[ archief ] Antidepressiva

[flmal]

Vervolg..(zie mijn vorige bericht)
Was nl. nog wat vergeten te schrijven over het middel Amytriptiline.

Omdat ik dus zo’n onhoudbare hoofdpijn had, waarvoor maandenlang 8 finimalletjes daags en ook fysiotherapie niets hielp, in december toch maar doorgestuurd naar een neuroloog.
Daar werden 2 nekhernia’s en 2 - vernauwingen geconstateerd en kreeg het advies me te laten opereren.
Tegen de hoofdpijn kreeg ik amytriptiline voorgeschreven, notabene weer een AD dus!!
Dat stond me erg tegen, want was immers gestopt met de fluvoxamine. Toch maar gedaan, want je wil van die pijn af en neemt aan dat een deskundige wel weet wat hij doet en dit middel wellicht geen bijwerkingen zal hebben. De hoofdpijn werd inderdaad minder.
Wat schetst echter mijn verbazing, dat de chirurg vond dat die hoofdpijn totaal niets te maken kon hebben met de nekklachten en zelfs nog niet wilde opereren. Toen ik dat hoorde ben ik direct gestopt. Ik was immers niet depressief en bedacht dat de hoofdpijn dan ook nog wel steeds een ontwenningsverschijnsel moest zijn van de fluvoxamine.
Intussen was het al februari.
Terugredenerend vraag ik me nu af of dat trillen in vnl. armen en handen misschien te maken kunnen hebben met het stoppen van de amytriptiline…???
Op het laatst weet je het ook niet meer, want in dezelfde periode kreeg ik het advies weer 100mg fluvoxamine te gaan gebruiken na die vreselijke paniekaanval.
Er wordt dus ook wat mij betreft, zoals ook genoemd in de uitzending van Radar veel te snel naar een AD gegrepen bij pijnklachten.
Al met al zou ik er inmiddels bijna wel depressief van worden, want door al die klachten van opbouwen, afbouwen, deskundigen die elkaar tegenspreken enz., is mijn sociale leven intussen er niet beter op geworden. Men begrijpt vaak niet waarom je niet goed functioneert en je al blij bent de dag goed door te komen.
Daarentegen zijn er ineens mensen waarvan ik het niet had verwacht, die er wel 100 % voor me zijn. Dat is dan weer een positieve draai.
De cliché: “In nood leert men je echte vrienden kennen” is dus meer dan waar gebleken.

Sterkte iedereen! Vooral de mensen die met zelfmoordgedachten en agressie rondlopen. Daar heb ik gelukkig geen last van, maar het lijkt me vreselijk!

[Keurvrouwtje]

Ik heb in het verleden verschillende soorten a.d geprobeerd tegen stemmingswisselingen.
Maar ik werd letterlijk knettergek van die troep.
Ik ging heel erg hallicuneren ervan en wist niet meer wat echt en nep was.
Doodkisten in huis, kogelgaten in de muur, slagaderlijke bloedingen op me armen met uitspuitend bloed, ik zag het allemaal ,dat waren beangstigende hallicunaties.
Ook werd ik verschrikkelijk bang en was heel erg bezig met de dood.Ik durfde niet meer alleen te zijn en kon alleen maar angstig onder de deken kruipen op de bank van de buren.En me armen en benen kapot krabben, en rillen als een rietje.
Ik was dus letterlijk gek geworden ervan.
Toen het spul uit me bloed was ging alles weer goed.
NOOIT geen a.d meer voor mij.

[Petra_B]

