Dat was niet zo handig van Lodi; die opmerking over die 10000. Inderdaad is daar weinig over bekend. Misschien zijn dat er minder, of juist veel meer. Ik denk dat het beter is om uit te gaan van het feit dat wellicht een aantal mensen niet dat leuke, of aardige legale beroep kunnen vinden - of daar niet goed voor zijn opgeleid en zo vaak zijn afgewezen dat het niet meer ''hoeft'' en ze een andere levenswijze zijn gaan invullen.
Intussen staat mijn vraag van 24/9 00.31 uur nog open. Wordt eens wat duidelijker ipv op een wat uitdagende manier, buiten dat voorbeeld om, uit te dagen naar andere onderwerpen??
hebben de samenleving een veelvoud gekost van de bedragen die nu aan reïntegratie worden uitgegeven.
Zullen we eens hardop gaan rekenen (wellicht kunnen anderen dat beter, dat zie ik dan wel weer)
1 uitkering (Wao/WW/Bijstand) is gemiddeld zo'n 1200 bruto per maand dacht ik. per jaar, incl vakantiegeld en sociale lasten, plm 18000 Euro . 10000 x 18000 = 180.000.000,-
Mooi bedragje. Da's bijna de helft van de totale kosten voor reintegratiebedrijven. Tja... da's ff schrikken he?
Oude rot,
Ik schrik nergens meer van..! Hoewel... van mezelf in de spiegel nog geregeld..!
Overigens vond ik mijn opmerking best handig. Het belicht eens een keer de andere kant van de medaille en nodigt uit to discussie, toch..?
Nu ben ik er misschien niet helemaal bij vandaag, maar bedoelt u met uw rekensom nu juist dat het 'vroeger' meer kostte of juist minder..? Uw schatting van landelijk 10.000 mensen die de boel op de een of andere manier, al dan niet in ernstige mate, hebben opgelicht lijkt mij, voorzichtig uitgedrukt, nog wat voorzichtig..!
Alleenstaande moeder moet volgens reïntegratie-
consulente zoals ze zich noemt, een paar maanden
in ploegendienst gaan werken.
Werk is in andere stad en kind zit op de basisschool.
o.a. werken van 15.00 uur tot 23.15 uur.
Hele verhalen verzinnen dat als je dat doet en je doet
je werk goed dan kan je daar wel verder komen
Grote naam in de bedrijfenwereld.
Weigeren.
Bedreigen en zwart maken bij de instantie.
enz.
Werk is in andere stad en kind zit op de basisschool.
o.a. werken van 15.00 uur tot 23.15 uur.
Dank je voor de zeer verhelderende toevoeging. Vooraf: Ik denk dat dit inderdaad niet correct is. Je mag ook van iemand die een kind heeft, arbeidsprestatie vragen, maar in dit geval zou je elkaar alleen s nachts nog zien! De PEST is dat opdrachtgevers daar dus niet mee zitten. ZELF hoeven die ''klantmanagers'' van de soc dienst de confrontatie niet meer aan, maar willen domweg dat het RIB voor hen mensen uit de bijstand haalt en gaan dan in mijn ogen in dit specifieke geval veel te ver.
Vraag 1: Als nou precies dezelfde baan, van 9 tot 5 zou zijn, wat was er dan gebeurd??
Vraag 2: Als nou dat RIB een speciale opdracht zou hebben om vrouwen met kinderen meer speciaal te behandelen dan bv mannen - waardoor het traject iets langer zou mogen duren EN waardoor dat dus ook iets duurder zou zijn voor de belastingbetalers, zou dat beter zijn??
Uw schatting van landelijk 10.000 mensen die de boel op de een of andere manier, al dan niet in ernstige mate, hebben opgelicht
Ik heb geen notie hoeveel dat er zijn, maar heb maar eens laten zien hoeveel het kost per 10000.
Stel dat ''fraude'' zo'n 2 a 3% is van het totaal reintegreerbare aantal mensen.... stel dat dat er zo'n 300000 WAO en 400000 WW en 700000 bijstanders zijn, dan zou 2 a 3 % dus zo'n 30000 mensen zijn. DAT is meer uitkering dan de hele reintegratiebedrijven bij elkaar kosten. Het kost dus nix als de RIB's alleen de fraudeurs eruit zou pikken. ALS er dan ook nog die pakweg 35 a 40% gemotiveerd geplaatst wordt, is het best wel een pluimpje waard he? Alleen zullen die 30.000 mensen heel anders over een pluim denken!
Hij moest op Schiphol solliciteren.
Hij er naar toe en kon gelijk weer terug.
Hij moest in de nacht werken en oproepbaar zijn.
De werkgever was de schuldige volgens consulente
zoals ze zichzelf noemde.
Nog even een late reactie op de berichten van Langhaar: U vertelt, als ik het zo mag samenvatten, onder meer van alleenstaande moeders of vaders die 's avonds moeten werken en zo niet voor hun kinderen kunnen zorgen (heb ik dat goed begrepen overigens?). Nu heb ik daar een persoonlijke en een meer algemene mening over.
