ik ben al jaren werkzaam in de reïntegratiebranche.
Al jaren zie ik vele medewerkers in die branche hun uiterste best doen om mensen aan het werk te helpen.
Dit EENZIJDIGE verslag van Radar is TV-onwaardig en geeft een platform aan mensen die alleen maar vaak hoge eisen stellen aan een nieuwe baan. [beste mensen, werk=werk], en zelf nooit initiatieven nemen naar werk toe, maar alleen maar beschuldigende vingers wijzen naar het reïntegratie bureau.
Graag haal ik hierbij stichting BOREA aan, de branche organisatie van reïntegratie bedrijven: [volledig door Radar genegeerd [voor bijvoorbeeld zoiets als een OBJECTIEF beeld]
"Helaas worden in meerdere gevallen conclusies die betrekking hebben op deelaspecten van de uitvoering van het reïntegratiebeleid wat al te gemakkelijk betrokken op het gehele functioneren van de publieke EN private keten"
Dit EENZIJDIGE verslag van Radar is TV-onwaardig en geeft een platform aan mensen die alleen maar vaak hoge eisen stellen aan een nieuwe baan. [beste mensen, werk=werk], en zelf nooit initiatieven nemen naar werk toe, maar alleen maar beschuldigende vingers wijzen naar het reïntegratie bureau.
Uitzonderingen daargelaten, maar uitzonderingen vinden over het algemeen gewoon snel een baan.
ben ik dan een uitzondering op een uitzondering?
Ik werk me een slag in de rondte om een baan te vinden waarin ik langer dan een jaar goed kan functioneren, maar ik krijg dus geen centje advies van de reintegratie hoor
die heb ik ook
waarom denk je dat ik een vermogen besteed aan solliciteren? omdat ik perse wil wachten op de leuke baan?
kom nou gauw.....dit is binnen het traject al de tweede korte baan die ik heb, en niet dankzij haar advies hoor
Ik werk me een slag in de rondte om een baan te vinden waarin ik langer dan een jaar goed kan functioneren, maar ik krijg dus geen centje advies van de reintegratie hoor
Als je ze belt, [= eigen initiatief] weet ik zeker dat ze je een aantal sollicitatietips willen geven. Tevens hebben 90% van de reïntegratie bureau's sollicitatietrainingen.
Misschien moet je je ook eens afvragen waarom je niet langer dan een jaar goed kunt functioneren binnen 1 baan. dit is een tip. geen kritiek.
Als je ze belt, [= eigen initiatief] weet ik zeker dat ze je een aantal sollicitatietips willen geven. Tevens hebben 90% van de reïntegratie bureau's sollicitatietrainingen.
Kun je gewoon GRATIS volgen, op kosten en risico van het reïntegratiebureau.
PS: Misschien kun je ook eens je reïntegratiebureau bellen met de vraag welke faciliteiten & mogelijkheden ze voor je hebben.
ik heb adhd. kan daarom een aantal taken niet goed aan.
Mijn gerichte vraag aan mijn consulente was dan ook hoe ik er achter kon komen wat geschikte banen voor mij zijn. Wat dus resulteerde in een standaard beroepeninteressetest.
ik weet wat ik kan en waar mijn beperkingen liggen, maar weet verder niet meer hoe het in te vullen
Ik doe zoveel mogelijk freelance werk..pak banen die ik kan krijgen aan. (geen productie, omdat ik daar binnen een halve dag gillend wegloop.. ook vanwege mijn adhd)
beloftes voor rea keuringen etc worden niet nagekomen.
En sollicitatietrainingen> Die heb ik (volgens mijn consulente) dus niet nodig. Mijn brieven zijn goed, mijn cv zit goed in elkaar. En iedere keer da thet me lukt op sollicitatiegesprek te komen wordt ik aangenomen. Als ik op gesprek gevraagd wordt.
Ze heeft vaak de reactie van: ik wee thet ook niet.
Ik voel me dus een deel van de afdeling hopeloze gevallen, terwijl ik capaciteiten genoeg heb.
