Focus van de rechter gaat naar de inrichting van het bestelproces. Als die niet deugt, is de overeenkomst vernietigbaar.
Maar gaat de focus daar ook naar uit als dat gedeelte niet de reden is waarom TS wilde opzeggen? Oftewel, is het geen uitvlucht om alsnog onder een overeenkomst uit te komen. Is het geen misbruik van recht om iets te gaan zoeken om onder iets uit te komen?
De vraag is niet of de gemiddelde consument tijdens het bestelproces verwacht of hij een bestelling met betalingsverplichting plaatst op het moment dat hij klikt op een knop "bestellen plaatsen" maar of de vraag is niet of de gemiddelde consument uit de tekst "bestellen plaatsen" moet begrijpen dat er een betaalverplichting ontstaat. De context van het bestelproces mag niet worden meegenomen.
Voordat je een bestelling doet moet je een hoop handelingen verrichten. Hoezo kan je de context niet meenemen? Bij het opstarten van je computer/telefoon/laptop komt niet ineens een pop-up naar voren dat je iets dat je niet weet moet bestellen.
Net toch nog maar eens de hele flow bekeken op bol.com:
- Product in het winkelmandje gegooid
- Winkelmandje geopend
- "Verder naar bestellen" geklikt
- Bezorgadres kiezen, en Betaalmethode kiezen
- "Bestellen en betalen" knop klikken.
Alleen de extreem onnozelen en juridische ivorentoren bewoners zullen het niet logisch vinden dat er betaal moet worden.
In de zaak bol.com moest de consument nog klikken op een knop “Bestelling plaatsen”. Kennelijk heeft bol.com dat inmiddels aangepast naar “bestellen en betalen”. Het lijkt mij dat bol.com daarmee voldoet aan de uitspraak.
Het ging mij om de omgangstaal en de wat de gemiddelde consument toch zou moeten kunnen verwachten.
Daar kun je deze uitspraak van de Hoge Raad alleen niet voor gebruiken, want het gaat de HR om wat de gemiddelde consument mag verwachten op basis van alleen de tekst op de knop.
Hoge Raad schreef:
De tekst op de knop moet ondubbelzinnig zijn en noodzakelijkerwijs een verband oproepen met het ontstaan van een betalingsverplichting. Of dat zo is, moet worden bepaald aan de hand van de omgangstaal en de verwachting van de gemiddelde consument.
De vraag is niet of de gemiddelde consument tijdens het bestelproces verwacht of hij een bestelling met betalingsverplichting plaatst op het moment dat hij klikt op een knop "bestellen plaatsen" maar of de vraag is niet of de gemiddelde consument uit de tekst "bestellen plaatsen" moet begrijpen dat er een betaalverplichting ontstaat. De context van het bestelproces mag niet worden meegenomen.
Hoge Raad schreef:
De Hoge Raad oordeelt dat de tekst ‘bestelling plaatsen’ niet aan de hiervoor genoemde eisen voldoet. Zowel in de omgangstaal als door de gemiddelde consument wordt niet noodzakelijkerwijs een verband gelegd tussen het online plaatsen van een bestelling en de verplichting om te betalen.
We snappen allemaal de redenatie. Het is echter gewoon op zijn minst triest dat het al dusdanig ingepakt wordt, omdat er weer gekeken wordt naar de onderkant van de samenleving.
Een volgend voorbeeld van hoe we als mens niet meer evolueren, maar er negatieve evolutie gaande is. Idiocracy (een film) ziet er steeds realistischer uit als we alles maar zo blijven inrichten op een manier waarop domme mensen niet meer hoeven na te denken.
We snappen allemaal de redenatie. Het is echter gewoon op zijn minst triest dat het al dusdanig ingepakt wordt, omdat er weer gekeken wordt naar de onderkant van de samenleving.
Maar als de onderkant van de samenleving niet snapt dat bestellen ook betalen betekend, hebben deze mensen dan wel de mogelijkheid een jurist in te schakelen of om een rechtszaak te starten? En dat bedoel ik niet lullig. Iemand die via Facebook op een nepshop of malafide dropshipper uitkomt en niet het verschil kan zien met een echte online winkel, is die wel in staat een juridische strijd aan te gaan?
Een dergelijke ingepakte uitleg komt bij mij meer over als een uitvlucht voor diegene die de mogelijkheid hebben om er gebruik van te maken. Dat kan zijn door slim te zijn en een rechtsbijstandverzekering te hebben (2,5 miljoen huishoudens hebben dit, dat is minder dan 1/3 in Nederland) die ook nog eens wil doorpakken of door het hebben van de juiste kennis, maar waarom zou je dan kopen bij een webwinkel die zijn zaakjes niet op orde heeft?
