bliemertje schreef:Bericht door Chocomelk » 26 feb 2014 13:24
Jantje7 schreef:
Waarom moest en moet de gemeenschap opdraaien voor kosten die makkelijk te verhalen zijn bij de vader van uw dochter. Ook hij heeft t.o.v. de maatschappij verplichtingen, dus niet alleen de lusten maar ook de lasten.
Als u achterwegen laat de gegevens door te geven hoop ik dat u gekort wordt op uw uitkering....
Dat vind ik een hele heftige reactie, u kan niet oordelen wat daar aan de hand is en waarom
deze vrouw niets met de vader van het kind te doen wil hebben, dat zal niet voor niets zijn.Chocomelk Berichten: 11379Geregistreerd: 30 nov 2009 18:14
das geen heftige reactie.
waarom moet de ene 100.000 euro schokken aan alimentatie
en de andere lacht zich dood en rijd een dikke auto
So what ?
Wat wil je nu met dit bericht zeggen ?
Iedere situatie is anders maar dat blijkt bij u niet binnen te komen ?
Isabel1 schreef:wat hier denk ik uitmaakt is of op de geboorte acte van het kind de naam van de vader staat n of die het kind erkend heeft.
Als je die toen niet ingevuld hebt dan ligt het heel anders dan als je dat toen wel gedaan hebt.
isabel
Dat erkennen kan je afdwingen als moeder, ook veel later wel volgens mij. En ze kent de vader zo te lezen, aangezien ze 15 jaar na dato nog een redelijke schatting van zijn gemoedstoestand kan doen.
Zij heeft de plicht om alles naar waarheid in te vullen bij aanvraag van de uitkering, en dan zal ze met de billen bloot moeten.
sjohie schreef:
Dat erkennen kan je afdwingen als moeder, ook veel later wel volgens mij. En ze kent de vader zo te lezen, aangezien ze 15 jaar na dato nog een redelijke schatting van zijn gemoedstoestand kan doen.
Zij heeft de plicht om alles naar waarheid in te vullen bij aanvraag van de uitkering, en dan zal ze met de billen bloot moeten.
Stel het gaat om een verkrachting dan zou ik absoluut niet willen
hebben dat de verwekker contakt heeft met mijn kind. (vader kan ik het niet noemen)
Als je niet zeker weet WIE de vader is hoe wil je dat erkennen afdwingen dan ?
sjohie schreef:
Dat erkennen kan je afdwingen als moeder, ook veel later wel volgens mij. En ze kent de vader zo te lezen, aangezien ze 15 jaar na dato nog een redelijke schatting van zijn gemoedstoestand kan doen.
Zij heeft de plicht om alles naar waarheid in te vullen bij aanvraag van de uitkering, en dan zal ze met de billen bloot moeten.
Stel het gaat om een verkrachting dan zou ik absoluut niet willen
hebben dat de verwekker contakt heeft met mijn kind. (vader kan ik het niet noemen)
Als je niet zeker weet WIE de vader is hoe wil je dat erkennen afdwingen dan ?
darjulis schreef:@ ruud_a, ja!, ik heb altijd keihard gewerkt, aan mezelf en als werknemer. Hard werken betekent niet alleen als je inkomen krijgt. Het moederschap, alleenstaand of niet, is ook werk. Ook al hoefde ik toen de eerste vijf jaren van mijn kind, niet te werken, heb ik me ingezet als vrijwilliger. Ik heb die ervaringen ook schaamteloos en met trots op mijn CV gezet. Iedereen die het wilde horen vertelde ik wat ik verder wou met mijn leven. Voor mijn kind zorgen, aan mezelf blijven werken, mijn eigen geld blijven verdienen zodat ik voor niemand een last of zorg zou zijn ...voor ieders informatie, ik vroeg een uitkering aan, omdat ik twee weken na de geboorte van mijn kind te horen kreeg dat er geen opvang was, terwijl ik al aan het begin van mijn zwangerschap had ingeschreven voor opvang en volop bleef solliciteren tijdens mijn werk en nadat mijn toenmalige werkgever mijn contract niet meer wou verlengen... Heel makkelijk dus om aan te nemen dat ik voor mijn zwangerschap niet heb gewerkt. Toen ik minder uren ging werken, niet mijn eigen keus, maar omdat subsidie minder werd, had ik een extra baan genomen. Helaas was die ook gestopt door bezuinigingen. Ik heb dus altijd voor mezelf gezorgd en alleen hulp gevraagd wanneer het echt nodig was. Zelfs toen ik door bezuinigingen mijn eerste baan was kwijtgeraakt, bleef ik tot het einde toe werken en niet ziek gemeld zoals andere collega's. Dus ja, met of zonder volledige uitkering, tijdens en na mijn studie, vrijwilligerswerk of betaald, voor en na mijn zwangerschap, heb ik altijd gewerkt.
