[ archief ] SPANNEND VERHAAL !!!

reintegratiedetective

Van Burnout naar Burnin forum
"kopie reactie nr. 5 keuze reïntegratiebureau."

"kopie reactie nr. 5 keuze reïntegratiebureau."
Posted by Nickie on 06-07-04, 11:10 PM (EDT)
Ik ben zo vrij geweest om dit artikel te kopiëren. Ik denk dat onderstaande ervaringsverhalen een goede waarschuwing kunnen zijn en de boodschap heeft om vooral alert te blijven. Nieuwsgierig geworden ben ik ook op de website beland van http://www.Artemis-Inspiratie.nl. Het doet mij sterk denken aan een sekte. Ik vond het in ieder geval erg aangrijpend en griezelig. Beste lezer, Hier voor u liggen de gebundelde verslagen van ervaringen met Artemis Inspiratie. Geschreven door een aantal vrouwen met verschillende invalshoeken. U vindt hier ervaringen van cliënten, die bij Artemis een traject hebben of hadden. De meeste vrouwen hebben hun traject bij Artemis niet afgerond, ze zijn voortijdig gestopt omdat het allemaal anders liep dan in eerste instantie werd beloofd. Daarnaast zijn er verslagen opgenomen van freelancers die als coach, therapeute en of als trainster werkzaam zijn geweest bij het reïntegratie bedrijf Artemis. In eerste instantie lijken deze gebundelde verslagen een te leiden tot een Zwartboek van een kwetsbare groep vrouwen. We willen echter de naam Zwartboek niet gebruiken. Wij noemen het Witboek, omdat we willen bereiken dat hier iets goeds uit voort komt. Veel vrouwen willen dat er niet nog meer vrouwen weer slachtoffer worden. Deze vrouwen hebben hun krachten verzameld en hun verhalen gebundeld. (Sommige verhalen zijn zeer gedetailleerd en andere heel compact.) Niet omdat ze het alleen niet konden vertellen, maar omdat ze als individu bijna geen gehoor kregen. Een aantal vrouwen zijn na hun Artemis inspiratie periode zo terug gevallen dat ze de kracht niet meer hadden om te reclameren. De ervaring van veel vrouwen is dat ze bij reclamatie worden afgedaan als borderliners, psychiatrische patiënte, een fase 4 vrouw die altijd weerstand biedt, een vrouw die niet voor niks jaren in de bijstand zit, een vrouw die van alle markten thuis is, maar nog nooit een baan heeft gehad. Hoe kunnen deze vrouwen nu opboksen tegen een organisatie die aangeeft dat ze het beste met deze vrouwen voor heeft. Een organisatie die aangeeft gespecialiseerd te zijn met name in fase vier vrouwen . Een organisatie waarvoor diverse uitkerende instanties heel veel geld betalen, omdat ze aangeeft alle expertise in huis te heeft om deze vrouwen in het juiste spoor te brengen?!? Individueel klinkt de stem van deze vrouwen niet luid genoeg. En wat kan een freelancer doen die bij deze organisatie is aangesloten en richtlijnen krijgt over hoe en wat ze moet coachen bij een cliënt. Ook al zijn die richtlijnen in strijd met de integriteit van de freelancer? Zij kan slechts weggaan! Wij willen voorkomen dat de fase 4 vrouwen, vaak kwetsbare vrouwen nog eens extra risico lopen. Deze groep vrouwen kan op dit moment voor commerciële doeleinden gebruikt worden. Het is namelijk geen enkel probleem om de verplichtingen die je als organisatie bent aangegaan met de cliënt en de uitkerende instantie niet na te komen. Als het nu mis gaat, ligt het altijd aan de cliënt, die er gezien het ziektebeeld en of het verleden van de cliënt verantwoordelijk voor wordt gesteld dat er geen concretisering van trajecten plaats vindt. Er is binnen de fase 4 doelgroep altijd wel een reden te vinden die maakt dat de cliënte het falen persoonlijk aangerekend kan worden. Iedereen die met Artemis in zee gaat, de vrouwen die met Artemis in zee willen gaan, de uitkerende instanties ( Sociale Dienst, UWV of Cadans) of nog erger, vrouwen die bij Artemis een lening afsluiten om de kosten van een traject te financieren of om aan een training van Artemis mee te kunnen doen, zou dit moeten weten. ( De lening wordt overigens door Artemis verstrekt, met rente. Het zogenoemde finance plan, waarbij iedere vrouw 3000 euro kan lenen, ook als dit financieel niet verantwoord is). Wij vrouwen hebben het initiatief genomen om in ieder geval te proberen om te voorkomen dat nog meer vrouwen in zee gaan met praktijken waarin niet de cliënten centraal staan. Wij vrouwen menen dat de opgenomen verhalen, die bewust in ongewijzigde vorm zijn opgenomen enig inzicht geven. Met z’n allen hopen we dat de verslagen bijdragen om te helpen een beslissing eenvoudiger te maken om al dan niet aansluiting bij Artemis te zoeken. We laten de andere kant van het verhaal zien en die is ook bedoeld voor de consulentes van de diverse uitkerende instanties. Vandaar dit Witboek Dank voor het lezen. (Wilt u reageren zie dan laatste pagina.) Mijn verhaal Ik was al zes en half jaar in de WAO en het ging niet echt goed met mij en per toeval kwam ik Artemis tegen op Internet. Ik was helemaal in de wolken want de visie sprak me aan en ze waren naar hun zeggen gespecialiseerd in borderline. Ik belde en het toeval wilde dat Janet Poorter(de directrice) net een info praatje gaf en ik zat daar in een zaaltje met 30 vrouwen. Deze vrouw heeft zo”n overweldigend charisma en zo”n goed verhaal dat je daar helemaal mee wegloopt. Ik kon eerst een maand proefdraaien om eventueel dan een baan krijgen als interne kernvrouw. Ik liep daar dus een maand proef samen met twee andere vrouwen en het verliep erg chaotisch en structuurloos maar de sfeer was er prima en je merkte wel dat er ontevredenheid heerste maar we waren nieuw en dan hoor je dat niet direct. Er was inderdaad weinig begeleiding maar dat gaf me een gevoel van goh ze hebben zo”n vertrouwen in je maar ik had al snel in de gaten dat dit niet zo zat want er was doodgewoon niet een vaste werkkracht in Drachten er werd alleen een keer per week een uurtje coaching gegeven door iemand die daar soms zelf niet een capabel in was naar mijn mening. Ik had ondertussen in mijn enthousiasme een trajectaanvraag ingediend bij het UWV. Deze werd afgewezen en toen werd mij aangeboden dat ik zelf 2200,-- euro instapgeld moest betalen ik moest daar dan voor tekenen dat ik daar dan twee jaar werkte drie dagen in de week acht uren in ruil daarvoor kreeg ik dan cursussen aangeboden. Ik vroeg of dit wel kon met het gak dit deed iedereen daar en ik belde het UWV op en gaf aan dat ik dit zelf wilde betalen en dat ik daar dan vrijwilligerswerk ging doen ,telefonisch heb ik hier toen een accoord voor gekregen en ook dit voelde niet goed . Dit kon niet kloppen maar ik ging toch door want ik wilde weer zo graag werken en ik ben een fase vier vrouw dus afgeschreven voor de arbeidsmarkt door mijn BPS. Ik merkte dat het eigenlijk helemaal niet goed met mij ging door al die adhok beslissingen die werden genomen in het bedrijf, er werd een enorme psychische druk op je gelegd om dingen te ondernemen die waar je eigenlijk nog niet aan toe was maar als je dit zei was je meteen een slachtoffer en je wilde zelf namelijk ook wel graag dus werd je over je grenzen gedreven wat nu juist een probleem voor mij is met mijn bps. Ik had het grote geluk dat ik een heel goede coach had en zij zag goed wat er met mij gebeurde. Dat was natuurlijk ook weer dubbel want de coach stond niet achter de bedrijfsuitvoering. (ook weer verwarrend met name iemand met bps) Ik merkte heel langzamerhand hoe het echt in elkaar zat en ik zag wat er met de vrouwen om heen gebeurde iemand was het ergens niet mee eens dan werd je er zo zonder pardon uitgewipt en ik voelde me steeds onveiliger op het werk. Het was al lang geen ontspanning meer en ik kreeg een conflict met mijn eigen integriteit want ik moest een product verkopen (trajectplan bv) wat op papier alleen maar bestond want de uitvoering verliep heel anders en er was al helemaal geen baan voor iedereen eigenlijk voor niemand in Drachten terwijl mensen daar soms al twee jaar op wachten. Op een gegeven moment ben ik eruit gestapt omdat ik niet ziek mocht zijn.ik moest drie dagen werken want anders gedroeg ik mij als een slachtoffer. Het was eigenlijk zo zot toen ik dat per mail van haar kreeg te horen, zij dwong mij in een positie je luistert naar mij of je gaat maar weg. Ik ben weggegaan en had verder niets ondernomen tegen haar omdat ik a mij persoonlijk niet tegen haar op gewassen voelde en b Ik het niet durfde want ik was bang om mijn uitkering te verliezen want het was echt geen vrijwilligerswerk wat ik daar deed en ik voelde me dus in die zin ook een bedrieger en was daardoor in een situatie geraakt waardoor ik naar niemand toekon. Ik kon zelfs niet meer naar psychiater want die was er ook niet enthousiast over dus ik zat klem en kon geen kant meer op.Ik voel me sterk dat ik dit zelf ben gaan zien en er ook nee tegen heb gezegd en het is een goeie levensles voor mij geweest. Helaas was dit voor mij de tweede keer dat ik een heel slechte ervaring had met een reintergratieburo. Er is veel kaf onder het koren en ik wil andere vrouwen dan ook voor artemis waarschuwen want het verhaal klopt aan geen kanten. De beloftes worden niet waargemaakt. Er is sprake van machtsmisbruik en dat is waar al veel vrouwen slachtoffer van zijn geworden in hun leven en dan gebeurt het in zo”n vrouwencentrum door een vrouw die daar zelf een heel verhaal over houdt in haar praatje. Ik heb in die paar maand met verbazing toegezien en ook ikzelf hoe we daar met zijn allen in meegingen. Het is moeilijk na te vertellen maar ik denk dat er honderden slachtoffers zijn door heel Nederland heen. Dit bedrijf moet gewoon gestopt worden daarom doe ik hieraan mee. Renie Uneken Mijn verhaal als cliënt van Artemis Ik heb een traject bij Kliq aangevraagd zodat ik als stageplek bij Artemis kon werken en een aantal producten van hun kon volgen. Ik moest zelf mijn aanvraag schrijven en erover bellen. Dit vertikte ik af en toe en dan deed iemand anders het. Ik werd tijdens de uitvoering van mijn traject steeds begeleid door iemand van Kliq waar ik een verhaal tegen op moest hangen. In de periode dat ik er werk verzette heb ik alleen coaching en een aantal malen therapie gehad, maar verder heb ik geen cursussen gevolgd. De coaching werd gegeven door iemand die mij best wel wat meegegeven heeft, maar mij coachte op het zo goed mogelijk werken bij Artemis en niet op het feit hoe het nu met mij was en wat ik nodig had. Mijn therapeut verliet Artemis al snel doordat ze van mijn verhalen doorkreeg dat er iets niet klopte bij Artemis. Op het moment dat ik een coach kreeg die mij goed begeleide en mij duidelijk maakte wat er met mijzelf aan de hand was en wat ik daaraan kon doen, werd ik volgens de dames directeuren verkeerd gecoached. Na mijn besluit om op te stappen is mijn contract per direct verbroken (dit kan achteraf niet) en het geld wat nog over was van mijn traject werd niet aan mij beschikbaar gesteld maar moest door Kliq teruggevorderd worden. Kliq is hier wel mee bezig geweest maar de consulent kon het ook niet voor elkaar krijgen. Minstens de helft van mijn trajectgeld is dus niet gebruikt. Ze wilden ook geen coaching voor mij ergens anders betalen. Op het moment dat ik stopte bij Artemis was ik echter zo moe en opgebrand dat ik niet genoeg actie kon ondernemen om hier iets aan te doen. en nu is er geen geld meer ...... Anoniem Ik voel me bedrogen en gebruikt. Het eerste jaar ben ik goed behandeld, ik heb therapie gehad om mijn verleden achter me te kunnen laten en verder te gaan met de toekomst. Ik heb een computer cursus gehad en vond dit leuk, maar niet om op een kantoor daar de hele dag mee bezig te zijn.ik moest een paar dagen per week werkervaring op doen op kantoor, terwijl ik altijd gezegd had dat ik geen kantoormens ben. Ik wou heel graag een stageplek buiten de deur gaan doen, maar daar is nooit iets mee gedaan.ik wou heel graag verschillende dingen proberen om er voor mezelf achter te komen wat ik leuk vind. Dus heb acht maanden op kantoor gewerkt zonder begeleiding en ik voelde mij aan mijn lot overgelaten. In september ben ik opgestapt omdat ik er anders tot maart moest blijven en dat kon ik niet meer opbrengen. Ook moest ik de omkering gaan doen en dat wou ik niet en ze probeerde mij elke keer weer te verplichten om dat te gaan doen.nu kan ik weer helemaal opnieuw beginnen .Ik voel me gebruikt en mijn minderwaardigheids gevoel komt stiekem weer tot leven. Ik heb zo vreselijk mijn best gedaan en zo wordt je dan behandeld.dan noemt ze je gewoon ijskoud de zwakke schakel. Ik begin wel weer opnieuw maar ik wil alle vrouwen waarschuwen .ga niet naar artemis want daar ben je te goed voor. Grietje Dijkstra . Mijn Verhaal Wat goed ging Van de cursussen heb ik heel veel geleerd en tijdens de stage heb ik mezelf goed leren kennen. Zo goed dat ik zelfs autorijlessen heb genomen. Wat ging er fout Veel beloven , weining doen Is gelijk een mag’re hoen Die wel kakelt op de stok Maar geen eieren legt in ’t hok Ondanks de inzet van Margriet bleven we eilandjes i.p.v. een team en was er weinig, althans van mijn kant, weinig interesse en had ‘t gevoel dat er iets fout zat maar ik kon er toen geen vinger op leggen. Ik bleef om dat ik me ondanks alle problemen veilig voelde maar op een gegeven moment had ik er schoon genoeg van, ook omdat ik me gebruikt voelde. Ineke Canrinus. Het trieste verloop van mijn reintegratieptraject bij Artemis Drachten betaald door Cadans Leeuwarden: Ik heb op 18 juni 2000 na de midweek(=heet nu omkering), die ik zelf betaalde een freelance contract getekend voor 10-15 cliënten per week. Ik heb er nooit zo veel gehad, het maximum in al die jaren was 12 cliënten per maand. Aangezien ik een WAO uitkering had werd er voor mij een traject aangevraagd, zodat ik begeleiding zou krijgen in het nieuwe werk. Coaching geven was nieuw en ik gaf dan wel al lang groepen en therapie, maar door mijn 25 jarige arbeidsongechiktheidsgeschiedennis (Ik ben nu 49 jaar), vanwege ernstige traumatisering in mijn jeugd, had ik weinig zelfvertrouwen. De toekenning van het traject bestond uit intake/diagnose: coaching/ training /ondernemen/ training van offeren en investeren en boeken. Totaal fl. 17500= en daar komt naderhand nog BTW overheen uitbetaald aan Artemis. De coaching is hiervan doorgegaan, hetzij met 5 verschillende coaches en ook de therapie 2 therapeuten, die er ook mee op hielden. Want coaches en therapeuten hielden er mee op na conflicten met JP of J(=afkorting van bazin en haar partner) liep steeds weg. De kadertraining van offeren naar investeren was helemaal in Middelburg, begon om 10 uur en hield na drie keer op, mede omdat voor mij de afstand te groot was en omdat er te weinig deelneemsters waren. Daarna is er een half jaar later nog een train de trainer geweest van drie onderdelen die ik toen alsnog gevolgd heb. Dus zes dagen i.p.v. 12 voor dezelfde prijs? De cursus ondernemen heeft nooit plaatsgevonden fl. 3500= voor begroot. Er was er gewoon geen. Een keer in 2003 heb ik een gesprek met J. gehad over mijn mogelijkheden om meer te gaan verdienen of meer opdrachten te krijgen, zodat ik uit de WAO zou kunnen. Ik ging steeds meer werken voor Arteries. Zette o.a. een eigen lichaamsgerichte training op ( investeerde hiervoor voor fl. 4000= aan materialen, omdat ik er later meer zou kunnen geven volgens JP, want er kwamen 1000den cliënten aan. (Deze zijn nooit gekomen). Rond maart 2002 krijg ik een functioneringsgesprek met JP, waarin ze mij aanbiedt kadertrainingen te geven en waarin ze vertelt, dat er diploma’s moeten worden gehaald om cursussen te mogen geven. Dat ik ook een baangarantie kan krijgen voor een dag in de week als ik weer een traject aanvraag om die trainingen te betalen. Dat lijkt me wel wat, want ik wil erg graag uit de WAO en ik vind het werk inhoudelijk leuk. We hebben een leuk team, mijn therapie loopt ten einde en het lijkt mijn kans om echt helemaal mijn eigen brood te gaan verdienen. MIJ werden kadertrainingen geven beloofd en ook het geven van zweethutten op hun kasteel in België Er wordt een vervolgtraject aangevraagd € 4980=, voor extra coaching, 4 trainingen en een midweek, die ik over moest doen, wilde ik als trainster van de midweek aan de slag kunnen. Er komt hier ook nog BTW bij. Op 1 juli 2003 zou ik dan uit de WAO zijn. De trainingen werden steeds uitgesteld. Ik heb wel 5 licenties gehaald, de meeste in een tray out vorm en zonder bruikbare cursus en trainingsmappen. Om de licenties in mijn bezit te krijgen heb ik 4 x moeten mailen en steeds op moeten bellen e.d. Het trieste van het geheel is, dat ik nooit werk heb gehad door