Guardian72 schreef:@ Mark, je zou ook kunnen beginnen om proberen op vriendelijke manier het geld terug te vragen. Brief sturen, aangeven wat er gebeurd is, en vragen of men het geld terug wil storten danwel aan kunnen tonen dat het wel terecht is - teneinde de juridische weg te voorkomen. Waar moet je dan beginnen? Bij die deurwaarder, wiens naam/logo gebruikt is - of Lindorff? Of mischien bij de eiser (CD) zelf?
Uiteraard! Dat vind ik vanzelfsprekend... als je gaat voor terugvordering wegens onverschuldigde betaling, begint dat met contact zoeken met degene aan wie he betaald hebt. Dat is dus niet de deurwaarder, maar Lindorff.
Liondorff kennende ben ik alleen bang dat je alleen je gelijk krijgt als je de juridische weg bewandelt, en dat je dus een procedure op zou moeten starten. Dat doen veel mensen dan weer niet, en daarom komen de incassobureau's met dit soort dingen weg.
Guardian72 schreef:Ik blijf het toch twijffelachtig vinden, dat deurwaarders op deze manier meewerken - en door te dreigen met stappen is de grens van het onredelijke dichtbij, zo niet al reeds overschreden.
Het punt nu is dus : hebben deze bedrijven het fatsoen om dit netjes op te lossen, en terug te betalen? Want nogmaals, uit het verhaal maak ik op dat er helemaal geen relatie is geweest tussen eisende partij en aangeschreven partij. Dus, onterechte factuur, en onterechte dreiging....
Maar ja.. zal wel weer een 'foutje' zijn.
Vergeet niet dat een deurwaarder niet degene is die de juistheid van de vordering onderzoekt. Daar hebben we nou juist de rechter voor. Zo breng ik het ook altijd bij mensen als ik in een verweerzaak een dagvaarding uitbreng: het is geen dreigement "betalen, of anders...", maar juist de ultieme kans om je gelijk te halen. Alleen de rechter kan en mag immers beslissen over de juistheid en redelijkheid van de vordering.
Ik vind het wel erg belangrijk dat de deurwaarder deze uitleg geeft, want anders is de kans aanwezig dat mensen het wel als dreigement ervaren en dus (ten onrechte) maar gaan betalen.
Een deurwaarder is simpelweg verplicht om, als de opdrachtgever dat wil, de dagvaarding uit te brengen. In heel veel zaken kán ik ook niet oordelen over de juistheid van de vordering, omdat het minnelijke traject door mijn opdrachtgever is gedaan.
In de zaken waarin we wel zelf de zaak behandelen, gebeurt het ook vaak genoeg dat we een opdrachtgever adviseren om de zaak maar te laten zitten en geen procedure op te starten. Soms heeft dat effect, soms ook niet.
En vergeet niet dat je op dit soort fora vaak alleen maar die zaken terugziet die wél doorgezet worden, de zaken waarin een opdrachtgever besluit om er niet mee verder te gaan zie je hier meestal niet...