Mijn persoonlijke mening is dat er inderdaad moeilijke, lastige of zelfs schrijnende gevallen te noemen zijn. Ik had eens een client met een WW uitkering die als enige bezit een matras bij kennissen had, waar ze met haar baby'tje op woonde. Werken was in haar geval vanuit tal van overwegingen praktisch gezien eenvoudigweg niet mogelijk. In zulke extreme gevallen is het voor een consulent echt heel moeilijk om iemand toch naar werk te bewegen, ondanks dat dat nu juist wel wordt gevraagd. Bij het zoeken probeer je dan rekening te houden met de omstandigheden, uiteraard.
Mijn algemene mening hierover: we hebben met z'n allen gestemd op de politieke partijen die dit beleid hebben gemaakt. Het UWV en in het verlengde de RIBureaus voeren het slechts uit, hoewel je natuurlijk altijd kritisch moet blijven (de geschiedenis kent voorbeelden van het onnadenkend uitvoeren van overheidsbeleid). Waar het om gaat is dat er gewoon wordt gesteld: als je gebruik wilt maken van de algemene middelen (ergo een uitkering wilt), moet je beschikbaar zijn voor passend werk. En met passend wordt dan niet bedoeld werk dat je leuk vindt of kunt combineren met de kinderopvang, maar werk dat je kúnt doen. Punt.
Er wordt gewoon gezegd: ook werkende mensen hebben problemen met kinderopvang. Ook werkende mensen moeten een opleiding zelf betalen. En dat soort kreten. En, eerlijk gezegd, de schrijnende gevallen daargelaten ben ik het er in veel gevallen wel mee eens.
Mijn vraag aan u is of dit beleid dan geheel en al op het conto van de RIBureaus geschreven moet worden..?
Groet, Lodi
Beste Langhaar, wat jammer dat u zich bedient van dergelijke flauwigheden. Wat is het toch dat mensen elkaar vandaag-de-dag niet weten te respecteren..? Ik sluit hiermee de discussie, als het al een discussie was, met u en zal niet meer op uw berichten reageren; ook niet op het bericht dat u ongetwijfeld als 'volwassen' reactie gaat plaatsen. Ik wens u veel sterkte met uw probleem. Met vriendelijke groet,
Lodi
Opmerkelijk dat de ene (bijvoorbeeld LODI) erg inhoudelijk en m.i. goed reageert (compliment) en anderen hun klachten uiten (ook erg goed) en weer anderen......
Ik vind het vreemd. Als ik de diverse BOREA gecertificeerde RIB's beoordeel, dan zijn er daar zelden klachten, ook bij de groter RIB's
Ik geef toe, ze hebben i.h.a. een forse drempel ingebouwd: het moet schriftelijk.
Echter als het goed is, is een schriftelijk ingediende klacht voor een RIB een leerpunt. De beoordelaar van de norm (auditor) moet nagaan (bij veel klachten op steekproefbasis) of de klachten (procedureel) goed zijn afgehandeld.
Daarom een algemene oproep: klagen op dit forum is prima, beter is het om dit formeel te doen bij RIB (schriftelijk) en als je er niet door komt een kopietje naar opdrachtgever (UWV gemeente etc)
de ZEMBLA uitzending "DE VIER VAN VIER MILJOEN" van 9 december 2004 gaf enkele treffende voorbeelden van de wantoestanden in de reintegratiesector.
Het forum dat daarna werd geopend stond vol met schrijnende gevallen !!
LODI, M2, T2 en reintegratieconsulent en andere RIB-"arbeiders" hebben tot nu toe nog geen enkele inhoudelijke discussie gevoerd of de feiten omtrent wanprestaties van de bureau's kunnen weerleggen.
Ze beperken zich steeds tot het in diskrediet brengen van de personen op dit forum en brallen steeds over het feit dat de clienten zich zogenaamd in een slachtofferrol (o.i.d.) zouden manoeuvreren.
Geachte auditor,
Bedank voor de tip... maar mijn ervaring is, dat (na klachten bij RIB en UWV/CWI) er in het geheel niet op mijn klachten gereageerd wordt.
Aan wie moet ik mij dan wenden? Gaarne advies.
Groet, HG.
Geachte auditor,
Bedank voor de tip... maar mijn ervaring is, dat (na klachten bij RIB en UWV/CWI) er in het geheel niet op mijn klachten gereageerd wordt.
Aan wie moet ik mij dan wenden? Gaarne advies.
Groet, HG.
Juridisch loket om advies te vragen....
Te vinden in elke grote stad..
S6..
veel mensen worden al dusdanig belast door de zwaarte van het reinetgratietraject, in combinatie met therapieën, sollicitatieplicht, mgaan met (on)gezondheid, evetnuele bezwaar en beroepsprocedures op wao-beslissingen dat ze simpelweg de energie niet meer hebben om ook nog eens een klachtenprocedre tegen een rib te beginnen.
Ik moet wel toegeven: Toen ik om een andere consulent heb gevraagd is dat verzoek gehonoreerd; helaas had ik het al te ver laten komen en was ik al te beschadigd. Dus ja in mijn geval was ereen beetje sprake van: eigen schuld, dikke bult (ik had veel eerder om een andere consulent moeten vragen)
Wel was het zo dat ik mijn traject toen weer bijna van voren af aan heb moeten beginnen (zelfde opdrachtjes inleveren bij het rib, naast sollicitatieplicht, etc).
Hoewel... van mezelf in de spiegel nog geregeld..!
Alleen zullen die 30.000 mensen heel anders over een pluim denken!
