[ archief ] Psychofarmaca in verpleeghuizen

[Radar]

Een derde van de demente ouderen in verpleeghuizen wordt rustig gehouden met psychofarmaca. Ze zitten vaak de hele dag levenloos in hun stoel, kunnen niet meer praten of eten.

Waarom drogeren verpleeghuizen deze groep ouderen, vaak zonder medeweten van de familie?

Maandag 26 mei in Radar, om 20:30 uur op Nederland 1

[Blacksheep]

Dat is correct ook mijn moeder werd rustig gehouden door haar allerlei pillen door elkaar te geven. Ze lag er bij als een zombie. Nadat ze naar een ander verzorgingshuis was gebracht en de medicatie afgebouwd werd, knapte ze zienderogen op. Het is schandalig wat er met deze mensen gebeurt!

[MASAVE]

het niet reageren op een roepende dementerende oude mevrouw en het gezellig koffie blijven zitten drinken en kletsen met elkaar door de gediplomeerde verzorgenden heeft mijn 'schoonzusje' als leerlinge de das om gedaan. Om in je eentje een zware demente patiënte te moeten verschonen alleen al...
Nu is ze al zeker 5 maanden overspannen. Door de tegenwerking, het verdriet en de onmacht om aan de misstanden iets te kunnen doen. Weer een lief begripvol mens die graag de zorg in wilde, met het hart op de juiste plaats, verloren voor de 'hulp' aan deze ouderen.
Schandalig wat er gebeurt en dat heeft helemaal niets te maken met zeurderige ouderen (zoals ik in een van de reacties las). Elk weldenkend mens schaamt zich voor dit beleid.
De verzorgenden zouden ten eerste een goed salaris moeten krijgen. Verdienen doen de goeden onder hen het wel, maar het ook krijgen is een ander verhaal.
Maar nee, daar gaan de bestuurders mee van door (de goeden niet te na gesproken).

[miekevloon]

Het geven van diverse soorten medicatie is bij mijn moeder ook gebeurd. Echter deze medicatie was niet voorgeschreven door een behandelend arts.
Ondanks dat het huis ons had verteld, dat onrust medicatie niet gegeven werd en bekend was dat mijn moeder er averechts op reageerde hebben ze dit tegen haar wil in gegeven en dat maandenlang.
Waarom, omdat mijn moeder niet kon stilzitten en een onrustig type was en er geen (te weinig) personeel aanwezig was om de mensen bezig te houden.
De meeste medewerkers waren niet bekend met deze psychogeriatrische doelgroep en konden dus ook niet reageren op het gedrag van de bewoners.
Regelmatig liep ze er als een zombie bij.
Ook mij werd geadviseerd niet zo vaak te komen.

[LENYVANDALEN]

Lieve mensen,

Ben psychiater en gezinstherapeut en werk dagelijks met mensen die aan de ziekte dementie lijden en hun familieleden ( die daar vaak ook zeer onder lijden)
En ik vind dat ik een prachtig vak heb.
Ik vind de term "dementerenden' of ' dementen' zo verschrikkelijk. Dat maakt toch ook dat er tegen deze mensen wordt aangekeken als een groep zieken, niet meer als personen die aan een ziekte lijden. Ik hoorde het de verslaggeefster van Radar vanavond de hele tijd zeggen: 'dementerenden' .....
We spreken toch ook niet van 'verkankerde ouderen' of van 'suikerzieke' ouderen'?
Leny van Dalen
Werkzaam bij Stichting Geriant in Noord Holland Noord

[234ENmaxx]

Probleemgedrag van een dementerende (overigens is het beter om te spreken van onbegrepen gedrag want niet de oudere met dementie is de oorzaak van het gedrag maar diens omgeving!) is een manier van de dementerende om aan te geven dat deze bang en gespannen is. Hij of zij voelt zich niet prettig in de omgeving waar ze verblijft of begrijpt niet wat er om hen heen gebeurt. Na ruim 30 werken met dementerenden heb ik ervaren dat het aanbieden van nabijheid en huiselijkheid het beste 'medicijn' is om probleemgedrag te voorkomen. Geef mensen met dementie controle en houvast in hun bestaan en de pillen kunnen in de kast blijven. Hans Punte, Enschede

[verzorgende ig]

