[ archief ] Zo moet het WEL

[Wijsneus]

Dit is een samenvatting van de reacties op de vraag 'hoe het dan wel moet'. Oproep: kunnen anderen deze lijst aanvullen?

Houding RIB en consulent

Aandacht voor de persoonlijke situatie van de werkzoekende
Zoveel mogelijk vermijden dat de client voelt dat hij/zij een nummer is, een produkt wat afgeleverd moet worden.
Heb gemeende interesse in de persoon waar je mee bezig bent
Verdiep je zoveel mogelijk in de eventuele problematiek (soms lastig)
Denk niet dat iedereen alles kan, men heeft talenten en sommige
dingen kunnen idd wel door vrijwel iedereen gedaan worden
Er vanuit gaan dat mensen WEL gemotiveerd zijn.
Stimuleer het zelfvertrouwen
Voorlichting geven over mogelijkheden tot (om)scholing, de wet REA, proefplaatsingen, etc.

Profiel consulent

Kennis van arbeidshandicaps en wat er omheen zit
Advies over inhoud van functies (dus kennis van arbeidsmarkt en functies)

Communicatie

Vermijd denigrerende opmerkingen
Wees altijd open en eerlijk Toegeven dat je iets niet weet of kunt maar
wel duidelijk maken dat waar mogelijk je zult zoeken en helpen oogst
vele malen meer waardering dan liegen of verdoezelen dat je iets
niet weet.
Luisteren naar wat een reintegrant te vertellen heeft en openstaan voor suggesties van de reintegrant

Tijdens traject

- Kennismaking
Onderzoek per persoon of het onwil is om te werken of onvermogen
Eerst een aantal individuele gesprekken waarbij gekeken kan worden met welke consulent er een "klik" is

-Beroepskeuze
Vraag je af of en zo ja hoeveel beroepskeuzetests iemand gehad
heeft.
Beroepskeuzetest, niet alleen gericht op wat men wil, maar ook wat men met beperkingen nog KAN ( en met de arbeidsmarktrelevantie van het beroep)

-Bemiddeling
Acquisitie doen en zo mogelijke vacatures binnenslepen.
Bieden van mogelijkheden om bijvoorbeeld tijdelijk een vrijstelling van de sollicitatieplicht te regelen en "snuffelstages" te gaan doen.

-Groepswerk / trainingen
Groepen maximaal uit 8 mensen laten bestaan.
Mensen uitnodigen die succesvol gereïntegreerd (niet in de reintegratiebranche) zijn en hun over hun ervaringen laten vertellen en tips laten geven over hoe werk te veroveren.

-Maatwerk
Aparte trajecten voor WW'ers, WAO'ers en bijstandsmensen en niet iedereen op 1 grote hoop gooien (een wao'er wil biijvoorbeeld weten hoe om te gaan met medische beperkingen, een bijstandmoeder wil misschien info over mogelijkheden tot kinderopvang)
Rekening houden met het feit dat mensen ook tijd kwijt zijn aan therapie, vrijwilligerswerk, solliciteren en dus niet 40 uur per week opdrachtjes voor een reintegratiebedrijf kunnen maken.
Rekening houden met medische beperkingen (iemand met astma kan niet in een zeer stoffig lokaal gezet worden bijvoorbeeld en niet in een rokerige omgeving werken)
Boven alles is ieder mens verschillend en zal er voor eenieder een ander instrument ingezet kunnen worden.

Verder
In huis hebben van voorbeelden van sollicitatiebrieven, cv's, telefoonscripts.

[Lodi]

Super. Veel dank voor je heldere uiteenzetting..! Hoop dat velen hier iets aan hebben. Aan alle werkzoekenden: check vooraf hoe het ri-bedrijf werkt! Groet Lodi

[T²]

Nu zijn we constructief bezig.

Ik heb nog wel een opmerking. Er wordt gezegd dat de consulenten zo veel mogelijk vacatures binnen moeten slepen. Dat doen we! En weet je hoeveel reacties wij gemiddeld op deze vacatures krijgen? Eén a twee, vaak nog van mensen die niet eens voor de functie in aanmerking komen. Als ik dan de mensen ga bellen die wél hadden moeten reageren krijg ik te horen dat het te ver weg is, de functie niet zo uitdagend lijkt, had wel willen reageren maar ik had het zo druk dus ik denk ik bel je volgende week wel, die branche trekt me niet enz.........

De functies die wij per mail verspreiden zijn echt normale banen op alle niveaus in bijna elke branche. Vaak kunnen we dus nog werk aanbieden op het niveau van de oude baan ook.

Niemand verplicht je om de rest van je leven die baan te houden. Als er iets is dat je niet bevalt aan een baan dan solliciteer je vanuit die baan weer verder. Onderzoek wijst uit dat je 10% meer kans maakt op het vinden van een baan als je al werk hebt.

