Arbeidskorting

[grasspriet_84]

Goedemorgen allemaal,

Aangezien er ergens stond dat als je het niet eens bent met een regel van de overheid dat je hier mag ventileren. Dus dat ga ik doen

Iedere werkende Nederlander krijgt arbeidskorting. Een korting op de belasting van je brutoloon. Als je niet werkt, krijg je de arbeidskorting niet. Klinkt heel logisch toch?

Maar nu komt mijn gedachte hierover:
Er is een grote groep mensen die buiten hun eigen keuze om niet (meer) werken: mensen met een 80-100 WIA-uitkering. Zij krijgen géén arbeidskorting en betalen dus (veel) meer belasting dan de werkende Nederlander.

Ik snap de regel heel goed wanneer iemand een WW-uitkering ontvangt. Het zal bedoeld zijn als een stimulans; werken ‘loont’. Tenminste dit is iets wat ik me dan voorstel.

Maar in het geval van een 80-100 WIA ben je dus medisch arbeidsongeschikt verklaard en kun je niet (meer) deelnemen aan het arbeidsleven.

Waarom wordt hier geen onderscheid in gemaakt? Mensen met een WIA-uitkering zitten niet thuis voor hun lol en hoe graag ze misschien ook zouden willen, werken zit er niet meer in.
De groep mensen met een WW-uitkering hebben de keuze namelijk wel. Ze zijn in elk geval ‘medisch geschikt’.

Bij wie of waar moet je aankloppen om ‘een klacht’ hierover in te dienen? Of dat je dit onderwerp op de agenda van de Tweede Kamer kan krijgen? Geen idee of dit zo werkt hoor, maar de Belastingdienst zelf zegt gewoon: “Tja, maar dat is gewoon de regel vanuit de overheid”

Hoor graag jullie input.

[Moneyman]

Mensen met een WIA-uitkering zitten niet thuis voor hun lol en hoe graag ze misschien ook zouden willen, werken zit er niet meer in.
De groep mensen met een WW-uitkering hebben de keuze namelijk wel. Ze zijn in elk geval ‘medisch geschikt’.

Dit is wel veel te makkelijk. De invulling dat een WW-er de keuze heeft is echt veel te kort door de bocht. De vraag of je medische geschikt bent is maar een van de vele factoren. Waarom die nu precies doorslaggevend zou moeten zijn, licht je niet toe.

In beide groepen zitten mensen die graag zouden willen werken, maar toch niet aan de bak komen, en in beide groepen zitten ook mensen die prima zouden kunnen werken, maar dat niet willen.

Uiteindelijk is het een hele basale (politiek/ financiële) keuze: als je werkt, heb je het recht, als je niet werkt niet. Op zich helemaal niet onlogisch.

[Speedy123]

U begrijpt de arbeidskorting niet. In Nederland hebben we het systeem dat indien er geld verdient wordt, men daar belasting over betaald. Echter de kosten die iemand maakt om dat geld te verdienen, die mogen dan weer van de belasting afgetrokken worden.

Vroeger mocht je dus gemaakte kosten om te kunnen werken aftrekken van de opgelegde belasting. Dat vond de overheid omslachtig en lastig dus verzonnen zij dat je een hoop gemaakte kosten niet langer zomaar af mocht trekken maar dat je daarvoor een vast bedrag mocht aftrekken, de arbeidskorting.

De arbeidskorting is dus compensatie voor de extra kosten die iemand maakt om te kunnen werken. Als u niet werkt, dan hoeft u die kosten ook niet te maken, dus krijgt u geen arbeidskorting.

[witte angora]

Maar reiskosten zijn toch gewoon aftrekbaar, om wat te noemen? Welke kosten maken mensen dan nog meer om geld te verdienen, en wat niet aftrekbaar is?

[Moneyman]

Maar reiskosten zijn toch gewoon aftrekbaar, om wat te noemen? Welke kosten maken mensen dan nog meer om geld te verdienen, en wat niet aftrekbaar is?

