[ archief ] Interpolis gaat niet in op bezwaar

[contra-expert]

Tegenstanders van het organiseren der schade-experts door verzekeraars, wezen ook op de moeizame wijze waarop schadeverzekeraars in het NPP (thans de Letselschaderaad) slechts de meest eenvoudige ongrijpbare Gedragsnormen tot stand brengen. Kennelijk omdat daardoor het belang van deze open normen gering geacht moest worden.

De code is specifiek gericht op de activiteiten van de expertisebranche. De Gedragscode expertiseorganisaties werd in 2003 vastgesteld. De gedragscode beoogt “een hoogwaardig en transparante dienstverlening” door experts die voor schadeverzekeraars werk verrichten. Dit is van belang voor verzekeraars nu deze experts, gezien hun directe relatie met verzekeraars, in het kader van de schaderegeling sterk bijdragen aan de beeldvorming van de gehele verzekeringssector en ook de klanten van verzekeraars. Prettig communicerende, netjes ogende en integer overkomende experts, feitelijk het visitekaartje van de verzekeraar, blijken de acceptatiegraad van lage schadebedragen positief te beïnvloeden.

Inhoud

In de code wordt ruim omschreven wat consumenten en andere verzekerden mogen verwachten van verzekeringsexperts en hun organisaties. Als voorbeeld mag gelden de norm “Integriteit”, iedere lezer heeft waarschijnlijk een ander beeld bij dat begrip.

Duidelijk is dat deze private regelgeving niet afkomstig is van een wetgevende macht en een wettelijke grondslag daarmee ontbeert. Vanzelfsprekend is private regelgeving van betekenis voor de partijen die zich daaraan hebben geconformeerd door mede-ondertekening van deze Gedragscode.

Meerdere bezwaren tegen het opdringen van private regels door verzekeraars

De eis van een “verplicht lidmaatschap, althans verplichte gehoorzaamheid aan regels van het NIVRE” past, als eerste bezwaar wat spreekt tegen het ingenomen standpunt van uw verzekeraar, niet in de Nederlandse rechtscultuur. Hier ten lande kennen wij -wettelijke uitzonderingen daargelaten- geen lidmaatschapsplicht maar een lidmaatschapsrecht. Het verplicht lid zijn van de Orde van Advocaten of een Vereniging van Eigenaars zijn uitzonderingen op de regel. Verzekeraars kunnen daar als private partij niets aan af doen, althans zij doen dat tevergeefs.

Als tweede bezwaar heeft te gelden, het vaststaande feit dat de grote spelers, binnen het NIVRE en de expertisemarkt, de dienst uitmaken. Wat een verzekeraar een goede expert vindt is aldus in deze NIVRE-gemeenschap de meetlat of kwaliteitsnorm. Eén, slechts ter verduidelijking, voorbeeld: Een -ten voordele van de verzekeraar- maar te laag en dus foutief vastgestelde schadehoogte, is -in de ogen van de de betalende verzekeraar desondanks, toch deskundig en adequaat gedaan. Althans het is een “zakelijk, professioneel en aanvaardbaar resultaat van geven en nemen”. Bovendien mag de verzekeraar volgens staande jurisprudentie van de Raad van Toezicht Schadeverzekeringen, afgaan en koersen op wat haar door deskundigen wordt meegedeeld”. De verzekerde consument heeft in de regel onvoldoende kennis van polis, Wet en praktijk om tegengas te geven bij kwesties die vaststelling van schadehoogte betreffen en laat het erbij zitten.

Zo’n dergelijk onjuiste wijze van werken of vervaging van waarderingsnormen en onjuiste standpunten ook nog eens uitdragen in het NIVRE, is ongewenst. Hierdoor wordt immers de informatie asymmetrie en invloed zijdens verzekeraars vermeerderd. Daar komt bij dat grote expertisebureau’ s zich beter en langer verzetten tegen de mening van een individueel NIVRE lid of gedupeerde consument.