het behalen van deze diploma’s. Sterker nog. Pas na mijn ontslag kreeg ik de getuigschriften in mijn bezit en nu zijn ze niets meer waard, want het geldt alleen voor Artemis specifieke programma’s. Ik ben op 1 en 2 september ’s avonds respectievelijk per email en per telefoon en later per brief van al mijn werk gehaald, omdat ik psychotisch zou zijn. Dit is overal rondbazuind: ik hoorde het van cliënten, die het van hun trajectbegeleidster van Sociale Zaken hadden gehoord. Ik heb slechts met mijn coach (J)gesproken in die week over het dreigende ontslag en over valse aantijgingen over reiskostenvergoedingen ( wat een belangenverstrengeling overigens, maar er was geen andere coach voor mij, dan de vrouw van de baas) en een kort telefoongesprek gevoerd waarin JP mijn ontslag meldde. Toen was de rede, dat ik het R. Mijn collega onmogelijk had gemaakt om haar werk te doen. Via de eerste mail was de ontslaggrond, dat ik uit mijn bol zou zijn gegaan tijdens een trainingen. Waar is dat bewijs????? Ik heb dus nu een ontslagbrief waarin staat dat ik psychotisch ben en 5 behaalde licenties, die niets waard zijn en geen werk meer. Er was mij voor € 7000= werk toegezegd alleen al voor september 2003 en dat zou in oktober, november en tot half december ongeveer net zo veel zijn. Ik heb hiervoor bedrijfsmatig investeringen gedaan. (bv een andere auto, zodat ik beter en sneller naar Breda en of Velp kon rijden om daar te werken met auto telefoon en een laptop om al dat werk ook efficiënt te kunnen doen.Mijn coach (j) heeft dingen doorverteld aan JP over mij, want JP weet bepaalde dingen niet, waar ze wel mee komt in een telefoongesprek. Al mijn vertrouwen in J is dus geschonden(die net als iedereen een clientgeheimhoudingsverklaring heeft moeten tekenen. Die leugen over mijn psychotisch zijn van JP is een erg grote trap na, die mijn toekomstige loopbaan erg schaadt. En ook mijn gezondheid sindsdien. Het gaat mij niet in mijn koude kleren zitten, dat een diagnose van 30 jaar geleden met opzet weer uit de kast gehaald wordt om mij een kopje kleiner te maken, Was dit een serieus arbeidsreintegratieplan met de bedoeling om mij weer kansen te geven op de arbeidsmarkt of zijn hier trajectgelden oneigenlijk misbruikt voor eigen verrijking van de bazen (JP en J)? Margriet Wolf 26 oktober 2003 Mijn Verhaal Ik ben bij Artemis begonnen plusminus in het jaar 2000 bij Stella Verhoef. Ik heb in die periode de cursus van offeren naar investeren gedaan die cursus werd gegeven door Margriet Wolf, Ik heb daar een coach gemist voor de nazorg ik heb dat aangegeven maar daar werd niet naar gehoord. Ik werkte in die tijd 2 uur per week. En dat is uitgegroeid naar 3 dagen per week. Sinds 3 oktober 2001 ben ik daar op nieuw aangenomen door Marjet Hendirx. Ik heb daar geen traject gehad Ik had daar geen leerwerkplek Ik heb daar te weinig begeleiding op de werkvloer gehad met als gevolg dat ik mij behoorlijk in de steek gelaten voelde. Ik werd behoorlijk onder druk gezet door Mevr Poorter Ik mocht van Mevr Poorter niet de computercursus doen want die was te duur ik heb wel de intake gehad want dat moest ik doen van Mevr Poorter. Ik ben heel erg teleurgesteld in artemis omdat ze niet nakomen wat ze zeggen o.a. opleiding, cursussen. Baangarantie, waar ik wel op heb gesolliciteerd maar nooit een antwoord heb gekregen. hoe je als team met elkaar werkte. Ze hebben mij twee jaar lang gebruikt of te wel misbruikt Wat wel goed ging: Ik heb 2 jaar voor Artemis gewerkt op basis van vrijwilligheid, het positieve wat ik daarvan vond was, dat ik mijn grens leerde kennen, en ik heb ervaring op gedaan met de computer, met het opmaken van de kas, en hoe je post moest archiveren, Tineke Sijtsema Mijn ervaringen met Artemis. Na mijn burn-out in 1999 ben ik eerst aangemeld bij Alexander Calder in Den Haag. Ik had daar grote moeite met het verplichte karakter, de slogan is individuele begeleiding, maar steeds werd het groepswerken. Dit sloot totaal niet aan bij mijn hulpvraag. Na daar twee jaar mee geworsteld te hebben, onderwijl verhuist en in Leeuwarden aangemeld en dezelfde ervaring weer. Ondertussen nog bij een reintegratiebureau gewerkt, waar het precies hetzelfde ging. Na overleg met mijn arbeidsdeskundige afgesproken dat ik via een PGB mijn eigen reïntegratie mocht inkopen. Zo doende bij Artimis terechtgekomen. Ik had hier”bewust” voor gekozen, nadat ik Jeanette Poortman een keer op de tv had gezien. Mijn idee was dat je hier een traject kon doorlopen, wat goed voor mij was en mij recht deed. Waar ik eigen keuzes mocht maken. In mei aangemeld, ik had haast, want ik had al twee jaar rond gehobbeld. Bij de voorlichting kreeg ik het gevoel dat er iets mis was. De nadruk lag vooral op hoe goed het was en hoeveel je van elkaar kan leren, maar dat dit haar laatste werkdag was. Ze moest door haar eigen weg gaan. Later hoorde ik dat er veel problemen waren in de organisatie en iedereen was opgestapt. In mei nog wel een intake gehad. Toen was het weer wachten. Eind augustus/september weer een intake, want er was niks van de vorige bekend.Er was een geheel nieuw team. Er werd naar mijn verhaal geluisterd, maar ook hier moest ik weer eerst in een groep: “De Omkering.” Ik heb al mijn bezwaren verteld, waarom ik niet in een groep wilde. Maar na veel gepraat heb ik me over laten halen. Ik had ook van een vriendin gehoord dat Artimis goede cursussen gaf. Het koste 3000 euro, en bij een PGB heb je maar 3600 euro, volgens mij. Ik had nog geen toestemming van de Cadans, maar dat was geen probleem. “De Omkering”heeft een verplicht karakter bij Artimis, dit is bijna de poort om iets anders te mogen. Het is vooral bedoeld om in korte tijd alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Het zou zo geweldig zijn, in korte tijd krijg je helder waar je vlakuilen zitten en in die week zou ik ook mijn individuele plan kunnen maken. Met extra ondersteuning om al de eerste stappen te zetten naar mijn eigen onderneming. (dit was de reden dat ik me om liet praten) De omkering was wel heel groepsgericht, Jeanette vertelde dat alles mogelijk was. Als je vertelde dat je het nu al had, dus mijn eigen zaak, in tegenwoordige tijd, dan beïnvloed je de kosmos en dat krijg je het ook. Alles is mogelijk er is geld genoeg zij de uitvoerende instanties, als je maar met een goed plan komt. Bij de presentatie werd je erg opgezweept, door steeds meer en veel enthousiasme. Veel bevestiging, vooral door Jeanette, maar ook door de groep. Het is lekker om bevestiging te krijgen, maar ik werd ook achterdochtig. Er klopten een aantal dingen niet. Vrouwen in de groep werden niet gecorrigeerd, alle dingen die negatief waren werden onder de mat gehouden. Steeds werd er gezegd vooral door Jeanette dat vrouwen financieel onafhankelijk moeten zijn, en elkaar in het openbaar niet afmaken. Vanuit haar ervaring waren mensen met een “borderline- syndroom “ en autistische mensen, waarschijnlijk nieuwetijds mensen. Al een stap verder in de evolutie. Zij waren gevoeliger voor….. Tja voor wat. Door mijn werk als maatschappelijk werker weet ik dat Autisme een contactstoornis is, maar ieder heeft recht op zijn visie. Maar ik voelde dat mijn visie niet mocht bestaan. Ik vond de dagen heel vervreemdend, maar daar had ik geen zin in. Net of ik steeds in oude patronen gedrukt was. Ik voelde steeds dat mijn oude afkeer van bepaald gedrag van anderen niet mocht. Maar slachtoffergedrag van vrouwen irriteert mij en kan en wil ik niks mee, als ik zelf geen hulpverlener ben. Leun dan niet op me en zuig me niet leeg. Steeds had ik het gevoel dat je mee moest doen met het groepsproces. Vertrouwen moest geven, geen andere mening mocht hebben. ( Dit is wat ik later steeds hoorde en las: het was Jeanette haar opdracht om in dit leven met misbruikte vrouwen om te gaan, dit betekende dat ze veel wantrouwen en afwijzing zou ervaren, maar zij ging door. (Meestal met een vage opmerking: “Jammer dat die vrouwen nog niet zo ver waren om mij te vertrouwen, maar zij was alleen liefde en niks anders. Zij was veel verder in het evolutieproces) Dus kort gezegd; Vrouwen wees mij dankbaar en doe wat ik zeg, jullie weten niet wat goed voor je is. Die kende ik al en ik ben niet bereid om dit te accepteren. Het dubbele was dat Jeanette, die week ook voor energie stond, ik werd ook heel enthousiast van de dingen die ze zei. Maar ook van haar gedrag, het maakte haar niets uit wat de ander van haar vond. Ze kon hele gekke bokkensprongen maken. Dat wilde ik ook, lak hebben aan bepaalde gedragsregels of in ieder geval soms lekker gek doen. Dat was ik een beetje kwijt door mijn Burn-out. De laatste dag van “de Omkering”werd er op grote flappen geschreven wat Jeanette allemaal wilde in de organisatie en wij konden invullen waar wij bij getrokken wilden zijn of aan mee wilden werken. Ook de politieke partij stond erbij en je kon direct lid worden en betalen. Ik word altijd voorzichtig als er collectieve “dwang” gebruikt wordt, dus ik heb dit niet gedaan. Ik heb me wel opgegeven voor een aantal activiteiten, daar nooit meer iets van gehoord. Van de vrouwen die in Drachten werkten hoorde ik dat ze zonder loon voor Artimis werkten, zelfs gesubsidieerd door UWV, of sociale dienst. Steeds werd er tegen hen gezegd dat het een enorme kans was om dingen te leren en daardoor weer kans op de arbeidsmarkt te maken. Maar de vrouwen runden het hele kantoor en verzetten meer werk dan wie ook. En door de verhalen heen hoorde ik dat ze heel wat opdrachten en werk voor Artimis binnen haalden. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat je dankbaar moest zijn voor de kansen die je kreeg. Waar blijft de visie, dat een vrouw financieel onafhankelijk moet zijn en niet steeds maar weer vrijwilligers werk moet doen en zo afhankelijk/slachtoffer kan blijven. Zou Jeanette/ Artimis dan niet het voorbeeld moeten geven? Juist zij deed het tegenovergestelde. Later las ik dat een aantal medewerkers een auto van haar “kregen”. Mijn haren rijzen ten berge, wat een afhankelijkheid/dankbaarheid. Betaal de vrouwen en ze kunnen zelf een auto kopen. Na “De Omkering” kwam ik de volgende week op kantoor. Er was een training voor Arte-meetings of ik mee wilde doen. Ik kwam om verder te praten over mijn traject. Door het enthousiasme en de gastvrijheid ben ik gebleven. Dit was ook steeds wat er gebeurde. Ik woonde een jaar in Drachten en voelde me alleen. Ik had bijna geen sociale kontakten en vind het moeilijk om die op te bouwen. Dus iedere keer kwam ik in een warm bedje. En tegelijk kwam mijn voorzichtigheid om de hoek. Hoe goed kunnen ze mij nu kennen om mij voor allerlei dingen te vragen en bevestigen dat ik ergens goed in ben. Ze kennen me helemaal nog niet. Ik voelde me gestreeld en had steeds de neiging om ja te zeggen. Want de filosofie is goed, ik ben enthousiast over de vrouwenhulpverlening. Dan was ik thuis en dacht ik; nu moet ik weer van alles doen en heb het gevoel dat ik hen moet redden. Dit is een oud patroon. Ik had mezelf voorgenomen dat ik alleen ging halen wat voor mij belangrijk was. Dus bleef ik steeds heel stevig staan. Ik kom begeleiding halen voor mijn reïntegratie traject en het opzetten van mijn eigen pottenbakkerij. En alle steun en kracht kan ik gebruiken. Na de Omkering werd er een aanvraag gedaan bij de Cadans; er werden allerlei dingen gevraagd die ik niet wilde. Het bedrag werd 11.000 euro. Terwijl er 3600 euro besteed kon worden. Dit was buiten mijn toestemming en ondertekening aangevraagd en de arbeidsdeskundige kon dit niet verkopen. Dus mijn reïntegratie werd afgewezen. Dus weer naar de volgende reïntegratie bedrijf. Van Marjet hoorde ik dat ik wel enkele dagdelen kon komen werken, om intakes enz te doen. Ik had hier ervaring in als maatschappelijk werker. Ik heb hierover nagedacht. Maar toen ik las dat er ook nog subsidie gevraagd werd voor die dagdelen en ik niet betaald zou worden voor mijn vak. Iets wat ik al kon en waar zij behoefte aan hadden. Ben ik afgehaakt, ik wil betaald krijgen voor mijn werk, wat ik al kan. Bij iedere werkgever is dit zo en krijg je vaak de bijscholingen ook nog betaald, bij Artemis is de omgekeerde wereld. Eerst alle verplichte scholingen betalen voordat je er kan komen werken. Nu ik dit schrijf, heb ik ook een aantal nieuwsbrieven nagelezen. Allerlei artikelen inspireren mij om maatschappij kritisch te blijven, maar de uitvoering is zo anders. Alle kans om kwetsbare vrouwen afhankelijk te maken. Mijn hele leven heb ik gehoord dat ik wantrouwend ben, te kritisch. Door mijn misbruik in mijn vroegste jeugd ben ik beschadigd en extra voorzichtig. Maar door de jaren heen en alle therapie weet ik dat stevig in het leven sta, gevoelig voor onrecht en kritisch ben. Op een gezonde manier, ik laat me niet meer in verwarring brengen, door mij te beschuldigen van oude patronen. Tjerkje Wiersma DE DANS ONTSPRONGEN…. Afgelopen mei ben ik begonnen te werken voor JP. Ik werkte in het onderwijs en gebruikte mijn vrije dag om stukken te schrijven, MT’s bij te wonen. Toen JP mij vroeg om in mijn grote vakantie, juli, ook voor haar te werken, wilde ik betaald worden. JP mailde mij dat dat haar irriteerde en toen ik haar daarop aansprak, liep ze weg…. Ik heb die maand dag en nacht geschreven, in de snikhitte. Veel research gepleegd, in bibliotheken gezeten. Het eindresultaat was een goed doortimmerd stuk dat JP ‘van een onwaarschijnlijke schoonheid’ vond. Echtgenote Jo, die ik helemaal nog niet kende, was evenwel een andere mening toegedaan. Ze mailde mij hoogst persoonlijk haar bezwaren en toen ik die weerlegde, kreeg ik daar zo’n agressieve mail overheen, dat ik daar niet meer op reageerde. Jo vond dat het stuk niet uit mijn ‘ziel’ kwam. Ik moest overnieuw beginnen ennet als JP wachten wat er ‘door’ kwam. En juist daar voorzag ik grote problemen. Want ik was niet erg onder de indruk van wat JP zoal ‘door’ kreeg. Haar boek, in een paar dagen opgekalkt, vol spellingsfouten en tegenstrijdigheden… Haar onwijze onderwijsprogramma dat ze, niet gehinderd door enige kennis van zaken, op een achternamiddag had opgepend… Toen ik JP erop wees dat ze hier landelijk niet mee aan hoefde te komen, verweerde ze zich met te zeggen dat ze het zo ‘door’ gekregen had. Wel heeft ze me later gevraagd, zowel haar boek opnieuw te redigeren, als haar onderwijsprogramma uit te werken… Ik vreesde het ergste, want niets angstaanjagender dan domme mensen, die denken dat ze God zelf zijn… Mijn vermoeden dat de dames geen idee hadden hoeveel tijd en energie ik in dat stuk had gestoken werd bewaarheid. JP had het niet meer over ‘onwaarschijnlijke schoonheid’ en mailde mij dat ik de afwijzing van mijn stuk als een cadeautje van Jo moest zien. Ik was verbijsterd en nam een ‘time out’. Na een mislukte poging van Marjet mij tot de orde te roepen, kreeg ik een lange, zeer agressieve mail van JP, waarin ze mij sommeerde een nieuw stuk te schrijven. Dat was op woensdag 6 augustus, de eerste week van mijn officiële indiensttreding… Ik antwoordde dat ik haar eerst wilde spreken. Was wel al weer begonnen met werken. Want genoeg te doen, dag en nacht mailtjes, zelfs in het weekend en dat alles voor € 1077 in de maand. Toen ik daar iets van zei, had ik een ‘9 tot 5’ mentaliteit…. De vrijdag daarop namen de dames mij samen onder handen. Ze waren zeer intimiderend. (‘Ja, ja, we zullen je zachtjes behandelen’). Toen ik over hun ‘toon’ begon, hoonde JP: ‘Oh, ja, beginnen we weer over mijn toon. Dat zei mijn man vroeger ook altijd’….. De woensdag daarop vroeg JP mij wat ik van plan was. Ik zei dat ik het nog even aankeek. Ze ontstak in razernij en beschuldigde mij openlijk dat ik haar ‘mijn bezieling’ onthield. Ze betaalde mij voor mijn ‘ziel’. Ik moest een intentieverklaring tekenen. Ik zei dat ik dat niet deed en dat ze haar geld kon houden. Daarna begon een ‘creatieve brainstorm’ en was het brandje even geblust. Na afloop ging JP met alle deelnemers naar het strand uitwaaien, ik ging niet mee. Op 29 augustus, het eind van mijn proeftijd, spraken JP en ik af in Abcoude. Ik zou met een voorstel komen om de frequentie van de Artemis vrouwen te verhogen. JP was zeer ongeinteresseerd, verveeld bijna. Ik wees haar erop dat bewustwording niet afgedwongen kan worden, zeker niet door erop te slaan, zoals zij voorstelde. Het was een zeer onaangenaam gesprek en ik stond er na afloop op mijn eigen consumpties te betalen…. Diezelfde avond kreeg ik mijn ontslagbrief gemaild… DRS. EUGENIE