Reiskosten zijn onder voorwaarden forfaitair aftrekbaar. De werkelijke reiskosten kunnen veel hoger zijn. Denk daarnaast ook aan representatiekosten en dergelijke. En er zijn nog veel meer kosten te noemen.

Om van dat gedoe af te zijn en een lijn te trekken, is die arbeidskorting in het leven geroepen.

[Speedy123]

Maar reiskosten zijn toch gewoon aftrekbaar, om wat te noemen? Welke kosten maken mensen dan nog meer om geld te verdienen, en wat niet aftrekbaar is?

Heel veel bedrijven hebben bijvoorbeeld kledingvoorschriften. Ik zat vroeger in de IT detachering. Het dragen van een pak was verplicht. Bij voorkeur donkerblauw. Combinaties mochten niet dus jasje en pantalon moesten van dezelfde stof zijn. Overhemd, bij voorkeur lichtblauw, en neutrale das waren ook verplicht net zoals nette, bijpassende schoenen. Dus moest ik diverse pakken met extra pantalons, overhemden en dassen aanschaffen. Die je ook maandelijks naar de stomerij kon brengen. Al die kosten waren aftrekbaar van de belasting, dus was het bonnetjes bewaren en aan het eind van het jaar als kosten aftrekken. Dat is nu niet meer zo.

Verder heb je te maken met zaken zoals het bijhouden van je vakgebied. Abonnementen op vakbladen, aanschaf van vak literatuur (boeken) e.d. waren gewoon aftrekbaar. Ook bonnetjes bewaren en aan het eind van het jaar aftrekken van de belasting. Zelfs zaken als een computer thuis die je ook soms voor je werk gebruikte, waren aftrekbaar.

Tegenwoordig is dat allemaal gewoon voor eigen rekening.

Reiskosten zijn overigens maar beperkt aftrekbaar. Er zitten afstand beperkingen op en ook de kilometer vergoeding is niet toereikend om daadwerkelijk de gemaakte kosten te dekken.

Werkenden maken gewoon extra kosten om te werken. En daarvoor krijgen zij een kleine vergoeding in de vorm van arbeidsaftrek.

[witte angora]

Duidelijk. Maar het zal ook duidelijk dat een schoffelaar bij de gemeente of een schoonmaker aanzienlijk minder werkgerealteerde kosten heeft als iemand die strak in het pak moet lopen, en zijn vakgebied bij moet houden. Terwijl ze hetzelfde percentage aan arbeidskorting krijgen.

Dat klopt dan toch ook niet helemaal?

[Speedy123]

Duidelijk. Maar het zal ook duidelijk dat een schoffelaar bij de gemeente of een schoonmaker aanzienlijk minder werkgerealteerde kosten heeft als iemand die strak in het pak moet lopen, en zijn vakgebied bij moet houden. Terwijl ze hetzelfde percentage aan arbeidskorting krijgen.

Dat klopt dan toch ook niet helemaal?

Dat ben ik helemaal met u eens. Het klopt zeker niet allemaal.

Zoals zoveel IT-ers heb ik geen 9 tot 5 baan. Ik moet regelmatig in de avond uren en in het weekend werken. Echter het kantoor gaat 8 uur 's avonds dicht en in het weekend is het tegenwoordig ook gesloten.

Dus heb ik thuis een professionele werkplek moeten creëren. Mijn werkgever heeft wel een professioneel leen-buro en bijbehorende stoel verschaft, heb wel een laptop van de baas maar krijg slechts een beperkte internet vergoeding.

Kosten van mijn interne netwerk, fatsoenlijke werk monitor e.d. zijn gewoon voor eigen rekening net zoals de ruimte van mijn eigen woning die in beslag genomen wordt door de werkplek. Mag ik niet (meer) aftrekken van de belasting.

