Mijn vorige apotheek had over een bepaald medicijn kontakt opgenomen met mijn vorige huisarts, die niet de voorschrijver was van dat medicijn.
Geen van beiden nam de moeite mij of de specialist even te bellen met de vraag waarom ik dat medicijn al jaren slikte, terwijl volgens protocol na 1 jaar gestopt moet worden.
Was goed pissig en heeft me weer het nodige gedoe gekost om het weer te regelen.
Zeer kwalijk zoiets! Dat betekent dat je dus ook echt zelf goed alert moet zijn.
Een goede samenwerking tussen je apotheek en je huisarts én de specialist is van groot belang.
Gelukkig hoef ik geen enkel medicijn te slikken, maar ik weet wel van 2 personen dat die allerlei bijwerkingen hadden van de verschillende medicijnen die werden voorgeschreven door de huisarts. Bij 1 persoon werd er door de St. Maartenskliniek geadviseerd met 1 medicijn te stoppen en een ander medicijn een lagere dosering te slikken. Deze persoon (80+) knapte er zienderogen van op, ze werd veel alerter en ze voelde zich ook veel beter. Om welke medicijnen het precies ging weet ik niet, ze had o.a. reuma. Ziek voelen door de medicijnen komt vaker voor.
Ik denk dat bepaalde combinaties helemaal niet goed zijn. De huisarts schrijft voor, maar als iemand ook nog bij verschillende specialisten loopt, krijgt diegene van iedere specialist ook weer andere medicijnen. Boodschappentassen vol worden er bij de apotheek opgehaald.
Ik heb ooit antidepressiva gekregen van een psychiater 20 jaar geleden. Het was voor de korte termijn bedoeld. Daarna is er nooit meer naar gevraagd. Ik probeer al jaren af te bouwen.
Ook mijn nieuwe huisarts heeft er nooit aandacht aan besteedt.
De patiënt weet vaak niet waar de symptomen vandaan komen ik meldde die symptomen wel aan de huisarts en zij vermoedde zelf ook niet dat het van de antidepressiva af kwam.
Ik ben het volstrekt mee eens dat medicatie om de zoveel jaar tegen het licht gehouden moet worden of dit nog nodig is. Zeker omdat door de automatisering van Huisarts en apotheek praktijken het eindeloos herhalen er gemakkelijk insluipt.
Daarnaast ben ik er op tegen om dit een APK keuring te noemen. Een mens is geen auto!!
Afhankelijk van de aandoening en het soort medicatie dient er een specifieke controle te zijn met een gedifferentieerd interval.
Bij deze controle dient er door de huisarts gekeken te worden of het middel nog nodig is , of er geen interacties zijn met andere ( ook over the counter) medicijnen. Dit laatste is bij uitstek een taak van de apotheker.
Maar ook of er geen relatieve contra indicaties zijn gekomen.
Op hoge leeftijd preventieve medicatie slikken tegen hart-vaat ziekten bij patiënten met gemetastaseerde vorm van kanker of gevorderd stadium van andere ziekten zoals Alzheimer lijkt me onzinnige zorg en kosten verhogend.
Daarnaast denk ik dat de huisarts daar inderdaad ook geen tijd voor heeft.
Dus het initiatief hiervoor komt zeker ook bij de patiënt te liggen.
In 2002, 2003 kreeg ik (oa.!) Tramal als pijnstiller voorgeschreven. Toen ik in 2017 door diabetes in het ziekenhuis terecht kwam slikte ik het nog en dat was het moment dat men zich realiseerde dat de voorgeschreven dosis Tramal te hoog was. Zo hoog dat ik nu blijvend nierletsel heb (mijn nieren werken maximaal nog maar voor 45%).
Van Tramal met oa. Neurontin ging ik in 2017 over op Oxycodon, en in 2020 op Fentanyl.
Ik heb wb. Tramal nog geprobeerd verhaal te halen - tevergeefs. In het ziekenhuis, bij de apotheek en bij de huisarts kan men niet achterhalen wie voor de te hoge dosis een handtekening zette. Ik zit (lig) met de gebakken peren.
PS de apotheek sloeg wel aan op een (normaal) hoge dosis calcium, die ik toch écht nodig bleek te hebben. Over Tramal praten ze liever niet…
Wij wonen in Canada en volgen enkele programma's via BVN, ook de uitzending over medicijn gebruik. Als je bij onze dokters kliniek een medicijn krijgt voor geschreven dan moet je na een aantal herhalingen van je medicijnen terug komen voor een check up en beslissen of je ze nog wel nodig hebt of een recept krijgt voor een ander medicijn.
Er zijn bepaalde kwalen waar je niet meer van af komt, zoals risico op jicht. Als men maar wakker wordt op de huisartsen post als er weer een kwaal bij komt. De prostaat medicijn daar kun je ook een boek over open doen!
Daarnaast ben ik er op tegen om dit een APK keuring te noemen. Een mens is geen auto!!
APK = Algemene Periodieke Keuring. Ik zie niet in waarom die term niet voor mensen kan worden gebruikt. Het is algemeen, het is periodiek en het is een keuring. Wat is daar mis mee?
Hoe zit het bij jou? Slik jij al langer medicatie en heeft er ooit een herbeoordeling plaatsgevonden?
Kort en bondig: Ja en ja. Ga ieder jaar voor controle naar de huisarts omdat ik medicijnen slik. Zowel ik als mijn huisarts vinden dat dit regelmatig moet gebeuren.
Zo’n gesprek levert de apotheek een aardig bedrag op. Alles is commercie tegenwoordig. Maar de voor schrijver, de huisarts dus, die telkens tekent voor het herhaal recept is verantwoordelijk. Dus de huisarts is verplicht om te checken of dit verlengd mag worden.
Mijn medicatie verandert nogal eens, de apotheek loopt vrijwel altijd achter in hun overzicht. Veel dokters geven niet goed door dat een medicijn gestopt is. Soms vind ik dat een apotheek ook zelf wel zaken kan bedenken. Bijvoorbeeld een zalf die maximaal 2 weken gebruikt mag worden en die een jaar later nog in hun systeem staat als actuele medicatie. Afijn ik check meestal jaarlijks wel even bij de apotheek of alles nog klopt. Als een medicijn niet meer goed zijn werk doet of de bijwerkingen te vervelend zijn dan ga ik wel in overleg met de voorschrijver.
Jaren geleden was ik vrijwilliger in een hospice. Bij binnenkomst werden de medicijnen van de cliënten bekeken door de palliatieve arts. Dat was meestal een hele waslijst. Bijvoorbeeld medicijn A wat ooit begonnen was tegen hoge bloeddruk. Na verloop van tijd kwam daar medicijn B bij voor hartklachten. Dan hadden de mensen medicijn C nodig tegen de bijwerkingen van A en B. Vanwege de vergevorderde kanker werd in de meeste gevallen besloten om bloeddruk,hart en cholesterol medicatie te stoppen. Plus de medicatie tegen de bijwerkingen daarvan. Gevolg was dat ze vaak zienderogen opknapten....
Probleem is dat als mensen ouder worden hun stofwisseling verandert. Daar moet de dosering op aangepast worden. Dat gebeurt vaak niet, meestal omdat de dokter het niet in de gaten heeft. Of omdat de patiënt zelf het wel goed vindt zo en niet door heeft dat bepaalde klachten veroorzaakt worden door medicatie.
Het is overigens soms best lastig een dokter ervan te overtuigen dat je medicatie aangepast dient te worden...
