van UPC geweest.

Later berichtte Lindorff mij zelf dat de vordering was "verlaagd" naar € 44,03. In werkelijkheid gaf Lindorff daarmee te kennen dat de vordering niet meer bestond. Want € 44,03 zijn alleen de incassokosten. Dat leert mij de staffel van het Rapport Voorwerk II. Maar dát vertelde Lindorff er niet bij (een specificatie van de vordering was ook nooit gegeven).

Het criminele is dat men op die manier probeert incassokosten te innen die eigenlijk niet in rekening mogen worden gebracht (omdat er geen schuld [meer] bleek te zijn). En ik denk dat ik niet de enige ben die zoiets overkomt. Mogelijk ook zijn er meer incassobureaus die dit proberen.

[Quisquid]

Enfin, dan ga ik er niet meer op in. Dat is bij Lindorff iedere keer volstrekt zinloos gebleken. Ik wacht ik de dagvaarding met vertrouwen tegemoet

Dat is in dit soort gevallen ook het beste. Verzoek Lindorf maar om nu de dagvaarding op te stellen. Is het gesprek snel afgelopen.

Een oud hollands gezegde luid niet voor niets "

Hij die met dreigen geld wil verkrijgen, wil er niet voor kiezen om het bij het gerecht te verliezen.

Niet verzoeken, maar afwachten. Waarom zou ik er zelf energie in moeten steken en Lindorff zo werk uit handen moeten nemen? Al dat gedoe kost mijzelf alleen maar kruim en geld.

Laat Lindorff het werk maar verrichten.
Tot nu toe echoot die firma alleen maar geld te willen hebben, maar men meent niet eens de moeite - voor zo'n klein bedrag - zelf te werken (de gevraagde gegevens toezenden, de nota specificeren, inhoudelijke vragen en brieven beantwoorden).

Mocht de dagvaarding komen, dan doe ik mijn verhaal dán wel. Voor de kantonrechter. Die zal waarschijnlijk wél oren hebben naar mijn argumenten.

[snepke]

Een oud hollands gezegde luid niet voor niets "

Hij die met dreigen geld wil verkrijgen, wil er niet voor kiezen om het bij het gerecht te verliezen.

Toch gaan ze door!!!
Breek me de bek niet open over Lindorff.

http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic ... &start=140

http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic ... 36&t=47767

[Leo The Emperor]

Niet verzoeken, maar afwachten. Waarom zou ik er zelf energie in moeten steken en Lindorff zo werk uit handen moeten nemen? Al dat gedoe kost mijzelf alleen maar kruim en geld.

Ik bedoel hiermee te zeggen dat je elk gesprek hiermee direct kunt afsluiten.

Dagvaarding is immers de ultieme mogelijkheid, en als je meldt dat je graag de dagvaarding tegemoet ziet, is verder niks meer te bediscussieren.

[Jolijn]

Ik begrijp je verhaal TS.

Vraag ik me nog steeds af hoe bepaalde vorderingen bij een incassobureau terecht komen. Zijn de oorspronkelijke eisers daar in sommige gevallen ook schuldig aan?
In jouw geval was Lindorff niet in beeld toen je fakturen van UPC kreeg. Het is destijds zonder tussenkomst van een incassobureau met UPC opgelost.
Dus hoe komt het bedrag van die fakturen (ruim €200) 2 jaar later bij Lindorff?
Het zou om een vordering van (oorspronkelijk) UPC moeten gaan. UPC staat, of stond, niet bepaald bekend om een vlekkeloze administratie. Het zal niet de eerste keer zijn dat een onterechte (hier: vervallen) vordering bij een incassobureau terechtkomt.

[Guardian72]

@ Jolijn-

UPC staat bekend om de, zeg maar, minder zorgvuldige boekhouding.

Best mogelijk dat de melding "rekening opgeheven" niet van afdeling A naar afdeling B is gegaan - en dat iemand op afdeling B ziet "al zo lang niet betaald" en die vordering aan lindorff doorschuift..

Alleen, met UPC zal dat lastig uitzoeken worden - juist vanwege hun administratieve chaos.

[Jolijn]

Het opkopen van vorderingen is legaal.
Is het verkopen van niet meer bestaande vorderingen legaal?

