Rabobank, fraudejacht en slachtoffers

[Nijogeth]

Dat is niet aangetoond, integendeel.

Dat is wel aangetoond?

[Speedy123]

In deze casus is er ook gefraudeerd door de betrokkene zelf, ze heeft een valse inkomensverklaring ondertekent.

Een van de voorwaarden om het tot fraude te bestempelen is dat er sprake moet zijn van opzettelijk handelen. Dat is niet aangetoond, integendeel.

Ze heeft een valse verklaring getekend die noodzakelijk was omdat ze anders de hypotheek niet kon verkrijgen. Maar die handeling op zichzelf is niet genoeg bewijs. Je moet bewijzen dat het opzet was?

Kom op zeg, je kan nooit in iemands hoofd kijken, opzet is nimmer te bewijzen anders dan het beoordelen van het handelen.

Ik zei het al eerder, wat is een handtekening dan nog waard? Iedereen kan zeggen, ja ik vertrouwende de adviseur, de verkoper, de advocaat, de notaris dus ik heb blind getekend zonder het stuk überhaupt te lezen. Ik ben niet verantwoordelijk, heb niet gelezen wat ik tekende.

De bank kan dan dus niet langer getekende stukken accepteren die ingestuurd worden. Iedereen moet voortaan weer op kantoor in persoon verschijnen om te tekenen. Met rijbewijs of passpoort in de hand. Oh nee, die kan je ook vervalsen. Vingerafdruk verplicht dan maar?

De banken smeken al tijden bij de overheid om toegang tot de belastinggegevens van de aanvragers. Denk dat er eigenlijk niks anders meer op zit.

[Moneyman]

In deze casus is er ook gefraudeerd door de betrokkene zelf, ze heeft een valse inkomensverklaring ondertekent.

Dat is uiteraard (en gelukkig) géén fraude. Van TS dan, wél van de adviseur.

De tekst: 'De aanvrager moet aan dat onderzoek meewerken, om Obvion in staat te stellen aan haar wettelijke verplichtingen te voldoen', lijkt me dan ook hier te gelden?

Waarom zou een conclusie uit feitencomplex A ineens 1 op 1 toepasbaar zijn op het totaal andere feitencomplex B?

Het voelt nogal als een discussie om het ingenomen standpunt maar niet te hoeven bijstellen. De rechter is het in ieder geval ook niet met je eens.

[Moneyman]

In deze casus is er ook gefraudeerd door de betrokkene zelf, ze heeft een valse inkomensverklaring ondertekent.

Een van de voorwaarden om het tot fraude te bestempelen is dat er sprake moet zijn van opzettelijk handelen. Dat is niet aangetoond, integendeel.

Ze heeft een valse verklaring getekend die noodzakelijk was omdat ze anders de hypotheek niet kon verkrijgen. Maar die handeling op zichzelf is niet genoeg bewijs. Je moet bewijzen dat het opzet was?

Kom op zeg, je kan nooit in iemands hoofd kijken, opzet is nimmer te bewijzen anders dan het beoordelen van het handelen.

Sorry, maar dat is volslagen onzin. Je hebt het hier over strafrecht. En juist in het strafrecht zijn er een heleboel zaken waarbij de opzet bewezen moet worden. Denk aan diefstal, denk aan moord, denk aan fraude.

Opzet/ voorbedachte rade is prima te bewijzen. Dat gebeurt aan de lopende band. En als het niet bewezen kan worden, dan geldt het adagium “ onschuldig tot schuld bewezen is”. Behalve bij de bank…

[Speedy123]

Opzet/ voorbedachte rade is prima te bewijzen. Dat gebeurt aan de lopende band. En als het niet bewezen kan worden, dan geldt het adagium “ onschuldig tot schuld bewezen is”. Behalve bij de bank…

Dat is waar we van mening verschillen. Voor mij is het tekenen van een valse verklaring die noodzakelijk is om de hypotheek te verkrijgen voldoende grond om een bank toe te staan de klantrelatie op te zeggen.