Misschien is het wel eens goed als er een erg negatief beeld wordt geschetst. Over het algemeen wordt er namelijk een veel te positief beeld geschetst naar de regering en de controlerende organen.
Ik heb zelf een redelijk positieve ervaring, maar merk toch dat er veel schort aan de opzet van de hele reintegratie. Na 30 jaar keihard werken ben ik mijn baan kwijtgeraakt agv een faillissement door wanbeleid van de nieuwe directeur die meende alles beter te weten. 5 jaar van pesterijen plus wat persoonlijke omstandigheden maakten het er niet beter op voor mij.
Wat ik elders al schreef, er wordt te veel verwacht van degenen die feitelijk om hulp komen vragen.
Op die noodzaak tot hulp wordt niet of nauwelijks ingespeeld, misschien omdat dat niet mag van hogerhand, misschien omdat het "eng" is om gevoelens te tonen tegenover degene die begeleid wordt, of gewoon omdat totaal het begrip ervoor ontbreekt omdat men zelf geen enkele echte ervaring heeft met de zaken.
Ik ben van mening dat beide partijen misschien soms wat te eenzijdig vanuit hun eigen standpunt kijken maar het feit dat er zoveel klachten zijn zegt toch genoeg. Er wordt van ALLE mensen, maar vooral van de werknemers, te veel verwacht en er vindt een uitputtingsslag plaats die alleen maar verliezers zal opleveren op de langere duur.
Hard werken is niets mis mee, maar altijd op je (mentale) tenen lopen gaat een keer fout, en daar wordt nu wel mee gespeeld, liever gezegd, de werknemers worden zo tegen elkaar uitgespeeld.
Professor Smalhout heeft eens gezegd dat een goede specialist/arts feitelijk zelf een tijdje hulpeloos als patient in een ziekenhuis zou moeten worden opgenomen en exact dat meemaken wat de patient meemaakt zodat hij/zij uit eigen ervaring weet wat men patienten vaak aandoet of wat die meemaken.
Datzelfde geldt ook voor ambtenaren en zeker ook voor politici !
Die weten vaak absoluut niets van de realiteit, van hoe het is om arm, ziek, langdurig werkeloos, (onterecht) uitgekotst te zijn. Dit laatste bijvoorbeeld door een bedrijf omdat de aandeelhouders vinden dat er meer winst moet worden gemaakt. Waarop de directie een flink aantal mensen wegbezuinigd en het resultaat viert door zichzelf een flinke bonus en/of salarisverhoging te geven vanwege de bereikte resultaten.
Ook directieleden zouden wat meer moeten beseffen en voelen wat ze hun pesoneel aandoen en zich realiseren dat een positief beleid zich uitbetaald door een productievere en meer in het bedrijf geinteresseerde werknemer.
Dan kun je idd de uitzendig negatief noemen, maar misschien is jullie bedrijf beter dan het gemiddelde en kun je juist dan kritisch kijken naar de te veel aanwezige toko's die de naam van de branche door de modder halen. Werk dan aan een verbetering in het algemeen en zeg niet alleen dat jullie wel goed werk leveren, hetgeen prima is als het zo is, maar zorg voor een zuivering van jullie branche.
Want al dat kostbare geld, van ons allen, dat beter gebruikt kan worden.
In principe vind ik namelijk dat reintegratiebedrijven en UWV etc geen bedrijven mogen zijn met een winstoogmerk.
