Achmea, fraude en whiplash.
De ontzorger van Nederland timmert aardig aan de weg als het verzekeringsfraude betreft. Tjonge, ze hebben er zelfs een speciaal team opgezet. Niks mis mee. Prima actie dus om de fraudeurs te pakken.
Maar hoe zit het met Achmea en Whiplash? Achmea liet weten dat drie maanden na een whiplashongeval de zaak al afgehandeld zou kunnen worden.
Op grond van internationale medische onderzoeken over whiplash durf ik hier te stellen dat Achmea met dat soort uitspraken zelf ook niet vies is van fraude.
Waarom? Het is op medische gronden onmogelijk om drie maanden na ongeval over "whiplash"( in de zin van Whiplash conform de Medische Richtlijn over Whiplash) te spreken.
Waarom? Omdat whiplashtrauma''s in de jaren na ongeval kunnen leiden tot ernstige afwijkingen in de nek. Vroegtijdige `slijtage`, beschadigingen aan ligamenten, facetgewrichtenen oa afwijkingen zoals oa hernia's, cervicale kanaalstenose, cervicale myelopthie etc.
EN DAT SOORT POST-TRAUMATISCHE AFWIJKINGEN ZIJN PAS MINIMAAL 1 JAAR NA ONGVAL MET BEELDVORMEND ONDERZOEK AANTOONBAAR.
Dat soort POST-TRAUMATISCHE afwijkingen worden door Achmea NIET erkent ondanks dat MOET worden aangenomen dat de medisch adviseurs van Achmea daar uitstekend van op de hoogte zijn.
Leuke jongens daar bij Achmea. Via fraude zelf Whiplash ontzorgen en dan anderen aan de paal nagelen omdat die bv een dubbel consult declareren.
Oh wat zijn ze daar (overigens terecht) gevoelig voor de splinter in andermans ogen. Dat levert geld op. Toch? De balk die hun visie op whiplash typeert en ook geld oplevert zien ze niet?
Die gasten zijn dus niet te vertrouwen en mijn `stemadvies` is dan ook een andere zorgverzekeraar te kiezen. Ik moet me niet voorstellen wat er kan gebeuren als je een whiplashongeval hebt gehad en als zorgverzekeraar Achmea hebt. Wie wie ontzorgt wordt in dat geval lijkt mij wel duidelijk. Achmea ontzorgt zichzelf.
Hans
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] Achmea, Fraude en Whipash
Achmea, Fraude en Whipash
Laatst gewijzigd door hanz op 14 apr 2010 08:58, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Achmea, Fraude en Whipash
Achmea betaald wel letselschade uit aan whiplash patienten,
dus dan erkennen ze het wel.
dus dan erkennen ze het wel.
Re: Achmea, Fraude en Whipash
Je slaat de spijker op de kop Choco.
Hanz
Hanz
Re: Achmea, Fraude en Whipash
Hanz, erkennen of: niet erkennen maar alleen 'schikken' 
Re: Achmea, Fraude en Whipash
Apropos Reinders........
Facetten van whiplash
Publicatie Nr. 5 - 29 januari 2002
Jaargang 2002
Rubriek Brieven
Auteur M.F. Chayes, psychiater, psychoanalyticus & psychotherapeut
Pagina's
Het artikel "Facetten van whiplash" van H. Reinders (MC 1/2002: 11) is voor mij aanleiding om te reageren.
Collegae die veel werken met de gevolgen van dit soort nekletsel weten dat met de beschikbare middelen de diagnose alleen klinisch (in tegenstelling tot bijvoorbeeld radiologisch) is te stellen. Eveneens wordt algemeen geaccepteerd dat zowel de persoonlijkheid van de getroffenen als de emotionele reacties van deze mensen op situaties en gebeurtenissen, veel invloed hebben op de intensiteit van de klachten. Echter, dit betekent níet dat we hier te maken hebben met "een door mensen gemaakt ziektebeeld". Daarmee suggereert collega Reinders dat dit syndroom of ziektebeeld in medische zin "eigenlijk" niet zou bestaan.