15 jaar geleden toen ik zwanger raakte heb ik een uitkering aangevraagd. Ik heb hiervan ongeveer zeven jaar volledig van gebruik gemaakt.
voor ieders informatie, ik vroeg een uitkering aan, omdat ik twee weken na de geboorte van mijn kind te horen kreeg dat er geen opvang was
en nadat mijn toenmalige werkgever mijn contract niet meer wou verlengen
dan had u dus recht op WW??
Zeg, heb jij niets te doen ofzo?
Durjalis: knoop goed in je oren dat je nooit verantwoording af hoeft te leggen aan mensen die je nog nooit gezien hebt (en die hun oordeel al klaar hebben).
En waarom zou TS niet bezwaar kunnen maken op morele gronden? Als zij het eerlijk spelen wil kan ze dit toch doen? Een stevige brief schrijven waarin ze aangeeft dat ze dit echt uit de tijd vind, misschien een kopietje naar de krant of naar één of andere minister of een kamerlid? Als de gemeente dit dan afwijst, kan zij alsnog de gegevens van de vader doorgeven, maar heeft zij gevoelsmatig in ieder geval alles gedaan om hulp van de vader te voorkomen.
darjulis schreef:@ ruud_a, ja!, ik heb altijd keihard gewerkt, aan mezelf en als werknemer. Hard werken betekent niet alleen als je inkomen krijgt. Het moederschap, alleenstaand of niet, is ook werk. Ook al hoefde ik toen de eerste vijf jaren van mijn kind, niet te werken, heb ik me ingezet als vrijwilliger. Ik heb die ervaringen ook schaamteloos en met trots op mijn CV gezet. Iedereen die het wilde horen vertelde ik wat ik verder wou met mijn leven. Voor mijn kind zorgen, aan mezelf blijven werken, mijn eigen geld blijven verdienen zodat ik voor niemand een last of zorg zou zijn ...voor ieders informatie, ik vroeg een uitkering aan, omdat ik twee weken na de geboorte van mijn kind te horen kreeg dat er geen opvang was, terwijl ik al aan het begin van mijn zwangerschap had ingeschreven voor opvang en volop bleef solliciteren tijdens mijn werk en nadat mijn toenmalige werkgever mijn contract niet meer wou verlengen... Heel makkelijk dus om aan te nemen dat ik voor mijn zwangerschap niet heb gewerkt. Toen ik minder uren ging werken, niet mijn eigen keus, maar omdat subsidie minder werd, had ik een extra baan genomen. Helaas was die ook gestopt door bezuinigingen. Ik heb dus altijd voor mezelf gezorgd en alleen hulp gevraagd wanneer het echt nodig was. Zelfs toen ik door bezuinigingen mijn eerste baan was kwijtgeraakt, bleef ik tot het einde toe werken en niet ziek gemeld zoals andere collega's. Dus ja, met of zonder volledige uitkering, tijdens en na mijn studie, vrijwilligerswerk of betaald, voor en na mijn zwangerschap, heb ik altijd gewerkt.
15 jaar geleden toen ik zwanger raakte heb ik een uitkering aangevraagd. Ik heb hiervan ongeveer zeven jaar volledig van gebruik gemaakt.
voor ieders informatie, ik vroeg een uitkering aan, omdat ik twee weken na de geboorte van mijn kind te horen kreeg dat er geen opvang was
en nadat mijn toenmalige werkgever mijn contract niet meer wou verlengen
dan had u dus recht op WW??
Zeg, heb jij niets te doen ofzo?
Durjalis: knoop goed in je oren dat je nooit verantwoording af hoeft te leggen aan mensen die je nog nooit gezien hebt (en die hun oordeel al klaar hebben).
En waarom zou TS niet bezwaar kunnen maken op morele gronden? Als zij het eerlijk spelen wil kan ze dit toch doen? Een stevige brief schrijven waarin ze aangeeft dat ze dit echt uit de tijd vind, misschien een kopietje naar de krant of naar één of andere minister of een kamerlid? Als de gemeente dit dan afwijst, kan zij alsnog de gegevens van de vader doorgeven, maar heeft zij gevoelsmatig in ieder geval alles gedaan om hulp van de vader te voorkomen.
nee, ik heb per ongeluk niets anders te doen.
ik heb er overigens helemaal geen bezwaar tegen dat ze geen geld aan wil pakken van de vader.
ik heb er wel bezwaar tegen als ze de rekening daarvan vervolgens bij de gemeente rotterdam neer wil leggen.
dan gaat ze maar een baan zoeken.
dochter is oud genoeg om zelf haar boterham te smeren.
sjohie schreef:
Dat erkennen kan je afdwingen als moeder, ook veel later wel volgens mij. En ze kent de vader zo te lezen, aangezien ze 15 jaar na dato nog een redelijke schatting van zijn gemoedstoestand kan doen.
