[ archief ] Help mij een wet te wijzigen!

[Lady1234]

Maar u bekijkt het verkeerd. Het is geen boeten voor iets wat u hebt gehad.

[yvette.pura-vida]

Maar u bekijkt het verkeerd. Het is geen boeten voor iets wat u hebt gehad.

Nou zo voelt het wel.
Het kost me tijd. Eerst dat formulier invullen. Vervolgens afspraak in het ziekenhuis. Dat loopt altijd uit. Ze zeggen niet voor niets je weet om hoe laat je er in gaat. Nooit wanneer je eruit komt. Dus minimaal 1 dag. Moet ik vrij voor vragen. De kosten die er bij komen. Sorry maar ik kan ze nergens op verhalen. En ja ik word toch terug getrokken naar het verleden. Ik wil iets afsluiten. Word elke keer gestoord in het verwerkingsproces. En elke keer opnieuw te horen krijgen. Ik snap niet wat u komt doen. Ik adviseer gewoon onbeperkt. Pffffff. Ja het is ook een principe kwestie. Ik ben gezond punt. En waarom moet dit. Niet alleen voor mij maar ook voor die andere. Ik heb er nu mijn tanden ingezet. En ik ga het af maken. Lukt het ben ik trots op mezelf. Lukt het niet dan heb ik niet zomaar mijn kop op het hakblok heb gelegd.

[moederslink]

Wat is nu voor u het grootste issue ? Dat u er iedere 3 jaar aan herinnerd wordt en u het daarom voor uw gevoel niet kunt afsluiten of dat u het hele keuren , nu nog steeds , maar onzin vindt?
In het 1e geval zijn er meerdere en snellere en andere wegen om u te helpen dit trauma te leren verwerken en in het 2e geval zou het juist voor u keer op keer een geruststelling moeten kunnen zijn dat u goedgekeurd wordt om weer 3 jaar te mogen rijden.
U zegt ook dat u uw eigen neuroloog al sinds 2011 niet meer heeft gezien , dat is nogal een tijd!
Wie bepaalt dan nu voor u dat u 100 % gezond bent?

Misschien gaat de volgende vergelijking wat mank :
stel , je hebt zware kanker gehad en bent door een hel gegaan, maar nu genezen....schoon.
U komt iedere 3 jaar nog terug bij de oncoloog die na controle zegt : " u ziet er fantastisch uit, er is niets meer ad hand " !
Dan wordt u ook steeds herinnerd aan die vreselijke tijd maar krijgt tegelijkertijd geruststelling.
Het CBR heeft hierin zn eigen grote verantwoordelijkheid en gaat uit ( en moet ook uitgaan ) van zn eigen bevindingen, temeer daar u ook geen neuroloog meer bezoekt ( of hoeft te bezoeken ).

[yvette.pura-vida]

Ik ben niet standaard. Niemand is standaard. Iedereen is anders. Net als elke letsel anders is.

U zegt het zelf al. Iedereen reageert anders op elke ziekte en voorval. En hoe moet dat beschreven worden in de wet? Moet elke aandoening in combinatie met wat dan ook beschreven worden? Nu staat er duidelijk in dat iedereen met een indicatie door een arts beoordeeld moet worden. En niemand kan u verzekeren dat u er over 5 jaar nog exact hetzelfde bent. Elk voorval heeft een oorzaak. Alleen maar goed dat die mensen gevolgd blijven worden.
Nog niet zo gek lang geleden is er met een familielid een ernstig ongeval gebeurd. Te lang geen controle gehad en achter het stuur buiten bewustzijn geraakt, 2 kilometer blijven doorrijden met de voet op het gaspedaal en bij het volgende kruispunt 2 mensen het ziekenhuis in gereden en 2 auto's total loss en eentje nog te repareren. Ik ben dus blij met de extra controles. Juist omdat je aan de buitenkant niet kan zien wat er aan de binnenkant aan de hand is.

