Dinsdag 13 setember 2005
Betreft: Reintergratie
Geachte lezer(s),
Sinds kort ben ik aan een reintergratietraject begonnen bij Alexander Calder te Heerlen in Limburg. Van de aantal keren dat ik op "training" ben geweest, heb ik een rare nasmaak erop na gehouden. Tot op heden is alleen na lang vragen een gewijzigd curriculum vitae gemaakt ! Op de vraag om mij te helpen bij het opstellen van een goede open sollicitatiebrief is op heden nog steeds geen gehoor gegeven. Als er de vraag wordt gesteldt waar dit aan ligt, verwijst men mij dat ze met nieuw systeem gaan werken. Mijn ervaring tot op heden is dat het een bezigheidstherapie is met veel gepraat en zeer weinig actie !!! Kan iemand mij vertellen wat ik als klant van Alexander Calder te Heerlen kan verwachten ?????? Zijn er ook klanten die goede resultaten hebben geboekt bij Alexander Calder te Heerlen ????????????
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] Wie weet hoe het wél moet..???
-
Lucia Peeters
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Zo te lezen ben je in het "dynamische bemiddeling"t traject gezet. Ik heb ervarigen met Calder uit Alkmaar, maar ben na "orienteren en kiezen"en voor "dynamische bemiddeling" als "hopeloos geval" uit het traject gezet.
Wat ik van iemand anders gehoord heb hierover: de consulent zegt "ga achter de pc zitten en vacatures zoeken"en dat mag je 10 weken lang gaan doen. Dit mag niet thuis, want dan "doe je natuurlijk niks:" aldus de gemiddelde consulent.
Wat je kan doen is een klacht indienen tegen calder wegens het te lage niveau van het traject en het niet tegemoet komen aan je hulpvraag. Mocht dit niet helpen dan kan je een klacht indienen bij het UWV.
Bij het CWI is een stencil te krijgen met o.a. de indeling van een open solliciatiebrief, een gerichte sollicitatiebrief en meest gestelde vragen tijdens sollicitatiegesprekkne.
Geef in een open sollicitatiebief aan hoe je aan het bedrijf gekomen bent, waarom je er wil werken en wat je te bieden hebt.
Een begin zou bijvoorbeeld kunnen zijn: Na op internet informatie gevonden te hebben over uw bedrijf werd mijn interesse gewekt. Vooral (noem aspect van bedrijf) spreekt mij erg aan.
Wat ik van iemand anders gehoord heb hierover: de consulent zegt "ga achter de pc zitten en vacatures zoeken"en dat mag je 10 weken lang gaan doen. Dit mag niet thuis, want dan "doe je natuurlijk niks:" aldus de gemiddelde consulent.
Wat je kan doen is een klacht indienen tegen calder wegens het te lage niveau van het traject en het niet tegemoet komen aan je hulpvraag. Mocht dit niet helpen dan kan je een klacht indienen bij het UWV.
Bij het CWI is een stencil te krijgen met o.a. de indeling van een open solliciatiebrief, een gerichte sollicitatiebrief en meest gestelde vragen tijdens sollicitatiegesprekkne.
Geef in een open sollicitatiebief aan hoe je aan het bedrijf gekomen bent, waarom je er wil werken en wat je te bieden hebt.
Een begin zou bijvoorbeeld kunnen zijn: Na op internet informatie gevonden te hebben over uw bedrijf werd mijn interesse gewekt. Vooral (noem aspect van bedrijf) spreekt mij erg aan.
-
joep de hoep
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Het beste is te vragen hoe het bedrijf er financieël voorstaat en/of ze binnenkort failliet gaan, dat bespaart je een hoop tijd.
-
Arbeidsadviseur
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Ik denk dat ieder reïntegratiebedrijf vooraf een goed beeld moet hebben van wat zijn klant wil bereiken. Want is er op weg naar werk iets belangrijkers te bedenken dan het committment van de klant?? De wens van de klant dient centraal te staan, maar dit blijkt absoluut niet vanzelfsprekend te zijn. Een goede oriëntatie op mogelijkheden kost tijd, maar biedt de mogelijkheid om de "ideale loopbaan" van de klant in beeld te brengen. Hier zijn gesprekken voor nodig om de klant tot zelfinzichten te laten komen. Van groot belang is ook te weten of er in de gewenste werkrichting voldoende werkgelegenheid is. Daarnaast is het belangrijk te weten of het droomberoep past bij jouw persoonlijke capaciteiten.