Momenteel werk ik ook met dementerende in een stichting waar we 100% fixatievrij zijn. Het kan ! zeker weten, maar wel met een vast team die de bewoner door en door kent. Wat ik op school geleerd had sla ik nu voor een groot deel in de wind. Ik stel niet de vraag :ik zie dat u boos bent, waarom bent u boos? Heel vaak wordt de bewoner dan nog agresiefer. Als ik zie dat een bewoner boos is zoek ik naar de oorzaak, en vraag aan hem of haar hoe het met hem gaat. Ik ga een gesprek met hem aan, probeer datgene wat hem boos maakt op de achtergrond te plaatsen door over het vertrouwde te praten, zijn gezin, werk, hobby, huisdier etc. Ik spreek niet van mevr. of meneer, maar met Nel of Jan, gewoon de voornaam. Die hebben ze immers hun hele leven. Willen ze al die troep echt minderen dan zouden ze dat moeten belonen. Dementerende hebben een zzp5, als door antipsychotica de mensen als zombies leven, krijgt dat de stempel ernstig probleemgedrag, met hogere zzp, en meer geld voor de instelling, zodat ze meer personeel in kunnen zetten, wat in de praktijk dus niet gebeurd. Beter was het om goede zorg en laag antipsychoticagebruik te belonen met een flinke bonus voor de instelling. Dat gebeurd nu dus helaas niet, hoe meer er nu bezuinigd wordt op personeel, hoe hoger de bonus nu is voor de instelling.
Ik ga nu dagelijks met veel plezier naar mijn werk, wordt herkend door bewoners, sla een arm om ze heen als ze verdrietig zijn, toon begrip, vraag wat ze willen eten, en kook dit samen met ze. Kleinschalig zoals kleinschalig bedoeld is. Mijn beloning : als mantelzorger mij verteld dat ze hun pa of ma er zo goed bij zit, en zo goed begrepen wordt. Bewoners vallen bij ons niet af, ze worden maandelijks gewogen dat ze niet te zwaar worden ! Ik heb de leukste baan die er is, maar was hier niet in elke instelling zo gelukkig mee.

[Edward Landeringh]

Graag zou ik nav uw uitzending willen weten of er meer zorgcentra zijn als de in de uitzending voorkomende Villakeizerskroon.

Dit nav mijn behoorlijk met geheugenverlies kampende moeder van 88, die momenteel is opgenomen in een verpleeghuis.

En dagelijks volgestopt wordt met allerhande pillen tegen pijn, bloeddruk enzovoorts (10 stuks per dag geloof ik)…en daar van is gaan hallucineren (tramadol, daaarna haldol om dit tegen te gaan, beide zijn alweer gestopt) en nu erg duf en apathisch en waarschijnlijk (mede) abnormale geheugenproblemen van ondervindt.

Wat er mn hier Uitgebreide arrangementen geboden wordt zou ze m/i aan behandelingen dienen te krijgen.
Ik vind al heel lang, dat dergelijke alternatieve geneeswijzen en behandelingen juist aan deze mensen in de winter van hun leven gegeven dienen te worden. Dit wordt haar in reguliere verpleeghuizen categorisch onthouden, zo is mijn indruk.
En afbouw van zo mogelijk al die medicijnencocktails.

· massage,
· specifieke oefenprogramma’s (niet-PGB),
· aroma- bad- lichttherapie,
· (heil)euritmie, ….
· medische pedi- en manicur.

Ook ik ben radicaal tegen het ziektebeeldstigma dementie, terwijl het feitelijk gewoon een oorzaak is van veroudering en doodgaan. Net als in de ons omringende natuur.
Bovendien kom je, hoe ouder je wordt meer en meer in het hier-en-nu terecht, omdat de toekomst steeds kleiner wordt (en het verleden groter). Logsich dat je steeds meer in het verleden terechtkomt. Dat is geen ziekte, maar een logisch gevolg van de staat van zijn waar je als mens in terechtkomt..Dit kan ook inhouden, dat je steeds meer in het geestelijke komt, los van de hersenen, dus los van het geheugen.
Dat is misschien ook ter voorbereiding van wat komen gaat, aan gene zijde? Waar er geen hersenen meer zijn?
dan is het toch ridicull om het als ziekte te zien?
Dan dien je de mens juist zo liefdevol mogelijk, zonder al ziektehypes, bij te staan in dat proces.