De derde reden waarom de verplichting om lid te worden van het NIVRE moeilijkheden oplevert is de eis van het NIVRE om zich collectief te verzekeren tegen aansprakelijkheid. Hierdoor hebben de leden een perverse prikkel om binnen de kaders te blijven, om maar geen moeilijkheden met “hun” NIVRE-WAB-verzekeraar te ondervinden. Het hoeft geen betoog dat dat, althans niet zonder meer, NIET in het belang is van de gedupeerde verzekerde; voor wiens belangen de eigen expert dient op te komen.

De vierde reden om geen aansluiting te zoeken bij het NIVRE is dat de NIVRE een stichting blijkt te zijn, waarvan het bestuur en beleid mede wordt gevormd door aangesloten verzekeraar-experts die in het bestuur en commissies zitting hebben. OPMERKELIJK is dat de Portefeuille “Toelating – Opleiding” van het NIVRE wordt beheerd door de heer J. van de Berg van de Achmea Claims Organisatie. Aldus kan zich de situatie voordoen dat een contra-expert en zich zou willen aansluiten bij het NIVRE, zich dient te verantwoorden bij een verzekeraar-werknemer, die juist beperking van onafhankelijke experts nastreeft.

Ten vijfde. Zo’n “lidmaatschaps- of Gedragscode-eis” van de verzekeraar is niet invoelbaar of voor de hand liggend, nu het immers de verzekerde (en niet de verzekeraar) is die zaken doet met zijn/haar expert. Aldus is het de (handelingsbekwame) verzekerde die zijn eigen criteria mag aanleggen, om tot een keuze te geraken van zijn eigen deskundige of zijn vertrouwenspersoon. Ondeskundige experts (om een contradictio in terminis te misbruiken) zijn reeds door de tucht van de Nederlandse expertisemarkt, NIET economisch levensvatbaar. Naar een slechte expert zal, net zo min als een rotte appel, immers geen vraag zijn.

Private regels zijn in dit geval in strijd met de dwingende regels van de Wet

De vraag is bovendien of titel 7.17 verzekeraars het recht en de ruimte geeft om een dergelijke gehoorzaamheids-voorwaarde te stellen. In ieder geval is die ruimte er niet binnen artikel 7:959 lid 1 BW. Voor het geheel inhouden of verminderen van de uitkering voor expertisekosten, op deze grondslag, is vereist dat, ofwel het inschakelen van de expert onredelijk was, ofwel dat de gerekende kosten niet redelijk zijn. En hoewel beide vragen beantwoord moeten worden aan de hand van alle omstandigheden van het geval, betreft het daarbij, slechts de omstandigheden in relatie tot de opgetreden schade: had verzekerde redelijkerwijs bijstand nodig bij de schadeafwikkeling en blijven de kosten die daarmee gepaard zijn gegaan binnen redelijke proporties. Preventieve gebods of verbodsbepalingen, zoals het verplichte lidmaatschap van het NIVRE, dragen niet bij aan een vrije keuze.

Binnen een redelijke uitleg van art 7:959 BW past niet een (voor)oordeel over de persoon van de expert en al helemaal niet of deze lid is van een vereniging, welke vereniging dan ook. Zo’n enkele inschrijving (bij een belangenvereniging van experts) is doorgaans immers onvoldoende om iets zinnigs te zeggen over de gevraagde en toegepaste deskundigheid van een deskundige en voor alles onpartijdigheid en onafhankelijkheid in de specifieke omstandigheden van het geval.

Daar heeft ook nog het volgende bij te gelden. Van artikel 7:959 lid 1 kan niet kan worden afgeweken: dir wordt expliciet bepaalt door artikel 7:963 lid 6 BW, alwaar is opgenomen: “Van artikel 959 lid 1 kan niet ten nadele van de verzekeringnemer of de verzekerde worden afgeweken voor zover de in dit lid bedoelde kosten niet het bedrag overschrijden dat gelijk is aan de verzekerde som en de verzekeringnemer een natuurlijk persoon is die de verzekering anders dan in de uitoefening van een beroep of bedrijf heeft gesloten.” Lezing leidt geenszins tot de conclusie dat artikel 7:959 lid 1 BW voorschrijft dat experts ingeschreven moeten haar bij het NIVRE (of een vergelijkbaar instituut).