Als je zelf goed weet wat je wilt, kun je het ook uitstekend aan een ander vertellen. Word je eigen abassadeur!!
Op basis van de onstane inzichten kan de klant (met hulp van de consulent) uiteindelijk een keuze maken voor een vervolg. Denk je dat een klant zich optimaal kan inzetten als hij niet is overtuigd van de juistheid van de gekozen richting?? De klant zal zich toch volledig moeten kunnen inzetten om het doel te bereiken? Daar is overtuiging voor nodig.
Na het bovenstaande te hebben gelezen, denkt u wellicht te maken te hebben met een idealist, en tot op zekere hoogte is dat ook zo! Natuurlijk kan de weg naar het ideaalbeeld lang zijn, waardoor het plan niet ineens te realiseren is. Het is dan van belang te kijken hoe je vanuit de huidige situatie passende alternatieven kan vinden die zo dicht mogelijk het ideaalbeeld blijven benaderen of op zijn minst een stap in de goede richting is. Misschien betekent het dat je de route zal moeten beperken tot stappen die passen binnen de reïntegratiemogelijkheden. Dit zou bijvoorbeeld kunnen inhouden dat je bijvoorbeeld eerst een opleiding volgt voor verzorgende niveau 2 en daarin tijdelijk gaat werken, waarna de vervolgstap naar verzorgende niveau 3 (ideaalbeeld) wordt gemaakt in een latere fase. De route naar het einddoel is dan al duidelijk, maar het tijdstip waarop het gaat gebeuren nog niet. Het is aan jou om zo'n proces te voltooien!
Iedereen zal zich moeten realiseren dat zijzelf verantwoordelijk blijven voor hun marktwaarde op de arbeidsmarkt. Tegenwoordig veranderen banen zo snel dat werknemers zich als actieve ondernemers moeten oriënteren op de veranderende werkomgeving.
Als je zelf goed weet wat je wilt, kun je het ook uitstekend aan een ander vertellen. Word je eigen abassadeur!!
Op basis van de onstane inzichten kan de klant (met hulp van de consulent) uiteindelijk een keuze maken voor een vervolg. Denk je dat een klant zich optimaal kan inzetten als hij niet is overtuigd van de juistheid van de gekozen richting?? De klant zal zich toch volledig moeten kunnen inzetten om het doel te bereiken? Daar is overtuiging voor nodig.
Na het bovenstaande te hebben gelezen, denkt u wellicht te maken te hebben met een idealist, en tot op zekere hoogte is dat ook zo! Natuurlijk kan de weg naar het ideaalbeeld lang zijn, waardoor het plan niet ineens te realiseren is. Het is dan van belang te kijken hoe je vanuit de huidige situatie passende alternatieven kan vinden die zo dicht mogelijk het ideaalbeeld blijven benaderen of op zijn minst een stap in de goede richting is. Misschien betekent het dat je de route zal moeten beperken tot stappen die passen binnen de reïntegratiemogelijkheden. Dit zou bijvoorbeeld kunnen inhouden dat je bijvoorbeeld eerst een opleiding volgt voor verzorgende niveau 2 en daarin tijdelijk gaat werken, waarna de vervolgstap naar verzorgende niveau 3 (ideaalbeeld) wordt gemaakt in een latere fase. De route naar het einddoel is dan al duidelijk, maar het tijdstip waarop het gaat gebeuren nog niet. Het is aan jou om zo'n proces te voltooien!
Iedereen zal zich moeten realiseren dat zijzelf verantwoordelijk blijven voor hun marktwaarde op de arbeidsmarkt. Tegenwoordig veranderen banen zo snel dat werknemers zich als actieve ondernemers moeten oriënteren op de veranderende werkomgeving.
-
Pegasus
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Mijn mening over reïntegratiebedrijven :
Ze vangen op een wel heel makkelijke manier geld. En ze doen er niets voor. Ik spreek uit ervaring ik heb tot nu toe met 4 reïntegratiebedrijven te maken gehad en ik ben nog steeds niet aan het werk.
Ze krijgen namelijk eerst geld en dan pas wat doen.
Ik vind dat het andersom moet.
Help eerst de cliënt aan het werk en dan ook serieus aan een echte baan en als dat goed gaat, dan pas moeten ze hun geld krijgen. En alleen dat geld voor werk dat ze echt hebben verricht. En laat ze maar bewijzen wat ze hebben gedaan voor de cliënt.