KOOL (emailbewijs voorhanden) Mijn ervaring met Artemis. Mijn geschiedenis met Artemis loopt van juni 2002 tot april 2003. In het jaar van 2001 werd ik ziek en merkte dat mijn werk me te zwaar werd. Ik werd daardoor overgeplaatst naar een andere groep waar het lichamelijk wat lichter zou zijn en werkte 10 uur minder. Ik raakte hierdoor gedeeltelijk in de WAO. Waardoor ik naar een reintegratiebureau mocht. Ik koos voor Artemis. Na een orienterend gesprek had ik wel zin om eens die womenpower in mijzelf te ontdekken. En na een slechte werkervaring was ik er aan toe om mezelf weer wat zekerder te gaan voelen en hier waren ook therapeutische mogelijkheden. Een van de vrouwen die ik bij de kennismaking trof vroeg ik mijn coach te worden. Zij stemde toe en met haar had ik mijn intake. Bij het tweede gesprek bleek zij te zijn verdwenen te zijn bij Artemis met nog een andere vrouw. Toen had ik een gesprek met Jeannette en die vertelde me een globaal verhaal en dat ik een andere coach kreeg. Dat werd Ritie en met haar heb ik /-5 gesprekken. Ik zou geholpen worden met het opbouwen van mijn onzekerheden. Maar helaas daar zijn we weinig aan toe gekomen doordat er vaak en formulier ingevuld moest worden voor het U.W.V.of voor Artemis zelf. In okt/nov had ik assesmentdagen en werd daar heel enthousiast. Deze dagen waren van alle kanten goed verzorgd en ik kwam zeer blij terug van deze dagen. Ook al waren ze erg vermoeiend want ik moest van Leeuwarden naar Zeeland reizen. Ik zou mijn droom waar maken. In januari 2003 had ik een stappenplangesprek met een manager en afgesproken word dat ik een opleiding ga doen van 3x 10 weken en daarna bij Artemis zou gaan werken als coach.Mijn coach was ik wel kwijt, Ritie en ik hadden verkeerd begrepen dat dat door zou gaan Vanaf dat moment hoor ik niets meer, niet na verschillende telefoontjes en na een boze brief van mij geen gesprek met de manager zoals belooft. Maar wel met een leerwerkplekker die van niets wist. Een heel aardige vrouw, niets mis mee maar ik kon er niets mee. Daarna bleek dat er voor mij niet de opleidingskosten bij U.W.V. aangevraagd werden maar een heel traject van 2 jaar, wat helemaal niet waar kon maken want ik had nog steeds een baas , en de kosten werden maar liefst 28.000 euro. Dat wilde de U.W.V. niet en het resultaat was dat ze geen zaken meer wilden doen met Artemis. En ik werd naar een ander reintegratiebureau gestuurd. Zeer teleurgesteld en een illusie minder. Jeannette bleek minder echte power te bezitten dan ze me voor gehouden had. Tonnie Mijn ervaring met Artemis. Ik ben eerst op een algemene voorlichtingsbijeenkomst geweest, waar Jeanet Poorter zelf een geweldig verhaal vertelde, over hoe er bij Artemis gewerkt werd. Dat was werken met hart en ziel. Dat het niet alleen een reintegratiebedrijf was maar tevens een hulpverleningsorganisatie voor vrouwen door vrouwen. IK dacht dit is het helemaal. Ik gaf me op voor een intake gesprek. Ik moest 4 maand wachten, zoals later bleek, waren alle vrouwen die op het centrum werkten ontslagen of weggegaan. Er moesten eerst nieuwe vrouwen gezocht en aangesteld worden. Ik kreeg een uitnodiging voor een intake gesprek en werd meteen gevraagd om als leerwerkplekker te komen werken, omdat ik precies de capaciteiten had die ze nodig hadden. Ik was erg gestreeld. Veel vrouwen, waaronder ik, zijn in het verleden niet ,echt, gezien en gewaardeerd. Artemis had voor deze vrouwen een speciaal 2 jarig trajekt bedacht: van therapie/coaching tot scholing tot arbeidsplek. Je zou in alles begeleidt en gecoacht worden. Het is een geweldig verhaal,( ik geloof nog steeds in de mogelijkheid hiervan, binnen een andere organisatie). Eindelijk werd er iets voor vrouwen gedaan, zodat een vrouw zich helemaal gewaardeerd en gezien mag voelen en ze kan laten zien waar ze allemaal goed in is. Het is net een droom. Artemis kon ervoor zorgen dat vrouwen, die bijv. in de WAO waren gekomen, doordat ze bijv. hun grenzen, niet goed kunnen aangeven, en een burn-out hadden gekregen, zich weer geweldig gingen voelen. Dat ze weer zelfvertrouwen kregen, leren nee zeggen enz. Ook vrouwen die door omstandigheden langdurig waren aangewezen op een uitkering van de Sociale dienst (fase 3 en 4), konden via Artemis door therapie,trajecten als de ontdekking, en ook als leerwerkplekker ervaring opdoen. Zodat ze het gevoel kregen weer belangrijk te zijn voor de maatschappij. Bij Artemis doe je een midweek en daarna een tweedaagse training (De Omkering) in Middelburg, dit is verplicht, toch zijn er geen reiskosten te declareren. In Middelburg wordt de droom over je nieuwe toekomst steeds mooier. Ik heb dit allemaal beleefd en heb dus ook een leerwerkplek gehad binnen Artemis. Na een 3 a 4 maanden heel hard werken bij Artemis, werd ik weer ziek, heel moe, erg depressief en ging ik weer medicijnen gebruiken,opgebrand gevoel, deze klachten waren ook de reden dat ik in de WAO terecht kwam. Dus terug bij af door Artemis. Bij Artemis werd ik niet ingewerkt, je moest het werk zelf zien, en doen zonder dat je wist waar gaat dit over. Je kreeg geen kans om het werk te leren doen. Je moest eigenlijk alles al kunnen, dus was het in mijn ogen geen leer werkplek. Het is een zeer slecht georganiseerde organisatie. Er werd heel veel van je verwacht, zonder dat er wat tegenover stond. Ik voelde me nadat ik gestopt ben, heel erg uitgebuit. Ik reed elke werkdag, minimaal 3 keer per week, ongeveer 100 km heen en terug van huis naar werk. Er was geen reiskostenvergoeding mogelijk. Ik werkte 24 uur per week voor niets en moest er ook nog geld op toe leggen. Ik werd er ook nog eens ziek van. Ik zou vooral Sociale Diensten erop willen wijzen, om niet naar de mooie verhalen van dit bedrijf te luisteren. Laat niet nog meer fase 3 en fase 4 vrouwen zo'n ervaring meemaken. Velen komen slechter uit zo'n reintegratietrajekt dan dat ze ernaar toe gaan. Er is ontzettend veel geld meegemoeid, waarvoor contracten worden afgesloten, maar de beloften kunnen niet waar gemaakt worden is mijn ervaring. Er wordt een baangarantie gegeven na die 2 jaar, maar er is weinig tot geen uitstroom heb ik gemerkt. De meeste vrouwen halen de 2 jaar die je gratis bij Artemis moet werken als leer werkplekker niet. Als je je kritisch opstelt, of voor jezelf opkomt wordt je ontslagen (let wel uit een baan waar je niet voor betaald wordt) of ze geven aan dat het beter is dat je vertrekt, want je past niet binnen de organisatie. Het is bijna niet te omschrijven wat een korte periode Artemis met je doet, het is voor mij een hele negatieve ervaring geweest. Ik ging weer heel erg aan mezelf twijfelen, in plaats dat ik er meer zelfvertrouwen van kreeg, zoals je wordt beloofd. Door de directie wordt alleen naar de commerciële kant van het geheel gekeken. De mens/vrouw en haar gevoelens tellen niet mee. Als je het niet eens bent zoals er van bovenaf gedacht wordt, en het beleid verandert ongeveer per maand, dan pas je niet in de organisatie. anoniem Mijn ervaringen met Artemis Heb betaald voor een dure cursus De Omkering en Alfons Ven korrels. Ik heb niet het gevoel dat ik hiermee echt iets ben opgeschoten. Ik moest deze cursus volgen om bij Artemis te kunnen werken. Toen ik deze cursus had gedaan, moest ik weer diverse andere cursussen volgen om bij hun aan het werk te kunnen. Ook dit heb ik gedaan, weer veel geld uitgegeven. Uiteindelijk hebben we afspraken gemaakt over het aantal uren dat ik zou werken en wat ik daarvoor betaald zou krijgen. Het contract zou gemaakt worden, maar voor ik die kon tekenen hadden Jeanette en ik verschil van mening over een aantal zaken waar ik bij betrokken werd. Omdat mijn ideeen niet paste in het feministische wereldje van Artemis, werd mij het contract niet aangeboden. Hierdoor heb ik diverse cursussen moeten volgen en moeten betalen waar ik nu niets meer mee kan. Daarnaast heb ik meegemaakt dat afspraken die gemaakt werden niet nagekomen werden. Met het managementteam heb ik een datum geprikt voor het verbeteren van de interne communicatie, even daarna werd deze datum gebruikt om over andere onrelevante zaken te discussiëren die Jeanette veel belangrijker vond (rechtszaak aanspannen over machtsmisbruik van mannen en deze werd dan aangespannen tegen alle mannen met macht (WIE IS DAT?)) Belangrijke bedrijfszaken konden hierdoor geen doorgang krijgen. Tevens heb ik meegemaakt dat vrouwen binnen het bedrijf uitgescholden werden, terwijl zij zich van hun ´fouten´ niet bewust waren. Dit leek meer een probleem te zijn van Jeanette zelf, dan van de vrouwen. Maar deze vrouwen zijn in hun leven al zo vaak uitgescholden en mishandeld, dat zij dachten dat zij ´wel weer´ een fout hadden begaan. Dit vind ik niet bevorderlijk voor het scheppen van een veilige omgeving voor vrouwen die hulpverlening nodig hebben. Wat is ook vreemd vind is dat vrouwen met een uitkering moeten betalen (2000 euro voor de training de omkering en het krijgen van coaching) om bij Artemis te mogen werken. Is het in het ´normale´ bedrijfsleven niet zo dat de werkgever betaald als die wil dat je een training gaat volgen? Ook het ik meegemaakt dat er eisen aan medewerkers werden gesteld die niet reëel waren. Jeanette wilde dat iedere medewerkster in een `hoger frequentie´ wilde gaan functioneren. Toen iedereen moeite deed om te proberen hieraan te voldoen, door zo eerlijk mogelijk te communiceren wat zij dacht daaraan te gaan doen, werd dit negatief bestempeld als ´Jullie zitten allemaal in de onderstroom`. Vind ik niet echt bevorderlijk voor het zelfvertrouwen van deze (beschadigde)vrouwen. Als je iets van de medewerksters verwacht moet je tot in de eerste plaats een mogelijkheid, richting of training aanreiken, hoe dit dan bereikt moet worden. Ook heb ik uit mijn omgeving verhalen gehoord over vrouwen die als slachtoffer werden bestempeld als zij zich ziekmelden. Al met al vind ik het een onveilige omgeving voor zowel ´gezonde´ als ´zieke´ en/of `beschadigde` vrouwen. Zij worden i.p.v. gesteund in nemen van stappen, afgebroken in hun weg naar onafhankelijkheid. Te weinig ondersteuning wordt er geboden in het aanleren van werkzaamheden. Er wordt te snel centra geopend waar niet de juiste begeleiding beschikbaar is. Er worden projecten gelanceerd waar geen rekening wordt gehouden met de overige werkzaamheden van de werknemers. Het is een erg chaotische werkomgeving, waar niets is geregeld. Jammer want de visie en de plannen zijn er mooi, maar het uitvoeren en de begeleiding is niet aanwezig. Wanda Best Mijn mening over Artemis In principe zou het een goed concept kunnen zijn mits men een concrete planning en opvolging toepast. Maar er wordt te weinig actie ondernomen om iemand echt te ondersteunen bij het zoeken naar en realiseren van geschikt werk. Het enige dat ik goed vond waren de weekenden in Zeeland. Daar heb ik zelf toch wel iets aan gehad, maar kosten hiervoor waren niet bepaald gering. Maar nu, 2 jaar later is er nog niets concreets van de grond gekomen, geen aanbeveling of wat dan ook. Het heeft heel veel tijd en heel veel geld gekost. Ik ben zwaar teleurgesteld in Artemis en zal dan ze dan ook niemand aanbevelen. Geen geld meer over en een illusie armer. Artemis is alleen maar uit op winstbejag. Niet meer dan dat. Het lijkt dan ook meer op zakkenvullerij. Suc6 Josée Schilders [email protected] Mijn dagen bij Artemis. Ik ben via de sociale dienst naar Artemis verwezen. Toen ik daar aankwam werd mij de vraag gesteld wat zijn je dromen, dat vond ik een rare vraag. Dat heb ik gezegd maar ze was alleen geïnteresseerd in mijn dromen wat ik zou willen. Ik heb toen aangegeven dat mijn hard bij de paarden licht,en een huisje met wat grond om een paarden pension te begingen . Maar dat dat niet te realiseren was in verband met mijn gebroken rug. Mijn andere wens was een opleiding tot acupunctuur . Hier ging ze op in omdat hun veel aan alternatieve dingen deden, en hier wel een mogelijkheid was. Mijn tegen argument dat de sociale dienst daar niet mee akkoord ging werd van de tafel geveegd. Het enige probleem was volgens hun dat de opleiding te hoog of te duur was. Ik ben 3 maanden bezig geweest met het uitzoeken welke scholen de prijs. Hier ben ik in geslaagd, heb zonder hulp van Artemis dit zelf moeten uit moeten zoeken. Het antwoord van de sociale dienst was kort nee. Daar kon ik het mee doen . Geen reactie van Artemis, dit was erg frustrerend maar ik mocht niet zo mokken. Toen ik Janet Poorter dit aangaf schoof ze de schuld in mijn schoenen dat ik er niet alles voor over had. Zij bood mij een lening aan om toch naar school te gaan en het geld van de sociale dienst te gebruiken voor cursussen binnen Artemis. Zo kon ik een lening krijgen en mijn potje was dan ook op gegaan aan cursussen waar ik geen belang bij had. Dit vond ik krom en kreeg de reactie dat is jou keuze.(oftewel jou eigen schuld) Dankzij de inzet van Marjet ben ik niet bij de pakken gaan zitten. Daarna heb ik aangegeven de cursus Pedicure te willen starten in september niemand reageerde hier positief op ik had het gevoel laat ze maar hier rond hangen dat krijgen we het potje ook wel leeg. Hier ging ik niet mee akkoord en ben in overleg met de sociale dienst naar een ander bureau gegaan . Ik heb een jaar bij Artemis moeten knokken voor wat ik wil zolang je mee loopt is dat prima maar kies je je eigen weg . Dan halen ze de grond onder je voeten weg. Ik heb dat overleeft. Ik ben sterker dan veel van de vrouwen die daar kwamen. Voor hen die de kracht niet hebben doe ik mijn verhaal. Opdat zij die nog komen en niet de kracht hebben ten onder gaan in Artemis met namen Janet Poorter. Met vriendelijke groet Diane Plantinga. Mijn verhaal Ik ben per 28 mei 2003 begonnen aan een eenjarig traject met baangarantie bij Artemis. Mij werd verteld dat ik met begeleiding op de werkvloer werkervaring zou opdoen in een managementstaak. Daarna zou ik kunnen uitstromen naar een baan buiten of instromen naar een baan binnen Artemis. Ik ben in juli begonnen bij Artemis Drachten. Er was geen begeleiding op de werkvloer aanwezig en ik trof een kantoor in ontreddering aan. Niets was georganiseerd, en iedereen was erg ongelukkig. Ik heb geen inwerkperiode, noch een inlees periode gehad, ben in het diepe gegooid en dat was dat. Aansturing van uit kantoor Middelburg was gebaseerd op ad hoc beleid. Een mooi voorbeeld: de planning en ideeën komen via de mail vanuit Middelburg binnen. Na een tijdje bleek dat het niet gewenst was hier onmiddellijk uitvoering aan te geven, ongeschreven regel was dat eerst moest worden afgewacht of er nog herroepingen of herzieningen zouden zijn. Ik voelde me af en toe een pingpong bal, er was niet duidelijk hoe de machtsverhoudingen lagen, en daardoor werd ik regelmatig door twee verschillende personen aangestuurd die elk een eigen visie hadden die niet overeen kwam. Hierdoor gebeurde het nogal eens dat ik klem kwam te zitten tussen twee leidinggevenden. Ik was aangesteld voor 24 uur leer werkplekker maar kreeg het aanbod dit uit te breiden tot 40 uur. Dat zette voor mij geen zoden aan de dijk, aangezien ik op dit moment een uitkering heb. Men wilde me niet in vaste dienst nemen. Dat viel dan anders te regelen, door vergoedingen op te voeren als salaris, kon ik meer uren gaan maken. Dit strookte niet met mijn integriteit, ik heb dit dus geweigerd. Nei therapie werd verplicht geteld voor managers. Ik heb dit geweigerd en een telefonisch gesprek gehad met degene die de therapie gaf. Zij zag het als een cadeautje van de werkgever aan de werknemer. Ik kon me niet vinden in die visie omdat ik verplicht werd Nei therapie te volgen anders werd ik van mijn functie gehaald en omdat ik vervolgens verplicht werd de therapie te verhalen op mijn ziekenfonds. Een ongewilde sigaar uit eigen doos dus. Ik heb een drie en een half uur durend gesprek met mevr. Poorter gehad, waarbij ik op alle mogelijke manieren onder druk werd gezet. Ik moest een volledig commitment met Artemis aangaan anders: · zou ik naar een lagere functie gaan · moest ik gaan appels plukken en de sociale dienst zou dit zeker goedkeuren · zou ik eruit gegooid worden Mij was echter duidelijk dat ik niet voor Artemis wilde werken, na mijn leer-werk traject en ik had voldoende redenen hiervoor. · er is geen sprake van een professionele organisatie · als je de beschrijving van een sekte over Artemis heen legt zie je erg veel overeenkomsten en ik wil niet tot een sektarische beweging horen · Er