Ik ben een paar jaar geleden vol enthousiastme gestart als consulent. Inmiddels ben ik gedesillusioneerd en ben ik op zoek naar een andere baan.

[T²]

Aandacht voor de persoonlijke situatie van de werkzoekende

Hoe ver moet die aandacht gaan; een consulent is geen psycholoog. Het doel van het traject is het vinden van werk. Ik wil niet te diep ingaan op problemen die mensen hebben. Natuurlijk moet er aandacht voor zijn, die aandacht geef ik ook. Maar als ik vermoed dat iemand zoveel problemen heeft dat het een grote belemmering is bij het vinden van werk verwijs ik iemand door.

We hebben te maken met uitgeklede prijzen voor trajecten, het is niet rendabel om individueel of in kleinde groepjes mensen te begeleiden. Vandaar die grotere groepen (bij ons max. 10 voor trainingen, max. 5 voor de bemiddeling).

Om eerlijk te zijn: ik vind dat mensen niet zo veel van elkaar verschillen dat individuele trajecten noodzakelijk zijn. Er moet een scheiding zijn tussen bijvoorbeeld arbeidsgehandicapten, mensen met een korte afstand tot de arbeidsmarkt, zeer langdurig werklozen, hoogopgeleiden vragen om een andere benadering dan laagopgeleiden enz. Maar binnen die groepen zijn de redenen dat mensen geen werk hebben redelijk gelijk en kan er dus prima groepsgewijs bemiddeld worden.

[RH2]

Het lastige in de hele discussie rond reïntegratiedienst verlening is, dat de materie enorm complex is.

Ik werk inmiddels 9 jaar in de arbeidsbemiddeling, sinds 2000 bij een privaat reïntegratiebedrijf. In die jaren is er vrijwel geen moment geweest dat ik het gevoel had me volledig op een zinvolle en efficiënte manier op het eigenlijke werk, het mensen helpen bij het zoeken naar een nieuwe/andere werkplek, kon concentreren.

Naar mijn idee is er door de in 2000 van het ene op het andere moment ingevoerde "marktwerking" onvoldoende "rust" in de branche om degelijke en goed functionerende reïntegratiebedrijven op te bouwen, die een doortimmerde aanpak hanteren EN OOK NOG EENS EEN NETWERK VAN WERKGEVERS OPBOUWEN EN ONDERHOUDEN.

In mijn ogen is dit laatste van groot belang, echter door het zeer wisselende inkoop- c.q. shop-beleid van de opdrachtgevers (UWV en gemeenten) is dit moeilijk te realiseren. Het bouwen en onderhouden van een goed netwerk van contacten kost veel tijd en daarmee veel geld. Ook het onderhouden van de contacten kost veel tijd en geld. De "afrekening" in de afgesloten contracten is veelal gebaseerd op snelle resultaten. Er is daardoor onvoldoende geld/tijd om die investering in een goed netwerk te plegen. Helemaal in de gevallen dat er sprake is van “no cure-no pay”.

Daarbij hangt er een groot risico aan voor het reïntegratiebedrijf. Het bedrijf waar ik de afgelopen 5 jaar heb gewerkt heb, heeft veel geïnvesteerd in het bouwen van een netwerk. Echter door het onvoorspelbare aanbesteding- en gunninggedrag van de opdrachtgevers heeft het bedrijf veel opdrachten naar (goedkopere? meer belovende? Hogere (onrealistische) plaatsingspercentages belovende???) concurrenten zien verdwijnen. Het opgebouwde netwerk levert nu geen rendement op, kortom door grondig en serieus te werk te gaan kan een RIB zich in financieel opzicht lelijk in de vingers snijden.

Het systeem van aanbesteden werkt m.i. inefficiëntie in de hand. Veel tijd en geld gaat voor de bedrijven zitten in het schrijven van (soms telefoonboekdikke) offertes, waar uiteraard geen inkomsten tegen overstaan als de opdracht uiteindelijk niet gegund wordt. Daarbij zitten de diverse bedrijven elkaar bij het benaderen van werkgevers in het "vaarwater". Ik heb in een regio gewerkt waar 22 RIB's tegelijk actief waren. Je kunt je voorstellen dat de werkgevers in de regio helemaal gek werden van al die telefoontjes van de RIB's.

Om een lang verhaal kort te maken: ik ben van mening dat de hele organisatie van het reïntegratiewerk opnieuw bekeken zou moeten worden. Er zit veel kundige, ervaren en gemotiveerde (zie de bovenste reactie) mensen in het werk, waarvan een aantal afbrandt door allerlei randverschijnselen, die maken dat je je werk niet zo kunt doen als het zou moeten. En van wie soms ook het onmogelijke wordt verwacht. Want vanuit de politiek heerst er het standpunt dat iedereen aan het werk moet en kan. De praktijk is echter anders. Niet iedere kandidaat is uiteindelijk plaatsbaar.

