rmhartwig schreef:Ik vind dat als een kind zijn ouder uit de ouderlijke macht zet hij of zij bij de wet gelijk afziet van zijn of haar kindsdeel en dat de ouder daar niet voor naar de notaris hoeft.
Dat mag je vinden. Maar ik vind dat niet. Er zijn een hoop argumenten waarom dit niet zo is. Er kunnen namelijk ook verschillende redenen zijn waarom iemand uit de ouderlijke macht is ontheft of zelfs ontzet. En bij lang niet alle redenen is het gewenst dat dan (automatisch) het kind onterft wordt. Daarom is het logisch dat je nog expliciet moet aangeven of je je kind zou willen onterven.
Bovendien zijn er voor dit onterven ook nog verschillende 'smaken'. Voor het beste effect kun je namelijk beter niet simpel onterven, maar kun je beter werken met een legaat voor degenen die je wel iets zou willen nalaten. Bij onterven blijft je kind recht houden op de legitieme portie van de nalatenschap. Maar legaten worden al bepaald vóór de vaststelling van de nalatenschap. Met legaten kun je de nalatenschap dus veel kleiner maken, zodat ook de legitieme portie die je kind kan opeisen veel kleiner wordt.
Los daarvan kun je je natuurlijk ook afvragen of je kind überhaupt aanspraak zou willen maken op de nalatenschap. Maar dat hangt helemaal van de situatie af.
Zo is het en dat geeft na het overlijden dus nog eens heel veel gedoe tussen de nabestaanden. Wil TS dat wel?
Volgens mij is van belang welke erfgenamen er nog meer zijn en wat de leeftijden zijn (ook van TS). In een paar jaar kan er veel veranderen, ook ten goede.
Als er maar één kind is en geen nieuwe partner, is het een mogelijkheid om het grootste deel aan een goed doel na te laten en de legitieme portie aan het kind, en om een afwikkelingsbewinvoerder buiten de familie te benoemen. Dat geeft de minste scheve gezichten.
Komt er ooit een nieuwe partner, moet een nieuw testament gemaakt worden.