wordt bij voortduring zwaar gemanipuleerd, dit hoort niet in thuis in een gezonde organisatie · er wordt niet geluisterd naar wat vrouwen zelf willen, zij worden ingezet als winstgevende, niet betaalde onderdelen om Artemis te laten draaien. · De machts en gezagsverhoudingen rieken naar zelfverheerlijking voor mevr. Poorter · Alle vrouwen in loondienst krijgen minimum loon uitbetaald. Poorter heeft het over de financiële zelfstandigheid die vrouwen toekomt, maar betaalt vervolgens ondermaats. Dit betekent dat veel vrouwen onder bijstandsniveau werken aangezien de banen voor 24 en 32 uur zijn. · Ik zag medewerkers steeds weer over hun grenzen getrokken worden, aangeven dat ze dingen niet (meer) aankonden en dat werd vertaald naar : een gebrek aan commitment · Poorter vroeg over alles een excuus aan medewerkers, zelfs al hadden deze geen fout begaan, maar bij grove fouten of nalatigheden van haar kant, viel hierover niet te praten · Poorter probeerde in feite de regie over te nemen over mijn leven door te zeggen:" ik weet wat goed voor jou is, want ik ben goed voor jou, en jij weet niet wat goed voor je is.” In feite moest ik me dus uitleveren aan haar. · Er was geen respect vanuit het kader naar de doelgroep (fase 4 vrouwen) · En zo kan ik nog wel even doorgaan. Voor mij was de druppel dat ik op een gegeven moment ziek werd, en er een mail verzonden werd die ondermeer uit mijn naam ondertekend was. Een belastende mail, die over een andere medewerkster ging. Even speuren leverde op dat deze door Poorter zelf geschreven en verzonden was uit naam van team Drachten. Daaruit volgde een mail wisseling, waarin ik om uitleg en excuses heb gevraagd. Mij werd slechts een gebrek aan humor verweten. Men was hogelijk verontwaardigd dat ik dit openbaar heb gemaakt aan o.a. de sociale dienst. Hierna heb ik nooit meer iets vernomen van Poorter. Wat mij vooral gestoord heeft was het onrecht dat vrouwen aan wordt gedaan door dat ze door Poorter in haar mail als zwakke schakels werden afgedaan. Zij hebben zich belangeloos maand in maand uit ingezet voor Artemis en heel veel bagger, troep en zooi over zich heen gekregen. Ook nu nog roept het een lijfelijke onpasselijkheid in me op, als ik zie dat deze vrouwen zo afgeschilderd worden. Het is een schande dat het kader met zo'n minachting over haar eigen doelgroep spreekt, helder wordt dan slechts, dat de motieven om deze vrouwen als doelgroep te hebben verre van zuiver zijn. Anoniem Mijn ervaring met Artemis Ik heb in de periode januari tot en met juni 2003 bij Artemis stage gelopen. Mijn werkzaamheden waren divers. Ik heb zowel in Drachten als in Velp stage gelopen. Wat mij opviel was het gebrek aan vakbekwaamheid en kwaliteit. Dit viel me al op tijdens de trainingsdagen “ de Omkering”. Veel geld vragen voor een uitermate vaag produkt. Het gevaarlijke van de Omkering vind ik de sfeer die gecreëerd wordt dat alles mogelijk is maar die nooit wordt waar gemaakt. Vrouwen die niet sterk in hun schoenen staan, vrouwen die serieus een traject in willen gaan komen altijd bedrogen uit. Van alle vrouwen met wie ik de Omkering heb gedaan is er misschien 1 die tevreden is. In Drachten was het een complete chaos terwijl daar veel welwillende vrouwen waren. In Velp was het rustiger doordat daar een goede kernvrouw zit maar ook daar sijpelde het beleid dat steeds erger werd door. Loopbaanbegeleiding, reïntegratie het waren aspecten die nergens aan bod kwamen in trajecten. Er werden geen doelen gesteld waardoor trajecten wegzakten. Een ander aspect was het salaris. In deze tijd en met hun beleid, over vrouwen, en de kracht van vrouwen, financiële onafhankelijkheid, was het salaris dat Artemis betaalde pure uitbuiterij. Zakken vullen over de ruggen van anderen. Overal wilde Jeannette geld uit slaan. Presentaties die Jeannette Poorter gaf gingen altijd alleen over haar zelf en zelden over reintegratie, loopbaanbegeleiding, wao en andere zaken. Ik heb haar ooit in een presentatie horen zeggen tegen een vrouw die vroeg hoe ze met een bepaalde wet om ging, “ wij hebben niks te maken met wetten”. Artemis had overal lak aan. In mijn ogen was het een sekte achtige instelling met volgelingen van Jeannette Poorter en mensen die daar tegen in gingen konden vertrekken. Dat Jeannette daar steeds grimmiger in werd heb ik meegemaakt in Hoorn. Ik ben toen echt geschrokken omdat ik het idee begon te krijgen dat Jeannette echt heel erg door draaide. Over verlichting, over ons dat wij stakkers zijn en ergens in de modder waren blijven steken. Maar dat het mensen dupeerde die afhankelijk waren van Artemis is natuurlijk veel erger. Mensen die vol goede inzet aan iets nieuws beginnen en die gewoon belazerd worden. Ik ken maar twee trainingen, de Omkering en de training van Tinie. Beiden vond ik kwalitatief echt heel erg slecht. Spelletjes in het park, en inhoudelijk zo verschrikkelijk vaag. Aspecten die nodig zijn om een goed loopbaantraject te realiseren kwamen niet aan bod. Hier en daar was wat “gejat” uit boeken waar zijdelings mee werd gewerkt, maar je moest het vooral hebben van de helderziende blik van Jeannette die je kon vertellen waarom jij niet in je spoor zat. En dat is vind ik heel erg gevaarlijk want ze heeft een sterk charisma en imponeert vrouwen makkelijk. De visie, het in je spoor komen, is prima alleen de uitvoering klopt niet. Anje van Bottenburg IK ZAL MIJ FF VOORSTELLEN IK BEN EEN VROUW VAN 41JAAR EN HEB 3 KINDEREN VOOR MIJN REKENING WAARVAN ÉÉN VEEL TE MAKEN HEEFT GEHAD MET INCEST EN ÉÉN AAN ADHD LIJD EN DE OUDSTE ERG TELEURGESTELT IS IN ZIJN VADER EN HEM TOCH ERG MISSEN. NOU ZULLEN SOMMIGN WEL DENKEN (ZO WAT) JA MAG IEDEREEN DENKEN WANT WIE BIJ ARTEMIS OVER DE VLOER KOMT DIE MOET OOK HEEL WAT IN HAAR LEVEN HEBBEN MEEGEMAAKT OM DAAR TE KOMEN MAAR HET IS WEL DE WAARHEID IK ZIT NOG MEER IN DE sh*t DAN TOEN IK BIJ ARTEMIS KWAM MIJN VERTROUWEN KWAM WEER EEN BEETJE TERUG EN DOOR ARTEMIS BEN IK WEER OP MIJN BEK GEGAAN BEN 5 JAAR GELEDEN VAN DE ENE OP DE ANDERE DAG ZEER DEPRESIEF GEWORDEN DOOR EEN VOORVAL WAT IK NIEMAND WENS. NA 3 JAAR VERDRIED EN SUKKELLEN KWAM IK VIA VIA TERECHT BIJ ARTEMIS ER WERD MIJ BELOOFD DAT IK WEER OPNIEUW IN DE MAATSCHAPPIJ KON FUNCTIONEREN.......... TSSS ...MOOI DUS NIET. BEN ER ANDERHALFJAAR GEWEEST EN HEB IN DIE TUSSENTIJD VEEL MENSEN ZIEN GAAN EN KOMEN BIJ ARTEMIS MOEST JE LEREN OM TE LIEGEN EN KWAM JE VOOR JE ZELF OP DAN WERD ER GEDREIGT MET DE SOCIALEDIENST OMDAT JE NIET VOOR JEZELF OP MOCHT KOMEN(LIJKT DAAR WEL EEN SECTE) KWAM BIJ MIJ OMDAT DE SOCIALEDIENST HET ALLEMAAL VOOR MIJ BETAALDE OP EEN DAG HAD IK GENOEG VAN AL DIE SLIJMEREI EN BEN NAAR DE SOC.DIENST GESTAPT EN HEB VERTELT DAT HUN VOOR ZOVEEL EURO'S ZULKE MENSEN ALS MIJ DAAR NAAR TOE DURFDEN TE STUEN NIET DEUGDEN BIJ ARTEMIS GAAT HET NIET OM BETER WORDEN MAAR DRAAID ALLES OM GELD EN IK KEN GEEN MENS DIE ER GEZOND WEG IS GEGAAN BIJ ARTEMIS PROBEREN ZE VAN ALLES MET SMOESJES OM AAN GELD TE KOMEN VIA INSTANTIES EN STUREN ZE DE MENSEN EROP AF DIE BIJ ARTEMIS IN BEHANDELING ZIJN ER WORD JE EEN BAAN GEGARANDEERD EN ALS HET ZO VER IS KAPPE ZE AF EN ZOEKEN ZE WEER NIEUWE SLACHTOFFERS DUS MENSEN PAS ER OP EN IK HEB VEEL ERVARING MET ARTEMIS HEB JE VRAGEN OF WIL IEMAND DIE DIT LEEST REAGEREN DAT KAN ALTIJD . GRT NYNKE [email protected] Het Artemis verhaal Vanaf mijn 18e werk ik in de reguliere hulpverlening. Op mijn 42ste werd ik ernstig lichamelijk ziek. Na de ziektewetperiode kwam ik in de WAO terecht. Tijdens de ziekteperiode en in de WAO heb ik zoveel mogelijk doorgewerkt. Daarbij ben ik alle grenzen voorbij gegaan. Ik kon het gegeven van ziek-zijn, medicijngebruik e.d. niet verdragen en vond het te moeilijk om toe te komen aan hetgeen ik nodig had: rust. Naast het fysieke ziekzijn ontwikkelde ik dus in een recordtempo een burn-out. In de WAO besloot ik voor mezelf te gaan beginnen. Ik ontmoette een aantal therapeuten met een eigen praktijk. Een ervan werkte voor Artemis. Ik zocht info bij elkaar en deze info sprak me zeer aan. Ik besloot om niet met het reïntegratie bureau dat me door de arbeidsdeskundige was toegewezen in zee te gaan maar met Artemis. Daarbij vroeg ik een persoonsgebonden budget aan. Ik heb het hele traject zelf uitgestippeld met minimale begeleiding van Artemis. Om voor Artemis te kunnen werken werd ik geacht de Omkering te volgen. Het ging op dat moment erg slecht met mij en deze training leverde me wel wat op. Van deze training kreeg ik een mooi verslag. Hierin stond beschreven hoe goed ik bezig was en wat voor een geweldige hulpverlener ik ben. Werken voor Artemis??? Natuurlijk!! Als ik de training VHV zou gaan doen, de regenboogtraining en nog een paar bedrijfstrainingen. Verder nog een training waarbij ik producten voor Artemis kan gaan verkopen(!) De trainingen kosten ieder rond de 2000 euro. Bedragen die ik geacht wordt van het PGB te betalen. Wat niet vergoed wordt via PGB kon ik lenen. Ik teken een free-lance contract waarbij Artemis me toezegt te zorgen voor coach- en therapiecliënten. Ik voldoe aan de verplichting om me de werkwijze van Artemis eigen te maken. Ondertussen ben ik een jaar bezig. Mijn coach heeft afgehaakt van Artemis. Ik heb de Omkering gedaan, de VHV en ik heb geen enkele cliënt van Artemis gezien. Wel wordt het coachcontract eenzijdig door Artemis verbroken. De manier waarop dit gebeurt is zo lomp en gespeend van elke dialoog (trouwens ook van enig inzicht) dat mijn vertrouwen ernstig geschaad is. Een jaar op weg naar reïntegratie. Ik heb hard gewerkt, ik heb geïnvesteerd. Ik heb kennisgemaakt met nieuwe ideeën. Echter alles wat me is toegezegd is door Artemis niet waargemaakt. Zakelijk ben ik geschaad doordat de beloofde cliënten uitblijven. Ik ben belazerd door een organisatie die mij in een kwetsbare periode in mijn leven geen steun biedt maar gebruik maakt van die kwetsbaarheid. Het verhaal komt er uiteindelijk op neer dat met valse beloften geld gemaakt wordt door het uitbuiten van vrouwen. Anoniem Hallo, Ik heb mijn baan bij Artemis als kernvrouw van de vestiging Maastricht in juni jl. opgezegd, omdat ik het gevoel had niet langer met behoud van mijn integriteit te kunnen werken. Ik wil mezelf ’s avonds in de spiegel kunnen zien… Ik heb met veel inzet, idealisme en creativiteit een zaak gediend die dit niet waard bleek te zijn. Een tijdlang heb ik tekenen die in die richting wezen min of meer bewust teruggedrongen, omdat ik zo graag veel tot stand wilde brengen voor de doelgroep van Artemis – vrouwen die in welke vorm dan ook voor kortere of langere tijd in hun leven minder bedeeld zijn geweest. Omdat ik steeds meer moeite kreeg om toe te zien dat er steeds vaker beslissingen genomen werden die tegen het directe belang van cliënten ingingen, zodat ik voor mezelf niet meer kon verantwoorden om Artemis te “verkopen” aan mogelijke cliënten of vrouwen die bij Artemis wilden werken, heb ik ontslag genomen. Ik noem in het kort mijn bezwaren tegen Artemis: - Artemis is heel erg innerlijk inconsistent: vrouwen worden geworven doordat zij zich aangesproken voelen door de verontwaardiging van Jeannette Poorter over hoe de maatschappij en in het bijzonder werkgevers vrouwen bejegenen. Ik heb echter de ervaring dat ik bij geen enkele werkgever minder waardering, minder respect, minder ruimte voor mijn creativiteit (en minder betaling!) dan ik bij Artemis heb gekregen. - Artemis heeft als belangrijk punt in haar visie, dat vrouwen uit hun slachtofferrol gehaald moeten worden en weer hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. Mijn ervaring was telkens weer echter, dat als er dingen tegenliepen, de leiding van Artemis niet naar haar eigen rol wenste te kijken maar gemakkelijk de schuld elders legde – ook bij cliënten. - Artemis wenste niet verantwoordelijk te zijn voor geschapen verwachtingen. Toen ik bij Jeannette naar voren bracht dat een cliënte ondanks diverse investeringen in Artemis nog geen stap verder was gekomen in de richting van een traject (Petra T.), was haar reactie: wat een gezeur, dan leent ze toch 1000 euro, dan kan ze zich laten coachen en dan heeft ze zo een baan. Op mijn tegenwerping dat deze vrouw al tweemaal geld had geleend en dat ik dit geen reactie vond, ging ze niet in. Dit was voor mij de spreekwoordelijke druppel… - Dezelfde vrouw was in september ’02 een try-out bij Artemis toegezegd voor een cursus die zij aan het opzetten was. Zij had hier veel energie ingestopt, de PR was al gedaan, toen het beleid gewijzigd werd: het ging niet door… Grote klap voor een vrouw die geen klappen meer kan gebruiken. In de maanden erna heb ik haar een aantal keren telefonisch gecoached, omdat zij zeer in de put zat, en dit haar weer wat moed gaf. (eigenlijk was het niet de bedoeling dat ik op deze manier energie in een vrouw stak (die immers nog geen cliënte was!), maar ik heb op dit en andere momenten mijn eigen verantwoordelijkheid gepakt.) Achteraf heeft zij mij gezegd dat het niet veel gescheeld had of zij was weer in een psychose beland. N.B. Kennelijk is het beleid inmiddels weer gewijzigd, want try-outs worden nu weer toegejuicht! - Ik kon het voor mezelf niet meer verkopen om vrouwen binnen te halen met verhalen over wat er wel niet allemaal mogelijk was, terwijl ik eigenlijk wist dat dat waarschijnlijk niet verwezenlijkt kon worden. Bovendien zag ik geen mogelijkheid voor verbetering meer, omdat in het contact met JP steeds bleek hoe weinig – met name over begeleiding van de kernvrouwen – en op een stuitend nonchalante manier afspraken niet nagekomen werden. - Ik vond de taak van kernvrouw een heel verantwoordelijke: een (interne) kernvrouw heeft o.a. als taak toe te zien op de kwaliteit van het traject. Ik heb het vaker moeilijk gevonden me een oordeel te vormen over een wenselijke begeleiding van een cliënte wanneer de deskundigheid van de therapeute en die van JP niet spoorden. Ik vind deze functie dan ook absoluut niet geschikt voor leerwerkplekkers (ook al niet vanwege de druk van het werk) of onervaren krachten. Anoniem Mijn ervaring met Artemis Oktober 2003 In het najaar van 2002 heb ik Artemis opgezocht met de vraag of zij de vriendin van mijn zoon konden helpen. Ik heb toen kennis gemaakt met Marjet Hnedrix.. Tegen het einde van het gesprek vroeg Marjet of ik geen zin had om bij Artemis aan de slag te gaan, zij zag in mij wel een kernvrouw; er zou later die week een info bijeenkomst zijn, met als spreekster Jeanette Poorter, de oprichtster van Artemis Marjet stelde voor dat ik vrijblijvend zou komen luisteren en daarna zou beslissen wat ik wilde. Zo gezegd zo gedaan en ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk was van wat mevrouw Poorter had te vertellen. Ik heb toen afspraken met Marjet gemaakt om een aantal dagen per week op het centrum in Drachten werkzaamheden te verrichtten. Ik heb er fantastische mensen ontmoet die me weer een stuk duidelijkheid in m'n eigen zijn gaven. Na de Omkering zou een trajectplan worden geschreven voor mij en in de tussen tijd deed ik op het centrum mijn werkzaamheden. Gaandeweg ook meer naar buiten toe met Marjet als externe kernvrouw in de leer. Tegen het einde van het jaar vroeg ik Marjet naar de mogelijkheid van een betaalde baan, daar ik geen uitkering had en daar ook niet voor in aanmerking kwam. Wel had ik PGB toegekend gekregen, die gebruikt kon worden als ik in dienst werd genomen. Dit zou besproken worden met JP. Marjet stond hier niet afwijzend tegenover maar had fiat nodig van hogerhand. Steeds werd de boot af gehouden, elke keer als ik ernaar vroeg werd Marjet vaag en kreeg ik wederom geen duidelijkheid. Ondertussen had ik bijna vier maanden van alles gedaan op het centrum, met de daarbij behorende onkosten zoals reiskosten, die vergoed zouden worden en ik kreeg maar geen concreet antwoord op mij vraag naar een betaalde baan.. Zo zijn we het nieuwe jaar begonnen en er waren alweer enkele weken verstreken toen ik het Marjet weer vroeg naar een contract. Zij is hiermee weer naar JP gegaan en kwam met het antwoord terug dat JP mij nog vier maanden op proef wilde laten draaien en dat we daarna zouden kijken wat er mogelijk was. (Het werd duidelijk dat Marjet helemaal niets kon/mocht beslissen zonder fiat van JP) Ik ging hier niet mee akkoord; voor mij was vier maanden zonder enige vergoeding lang genoeg geweest. Dit zou doorgegeven worden aan JP. Na weer een week te hebben gewacht vroeg ik Marjet op een woensdag ochtend, net voor de wekelijks brainsessie of zij al w