Ik vind dat heel vervelend wat er bij u in de familie is gebeurd. Ik hoop dat de persoon in kwestie weer opgeknapt is. Beterschap met hem/haar. En ja ik snap dat u dan blij bent met die controles. Maar even kijkend naar mijn hersenbloeding. Dat kan iedereen overkomen. Hoe lullig dat ook klinkt. Het is niet dat omdat ik er een gehad heb ik een grotere kans heb op herhaling. Als ik wat ik in mijn hoofd gehad heb toen in mijn bv been had gehad. Dan had ik een blauwe plek gehad en had er niets aan de hand geweest. Daar komt het bij mij op neer. Het heeft niets beschadigd. Ik heb er niets aan overgehouden. Dat is het punt. Omdat het in mijn hoofd is gebeurd ben ik ineens een risico. Nee zo werkt het niet. Ik blijf erbij dat iedereen anders is. Dat een neuroloog moet keuren en daarin beslist hoe lang de controle blijft. en niet een wet die zegt dat je de rest van je leven een tijdbom bent. Want dan is iedereen dat. Sorry. En ik snap uw stand punt. Ik wil zeker niemand mijn mening opleggen. Ik zocht draagvlak voor mijn petitie. Iedereen die hem tekent is mooi mee genomen. Iedereen die dat niet doet. Even goede vrienden.

[yvette.pura-vida]

Wat is nu voor u het grootste issue ? Dat u er iedere 3 jaar aan herinnerd wordt en u het daarom voor uw gevoel niet kunt afsluiten of dat u het hele keuren , nu nog steeds , maar onzin vindt?
In het 1e geval zijn er meerdere en snellere en andere wegen om u te helpen dit trauma te leren verwerken en in het 2e geval zou het juist voor u keer op keer een geruststelling moeten kunnen zijn dat u goedgekeurd wordt om weer 3 jaar te mogen rijden.
U zegt ook dat u uw eigen neuroloog al sinds 2011 niet meer heeft gezien , dat is nogal een tijd!
Wie bepaalt dan nu voor u dat u 100 % gezond bent?

Misschien gaat de volgende vergelijking wat mank :
stel , je hebt zware kanker gehad en bent door een hel gegaan, maar nu genezen....schoon.
U komt iedere 3 jaar nog terug bij de oncoloog die na controle zegt : " u ziet er fantastisch uit, er is niets meer ad hand " !
Dan wordt u ook steeds herinnerd aan die vreselijke tijd maar krijgt tegelijkertijd geruststelling.
Het CBR heeft hierin zn eigen grote verantwoordelijkheid en gaat uit ( en moet ook uitgaan ) van zn eigen bevindingen, temeer daar u ook geen neuroloog meer bezoekt ( of hoeft te bezoeken ).

Issue is. Het kost teveel tijd. Door dat grapje heb ik bv van dit jaar geen motor kunnen rijden omdat het vetraagd was en fout liep bij het CBR. Terwijl ik ruim op tijd was. Het is duur en ik kan niets afsluiten. Ik vind dat reden genoeg om er een punt van te maken.

Indd dat vergelijken gaat niet goed. Kanker en een hersenbloeding zijn niet te vergelijken. De personen dicht bij mij die nu schoon zijn gaan zeker graag naar een controle. Maar dat is logisch.

Maar wie bepaald dan voor u dat u geen hersenbloeding kan krijgen? En dat u niet gekeurd moet worden? Dat u 100% gezond bent? Gaat ver he die vragen? Nou zo is dat bij mij ook

[yvette.pura-vida]

Alle neurologen zeggen dat het veilig is. Is het veilig. Hoelang moet ik dan nog boete voor iets wat ik heb gehad? Volgens de wet de rest van mijn leven Elke 3 jaar. Ik ben gezond! Keuringsartsen zeggen dat. Een wetboek keurt mij niet.

Met het eerste ben ik het maar gedeeltelijk eens, maar dat is omdat ik dus zeer bekend ben met mijn eigen pa waarbij de neuroloog ook zegt dat het veilig is. Maar dat is het niet. Daar heb ik de neuroloog ook op aangesproken. Zijn weerwoord was dat de ziekte (parkisonisme) en de bijbehorende medicijnen geen belemmering hoeven te zijn voor het rijden. Dat er wel bijwerkingen of symptonen (niet continue aanwezig) kunnen zijn waardoor het NIET veilig is om te rijden, maar dat hij die niet constateerde bij mijn vader. Dat klopt, die 10 minuten was er weinig te merken. 30 minuten later kon hij nog geen 2 minuten rechtop staan zonder zijn evenwicht te verliezen en was volledig verward. Dat valt volgens de neuroloog onder eigen verantwoordelijkheid en besef van de situatie. Dat besef is er. Heel erg zelfs. Alleen niet bij de patient zelf.

