[ archief ] Betaling tandartsrekening in termijnen kost € 47,38 extra

[Julie4444]

Er is dus een reele kans dat dit onder dezelfde regeling valt als incassokosten.

Je weet het zelf dus niet eens. Waarom dan toch volhouden dat het onder incassokosten valt?

Het heeft wel met een wanbetalers te maken. Het gaat hier tenslotte om mensen die hun rekeningen niet voor de vervaldatum kunnen voldoen.

Nou en? Een moordenaar, kinderverkrachter, en dief hebben allemaal iets met criminele activiteit te maken, maar toch worden ze anders gestraft. Het is de klant die hier kiest voor een financieel product. Als hij zou verzuimen te betalen of zich niet aan de regeling (gekozen product houdt), dan pas betreft het een wanbetaler.

Yup. Maar áls we Afla's logica volgen geldt er dus ook een minimum van € 40, voor rekeningen van bijvoorbeeld € 60 of € 100. Tel uit je winst.

Het is een maximum. Anders graag een uitleg waarom voor een hoofdsom van € 100 ook best € 50, € 100, € 200, € 500, ect. gevraagd mag worden.

Incassokosten voor lage vorderingen worden bepaald door 15% van de hoofdsom te nemen of een minimum van € 40 voor bedragen waar 15% minder is dan € 40. Dit heeft nog steeds niets met TS en de regeling te maken en zelf kun je het ook niet hardmaken. NERGENS heb ik een wet gezien die stelt dat geld vragen voor een financieel product zoals een betalingsoptie niet mag.

Anders kunnen we ook wel gaan zeuren over dat een aantal andere betaalmethoden extra kosten met zich meebrengen. Dit is niet anders. Hier is de methode "betalen in termijnen" en dat kost extra. Nou en? Dat mag gewoon.

[vroem]

als je met iemand een afspraak voor een betalingsregeling maakt is dat volgens mij niets anders dan dat je een nieuwe betaaltermijn, of zelfs termijnen overeenkomt, van wanbetaling is dan pas sprake wanneer de regeling niet volgens afspraak wordt nagekomen. Of dat dan onder incassokosten valt , juridisch gezien , betwijfel ik dan. Maar daar kan lang over gesoebat worden en woordspelletjes gedaan met hoe het geformuleerd is, het is niet duidelijk bepaald. toch?

[Moneyman]

Klopt, het is niet duidelijk. En dat is ook exact wat Alfatrion zegt... dus ik snap de felle reactie van Jullie4444 niet zo.

Feit is dat je op twee manieren naar deze regelingskosten kunt kijken, en dat niemand met de wet in de hand een klip en klaar antwoord op kant geven. En daar is iedereen het over eens, alleen heeft niet iedereen dat door......

[alfatrion]

Klopt, het is niet duidelijk. En dat is ook exact wat Alfatrion zegt... dus ik snap de felle reactie van Jullie4444 niet zo.

Is dat niet overduidelijk? Jullie4444 neemt heel stellig een standpunt in, maar kan dat standpunt niet onderbouwen met een steekhoudend betoog.

Het wel of niet mogen berekenen van regelingskosten is inderdaad een schimmig gebied. Je kunt enerzijds zeggen dat het de contractsvrijheid van een schuldeiser is om op bepaalde voorwaarden een betalingsregeling te accepteren. Tegelijk schurkt het heel dicht aan tegen de al eerder aangehaalde artikelen uit Boek 6 BW en het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten.

Indien het treffen van een betalingsregeling geen buitengerechtelijke werkzaamheden zijn, dan kan een schuldeiser onder het maximum van € 40 voor een vordering tot € 266,67 uitkomen door deze middels een dergelijke regeling in meerdere betalingen op te knippen en daar apart voor te gaan aanmanen. Voor iedere betaling van € 50 euro kun je dan apart € 40 in rekening brengen, zodat je voor een vordering van € 266,67 in totaal als € 240 aan kosten in rekening kunt brengen. Dat lijkt mij niet de bedoeling.