Ik heb jaren geleden een man leren kennen waarvan op het 1ste gezicht niets mee aan de hand leek te zijn,een echte gezellige man had ik de indruk.We kregen zelfs een relatie en na een poosje gingen we samen wonen.Ik werd al snel zwanger van hem en de hele zwangerschap liep alles vlotjes tussen ons,tot ik bevallen ben..toen ging het mis,knuffelde ik te lang met mijn kindje,werd hij agressief,tot slagen toe...Ik ben 3x weggeweest want als politie kwam stuurden ze mij met kind naar een vluchthuis en m'n huidige vriend toen had de baan vrij,werd niet aangehouden of niets,zelfs geen verhoor werd afgenomen.Ik ben ook 3x terug gekeerd naar hem omdat ik me niet lekker voelde in dat vluchthuis en hij me hemel op aarde beloofde en vroeg of ik hem wou begeleiden naar de huisdokter om hulp te zoeken.Ook hij nam seroxat 30mg dagelijks,maar die pillen zijn na een poos uitwerkt en de zenuwen van hem en agressie komen weer terug..weer opnieuw naar dokter en er nog iets bij gekregen...en zo zijn we heel vaak terug gegaan en hij nam dagelijks zijn dosis in,maar het mocht niet zijn..laatst heeft hij weer buien gekregen en ben weer weggegaan,wou ditmaal echt niet meer terug.Ben weer in vluchthuis geweest en toen ik vroeg aan politie om m'n spullen op te halen thuis en we daar samen aankwamen was alles weg,het was volledig leeg en meneer is naar buitenland vertrokken.Niets werd achtergelaten,zelfs appartement dat we huurden was opgezegd..Hier sta ik dan,hulpeloos en alleen en van niemand steun..zelfs een vluchthuis hier kost me dagelijks 35 euro..Hoe moet je dan nog iets opbouwen?Ik vraag geen medelijden..maar ik wil even duidelijk maken dat volgens mij niemand kan geholpen worden door eender welk kalmerend middel of antidepressiva..ik geloof er toch niet meer in,na alles wat ik gedaan heb en oplossingen gezocht te hebben..

[nathalie1982]

hoi allemaal ik ben nathalie en 28 jaar

ik heb al eerder lang citalopram geslikt en was net vier maanden gestopt ermee maar ik heb veel last van hyperventilatie en kon moeilijk onder controle houden enzo en zat wel soms bij spoedeisende hulp en hart filmpje gemaakt enzo maar alles is goed ze zeiden is gewoon hyperventilatie en ik ben woensdag over me toeren naar psyq terug gegaan want dacht zo gaat het niet langer .
en ben ik woensdag avond weer gister avond met citalopram begonnen 20 mg en voel me echt niet goed en erg moe wil veel slapen maar ik doe wel me dinge allemaal want moet toch door gaan met alles zolang het kan maar ik heb gebeld naar psyq en heb citalopram 10 mg kunnen ophallen bij apotheek dus hopen dat ik niet zoveel last krijg maar wordt gek van die bijwerkingen ik moet nog doorgaan ook en zit er op tegen om vanavond weer te nemen .
want hij zei omdat je lichaam weer moet wennen aan die pillen krijg je last van angs enzo maar is niet zo fijn bah pffff vanmiddag weer geslapen en ben nog zo moe dalijk slaap ik meer dan normaal is toch niet normaal maar jaa vandaag was ik thuis van werk maar maandag wel werken weer maar je werk leid er ook onder heb ik geen zin in maar jaa heb iemand tips voor mij of wie ervaringen ermee heb

[nathalie1982]

ik was vier maanden gestopt van citalapram en ben al sinds woensdag weer eraan begonnen en heb echt last van bijwerkingen weer omdat het weer moet wennen aan me lichaam pfff.
waar ik niet blij ben ik hoop echt dat het snel voorbij is die bijwerkingen want heb veel last van moe duf en benauwd zwaar ademhallen en warm zweten pijn op me borst wordt er gek van .
ik moet even doorzetten hoe zwaar het ook is weer .
heb iemand tips zodat ik rustig en positief kan blijfen normaal moest ik savonds nemen voor slapen gaan heb ik woensdag en donderdag gedaan maar wil wel kunnen slapen maar ben sinds vrijdag in ochtend gaan nemen .

[juffie_84]

Mijn huisarts en reumatoloog wilden mij ook antidepressiva geven. Dit was om de pijn te verzachten, want pijn zit letterlijk tussen je oren. Ik heb de boot afgehouden omdat ik van mening ben dat als ik er aan begin, ik alleen nog maar meer medicijnen nodig heb. Dit zie ik aan de vriendin van mijn schoonvader....Zij heeft onderhand al een toilettas vol met medicijnen, waaronder antidepressiva.
Nu ik deze verhalen heb gelezen (nou ja, niet allemaal natuurlijK) ben ik heel blij dat ik het niet heb gedaan!

