[ archief ] echtgenoot overleden door "medische missers

[miepie57]

Ïn 2005 is mijn echtgenoot opgenomen om geopereerd te worden aan darmkanker, tumor was eerst bestraald en arts zei ik maak de mooiste naden van nederland dus u hoeft geen tijdelijk stoma.
Mijn man is geopereerd en een dag na de operatie ging hij raar gedrag vertonen, agressief, waanbeelden, claustrofobisch, trok sonde eruit etc. Conclusie: psychose, na overleg werd hij met een grote buikwond in een soort van dwangbuis gelegd voor eigen veiligheid....de volgende morgen kwam IC arts er bij, direct naar IC volledig vergiftigd! naadlekkage al zijn organen waren aangetast. Op de IC geopereerd was te slecht om naar OK gebracht te worden, direct een stoma aangelegd, half op zijn rug dus....En buik lag volkomen open een groot gat was het.
Bijna 6 weken op IC gelegen, de ene vergiftiging na de andere, de ene operatie na de andere, en meerdere malen opgetrommeld omdat het einde in zicht was.
Na 3,5 maand uit het ziekenhuis, vel van been was op de buikgelegd en dus stoma op de rug en niet door hem zelf te verschonen. Ik heb dit een jaar lang dag en nacht gedaan. Mijn man had problemen daarme om geheel afhankelijk te zijn van een ander. Langzaam aan is hij weer wat gaan werken en uiteindelijk weer fulltime met alle beperkingen die hij had, er lag immers maar een velletje op zijn organen! Precies een jaar later moest hij opnieuw onder het mes, zijn chirurg (waar hij helaas nog steeds vertrouwen in had) heeft een prof uit een ander ziekenhuis erbij gehaald. Het stoma zou worden opgeheven en de buikwand zou gesloten worden....tijdens de operatie is de buikslagader geraakt meerdere malen en gehecht. Men kwam hard materiaal tegen in de onderbuik en daar was men zoals men zei over uitgeschoten.
Operatie achter de rug, mijn man blij dat hij gewoon bijkwam in een gewoon ziekenhius bed en niet maanden later pas..Maar na 48 uur vond men hem naast zijn bed badend in het bloed, de boel was geknapt en hij liep letterlijk leeg.
Weer naar IC en tijdens de operatie kwam er een arts zeggen dat het heel slecht ging en dat hij 0 % overlevingskansen had, ik moest iedereen laten komen.
Ook was de shock zo groot dat hersenletsel niet uitgesloten werd.
Om een heel lang verhaal wat in te korten, mijn man heeft 4 weken op de IC gelegen, de ene operatie na de andere, bloedde uit het rectum (was niet kan want hij had een stoma dus onderkant zou dicht moeten zijn!!), bloedde in zijn stoma en had de ene infectie en bloedvergiftiging na de andere. Hij is bijgekomen maar heeft ons niet meer herkend, er was geen enkele reactie meer van zijn kant, totaal apatisch en starend naar het plafond. Na 4 weken heb ik de beslissing die mijn man met mij had besproken voor hij het ziekenhuis in ging moeten nemen, stoppen met de behandeling. op 13 juni 2006 is mijn man overlegen 50 jaar jong na een verschrikkelijke strijd.
Heb een klacht ingediend bij klachten commissie, deze is totaal van tafel geveegd, ik had alles verkeerd, begrepen, dingen waren niet gezegd door betreffende arts en mijn visie was niet goed geweest op alles. Heb letselschadeburo in de arm genomen maar deze kwamen niet er door heen in het ziekenhuis, dus moest ik de boel opgeven. Maar na 3 jaar zit mij dit nog steeds niet goed, kan het niet naast me neerleggen dat hier fouten zijn gemaakt en die onder de pet worden gehouden. Het programma missers is er mee bezig geweest, ziekenhuis weigert alle medewerking. Dit alles vond plaats in het oosten van nederland. Mochten er mensen zijn die dit herkennen (er zijn nl meer mensen overleden na zo'n operatie) dan zou ik daar graag mee in contact komen.

Wat kan een letselschadeburo voor mij nu nog doen, als een ziekenhuis alle medewerking weigert, ik heb wel het volledige dossier van mijn man hier thuis!

[peterpaulh]

Geachte Miep57,

ik zit in het zelfde schuitje. Mijn vrouw is overleden na 27 dagen IC. Bloedvergiftig, longontsteking enz.
Ik zie ook dat het 3 jaar geleden geplaatst is. wat zijn je ervaringen ondertussen geweest.
de doktoren willen in eerste instantie niet met mij praten.

Vriendelijke groet

Peter paul Hofman

[zuchten]

Ik kan het heel goed voorstellen dat je er na 3 jaar nog mee zit.
Je zuklt er nu ook nog mee zitten denk ik.
Ook mijn man is met zijn 50 jaar overleden ongeveer hetzelfde verhaal als bij u alleen is bij mijn man na 8 maanden na de operatie een bloeding ontstaan een geknapte zijtak van de aorta.
Ik heb het laten uitzoeken door mijn advocaat.
Er waren geen fouten gemaakt kwam er uit maar ik twijfel nog steeds of dit niet is.
Maar je bent wel je man kwijt die krijg je nooit meer terug fouten of niet het blijft heel erg pijn doen.

Heel veel sterkte

groetjes Conny