Indien het treffen van een betalingsregeling wel buitengerechtelijke werkzaamheden zijn, dan is er een groot verschil tussen het vooraf en achteraf treffen van een dergelijke regeling.

Weet u dat: (...) er volgens de WIK geen andere kosten bij debiteur in rekening mogen worden gebracht: administratiekosten, dossierkosten, maar ook gemaakte kosten t.b.v. informatievoorziening (bijv. KvK, Kadaster), debiteurenbezoek, betalingsregeling mogen niet apart in rekening worden gebracht en maken integraal onderdeel uit van de 15% met een minimum van €40,00;

Bron: http://www.bosincasso.nl/wik/weetjeswik.php

Incassokosten voor lage vorderingen worden bepaald door 15% van de hoofdsom te nemen of een minimum van € 40 voor bedragen waar 15% minder is dan € 40.

Tussen a) een maximum van 15% met een minimum van € 40 en b) een minimum van € 40 zit een heel groot verschil. In het eerste geval mag er voor een vordering tot € 266,67 nooit meer in rekening gebracht worden dan € 40 en in het laatste geval mag er nooit minder dan € 40 worden afgesproken. Met een concreet voorbeeld van een vordering van € 200 heb ik het dus (geheel terecht en correct) over een maximum van € 40. Meer mag namelijk niet!!!

[16again]

ook moet ik nog eens 1% over de hoofdsom betalen als maandelijkse rentevergoeding (€ 12,876 = € 214,60 / 100 = € 2,146 x 6 maanden).

Is dat de juiste manier van berekenen van de rente?
Na 5 maanden is vijf zesde afgelost, maar betaal je nog steeds rente over het volledige bedrag.

[Moneyman]

Klopt, het is niet duidelijk. En dat is ook exact wat Alfatrion zegt... dus ik snap de felle reactie van Jullie4444 niet zo.

Is dat niet overduidelijk? Jullie4444 neemt heel stellig een standpunt in, maar kan dat standpunt niet onderbouwen met een steekhoudend betoog.

Dat zal inderdaad de reden zijn.

Het wel of niet mogen berekenen van regelingskosten is inderdaad een schimmig gebied. Je kunt enerzijds zeggen dat het de contractsvrijheid van een schuldeiser is om op bepaalde voorwaarden een betalingsregeling te accepteren. Tegelijk schurkt het heel dicht aan tegen de al eerder aangehaalde artikelen uit Boek 6 BW en het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten.

Indien het treffen van een betalingsregeling geen buitengerechtelijke werkzaamheden zijn, dan kan een schuldeiser onder het maximum van € 40 voor een vordering tot € 266,67 uitkomen door deze middels een dergelijke regeling in meerdere betalingen op te knippen en daar apart voor te gaan aanmanen. Voor iedere betaling van € 50 euro kun je dan apart € 40 in rekening brengen, zodat je voor een vordering van € 266,67 in totaal als € 240 aan kosten in rekening kunt brengen. Dat lijkt mij niet de bedoeling. Indien het treffen van een betalingsregeling wel buitengerechtelijke werkzaamheden zijn, dan is er een groot verschil tussen het vooraf en achteraf treffen van een dergelijke regeling.

Er zit een groot verschil tussen een situatie waarin de schuldenaar zélf om een regeling vraagt en waarbij de schuldeiser daar (onder voorwaarden) mee akkoord gaat, en een situatie waarin een schuldeiser op eigen initiatief dergelijke constructies creëert. De eerste situatie is een niet gereguleerd gebied, de tweede situatie is evident in strijd met de gedachte achter het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten, op dezelfde manier als ook het "stapelen" van vorderingen met bijbehorende incassokosten niet is toegestaan.

Weet u dat: (...) er volgens de WIK geen andere kosten bij debiteur in rekening mogen worden gebracht: administratiekosten, dossierkosten, maar ook gemaakte kosten t.b.v. informatievoorziening (bijv. KvK, Kadaster), debiteurenbezoek, betalingsregeling mogen niet apart in rekening worden gebracht en maken integraal onderdeel uit van de 15% met een minimum van €40,00;

Bron: http://www.bosincasso.nl/wik/weetjeswik.php

Incassokosten voor lage vorderingen worden bepaald door 15% van de hoofdsom te nemen of een minimum van € 40 voor bedragen waar 15% minder is dan € 40.