Een vriendin van mij gebruikt het ook, omdat ze manisch-depressief is. Ze is redelijk stabiel, haar moeder daarentegen totaal niet! Het lichaam bouwt anti-stoffen op tegen het middel en je lichaam 'went' er dus aan..
Voor die mevrouw die nu op straat staat: Verschrikkelijk lijkt me dat! Kun je ook geen urgentie krijgen voor een huurwoning en bijstand aanvragen?
Sterkte!

[Mahnaz]

Ik heb speciaal een gebruikersnaam aangemaakt om hierop te reageren.
Bij mij hebben ze verschillende diagnoses gesteld. ADHD, bipolaire II, depressie, PTSS, zware PMS en zo kan ik wel doorgaan.

Ik ben 6 jaar geleden begonnen met Venlafaxine. Hier had ik steeds meer van nodig en had ik last van zware bijwerkingen. Ook had ik Diazepam erbij voor de eventuele agressie-aanvallen. Daarnaast heb ik anderhalf jaar Lithium geslikt. Ik wilde niet langer dan dat. In de eerste jaar ben ik mijn eigen gedrag gaan bestuderen door het bijhouden van een speciaal stemmingdagboek. Daarop gaf ik per dag aan op een schaal van -10 tot 10 wat mijn stemming was en wat daar de eventuele trigger van was.
De laatste anderhalf jaar ben ik ook overgestapt van venlaflaxine naar Lexapro, de werkzame stof is escitalopram. Dit hielp mij zeer goed met weinig tot geen bijwerkingen.

Inmiddels mag ik blij vertellen dat ik overal mee ben gestopt.
Dit heeft meerdere oorzaken. Ik zag mijn medicatie niet als eindpunt en redmiddel maar een steun in de rug om de oorzaken aan te pakken van mijn ziektebeeld. Ik heb mijn stemming onder controle, en bij een wisseling kan ik daar snel grip op krijgen.
Een diagnose is niet het eindpunt maar juist het begin naar herstel. Ik heb gewerkt aan mijn eigen houding en gedrag, ik heb me losgerukt uit mijn omgeving en voel me beter dan ooit. En dit gelukkig al enige tijd. Dus de kans dat dit een manie is is gelukkig klein.

Wat ik probeer te zeggen is dat je zelf alles in de hand hebt. Het mag misschien niet zo lijken maar met de juiste hulp kan je daar grip op krijgen en er wat aan doen.

Mijn hulp was slechts een psychiater die inzag wat voor persoon ik ben en hij heeft mij gesteund, tot aan de andere kant van Nederland.

Iedereen veel succes en hopelijk motiveert mijn verhaal jullie ook.

[karinonly]

Ik zou erg graag mensen " horen " die dit herkennen . Ik ben Karin 50 jaar .
Ik heb ongeveer 4 jaar venlafaxine geslikt 75 mg . Dit door veel overgangsklachten waar ik 4 jaar mee heb gelopen zoals veel emotionele klachten o.a. na die 4 jaar door sukkelen dus venlafaxine gaan slikken . Afgelopen voorjaar maart april heb ik dit afgebouwd .Het is nu augustus en ik voel mij afschuwelijk de afgelopen maanden sinds ik het niet meer slik . Ik vraag mij af of dit nog steeds " afkicken " is en of mensen dit herkennen ? ...huilbuien paniek somber etc ....
Of is het al lang gewoon weg uit je lijf en heb ik gewoon nog steeds dezelfde overgangsklachten als daarvoor ? ( los er van dat ik weet dat er andere middelen zijn qua overgangsklachten maar ook dat schiet niet op heb al verschillende middelen geprobeerd homeopatisch voor de overgang )
Heb vandaag nog weer contact gehad met de huisarts en nee volgens haar zijn het geen afkick verschijnselen meer want dat is volgens haar al weg . Neemt niet weg dat ik mij heel slecht voel en emoties van onrust verdriet soms paniek etc niet onder controle heb ....
Steeds maar proberen op homeopatisch gebied wat zou kunnen helpen schiet ook niet op plus het kost steeds weer veel geld en ik ben het zat en moe ...
Ben bijna zover dat ik weer ga beginnen met de venlafaxine maar eerlijk gezegd wil ik dit liever niet .
Iemand die dit herkent ? iemand ook zoveel last gehad maanden lang na het stoppen wat toch over ging bv ? .....iemand ....?
Groet Karin .