Daarom is die verplichte keuring ook zo van belang. Ik geloof jou gelijk als het bij jou overbodig is, lastig is en volledig onterecht. Prijs jezelf gelukkig. En bedenk je dat als er van de 100 mensen die gecontroleerd worden 99 zijn zoals jij, en 1 die terecht eruit gepikt wordt dat dit de moeite waard is. Was mijn vader er maar uitgepikt. Dat had een hoop 'geruzie' in de familie bespaard. Godzijdank is hij zo verstandig om, ondanks dat hij nog steeds officieel zijn rijbewijs heeft en zich heftig verzet, stiekem toch wel te beseffen dat de mensen om hem heen het beste voor hem willen. Tegenwoordig laat hij zich rijden door mijn ma, met als excuus dat zij, nu ze ook wat ouder is, de ervaring nodig heeft om scherp te blijven.

Ik vind het echt heel erg wat er met uw vader is gebeurd. En ik prijs mij natuurlijk gelukkig. Ik dank god op mijn blote knietjes dat ik er zo uit ben gekomen. Maar dan nog blijf ik erbij dat ze naar de persoon zelf moeten kijken. Fijt blijft dat niet iedereen hetzelfde is. Ok de neuroloog heeft een grote inschattingsfout gemaakt in het geval van uw vader. Maar iedereen maakt fouten. Daarnaast begrijp ik dat uw vader medicijne slikt voor (parkisonisme) zoals u zei. Ik mankeer niets. Heb geen medicijnen. Ik ben net 40 jaar. Als ze de wet zo aanpassen dat de neuroloog ( die van jezelf of van het CBR maakt niet uit) ) het laatste woord heeft. Wordt iedereen per persoon beoordeeld en niet bijelkaar gepakt onder 1 noemer. Ja er worden fouten gemaakt. Dat is overal bij iedereen en in elk beroep. Maar dat is 1 persoon die een fout maakt. Die consequenties voor uw vader zijn dan al erg genoeg. Daar hoeven niet nog meer mensen onder te lijden. Nogmaals sterkte met uw vader.

[moederslink]

Wat is nu voor u het grootste issue ? Dat u er iedere 3 jaar aan herinnerd wordt en u het daarom voor uw gevoel niet kunt afsluiten of dat u het hele keuren , nu nog steeds , maar onzin vindt?
In het 1e geval zijn er meerdere en snellere en andere wegen om u te helpen dit trauma te leren verwerken en in het 2e geval zou het juist voor u keer op keer een geruststelling moeten kunnen zijn dat u goedgekeurd wordt om weer 3 jaar te mogen rijden.
U zegt ook dat u uw eigen neuroloog al sinds 2011 niet meer heeft gezien , dat is nogal een tijd!
Wie bepaalt dan nu voor u dat u 100 % gezond bent?

Misschien gaat de volgende vergelijking wat mank :
stel , je hebt zware kanker gehad en bent door een hel gegaan, maar nu genezen....schoon.
U komt iedere 3 jaar nog terug bij de oncoloog die na controle zegt : " u ziet er fantastisch uit, er is niets meer ad hand " !
Dan wordt u ook steeds herinnerd aan die vreselijke tijd maar krijgt tegelijkertijd geruststelling.
Het CBR heeft hierin zn eigen grote verantwoordelijkheid en gaat uit ( en moet ook uitgaan ) van zn eigen bevindingen, temeer daar u ook geen neuroloog meer bezoekt ( of hoeft te bezoeken ).

Indd daar gaat iets niet goed. Kanker en een hersenbloeding zijn niet te vergelijken. De personen dicht bij mij die nu schoon zijn gaan zeker graag naar een controle. Maar dat is logisch.

Maar wie bepaald dan voor u dat u geen hersenbloeding kan krijgen? En dat u niet gekeurd moet worden? Dat u 100% gezond bent? Gaat ver he die vragen? Nou zo is dat bij mij ook

Of ik wel of geen hersenbloeding ga krijgen " bepaalt " uiteraard niemand
Is dat wel het geval dan zal ook ik regelmatig gekeurd moeten worden en dan graag zelfs.
Ik kan als niet arts zijnde niet de juiste consequenties overzien.
En ik wil dus geen potentieel gevaar op de weg zijn.

U gaat voorbij aan mijn opmerking dat u uw neuroloog al sinds 2011 niet meer hebt gezien en mijn vraag wat nu voor u het grootste issue is.
Zover ik u nu begrepen hebt vindt u uzelf gezond en bepaalt u en u alleen dat u gezond bent ( of wilt u dat alleen bepalen ) .
Ik ben het niet met u eens in deze.

En u kunt op een andere manier ( leren ) omgaan met dit trauma uit uw verleden.
Het e.e.a is ook door anderen al geschreven.