[Moneyman]

Duidelijk. Maar het zal ook duidelijk dat een schoffelaar bij de gemeente of een schoonmaker aanzienlijk minder werkgerealteerde kosten heeft als iemand die strak in het pak moet lopen, en zijn vakgebied bij moet houden. Terwijl ze hetzelfde percentage aan arbeidskorting krijgen.

Dat klopt dan toch ook niet helemaal?

Dat is inderdaad altijd het nadeel van forfaitaire bedragen of percentages: ze zijn gebaseerd op een gemiddelde, en dus wijkt de realiteit vaak af.

[kuklos]

Duidelijk. Maar het zal ook duidelijk dat een schoffelaar bij de gemeente of een schoonmaker aanzienlijk minder werkgerealteerde kosten heeft als iemand die strak in het pak moet lopen, en zijn vakgebied bij moet houden. Terwijl ze hetzelfde percentage aan arbeidskorting krijgen.

Dat klopt dan toch ook niet helemaal?

Eens. Maar de keuze is om het of simpel te houden, zoals het nu is, of ingewikkeld te maken met verschillende kosten verschillende zaken en functies enzovoorts. In situatie twee kan je het wel perfect kloppend maken, maar tegen welke kosten?

[Nijogeth]

Duidelijk. Maar het zal ook duidelijk dat een schoffelaar bij de gemeente of een schoonmaker aanzienlijk minder werkgerealteerde kosten heeft als iemand die strak in het pak moet lopen, en zijn vakgebied bij moet houden. Terwijl ze hetzelfde percentage aan arbeidskorting krijgen.

Dat klopt dan toch ook niet helemaal?

Die verbruiken meer energie met hun actieve werk, dus moeten ze meer eten en drinken.

[Onkruid71]

(...)
Maar nu komt mijn gedachte hierover:
Er is een grote groep mensen die buiten hun eigen keuze om niet (meer) werken: mensen met een 80-100 WIA-uitkering. Zij krijgen géén arbeidskorting en betalen dus (veel) meer belasting dan de werkende Nederlander.

Ik snap de regel heel goed wanneer iemand een WW-uitkering ontvangt. Het zal bedoeld zijn als een stimulans; werken ‘loont’. Tenminste dit is iets wat ik me dan voorstel.

Maar in het geval van een 80-100 WIA ben je dus medisch arbeidsongeschikt verklaard en kun je niet (meer) deelnemen aan het arbeidsleven.

Waarom wordt hier geen onderscheid in gemaakt? Mensen met een WIA-uitkering zitten niet thuis voor hun lol en hoe graag ze misschien ook zouden willen, werken zit er niet meer in.
De groep mensen met een WW-uitkering hebben de keuze namelijk wel. Ze zijn in elk geval ‘medisch geschikt’.

Bij wie of waar moet je aankloppen om ‘een klacht’ hierover in te dienen? Of dat je dit onderwerp op de agenda van de Tweede Kamer kan krijgen? Geen idee of dit zo werkt hoor, maar de Belastingdienst zelf zegt gewoon: “Tja, maar dat is gewoon de regel vanuit de overheid”

Hoor graag jullie input.

Nou, bij dezen mijn input. Ik vind het bizar dat je dit op durft te schrijven.

Oneerlijk dat je meer belasting moet betalen? Vanuit dat oogpunt is het net zo oneerlijk dat mensen elke maand geld van de maatschappij krijgen terwijl ze op hun dikke reet zitten en chips zitten te eten, terwijl anderen moeten zwoegen om in hun eigen inkomen te voorzien en de uitkering van een ander te moeten betalen.

Vroeger was men dankbaar dat als men om wat voor reden dan ook niet kon werken, de maatschappij een vangnet financierde. Tegenwoordig is het alleen maar 'meer, meer, meer'. Walgelijk.