Naast de klachten van pijn (die objectief evenzeer onaantoonbaar zijn als mijn pijn in reactie op het onderhavige artikel, maar die evenzeer wél bestaan) zijn er enkele typerende klinische kenmerken van het syndroom, bekend bij de artsen en paramedici die daarmee werken. Wil collega Reinders objectief waarneembare temperatuurverschillen aan de huid tussen rechts en links, en eenzijdige trofische veranderingen in de spieren van de arm tot imaginaire verschijnselen bestempelen?
En ook de vaak effectieve werkzaamheid van een blokkade van de ganglion stellatum om het syndroom te couperen indien snel na het ontstaan toegepast?
Het vegetatieve zenuwstelsel en de psyche van de patiënt, en hun samenspel zijn evenzeer deel van diens persoon en behoren evenzeer tot het terrein van de medicus als dat van de (andere) afzonderlijke organen.
Collega Reinders heeft met zijn artikel een aardige dienst geleverd aan de verzekeraars, die zijn bijval zeer zullen appreciëren, maar een zeer slechte dienst aan de patiënten die vaak jarenlang geïnvalideerd blijven na het nektrauma dat wij zijn kennen als "whiplash".
Zie ook:
http://www3.interscience.wiley.com/jour ... 1&SRETRY=0
Facetten van whiplash
Publicatie Nr. 5 - 29 januari 2002
Jaargang 2002
Rubriek Brieven
Auteur M.F. Chayes, psychiater, psychoanalyticus & psychotherapeut
Pagina's
Het artikel "Facetten van whiplash" van H. Reinders (MC 1/2002: 11) is voor mij aanleiding om te reageren.
Collegae die veel werken met de gevolgen van dit soort nekletsel weten dat met de beschikbare middelen de diagnose alleen klinisch (in tegenstelling tot bijvoorbeeld radiologisch) is te stellen. Eveneens wordt algemeen geaccepteerd dat zowel de persoonlijkheid van de getroffenen als de emotionele reacties van deze mensen op situaties en gebeurtenissen, veel invloed hebben op de intensiteit van de klachten. Echter, dit betekent níet dat we hier te maken hebben met "een door mensen gemaakt ziektebeeld". Daarmee suggereert collega Reinders dat dit syndroom of ziektebeeld in medische zin "eigenlijk" niet zou bestaan.
Naast de klachten van pijn (die objectief evenzeer onaantoonbaar zijn als mijn pijn in reactie op het onderhavige artikel, maar die evenzeer wél bestaan) zijn er enkele typerende klinische kenmerken van het syndroom, bekend bij de artsen en paramedici die daarmee werken. Wil collega Reinders objectief waarneembare temperatuurverschillen aan de huid tussen rechts en links, en eenzijdige trofische veranderingen in de spieren van de arm tot imaginaire verschijnselen bestempelen?
En ook de vaak effectieve werkzaamheid van een blokkade van de ganglion stellatum om het syndroom te couperen indien snel na het ontstaan toegepast?
Het vegetatieve zenuwstelsel en de psyche van de patiënt, en hun samenspel zijn evenzeer deel van diens persoon en behoren evenzeer tot het terrein van de medicus als dat van de (andere) afzonderlijke organen.
Collega Reinders heeft met zijn artikel een aardige dienst geleverd aan de verzekeraars, die zijn bijval zeer zullen appreciëren, maar een zeer slechte dienst aan de patiënten die vaak jarenlang geïnvalideerd blijven na het nektrauma dat wij zijn kennen als "whiplash".
Zie ook:
http://www3.interscience.wiley.com/jour ... 1&SRETRY=0
Re: Achmea, Fraude en Whipash
Winnock is het multidiciplinaire reintegratiebedrijf van Achmea. Die twee spelen onder 1 hoedje om Whiplashslachtoffers te "ontzorgen".
Hoe werkt dat spelletje?
Simpel.
Op 21 jan 2010 laat Achmea weten van mening te zijn dat WL slachtoffers binnen een termijn van drie maanden moeten kunnen herstellen van hun letsel cq hun "niet obectiveerbare" schade.
Op 11 mei 2010 laat Achmea weten dat mensen met letselschade per 6 mei via huisartsen, bedrijfsartsen en medisch specialisten kunnen worden door verwezen naar het multidiciplinaire Winnockprogramma.
En nou komt het: MET VERGOEDING VANUIT DE BASISVERZEKERING ! Geweldig nietwaar? De zorgverzekeringen laten opdraaien voor de aansprakelijkheid voor letselschadegevolgen
Voorwaarde is dat verwijzing plaatsvindt door: huisarts,bedrijfsarts,medisch specilaist.