Ze vangen op een wel heel makkelijke manier geld. En ze doen er niets voor. Ik spreek uit ervaring ik heb tot nu toe met 4 reïntegratiebedrijven te maken gehad en ik ben nog steeds niet aan het werk.
Ze krijgen namelijk eerst geld en dan pas wat doen.
Ik vind dat het andersom moet.
Help eerst de cliënt aan het werk en dan ook serieus aan een echte baan en als dat goed gaat, dan pas moeten ze hun geld krijgen. En alleen dat geld voor werk dat ze echt hebben verricht. En laat ze maar bewijzen wat ze hebben gedaan voor de cliënt.
-
Oude Rot
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
De vraag is, waarom nog steeds niet de sterke kanten (die haast ieder mens wel ''ergens'' heeft), bekend zijn geworden EN hoe die in te zetten zijn in een daarbij passende baan. Hebt U enig idee waarom U ondanks Uw sterke kanten, niet aan het werk kunt komen?? Niemand kan U nl aan een baan helpen, wel Uw sterke kanten bij een werkgever bekend maken! Het is daarna aan U zelf om de relatie op te bouwen.
-
cintwin
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Mocht dit niet helpen dan kan je een klacht indienen bij het UWV.
Hahahaha, ja... en dat helpt, droom maar verder.
Hahahaha, ja... en dat helpt, droom maar verder.
-
Lucia Peeters
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
@Oude rot: de gemiddelde wao'er weet dat als hij/zij ook maar iets over zijn/haar wao-verleden in een sollicitatiebrief vermeld dat dit een garantie is om niet opgeroepen te worden voor een gesprek (handig als je ziek bent, maar je niet ziek mag melden voor je WW-deel).
Tja en in mijn geval wist ik VOOR ik in traject ging door jarenlange therapie vrij goed waar mijn sterke en zwakke kanten lagen; ook vaak waar mijn sterke en zwakke punten t.o.v een vacature lagen ,maar in "traject"ben ik door het moeten uitvoeren van onnozele opdrachtjes mezelf en mijn gevoel van eigenwaarde kwijtgeraakt.
wat dat betreft is het maar goe dat ik uit het traject gezet ben, want sinds dien heb ik weer aan mezelf kunnen werken en aan mijn herstel van het traject.
En taak van een rib zou toch moeten zijn om mensen aan een baan te helpen (door bijvoorbeeld contacten te leggen met potientiële wergevers, inzicht te krijgen in de bedrijfcultuur en als een consulent mensenkennis heeft vervolgens de "match" te maken).
Mijn arbeidsdeskundige wist mij een paar jaar geleden i.i.g. te vertellen dat een rib bemiddelt naar arbeid.
Tja en in mijn geval wist ik VOOR ik in traject ging door jarenlange therapie vrij goed waar mijn sterke en zwakke kanten lagen; ook vaak waar mijn sterke en zwakke punten t.o.v een vacature lagen ,maar in "traject"ben ik door het moeten uitvoeren van onnozele opdrachtjes mezelf en mijn gevoel van eigenwaarde kwijtgeraakt.
wat dat betreft is het maar goe dat ik uit het traject gezet ben, want sinds dien heb ik weer aan mezelf kunnen werken en aan mijn herstel van het traject.
En taak van een rib zou toch moeten zijn om mensen aan een baan te helpen (door bijvoorbeeld contacten te leggen met potientiële wergevers, inzicht te krijgen in de bedrijfcultuur en als een consulent mensenkennis heeft vervolgens de "match" te maken).
Mijn arbeidsdeskundige wist mij een paar jaar geleden i.i.g. te vertellen dat een rib bemiddelt naar arbeid.
-
Oude Rot
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Klopt, het bemiddelen is het eindtraject. Daarvoor MOET echter eerst helder zijn wat de beoogde werkgever aan EISEN stelt en of de client aan die eisen zou kunnen voldoen. Alle opleidingen en trainingen (ik heb het nu over de goede RIB's), zouden er op gericht moeten zijn dat die eisen beter ingevuld kunnen worden...... of niet... in een enkel geval is de vraag en aanbod niet op elkaar af te stemmen. Dat laatste is natuurlijk triest, omdat er inderdaad nog steeds werkloosheid is en werkgevers alleen in zee gaan met mensen die geschikt zijn voor het werk (of onderdelen daaruit) dat vacant is. Overigens; gelukkig nog steeds ook voor ex Wao-ers. Soms is het beroerd om te zien dat EN knokken EN je beperking een plaats geven, te moeilijk is. Een 2e (en geen 4e zoals ik ergens las) kans, is dan de laatste kans die het UWV geeft.