[rozemarijntje]

Beste edward

Deel kan ik met je meegaan,behalve feit proces van ouder worden niet,ik vind midden 50 geen lijftijd om al over ouderdom te spreken.
Mijn schoonvader was zo jong...

het heeft tijd geduurd eer diagnose kwam neuroloog vond hem te jong,tja is ook zo,maar klopte dingen niet en idd altzheimer..
Veel weten lang,moeilijk proces,zowel patiënt als kinderen.
De instelling waar hij zat gaf geen medicatie..althans niet die hij nodig had.
Geen rustgevende middelen,nee ze bonden hem voor gemak vast aan bed..ja kan ook..
Op gegeven moment doet de demrntie het zelf ook,je hersenen zijn ja?dood,idd op bed plafond staren...
Op je dood wachten want dat was het...

@verzorgende ig

Mooi wat je doet!!
Maar denk dat je nog niet met de aller zwaarste gevallen werkt...die koken niet meer,sterker weten niet ens meer wat een pan is....

Ik vind het een verschrikkelijke ziekte,bah

[Josephien12]

Die professor van Marum die zo nodig in de uitzending moet zeggen dat kanker sexy is, te schandalig voor woorden. Dat de TROS dit nog uitzend ook. Absurd.

[marleenv]

Bij de afdelingen psychiatrie ouderen van de GGZ gaat het er net zo aan toe. Mijn moeder zit al 3 jaar op deze afdelingen, compleet onder de medicatie voor een depressie en afhankelijkheid stoornis. Na een breuk met haar verloofde. Ze is 68 en was 3 jaar geleden nog super fit. Nu is ze een wrak en wil soms liever dood omdat ze zich schaamt en zo rot voelt (dronken en duizelig) en in een kamer of isoleercel leeft omdat ze medicatie kreeg waar ze agressief van wordt of waar ze veel andere nare bijwerkingen van krijgt zoals trillen, angst, obstipatie etc. Ze voelt dat alles uitzichtloos is en er wordt niet naar haar geluisterd. Ik ben het helaas met haar eens. Er gebeurd helemaal niets op de afdeling. Ze krijgt 45mg Lorazepam per dag. Het is verschrikkelijk. Ik wil graag dat ze minder medicatie krijgt en meer alternatieve therapie en ik zou haar graag thuis verzorgen. Het wordt tegengehouden door de GGZ. Ze willen hier niets van weten. Geen mantelzorg, geen alternatieve therapieën. Maar hoe mama zich voelt lijkt niemand te interesseren. Ik ben elke dag bij haar. Het is zo frustrerend en zo verdrietig. Het zou voor mama, mij en iedereen zoveel beter en fijner zijn als ik haar mee naar huis mocht nemen, zonder tegenwerking en misschien zelfs met medewerking. Ik heb als zoveel instantie gebeld en vertrouwenspersonen gesproken, maar niemand kan me verder helpen. Als iemand een tip heeft...

[tenormin]

Heb mijn man o.a. aan Alzheimer verloren. Eerder mijn moeder. Als leek weet je niet wat haar allemaal werd toegediend in het verpleeghuis. Het meest schokkend vond ik dat, toen ze was overleden, wij haar kamer moesten leeghalen en letterlijk een honderdtal medicijnen onder het bed vonden. Die werden haar kennelijk aangeboden (wij wisten dit niet) om zelf te slikken en waar kennelijk geen controle op werd uitgeoefend. Voor ze in het tehuis kwam kreeg ze (achteraf ook veel te veel) medicatie. Ze zag de hele dag aapjes heen en weer gaan, vertelde ze. "Kijk, kijk" en dan wees ze naar 'de aapjes'. Dat werd afgebouwd en hallucineerde ze niet meer. Bij de meeste huizen is het nog steeds: pilletje, dan zijn ze weer even rustig. De werkdruk en het geen tijd meer hebben voor de patiënt is daar debet aan.

[gilas]

Ach,het zou allemaal zo ideaal,mooi en prachtig kunnen zijn als er maar geld en tijd zou zijn.
Want dat is wat de meeste mensen vergeten,de meerderheid van de mensen in de zorg zouden heel graag meer tijd en aandacht besteden maar worden gedwongen om in minder tijd meer mensen te helpen en met minder mensen,dezelfde en in de meeste gevallen meer taken te moeten doen.
En over het geld,heb ik het dan nog niet eens.