En voorwaarde daarbij is dat:
1) de klachten langer dan drie maanden bestaan
2) er een multifactoriële oorzaak aanwezig is: meerdere factoren (medisch, sociaal en/of mentaal) bepalen het in stand houden van de klachten
En nou komt het:
Voor sommige zorgverzekeraars geldt dat Winnock met de verzekeraar van uw patiënt zal afstemmen over de vergoeding. Mogelijk dat deze verzekeraar dan een eigen bijdrage zal vragen .
Is het niet schitterend wat die oplichters hier flikken ?
Eerst stellen dat WL slachtoffers binnen drie maanden genezen zijn.
Vervolgens via doorverwijzing huisarts,bedrijfsarts,medisch specialist een peperduur multidiciplinair reintegratieprogramma aanbieden om oa. de sociale edn/of mentale oorzaken van langer dan drie maanden durende klachten te "bestrijden"
De zorgverzekeringen voor die aansprakelijkheid van Achmea voor de ongevalsgevolgen laten opdraaien met daarbij zelfs een mogelijke eigen bijdrage van het slachtoffer zelf !
Achmea en het Ontzorgen van letselschadegevolgen: zo doe je dat dus.
Hanz
Hoe werkt dat spelletje?
Simpel.
Op 21 jan 2010 laat Achmea weten van mening te zijn dat WL slachtoffers binnen een termijn van drie maanden moeten kunnen herstellen van hun letsel cq hun "niet obectiveerbare" schade.
Op 11 mei 2010 laat Achmea weten dat mensen met letselschade per 6 mei via huisartsen, bedrijfsartsen en medisch specialisten kunnen worden door verwezen naar het multidiciplinaire Winnockprogramma.
En nou komt het: MET VERGOEDING VANUIT DE BASISVERZEKERING ! Geweldig nietwaar? De zorgverzekeringen laten opdraaien voor de aansprakelijkheid voor letselschadegevolgen
Voorwaarde is dat verwijzing plaatsvindt door: huisarts,bedrijfsarts,medisch specilaist.
En voorwaarde daarbij is dat:
1) de klachten langer dan drie maanden bestaan
2) er een multifactoriële oorzaak aanwezig is: meerdere factoren (medisch, sociaal en/of mentaal) bepalen het in stand houden van de klachten
En nou komt het:
Voor sommige zorgverzekeraars geldt dat Winnock met de verzekeraar van uw patiënt zal afstemmen over de vergoeding. Mogelijk dat deze verzekeraar dan een eigen bijdrage zal vragen .
Is het niet schitterend wat die oplichters hier flikken ?
Eerst stellen dat WL slachtoffers binnen drie maanden genezen zijn.
Vervolgens via doorverwijzing huisarts,bedrijfsarts,medisch specialist een peperduur multidiciplinair reintegratieprogramma aanbieden om oa. de sociale edn/of mentale oorzaken van langer dan drie maanden durende klachten te "bestrijden"
De zorgverzekeringen voor die aansprakelijkheid van Achmea voor de ongevalsgevolgen laten opdraaien met daarbij zelfs een mogelijke eigen bijdrage van het slachtoffer zelf !
Achmea en het Ontzorgen van letselschadegevolgen: zo doe je dat dus.
Hanz
Re: Achmea, Fraude en Whipash
In 2002 verrichtte mw. Versteegen, verbonden aan de Rijks Universiteit Groningen, onderzoek naar de klachten
na een WL trauma. Het onderzoek werd betaald door mw. Borst, minister van Volksgezondheid destijds. Uit het
onderzoek bleek dat er geen voor ongeval bestaande "psychische" oorzaken als oorzaak voor de klachten na
trauma aantoonbaar waren.
Dat was leuk. Doch het veroorzaakte een probleem. De Richtlijn "post-whiplashsyndroom" van de Commissie
Forensische Neurologie stelt nl dat er voor klachten( chronisch pijnsyndroom) die na het WL trauma langer
aanhouden dan zes maanden ook geen lichamelijke oorzaak (meer) is aan te wijzen. Met een duur woord heet
dat dat er geen "substraat" aantoonbaar is. Volgens de Commissie is er dus geen enkele lichamelijke oorzaak
voor klachten aantoonbaar. Hetgeen betekent dat er volgens de Commissie ook geen "niet traumatische"
oorzaken voor de klachten aantoonbaar zijn. Immers vermeldt de Commissie in de Richtlijn substraat en niet
specifiek "letselsubstraat".