Volgens mij heb jij totaal geen idee wie er allemaal een uitkering hebben.
De beoordelingen van het UWV zijn ook vaak natte vinger werk in plaats van gebaseerd op feiten. Een dan kom je dus ook in de bijstand.

[Moneyman]

Volgens mij heb jij totaal geen idee wie er allemaal een uitkering hebben.

Je mist duidelijk het punt: Triforce spiegelt hier precies wat Grasspriet deed. Namelijk: vanuit (meestal onjuiste) aannames een mening vormen over de hele groep.

[witte angora]

Oneerlijk dat je meer belasting moet betalen? Vanuit dat oogpunt is het net zo oneerlijk dat mensen elke maand geld van de maatschappij krijgen terwijl ze op hun dikke reet zitten en chips zitten te eten, terwijl anderen moeten zwoegen om in hun eigen inkomen te voorzien en de uitkering van een ander te moeten betalen.

Gezien de manier waarop jij steeds op mij reageert zou je zomaar een van degenen kunnen zijn die mij indertijd de WAO in heeft getreiterd. Net als veel anderen de WAO in zijn getreiterd. En dan klagen dat mensen als ik een uitkering hebben?

Walgelijk.

Inderdaad. Hoop dat je nog veel meer belasting mag betalen om mensen als ik te compenseren.

[rwolters]

Duidelijk. Maar het zal ook duidelijk dat een schoffelaar bij de gemeente of een schoonmaker aanzienlijk minder werkgerealteerde kosten heeft als iemand die strak in het pak moet lopen, en zijn vakgebied bij moet houden. Terwijl ze hetzelfde percentage aan arbeidskorting krijgen.

Dat klopt dan toch ook niet helemaal?

Eens. Maar de keuze is om het of simpel te houden, zoals het nu is, of ingewikkeld te maken met verschillende kosten verschillende zaken en functies enzovoorts. In situatie twee kan je het wel perfect kloppend maken, maar tegen welke kosten?

En als je het ingewikkeld maakt open je deur weer voor fraude. Of gewoon teveel aftrekposten. Hoeveel pakken heb je nodig? Dat hangt ook weer van veel factoren af. De ene moet 2 keer in de week naar een klant in pak, de andere 5 dagen, de ene zweet veel meer en heeft dus meer pakken nodig, etc. etc. En dat is dan alleen nog maar voor pakken.

[grasspriet_84]

Wow, blijkbaar heb ik tegen wat zere benen geschopt. Ik oordeelde niet; ik stel vragen.

Ik heb nergens gezegd dat mensen met een ww-uitkering niet wíllen werken. Ik gaf alleen aan dat ik me de gedachte van de wetgeving kan voorstellen, omdat Arbeidskorting is bedacht om werken en/of langer doorwerken te stimuleren.
Dit heb ik niet bedacht, maar de wetgever.

Volgens de wetgever is iemand met een WW-uitkering medisch in staat om betaalde arbeid te kunnen verrichten.

De groep mensen met een WIA of WAO zijn door het UWV (aangewezen door de overheid) op medische gronden (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt verklaard. Voor deze groep gaat het argument van de overheid ‘stimuleren om te werken’ niet op, omdat zij dit niet meer kunnen.

Gedeeltelijk arbeidsongeschikt: je ontvangt over het gedeelte dat je betaalde arbeid verricht wél arbeidskorting en over het gedeelte uitkering niet.
Ook dit kan ik volgen rondom de bestaande regelgeving.

Volledig arbeidsongeschikt: geen arbeidskorting.

Voor deze laatste groep kan ik het argument “Arbeidskorting is een korting op je inkomstenbelasting (IB) en premie volksverzekeringen. Alle werkenden in Nederland hebben recht op deze korting. Het is bedoeld om werken of langer doorgaan met werken te stimuleren.“ niet volgen.

Mijn vraag was dan ook: waarom wordt er hier geen onderscheid gemaakt?

[Moneyman]

Wow, blijkbaar heb ik tegen wat zere benen geschopt.