-
Lucia Peeters
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Van Calder moest ik mijn beperkingen negeren (na jaren van therapie waarin ik dus mezelf had leren kennen EN mijn beperkingen een plaats had gegeven EN wist wat mijn mogelijkheden waren mbt arbeid).
Ik ben dus Calder heel dankbaar dat ze me uit het traject gegooid hebben, daardoor kon ik herstellen van het maken van zinloze opdrachtjes op kleuterschoolniveau, herstellen van het stelselmatig over mijn grenzen gaan (ik moest immers mijn beperkingen negeren) en omdat ik niet meer voordurend schoppen onder mijn achterste kreeg van consulenten kon ik naar werk gaan zoeken, wat nu lijkt te gaan lukken.
Het lijkt wel of alle consulente denken dat wao gelijk staat aan achterlijk/dom zijn. Neem het voorbeeld van een opleiding op niveau 2 volgen alleen al.
Tja ik ben hbo-opgeleid en heb dito denkniveau, dus het was voor mij zo en zo al erg moeilijk communiceren met consulenten die nauwelijks mbo-denkniveau haalden. (overigens voordat de "consulenten" met vooroordelen gaan smijten: ik was tijdens het traject best bereid op als koekjesinpakker aan het werk te gaan, maar dit zou ik volgens Calder " niet volhouden")
Wat een werkgever aan EISEN stelt kan elke gek achter komen door een goede vacature-analyse te doen. EN reintegratiebedrijven hebben meestal geen contact met werkgevers, dus geven ze niks anders dan bezigheidstherapie (misschien enkele goede bedrijven uitgezonderd).
4 bureaus kan wel degelijk: stel je wordt naar bureau 1 gestuurd en deze blijkt al gauw niks voor je te doen. Je start een klachtenprocedure en mag naar bureau 2 dat halverwege je traject failliet gaat. Dan wordt je doorgestuurd naar bureau 3 dat kwalitatief nog slechter is dan bureau 1 en krijg je dus met bureau 4 te maken.
Ik weet natuurlijk niet of het Pegasus zo vergaan is maar het is een mogelijkheid.
Ik ben dus Calder heel dankbaar dat ze me uit het traject gegooid hebben, daardoor kon ik herstellen van het maken van zinloze opdrachtjes op kleuterschoolniveau, herstellen van het stelselmatig over mijn grenzen gaan (ik moest immers mijn beperkingen negeren) en omdat ik niet meer voordurend schoppen onder mijn achterste kreeg van consulenten kon ik naar werk gaan zoeken, wat nu lijkt te gaan lukken.
Het lijkt wel of alle consulente denken dat wao gelijk staat aan achterlijk/dom zijn. Neem het voorbeeld van een opleiding op niveau 2 volgen alleen al.
Tja ik ben hbo-opgeleid en heb dito denkniveau, dus het was voor mij zo en zo al erg moeilijk communiceren met consulenten die nauwelijks mbo-denkniveau haalden. (overigens voordat de "consulenten" met vooroordelen gaan smijten: ik was tijdens het traject best bereid op als koekjesinpakker aan het werk te gaan, maar dit zou ik volgens Calder " niet volhouden")
Wat een werkgever aan EISEN stelt kan elke gek achter komen door een goede vacature-analyse te doen. EN reintegratiebedrijven hebben meestal geen contact met werkgevers, dus geven ze niks anders dan bezigheidstherapie (misschien enkele goede bedrijven uitgezonderd).
4 bureaus kan wel degelijk: stel je wordt naar bureau 1 gestuurd en deze blijkt al gauw niks voor je te doen. Je start een klachtenprocedure en mag naar bureau 2 dat halverwege je traject failliet gaat. Dan wordt je doorgestuurd naar bureau 3 dat kwalitatief nog slechter is dan bureau 1 en krijg je dus met bureau 4 te maken.
Ik weet natuurlijk niet of het Pegasus zo vergaan is maar het is een mogelijkheid.
-
Lodi
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Een paar reacties:
Beste Cintwin, je hoort mij niet zeggen dat alles in RIland pais en vree is. Juist daarom is het goed om de discussie aan te gaan, de verhalen (goede en slechte) te horen en te werken aan verbetering die leidt tot betere dienstverlening.