[Moneyman]

Opzet/ voorbedachte rade is prima te bewijzen. Dat gebeurt aan de lopende band. En als het niet bewezen kan worden, dan geldt het adagium “ onschuldig tot schuld bewezen is”. Behalve bij de bank…

Dat is waar we van mening verschillen. Voor mij is het tekenen van een valse verklaring die noodzakelijk is om de hypotheek te verkrijgen voldoende grond om een bank toe te staan de klantrelatie op te zeggen.

Wat je nu als mening schrijft, heeft weer niets te maken met mijn tekst die je citeert.

Die mening mag je natuurlijk prima hebben, maar gelukkig is dat niet hoe het juridisch systeem in werkelijkheid werkt.

[16again]

Dat is waar we van mening verschillen. Voor mij is het tekenen van een valse verklaring die noodzakelijk is om de hypotheek te verkrijgen voldoende grond om een bank toe te staan de klantrelatie op te zeggen.

Voor de bank blijkbaar niet: Het geeft te denken dat de bank op de wft moet terug grijpen om van de klant af te komen.

[Speedy123]

Waarom zou een conclusie uit feitencomplex A ineens 1 op 1 toepasbaar zijn op het totaal andere feitencomplex B?

Het voelt nogal als een discussie om het ingenomen standpunt maar niet te hoeven bijstellen. De rechter is het in ieder geval ook niet met je eens.

Rechter A (duur u geparafraseerd):

‘De Wwft richt zich tot financiële instellingen,’ oordeelde de rechtbank. En dus niet tot hun klanten. ‘Obvion kan [voor klantonderzoek, JS] niet volstaan met een verwijzing naar artikelen 3 en 5 Wwft, omdat die wetsbepalingen klaarblijkelijk geen normen bevatten die rechtstreeks doorwerken in de contractuele relatie van Obvion en haar cliënt.’

Rechter B

De verplichting voor financiële instellingen om op grond van de Wft en Wwft cliëntonderzoek te doen ziet ook op de periode voorafgaand aan het eventueel sluiten van een contract. Dat onderzoek heeft immers onder meer tot doel om fraude en misbruik te voorkomen. Wanneer Obvion een hypotheekaanvraag ontvangt en besluit om die aanvraag in behandeling te nemen, heeft zij dan ook de plicht om onderzoek te doen naar de aanvragers en naar de juistheid en volledigheid van de bij de aanvraag verstrekte gegevens. De aanvragers moeten aan dat onderzoek meewerken, om Obvion in staat te stellen aan haar wettelijke verplichtingen te voldoen.

Ik zie gewoon een tegenspraak. Rechter A denkt er kennelijk anders over dan rechter B. Want rechter B vind wel dat Obvion van een klant gegevens kan eisen omdat Obvion anders niet aan de Wft en Wwft kan voldoen. Daar waar rechter A vind dat dat op deze gronden alleen niet voldoende is.

[Speedy123]

Dat is waar we van mening verschillen. Voor mij is het tekenen van een valse verklaring die noodzakelijk is om de hypotheek te verkrijgen voldoende grond om een bank toe te staan de klantrelatie op te zeggen.

Voor de bank blijkbaar niet: Het geeft te denken dat de bank op de wft moet terug grijpen om van de klant af te komen.

Dat is zeker een belangrijk aandachtspunt. Het kan zijn dat zaken als het tekenen van een verklaring van inkomsten straks alleen nog op het bankkantoor door de aanvrager gedaan kan worden in het bijzijn van een bank medewerker. Waar dan wel iets van 100 tot 200 euro aan kosten voor gerekend moet worden.

[16again]

De verplichting voor financiële instellingen om op grond van de Wft en Wwft cliëntonderzoek te doen ziet ook op de periode voorafgaand aan het eventueel sluiten van een contract. Dat onderzoek heeft immers onder meer tot doel om fraude en misbruik te voorkomen. Wanneer Obvion een hypotheekaanvraag ontvangt en besluit om die aanvraag in behandeling te nemen, heeft zij dan ook de plicht om onderzoek te doen naar de aanvragers en naar de juistheid en volledigheid van de bij de aanvraag verstrekte gegevens. De aanvragers moeten aan dat onderzoek meewerken, om Obvion in staat te stellen aan haar wettelijke verplichtingen te voldoen.