reintegratiedetective

(nu het volledige artikel)

Ik ben zo vrij geweest om dit artikel te kopiëren. Ik denk dat onderstaande ervaringsverhalen een goede waarschuwing kunnen zijn en de boodschap heeft om vooral alert te blijven. Nieuwsgierig geworden ben ik ook op de website beland van http://www.Artemis-Inspiratie.nl. Het doet mij sterk denken aan een sekte. Ik vond het in ieder geval erg aangrijpend en griezelig. Beste lezer, Hier voor u liggen de gebundelde verslagen van ervaringen met Artemis Inspiratie. Geschreven door een aantal vrouwen met verschillende invalshoeken. U vindt hier ervaringen van cliënten, die bij Artemis een traject hebben of hadden. De meeste vrouwen hebben hun traject bij Artemis niet afgerond, ze zijn voortijdig gestopt omdat het allemaal anders liep dan in eerste instantie werd beloofd. Daarnaast zijn er verslagen opgenomen van freelancers die als coach, therapeute en of als trainster werkzaam zijn geweest bij het reïntegratie bedrijf Artemis. In eerste instantie lijken deze gebundelde verslagen een te leiden tot een Zwartboek van een kwetsbare groep vrouwen. We willen echter de naam Zwartboek niet gebruiken. Wij noemen het Witboek, omdat we willen bereiken dat hier iets goeds uit voort komt. Veel vrouwen willen dat er niet nog meer vrouwen weer slachtoffer worden. Deze vrouwen hebben hun krachten verzameld en hun verhalen gebundeld. (Sommige verhalen zijn zeer gedetailleerd en andere heel compact.) Niet omdat ze het alleen niet konden vertellen, maar omdat ze als individu bijna geen gehoor kregen. Een aantal vrouwen zijn na hun Artemis inspiratie periode zo terug gevallen dat ze de kracht niet meer hadden om te reclameren. De ervaring van veel vrouwen is dat ze bij reclamatie worden afgedaan als borderliners, psychiatrische patiënte, een fase 4 vrouw die altijd weerstand biedt, een vrouw die niet voor niks jaren in de bijstand zit, een vrouw die van alle markten thuis is, maar nog nooit een baan heeft gehad. Hoe kunnen deze vrouwen nu opboksen tegen een organisatie die aangeeft dat ze het beste met deze vrouwen voor heeft. Een organisatie die aangeeft gespecialiseerd te zijn met name in fase vier vrouwen . Een organisatie waarvoor diverse uitkerende instanties heel veel geld betalen, omdat ze aangeeft alle expertise in huis te heeft om deze vrouwen in het juiste spoor te brengen?!? Individueel klinkt de stem van deze vrouwen niet luid genoeg. En wat kan een freelancer doen die bij deze organisatie is aangesloten en richtlijnen krijgt over hoe en wat ze moet coachen bij een cliënt. Ook al zijn die richtlijnen in strijd met de integriteit van de freelancer? Zij kan slechts weggaan! Wij willen voorkomen dat de fase 4 vrouwen, vaak kwetsbare vrouwen nog eens extra risico lopen. Deze groep vrouwen kan op dit moment voor commerciële doeleinden gebruikt worden. Het is namelijk geen enkel probleem om de verplichtingen die je als organisatie bent aangegaan met de cliënt en de uitkerende instantie niet na te komen. Als het nu mis gaat, ligt het altijd aan de cliënt, die er gezien het ziektebeeld en of het verleden van de cliënt verantwoordelijk voor wordt gesteld dat er geen concretisering van trajecten plaats vindt. Er is binnen de fase 4 doelgroep altijd wel een reden te vinden die maakt dat de cliënte het falen persoonlijk aangerekend kan worden. Iedereen die met Artemis in zee gaat, de vrouwen die met Artemis in zee willen gaan, de uitkerende instanties ( Sociale Dienst, UWV of Cadans) of nog erger, vrouwen die bij Artemis een lening afsluiten om de kosten van een traject te financieren of om aan een training van Artemis mee te kunnen doen, zou dit moeten weten. ( De lening wordt overigens door Artemis verstrekt, met rente. Het zogenoemde finance plan, waarbij iedere vrouw 3000 euro kan lenen, ook als dit financieel niet verantwoord is). Wij vrouwen hebben het initiatief genomen om in ieder geval te proberen om te voorkomen dat nog meer vrouwen in zee gaan met praktijken waarin niet de cliënten centraal staan. Wij vrouwen menen dat de opgenomen verhalen, die bewust in ongewijzigde vorm zijn opgenomen enig inzicht geven. Met z’n allen hopen we dat de verslagen bijdragen om te helpen een beslissing eenvoudiger te maken om al dan niet aansluiting bij Artemis te zoeken. We laten de andere kant van het verhaal zien en die is ook bedoeld voor de consulentes van de diverse uitkerende instanties. Vandaar dit Witboek Dank voor het lezen. (Wilt u reageren zie dan laatste pagina.) Mijn verhaal Ik was al zes en half jaar in de WAO en het ging niet echt goed met mij en per toeval kwam ik Artemis tegen op Internet. Ik was helemaal in de wolken want de visie sprak me aan en ze waren naar hun zeggen gespecialiseerd in borderline. Ik belde en het toeval wilde dat Janet Poorter(de directrice) net een info praatje gaf en ik zat daar in een zaaltje met 30 vrouwen. Deze vrouw heeft zo”n overweldigend charisma en zo”n goed verhaal dat je daar helemaal mee wegloopt. Ik kon eerst een maand proefdraaien om eventueel dan een baan krijgen als interne kernvrouw. Ik liep daar dus een maand proef samen met twee andere vrouwen en het verliep erg chaotisch en structuurloos maar de sfeer was er prima en je merkte wel dat er ontevredenheid heerste maar we waren nieuw en dan hoor je dat niet direct. Er was inderdaad weinig begeleiding maar dat gaf me een gevoel van goh ze hebben zo”n vertrouwen in je maar ik had al snel in de gaten dat dit niet zo zat want er was doodgewoon niet een vaste werkkracht in Drachten er werd alleen een keer per week een uurtje coaching gegeven door iemand die daar soms zelf niet een capabel in was naar mijn mening. Ik had ondertussen in mijn enthousiasme een trajectaanvraag ingediend bij het UWV. Deze werd afgewezen en toen werd mij aangeboden dat ik zelf 2200,-- euro instapgeld moest betalen ik moest daar dan voor tekenen dat ik daar dan twee jaar werkte drie dagen in de week acht uren in ruil daarvoor kreeg ik dan cursussen aangeboden. Ik vroeg of dit wel kon met het gak dit deed iedereen daar en ik belde het UWV op en gaf aan dat ik dit zelf wilde betalen en dat ik daar dan vrijwilligerswerk ging doen ,telefonisch heb ik hier toen een accoord voor gekregen en ook dit voelde niet goed . Dit kon niet kloppen maar ik ging toch door want ik wilde weer zo graag werken en ik ben een fase vier vrouw dus afgeschreven voor de arbeidsmarkt door mijn BPS. Ik merkte dat het eigenlijk helemaal niet goed met mij ging door al die adhok beslissingen die werden genomen in het bedrijf, er werd een enorme psychische druk op je gelegd om dingen te ondernemen die waar je eigenlijk nog niet aan toe was maar als je dit zei was je meteen een slachtoffer en je wilde zelf namelijk ook wel graag dus werd je over je grenzen gedreven wat nu juist een probleem voor mij is met mijn bps. Ik had het grote geluk dat ik een heel goede coach had en zij zag goed wat er met mij gebeurde. Dat was natuurlijk ook weer dubbel want de coach stond niet achter de bedrijfsuitvoering. (ook weer verwarrend met name iemand met bps) Ik merkte heel langzamerhand hoe het echt in elkaar zat en ik zag wat er met de vrouwen om heen gebeurde iemand was het ergens niet mee eens dan werd je er zo zonder pardon uitgewipt en ik voelde me steeds onveiliger op het werk. Het was al lang geen ontspanning meer en ik kreeg een conflict met mijn eigen integriteit want ik moest een product verkopen (trajectplan bv) wat op papier alleen maar bestond want de uitvoering verliep heel anders en er was al helemaal geen baan voor iedereen eigenlijk voor niemand in Drachten terwijl mensen daar soms al twee jaar op wachten. Op een gegeven moment ben ik eruit gestapt omdat ik niet ziek mocht zijn.ik moest drie dagen werken want anders gedroeg ik mij als een slachtoffer. Het was eigenlijk zo zot toen ik dat per mail van haar kreeg te horen, zij dwong mij in een positie je luistert naar mij of je gaat maar weg. Ik ben weggegaan en had verder niets ondernomen tegen haar omdat ik a mij persoonlijk niet tegen haar op gewassen voelde en b Ik het niet durfde want ik was bang om mijn uitkering te verliezen want het was echt geen vrijwilligerswerk wat ik daar deed en ik voelde me dus in die zin ook een bedrieger en was daardoor in een situatie geraakt waardoor ik naar niemand toekon. Ik kon zelfs niet meer naar psychiater want die was er ook niet enthousiast over dus ik zat klem en kon geen kant meer op.Ik voel me sterk dat ik dit zelf ben gaan zien en er ook nee tegen heb gezegd en het is een goeie levensles voor mij geweest. Helaas was dit voor mij de tweede keer dat ik een heel slechte ervaring had met een reintergratieburo. Er is veel kaf onder het koren en ik wil andere vrouwen dan ook voor artemis waarschuwen want het verhaal klopt aan geen kanten. De beloftes worden niet waargemaakt. Er is sprake van machtsmisbruik en dat is waar al veel vrouwen slachtoffer van zijn geworden in hun leven en dan gebeurt het in zo”n vrouwencentrum door een vrouw die daar zelf een heel verhaal over houdt in haar praatje. Ik heb in die paar maand met verbazing toegezien en ook ikzelf hoe we daar met zijn allen in meegingen. Het is moeilijk na te vertellen maar ik denk dat er honderden slachtoffers zijn door heel Nederland heen. Dit bedrijf moet gewoon gestopt worden daarom doe ik hieraan mee. Renie Uneken Mijn verhaal als cliënt van Artemis Ik heb een traject bij Kliq aangevraagd zodat ik als stageplek bij Artemis kon werken en een aantal producten van hun kon volgen. Ik moest zelf mijn aanvraag schrijven en erover bellen. Dit vertikte ik af en toe en dan deed iemand anders het. Ik werd tijdens de uitvoering van mijn traject steeds begeleid door iemand van Kliq waar ik een verhaal tegen op moest hangen. In de periode dat ik er werk verzette heb ik alleen coaching en een aantal malen therapie gehad, maar verder heb ik geen cursussen gevolgd. De coaching werd gegeven door iemand die mij best wel wat meegegeven heeft, maar mij coachte op het zo goed mogelijk werken bij Artemis en niet op het feit hoe het nu met mij was en wat ik nodig had. Mijn therapeut verliet Artemis al snel doordat ze van mijn verhalen doorkreeg dat er iets niet klopte bij Artemis. Op het moment dat ik een coach kreeg die mij goed begeleide en mij duidelijk maakte wat er met mijzelf aan de hand was en wat ik daaraan kon doen, werd ik volgens de dames directeuren verkeerd gecoached. Na mijn besluit om op te stappen is mijn contract per direct verbroken (dit kan achteraf niet) en het geld wat nog over was van mijn traject werd niet aan mij beschikbaar gesteld maar moest door Kliq teruggevorderd worden. Kliq is hier wel mee bezig geweest maar de consulent kon het ook niet voor elkaar krijgen. Minstens de helft van mijn trajectgeld is dus niet gebruikt. Ze wilden ook geen coaching voor mij ergens anders betalen. Op het moment dat ik stopte bij Artemis was ik echter zo moe en opgebrand dat ik niet genoeg actie kon ondernemen om hier iets aan te doen. en nu is er geen geld meer ...... Anoniem Ik voel me bedrogen en gebruikt. Het eerste jaar ben ik goed behandeld, ik heb therapie gehad om mijn verleden achter me te kunnen laten en verder te gaan met de toekomst. Ik heb een computer cursus gehad en vond dit leuk, maar niet om op een kantoor daar de hele dag mee bezig te zijn.ik moest een paar dagen per week werkervaring op doen op kantoor, terwijl ik altijd gezegd had dat ik geen kantoormens ben. Ik wou heel graag een stageplek buiten de deur gaan doen, maar daar is nooit iets mee gedaan.ik wou heel graag verschillende dingen proberen om er voor mezelf achter te komen wat ik leuk vind. Dus heb acht maanden op kantoor gewerkt zonder begeleiding en ik voelde mij aan mijn lot overgelaten. In september ben ik opgestapt omdat ik er anders tot maart moest blijven en dat kon ik niet meer opbrengen. Ook moest ik de omkering gaan doen en dat wou ik niet en ze probeerde mij elke keer weer te verplichten om dat te gaan doen.nu kan ik weer helemaal opnieuw beginnen .Ik voel me gebruikt en mijn minderwaardigheids gevoel komt stiekem weer tot leven. Ik heb zo vreselijk mijn best gedaan en zo wordt je dan behandeld.dan noemt ze je gewoon ijskoud de zwakke schakel. Ik begin wel weer opnieuw maar ik wil alle vrouwen waarschuwen .ga niet naar artemis want daar ben je te goed voor. Grietje Dijkstra . Mijn Verhaal Wat goed ging Van de cursussen heb ik heel veel geleerd en tijdens de stage heb ik mezelf goed leren kennen. Zo goed dat ik zelfs autorijlessen heb genomen. Wat ging er fout Veel beloven , weining doen Is gelijk een mag’re hoen Die wel kakelt op de stok Maar geen eieren legt in ’t hok Ondanks de inzet van Margriet bleven we eilandjes i.p.v. een team en was er weinig, althans van mijn kant, weinig interesse en had ‘t gevoel dat er iets fout zat maar ik kon er toen geen vinger op leggen. Ik bleef om dat ik me ondanks alle problemen veilig voelde maar op een gegeven moment had ik er schoon genoeg van, ook omdat ik me gebruikt voelde. Ineke Canrinus. Het trieste verloop van mijn reintegratieptraject bij Artemis Drachten betaald door Cadans Leeuwarden: Ik heb op 18 juni 2000 na de midweek(=heet nu omkering), die ik zelf betaalde een freelance contract getekend voor 10-15 cliënten per week. Ik heb er nooit zo veel gehad, het maximum in al die jaren was 12 cliënten per maand. Aangezien ik een WAO uitkering had werd er voor mij een traject aangevraagd, zodat ik begeleiding zou krijgen in het nieuwe werk. Coaching geven was nieuw en ik gaf dan wel al lang groepen en therapie, maar door mijn 25 jarige arbeidsongechiktheidsgeschiedennis (Ik ben nu 49 jaar), vanwege ernstige traumatisering in mijn jeugd, had ik weinig zelfvertrouwen. De toekenning van het traject bestond uit intake/diagnose: coaching/ training /ondernemen/ training van offeren en investeren en boeken. Totaal fl. 17500= en daar komt naderhand nog BTW overheen uitbetaald aan Artemis. De coaching is hiervan doorgegaan, hetzij met 5 verschillende coaches en ook de therapie 2 therapeuten, die er ook mee op hielden. Want coaches en therapeuten hielden er mee op na conflicten met JP of J(=afkorting van bazin en haar partner) liep steeds weg. De kadertraining van offeren naar investeren was helemaal in Middelburg, begon om 10 uur en hield na drie keer op, mede omdat voor mij de afstand te groot was en omdat er te weinig deelneemsters waren. Daarna is er een half jaar later nog een train de trainer geweest van drie onderdelen die ik toen alsnog gevolgd heb. Dus zes dagen i.p.v. 12 voor dezelfde prijs? De cursus ondernemen heeft nooit plaatsgevonden fl. 3500= voor begroot. Er was er gewoon geen. Een keer in 2003 heb ik een gesprek met J. gehad over mijn mogelijkheden om meer te gaan verdienen of meer opdrachten te krijgen, zodat ik uit de WAO zou kunnen. Ik ging steeds meer werken voor Arteries. Zette o.a. een eigen lichaamsgerichte training op ( investeerde hiervoor voor fl. 4000= aan materialen, omdat ik er later meer zou kunnen geven volgens JP, want er kwamen 1000den cliënten aan. (Deze zijn nooit gekomen). Rond maart 2002 krijg ik een functioneringsgesprek met JP, waarin ze mij aanbiedt kadertrainingen te geven en waarin ze vertelt, dat er diploma’s moeten worden gehaald om cursussen te mogen geven. Dat ik ook een baangarantie kan krijgen voor een dag in de week als ik weer een traject aanvraag om die trainingen te betalen. Dat lijkt me wel wat, want ik wil erg graag uit de WAO en ik vind het werk inhoudelijk leuk. We hebben een leuk team, mijn therapie loopt ten einde en het lijkt mijn kans om echt helemaal mijn eigen brood te gaan verdienen. MIJ werden kadertrainingen geven beloofd en ook het geven van zweethutten op hun kasteel in België Er wordt een vervolgtraject aangevraagd € 4980=, voor extra coaching, 4 trainingen en een midweek, die ik over moest doen, wilde ik als trainster van de midweek aan de slag kunnen. Er komt hier ook nog BTW bij. Op 1 juli 2003 zou ik dan uit de WAO zijn. De trainingen werden steeds uitgesteld. Ik heb wel 5 licenties gehaald, de meeste in een tray out vorm en zonder bruikbare cursus en trainingsmappen. Om de licenties in mijn bezit te krijgen heb ik 4 x moeten mailen en steeds op moeten bellen e.d. Het trieste van het geheel is, dat ik nooit werk heb gehad door het behalen van deze diploma’s. Sterker nog. Pas na mijn ontslag kreeg ik de getuigschriften in mijn bezit en nu zijn ze niets meer waard, want het geldt alleen voor Artemis specifieke programma’s. Ik ben op 1 en 2 september ’s avonds respectievelijk per email en per telefoon en later per brief van al mijn werk gehaald, omdat ik psychotisch zou zijn. Dit is overal rondbazuind: ik hoorde het van cliënten, die het van hun trajectbegeleidster van Sociale Zaken hadden gehoord. Ik heb slechts met mijn coach (J)gesproken in die week over het dreigende ontslag en over valse aantijgingen over reiskostenvergoedingen ( wat een belangenverstrengeling overigens, maar er was geen andere coach voor mij, dan de vrouw van de baas) en een kort telefoongesprek gevoerd waarin JP mijn ontslag meldde. Toen was de rede, dat ik het R. Mijn collega onmogelijk had gemaakt om haar werk te doen. Via de eerste mail was de ontslaggrond, dat ik uit mijn bol zou zijn gegaan tijdens een trainingen. Waar is dat bewijs????? Ik heb dus nu een ontslagbrief waarin staat dat ik psychotisch ben en 5 behaalde licenties, die niets waard zijn en geen werk meer. Er was mij voor € 7000= werk toegezegd alleen al voor september 2003 en dat zou in oktober, november en tot half december ongeveer net zo veel zijn. Ik heb hiervoor bedrijfsmatig investeringen gedaan. (bv een andere auto, zodat ik beter en sneller naar Breda en of Velp kon rijden om daar te werken met auto telefoon en een laptop om al dat werk ook efficiënt te kunnen doen.Mijn coach (j) heeft dingen doorverteld aan JP over mij, want JP weet bepaalde dingen niet, waar ze wel mee komt in een telefoongesprek. Al mijn vertrouwen in J is dus geschonden(die net als iedereen een clientgeheimhoudingsverklaring heeft moeten tekenen. Die leugen over mijn psychotisch zijn van JP is een erg grote trap na, die mijn toekomstige loopbaan erg schaadt. En ook mijn gezondheid sindsdien. Het gaat mij niet in mijn koude kleren zitten, dat een diagnose van 30 jaar geleden met opzet weer uit de kast gehaald wordt om mij een kopje kleiner te maken, Was dit een serieus arbeidsreintegratieplan met de bedoeling om mij weer kansen te geven op de arbeidsmarkt of zijn hier trajectgelden oneigenlijk misbruikt voor eigen verrijking van de bazen (JP en J)? Margriet Wolf 26 oktober 2003 Mijn Verhaal Ik ben bij Artemis begonnen plusminus in het jaar 2000 bij Stella Verhoef. Ik heb in die periode de cursus van offeren naar investeren gedaan die cursus werd gegeven door Margriet Wolf, Ik heb daar een coach gemist voor de nazorg ik heb dat aangegeven maar daar werd niet naar gehoord. Ik werkte in die tijd 2 uur per week. En dat is uitgegroeid naar 3 dagen per week. Sinds 3 oktober 2001 ben ik daar op nieuw aangenomen door Marjet Hendirx. Ik heb daar geen traject gehad Ik had daar geen leerwerkplek Ik heb daar te weinig begeleiding op de werkvloer gehad met als gevolg dat ik mij behoorlijk in de steek gelaten voelde. Ik werd behoorlijk onder druk gezet door Mevr Poorter Ik mocht van Mevr Poorter niet de computercursus doen want die was te duur ik heb wel de intake gehad want dat moest ik doen van Mevr Poorter. Ik ben heel erg teleurgesteld in artemis omdat ze niet nakomen wat ze zeggen o.a. opleiding, cursussen. Baangarantie, waar ik wel op heb gesolliciteerd maar nooit een antwoord heb gekregen. hoe je als team met elkaar werkte. Ze hebben mij twee jaar lang gebruikt of te wel misbruikt Wat wel goed ging: Ik heb 2 jaar voor Artemis gewerkt op basis van vrijwilligheid, het positieve wat ik daarvan vond was, dat ik mijn grens leerde kennen, en ik heb ervaring op gedaan met de computer, met het opmaken van de kas, en hoe je post moest archiveren, Tineke Sijtsema Mijn ervaringen met Artemis. Na mijn burn-out in 1999 ben ik eerst aangemeld bij Alexander Calder in Den Haag. Ik had daar grote moeite met het verplichte karakter, de slogan is individuele begeleiding, maar steeds werd het groepswerken. Dit sloot totaal niet aan bij mijn hulpvraag. Na daar twee jaar mee geworsteld te hebben, onderwijl verhuist en in Leeuwarden aangemeld en dezelfde ervaring weer. Ondertussen nog bij een reintegratiebureau gewerkt, waar het precies hetzelfde ging. Na overleg met mijn arbeidsdeskundige afgesproken dat ik via een PGB mijn eigen reïntegratie mocht inkopen. Zo doende bij Artimis terechtgekomen. Ik had hier”bewust” voor gekozen, nadat ik Jeanette Poortman een keer op de tv had gezien. Mijn idee was dat je hier een traject kon doorlopen, wat goed voor mij was en mij recht deed. Waar ik eigen keuzes mocht maken. In mei aangemeld, ik had haast, want ik had al twee jaar rond gehobbeld. Bij de voorlichting kreeg ik het gevoel dat er iets mis was. De nadruk lag vooral op hoe goed het was en hoeveel je van elkaar kan leren, maar dat dit haar laatste werkdag was. Ze moest door haar eigen weg gaan. Later hoorde ik dat er veel problemen waren in de organisatie en iedereen was opgestapt. In mei nog wel een intake gehad. Toen was het weer wachten. Eind augustus/september weer een intake, want er was niks van de vorige bekend.Er was een geheel nieuw team. Er werd naar mijn verhaal geluisterd, maar ook hier moest ik weer eerst in een groep: “De Omkering.” Ik heb al mijn bezwaren verteld, waarom ik niet in een groep wilde. Maar na veel gepraat heb ik me over laten halen. Ik had ook van een vriendin gehoord dat Artimis goede cursussen gaf. Het koste 3000 euro, en bij een PGB heb je maar 3600 euro, volgens mij. Ik had nog geen toestemming van de Cadans, maar dat was geen probleem. “De Omkering”heeft een verplicht karakter bij Artimis, dit is bijna de poort om iets anders te mogen. Het