De auto heb ik na de overeenkomst gekocht. Mijn moeder heeft me wat geld toegestopt, ik had nog een klein spaarpotje en de rest heb ik geleend van mijn nieuwe vriend. Ik vind dus dat de beslaglegging op de auto onredelijk is en heb dit inmiddels ook schriftelijk kenbaar gemaakt aan de belastingdienst.
Mijn nieuwe vriend woont niet bij mij, maar nog bij zijn ouders. hij studeert nog op het ROC en i.v.m. de sanering is het ook niet verstandig dat hij bij mij intrekt. Vandaar.
Tja, zo komt de aap uiteindelijk uit de mouw.
TS heeft zichzelf in de problemen gebracht. Een beroep op onredelijkheid van de belastingdienst snijdt, wat mij betreft, geen hout.
TS mag nog van geluk spreken dat de bewindvoerder schuldhulpverlening 'de stekker er niet uit trekt'. Ik vraag mij overigens af of TS de bewindvoerder ingelicht heeft over het gedoe met de belastingdienst.
Immers, zij heeft zich niet gehouden aan de voorwaarden die aan de schuldsanering verbonden zijn. Zij heeft, naast een (verzwegen) spaarpotje ook nog een schuld gemaakt.
Overigens dikke kans dat de bewindvoerder een briefje krijgt van de belastingdienst dat de openstaande schuld lager is geworden door de executieverkoop van de auto.
Met als gevolg dat zij over niet al te lange tijd verzocht wordt zich te melden bij de bewindvoerder voor een pittig gesprek.
In de situatie van TS raadt ik haar aan haar verlies te nemen, er verder niet al te veel 'herrie' over te maken en hopen/bidden dat alles met een sisser af zal lopen.