Tussen a) een maximum van 15% met een minimum van € 40 en b) een minimum van € 40 zit een heel groot verschil. In het eerste geval mag er voor een vordering tot € 266,67 nooit meer in rekening gebracht worden dan € 40 en in het laatste geval mag er nooit minder dan € 40 worden afgesproken. Met een concreet voorbeeld van een vordering van € 200 heb ik het dus (geheel terecht en correct) over een maximum van € 40. Meer mag namelijk niet!!!

Helemaal correct.

[alfatrion]

Het is wachten op jurisprudentie of wetgeving.

[witte angora]

Jurisprudentie of wetgeving om uitgestelde betalingen, of betalen in termijnen te regelen? Ik kan me niet voorstellen dat er helemaal niets geregeld is.

De betaalde rente bijvoorbeeld is aan een maximum gebonden. Als het waar is dat, na aflossen van 5/6 deel van de hoofdsom, er nog steeds 1% rente per maand over de hoofdsom aan rente wordt berekend, dan is het duidelijk dat dat niet klopt. Dan praten we over een rente van 6% per maand over het werkelijk uitstaande bedrag, oftewel 72% per jaar. Terwijl het maximum 14% is.

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen ... ntage.html

[witte angora]

Ben even verder gaan snuffelen, maar betalingsregelingen, waarbij een extra vergoeding gevraagd wordt zijn volgens mij gewoon mogelijk.

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen ... isers.html

Blijft over of er een vergoeding gevraagd mag worden voor het betalen in termijnen. En volgens mij mag dat. Een bedrijf (verzekeraar bijvoorbeeld) mag ook korting geven als er niet per maand maar per half jaar of per jaar betaald wordt; het omgekeerde, een toeslag als er niet in één keer betaald wordt, lijkt me dan ook toegestaan. Een bedrijf mag ook korting geven als er per automatische incasso wordt betaald, of een toeslag vragen als het via een acceptgiro gaat. Het is allemaal toegestaan.

In dit geval komt er een toeslag boven de hoofdsom omdat er in termijnen betaald wordt. Incassowetgeving staat hier vooralsnog helemaal buiten.

Ik denk niet dat het nodig is te wachten op jurisprudentie; die komt er volgens mij niet.

[alfatrion]

Jurisprudentie of wetgeving om uitgestelde betalingen, of betalen in termijnen te regelen?

Nee, om duidelijkheid te scheppen.

De betaalde rente bijvoorbeeld is aan een maximum gebonden

Dat maximum geld voor consumentkredieten. De 1% per maand heeft betrekking op de openstaande schuld. (6% per maand = 101% op jaarbasis {1.06^12}; je vergeet de rente over rente)

Een bedrijf mag ook korting geven als er per automatische incasso wordt betaald, of een toeslag vragen als het via een acceptgiro gaat.

Hooguit de directe kosten mogen in rekening worden gebracht (art. 6:230k lid 1 BW). In het geval dat de schuldeiser een bankrekening bij de ING heeft is dat voor een acceptgiro 30 cent.

En volgens mij mag dat. Een bedrijf (verzekeraar bijvoorbeeld) mag ook korting geven als er niet per maand maar per half jaar of per jaar betaald wordt; het omgekeerde, een toeslag als er niet in één keer betaald wordt, lijkt me dan ook toegestaan.

Dit zijn voorbeelden waar dit vooraf afgesproken is. Die situatie is duidelijk. Maar hoe zit het als iemand achteraf, met zijn rug tegen de muur, zo'n afspraak maakt?

[Julie4444]

Ben even verder gaan snuffelen, maar betalingsregelingen, waarbij een extra vergoeding gevraagd wordt zijn volgens mij gewoon mogelijk.