[yvette.pura-vida]

Wat is nu voor u het grootste issue ? Dat u er iedere 3 jaar aan herinnerd wordt en u het daarom voor uw gevoel niet kunt afsluiten of dat u het hele keuren , nu nog steeds , maar onzin vindt?
In het 1e geval zijn er meerdere en snellere en andere wegen om u te helpen dit trauma te leren verwerken en in het 2e geval zou het juist voor u keer op keer een geruststelling moeten kunnen zijn dat u goedgekeurd wordt om weer 3 jaar te mogen rijden.
U zegt ook dat u uw eigen neuroloog al sinds 2011 niet meer heeft gezien , dat is nogal een tijd!
Wie bepaalt dan nu voor u dat u 100 % gezond bent?

Misschien gaat de volgende vergelijking wat mank :
stel , je hebt zware kanker gehad en bent door een hel gegaan, maar nu genezen....schoon.
U komt iedere 3 jaar nog terug bij de oncoloog die na controle zegt : " u ziet er fantastisch uit, er is niets meer ad hand " !
Dan wordt u ook steeds herinnerd aan die vreselijke tijd maar krijgt tegelijkertijd geruststelling.
Het CBR heeft hierin zn eigen grote verantwoordelijkheid en gaat uit ( en moet ook uitgaan ) van zn eigen bevindingen, temeer daar u ook geen neuroloog meer bezoekt ( of hoeft te bezoeken ).

Indd daar gaat iets niet goed. Kanker en een hersenbloeding zijn niet te vergelijken. De personen dicht bij mij die nu schoon zijn gaan zeker graag naar een controle. Maar dat is logisch.

Maar wie bepaald dan voor u dat u geen hersenbloeding kan krijgen? En dat u niet gekeurd moet worden? Dat u 100% gezond bent? Gaat ver he die vragen? Nou zo is dat bij mij ook

Of ik wel of geen hersenbloeding ga krijgen " bepaalt " uiteraard niemand
Is dat wel het geval dan zal ook ik regelmatig gekeurd moeten worden en dan graag zelfs.
Ik kan als niet arts zijnde niet de juiste consequenties overzien.
En ik wil dus geen potentieel gevaar op de weg zijn.

U gaat voorbij aan mijn opmerking dat u uw neuroloog al sinds 2011 niet meer hebt gezien en mijn vraag wat nu voor u het grootste issue is.
Zover ik u nu begrepen hebt vindt u uzelf gezond en bepaalt u en u alleen dat u gezond bent.
Ik ben het niet met u eens in deze.

En u kunt op een andere manier ( leren ) omgaan met dit trauma uit uw verleden.
Het e.e.a is ook door anderen al geschreven.

Sorry u had al gereageerd. Ik had hem al aangepast. Zie hier boven

[moederslink]

De punten zijn dus :
- het is duur
- het kost tijd
- u kunt niks ' afsluiten '

Yvette, het is 1 x per 3 jaar !
Dat is qua geld en tijd toch wel te doen?
Het ' afsluiten ' , daar kunt u een andere weg en hulp in zoeken.

Ik merk dat u zich vastbijt in uw weerstand.
Sorry , maar ik kan u niet verder meer op weg helpen dan wat ik al aangedragen heb.
Ik wens u het beste!

[moederslink]

Nog 1 ding :
denk niet dat ik het niet erg vind wat er met u gebeurd is en dan ook nog geen 40 jaar zijn.
Probeer het te accepteren alsjeblieft en doe wat nodig is en/ of gevraagd wordt.....

[yvette.pura-vida]

De punten zijn dus :
- het is duur
- het kost tijd
- u kunt niks ' afsluiten '

Yvette, het is 1 x per 3 jaar !
Dat is qua geld en tijd toch wel te doen?
Het ' afsluiten ' , daar kunt u een andere weg en hulp in zoeken.

Ik merk dat u zich vastbijt in uw weerstand.
Sorry , maar ik kan u niet verder meer op weg helpen dan wat ik al aangedragen heb.
Ik wens u het beste!

Indd ik heb me vastgebeten. Ik laat pas los als ik straks van de politiek een ja of nee krijg. Sorry. Ik verplicht u tot niks. En wens ook u het beste

[witte angora]

Tot nu toe heb je 404 handtekeningen van de benodigde 40.000. Op het forum vind je ook maar weinig steun. Zou je niet eens accepteren dat de maatschappij gewoon 'NEE' tegen jouw petitie zegt?