Beste Pegasus, dik betaald krijgen we er echt niet voor. Dat de overheid er geld aan uitgeeft is een zaak van de partijen waar je op gestemd hebt - of niet. Dat is helaas ook een beetje noodgedwongen tot stand gekomen door het jarenlange misbruik van uitkeringen, wat ons uiteindelijk veel meer heeft gekost dan dit.
En het is moeilijk meetbaar wat er precies "gedaan" is in een traject om een bureau daarop af te rekenen. Voorbeeld: iemand kan door een bureau de moed hervatten om werk te zoeken, vindt vervolgens zelf een baan. Hoe meet je de invloed van het bureau op het vinden van de baan?
Beste Lucia, ik vind je bijdragen aan dit forum zeer constructief. Echter je voorstelling van de branche is m.i. iets te beperkt. Ik kan me dat wel voorstellen na de slechte ervaringen. Maar niet iedereen heeft uitsluitend behoefte aan "voorgesteld worden bij een bedrijf". De meeste mensen willen dat niet eens. Wat erg wordt onderschat is, zonder dat ook te overschatten, bijvoorbeeld de begeleiding om iemand door het transitieproces te helpen.
Wat mijn visie is op stappen in een traject staat elders op het forum, maar wat ik bij heel veel bureaus mis is het onderdeel doelstelling. Met het bepalen van een goede doelstelling (door de client met behulp van de consulent) bereik je een heleboel: richting aan het traject, kaders voor de dienstverlening, draagvlak bij de kandidaat en ga zo maar door. Essentieel.
Ik heb een jaar in een interne mobiliteitsshop gewerkt bij een groot bedrijf waar gereorganiseerd werd. Ik moet toegeven dat het erg prettig werkte zo zonder sores rondom facturen en commercie, maar dit terzijde. De visie op reïntegreren heb ik daar, ver weg van de 'branche' en zonder eigenbelang, maar met uitsluitend oog voor de belangen van de kandidaten, opgedaan. Dat ik met die zienswijze nu geld verdien voor het bedrijf waar ik werk was geen bewuste keus, maar vind ik ook geen schande.
Dat er RIbedrijven zijn die daar op manieren mee omgaan zoals jij ze beschrijft is wél een schande.
Dat er mensen zijn die wel een (WW)uitkering willen maar niet willen werken ook.
Groet Lodi
Beste Cintwin, je hoort mij niet zeggen dat alles in RIland pais en vree is. Juist daarom is het goed om de discussie aan te gaan, de verhalen (goede en slechte) te horen en te werken aan verbetering die leidt tot betere dienstverlening.
Beste Pegasus, dik betaald krijgen we er echt niet voor. Dat de overheid er geld aan uitgeeft is een zaak van de partijen waar je op gestemd hebt - of niet. Dat is helaas ook een beetje noodgedwongen tot stand gekomen door het jarenlange misbruik van uitkeringen, wat ons uiteindelijk veel meer heeft gekost dan dit.
En het is moeilijk meetbaar wat er precies "gedaan" is in een traject om een bureau daarop af te rekenen. Voorbeeld: iemand kan door een bureau de moed hervatten om werk te zoeken, vindt vervolgens zelf een baan. Hoe meet je de invloed van het bureau op het vinden van de baan?
Beste Lucia, ik vind je bijdragen aan dit forum zeer constructief. Echter je voorstelling van de branche is m.i. iets te beperkt. Ik kan me dat wel voorstellen na de slechte ervaringen. Maar niet iedereen heeft uitsluitend behoefte aan "voorgesteld worden bij een bedrijf". De meeste mensen willen dat niet eens. Wat erg wordt onderschat is, zonder dat ook te overschatten, bijvoorbeeld de begeleiding om iemand door het transitieproces te helpen.
Wat mijn visie is op stappen in een traject staat elders op het forum, maar wat ik bij heel veel bureaus mis is het onderdeel doelstelling. Met het bepalen van een goede doelstelling (door de client met behulp van de consulent) bereik je een heleboel: richting aan het traject, kaders voor de dienstverlening, draagvlak bij de kandidaat en ga zo maar door. Essentieel.
