Bedankt voor je bericht.
Ik zal dit ook eens aan mijn advocate laten weten, raar dat zowel zij als het juridisch adviesbureau hier van niet op de hoogte lijken te zijn. In september 2011 heb ik al ingestemd met de bestudering van mijn dossier en geneeskundig onderzoek door een medische specialist. Sindsdien ben ik nog geen stap verder gekomen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje mijn vertrouwen begin te verliezen in mijn advocate, maar het juridisch pakket zei, dat zij hier ook weinig aan kan doen. Hierbij zie ik het ook niet zitten om helemaal opnieuw te moeten beginnen.
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] Het word tijd voor actie, maar wat nu te doen?
Re: Het word tijd voor actie, maar wat nu te doen?
Ik heb met mijn advocaat gebroken na, in bijna vier en half jaar geen steek op te zijn geschoten, en geen reacties meer van haar op mijn, maar ook niet meer op de berichten van de tegen partij, die hierop mijn dossier hebben gesloten.
Gelukkig heb ik een andere advocaat gevonden. Ik kan alleen maar hopen dat zij zich wel voor 100% inzet voor mijn zaak en deze tot een goed einde weet te brengen, goede communicatie onderling zal hierbij gewenst zijn.
Ik hoop dat ik hier op het forum niet meer om raad hoef te vragen, al heb ik veel aan sommige antwoorden gehad. Via het forum kwam ik achter het bestaan van de letselschaderaad, en dat er wel een tijdsduur blijkt te zijn waarbinnen gewerkt behoort te worden.
Vrijdag heb ik een afspraak met mijn nieuwe advocaat en hoor ik van hoe en wat, ik hoop er het beste van.
Gelukkig heb ik een andere advocaat gevonden. Ik kan alleen maar hopen dat zij zich wel voor 100% inzet voor mijn zaak en deze tot een goed einde weet te brengen, goede communicatie onderling zal hierbij gewenst zijn.
Ik hoop dat ik hier op het forum niet meer om raad hoef te vragen, al heb ik veel aan sommige antwoorden gehad. Via het forum kwam ik achter het bestaan van de letselschaderaad, en dat er wel een tijdsduur blijkt te zijn waarbinnen gewerkt behoort te worden.
Vrijdag heb ik een afspraak met mijn nieuwe advocaat en hoor ik van hoe en wat, ik hoop er het beste van.
Re: Het word tijd voor actie, maar wat nu te doen?
Herlena ik hoop dat deze advocaat wel doet wat hij/zij moet doen voor je.
Wens je heel veel succes !
Wens je heel veel succes !
Re: Het word tijd voor actie, maar wat nu te doen?
Bedankt chocolademelk.
Er is mij door iemand die hier heel veel kijk op heeft gezegd, dat ik er zeker van kan zijn dat deze advocaat zich voor 100% voor mijn zaak zal inzetten. Ik heb dus goede hoop.
Triest is wel dat ik na een hele lange rottijd die ik nooit helemaal te boven zal komen, me ook nog onzeker en aan de kant geschoven heb gevoeld, door het gedrag van de gene die aan mijn kant hoorde te staan.
Er is mij door iemand die hier heel veel kijk op heeft gezegd, dat ik er zeker van kan zijn dat deze advocaat zich voor 100% voor mijn zaak zal inzetten. Ik heb dus goede hoop.
Triest is wel dat ik na een hele lange rottijd die ik nooit helemaal te boven zal komen, me ook nog onzeker en aan de kant geschoven heb gevoeld, door het gedrag van de gene die aan mijn kant hoorde te staan.
Re: Het word tijd voor actie, maar wat nu te doen?
Hallo.
Gisteren is duidelijk geworden dat de gallekkage een complicatie was en dat het ziekenhuis niet aansprakelijk is. Buiten dat de professor die het ziekenhuis in de arm had genomen ruim een maand geleden al aangaf dat er geen fouten zijn gemaakt, heeft nu de medisch adviseur van mijn advocate gezegd dat het een complicatie betreft. Hiermee is er een eind gekomen aan zes jaar procederen zonder dat er ooit een rechter aan te pas is gekomen. Het heeft ook geen zin om de zaak aan een rechter voor te leggen omdat rechters niet medisch onderbouwt zijn en hierom ook op het oordeel van medici af gaan. Mijn advocate zegt niets meer voor mij te kunnen betekenen en dat ik dit boek maar moet sluiten.
Natuurlijk gaat het niet echt om een complicatie maar wel degelijk om een fout door de chirurg gemaakt. Hij was het immers die mijn galgang beschadigde en vergat een galwegtakje te sluiten met een gallekkage tot gevolg die mij bijna mijn leven mijn leven koste. Dus mijn simpele conclusie is, dat het letsel dat de chirurg veroorzaakte geen complicatie is te noemen maar een fout. Waar ik nog dagelijks mee geconfronteerd word door pijn door zenuwletsel en verklevingen o.a. van het buikvlies waar mijn maag en darmen behoorlijk hinder van ondervinden en dan nog de littekens.