is vooral bedoeld om in korte tijd alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Het zou zo geweldig zijn, in korte tijd krijg je helder waar je vlakuilen zitten en in die week zou ik ook mijn individuele plan kunnen maken. Met extra ondersteuning om al de eerste stappen te zetten naar mijn eigen onderneming. (dit was de reden dat ik me om liet praten) De omkering was wel heel groepsgericht, Jeanette vertelde dat alles mogelijk was. Als je vertelde dat je het nu al had, dus mijn eigen zaak, in tegenwoordige tijd, dan beïnvloed je de kosmos en dat krijg je het ook. Alles is mogelijk er is geld genoeg zij de uitvoerende instanties, als je maar met een goed plan komt. Bij de presentatie werd je erg opgezweept, door steeds meer en veel enthousiasme. Veel bevestiging, vooral door Jeanette, maar ook door de groep. Het is lekker om bevestiging te krijgen, maar ik werd ook achterdochtig. Er klopten een aantal dingen niet. Vrouwen in de groep werden niet gecorrigeerd, alle dingen die negatief waren werden onder de mat gehouden. Steeds werd er gezegd vooral door Jeanette dat vrouwen financieel onafhankelijk moeten zijn, en elkaar in het openbaar niet afmaken. Vanuit haar ervaring waren mensen met een “borderline- syndroom “ en autistische mensen, waarschijnlijk nieuwetijds mensen. Al een stap verder in de evolutie. Zij waren gevoeliger voor….. Tja voor wat. Door mijn werk als maatschappelijk werker weet ik dat Autisme een contactstoornis is, maar ieder heeft recht op zijn visie. Maar ik voelde dat mijn visie niet mocht bestaan. Ik vond de dagen heel vervreemdend, maar daar had ik geen zin in. Net of ik steeds in oude patronen gedrukt was. Ik voelde steeds dat mijn oude afkeer van bepaald gedrag van anderen niet mocht. Maar slachtoffergedrag van vrouwen irriteert mij en kan en wil ik niks mee, als ik zelf geen hulpverlener ben. Leun dan niet op me en zuig me niet leeg. Steeds had ik het gevoel dat je mee moest doen met het groepsproces. Vertrouwen moest geven, geen andere mening mocht hebben. ( Dit is wat ik later steeds hoorde en las: het was Jeanette haar opdracht om in dit leven met misbruikte vrouwen om te gaan, dit betekende dat ze veel wantrouwen en afwijzing zou ervaren, maar zij ging door. (Meestal met een vage opmerking: “Jammer dat die vrouwen nog niet zo ver waren om mij te vertrouwen, maar zij was alleen liefde en niks anders. Zij was veel verder in het evolutieproces) Dus kort gezegd; Vrouwen wees mij dankbaar en doe wat ik zeg, jullie weten niet wat goed voor je is. Die kende ik al en ik ben niet bereid om dit te accepteren. Het dubbele was dat Jeanette, die week ook voor energie stond, ik werd ook heel enthousiast van de dingen die ze zei. Maar ook van haar gedrag, het maakte haar niets uit wat de ander van haar vond. Ze kon hele gekke bokkensprongen maken. Dat wilde ik ook, lak hebben aan bepaalde gedragsregels of in ieder geval soms lekker gek doen. Dat was ik een beetje kwijt door mijn Burn-out. De laatste dag van “de Omkering”werd er op grote flappen geschreven wat Jeanette allemaal wilde in de organisatie en wij konden invullen waar wij bij getrokken wilden zijn of aan mee wilden werken. Ook de politieke partij stond erbij en je kon direct lid worden en betalen. Ik word altijd voorzichtig als er collectieve “dwang” gebruikt wordt, dus ik heb dit niet gedaan. Ik heb me wel opgegeven voor een aantal activiteiten, daar nooit meer iets van gehoord. Van de vrouwen die in Drachten werkten hoorde ik dat ze zonder loon voor Artimis werkten, zelfs gesubsidieerd door UWV, of sociale dienst. Steeds werd er tegen hen gezegd dat het een enorme kans was om dingen te leren en daardoor weer kans op de arbeidsmarkt te maken. Maar de vrouwen runden het hele kantoor en verzetten meer werk dan wie ook. En door de verhalen heen hoorde ik dat ze heel wat opdrachten en werk voor Artimis binnen haalden. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat je dankbaar moest zijn voor de kansen die je kreeg. Waar blijft de visie, dat een vrouw financieel onafhankelijk moet zijn en niet steeds maar weer vrijwilligers werk moet doen en zo afhankelijk/slachtoffer kan blijven. Zou Jeanette/ Artimis dan niet het voorbeeld moeten geven? Juist zij deed het tegenovergestelde. Later las ik dat een aantal medewerkers een auto van haar “kregen”. Mijn haren rijzen ten berge, wat een afhankelijkheid/dankbaarheid. Betaal de vrouwen en ze kunnen zelf een auto kopen. Na “De Omkering” kwam ik de volgende week op kantoor. Er was een training voor Arte-meetings of ik mee wilde doen. Ik kwam om verder te praten over mijn traject. Door het enthousiasme en de gastvrijheid ben ik gebleven. Dit was ook steeds wat er gebeurde. Ik woonde een jaar in Drachten en voelde me alleen. Ik had bijna geen sociale kontakten en vind het moeilijk om die op te bouwen. Dus iedere keer kwam ik in een warm bedje. En tegelijk kwam mijn voorzichtigheid om de hoek. Hoe goed kunnen ze mij nu kennen om mij voor allerlei dingen te vragen en bevestigen dat ik ergens goed in ben. Ze kennen me helemaal nog niet. Ik voelde me gestreeld en had steeds de neiging om ja te zeggen. Want de filosofie is goed, ik ben enthousiast over de vrouwenhulpverlening. Dan was ik thuis en dacht ik; nu moet ik weer van alles doen en heb het gevoel dat ik hen moet redden. Dit is een oud patroon. Ik had mezelf voorgenomen dat ik alleen ging halen wat voor mij belangrijk was. Dus bleef ik steeds heel stevig staan. Ik kom begeleiding halen voor mijn reïntegratie traject en het opzetten van mijn eigen pottenbakkerij. En alle steun en kracht kan ik gebruiken. Na de Omkering werd er een aanvraag gedaan bij de Cadans; er werden allerlei dingen gevraagd die ik niet wilde. Het bedrag werd 11.000 euro. Terwijl er 3600 euro besteed kon worden. Dit was buiten mijn toestemming en ondertekening aangevraagd en de arbeidsdeskundige kon dit niet verkopen. Dus mijn reïntegratie werd afgewezen. Dus weer naar de volgende reïntegratie bedrijf. Van Marjet hoorde ik dat ik wel enkele dagdelen kon komen werken, om intakes enz te doen. Ik had hier ervaring in als maatschappelijk werker. Ik heb hierover nagedacht. Maar toen ik las dat er ook nog subsidie gevraagd werd voor die dagdelen en ik niet betaald zou worden voor mijn vak. Iets wat ik al kon en waar zij behoefte aan hadden. Ben ik afgehaakt, ik wil betaald krijgen voor mijn werk, wat ik al kan. Bij iedere werkgever is dit zo en krijg je vaak de bijscholingen ook nog betaald, bij Artemis is de omgekeerde wereld. Eerst alle verplichte scholingen betalen voordat je er kan komen werken. Nu ik dit schrijf, heb ik ook een aantal nieuwsbrieven nagelezen. Allerlei artikelen inspireren mij om maatschappij kritisch te blijven, maar de uitvoering is zo anders. Alle kans om kwetsbare vrouwen afhankelijk te maken. Mijn hele leven heb ik gehoord dat ik wantrouwend ben, te kritisch. Door mijn misbruik in mijn vroegste jeugd ben ik beschadigd en extra voorzichtig. Maar door de jaren heen en alle therapie weet ik dat stevig in het leven sta, gevoelig voor onrecht en kritisch ben. Op een gezonde manier, ik laat me niet meer in verwarring brengen, door mij te beschuldigen van oude patronen. Tjerkje Wiersma DE DANS ONTSPRONGEN…. Afgelopen mei ben ik begonnen te werken voor JP. Ik werkte in het onderwijs en gebruikte mijn vrije dag om stukken te schrijven, MT’s bij te wonen. Toen JP mij vroeg om in mijn grote vakantie, juli, ook voor haar te werken, wilde ik betaald worden. JP mailde mij dat dat haar irriteerde en toen ik haar daarop aansprak, liep ze weg…. Ik heb die maand dag en nacht geschreven, in de snikhitte. Veel research gepleegd, in bibliotheken gezeten. Het eindresultaat was een goed doortimmerd stuk dat JP ‘van een onwaarschijnlijke schoonheid’ vond. Echtgenote Jo, die ik helemaal nog niet kende, was evenwel een andere mening toegedaan. Ze mailde mij hoogst persoonlijk haar bezwaren en toen ik die weerlegde, kreeg ik daar zo’n agressieve mail overheen, dat ik daar niet meer op reageerde. Jo vond dat het stuk niet uit mijn ‘ziel’ kwam. Ik moest overnieuw beginnen ennet als JP wachten wat er ‘door’ kwam. En juist daar voorzag ik grote problemen. Want ik was niet erg onder de indruk van wat JP zoal ‘door’ kreeg. Haar boek, in een paar dagen opgekalkt, vol spellingsfouten en tegenstrijdigheden… Haar onwijze onderwijsprogramma dat ze, niet gehinderd door enige kennis van zaken, op een achternamiddag had opgepend… Toen ik JP erop wees dat ze hier landelijk niet mee aan hoefde te komen, verweerde ze zich met te zeggen dat ze het zo ‘door’ gekregen had. Wel heeft ze me later gevraagd, zowel haar boek opnieuw te redigeren, als haar onderwijsprogramma uit te werken… Ik vreesde het ergste, want niets angstaanjagender dan domme mensen, die denken dat ze God zelf zijn… Mijn vermoeden dat de dames geen idee hadden hoeveel tijd en energie ik in dat stuk had gestoken werd bewaarheid. JP had het niet meer over ‘onwaarschijnlijke schoonheid’ en mailde mij dat ik de afwijzing van mijn stuk als een cadeautje van Jo moest zien. Ik was verbijsterd en nam een ‘time out’. Na een mislukte poging van Marjet mij tot de orde te roepen, kreeg ik een lange, zeer agressieve mail van JP, waarin ze mij sommeerde een nieuw stuk te schrijven. Dat was op woensdag 6 augustus, de eerste week van mijn officiële indiensttreding… Ik antwoordde dat ik haar eerst wilde spreken. Was wel al weer begonnen met werken. Want genoeg te doen, dag en nacht mailtjes, zelfs in het weekend en dat alles voor € 1077 in de maand. Toen ik daar iets van zei, had ik een ‘9 tot 5’ mentaliteit…. De vrijdag daarop namen de dames mij samen onder handen. Ze waren zeer intimiderend. (‘Ja, ja, we zullen je zachtjes behandelen’). Toen ik over hun ‘toon’ begon, hoonde JP: ‘Oh, ja, beginnen we weer over mijn toon. Dat zei mijn man vroeger ook altijd’….. De woensdag daarop vroeg JP mij wat ik van plan was. Ik zei dat ik het nog even aankeek. Ze ontstak in razernij en beschuldigde mij openlijk dat ik haar ‘mijn bezieling’ onthield. Ze betaalde mij voor mijn ‘ziel’. Ik moest een intentieverklaring tekenen. Ik zei dat ik dat niet deed en dat ze haar geld kon houden. Daarna begon een ‘creatieve brainstorm’ en was het brandje even geblust. Na afloop ging JP met alle deelnemers naar het strand uitwaaien, ik ging niet mee. Op 29 augustus, het eind van mijn proeftijd, spraken JP en ik af in Abcoude. Ik zou met een voorstel komen om de frequentie van de Artemis vrouwen te verhogen. JP was zeer ongeinteresseerd, verveeld bijna. Ik wees haar erop dat bewustwording niet afgedwongen kan worden, zeker niet door erop te slaan, zoals zij voorstelde. Het was een zeer onaangenaam gesprek en ik stond er na afloop op mijn eigen consumpties te betalen…. Diezelfde avond kreeg ik mijn ontslagbrief gemaild… DRS. EUGENIE KOOL (emailbewijs voorhanden) Mijn ervaring met Artemis. Mijn geschiedenis met Artemis loopt van juni 2002 tot april 2003. In het jaar van 2001 werd ik ziek en merkte dat mijn werk me te zwaar werd. Ik werd daardoor overgeplaatst naar een andere groep waar het lichamelijk wat lichter zou zijn en werkte 10 uur minder. Ik raakte hierdoor gedeeltelijk in de WAO. Waardoor ik naar een reintegratiebureau mocht. Ik koos voor Artemis. Na een orienterend gesprek had ik wel zin om eens die womenpower in mijzelf te ontdekken. En na een slechte werkervaring was ik er aan toe om mezelf weer wat zekerder te gaan voelen en hier waren ook therapeutische mogelijkheden. Een van de vrouwen die ik bij de kennismaking trof vroeg ik mijn coach te worden. Zij stemde toe en met haar had ik mijn intake. Bij het tweede gesprek bleek zij te zijn verdwenen te zijn bij Artemis met nog een andere vrouw. Toen had ik een gesprek met Jeannette en die vertelde me een globaal verhaal en dat ik een andere coach kreeg. Dat werd Ritie en met haar heb ik /-5 gesprekken. Ik zou geholpen worden met het opbouwen van mijn onzekerheden. Maar helaas daar zijn we weinig aan toe gekomen doordat er vaak en formulier ingevuld moest worden voor het U.W.V.of voor Artemis zelf. In okt/nov had ik assesmentdagen en werd daar heel enthousiast. Deze dagen waren van alle kanten goed verzorgd en ik kwam zeer blij terug van deze dagen. Ook al waren ze erg vermoeiend want ik moest van Leeuwarden naar Zeeland reizen. Ik zou mijn droom waar maken. In januari 2003 had ik een stappenplangesprek met een manager en afgesproken word dat ik een opleiding ga doen van 3x 10 weken en daarna bij Artemis zou gaan werken als coach.Mijn coach was ik wel kwijt, Ritie en ik hadden verkeerd begrepen dat dat door zou gaan Vanaf dat moment hoor ik niets meer, niet na verschillende telefoontjes en na een boze brief van mij geen gesprek met de manager zoals belooft. Maar wel met een leerwerkplekker die van niets wist. Een heel aardige vrouw, niets mis mee maar ik kon er niets mee. Daarna bleek dat er voor mij niet de opleidingskosten bij U.W.V. aangevraagd werden maar een heel traject van 2 jaar, wat helemaal niet waar kon maken want ik had nog steeds een baas , en de kosten werden maar liefst 28.000 euro. Dat wilde de U.W.V. niet en het resultaat was dat ze geen zaken meer wilden doen met Artemis. En ik werd naar een ander reintegratiebureau gestuurd. Zeer teleurgesteld en een illusie minder. Jeannette bleek minder echte power te bezitten dan ze me voor gehouden had. Tonnie Mijn ervaring met Artemis. Ik ben eerst op een algemene voorlichtingsbijeenkomst geweest, waar Jeanet Poorter zelf een geweldig verhaal vertelde, over hoe er bij Artemis gewerkt werd. Dat was werken met hart en ziel. Dat het niet alleen een reintegratiebedrijf was maar tevens een hulpverleningsorganisatie voor vrouwen door vrouwen. IK dacht dit is het helemaal. Ik gaf me op voor een intake gesprek. Ik moest 4 maand wachten, zoals later bleek, waren alle vrouwen die op het centrum werkten ontslagen of weggegaan. Er moesten eerst nieuwe vrouwen gezocht en aangesteld worden. Ik kreeg een uitnodiging voor een intake gesprek en werd meteen gevraagd om als leerwerkplekker te komen werken, omdat ik precies de capaciteiten had die ze nodig hadden. Ik was erg gestreeld. Veel vrouwen, waaronder ik, zijn in het verleden niet ,echt, gezien en gewaardeerd. Artemis had voor deze vrouwen een speciaal 2 jarig trajekt bedacht: van therapie/coaching tot scholing tot arbeidsplek. Je zou in alles begeleidt en gecoacht worden. Het is een geweldig verhaal,( ik geloof nog steeds in de mogelijkheid hiervan, binnen een andere organisatie). Eindelijk werd er iets voor vrouwen gedaan, zodat een vrouw zich helemaal gewaardeerd en gezien mag voelen en ze kan laten zien waar ze allemaal goed in is. Het is net een droom. Artemis kon ervoor zorgen dat vrouwen, die bijv. in de WAO waren gekomen, doordat ze bijv. hun grenzen, niet goed kunnen aangeven, en een burn-out hadden gekregen, zich weer geweldig gingen voelen. Dat ze weer zelfvertrouwen kregen, leren nee zeggen enz. Ook vrouwen die door omstandigheden langdurig waren aangewezen op een uitkering van de Sociale dienst (fase 3 en 4), konden via Artemis door therapie,trajecten als de ontdekking, en ook als leerwerkplekker ervaring opdoen. Zodat ze het gevoel kregen weer belangrijk te zijn voor de maatschappij. Bij Artemis doe je een midweek en daarna een tweedaagse training (De Omkering) in Middelburg, dit is verplicht, toch zijn er geen reiskosten te declareren. In Middelburg wordt de droom over je nieuwe toekomst steeds mooier. Ik heb dit allemaal beleefd en heb dus ook een leerwerkplek gehad binnen Artemis. Na een 3 a 4 maanden heel hard werken bij Artemis, werd ik weer ziek, heel moe, erg depressief en ging ik weer medicijnen gebruiken,opgebrand gevoel, deze klachten waren ook de reden dat ik in de WAO terecht kwam. Dus terug bij af door Artemis. Bij Artemis werd ik niet ingewerkt, je moest het werk zelf zien, en doen zonder dat je wist waar gaat dit over. Je kreeg geen kans om het werk te leren doen. Je moest eigenlijk alles al kunnen, dus was het in mijn ogen geen leer werkplek. Het is een zeer slecht georganiseerde organisatie. Er werd heel veel van je verwacht, zonder dat er wat tegenover stond. Ik voelde me nadat ik gestopt ben, heel erg uitgebuit. Ik reed elke werkdag, minimaal 3 keer per week, ongeveer 100 km heen en terug van huis naar werk. Er was geen reiskostenvergoeding mogelijk. Ik werkte 24 uur per week voor niets en moest er ook nog geld op toe leggen. Ik werd er ook nog eens ziek van. Ik zou vooral Sociale Diensten erop willen wijzen, om niet naar de mooie verhalen van dit bedrijf te luisteren. Laat niet nog meer fase 3 en fase 4 vrouwen zo'n ervaring meemaken. Velen komen slechter uit zo'n reintegratietrajekt dan dat ze ernaar toe gaan. Er is ontzettend veel geld meegemoeid, waarvoor contracten worden afgesloten, maar de beloften kunnen niet waar gemaakt worden is mijn ervaring. Er wordt een baangarantie gegeven na die 2 jaar, maar er is weinig tot geen uitstroom heb ik gemerkt. De meeste vrouwen halen de 2 jaar die je gratis bij Artemis moet werken als leer werkplekker niet. Als je je kritisch opstelt, of voor jezelf opkomt wordt je ontslagen (let wel uit een baan waar je niet voor betaald wordt) of ze geven aan dat het beter is dat je vertrekt, want je past niet binnen de organisatie. Het is bijna niet te omschrijven wat een korte periode Artemis met je doet, het is voor mij een hele negatieve ervaring geweest. Ik ging weer heel erg aan mezelf twijfelen, in plaats dat ik er meer zelfvertrouwen van kreeg, zoals je wordt beloofd. Door de directie wordt alleen naar de commerciële kant van het geheel gekeken. De mens/vrouw en haar gevoelens tellen niet mee. Als je het niet eens bent zoals er van bovenaf gedacht wordt, en het beleid verandert ongeveer per maand, dan pas je niet in de organisatie. anoniem Mijn ervaringen met Artemis Heb betaald voor een dure cursus De Omkering en Alfons Ven korrels. Ik heb niet het gevoel dat ik hiermee echt iets ben opgeschoten. Ik moest deze cursus volgen om bij Artemis te kunnen werken. Toen ik deze cursus had gedaan, moest ik weer diverse andere cursussen volgen om bij hun aan het werk te kunnen. Ook dit heb ik gedaan, weer veel geld uitgegeven. Uiteindelijk hebben we afspraken gemaakt over het aantal uren dat ik zou werken en wat ik daarvoor betaald zou krijgen. Het contract zou gemaakt worden, maar voor ik die kon tekenen hadden Jeanette en ik verschil van mening over een aantal zaken waar ik bij betrokken werd. Omdat mijn ideeen niet paste in het feministische wereldje van Artemis, werd mij het contract niet aangeboden. Hierdoor heb ik diverse cursussen moeten volgen en moeten betalen waar ik nu niets meer mee kan. Daarnaast heb ik meegemaakt dat afspraken die gemaakt werden niet nagekomen werden. Met het managementteam heb ik een datum geprikt voor het verbeteren van de interne communicatie, even daarna werd deze datum gebruikt om over andere onrelevante zaken te discussiëren die Jeanette veel belangrijker vond (rechtszaak aanspannen over machtsmisbruik van mannen en deze werd dan aangespannen tegen alle mannen met macht (WIE IS DAT?)) Belangrijke bedrijfszaken konden hierdoor geen doorgang krijgen. Tevens heb ik meegemaakt dat vrouwen binnen het bedrijf uitgescholden werden, terwijl zij zich van hun ´fouten´ niet bewust waren. Dit leek meer een probleem te zijn van Jeanette zelf, dan van de vrouwen. Maar deze vrouwen zijn in hun leven al zo vaak uitgescholden en mishandeld, dat zij dachten dat zij ´wel weer´ een fout hadden begaan. Dit vind ik niet bevorderlijk voor het scheppen van een veilige omgeving voor vrouwen die hulpverlening nodig hebben. Wat is ook vreemd vind is dat vrouwen met een uitkering moeten betalen (2000 euro voor de training de omkering en het krijgen van coaching) om bij Artemis te mogen werken. Is het in het ´normale´ bedrijfsleven niet zo dat de werkgever betaald als die wil dat je een training gaat volgen? Ook het ik meegemaakt dat er eisen aan medewerkers werden gesteld die niet reëel waren. Jeanette wilde dat iedere medewerkster in een `hoger frequentie´ wilde gaan functioneren. Toen iedereen moeite deed om te proberen hieraan te voldoen, door zo eerlijk mogelijk te communiceren wat zij dacht daaraan te gaan doen, werd dit negatief bestempeld als ´Jullie zitten allemaal in de onderstroom`. Vind ik niet echt bevorderlijk voor het zelfvertrouwen van deze (beschadigde)vrouwen. Als je iets van de medewerksters verwacht moet je tot in de eerste plaats een mogelijkheid, richting of training aanreiken, hoe dit dan bereikt moet worden. Ook heb ik uit mijn omgeving verhalen gehoord over vrouwen die als slachtoffer werden bestempeld als zij zich ziekmelden. Al met al vind ik het een onveilige omgeving voor zowel ´gezonde´ als ´zieke´ en/of `beschadigde` vrouwen. Zij worden i.p.v. gesteund in nemen van stappen, afgebroken in hun weg naar onafhankelijkheid. Te weinig ondersteuning wordt er geboden in het aanleren van werkzaamheden. Er wordt te snel centra geopend waar niet de juiste begeleiding beschikbaar is. Er worden projecten gelanceerd waar geen rekening wordt gehouden met de overige werkzaamheden van de werknemers. Het is een erg chaotische werkomgeving, waar niets is geregeld. Jammer want de visie en de plannen zijn er mooi, maar het uitvoeren en de begeleiding is niet aanwezig. Wanda Best Mijn mening over Artemis In principe zou het een goed concept kunnen zijn mits men een concrete planning en opvolging toepast. Maar er wordt te weinig actie ondernomen om iemand echt te ondersteunen bij het zoeken naar en realiseren van geschikt werk. Het enige dat ik goed vond waren de weekenden in Zeeland. Daar heb ik zelf toch wel iets aan gehad, maar kosten hiervoor waren niet bepaald gering. Maar nu, 2 jaar later is er nog niets concreets van de grond gekomen, geen aanbeveling of wat dan ook. Het heeft heel veel tijd en heel veel geld gekost. Ik ben zwaar teleurgesteld in Artemis en zal dan ze dan ook niemand aanbevelen. Geen geld meer over en een illusie armer. Artemis is alleen maar uit op winstbejag. Niet meer dan dat. Het lijkt dan ook meer op zakkenvullerij. Suc6 Josée Schilders [email protected] Mijn dagen bij Artemis. Ik ben via de sociale dienst naar Artemis verwezen. Toen ik daar aankwam werd mij de vraag gesteld wat zijn je dromen, dat vond ik een rare vraag. Dat heb ik gezegd maar ze was alleen geïnteresseerd in mijn dromen wat ik zou willen. Ik heb toen aangegeven dat mijn hard bij de paarden licht,en een huisje met wat grond om een paarden pension te begingen . Maar dat dat niet te realiseren was in verband met mijn gebroken rug. Mijn andere wens was een opleiding tot acupunctuur . Hier ging ze op in omdat hun veel aan alternatieve dingen deden, en hier wel een mogelijkheid was. Mijn tegen argument dat de sociale dienst daar niet mee akkoord ging werd van de tafel geveegd. Het enige probleem was volgens hun dat de opleiding te hoog of te duur was. Ik ben 3 maanden bezig geweest met het uitzoeken welke scholen de prijs. Hier ben ik in geslaagd, heb zonder hulp van Artemis dit zelf moeten uit moeten zoeken. Het antwoord van de sociale dienst was kort nee. Daar kon ik het mee doen . Geen reactie van Artemis, dit was erg frustrerend maar ik mocht niet zo mokken. Toen ik Janet Poorter dit aangaf schoof ze de schuld in mijn schoenen dat ik er niet alles voor over had. Zij bood mij een lening aan om toch naar school te gaan en het geld van de sociale dienst te gebruiken voor cursussen binnen Artemis. Zo kon ik een lening krijgen en mijn potje was dan ook op gegaan aan cursussen waar ik geen belang bij had. Dit vond ik krom en kreeg de reactie dat is jou keuze.