Ik heb een jaar in een interne mobiliteitsshop gewerkt bij een groot bedrijf waar gereorganiseerd werd. Ik moet toegeven dat het erg prettig werkte zo zonder sores rondom facturen en commercie, maar dit terzijde. De visie op reïntegreren heb ik daar, ver weg van de 'branche' en zonder eigenbelang, maar met uitsluitend oog voor de belangen van de kandidaten, opgedaan. Dat ik met die zienswijze nu geld verdien voor het bedrijf waar ik werk was geen bewuste keus, maar vind ik ook geen schande.
Dat er RIbedrijven zijn die daar op manieren mee omgaan zoals jij ze beschrijft is wél een schande.
Dat er mensen zijn die wel een (WW)uitkering willen maar niet willen werken ook.
Groet Lodi
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Je bekijkt het wederom alleen vanuit je WW ogen.Dat er mensen zijn die wel een (WW)uitkering willen maar niet willen werken ook.
Het zijn namelijk vaak de WAOers die erg veel problemen ondervinden bij de RiBs.
En wat als straks de WAOers naar de bijstand worden verwezen, die beginnen weer van voren af aan en daar kunnen jullie 2x geld aan verdienen.
De eerst voorbeelden liggen vanaf gisteren hier voor mij op mijn bureau van WAOer die 1 jaar geleden een reintegratie traject heeft gedaan via UVW met 0,0 resultaat en nu ook weer bij de bijstand wordt opgeroepen. Dit is 2x kassa voor verspilde overheidsgelden.
-
Lodi
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Aha... u denkt dat als er één keer geen resultaat wordt behaald, dat dat dan automatisch ook voor een tweede keer geldt...
En u meet het succes van een traject af aan het resultaat... welk resultaat bedoelt u..?
Groet*, Lodi
*In een ander topic gaf u aan iemand aan dat het niet beleefd was om u te tutoyeren, omdat u dat ook niet deed.
Ik heb altijd geleerd om terug te groeten als ik gegroet wordt...
En u meet het succes van een traject af aan het resultaat... welk resultaat bedoelt u..?
Groet*, Lodi
*In een ander topic gaf u aan iemand aan dat het niet beleefd was om u te tutoyeren, omdat u dat ook niet deed.
Ik heb altijd geleerd om terug te groeten als ik gegroet wordt...
-
Gast
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
HOE HET WEL MOET IS FEITELIJK ZEER EENVOUDIG: opheffen die handel in gebakken lucht !!
Dat zullen die maffiosi zoals HUDSON, etc. jammer vinden. Ze zullen op een andere manier hun zakken moeten vullen, maar ze vinden heus wel een andere SUBSIDIEKRAAN om open te draaien.
Dat zullen die maffiosi zoals HUDSON, etc. jammer vinden. Ze zullen op een andere manier hun zakken moeten vullen, maar ze vinden heus wel een andere SUBSIDIEKRAAN om open te draaien.
-
Ap
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Laat ik ook eens iets positief zeggen. Ik was erg tevreden over mijn reïntegratietraject. Mijn consulenten waren uitstekend geschoold, beschikten over een hoop mensenkennis (bijna eng soms) en pakten iedere client op zijn of haar eigen niveau aan. Ze wilden je overal mee helpen, maar uiteindelijk moet je wel ZELF er voor zorgen dat je ergens aangenomen wordt/je geregelde opleiding afmaakt/kansen grijpt die geboden worden ed.
Ik kan me goed voorstellen dat medewerkers bij een goed functionerend kantoor vaak moedeloos worden van de slechte naam die het woord reïntegratiebureau zo langzamerhand krijgt en de weinige motivatie van sommige mensen in zo'n traject om wat te ondernemen. Het lijkt mij bij tijd en wijle een frustrerende job. Petje af voor de mensen die wel met hart voor de zaak mensen aan het werk proberen te krijgen.
Ik kan me goed voorstellen dat medewerkers bij een goed functionerend kantoor vaak moedeloos worden van de slechte naam die het woord reïntegratiebureau zo langzamerhand krijgt en de weinige motivatie van sommige mensen in zo'n traject om wat te ondernemen. Het lijkt mij bij tijd en wijle een frustrerende job. Petje af voor de mensen die wel met hart voor de zaak mensen aan het werk proberen te krijgen.
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Ik denk het niet alleen ik weet het bijna 100% zeker.Aha... u denkt dat als er één keer geen resultaat wordt behaald, dat dat dan automatisch ook voor een tweede keer geldt...
En u meet het succes van een traject af aan het resultaat... welk resultaat bedoelt u..?