Het probleem is volgens de inspectie voor de gezondheidszorg, dat het beschadigen van de galweg maar ook van de darmen tijdens een operatie als complicaties worden gezien. Waarschijnlijk om eventuele schadeclaims voor te zijn, het gaat bij 1 op de 100 operaties mis.
Uiteindelijk draaide de hele aansprakelijkheid stelling dus om de periode na de operatie. Natuurlijk wist ik dat dit werd meegenomen, er heeft uiteindelijk negen dagen gal in mijn buikholte gezeten. Ik vond dat ze eerder hadden moeten ingrijpen, ik ben er van overtuigt dat ik dan niet zo ziek zou zijn geworden, ook was er behoorlijk wat op de communicatie aan te merken. Maar ik had geen idee dat de hele aansprakelijk stelling over de postoperatieve zorg ging. Zelf vind het veel belangrijker om erkenning van de fout te krijgen, maar dit blijkt dus eigenlijk onmogelijk.
De inspectie voor de gezondheidszorg stelde voor om alsnog een klacht in te dienen bij het ziekenhuis zelf, en de advocate zei dat ik als ik dit wil ik nog steeds contact kan opnemen met het medische tucht college. Mijn advocate en de inspectie voor de gezondheidszorg kunnen niets meer voor mij betekenen, voor de laatste is het te lang geleden.
Hoe frustrerend dit alles ook is, ik weet niet of ik dit ga doen ik moet er eerst goed over nadenken en dit nieuws even laten bezinken. Misschien word het inderdaad tijd om dit achter mij te laten en mijn energie hier niet langer aan te verspillen. Ik heb mijn best gedaan maar dit is niet te winnen, dit blijkt helaas vechten tegen de bierkaai.
Groetjes.
Gisteren is duidelijk geworden dat de gallekkage een complicatie was en dat het ziekenhuis niet aansprakelijk is. Buiten dat de professor die het ziekenhuis in de arm had genomen ruim een maand geleden al aangaf dat er geen fouten zijn gemaakt, heeft nu de medisch adviseur van mijn advocate gezegd dat het een complicatie betreft. Hiermee is er een eind gekomen aan zes jaar procederen zonder dat er ooit een rechter aan te pas is gekomen. Het heeft ook geen zin om de zaak aan een rechter voor te leggen omdat rechters niet medisch onderbouwt zijn en hierom ook op het oordeel van medici af gaan. Mijn advocate zegt niets meer voor mij te kunnen betekenen en dat ik dit boek maar moet sluiten.
Natuurlijk gaat het niet echt om een complicatie maar wel degelijk om een fout door de chirurg gemaakt. Hij was het immers die mijn galgang beschadigde en vergat een galwegtakje te sluiten met een gallekkage tot gevolg die mij bijna mijn leven mijn leven koste. Dus mijn simpele conclusie is, dat het letsel dat de chirurg veroorzaakte geen complicatie is te noemen maar een fout. Waar ik nog dagelijks mee geconfronteerd word door pijn door zenuwletsel en verklevingen o.a. van het buikvlies waar mijn maag en darmen behoorlijk hinder van ondervinden en dan nog de littekens.
Het probleem is volgens de inspectie voor de gezondheidszorg, dat het beschadigen van de galweg maar ook van de darmen tijdens een operatie als complicaties worden gezien. Waarschijnlijk om eventuele schadeclaims voor te zijn, het gaat bij 1 op de 100 operaties mis.
Uiteindelijk draaide de hele aansprakelijkheid stelling dus om de periode na de operatie. Natuurlijk wist ik dat dit werd meegenomen, er heeft uiteindelijk negen dagen gal in mijn buikholte gezeten. Ik vond dat ze eerder hadden moeten ingrijpen, ik ben er van overtuigt dat ik dan niet zo ziek zou zijn geworden, ook was er behoorlijk wat op de communicatie aan te merken. Maar ik had geen idee dat de hele aansprakelijk stelling over de postoperatieve zorg ging. Zelf vind het veel belangrijker om erkenning van de fout te krijgen, maar dit blijkt dus eigenlijk onmogelijk.
De inspectie voor de gezondheidszorg stelde voor om alsnog een klacht in te dienen bij het ziekenhuis zelf, en de advocate zei dat ik als ik dit wil ik nog steeds contact kan opnemen met het medische tucht college. Mijn advocate en de inspectie voor de gezondheidszorg kunnen niets meer voor mij betekenen, voor de laatste is het te lang geleden.
Hoe frustrerend dit alles ook is, ik weet niet of ik dit ga doen ik moet er eerst goed over nadenken en dit nieuws even laten bezinken. Misschien word het inderdaad tijd om dit achter mij te laten en mijn energie hier niet langer aan te verspillen. Ik heb mijn best gedaan maar dit is niet te winnen, dit blijkt helaas vechten tegen de bierkaai.
Groetjes.