[Guardian72]

Het opkopen van vorderingen is legaal.
Is het verkopen van niet meer bestaande vorderingen legaal?

Lijkt me niet - want iets dat niet bestaat, kan je niet verkopen.
Dan ligt de fout bij UPC - die geven iets door wat reeds afgesloten is:|

Wel vervelend zo.

[sephora30]

5. Die creditnota van UPC was al ruim twee jaar oud toen Lindorff zich meldde. Alleen al dáárom kan Lindorff geen vordering hebben. Vorderingen m.b.t. consumentenkoop (hier: koop van signaal) verjaren immers na twee jaar! De creditnota was al ruim twee jaar oud, dus de eerdere nota’s aan de niet-bestaande “bewoners van” moeten nóg ouder zijn geweest.

Even ter info; het gaat hier niet om een consumentenkoop maar om een geleverde dienst, de verjaringstermijn daarvan is 5 jaar.

[ronald g]

Wel ontving ik op het toen nog onbewoonde adres in die tijd soms brieven van “Mijn UPC” geadresseerd aan “De bewoners van”. Ik besteedde daar geen aandacht aan. Er waren op dat (leegstaande) adres immers (nog) geen bewoners en ik was ook geen klant van UPC

Ik denk dat de vordering zo ontstaan is, die brieven"aan de bewoners van" zijn een reminder geweest om er op te wijzen dat er een aansluiting van upc is en of u deze wil voortzetten, als je niet reageert zal de levering stoppen. Had u de moeite genomen om de brief te lezen was deze onzin van Lindorff niet ontstaan. Upc heeft de vordering inmiddels laten vervallen maar Lindorff heeft wel werk verricht en brengt deze in rekening.

[Jolijn]

Upc heeft de vordering inmiddels laten vervallen maar Lindorff heeft wel werk verricht en brengt deze in rekening.

Welk werk? Wanneer?
Lindorff meldt zich voor 't eerst bij TS ruim 2 jaar dat TS de creditnota van UPC heeft ontvangen. Voordien was Lindorff niet in beeld.

[Jolijn]

Het opkopen van vorderingen is legaal.
Is het verkopen van niet meer bestaande vorderingen legaal?

Lijkt me niet - want iets dat niet bestaat, kan je niet verkopen.
Dan ligt de fout bij UPC - die geven iets door wat reeds afgesloten is:|
Wel vervelend zo.

Zacht uitgedrukt.
In hoeverre zijn Jip(UPC) en Janneke(Lindorrf) er van op de hoogte dat het om (ver)koop van een gestolen fiets ging?

TS heeft contact opgenomen met zowel Lindorff als UPC. Heeft UPC toen wellicht duidelijk kunnen maken (aan Lindorff) dat er geen vordering was? Risico vh vak natuurlijk voor Lindorff(opkopen van vorderingen) maar waarom dan geen schriftelijk bericht (+excuses) van UPC daarvan aan TS? Dat is dan toch een kleine moeite als UPC tot de ontdekking is gekomen per abuis een niet bestaande vordering te hebben verkocht?

[Quisquid]

Het is inderdaad een kleine moeite te reageren, of op zijn minst inhoudeliujk te antwoorden. Dat gheldt zowel voor UPC als voor Lindorff.

Maar waarschijnlijk kost activiteit, zeker bij een klein vorderingsbedrag, bedrijfseconomisch te veel tijd en geld, en speelt ook de massaliteit van de bedrijven mee, zodat men ófwel geen antwoord geeft of nergens inhoudelijk op ingaat. Maar alleen als een echo standaardbriefjes stuurt dat er nog iets open staat.

UPC heeft de vordering verkocht, dus waarom zou die nog antwoorden als er niets meer mee te verdienen valt? En Lindorff heeft alleen maar belang bij het intimiderend binnenhalen van geld en inhoudelijk reageren en documenten opvragen (bij UPC), zoeken en toezenden, levert het bedrijf alleen maar kosten op. Net als het specificeren van de vordering.
Ondanks andersluidende toezeggingen, verwijst men alleen maar in een standaardbriefje kort naar "ondanks eerdere aanmaningen". Zelfs als die er niet zijn en Lindorff nooit eerder iets van zich heeft laten weten!

Dat geldt zelfs voor excuusbriefjes, zodat je nooit weet of Lindorff de zaak heeft gesloten.