[contra-expert]

Eerder wordt er door de verzekeraar gebruikte voorwaarden afbreuk gedaan aan hetgeen in artikel 7:959 lid 1 BW is bepaald en leidt de onderhavige bepaling tot een (algemene) beperking van het recht van de verzekerde de redelijke kosten ter vaststelling van de schade op de verzekeraar te verhalen. Dit soort beperkingen is ongewenst nu daardoor een verzekerde tot de beslissing gebracht kan worden “dan maar” geen eigen deskundige in te schakelen en aldus een mogelijkheid van “equality of arms” tegenover een sterkere partij op te geven.

Daar komt nog bij dat ik niet inzie dat een lidmaatschap van een stichting (hoe dat ook verder vorm gegeven wordt, nu stichtingen geen leden maar donateurs kennen), van doorslaggevende betekenis is als het gaat om de door verzekerde verlangde deskundigheid in het specifieke geval. Dat inzicht wordt ook niet geboden door de verzekeraars.

Mag een verzekerde tenminste vrijelijk zijn/ haar eigen adviseur selecteren?

Mijn stelling is dat een dergelijk inmenging in de keuze van een eigen-deskundige door de verzekerde, in het algemeen juist niet door verzekeraars behoort te worden gedaan. Daartoe ontbreekt het simpelweg aan voldoende vertrouwen jegens “die schadeverzekeraars met hun kleine lettertjes en hun advocaten met grote brieven”. De recht tegenover elkaar staande financiële belangen zijn veelal ook te groot. Wat is overigens te denken van een verzekeraar die aanstuurt op de exclusieve vaststelling van haar betalingsverplichting uit de wederkerige overeenkomst door haar eigen werknemer? Dat is vragen om integriteitskwesties.

Verzekeraars in deze kwestie zitten op stoel van de regelgever, bestuurder, handhaver, rechter en beul en breidt vijf hoofdrollen uit met de rollen van opleider, lidmaatschapswerver en carrièrebeëindiger en waker over de objectieve integriteit (allemaal volgens de normen en ideeën van uw eigen verzekeraar). Deze discussie zal een verzekerde, thans zonder schade, als klein bier voorkomen. De toekomstige gedupeerde mist echter de paradox. Om te voorkomen dat hem het recht op een eigen expert verkeerd wordt voorgesteld, op het moment dat hij schade heeft, dient nu geprotesteerd te worden.

(De bovenstaande opinie is op persoonlijke titel geschreven door mr Eric M. Horssius, MIAAI, Gediplomeerd Gerechtelijke Deskundige en beëdigd taxateur in onroerende goederen. Hij is senior expert bij Krantz et Polak RESOLVE, contra-experts die zich uitsluitend bezig houden met de hulp aan gedupeerden en bewust geen lid zijn van het NIVRE.)

[Lady1234]

Op dat verhaal zit de Ts echt te wachten 1,5 jaar na de schade. .

[Erthanax]

TS van dit topic misschien niet, anderen mogelijk wel. Mij lijkt het goed voor het forum als er een verzekerings/contra-expert in voorkomende gevallen een bijdrage kan leveren.

[tttlocke]

TS van dit topic misschien niet, anderen mogelijk wel. Mij lijkt het goed voor het forum als er een verzekerings/contra-expert in voorkomende gevallen een bijdrage kan leveren.

Zeker.
Hebben we dan nu zo'n verzekerings/contra-expert in de gelederen?
Wat ik zie is iemand die onder de naam 'contra-expert' een artikel van ene mr Eric M. Horssius copy-pastet.

[Erthanax]

Dat zal natuurlijk moeten blijken, we gaan het zien. Of niet natuurlijk, maar dat zien we dan wel weer.

[schadeoplossing]

Vaak weten mensen niet eens het verschil tussen een contra expert en een schade expert. Als mensen dit op tijd weten kunnen schades als deze veel en veel sneller op een goede manier worden afgehandeld. Men laat zich ook snel wat wijsmaken door de verzekeraars.. complete misbruik van gebrek aan kennis. Leer meer over de schade expert van de verzekeraar

[BL2]

Wat ik zie is iemand die onder de naam 'contra-expert' een artikel van ene mr Eric M. Horssius copy-pastet.