Oa. Winnock ( reintegratiebedrijf van Achmea) en mw. Blokhorst, werkzaam bij revalidatiebedrijf Roessingh,
deden daar "en passsant" nog drie maanden vanaf. Mw. Blokhorst stelt dat eventuele lichamelijke schade na drie
maanden genezen is.
De wet zegt: Wie eist bewijst. Er blijft op zo'n manier dus niet zoveel "bewijsbaars" meer over. Dat is prima voor
het WAO beleid, UWV en TP's, maar wel een beetje lullig voor het slachtoffer. Ik bedoel, het graf graven is een
ding, maar het "slachtoffer" er ook nog inkieperen ook, is wel erg onethisch. Dus moest er naarstig een ander
konijn uit de medische hoed worden getoverd.
Geen prexistente oorzaak noch letseloorzaak voor aanhoudende klachten na een WL trauma betekent immers dat
Whiplash of niet bestaat of de oorzaak voor de klachten dus een andere moet zijn.
Er werden niet een doch twee medische "konijnen" gevonden als oorzaak voor aanhoudende klachten.
1)Het catastroferen van onzichtbaar en niet aantoonbaar letsel met als gevolg bewegingsangst.
2) Er is "iets" mis in de grijze massa van de traumapatienten.
(NB. Vanzelfsprekend is dat "iets" geen lichamelijke afwijking die tgv trauma onstond (bv. Trauma capitis/licht
hersenletsel) doch betreft het "Iets" een uit de hand gelopen reactie op pijn).
En die, overigens evenmin bewijsbare oorzaken/"gebreken", werden vervolgens aanvaard als bewijs.
Waarmee de gevolgen van het trauma op de psychogene hoop werden gedumpt.
De behandeling is relatief eenvoudig. Mensen zijn door goede voorlichting over het "ongevalletje" en
inzichtbrengende therapie in hun onbewuste pijngedrag (hetgeen confronterend kan zijn) met "multidiciplinaire"
aanpak in voorkomende gevallen uitstekend van hun klachten af te helpen.
En diegenen die niet genezen bewijzen niet dat die behandeling wellicht berust op oa. de onjuiste premisse van
de Richtlijn/Winnock en Roessingh, doch bewijzen dat die therapie helaas niet in alle gevallen aanslaat omdat er
nu eenmaal hard"nekkige" en volgens prof Zilvolde en mw Blokhorst veelal laag opgeleide mensen rondlopen
(door Winnock "Failures" genoemd), die helaas liever hun inadquate pijngedrag in stand houden.
Whiplash als bewijsbaar letselveroorzakend trauma is door die gezamelijke inspanning gereduceerd tot een
aandoening die door de patient zelf, zei het onbewust, in stand wordt gehouden. Dat daarbij de internationale
wetenschappelijke literatuur waarmee het tegendeel wordt aangetoond de vaderlandse vullesbak inmoest, doet
er niet toe. Het doel, het maatschappelijk "ontzorgen" van UWV en in het kielzog daarvan het ontzorgen van
TP's, heiligt de middelen.
In de psychologie noemt men dat "dissonantiereductie".
De dissonnanten: alle onderzoeken die niet bruikbaar zijn bij het bewijzen van het eigen gelijk, waaronder de
Richtlijn van de Commissie Forensische Neurologie.
Reductie: het in de vuilniusbak kieperen van die onderzoeken dan wel de uitkomsten ervan afdoen als
"onwetenschappelijk".
Oorzaak en gevolg worden omgedraaid. Het slachtoffer wordt daarmee tot oorzaak /"dader" van zijn eigen
gebreken gemaakt.
Victimisatie heet dat.
na een WL trauma. Het onderzoek werd betaald door mw. Borst, minister van Volksgezondheid destijds. Uit het
onderzoek bleek dat er geen voor ongeval bestaande "psychische" oorzaken als oorzaak voor de klachten na
trauma aantoonbaar waren.