Bijzonder dat je hier zere benen ziet. Ik zie vooral mensen die het simpelweg niet met je eens zijn. Maar blijkbaar is dat tegen het zere been...

Ik oordeelde niet; ik stel vragen.

Wij stelden ook vragen. Die je niet hebt beantwoord.

Ik heb nergens gezegd dat mensen met een ww-uitkering niet wíllen werken. Ik gaf alleen aan dat ik me de gedachte van de wetgeving kan voorstellen, omdat Arbeidskorting is bedacht om werken en/of langer doorwerken te stimuleren.

Dat heb je helemaal niet aangegeven, daar kom je nu pas mee. Er zijn verschillende redenen voor de arbeidskorting terug te vinden. Niet alleen "werken moet lonen", maar ook het vereenvoudigingen en compenseren van diverse kostenvergoedingen.

Voor de rest zou ik alleen maar mijn eerste reactie in dit topic herhalen, maar wellicht kun je daar gewoon eerst even op reageren.

[grasspriet_84]

Wow, blijkbaar heb ik tegen wat zere benen geschopt.

Bijzonder dat je hier zere benen ziet. Ik zie vooral mensen die het simpelweg niet met je eens zijn. Maar blijkbaar is dat tegen het zere been...

Ik oordeelde niet; ik stel vragen.

Wij stelden ook vragen. Die je niet hebt beantwoord.

Ik heb nergens gezegd dat mensen met een ww-uitkering niet wíllen werken. Ik gaf alleen aan dat ik me de gedachte van de wetgeving kan voorstellen, omdat Arbeidskorting is bedacht om werken en/of langer doorwerken te stimuleren.

Dat heb je helemaal niet aangegeven, daar kom je nu pas mee. Er zijn verschillende redenen voor de arbeidskorting terug te vinden. Niet alleen "werken moet lonen", maar ook het vereenvoudigingen en compenseren van diverse kostenvergoedingen.

Voor de rest zou ik alleen maar mijn eerste reactie in dit topic herhalen, maar wellicht kun je daar gewoon eerst even op reageren.

Dat heb ik wel aangegeven: “Ik snap de regel heel goed wanneer iemand een WW-uitkering ontvangt. Het zal bedoeld zijn als een stimulans; werken ‘loont’. Tenminste dit is iets wat ik me dan voorstel.”
Maar misschien heeft u het er niet uit kunnen halen. Excuses voor de onduidelijkheid.

Het laatste wat ik wilde overbrengen is dat ik oordeel over een groep mensen, want dat is niet wat ik bedoel.

Het ging mij puur om de wetgeving die ik niet kan volgen op de groep mensen die volledig arbeidsongeschikt zijn verklaard.

U zegt dat het naast de stimulans ook bedoeld is om kosten te compenseren. Ergens werden voorbeelden genoemd, maar weet zo 1-2-3 niet meer welke dit waren. Wat voor kosten worden er dan mee bedoeld; als het gaat om arbeidskorting.

En met ‘zeer been’ doel ik meer op wat voor toon gereageerd wordt in sommige berichten. Dat voelde als ‘aanvallend’ terwijl ik, naar mijn weten, niemand aanviel?

[Moneyman]

Voor mij is je statement in je latere post (" Ik gaf alleen aan dat ik me de gedachte van de wetgeving kan voorstellen, omdat Arbeidskorting is bedacht om werken en/of langer doorwerken te stimuleren.") iets heel anders dan je statement in je eerste post ("Het zal bedoeld zijn als een stimulans; werken ‘loont’. Tenminste dit is iets wat ik me dan voorstel."). Dat laatste is immers slechts een globale eigen gedachte, het tweede is een veel concretere verwijzing naar wetgeving.
Maar geen probleem, het is nu duidelijk wat je bedoelt.

De reacties over kosten kun je hier in het topic teruglezen.