(oftewel jou eigen schuld) Dankzij de inzet van Marjet ben ik niet bij de pakken gaan zitten. Daarna heb ik aangegeven de cursus Pedicure te willen starten in september niemand reageerde hier positief op ik had het gevoel laat ze maar hier rond hangen dat krijgen we het potje ook wel leeg. Hier ging ik niet mee akkoord en ben in overleg met de sociale dienst naar een ander bureau gegaan . Ik heb een jaar bij Artemis moeten knokken voor wat ik wil zolang je mee loopt is dat prima maar kies je je eigen weg . Dan halen ze de grond onder je voeten weg. Ik heb dat overleeft. Ik ben sterker dan veel van de vrouwen die daar kwamen. Voor hen die de kracht niet hebben doe ik mijn verhaal. Opdat zij die nog komen en niet de kracht hebben ten onder gaan in Artemis met namen Janet Poorter. Met vriendelijke groet Diane Plantinga. Mijn verhaal Ik ben per 28 mei 2003 begonnen aan een eenjarig traject met baangarantie bij Artemis. Mij werd verteld dat ik met begeleiding op de werkvloer werkervaring zou opdoen in een managementstaak. Daarna zou ik kunnen uitstromen naar een baan buiten of instromen naar een baan binnen Artemis. Ik ben in juli begonnen bij Artemis Drachten. Er was geen begeleiding op de werkvloer aanwezig en ik trof een kantoor in ontreddering aan. Niets was georganiseerd, en iedereen was erg ongelukkig. Ik heb geen inwerkperiode, noch een inlees periode gehad, ben in het diepe gegooid en dat was dat. Aansturing van uit kantoor Middelburg was gebaseerd op ad hoc beleid. Een mooi voorbeeld: de planning en ideeën komen via de mail vanuit Middelburg binnen. Na een tijdje bleek dat het niet gewenst was hier onmiddellijk uitvoering aan te geven, ongeschreven regel was dat eerst moest worden afgewacht of er nog herroepingen of herzieningen zouden zijn. Ik voelde me af en toe een pingpong bal, er was niet duidelijk hoe de machtsverhoudingen lagen, en daardoor werd ik regelmatig door twee verschillende personen aangestuurd die elk een eigen visie hadden die niet overeen kwam. Hierdoor gebeurde het nogal eens dat ik klem kwam te zitten tussen twee leidinggevenden. Ik was aangesteld voor 24 uur leer werkplekker maar kreeg het aanbod dit uit te breiden tot 40 uur. Dat zette voor mij geen zoden aan de dijk, aangezien ik op dit moment een uitkering heb. Men wilde me niet in vaste dienst nemen. Dat viel dan anders te regelen, door vergoedingen op te voeren als salaris, kon ik meer uren gaan maken. Dit strookte niet met mijn integriteit, ik heb dit dus geweigerd. Nei therapie werd verplicht geteld voor managers. Ik heb dit geweigerd en een telefonisch gesprek gehad met degene die de therapie gaf. Zij zag het als een cadeautje van de werkgever aan de werknemer. Ik kon me niet vinden in die visie omdat ik verplicht werd Nei therapie te volgen anders werd ik van mijn functie gehaald en omdat ik vervolgens verplicht werd de therapie te verhalen op mijn ziekenfonds. Een ongewilde sigaar uit eigen doos dus. Ik heb een drie en een half uur durend gesprek met mevr. Poorter gehad, waarbij ik op alle mogelijke manieren onder druk werd gezet. Ik moest een volledig commitment met Artemis aangaan anders: · zou ik naar een lagere functie gaan · moest ik gaan appels plukken en de sociale dienst zou dit zeker goedkeuren · zou ik eruit gegooid worden Mij was echter duidelijk dat ik niet voor Artemis wilde werken, na mijn leer-werk traject en ik had voldoende redenen hiervoor. · er is geen sprake van een professionele organisatie · als je de beschrijving van een sekte over Artemis heen legt zie je erg veel overeenkomsten en ik wil niet tot een sektarische beweging horen · Er wordt bij voortduring zwaar gemanipuleerd, dit hoort niet in thuis in een gezonde organisatie · er wordt niet geluisterd naar wat vrouwen zelf willen, zij worden ingezet als winstgevende, niet betaalde onderdelen om Artemis te laten draaien. · De machts en gezagsverhoudingen rieken naar zelfverheerlijking voor mevr. Poorter · Alle vrouwen in loondienst krijgen minimum loon uitbetaald. Poorter heeft het over de financiële zelfstandigheid die vrouwen toekomt, maar betaalt vervolgens ondermaats. Dit betekent dat veel vrouwen onder bijstandsniveau werken aangezien de banen voor 24 en 32 uur zijn. · Ik zag medewerkers steeds weer over hun grenzen getrokken worden, aangeven dat ze dingen niet (meer) aankonden en dat werd vertaald naar : een gebrek aan commitment · Poorter vroeg over alles een excuus aan medewerkers, zelfs al hadden deze geen fout begaan, maar bij grove fouten of nalatigheden van haar kant, viel hierover niet te praten · Poorter probeerde in feite de regie over te nemen over mijn leven door te zeggen:" ik weet wat goed voor jou is, want ik ben goed voor jou, en jij weet niet wat goed voor je is.” In feite moest ik me dus uitleveren aan haar. · Er was geen respect vanuit het kader naar de doelgroep (fase 4 vrouwen) · En zo kan ik nog wel even doorgaan. Voor mij was de druppel dat ik op een gegeven moment ziek werd, en er een mail verzonden werd die ondermeer uit mijn naam ondertekend was. Een belastende mail, die over een andere medewerkster ging. Even speuren leverde op dat deze door Poorter zelf geschreven en verzonden was uit naam van team Drachten. Daaruit volgde een mail wisseling, waarin ik om uitleg en excuses heb gevraagd. Mij werd slechts een gebrek aan humor verweten. Men was hogelijk verontwaardigd dat ik dit openbaar heb gemaakt aan o.a. de sociale dienst. Hierna heb ik nooit meer iets vernomen van Poorter. Wat mij vooral gestoord heeft was het onrecht dat vrouwen aan wordt gedaan door dat ze door Poorter in haar mail als zwakke schakels werden afgedaan. Zij hebben zich belangeloos maand in maand uit ingezet voor Artemis en heel veel bagger, troep en zooi over zich heen gekregen. Ook nu nog roept het een lijfelijke onpasselijkheid in me op, als ik zie dat deze vrouwen zo afgeschilderd worden. Het is een schande dat het kader met zo'n minachting over haar eigen doelgroep spreekt, helder wordt dan slechts, dat de motieven om deze vrouwen als doelgroep te hebben verre van zuiver zijn. Anoniem Mijn ervaring met Artemis Ik heb in de periode januari tot en met juni 2003 bij Artemis stage gelopen. Mijn werkzaamheden waren divers. Ik heb zowel in Drachten als in Velp stage gelopen. Wat mij opviel was het gebrek aan vakbekwaamheid en kwaliteit. Dit viel me al op tijdens de trainingsdagen “ de Omkering”. Veel geld vragen voor een uitermate vaag produkt. Het gevaarlijke van de Omkering vind ik de sfeer die gecreëerd wordt dat alles mogelijk is maar die nooit wordt waar gemaakt. Vrouwen die niet sterk in hun schoenen staan, vrouwen die serieus een traject in willen gaan komen altijd bedrogen uit. Van alle vrouwen met wie ik de Omkering heb gedaan is er misschien 1 die tevreden is. In Drachten was het een complete chaos terwijl daar veel welwillende vrouwen waren. In Velp was het rustiger doordat daar een goede kernvrouw zit maar ook daar sijpelde het beleid dat steeds erger werd door. Loopbaanbegeleiding, reïntegratie het waren aspecten die nergens aan bod kwamen in trajecten. Er werden geen doelen gesteld waardoor trajecten wegzakten. Een ander aspect was het salaris. In deze tijd en met hun beleid, over vrouwen, en de kracht van vrouwen, financiële onafhankelijkheid, was het salaris dat Artemis betaalde pure uitbuiterij. Zakken vullen over de ruggen van anderen. Overal wilde Jeannette geld uit slaan. Presentaties die Jeannette Poorter gaf gingen altijd alleen over haar zelf en zelden over reintegratie, loopbaanbegeleiding, wao en andere zaken. Ik heb haar ooit in een presentatie horen zeggen tegen een vrouw die vroeg hoe ze met een bepaalde wet om ging, “ wij hebben niks te maken met wetten”. Artemis had overal lak aan. In mijn ogen was het een sekte achtige instelling met volgelingen van Jeannette Poorter en mensen die daar tegen in gingen konden vertrekken. Dat Jeannette daar steeds grimmiger in werd heb ik meegemaakt in Hoorn. Ik ben toen echt geschrokken omdat ik het idee begon te krijgen dat Jeannette echt heel erg door draaide. Over verlichting, over ons dat wij stakkers zijn en ergens in de modder waren blijven steken. Maar dat het mensen dupeerde die afhankelijk waren van Artemis is natuurlijk veel erger. Mensen die vol goede inzet aan iets nieuws beginnen en die gewoon belazerd worden. Ik ken maar twee trainingen, de Omkering en de training van Tinie. Beiden vond ik kwalitatief echt heel erg slecht. Spelletjes in het park, en inhoudelijk zo verschrikkelijk vaag. Aspecten die nodig zijn om een goed loopbaantraject te realiseren kwamen niet aan bod. Hier en daar was wat “gejat” uit boeken waar zijdelings mee werd gewerkt, maar je moest het vooral hebben van de helderziende blik van Jeannette die je kon vertellen waarom jij niet in je spoor zat. En dat is vind ik heel erg gevaarlijk want ze heeft een sterk charisma en imponeert vrouwen makkelijk. De visie, het in je spoor komen, is prima alleen de uitvoering klopt niet. Anje van Bottenburg IK ZAL MIJ FF VOORSTELLEN IK BEN EEN VROUW VAN 41JAAR EN HEB 3 KINDEREN VOOR MIJN REKENING WAARVAN ÉÉN VEEL TE MAKEN HEEFT GEHAD MET INCEST EN ÉÉN AAN ADHD LIJD EN DE OUDSTE ERG TELEURGESTELT IS IN ZIJN VADER EN HEM TOCH ERG MISSEN. NOU ZULLEN SOMMIGN WEL DENKEN (ZO WAT) JA MAG IEDEREEN DENKEN WANT WIE BIJ ARTEMIS OVER DE VLOER KOMT DIE MOET OOK HEEL WAT IN HAAR LEVEN HEBBEN MEEGEMAAKT OM DAAR TE KOMEN MAAR HET IS WEL DE WAARHEID IK ZIT NOG MEER IN DE sh*t DAN TOEN IK BIJ ARTEMIS KWAM MIJN VERTROUWEN KWAM WEER EEN BEETJE TERUG EN DOOR ARTEMIS BEN IK WEER OP MIJN BEK GEGAAN BEN 5 JAAR GELEDEN VAN DE ENE OP DE ANDERE DAG ZEER DEPRESIEF GEWORDEN DOOR EEN VOORVAL WAT IK NIEMAND WENS. NA 3 JAAR VERDRIED EN SUKKELLEN KWAM IK VIA VIA TERECHT BIJ ARTEMIS ER WERD MIJ BELOOFD DAT IK WEER OPNIEUW IN DE MAATSCHAPPIJ KON FUNCTIONEREN.......... TSSS ...MOOI DUS NIET. BEN ER ANDERHALFJAAR GEWEEST EN HEB IN DIE TUSSENTIJD VEEL MENSEN ZIEN GAAN EN KOMEN BIJ ARTEMIS MOEST JE LEREN OM TE LIEGEN EN KWAM JE VOOR JE ZELF OP DAN WERD ER GEDREIGT MET DE SOCIALEDIENST OMDAT JE NIET VOOR JEZELF OP MOCHT KOMEN(LIJKT DAAR WEL EEN SECTE) KWAM BIJ MIJ OMDAT DE SOCIALEDIENST HET ALLEMAAL VOOR MIJ BETAALDE OP EEN DAG HAD IK GENOEG VAN AL DIE SLIJMEREI EN BEN NAAR DE SOC.DIENST GESTAPT EN HEB VERTELT DAT HUN VOOR ZOVEEL EURO'S ZULKE MENSEN ALS MIJ DAAR NAAR TOE DURFDEN TE STUEN NIET DEUGDEN BIJ ARTEMIS GAAT HET NIET OM BETER WORDEN MAAR DRAAID ALLES OM GELD EN IK KEN GEEN MENS DIE ER GEZOND WEG IS GEGAAN BIJ ARTEMIS PROBEREN ZE VAN ALLES MET SMOESJES OM AAN GELD TE KOMEN VIA INSTANTIES EN STUREN ZE DE MENSEN EROP AF DIE BIJ ARTEMIS IN BEHANDELING ZIJN ER WORD JE EEN BAAN GEGARANDEERD EN ALS HET ZO VER IS KAPPE ZE AF EN ZOEKEN ZE WEER NIEUWE SLACHTOFFERS DUS MENSEN PAS ER OP EN IK HEB VEEL ERVARING MET ARTEMIS HEB JE VRAGEN OF WIL IEMAND DIE DIT LEEST REAGEREN DAT KAN ALTIJD . GRT NYNKE [email protected] Het Artemis verhaal Vanaf mijn 18e werk ik in de reguliere hulpverlening. Op mijn 42ste werd ik ernstig lichamelijk ziek. Na de ziektewetperiode kwam ik in de WAO terecht. Tijdens de ziekteperiode en in de WAO heb ik zoveel mogelijk doorgewerkt. Daarbij ben ik alle grenzen voorbij gegaan. Ik kon het gegeven van ziek-zijn, medicijngebruik e.d. niet verdragen en vond het te moeilijk om toe te komen aan hetgeen ik nodig had: rust. Naast het fysieke ziekzijn ontwikkelde ik dus in een recordtempo een burn-out. In de WAO besloot ik voor mezelf te gaan beginnen. Ik ontmoette een aantal therapeuten met een eigen praktijk. Een ervan werkte voor Artemis. Ik zocht info bij elkaar en deze info sprak me zeer aan. Ik besloot om niet met het reïntegratie bureau dat me door de arbeidsdeskundige was toegewezen in zee te gaan maar met Artemis. Daarbij vroeg ik een persoonsgebonden budget aan. Ik heb het hele traject zelf uitgestippeld met minimale begeleiding van Artemis. Om voor Artemis te kunnen werken werd ik geacht de Omkering te volgen. Het ging op dat moment erg slecht met mij en deze training leverde me wel wat op. Van deze training kreeg ik een mooi verslag. Hierin stond beschreven hoe goed ik bezig was en wat voor een geweldige hulpverlener ik ben. Werken voor Artemis??? Natuurlijk!! Als ik de training VHV zou gaan doen, de regenboogtraining en nog een paar bedrijfstrainingen. Verder nog een training waarbij ik producten voor Artemis kan gaan verkopen(!) De trainingen kosten ieder rond de 2000 euro. Bedragen die ik geacht wordt van het PGB te betalen. Wat niet vergoed wordt via PGB kon ik lenen. Ik teken een free-lance contract waarbij Artemis me toezegt te zorgen voor coach- en therapiecliënten. Ik voldoe aan de verplichting om me de werkwijze van Artemis eigen te maken. Ondertussen ben ik een jaar bezig. Mijn coach heeft afgehaakt van Artemis. Ik heb de Omkering gedaan, de VHV en ik heb geen enkele cliënt van Artemis gezien. Wel wordt het coachcontract eenzijdig door Artemis verbroken. De manier waarop dit gebeurt is zo lomp en gespeend van elke dialoog (trouwens ook van enig inzicht) dat mijn vertrouwen ernstig geschaad is. Een jaar op weg naar reïntegratie. Ik heb hard gewerkt, ik heb geïnvesteerd. Ik heb kennisgemaakt met nieuwe ideeën. Echter alles wat me is toegezegd is door Artemis niet waargemaakt. Zakelijk ben ik geschaad doordat de beloofde cliënten uitblijven. Ik ben belazerd door een organisatie die mij in een kwetsbare periode in mijn leven geen steun biedt maar gebruik maakt van die kwetsbaarheid. Het verhaal komt er uiteindelijk op neer dat met valse beloften geld gemaakt wordt door het uitbuiten van vrouwen. Anoniem Hallo, Ik heb mijn baan bij Artemis als kernvrouw van de vestiging Maastricht in juni jl. opgezegd, omdat ik het gevoel had niet langer met behoud van mijn integriteit te kunnen werken. Ik wil mezelf ’s avonds in de spiegel kunnen zien… Ik heb met veel inzet, idealisme en creativiteit een zaak gediend die dit niet waard bleek te zijn. Een tijdlang heb ik tekenen die in die richting wezen min of meer bewust teruggedrongen, omdat ik zo graag veel tot stand wilde brengen voor de doelgroep van Artemis – vrouwen die in welke vorm dan ook voor kortere of langere tijd in hun leven minder bedeeld zijn geweest. Omdat ik steeds meer moeite kreeg om toe te zien dat er steeds vaker beslissingen genomen werden die tegen het directe belang van cliënten ingingen, zodat ik voor mezelf niet meer kon verantwoorden om Artemis te “verkopen” aan mogelijke cliënten of vrouwen die bij Artemis wilden werken, heb ik ontslag genomen. Ik noem in het kort mijn bezwaren tegen Artemis: - Artemis is heel erg innerlijk inconsistent: vrouwen worden geworven doordat zij zich aangesproken voelen door de verontwaardiging van Jeannette Poorter over hoe de maatschappij en in het bijzonder werkgevers vrouwen bejegenen. Ik heb echter de ervaring dat ik bij geen enkele werkgever minder waardering, minder respect, minder ruimte voor mijn creativiteit (en minder betaling!) dan ik bij Artemis heb gekregen. - Artemis heeft als belangrijk punt in haar visie, dat vrouwen uit hun slachtofferrol gehaald moeten worden en weer hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. Mijn ervaring was telkens weer echter, dat als er dingen tegenliepen, de leiding van Artemis niet naar haar eigen rol wenste te kijken maar gemakkelijk de schuld elders legde – ook bij cliënten. - Artemis wenste niet verantwoordelijk te zijn voor geschapen verwachtingen. Toen ik bij Jeannette naar voren bracht dat een cliënte ondanks diverse investeringen in Artemis nog geen stap verder was gekomen in de richting van een traject (Petra T.), was haar reactie: wat een gezeur, dan leent ze toch 1000 euro, dan kan ze zich laten coachen en dan heeft ze zo een baan. Op mijn tegenwerping dat deze vrouw al tweemaal geld had geleend en dat ik dit geen reactie vond, ging ze niet in. Dit was voor mij de spreekwoordelijke druppel… - Dezelfde vrouw was in september ’02 een try-out bij Artemis toegezegd voor een cursus die zij aan het opzetten was. Zij had hier veel energie ingestopt, de PR was al gedaan, toen het beleid gewijzigd werd: het ging niet door… Grote klap voor een vrouw die geen klappen meer kan gebruiken. In de maanden erna heb ik haar een aantal keren telefonisch gecoached, omdat zij zeer in de put zat, en dit haar weer wat moed gaf. (eigenlijk was het niet de bedoeling dat ik op deze manier energie in een vrouw stak (die immers nog geen cliënte was!), maar ik heb op dit en andere momenten mijn eigen verantwoordelijkheid gepakt.) Achteraf heeft zij mij gezegd dat het niet veel gescheeld had of zij was weer in een psychose beland. N.B. Kennelijk is het beleid inmiddels weer gewijzigd, want try-outs worden nu weer toegejuicht! - Ik kon het voor mezelf niet meer verkopen om vrouwen binnen te halen met verhalen over wat er wel niet allemaal mogelijk was, terwijl ik eigenlijk wist dat dat waarschijnlijk niet verwezenlijkt kon worden. Bovendien zag ik geen mogelijkheid voor verbetering meer, omdat in het contact met JP steeds bleek hoe weinig – met name over begeleiding van de kernvrouwen – en op een stuitend nonchalante manier afspraken niet nagekomen werden. - Ik vond de taak van kernvrouw een heel verantwoordelijke: een (interne) kernvrouw heeft o.a. als taak toe te zien op de kwaliteit van het traject. Ik heb het vaker moeilijk gevonden me een oordeel te vormen over een wenselijke begeleiding van een cliënte wanneer de deskundigheid van de therapeute en die van JP niet spoorden. Ik vind deze functie dan ook absoluut niet geschikt voor leerwerkplekkers (ook al niet vanwege de druk van het werk) of onervaren krachten. Anoniem Mijn ervaring met Artemis Oktober 2003 In het najaar van 2002 heb ik Artemis opgezocht met de vraag of zij de vriendin van mijn zoon konden helpen. Ik heb toen kennis gemaakt met Marjet Hnedrix.. Tegen het einde van het gesprek vroeg Marjet of ik geen zin had om bij Artemis aan de slag te gaan, zij zag in mij wel een kernvrouw; er zou later die week een info bijeenkomst zijn, met als spreekster Jeanette Poorter, de oprichtster van Artemis Marjet stelde voor dat ik vrijblijvend zou komen luisteren en daarna zou beslissen wat ik wilde. Zo gezegd zo gedaan en ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk was van wat mevrouw Poorter had te vertellen. Ik heb toen afspraken met Marjet gemaakt om een aantal dagen per week op het centrum in Drachten werkzaamheden te verrichtten. Ik heb er fantastische mensen ontmoet die me weer een stuk duidelijkheid in m'n eigen zijn gaven. Na de Omkering zou een trajectplan worden geschreven voor mij en in de tussen tijd deed ik op het centrum mijn werkzaamheden. Gaandeweg ook meer naar buiten toe met Marjet als externe kernvrouw in de leer. Tegen het einde van het jaar vroeg ik Marjet naar de mogelijkheid van een betaalde baan, daar ik geen uitkering had en daar ook niet voor in aanmerking kwam. Wel had ik PGB toegekend gekregen, die gebruikt kon worden als ik in dienst werd genomen. Dit zou besproken worden met JP. Marjet stond hier niet afwijzend tegenover maar had fiat nodig van hogerhand. Steeds werd de boot af gehouden, elke keer als ik ernaar vroeg werd Marjet vaag en kreeg ik wederom geen duidelijkheid. Ondertussen had ik bijna vier maanden van alles gedaan op het centrum, met de daarbij behorende onkosten zoals reiskosten, die vergoed zouden worden en ik kreeg maar geen concreet antwoord op mij vraag naar een betaalde baan.. Zo zijn we het nieuwe jaar begonnen en er waren alweer enkele weken verstreken toen ik het Marjet weer vroeg naar een contract. Zij is hiermee weer naar JP gegaan en kwam met het antwoord terug dat JP mij nog vier maanden op proef wilde laten draaien en dat we daarna zouden kijken wat er mogelijk was. (Het werd duidelijk dat Marjet helemaal niets kon/mocht beslissen zonder fiat van JP) Ik ging hier niet mee akkoord; voor mij was vier maanden zonder enige vergoeding lang genoeg geweest. Dit zou doorgegeven worden aan JP. Na weer een week te hebben gewacht vroeg ik Marjet op een woensdag ochtend, net voor de wekelijks brainsessie of zij al wat had gehoord. Het antwoord bleef hetzelfde, waarna ik Marjet meedeelde dat dit dan tevens mijn laatste dag was. Ik heb toen afscheid genomen van de