Groet*, Lodi
Praktijk voorbeeld:
Een jaar geleden is deze client uit het UWV geknikkerd en in de bijstand terechtgekomen.
Dezelfde persoon, met dezelfde chronische spierziekte, wordt paar maanden geleden opgeroepen bij hetzelfde RiB voor het starten van een nieuw reintegratie traject. Alleen nu niet via UWV maar via de Gemeentelijke Sociale Dienst.
M.a.w. 1 jaar geleden is door deze RiB een dossier over deze persoon gemaakt dus alle gegevens zijn bij RiB aanwezig. Maar desondanks wordt de hele traject overnieuw opgestart.
Ook dit is weer zo een prachtig voorbeeld van totale geld verspilling.
Zijn er mensen op dit forum met dezelfde ervaring?
mvrg
Laatst gewijzigd door opa op 16 sep 2005 12:37, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Oude Rot
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Ik kan mij voorstellen dat na al dat negativisme, ook over serieuze RIB's, de verleiding erg groot zal worden voor de politiek om de suggesties over te nemen en ALLE werkzoekenden (bijstand, WW en ex WAO-ers), voortaan 3000 euro te geven (dat is nl de gemiddelde prijs voor alle handelingen die een RIB moet doen) met de mededeling: U bent afgeschat, bent Uw uitkering kwijt en krijgt nu 3000 euro waarmee U maar ziet wat U doet. Wedden dat in elk geval een groep mensen dat opmaakt en dan alleen nog maar zichzelf wat kan verwijten? Wat zal het een gemis voor deze mensen zijn dat er geen collectieve ''boosdoeners'' meer zijn!!! Overigens: ik erken veel misstanden die opgelost moeten worden, maar de felheid (t/m gisteren die van de ''reintegrattie''detective'' die veel te ver ging) zijn te kwetsend voor de vele goedwillenden in de reintegratiewereld. Bepaald een heel moeilijk vak, dat binnen te korte tijd, te hard moest groeien.
-
Gast
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Zelf had ik liever 3000 euro gehad (die zou ik geïnvesteerd hebben in scholing mbt het vergroten van mijn kansen op de arbeidsmarkt) dan het kleuterschooltraject (sorry maar heb er geen ander woord voor) dat ik bij Calder heb gehad.
Verder zou ik met een groepje WAO'ers die ook moeten reïntegreren ongeveer 1x per maand onze vorderingen, valkuilen, belemmeringen en successen willen bespreken.
Ik denk dat er met de IRO dan ook een stap in de goede richting is gezet. Je kan dan met meerdere reintegratiebedrijven praten en kijke/voelen welke het beste bij jou als persoon passen.
Wat ik bij consulenten vaak proef is dat ze in de waan leven dat chronisch zieken/gehandicapten wel ff een stapje meer kunnen zetten en hierbij "begeleiding"nodig hebben, omdat het alleen maar "tussen de oren"zit.
Gelukkig weet men bij o.a. reintegratiebedrijf re-fit dat mensen en vooral chronsich zieken zichzelf willen bewijzen tegenover hun gezonde medemensen en hierdoor moeite hebben om grenzen te stellen/niet over hun grenzen heen te gaan.
Verder zou ik met een groepje WAO'ers die ook moeten reïntegreren ongeveer 1x per maand onze vorderingen, valkuilen, belemmeringen en successen willen bespreken.
Ik denk dat er met de IRO dan ook een stap in de goede richting is gezet. Je kan dan met meerdere reintegratiebedrijven praten en kijke/voelen welke het beste bij jou als persoon passen.
Wat ik bij consulenten vaak proef is dat ze in de waan leven dat chronisch zieken/gehandicapten wel ff een stapje meer kunnen zetten en hierbij "begeleiding"nodig hebben, omdat het alleen maar "tussen de oren"zit.
Gelukkig weet men bij o.a. reintegratiebedrijf re-fit dat mensen en vooral chronsich zieken zichzelf willen bewijzen tegenover hun gezonde medemensen en hierdoor moeite hebben om grenzen te stellen/niet over hun grenzen heen te gaan.
-
Oude Rot
Re: Wie weet hoe het wél moet..???
Verder zou ik met een groepje WAO'ers die ook moeten reïntegreren ongeveer 1x per maand onze vorderingen, valkuilen, belemmeringen en successen willen bespreken.
Dit hoort 1 van de vaste onderdelen te zijn van een RIB en is onderdeel van die 3000 euro