Dan nog even over de (on)tevredenheid van reïntegratiekandidaten. Een van de redenen dat velen van hen teleurgesteld zijn in hun reïntegratiebedrijf/traject is volgens mij gelegen in de verwachtingen vooraf. Ik merk dat veel kandidaten een zeer hoog gespannen verwachting van een traject hebben. Ze verwachten dat hun werkloosheidsprobleem door het RIB wordt opgelost, zonder dat ze daarvoor zelf veel hoeven doen. Dit wordt soms mede veroorzaakt door CWI en/of opdrachtgever die vermelden dat "het reïntegratie bedrijf een baan voor u gaat zoeken" zonder er bij te vermelden dat er ook heel veel inspanning van de werkzoekende zelf zal worden gevraagd en nodig is.

In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat de kandidaten die wel tevreden zijn, mensen zijn die bereid zijn kritisch naar hun eigen zoek- en sollicitatiegedrag te kijken en die bereid zijn te leren. Zij ervaren de "hulp" van het RIB als zinvolle ondersteuning bij iets dat ze zelf zullen moeten doen. En dat is ook de visie van de meeste RIB's: uiteindelijk zal de werkzoekende het zelf moeten doen, immers, een werkgever neemt geen reïntegratiebedrijf in dienst, maar een nieuwe werknemer. De werkgever wil een werknemer die goed is in de taken die hij/zij moet uitoefenen, die gemotiveerd is en die dat, voor indiensttreding, op een overtuigende manier weet te brengen. Dat is waar het uiteindelijk om draait.

Het is m.i. de hoofdtaak van de RIB's mensen hun kwaliteiten te leren kennen en te leren deze overtuigend te presenteren bij (potentiële) werkgevers.

Nogmaals, de hele reïntegratie branche is een complexe business, waarin vele factoren een rol spelen. Het simpel weg reïntegratiebedrijven afschilderen als allemaal zakkenvullers vind ik dan ook niet terecht. Er zullen inderdaad “zakkenvullers” bij zitten, maar er zijn ook veel bedrijven die pogen binnen een onmogelijk markt een zo goed mogelijke dienstverlening neer te zetten.

En tot slot: Ik ben van mening de opdrachtgevers door een aanbestedingsgedrag een zeer grote invloed hebben op de kwaliteit van de reïntegratiedienstverlening. Ik hoop dat ze zich dit bewust worden en een meer evenwichtig inkoopbeleid gaan voeren: ingehuurde partijen de kans geven om een goed product neer te zetten, kijken naar de langere termijn en niet allen gefocust zijn op snelle resultaten. Dat kan alleen als er contracten voor langere duur worden aangegaan.

[Lucia Peters]

Tja mijn ervaring met Calder is dus echt dat alle vacatures gewoon uit de kranten werden geknipt en vaak al minimaal 1 week oud waren. Ik kreeg zelfs een keer een vacatuer uit de "vacaturemap" onder ogen waar ik een maand eerder zelf al op had gesolliciteerd.

En nog een toevoeging: bij Calder duurden de trainingen een hele dag. Met veel ziektebeelden is een hele dag training volgen medisch gezien niet vol te houden en ik vind dat een reintegratiebedrijf daar rekening mee dient te houden. (heb dit toenik in traject zat bij Calder ook aangegeven en mocht pas halve dagen training gaan volgen nadat ik een keer aan het eind van de dag buiten bewustzijn op de grond had gelegen-toen geloofde men pas dat ik medische problemen had-daarvoor werd mij verweten "niet gemotiveerd" te zijn).

En naar mijn mening gaan winstoogmerk en dienstverlening niet samen.

[T²]

Tja mijn ervaring met Calder is dus echt dat alle vacatures gewoon uit de kranten werden geknipt en vaak al minimaal 1 week oud waren. Ik kreeg zelfs een keer een vacatuer uit de "vacaturemap" onder ogen waar ik een maand eerder zelf al op had gesolliciteerd.

Dat is ook schandalig maar echt niet elk bedrijf werk zo. Soms is het echter wel nodig dat mensen op deze manier op vacatures worden gewezen omdat ze dat zelf niet bijhouden. Maar als je zelf de kranten bijhoudt heb je hier natuurlijk niets aan.

Ik hou altijd wel in de gaten welke vacatures in de kranten verschijnen maar ik ga er van uit dat mijn clienten die zelf ook kunnen vinden. Mijn toegevoegde waarde is hulp bij advertentie analyse: sluit je voldoende aan op de functie om een sollicitatie zinvol te maken. En zo niet: op welke functies kun je dan wél solliciteren.