Op jouw openingsvraag heb ik in mijn eerste reactie al gereageerd. Maar daar reageer je niet op.

[grasspriet_84]

Voor mij is je statement in je latere post (" Ik gaf alleen aan dat ik me de gedachte van de wetgeving kan voorstellen, omdat Arbeidskorting is bedacht om werken en/of langer doorwerken te stimuleren.") iets heel anders dan je statement in je eerste post ("Het zal bedoeld zijn als een stimulans; werken ‘loont’. Tenminste dit is iets wat ik me dan voorstel."). Dat laatste is immers slechts een globale eigen gedachte, het tweede is een veel concretere verwijzing naar wetgeving.
Maar geen probleem, het is nu duidelijk wat je bedoelt.

De reacties over kosten kun je hier in het topic teruglezen.

Op jouw openingsvraag heb ik in mijn eerste reactie al gereageerd. Maar daar reageer je niet op.

Daar had ik op gereageerd in een apart bericht, maar die zie ik nu nergens terug maar goed, ik doe nog een poging.

“Dit is wel veel te makkelijk. De invulling dat een WW-er de keuze heeft is echt veel te kort door de bocht. De vraag of je medische geschikt bent is maar een van de vele factoren. Waarom die nu precies doorslaggevend zou moeten zijn, licht je niet toe.

In beide groepen zitten mensen die graag zouden willen werken, maar toch niet aan de bak komen, en in beide groepen zitten ook mensen die prima zouden kunnen werken, maar dat niet willen.”

Ben ik deels met u eens. In beide groepen zitten mensen die willen werken.

Maar wanneer je 100% duurzaam arbeidsongeschikt bent verklaard door het UWV dan kún je vanwege lichamelijke en/of psychische beperkingen niet meer 65% van het inkomen verdienen die je daarvoor had. Ook al wil je het nog zo graag.

Mijn vader was stratenmaker en kreeg op 45-jarige leeftijd meerdere hartinfarcten achtereen. Grote operatie(s) en een hoop geluk zorgden dat hij het overleefde. De gevolgen van dit alles: hartfalen. De verzekeringsarts verklaarde hem ‘volledig en duurzaam arbeidsongeschikt’ vanwege het (o.a) chronische energietekort en dat de kans op volledig herstel nihil was. Daarbij oordeelt het uwv niet zozeer op de ziekte zelf maar kijkt naar het zogenaamde maatmaninkomen.
- Wat kan de persoon nog wel?
- Welke beroepen zou hij nog kunnen uitoefenen met de gestelde beperkingen?
- wat is het gemiddelde inkomen van deze beroepen?
- Hoeveel verschil zit er tussen dit gemiddelde en het laatstverdiende loon van meneer?
- Dit percentage is het percentage dat iemand arbeidsongeschikt is. Als dit ongeschiktheidspercentage 80% of hoger is iemand ‘volledig arbeidsongeschikt’

Had mijn vader na herstel van operatie nog (bij wijze van spreken) dopjes op een tube kunnen draaien? Ja. Had hij hiermee nog 65% van zijn laatstverdiende loon kunnen verdienen? Nee. Dus mijn vader was/is niet meer in staat om betaalde arbeid te verrichten. Ook al zou hij het nog zo graag willen.

Natuurlijk kan iemand met een WW-uitkering (of bijstand) ook beperkingen hebben of (chronisch) ziek zijn en dat het UWV te zwart-wit oordeelt dat deze persoon wel 65% van het maatmaninkomen kan verdienen, maar dan zou je in moeten gaan op de richtlijnen voor verzekeringsartsen in deze hele discussie en dat was mijn punt/vraag niet.

De persoon met de WW-uitkering zou volgens het UWV (!) wel lichamelijk in staat zijn om de betaalde arbeid te verrichten en dus keuze hebben om het wel of niet te doen en de persoon met de volledige WIA-uitkering heeft deze keuze niet (meer).