reintegratiedetective

Uitspraak

RECHTBANK MIDDELBURG
Sector civiel recht, voorzieningenrechter

Vonnis van 28 april 2004 in de zaak van:

Kort gedingnr.: 63/2004

de besloten vennootschap Artemis-Inspiratie B.V.,
gevestigd te Middelburg,
eiseres,
procureur: mr. E.H.A. Schute,

tegen:

(gedaagde),
wonende te (woonplaats),
gedaagde,
procureur: mr. J.B. de Meester.

1. Het verloop van het geding

Partijen worden verder aangeduid als Artemis en gedaagde.

Ter terechtzitting van 21 april 2004 heeft Artemis gevorderd gedaagde te veroordelen om zich te onthouden van negatieve uitlatingen en mededelingen -zowel mondeling, schriftelijk en via website of email- jegens derden -zowel natuurlijke personen, rechtspersonen als overheden en instanties- over Artemis, met veroordeling van gedaagde tot een aan Artemis te betalen dwangsom van € 10.000,00 voor iedere overtreding van dit verbod. Voorts heeft Artemis gevorderd gedaagde te veroordelen in de kosten van dit geding.

Gedaagde heeft verweer gevoerd.

Na verder debat is vonnis gevraagd.

De inhoud van de overgelegde processtukken, waaronder pleitnota’s en producties zijdens beide partijen, geldt als hier ingelast.

2. De feiten

In het geding wordt van de navolgende feiten uitgegaan:

2.1. Artemis houdt zich bedrijfsmatig bezig met de intergratie van vrouwen in een uitkeringssfeer die terug willen in het arbeidsproces.

2.2. Opdrachtgevers van Artemis zijn gemeentelijke overheden en instituten en instellingen zoals UWV, Cadans en USZO. Tevens kunnen vrouwen rechtstreeks opdrachtgever zijn.

2.3. Gedaagde is in mei 2002 met Artemis is contact gekomen, in augustus 2002 is een reïntegratietraject voor haar aangevraagd en tot oktober 2003 heeft zij zonder enige schriftelijke overeenkomst werkzaamheden voor Artemis verricht.
Een door Artemis aangeboden dienstverband is door gedaagde niet aanvaard.

2.4. Na haar vertrek bij Artemis heeft onder meer gedaagde een witboek over Artemis opgesteld om te voorkomen dat nog meer vrouwen zich bij Artemis aansluiten. Dit witboek bevat verslagen van ervaringen van een aantal vrouwen die bij Artemis een reïntegratietraject hadden en van freelancers die als coach, therapeute of trainster werkzaam zijn geweest bij Artemis.

2.5. Gedaagde heeft het witboek vervolgens verspreid, ook aan opdrachtgevers van Artemis. Ook is er aandacht van verschillende media geweest voor het witboek.

3. Het geschil

3.1. Artemis stelt dat gedaagde onrechtmatig jegens haar handelt door zich negatief over Artemis uit te laten, terwijl zij niet over voldoende professionaliteit beschikt om de werkwijze van Artemis te kunnen beoordelen. Gedaagde heeft voor het verbreken van de contacten met Artemis doelbewust het gehele adressenbestand van Artemis gekopieerd om vervolgens een witboek op te stellen en dit, onder meer, aan iedereen die in het adressenbestand is opgenomen toe te sturen. In totaal zijn 300 exemplaren van het witboek verspreid volgens een door gedaagde verzonden emailbericht. Bovendien heeft gedaagde met het witboek uitgebreid de publiciteit gezocht en Artemis negatief in beeld gebracht. Deze handelwijze schaadt de belangen van Artemis en zij lijdt daardoor schade. Een opdrachtgever heeft recent de samenwerking met haar opgezegd als gevolg van de negatieve publiciteit. Het risico bestaat dat meerdere opdrachtgevers dit ook zullen doen. Bovendien is het tegen de achtergrond van het overal aanwezige witboek moeilijk nieuwe opdrachtgevers binnen te halen. Artemis erkent dat er, zoals bij ieder dienstverlenend bedrijf, ontevreden cliënten zijn, maar daar staan echter veel meer tevreden cliënten tegenover. Bovendien beschikt Artemis over een geformaliseerde interne klachtenprocedure die gevolgd dient te worden bij onvrede, in plaats van de door gedaagde gevolgde handelwijze. Gelet op de door haar gevolgde handelwijze komt gedaagde geen beroep op vrijheid van meningsuiting of het algemeen belang toe.

3.2. Gedaagde stelt dat zij rechtmatig gebruik maakt van haar recht op vrije meningsuiting en dat haar dat niet kan worden ontzegd. Bovendien verlangt Artemis van vrouwen dat zij zich kritisch, weerbaar en assertief opstellen en voor hun standpunt opkomen, hetgeen gedaagde heeft gedaan. Gedaagde betwist dat zij het adressenbestand van Artemis voor haar vertrek heeft gekopieerd. Aan de hand van aan elkaar gestuurde emailberichten met adreslijsten hebben de vrouwen die het witboek hebben opgesteld elkaar weten te vinden. Het witboek is naar een beperkt aantal personen en instanties gezonden. Gedaagde betwist dat 300 exemplaren zijn verzonden. Tevens heeft gedaagde het witboek op de forumpagina van de internetsite van Artemis geplaatst. Op verzoek van FNV bondgenoten is contact opgenomen met de Volkskrant en een kopie van het witboek is naar de PZC gezonden. Gedaagde heeft alleen haar mening gegeven en dat staat haar vrij. Het is vervolgens de verantwoordelijkheid van de journalist hoe hij een artikel opstelt. Gedaagde betwist dat zij steeds of bij herhaling of na sommaties is doorgegaan met het stelselmatig verspreiden van het witboek, alsmede dat zij het witboek massaal heeft verspreid. Zij heeft zich bereid verklaard geen verdere handelingen te verrichten die leiden tot verdere verspreiding van het witboek of uit zichzelf contact met de media zoeken. Gedaagde betwist verder dat Artemis schade lijdt of heeft geleden. Aangezien alleen de directrice van Artemis en haar partner deel uitmaken van de interne klachtencommissie bij Artemis, was er geen redelijk alternatief om de wanorde bij Artemis te ventileren.

4. De beoordeling

4.1. De vordering betreft het zeer vergaand algeheel verbod tot het doen van negatieve uitlatingen over een besloten vennootschap. Voorzover toewijzing van een dergelijk vergaand verbod al mogelijk is, dienen, gelet op het aan iedereen toekomende recht op vrije meningsuiting, zware eisen te worden gesteld aan de gronden daarvoor. Dat sprake is van dergelijk onrechtmatig handelen door gedaagde is niet gebleken.
Gedaagde is teleurgesteld in Artemis en zij heeft niet de gehoopte terugplaatsing in het arbeidsproces meegemaakt. Door de haar verweten handelwijze ventileert zij haar ongenoegen over Artemis. In het kader van een kort gedingprocedure kan en behoeft niet te worden beoordeeld of dit subjectieve gevoel van ongenoegen terecht is of dat objectief is vast te stellen dat Artemis tekortschiet als reïntegratiebedrijf. Het vinden van medestanders door gedaagde in die onvrede om die gegevens vervolgens uitgeschreven te bundelen en te verspreiden, is in beginsel op zichzelf niet onrechtmatig.
Artemis heeft bovendien de juistheid van de inhoud van het witboek niet gemotiveerd weersproken. Zij volstaat slechts met een kale ontkenning en betwisting van stellingen, objectief dan wel subjectief, van de brievenschrijfsters in het witboek en stelt daar geen feitelijkheden tegenover.
Voorts is, gelet op de gemotiveerde betwisting door gedaagde, voorshands onvoldoende aannemelijk geworden dat zij voordat zij Artemis heeft verlaten het volledige adressenbestand heeft gekopieerd en dit ook nog eens met het doel op de verspreiding van het -onder meer- door haar op te stellen witboek. Het komt de voorzieningenrechter aannemelijk voor dat de opstellers van het witboek elkaar via aan elkaar verstuurde emailberichten hebben weten te vinden. Bovendien waren aan de opstellers van het witboek de opdrachtgevers van Artemis bekend, aangezien zij veelal door die opdrachtgevers zijn doorverwezen naar Artemis. Nu die opdrachtgevers bovenal voor een ieder bekende gemeenten en instanties betreffen, zijn hun adresgegevens gemakkelijk te achterhalen.
Gelet op de gemotiveerde betwisting door gedaagde van het aantal exemplaren dat van het witboek door haar zijn verzonden, is niet aannemelijk geworden dat het witboek aan 300 adressen is verzonden. Voor wat betreft de verspreiding van het witboek en de totstandkoming van de publicaties, zoals die is komen vast te staan, is niet aannemelijk geworden dat sprake is van een onrechtmatige hetze tegen Artemis. Bovendien heeft gedaagde vóór en ter zitting toegezegd dat zij het witboek niet verder zal verspreiden. Op grond van het voorgaande wordt de vordering afgewezen.

4.2. Artemis zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van dit geding.

5. De beslissing

De voorzieningenrechter:

- wijst de vorderingen van Artemis af;

- veroordeelt Artemis in de kosten van het geding tot aan deze uitspraak aan de zijde van gedaagde begroot op € 241,00 wegens griffierechten en € 900,00 wegens procureurssa-laris.

Dit vonnis is gewezen door mr. L.A.M. van Dijke, voorzieningenrechter, en uitgesproken ter openbare terechtzit-ting van 28 april 2004 in tegenwoordigheid van de griffier.

Lichtje · Ongelezen bericht door **Lichtje** » 20 okt 2005 10:21

Hij ZAL en MOET bewijs leveren! We zijn niet gek hoor! Er zijn misstanden, er moet bv afscheid genomen worden van aanbestedingen waarin gebakken lucht wordt verkocht EN gekocht. Echter; de fout die je telkens maakt is door het bewijs van 1, aantonen dat ieder verrot is. Eigenlijk hetzelfde als; ik ken iemand die niet wil werken, dus deugt niemand met een uitkering. Ga nou eindelijk eens een gewone discussie aan!

Gast · Ongelezen bericht door **Gast** » 20 okt 2005 10:21

knap hoor! Een voorbeeld vinden van een uitgerangeerd rib.
Enfin, zo zie je.................als een bedrijf het te bont maakt, zijn ze zo klaar.
artemis is ter ziele!!

wat kun je goed knippen en plakken, reintegratiedetective. misschien moet je daar je beroep van maken!

reintegratiedetective

dit BUREAU IS EXEMPLARISCH VOOR ALLE ANDERE RIB's !! Dat wist ook al wel, maar omdat u toevallig zelf in die sector "werkt" heeft u oogkleppen op en wil bepaalde misstanden die blijkbaar op grote schaal (LANDELIJK) voorkomen niet onderkennen.

U kunt moeilijk ontkennen dat de misstanden zoals die genoemd worden door de SP en de talloze wetenschappelijke rapportages (o.a. SEO.NL) toeval zijn.

We signaleren slechts feiten !! U laat zich uitsluitend meeslepen door EMOTIES en veel van uw "collega" RIB-ers gaan over tot een moddergevecht (logisch want dat is normaal in deze RIB-GEITENSOKKENWERELD !!)

Lichtje · Ongelezen bericht door **Lichtje** » 20 okt 2005 12:12

Uwe heiligheid die zelf nooit fouten maakt en met eerlijk werk aan z'n centjes komt..... neem het die sullen alsjeblieft niet te kwalijk. Zij weten niet beter... vergeef hen hun zonden, gelijk .......

tomaatje · Ongelezen bericht door **tomaatje** » 20 okt 2005 12:37

Zij die internetten in de baas zn tijd vergeef hun niet hun zonden.
Want zij horen te arbeiden en te zweten voor den werkgever zodat ze gestrest en onvoldaan huiswaarts kunnen keren.

Maar hoed u op een dag zal den werkgever neerkijken op uw "lichtje" en zien hij die werken zal werkt niet en zal per direct onslagen worden.

Amen

Oude Rot · Ongelezen bericht door **Oude Rot** » 20 okt 2005 13:15

Laten we nou gewoon nuchter blijven, anders eindigt dit ook weer in gescheld. Zowel de paar goedwillende RIB-ers als de - werkzoekenden op dit forum zijn blij met het opruimen van die RIB's waardoor zij ook in een slecht daglicht staan. De herhaling EN het steeds maar weer de hele groep verdacht maken, steekt toch? Toch net zo erg als alle werklozen over 1 kan scheren? DAT doen de meeste forumleden niet, maar door het gehakketak, ligt het er telkens dicht tegenaan. Wat wel aardig zou zijn, is: zet echte schrijnende gevallen neer... wie weet kunnen we iets doen. Netwerken heet dat zei laatst T2 .. meen ik.

tomaatje · Ongelezen bericht door **tomaatje** » 20 okt 2005 13:37

Hoi oude Rot,

Ik zou ook graag op een normale manier mee willen praten , toch zijn de vooroordelen al hier niet mis en heeft iedereen zijn antwoord al klaar.
Ok dat ik het niet hoog op heb met consulenten en RIB's is groten deels uit eigen ervaring. Als ik een positieve ervaring had gehad met zo'n RIB was mijn mening ook totaal anders. Als men eventjes de tijd had genomen had men kunnen lezen dat ik zelf vrijwillig had willen werken in de land en tuinbouw. Helaas wordt je dan ook gelijk door figuren zoals lichtje voor het blok gezet. Blijkbaar kickt ie daarop en wordt elke normale vorm van discussie onmogelijk. Dus zoals ik ook op de werkvloer met collega's zou doen ik pas me aan. Gelukkig zijn er ook nog normale mensen zoals Jan Jurk die toch ook al hebben ze een eigen mening zich kunnen "plaatsen" in iemand anders. Zoiets noemt men wederzijds begrip.

Maar ik zag vandaag op teletekst dat men in amsterdam jongeren tot 27 jaar geen uitkering meer wil geven maar hun terug naar school wil sturen of naar een gesubsidieerde baan zodat ze niet gelijk wennen aan een uitkering. Kijk dat is opzich nog niet eens zo'n gek idee en laten we hopen dat dit plan ook zn vruchten mag afwerpen zodat het misschien later ook op brede schaal kan worden toegepast op langdurig werklozen zoals ik.

xx · Ongelezen bericht door xx » 21 okt 2005 18:05

Quote: Maar ik zag vandaag op teletekst dat men in amsterdam jongeren tot 27 jaar geen uitkering meer wil geven maar hun terug naar school wil sturen of naar een gesubsidieerde baan zodat ze niet gelijk wennen aan een uitkering. Kijk dat is opzich nog niet eens zo'n gek idee en laten we hopen dat dit plan ook zn vruchten mag afwerpen zodat het misschien later ook op brede schaal kan worden toegepast op langdurig werklozen zoals ik.
eind quote

Als je het zo zegt, klinkt het leuk. De praktijk wordt echter heel anders! Het zal vooral gaan om fysiek behoorlijk zwaar werk, zoals het schoonmaken en onderhouden van parken. Dat werk moet je dan verrichten tegen een beloning op bijstandsniveau, dwz ver onder het minimumloon. Zo heeft de gemeente Amsterdam twee vliegen in een klap: ze doen hun best om jongeren die niet aan de bak komen, buiten de bijstand te houden (afschrikwekkende werking) en ze hebben uiterst goedkope arbeidskrachten om allerlei gemeenteklussen te laten doen.
Dit soort ge-etter om de hele bijstand dicht te timmeren en de minima te straffen voor hun armoede is er nu al een behoorlijke tijd, zo zijn er inmiddels de uiterst vernederende en intimiderende huisbezoeken. Uiteindelijk hebben dit soort maatregelen echter ook effect op de positie van mensen die nog wel aan de bak zijn - hun werk wordt gedeeltelijk van de markt verdrongen, waardoor je onderhandelingspositie bij CAO's verzwakt wordt.
Inmiddels schijnt de wethouder van sociale zaken, Aboutaleb, te willen laten onderzoeken waar alle door de huisbezoeken uit de bijstand verdreven mensen nu eigenlijk gebleven zijn. Dit beleid heeft voor veel mensen slechts tot gevolg dat hun inkomen sterk achteruit gaat of dat ze helemaal geen inkomen overhouden, dat ze veel afhankelijker worden van hun partners of familie (vooral vrouwen) en dat mensen uiteindelijk de criminaliteit of de prostitutie in worden gedreven.

Jan Jurk · Ongelezen bericht door **Jan Jurk** » 21 okt 2005 18:15

Zeg tomaat, veel bedrijven (en ook RIB) werken tegenwoordig met urenverantwoording. Ben je helderziend om te roepen dat mensen mailen in de baas zijn tijd? Of dat mensen bij een RIB werken? En roep ook eens wat van alle bijdragen buiten de kantooruren? Van al die mensen die opkomen tegen de vuilspuiterij op dit forum van mensen met dwangmatige afwijkingen (zie starter dit topic)?

Deze Uitdegratiedetective laat met zijn lap geplakte tekst die geen hond helemaal leest overigens wel zien dat de "slechte"bedrijven in een branche vanzelf kopje onder gaan... en "ze zijn allemaal zo" is natuurlijk een stompzinnige reactie van hem/haar hierop.

tomaatje · Ongelezen bericht door **tomaatje** » 21 okt 2005 18:53

Ach wat heet helderziendend ik las ergens datl lichtje met pensioen was. Gek genoeg las ik ergens dat mensen die met vervroegd pensioen gaan niet langer leven dan mensen die tot hun 65e blijven werken. Dus lichtje je weet wat je te doen staat aan het werk dus.

En nee ik hou hier beslist geen enkel schuld gevoel aan over.

Jan Jurk · Ongelezen bericht door **Jan Jurk** » 21 okt 2005 18:58

Dat laatste vind ik toch jammer, je grieft onnodig een hele hoop mensen die niets anders willen dan jou en anderen helpen, ongeacht of je dat nou goedkeurt en of het goed gebeurt..

tomaatje · Ongelezen bericht door **tomaatje** » 21 okt 2005 18:59

Als het CWI nou eens doet wat ze goed moeten doen het bemiddelen naar werk hebben wij die RIB's al niet meer nodig.

Echt tot op de dag van vandaag hebben ze geen enkele bijdrage geleverd waar ik wat mee kon.

Maar ik blijf dankbaar dat het niet mn eigen geld is.

tomaatje · Ongelezen bericht door **tomaatje** » 21 okt 2005 19:05

Beste jan jurk ik geloof allang niet meer in het feit dat er mensen zijn die anderen nog (echt) goed willen helpen.

Geen bitterheid maar een ervaring die ik als langdurig werkloze heb moeten ondervinden door van het kastjenaar de muur gestuurd te worden tot hopen op een baan waar je uiteindelijk word afgewezen.

En dan natuurlijk de ondeskundigheid van wat men arbeidsconsulent noemt u weet wel UZB's en RIB's

Lichtje · Ongelezen bericht door **Lichtje** » 21 okt 2005 19:05

waar IKwat mee kon..........
Tja, zo gezien ben ik een sufferd om tijd te besteden aan dit ''onderwerp''. Ik ga het maar als ''lijdend'' voorwerp zien voor een aantal mensen.

Lichtje · Ongelezen bericht door **Lichtje** » 21 okt 2005 19:11

Ik denk dat het profesionals zijn die gisteravond belangeloos Kid hebben geadviseerd.

tomaatje · Ongelezen bericht door **tomaatje** » 21 okt 2005 19:17

Wij zijn inderdaad het lijden voorwep want wij worden met die RIB's opgescheept en helaas kunnen we er ook niet vanaf komen.

Da's inderdaad waar een RIB is een lijdensweg

Nooit aan beginnen dus.

Oude Rot · Ongelezen bericht door **Oude Rot** » 21 okt 2005 21:15

En alle Westlandse tomaten zijn bespoten en DUS heel slecht. Als we actie willen, zoek dan een gemeenschappelijke factor, in plaats van steeds maar weer te ergeren. Ik ga hier voortaan dus echt aan voorbij

Thema's

[ archief ] SPANNEND VERHAAL !!!

SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Re: SPANNEND VERHAAL !!!

Inloggen