Zij heeft de plicht om alles naar waarheid in te vullen bij aanvraag van de uitkering, en dan zal ze met de billen bloot moeten.
Stel het gaat om een verkrachting dan zou ik absoluut niet willen
hebben dat de verwekker contakt heeft met mijn kind. (vader kan ik het niet noemen)
Als je niet zeker weet WIE de vader is hoe wil je dat erkennen afdwingen dan ?
Tsja, dat is een heel gespeculeer. TS weet eea van die man, zo te lezen iets over zijn persoonlijkheid, en attitude richting het onderhouden van zijn kind. Dat kan ze neem ik aan alleen betrouwbaar inschatten, als hij wel weet dat hij de vader van het kind is?
Dan is er de begrijpelijke aarzeling om bij hem aan te kloppen na zoveel tijd, echter is het nog maar zeer de vraag of de uitkeringsinstantie haar sentimenten wil accepteren.
sjohie schreef:Dan is er de begrijpelijke aarzeling om bij hem aan te kloppen na zoveel tijd, echter is het nog maar zeer de vraag of de uitkeringsinstantie haar sentimenten wil accepteren.
Om het even heel hard te zeggen,de gemeente heeft niets te maken met emoties,morele gronden en sentimenten.
Ze hebben regels waaraan ze zich houden en die schrijven voor dat als de vader bekent is,wat TS aangeeft dat hij is,dat ze bij hem aankloppen.
Mocht daaruit blijken dat hij niet kan bij betalen dan pas zullen ze overgaan tot het betalen van een gehele uitkering.
De regels voor een uitkering zijn verscherpt maar ook worden de bestaande regels strakker gehanteerd.
Beste mensen, ten eerste, bedankt allemaal voor jullie reactie.
Ik heb uiteraard niet stil gezeten. Ik heb me goed laten informeren. Ik weet nu welke stappen ik moet ondernemen.
En even voor de DUIDELIJKHEID! aan IEDEREEN: ''Ik ben NIET van plan om te FRAUDEREN of informatie achter te houden op wat voor manier dan ook!'' Ik heb op de harde manier moeten leren, dat ook al ik me aan de regels moet houden, ik best kritisch mag en moet zijn. Veel mensen doen dat niet. Daar gaan veel instellingen vanuit, we doen iets, mensen schrikken af en doen alles wat we willen. Ik weet in welke situatie ik zit en ik heb het RECHT mezelf en mijn kind te beschermen.
darjulis schreef:Beste mensen, ten eerste, bedankt allemaal voor jullie reactie.
Ik heb uiteraard niet stil gezeten. Ik heb me goed laten informeren. Ik weet nu welke stappen ik moet ondernemen.
En even voor de DUIDELIJKHEID! aan IEDEREEN: ''Ik ben NIET van plan om te FRAUDEREN of informatie achter te houden op wat voor manier dan ook!'' Ik heb op de harde manier moeten leren, dat ook al ik me aan de regels moet houden, ik best kritisch mag en moet zijn. Veel mensen doen dat niet. Daar gaan veel instellingen vanuit, we doen iets, mensen schrikken af en doen alles wat we willen. Ik weet in welke situatie ik zit en ik heb het RECHT mezelf en mijn kind te beschermen.
En voor de kosten mag de maatschappij opdraaien?? De maatschappij hoeft niet op te draaien voor kosten die verhaald kunnen worden.
darjulis schreef:Beste mensen, ten eerste, bedankt allemaal voor jullie reactie.
Ik heb uiteraard niet stil gezeten. Ik heb me goed laten informeren. Ik weet nu welke stappen ik moet ondernemen.
En even voor de DUIDELIJKHEID! aan IEDEREEN: ''Ik ben NIET van plan om te FRAUDEREN of informatie achter te houden op wat voor manier dan ook!'' Ik heb op de harde manier moeten leren, dat ook al ik me aan de regels moet houden, ik best kritisch mag en moet zijn. Veel mensen doen dat niet. Daar gaan veel instellingen vanuit, we doen iets, mensen schrikken af en doen alles wat we willen. Ik weet in welke situatie ik zit en ik heb het RECHT mezelf en mijn kind te beschermen.
