En hiermee heb je wat mij betreft de kern te pakken. Agressiebeheersing begint met zorgen dat je personeel weet wat ze wel en niet mogen doen. Dat geeft hen houvast.koalafruit schreef:Dat er blijkbaar geen protocol is bij Intertoys, voor dergelijke situaties, is hen te verwijten. Er bestaan uitgebreide cursussen, maar met een paar duidelijke richtlijnen kom je ook al een heel eind. Dan geef je die (jonge) medewerkers iets in handen.
Dat Intertoys achteraf de situatie ontkent, steekt mij nog het meest.
En met die ontkenning komt er ook nooit een protocol, cursus, richtlijn. Zo is het personeel de volgende keer weer alleen bang. Of erger: grijpen ze in, omdat ze zich toch wat schaamden over dit incident.
Intertoys neemt daarmee zeker niet de volle verantwoordelijkheid voor de veiligheid in hun winkels. Natuurlijk kun je overal hufters tegenkomen. Extra reden voor de eigenaar van een speelgoedwinkel om daar rekening mee te houden, in plaats van zoiets onder het tapijt te vegen.
Je hoeft echt niet van de tieners die toevallig een paar centen bijverdienen te verwachten dat zijn zo'n figuur de baas kunnen. Dat snapt iedereen wel, denk ik. Maar wat hier fundamenteel misgaat, is de houding van Intertoys. Een totale ontkenning is wel het slechtste wat je in een dergelijk geval kunt doen.
En voor wat betreft het "je kunt beter wegkijken": ik snap dat veel mensen dat tegenwoordig doen. Maar tegelijk is het wel het failliet van de maatschappij. Als ik één ding geleerd heb in mijn jarenlange loopbaan als deurwaarder, is dat het "wegkijken" het slechtste is wat je kunt doen. De-escaleren of op z'n plek zetten, anders wordt het alleen maar erger.