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen ... isers.html

Blijft over of er een vergoeding gevraagd mag worden voor het betalen in termijnen. En volgens mij mag dat. Een bedrijf (verzekeraar bijvoorbeeld) mag ook korting geven als er niet per maand maar per half jaar of per jaar betaald wordt; het omgekeerde, een toeslag als er niet in één keer betaald wordt, lijkt me dan ook toegestaan. Een bedrijf mag ook korting geven als er per automatische incasso wordt betaald, of een toeslag vragen als het via een acceptgiro gaat. Het is allemaal toegestaan.

In dit geval komt er een toeslag boven de hoofdsom omdat er in termijnen betaald wordt. Incassowetgeving staat hier vooralsnog helemaal buiten.

Ik denk niet dat het nodig is te wachten op jurisprudentie; die komt er volgens mij niet.

+1.

[witte angora]

Dit zijn voorbeelden waar dit vooraf afgesproken is. Die situatie is duidelijk. Maar hoe zit het als iemand achteraf, met zijn rug tegen de muur, zo'n afspraak maakt?

Als het in de algemene voorwaarden staat, is zo'n regeling vooraf afgesproken. Klant wil een behandeling, tandarts wil betaling conform de algemene voorwaarden. Door in de stoel te gaan zitten en akkoord te gaan met de voorgestelde behandeling gaat de klant een overeenkomst aan met inachtneming van de algemene voorwaarden.

[witte angora]

Een bedrijf mag ook korting geven als er per automatische incasso wordt betaald, of een toeslag vragen als het via een acceptgiro gaat.

Hooguit de directe kosten mogen in rekening worden gebracht (art. 6:230k lid 1 BW). In het geval dat de schuldeiser een bankrekening bij de ING heeft is dat voor een acceptgiro 30 cent.

Niettemin mag een schuldeiser dus gemaakte kosten in rekening brengen, daar ben je het toch wel mee eens? Dat geldt dus ook voor betalingsregelingen. Als de schuldeiser kosten maakt lijkt het mij niet logisch dat die kosten voor rekening komen van diezelfde schuldeiser.

Je wilt toch niet toe naar een situatie dat een tandarts tarieven geeft met een korting van 10% bij directe betaling, en zonder korting bij betaling in termijnen? Dan heb je hetzelfde effect namelijk.

[alfatrion]

Als het in de algemene voorwaarden staat, is zo'n regeling vooraf afgesproken. Klant wil een behandeling, tandarts wil betaling conform de algemene voorwaarden. Door in de stoel te gaan zitten en akkoord te gaan met de voorgestelde behandeling gaat de klant een overeenkomst aan met inachtneming van de algemene voorwaarden.

Neen. De tandarts moet de algemene voorwaarden van toepassing verklaren op de overeenkomst en voldoen aan zijn informatieplicht. Maar ik doelde meer op het situaties waarbij dit onvoorwaardelijk van invloed is op de verplichtingen van partijen. Dus bijvoorbeeld als je bij de koop van een auto kunt kiezen tussen a) ter plekke betalen of b) in termijnen betalen.

Als de schuldeiser kosten maakt lijkt het mij niet logisch dat die kosten voor rekening komen van diezelfde schuldeiser.

Het gaat er niet of er kosten inrekening mogen worden, maar of daaraan voorwaarden zijn verbonden. Op het moment dat het gaat op kosten ter verkrijging van voldoening van een geldsom dan schrijft dat de wet o.a. een maximum voor. Ratio daarbij is dat een schuldeiser de kosten niet eindeloos zou mogen laten op lopen.

[witte angora]

Die keuze maak je ingeval je naar de tandarts gaat op het moment dat je een afspraak maakt. Doorgaans krijg je een controle, 9 van de 10 keer volgt de behandeling later pas. Tijd zat om te bekijken of je het als klant kunt betalen, wilt betalen en hoe te betalen. En als je van tevoren weet dat je het niet kunt betalen, kun je van tevoren al overleggen wat je het beste kan doen.

Het gaat er bij mij niet in dat je een afspraak maakt, en er dan een paar dagen later, of zelfs een paar weken later, pas ná de behandeling, er achter komt dat je het niet kon betalen. Zeker niet nu we op 10 juni zitten, terwijl het vakantiegeld net twee weken binnen is.