Ben het helemaal met u eens.
U vroeg alleen maar of u kon weigeren en dit blijkt niet te kunnen.
Veel succes met de situatie!
darjulis schreef:Beste mensen, ten eerste, bedankt allemaal voor jullie reactie.
Ik heb uiteraard niet stil gezeten. Ik heb me goed laten informeren. Ik weet nu welke stappen ik moet ondernemen.
En even voor de DUIDELIJKHEID! aan IEDEREEN: ''Ik ben NIET van plan om te FRAUDEREN of informatie achter te houden op wat voor manier dan ook!'' Ik heb op de harde manier moeten leren, dat ook al ik me aan de regels moet houden, ik best kritisch mag en moet zijn. Veel mensen doen dat niet. Daar gaan veel instellingen vanuit, we doen iets, mensen schrikken af en doen alles wat we willen. Ik weet in welke situatie ik zit en ik heb het RECHTmezelf en mijn kind te beschermen.
De plicht zelfs.
Je kind, jij, de familie en de maatschappij schieten er niks mee op als de situatie uit de hand loopt.
En dan iedereen roepen zeker van 'ach en wee, we hadden dit, en we hadden dat juist niet, hoe kon dit gebeuren, dit kon iedereen toch op z'n klompen aanvoelen' enz.
Ik ken nog veel schrijnendere gevallen. Zo ken ik een moeder die al 12 jaar zelf voor haar kind zorgt. De vader was kort in beeld: alcoholist, drugdealer, mishandelde haar dagelijks. Toen hij uiteindelijk haar nek heeft gebroken, is hij gevlucht. Zij is uiteindelijk in de bijstand terecht gekomen (vanwege vage regels en fouten van ambtenaren heeft ze geen recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering)… Nu wil de gemeente ook contact met de vader om geld te halen.. Hiermee krijgt hij ook het recht om het kind te zien. Zoals je zal begrijpen is de angst bij moeder en kind gigantisch. Ik begrijp niet dat mensen zo verschrikkelijk ondoordacht zijn en zo bizar kunnen reageren. Laat deze mensen met rust… Geen werk hebben is nog zwaarder dan een drukke baan, geloof me! Deze mensen leven soms geïsoleerder dan een gevangen! Waar is sociaal Nederland gebleven? Schaam jullie!
onetimemail schreef:Ik ken nog veel schrijnendere gevallen. Zo ken ik een moeder die al 12 jaar zelf voor haar kind zorgt. De vader was kort in beeld: alcoholist, drugdealer, mishandelde haar dagelijks. Toen hij uiteindelijk haar nek heeft gebroken, is hij gevlucht. Zij is uiteindelijk in de bijstand terecht gekomen (vanwege vage regels en fouten van ambtenaren heeft ze geen recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering)… Nu wil de gemeente ook contact met de vader om geld te halen.. Hiermee krijgt hij ook het recht om het kind te zien. Zoals je zal begrijpen is de angst bij moeder en kind gigantisch. Ik begrijp niet dat mensen zo verschrikkelijk ondoordacht zijn en zo bizar kunnen reageren. Laat deze mensen met rust… Geen werk hebben is nog zwaarder dan een drukke baan, geloof me! Deze mensen leven soms geïsoleerder dan een gevangen! Waar is sociaal Nederland gebleven? Schaam jullie!
Alimentatie en recht van omgang zijn 2 totaal verschillende dingen en
hebben niets met elkaar te maken.
Sommige vader betalen alimentatie en hebben geen enkel recht om
hun kind(eren) te zien.
onetimemail schreef: Nu wil de gemeente ook contact met de vader om geld te halen.. Hiermee krijgt hij ook het recht om het kind te zien.
Dat is helemaal niet waar.
De gemeente is verplicht om te kijken of er geld bij de vader te halen is maar dat wil niet automatisch zeggen dat een vader ook het recht krijgt om het kind te zien.
Dat zijn 2 verschillende zaken.
onetimemail schreef: Ik begrijp niet dat mensen zo verschrikkelijk ondoordacht zijn en zo bizar kunnen reageren. Laat deze mensen met rust… Geen werk hebben is nog zwaarder dan een drukke baan, geloof me! Deze mensen leven soms geïsoleerder dan een gevangen! Waar is sociaal Nederland gebleven? Schaam jullie!
Wat jij doet is ondoordacht reageren zonder de regels te kennen.
Het is naar voor deze moeder maar ze heeft gewoon te maken met de regels en waar de gemeentes in het verleden misschien nog enigzins meegaand konden zijn met bepaalde situaties,zitten ze nu vast aan de aangescherpte regels vanuit Den Haag.