Maar dat is "alleen maar" een gebrek aan maatschappelijk fatsoen. WAAR HET OM GAAT: men erkent kennelijk dat de vordering niet correct was en probeert alsnóg de incassokosten, die dan ook niet verschuldigd zijn, onterecht op de klant te verhalen. En daarbij verhult men dat het alleen om de incassokosten gaat, maar doet men alsof het een "restantschuld" betreft!

Kennelijk doet deze incassogigant dat standaard zo als een vordering niet blijkt te bestaan. Door al vanaf het begin geen specificatie toe te zenden en ook geen documentatie mee te zenden, creëert men zoor zichzelf deze mogelijkheid en zien de meeste - murwgeïntimideerde - "klanten" dat niet en daar gokt men kennelijk op. Want wie herkent nou de bedragen uit de staffel van het Rapport Voorwerk II?

Als deze "klanten" massaal hun onverschuldigd betaalde geld terugvragen (zij moeten wel eerst tot inzicht komen), zou dat in totaal wel eens een enorm bedrag kunnen wezen.

[Jolijn]

Het is inderdaad een kleine moeite te reageren, of op zijn minst inhoudeliujk te antwoorden. Dat gheldt zowel voor UPC als voor Lindorff.

Maar waarschijnlijk kost activiteit, zeker bij een klein vorderingsbedrag, bedrijfseconomisch te veel tijd en geld, en speelt ook de massaliteit van de bedrijven mee, zodat men ófwel geen antwoord geeft of nergens inhoudelijk op ingaat. Maar alleen als een echo standaardbriefjes stuurt dat er nog iets open staat.

UPC heeft de vordering verkocht, dus waarom zou die nog antwoorden als er niets meer mee te verdienen valt?
Welke vordering? Er is geen vordering.Er was een soort van vordering van ruim €200 die is gecrediteerd.
Iets dat er niet is kan (mag ?) je niet verkopen. Als dat ter goeder trouw is gebeurd, mag je een best antwoord verwachten, omdat jij door dit handelen, onterecht wordt opgezadeld met Lindorff.
UPC heeft nog iets verdiend aan hun ongevraagd signaal doorsturen, door de 'vordering' te verkopen.


En Lindorff heeft alleen maar belang bij het intimiderend binnenhalen van geld en inhoudelijk reageren en documenten opvragen (bij UPC), zoeken en toezenden, levert het bedrijf alleen maar kosten op. Net als het specificeren van de vordering.
Ondanks andersluidende toezeggingen, verwijst men alleen maar in een standaardbriefje kort naar "ondanks eerdere aanmaningen". Zelfs als die er niet zijn en Lindorff nooit eerder iets van zich heeft laten weten!

Dat geldt zelfs voor excuusbriefjes, zodat je nooit weet of Lindorff de zaak heeft gesloten.

Maar dat is "alleen maar" een gebrek aan maatschappelijk fatsoen. WAAR HET OM GAAT: men erkent kennelijk dat de vordering niet correct was en probeert alsnóg de incassokosten, die dan ook niet verschuldigd zijn, onterecht op de klant te verhalen. En daarbij verhult men dat het alleen om de incassokosten gaat, maar doet men alsof het een "restantschuld" betreft!
Komt Lindorff zelf tot de erkenning dat de vordering niet bestaat (door aangeleverde bewijzen van jou), of wordt dit uiteindelijk duidelijk door contact tussen Lindorff en UPC?
Uiteraard helemaal fout om dan toch nog een bedrag op te eisen

Kennelijk doet deze incassogigant dat standaard zo als een vordering niet blijkt te bestaan. Door al vanaf het begin geen specificatie toe te zenden en ook geen documentatie mee te zenden, creëert men zoor zichzelf deze mogelijkheid en zien de meeste - murwgeïntimideerde - "klanten" dat niet en daar gokt men kennelijk op. Want wie herkent nou de bedragen uit de staffel van het Rapport Voorwerk II?


Als deze "klanten" massaal hun onverschuldigd betaalde geld terugvragen (zij moeten wel eerst tot inzicht komen), zou dat in totaal wel eens een enorm bedrag kunnen wezen.
En wat mij betreft hoeft dan de oorspronkelijke 'schuldeiser' dan niet uit de wind gehouden te worden.