Want alleen daardoor al vraag je om misstanden !
helemaal met de uitzending eens. Ik ben bijna 60 jaar en moet ook een reintergratie cursus volgen,wat totaal niets oplevert,er is nog ggen baan aangeboden het afgelopen jaar. Ze zijn dingen aan het bedenken om ons bezig te houden. Met een groep van 13 mensen van 55 jaar tot 62 wordt er gekletst over dat je het moet acepteren dat je werkeloos bent en dat er geen werk is. Ik voel me werkgever want ik houdt mensen van het reintergratie bedrijf aan het werk en spek de kas van het reintergratie bedrijf. het zijn zakkenvullers. afz karel[/b]
Dit EENZIJDIGE verslag van Radar is TV-onwaardig en geeft een platform aan mensen die alleen maar vaak hoge eisen stellen aan een nieuwe baan
mensen die alleen maar vaak hoge eisen stellen. Hoe moet ik dat lezen? Is dat om te voorkomen dat die uitspraak over mensen wel heel generaliserend is, soms? Want er zijn ook uitzonderingen is je eigen conclusie. Ik ben ook een uitzondering, maar dan eentje zonder baan. Ik ben dus heel uitzonderlijk. Dank je wel.
Maar nu even over de inhoud van je reactie: Radar is een programma dat misstanden aan de kaak stelt. Het is dus inderdaad een platform voor mensen die op de één of andere wijze niet tevreden zijn over bepaalde zaken. Er zijn natuurlijk ook mensen die wel tevreden zijn over RIB's. Dat zou er nog bij moeten komen zeg!
Nee George, pr werkt echt anders
De uitzending belichtte twee specifieke klachtengevallen, een met betrekking op een werkgever die zijn afspraken niet nakwam, de ander met betrekking tot een opleidingsinstituut dat niet was wat het beloofde. Beiden vervelende zaken. Wat hadden zij echter met reïntegratie te maken..? In eerste oogopslag veel. Het reïntegratiebedrijf is immers verantwoordelijk voor de kwaliteit van een geboden opleiding of baan, voor zover dit goed ingeschat kan worden. Om die reden vindt in de regel ook nazorg plaats, waarbij een client gevolgd wordt in het nieuwe werk of in de opleiding. In het geval van de meneer bij het vleesbedrijf had bij goede nazorg misschien eerder de conclusie getrokken kunnen worden dat het werk niet passend was. Wat echter ook verwacht mag worden, is enige verantwoordelijkheid van de client zelf, die in dit geval gewoon bij het reïntegratiebedrijf had kunnen aangeven, na enkele dagen misschien al, dat het werk niet passend was. Hoewel het natuurlijk sneu is voor deze meneer (understatement?) is reïntegratie een zaak van gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Voor wat betreft de tweede meneer geldt een beetje hetzelfde. We weten echter niet waarom zijn halfjaarcontract niet is verlengd, dus een conclusie is moeilijk te trekken.
Echter de vraag dringt zich op of dit nou het deel is waarop de reïntegratie gestoeld is. Zijn dit nou voorbeelden van verkeerde reïntegratie, zakkenvullerij of slechte bedrijven..? Daarvoor was de uitzending veel te mager onderbouwd. Wat in het geheel bijvoorbeeld niet ter sprake is gekomen, is wat er aan deze scholing en plaatsing vooraf is gegaan. Waren deze mensen bij aanvang gemotiveerd? Was er sprake van veel emotie? Beschikten zij over sollicitatievaardigheden? Wie heeft er nu gezocht naar werk, zij zelf of het reïntegratiebedrijf? Allemaal vragen die in een traject begeleiding behoeven. Begeleiding die geld kost. Hoeveel tijd is er in deze mensen gestopt..?
In de uitzending werden wat vermoedens geuit wat een en ander gekost zou kunnen hebben, maar fundering hierin ontbrak. Dat komt omdat de redactie blijkbaar niet duidelijk is wat reïntegratie nu precies inhoudt. Uit welke onderdelen het bestaat. En wat een reïntegratiebedrijf moet doen om iemand aan het werk te krijgen onder moeilijke omstandigheden.
Dat er een bedrag wordt uitgekeerd bij plaatsing compenseert vaak het 'no cure, less pay' principe dat noodgedwongen door veel reïntegratiebedrijven wordt gehanteerd. In sommige gevallen schiet je hierbij in, in andere gevallen houd je iets over. Dat middelt zich over het geheel. De lage bedragen die de instellingen bereid zijn te betalen noodzaken soms tot meer groepsmatige aanpak, wat in de regel mits goed gedaan niet veel slechter hoeft te zijn dan een individuele benadering.
