Patrick van Oploo uit Amsterdam kocht drie jaar geleden zijn eerste huis. Hij had nog helemaal geen meubels of huisraad. Op een koopzondag, na flink stappen de vorige avond, ging hij maar eens kijken in de V&D in Amstelveen.
Hij heeft die middag het grootste deel van zijn uitzet in kunnen slaan: handdoeken, gordijnen, lampen, een bankje, twee fauteuils en meer. Dus een flinke kassabon.
Nu drie jaar later gaat hij verhuizen. Hij gaat zijn huisraad nog eens na om te bepalen wat hij eventueel aan de nieuwe bewoners kan verkopen. Hij checkt zijn kassabonnen... en komt er achter dat er 44 handdoeken zijn aangeslagen. Hij weet het zeker, hij heeft er destijds toch maar vier gekocht. Hij had dus 220 euro teveel betaald (40 X 5,50). Eén briefje met de kassabon was voor V&D genoeg: hij kreeg per omgaande zijn te veel betaalde geld terug.
Wat klopt hier niet.
Er wordt al vermeld dat die jongen was wezen stappen de avond van tevoren. Dit om te impliceren dat hij niet helemaal 100% helder was op de bewuste zondag, en zodoende voor 44 handdoeken betaalde in plaats van 4. Maar dat is niet het enige, kennelijk was hij nog *zo* beneveld dat hij zijn complete huisraad bij de V&D ging kopen! Ja, als je van je geld af wil, moet je dat vooral doen. Iedereen weet dat daar bijna alles te duur is.
In die zin is het misschien niet zo raar dat V&D na 3 (!) jaar nog eens een bedrag van 40x5,50 euro uitkeert aan de bewuste klant, want zulke mensen - die achteloos bij de eerste de beste winkel kopen - moet je koesteren als noodlijdend bedrijf.
Aan de andere kant verdienen ze juist een koude douche: V&D is al jaren het zorgenkindje van Vendex en ze mogen wel eens gaan oppassen. Die medewerker van de klantenservice speelt met zijn eigen inkomsten...
Als je na 3 jaar nog eens geld gaat teruggeven op basis van een brief waarin vermeld wordt dat die handdoeken toch echt niet gekocht zijn, dan is het einde zoek. Dan verdien je het gewoon om failliet te gaan.
