Na het lezen van alle mails ontstaat er bij mij het idee dat het om een ere kwestie gaat. De verwijten vliegen over en weer zoals: als je maar langzaam afbouwt of in goed overleg met de huisarts is er niets aan de hand. Begrippen als massahysterie. Waar zijn we mee bezig? Laat iedereen toch in z'n waarde!
Ik heb 10 maand Seroxat gebruikt. 10 mg per dag. Heb dit zeer langzaam proberen af te bouwen (hoe langzamer dan langzaam kun je met een dagdosis van 10 mg per dag afbouwen?), maar liep tegen ernstige ontwenningsverschijnselen op. O.a. zeer agressief gedrag, hoofdpijn, pieptonen in hoofd, last van oogbewegingen. Toen ik met seroxat begon kreeg ik na 6 wk zeer ernstige hoofdpijn aanvallen waarbij ik af en toe bewusteloos raakte. Ik vertoonde min of meer de symptonen van een hersenbloeding, en ben daarvoor met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Daar konden ze niets vinden en vertelden me dat het een reactie op de Seroxat kon zijn. En ik gebruikte maar 10 mg per dag! Na twee maand werden de aanvallen minder. Afgelopen zomer begon ik opeens aan zelfdoding te denken en heb ook daadwerkelijk een poging ondernomen. Zonder depressieve gevoelens. Eigenlijk helemaal zonder gevoel. Nog steeds met 10 mg per dag. Je zou denken dat ik erg doorgedraaid ben, of was. Maar dat is niet zo. De "buitenwereld" merkt helemaal niets aan mij, en dit verhaal zouden ze ook zeer ongeloofwaardig in mijn geval vinden. Toch is het waar! Ik heb toen allerlei informatie verzameld en kwam erachter dat er allerlei processen tegen fabrikanten lopen wegens mensen die onder invloed van de medicijnen zichzelf en anderen om het leven brengen. Dit heeft mij aan het denken gezet. Toen pas realiseerde ik me wat de Seroxat met mij deed en ik probeerde te stoppen. Vorige week maandag werd in het programma van Tros Radar vertelt wat ik dus al wist. Het is dus niet zo dat ik na de uitzending plotseling allerlei verschijnselen had. In de uitzending werden mijn verschijnslen juist bevestigd.En ik geloof dat dat bij anderen ook zo is. Dus van massa hysterie kan er naar mijn mening geen sprake zijn. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen, maar laten we elkaar alsjeblieft niet van alles gaan verwijten!
Ook ben ik van mening, dat wanneer je geen klachten hebt, en je juist erg goed voelt door de medicijnen, je helemaal niet moet stoppen. Ik geloof dat mijn verhaal ook een uitzondering is. Maar het geeft wel aan dat het kán, ook met een lagere dosering!
LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] afkicken seroxat
Re: afkicken seroxat
Zijn er mensen die soortgelijke bijwerkingen hebben?
Daarmee bedoel ik:
Ernstige hoofdpijnaanvallen, bewustzijnsverlies of verlaging van bewustzijn. Uitvalverschijnselen, temperatuurverhoging. Een gesprek over iets beginnen en daarna totaal niet meer weten wat je zeggen wou en er maar een eind aan brabbeld. Niet kunnen concentreren op een gesprek. De meest grootste onzin uitkramen en daarmee andere mensen erg kwetsen.
Levensmoe zijn terwijl daar geen aanleiding voor is en er verder ook weinig gevoel bij zit.
Nu ben ik reeds een week zonder (na afbouwen) en heb nog last van vreemde pieptoon in m'n hoofd, als ik m'n ogen van links naar rechts beweeg zeggen ze "zoef zoef". Lijkt grappig maar dat is het niet. En om het minste of geringste word ik heel erg boos. Wel is het gevoel levensmoe te zijn helemaal weg.
Graag een reaktie van mensen die dit herkennen.
Daarmee bedoel ik:
Ernstige hoofdpijnaanvallen, bewustzijnsverlies of verlaging van bewustzijn. Uitvalverschijnselen, temperatuurverhoging. Een gesprek over iets beginnen en daarna totaal niet meer weten wat je zeggen wou en er maar een eind aan brabbeld. Niet kunnen concentreren op een gesprek. De meest grootste onzin uitkramen en daarmee andere mensen erg kwetsen.
Levensmoe zijn terwijl daar geen aanleiding voor is en er verder ook weinig gevoel bij zit.
Nu ben ik reeds een week zonder (na afbouwen) en heb nog last van vreemde pieptoon in m'n hoofd, als ik m'n ogen van links naar rechts beweeg zeggen ze "zoef zoef". Lijkt grappig maar dat is het niet. En om het minste of geringste word ik heel erg boos. Wel is het gevoel levensmoe te zijn helemaal weg.
Graag een reaktie van mensen die dit herkennen.