Er wordt in de uitzending een loze kreet geuit over 75% ontevreden clienten. Omdat mijn bedrijf bij Borea is aangesloten, houden wij een offcieel klachtenreglement bij. Als iemand daar 75% ontevreden clienten uit kunt halen, eet ik mijn trainingsmateriaal op. Zelfs als men daar 5% in aantreft durf ik deze weddenschap nog te maken.
Wat ik vind is dat Radar met de uitzending, naast een goede journalistieke fundering, ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid heeft. Daar zal ik de gevolgen van dragen wanneer clienten hun vertrouwen in reïntegratie in het algemeen door uw uitzending hebben verloren, en hiermee hun focus op werk verliezen. Namens al deze mensen en namens reïntegratiecoaches zoals ik die hun vak serieus nemen: Radar, bedankt daarvoor. Maar ach: alles voor de kijkcijfers. Over winst over de ruggen van anderen gesproken.
Tot slot kan ik beamen dat in veel gevallen bij zaken die goed verlopen, mensen dit graag als hun eigen verdienste zien. een goed reïntegratiebedrijf stimuleert dit effect zelfs. Bij ontevredenheid komt al gauw het vingertje. Maar vergeet niet: als je met een vinger naar iemand wijst, wijzen de overige drie vingers naar jezelf (vrij naar Bob Marley).
Kunt u ook al zo slecht tegen kritiek? Beroepsziekte? U kunt er wel hulp bij krijgen. Neem contact met me op en voor €5000 help ik u van uw zelfingenomenheid af.
Ene Karel moppert ook wat af (zie forum). Karel, er is geen wet die jou verplicht om naar een bepaald bureau te gaan. Ik heb de indruk dat je meer ontevreden bent over het feit dat je iets aan je reïntegratie moet doen dan over de inspanningen van het betreffende bureau. Wat had je dan verwacht..? Dat je met je armen over elkaar twintig topbanen aangeboden had gekregen en het maar voor het kiezen zou hebben..? Volgens mij zegt de wet ook niet dat je verplicht bent om überhaupt naar een reïntegratiebedrijf te gaan (meen ik). Je moet alleen wel meewerken aan je reïntegratie. Waarom doe je het niet gewoon zelf? [/quote]
En aan Lexs: Ik kan prima tegen gefundeerde kritiek. Ik begrijp dat jij die, net als Radar, ook niet kunt geven en je verlaat op flauwe grapjes. Dat noem ik pas zelfingenomen.
Kijk, daar is nu zo een uitspraak waar ik ontzettend woest om kan worden. Hoe durft u zo te generaliseren????? Met uw opmerking "aan mensen die alleen maar vaak hoge eisen stellen aan een nieuwe baan. [beste mensen, werk=werk], en zelf nooit initiatieven nemen naar werk toe, maar alleen maar beschuldigende vingers wijzen naar het reïntegratie bureau." Op alle soorten banen heb ik gesolliciteerd en is door het reintegratieburea ook gezocht naar alle soorten vacatures die zij mij hebben toegezonden zodat ik daar dan weer op kon solliciteren. Zolang werkgevers geen "ouderen" in dienst willen nemen omdat hun dat teveel premies kost zijn veel mensen kansloos. Maar ach ja, het is makkelijk praten he vanuit een werksituatie. Fijn dat u werk heeft, ik wens u veel succes toe in de toekomst.
Volgens mij zegt de wet ook niet dat je verplicht bent om überhaupt naar een reïntegratiebedrijf te gaan (meen ik). Je moet alleen wel meewerken
Want anders krijg je een korting op je uitkering (hi hi). Als zo'n consulent van een RIB nu eens zou meewerken door gewoon de juiste informatie te verstrekken omtrent scholing. Dat scheelt in mijn geval één jaar uitkering.