Schending copyright van het ergste soort, dat zie ik.

[contra-expert]

Rechter: ‘Interpolis moet ook kosten vergoeden van schade-expert die geen NIVRE-lid is’

Schade 873

Interpolis mag niet weigeren de kosten te vergoeden van een door de verzekerde ingeschakelde schade-expert met als onderbouwing dat die zich niet aan de Gedragscode expertorganisaties zou houden. Dat oordeelde de kantonrechter in Apeldoorn woensdag in een zaak over de afhandeling van een keukenbrand. Dat de expert niet bij NIVRE of een andere brancheorganisatie was aangesloten, is volgens de rechter niet van belang.
Rechter: ‘Interpolis moet ook kosten vergoeden van schade-expert die geen NIVRE-lid is’

Begin 2018 woedt bij de eiser in deze rechtszaak een keukenbrandje. Zowel Interpolis (Achmea) als de verzekerde zelf schakelen een expert in om de hoogte van de schade vast te stellen. Over de hoogte van de schade (bijna € 55.000) ontstaat geen geschil, twee maanden na de brand heeft Interpolis alle schade vergoed. Wel ontstaat er een conflict over de kosten van de door de consument ingeschakelde schade-expert.
Gedragscode

Interpolis weigert die expertisekosten (bijna € 2.400) te vergoeden. In de verzekeringsvoorwaarden van de inboedel- en opstalverzekering staat dat alle experts ingeschreven moeten zijn bij het Nederlands Instituut Van Register Experts (NIVRE) of bij een vergelijkbare brancheorganisatie. Die organisatie moet zich houden aan de Gedragscode expertorganisaties. “Voldoet de expert niet aan deze eisen? Dan zijn de kosten niet verzekerd.”

Daar beroept Interpolis zich op. Volgens de verzekeraar houdt deze niet-aangesloten expert zich niet aan de genoemde Gedragscode. Maar daar neemt de kantonrechter geen genoegen mee. “De voorwaarden eisen aldus dat de organisatie zich houdt aan de Gedragscode. De voorwaarden stellen niet als eis dat de expert zich houdt aan de Gedragscode, alleen dat deze is aangesloten bij een organisatie als bedoeld in de voorwaarden”, aldus het nog niet gepubliceerde vonnis.
Burgerlijk Wetboek

“Gelet op de tekst van de voorwaarden heeft Achmea niet aan haar weigering ten grondslag kunnen leggen dat de expert zich niet aan de Gedragscode houdt”, vervolgt de rechter. Die kijkt daarom naar wat in het Burgerlijk Wetboek staat over het recht op (contra-)expertise. Op grond daarvan is Interpolis gehouden de kosten van de ingeschakelde expert te vergoeden, aldus het oordeel.
Kritiek schade-experts

Hoewel de uitspraak deze week werd gedaan, dateert het conflict al van begin dit jaar. Aan het begin van de zomer kondigde Achmea aan dat Avéro, Centraal Beheer, FBTO en Interpolis strengere voorwaarden gaan stellen aan contra-experts. Alle schade-experts waarmee de verzekeraars samenwerken moeten zijn ingeschreven bij het NIVRE of een vergelijkbare onafhankelijke branchevereniging. In deze zaak stond dat al in de polisvoorwaarden.

Op de maatregel van Achmea kwam deze zomer direct al kritiek van niet-aangesloten schade-experts. Eric Horssius noemde de maatregel zelfs gedoemd te mislukken. “De Nederlandse wet verbiedt immers om regels te maken die op dit punt het recht van verzekerden verminderen”, verwees hij naar de wetsartikelen waar ook de kantonrechter nu naar verwijst.

Een woordvoerder laat weten dat Interpolis/Achmea op dit moment de uitspraak van de rechter analyseert. “Op basis daarvan zullen we eventuele volgende gerechtelijke stappen bepalen.”
Eerste publicatie door Paul de Kuyper op 29 nov 2018
Laatste update: 30 nov 2018