Dat was leuk. Doch het veroorzaakte een probleem. De Richtlijn "post-whiplashsyndroom" van de Commissie
Forensische Neurologie stelt nl dat er voor klachten( chronisch pijnsyndroom) die na het WL trauma langer
aanhouden dan zes maanden ook geen lichamelijke oorzaak (meer) is aan te wijzen. Met een duur woord heet
dat dat er geen "substraat" aantoonbaar is. Volgens de Commissie is er dus geen enkele lichamelijke oorzaak
voor klachten aantoonbaar. Hetgeen betekent dat er volgens de Commissie ook geen "niet traumatische"
oorzaken voor de klachten aantoonbaar zijn. Immers vermeldt de Commissie in de Richtlijn substraat en niet
specifiek "letselsubstraat".
Oa. Winnock ( reintegratiebedrijf van Achmea) en mw. Blokhorst, werkzaam bij revalidatiebedrijf Roessingh,
deden daar "en passsant" nog drie maanden vanaf. Mw. Blokhorst stelt dat eventuele lichamelijke schade na drie
maanden genezen is.
De wet zegt: Wie eist bewijst. Er blijft op zo'n manier dus niet zoveel "bewijsbaars" meer over. Dat is prima voor
het WAO beleid, UWV en TP's, maar wel een beetje lullig voor het slachtoffer. Ik bedoel, het graf graven is een
ding, maar het "slachtoffer" er ook nog inkieperen ook, is wel erg onethisch. Dus moest er naarstig een ander
konijn uit de medische hoed worden getoverd.
Geen prexistente oorzaak noch letseloorzaak voor aanhoudende klachten na een WL trauma betekent immers dat
Whiplash of niet bestaat of de oorzaak voor de klachten dus een andere moet zijn.
Er werden niet een doch twee medische "konijnen" gevonden als oorzaak voor aanhoudende klachten.
1)Het catastroferen van onzichtbaar en niet aantoonbaar letsel met als gevolg bewegingsangst.
2) Er is "iets" mis in de grijze massa van de traumapatienten.
(NB. Vanzelfsprekend is dat "iets" geen lichamelijke afwijking die tgv trauma onstond (bv. Trauma capitis/licht
hersenletsel) doch betreft het "Iets" een uit de hand gelopen reactie op pijn).
En die, overigens evenmin bewijsbare oorzaken/"gebreken", werden vervolgens aanvaard als bewijs.
Waarmee de gevolgen van het trauma op de psychogene hoop werden gedumpt.
De behandeling is relatief eenvoudig. Mensen zijn door goede voorlichting over het "ongevalletje" en
inzichtbrengende therapie in hun onbewuste pijngedrag (hetgeen confronterend kan zijn) met "multidiciplinaire"
aanpak in voorkomende gevallen uitstekend van hun klachten af te helpen.
En diegenen die niet genezen bewijzen niet dat die behandeling wellicht berust op oa. de onjuiste premisse van
de Richtlijn/Winnock en Roessingh, doch bewijzen dat die therapie helaas niet in alle gevallen aanslaat omdat er
nu eenmaal hard"nekkige" en volgens prof Zilvolde en mw Blokhorst veelal laag opgeleide mensen rondlopen
(door Winnock "Failures" genoemd), die helaas liever hun inadquate pijngedrag in stand houden.
Whiplash als bewijsbaar letselveroorzakend trauma is door die gezamelijke inspanning gereduceerd tot een
aandoening die door de patient zelf, zei het onbewust, in stand wordt gehouden. Dat daarbij de internationale
wetenschappelijke literatuur waarmee het tegendeel wordt aangetoond de vaderlandse vullesbak inmoest, doet
er niet toe. Het doel, het maatschappelijk "ontzorgen" van UWV en in het kielzog daarvan het ontzorgen van
TP's, heiligt de middelen.
In de psychologie noemt men dat "dissonantiereductie".
De dissonnanten: alle onderzoeken die niet bruikbaar zijn bij het bewijzen van het eigen gelijk, waaronder de
Richtlijn van de Commissie Forensische Neurologie.
Reductie: het in de vuilniusbak kieperen van die onderzoeken dan wel de uitkomsten ervan afdoen als
"onwetenschappelijk".
Oorzaak en gevolg worden omgedraaid. Het slachtoffer wordt daarmee tot oorzaak /"dader" van zijn eigen
gebreken gemaakt.
Victimisatie heet dat.