Laatst gewijzigd door spin op 05 sep 2005 23:26, 1 keer totaal gewijzigd.
M2.
Allemaal goed en wel.
Maar daar moet je wel mee om weten te gaan.
Wat ik al probeerde aan te geven is dat velen de energie niet meer hebben om dingen zelf uit zoeken.
Ik ben redelijk mondig en heb ook een prtie geluk gehad met het bureau, maar dat heb ik bijv. weer niet aan CWI en UWV te danken.
Afgezien van het feit dan dat die toevallig werkten met dit bureau.
Geloof me, er zijn weliswaar zat profiteurs, maar ook heel erg veel mensen die moe en gedesilussioneerd zijn en die energie niet hebben om te zoeken, een budget aan te vragen of zimpelweg de weg niet kennen. Niet iedereen is zo goed hierin !
Aleen al de vragen die je vaak krijgt als werkzoekende.
Ik heb weleens gezegd dat alleen beroepsprofiteurs die vragen op de juiste manier kunnen invullen. Misschien dat je dus de correcte formuliereninvullers eens tegen het licht moet gaan houden.
Het hele reintergratie proces loop vast op allerlei regeltjes en er wordt veel te veel geld over de balk gesmeten aan onzin zoals testen om je niveau in te schatten of sollicitatie cursusen. Ik zou ook de uitkerings instanties niet vergeten met hun onvermoeibare bureaucratie. Ik zelf heb de laatste twee jaar het hele traject doorlopen en heb nu gelukkig een baan maar als ik de balans opmaak wat het reintergratiebedrijf hieraan heeft bijgedragen is dit verwaarloosbaar. Toevallig heb ik bij het uwv de rekening hiervan gezien 3500 euro,,kassa!!! Maar zoals ik al zei het uwv oftewel de overheid valt hier ook iets te verwijten. Als je bij het uwv zegt ik wil die opleiding gaan doen ,het kost zoveel ,en dit wil ik ermee berijken dat wordt het gelijk afgekapt en wordt je naar een rechtpersoon (reintergratieburau) door verwezen. Dit is niets anders dan het afschuiven van verantwoordelijkheid. Alleen al het feit dat jou "lot"in handen van een commercieel bedrijf wordt gelegd zegt veel over het vertrouwen dat er in de mensen wordt gesteld. Goed er zijn natuurlijk best mensen die enige vorm van begeleiding nodig hebben maar het grootste gedeelte van de mensen die vanuit de wao , ww weer aan het werk willen zijn gewoon volwassen en gemotiveerd. Als er niet zoveel geld aan de reintergratie strijkstok zou blijven hangen maar op een goede manier aan de mensen waar het uiteindelijk om gaat wordt besteed dan zouden veel meer mensen in een nieuwe baan kunnen stromen. Nog even een reactie op de mensen uit de brance die natuurlijk voor eigen parochie preken, als ik alleen in mijn eigen omgeving al hoor en zie wat er af gerotzooid wordt dan ziet het totaalplaatje er erg slecht uit maar ja werk hebben is niks, werk houden!!!
het zijn zakkenvullers. afz karel[/b]
[/quote]
Kijk, daar is nu zo een uitspraak waar ik ontzettend woest om kan worden. Hoe durft u zo te generaliseren????? Met uw opmerking "aan mensen die alleen maar vaak hoge eisen stellen aan een nieuwe baan. [beste mensen, werk=werk], en zelf nooit initiatieven nemen naar werk toe, maar alleen maar beschuldigende vingers wijzen naar het reïntegratie bureau." Op alle soorten banen heb ik gesolliciteerd en is door het reintegratieburea ook gezocht naar alle soorten vacatures die zij mij hebben toegezonden zodat ik daar dan weer op kon solliciteren. Zolang werkgevers geen "ouderen" in dienst willen nemen omdat hun dat teveel premies kost zijn veel mensen kansloos. Maar ach ja, het is makkelijk praten he vanuit een werksituatie. Fijn dat u werk heeft, ik wens u veel succes toe in de toekomst.