[T²]

Voorbeelden van hoe het wel moet:

Gisteren mailde een client naar mij: ´het maakt niet uit over
welke branche of welk beroep ik vragen heb, jij hebt vrijwel overwel goed
inzicht in. Dit heeft mij enorm geholpen om meer inzicht te krijgen in mijn mogelijkheden en kansen op de arbeidsmarkt. Ik wordt steeds vaker uitgenodigd voor gesprekken en ik weet zeker dat het nu niet lang meer zal duren voor ik een baan heb.´

Of de cliente die 32 jaar was, 6 maanden productiewerk had gedaan in
een ver verleden en toen ze 16 was een krantenwijk had. Zij werkt nu,
dankzij mijn bemiddeling, als tandartsassistente, de werkgever betaalde haar opleiding.

Of de man die zeer veel verschillende soorten werk had gedaan en het
liefst in de bouw wilde werken. Die nu dus werkt als timmerman in het
bedrijf van mijn vader.

Of de tip die ik een cliente gaf om een open sollicitatie naar een bedrijf te sturen waarvan ik wist dat ze aan het uitbreiden waren. Die nu dus werkt bij dat bedrijf.

Of de cliente die de baan heeft waar een vriendin van mij mee stopte. Ik wist dat die vacature vrij zou komen en heb haar dus meteen nadat mijn vriendin had opgezegd voorgesteld.

Een paar voorbeelden van hoe het wel lukt. Soms is mijn invloed groot,
soms was het niet meer dan een tip. Maar in allen gevallen: tevreden
clienten.

(gekopieerd van een ander forum waar ik ook post voor de mensen die het herkennen)

[Lucia Peeters]

Advertentie-analyse is tegenwoordig op internet te vinden.Even googlen op vacature-analyse en je krijgt legio tips hoe dat te doen.
Ik kan alleen ver Calder oordelen. Nog een voorbeeldje van de "toegevoegde" waarde van dit bedrijf:

De meeste consulenten wisten niet eens dat het beter staat als je je sollicitatiebrief aan een persoon kan richten (bijvoorbeeld meneer Pietersen ipv dames/heren. (zelf leek het mij logisch dat als je een bedrijf belt, ze je naam al kennen en die misschien blijft hangen), daar heb ik ze op moeten wijzen.
En daar krijgt zo'n bedrijf dan tonnen subsidie voor.
Uiteiendelijk heb ik ook maar voobeelden van sollicitatiebrieven en solliciatietips aan Calder gelever ipv andersom.

Ook kreeg ik terwijl ik een medische urenbeperking heb eens een vacature voorminimaal 32 uur per week waarbij ik leiding moest geven aan 200 mensen (van het UWV mocht ik geen leidinggevende functie uitvoeren en ik heb daar ook de persoonlijkheid niet voor). Achterliggende logica van Calder: als hoger opgleide kan je vast wel meer uren werken dan waarvoor je goedgekeurd bent en is leidinggeven ook geen probleem.

In een ander topic las ik e.e.a. over opleidngsniveau van consulenten. Bij Calder hadden velen geen hbo denk/werkniveau en hun opleiding bestond uit 1 of 2 keer meekijken bij een training die door een collega gegeven werd.

Ik hoop echt van ganse harte dat niet elk reintegratiebedrijf zo werkt, maar wat ik om me heen hoor zijn i.i.g. Calder, Kliq en argonaut behoorlijk "fan" van deze methoden.

Tips voor degenen die bij Calder willen werken: als je in je cv zet dat je chaotisch bent, is de kans zeer groot dat je wordt aangenomen.

[Lodi]

Aan RH2: wat een sterke uiteenzetting! Zo zit het precies in elkaar. Verbazend dat hier nog geen reacties op zijn. Groet Lodi

[reintegratiedetective]

LUCIA,

MARTIN K. is ook zo'n professionele KRANTENVACATUREKOPIEERDER. Nou ja, "professioneel" in het binnenslepen van subsidies !!

Ik heb zelf gezien dat hij een klant een stapeltje vacatures toezond met de mededeling:

"WE HEBBEN NIET HET IDEE DAT ER IETS TUSSEN ZIT" FIJN WEEKEND.
MARTIN.

Aan dezelfde klant zond hij de vacature bij een pornobedrijf als Franstalig tekstschrijver en als tolk Portugees.

Deze klant was een voormalige docent !!

Dat Martin dus gewoon zijn zakken aan het vullen was, werd steeds duidelijker voor de klant.

De klant waarschuwde LOYALIS mens & werk.

LOYALIS MENS EN WERK besloot echter het dossier over MARTIN K. te vernietigen !!!!!

Er volgden geen sancties voor Martin K. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!