Ik zie gewoon een tegenspraak. Rechter A denkt er kennelijk anders over dan rechter B. Want rechter B vind wel dat Obvion van een klant gegevens kan eisen omdat Obvion anders niet aan de Wft en Wwft kan voldoen. Daar waar rechter A vind dat dat op deze gronden alleen niet voldoende is.

B gaat over het aanvraag traject, dat was voor Eva een al lang gepasseerd station.

[Moneyman]

Waarom zou een conclusie uit feitencomplex A ineens 1 op 1 toepasbaar zijn op het totaal andere feitencomplex B?

Het voelt nogal als een discussie om het ingenomen standpunt maar niet te hoeven bijstellen. De rechter is het in ieder geval ook niet met je eens.

Rechter A (duur u geparafraseerd):

‘De Wwft richt zich tot financiële instellingen,’ oordeelde de rechtbank. En dus niet tot hun klanten. ‘Obvion kan [voor klantonderzoek, JS] niet volstaan met een verwijzing naar artikelen 3 en 5 Wwft, omdat die wetsbepalingen klaarblijkelijk geen normen bevatten die rechtstreeks doorwerken in de contractuele relatie van Obvion en haar cliënt.’

Rechter B

De verplichting voor financiële instellingen om op grond van de Wft en Wwft cliëntonderzoek te doen ziet ook op de periode voorafgaand aan het eventueel sluiten van een contract. Dat onderzoek heeft immers onder meer tot doel om fraude en misbruik te voorkomen. Wanneer Obvion een hypotheekaanvraag ontvangt en besluit om die aanvraag in behandeling te nemen, heeft zij dan ook de plicht om onderzoek te doen naar de aanvragers en naar de juistheid en volledigheid van de bij de aanvraag verstrekte gegevens. De aanvragers moeten aan dat onderzoek meewerken, om Obvion in staat te stellen aan haar wettelijke verplichtingen te voldoen.

Ik zie gewoon een tegenspraak. Rechter A denkt er kennelijk anders over dan rechter B. Want rechter B vind wel dat Obvion van een klant gegevens kan eisen omdat Obvion anders niet aan de Wft en Wwft kan voldoen. Daar waar rechter A vind dat dat op deze gronden alleen niet voldoende is.

Je ziet die tegenspraak omdat je de totaal verschillende cases buiten beschouwing laat. En dat kan niet: je moet het oordeel in het vonnis altijd in zijn totale context plaatsen. Je vergelijkt dus appels met peren.

[Moneyman]

Dat is waar we van mening verschillen. Voor mij is het tekenen van een valse verklaring die noodzakelijk is om de hypotheek te verkrijgen voldoende grond om een bank toe te staan de klantrelatie op te zeggen.

Voor de bank blijkbaar niet: Het geeft te denken dat de bank op de wft moet terug grijpen om van de klant af te komen.

Dat is zeker een belangrijk aandachtspunt. Het kan zijn dat zaken als het tekenen van een verklaring van inkomsten straks alleen nog op het bankkantoor door de aanvrager gedaan kan worden in het bijzijn van een bank medewerker. Waar dan wel iets van 100 tot 200 euro aan kosten voor gerekend moet worden.

Ja, want dat is echt de praktijk….

[Nijogeth]

Opzet/ voorbedachte rade is prima te bewijzen. Dat gebeurt aan de lopende band. En als het niet bewezen kan worden, dan geldt het adagium “ onschuldig tot schuld bewezen is”. Behalve bij de bank…

Bijvoorbeeld als blijkt dat ze absoluut niet eens in de buurt van de prijs van deze woning was gekomen zonder fraude. Dat ze bijvoorbeeld maar 40k verdiende in plaats van 75k. Dan wist ze al lang voordat er een bod gedaan werd dat ze het niet kon betalen, maar was er dus ergens al een afspraak dat het wel geregeld kon worden.