Heb (ongeveer) zo iets met kleindochter meegemaakt. Werd tussen haar en de zweminstructeur een absolute flop. En raakte ook, net als dochtertje TS, volledig in paniek. Aangezien ik altijd met haar meeging heb ik haar daar 'weggehaald'; een schooljaar overgeslagen en daarna in een ander zwembad de lessen gaan vervolgen. Wonder boven wonder kreeg ze langzaam haar zelfvertrouwen terug. Deze instructrice had gewoon meer geduld (kinderen voelen dat feilloos aan, denk ik) en ze heeft nu "gewoon" alle diploma's die je maar kunt halen. Ik had het idee dat pushen niet veel zou gaan helpen; een time-out wel. Dus er is nog alle hoop voor de dochter van de TS, toch?Wat betreft het kind: nu wil ik niet hard of ouderwets overkomen en als het kind echt in paniek is dan heeft het natuurlijk weinig nut om het te dwingen. Maar ik zou toch proberen er met die badmeester uit te komen en aan het kind uitleggen ook al wordt iemand boos ze toch zal moeten zwemmen door dat gat, soms heeft het zin om gewoon even door te duwen, je kunt ze niet beschermen tegen elke boze volwassene of tegen elk prestatie moment waar het kind stress over heeft. Maak het inderdaad niet te groot, want dan wordt het kind natuurlijk nog banger.
Ik kan natuurlijk niet oordelen over hoe erg het is, maar een van mijn kinderen was vroeger ook bang, en die heb ik gewoon naar het zwembad gesleurd en gezegd dat hij hoe dan ook ging zwemmen. (vroeger kon dat nog)
isabel
En @isabel, nee, ik kon haar echt niet meer 'sleuren' , volgens mij doen Oma's dat niet