In het kader van (te)veel regels en wetten: Hoe vaak zal dit wetsartikel tevoorschijn komen en zijn er in dat geval geen andere wetten die ook van toepassing zijn?
Focus van de rechter gaat naar de inrichting van het bestelproces. Als die niet deugt, is de overeenkomst vernietigbaar.
Maar gaat de focus daar ook naar uit als dat gedeelte niet de reden is waarom TS wilde opzeggen? Oftewel, is het geen uitvlucht om alsnog onder een overeenkomst uit te komen. Is het geen misbruik van recht om iets te gaan zoeken om onder iets uit te komen?
De reden om de overeenkomst te willen vernietigen is niet relevant voor de rechter om te bepalen of overeenkomst vernietigbaar is.
Maar als de onderkant van de samenleving niet snapt dat bestellen ook betalen betekend, hebben deze mensen dan wel de mogelijkheid een jurist in te schakelen of om een rechtszaak te starten? En dat bedoel ik niet lullig. Iemand die via Facebook op een nepshop of malafide dropshipper uitkomt en niet het verschil kan zien met een echte online winkel, is die wel in staat een juridische strijd aan te gaan?
Zo werkt het niet. Ik heb je al vaker op “ambtshalve toetsing” gewezen, en dat geldt ook hier. Zelfs als iemand verstek laat gaan, zal de rechter hierop toetsen en een strafkorting geven als de juiste tekst niet op de knop heeft gestaan.
Al die juridische hobbels die je ziet, bestaan dus niet. Zoals 16again al terecht zegt: de rechter kijkt helemaal niet naar achterliggende motivaties.
He, gelukkig maar. Een consument die niet snapt dat bestellen ook betalen is word nu geholpen door een rechter. Hoe die consument of de zaak van die consument bij een rechter komt is nog even een raadsel. Ruikt een rechter als een bestelknop niet wettelijk is? Kijkt een rechter mee bij elke online overeenkomst? Zit er een controlemiddel in elke computer die alles controleert en doorgeeft aan de juiste instantie? Of zal een consument alsnog zelf naar de rechter moeten stappen?
Er zit nogal wat tussen een overeenkomst waar iemand vanaf wil en de uitspraak van een rechter. Gezien de topics over online kopen acht ik de kans niet zo groot dat die mensen op eigen houtje op de juiste manier bij een rechter komen.
He, gelukkig maar. Een consument die niet snapt dat bestellen ook betalen is word nu geholpen door een rechter. Hoe die consument of de zaak van die consument bij een rechter komt is nog even een raadsel. Ruikt een rechter als een bestelknop niet wettelijk is? Kijkt een rechter mee bij elke online overeenkomst? Zit er een controlemiddel in elke computer die alles controleert en doorgeeft aan de juiste instantie? Of zal een consument alsnog zelf naar de rechter moeten stappen?
Er zit nogal wat tussen een overeenkomst waar iemand vanaf wil en de uitspraak van een rechter. Gezien de topics over online kopen acht ik de kans niet zo groot dat die mensen op eigen houtje op de juiste manier bij een rechter komen.
Het is heel simpel. Als je als eiser niet aantoont dat je overeenkomst op alle fronten aan de eisen voldoet, wordt je vordering afgewezen of verminderd.
Dus nee, al die drempels die je opwerpt, zijn er in werkelijkheid helemaal niet.
Met in het achterhoofd dat het om Europese regels gaat die in de Nederlandse wet zijn uitgewerkt, vraag mij oprecht af waarom het nog niet gelukt is de handel van Auer Witte Thiel te stoppen. Voor hun verdienmodel is het immers essentieel dat de betaalverplichting niet ondubbelzinnig duidelijk is als op de knop geklikt wordt. Of zie ik iets over het hoofd?
Kan het er mee te maken hebben dat het wél duidelijk is dát er betaald moet worden, maar dat de gebruiker er pas later achterkomt dat het niet eenmalig is, maar een abonnement? Of dat het gaat om een dienst, en niet om een product?
Kan het er mee te maken hebben dat het wél duidelijk is dát er betaald moet worden, maar dat de gebruiker er pas later achterkomt dat het niet eenmalig is, maar een abonnement? Of dat het gaat om een dienst, en niet om een product?
Er wordt op de consument druk uitgeoefend en een groot deel betaald zodat die zaken nooit bij de rechter komen.
Hoe die consument of de zaak van die consument bij een rechter komt is nog even een raadsel. Ruikt een rechter als een bestelknop niet wettelijk is?
In de betreffende casus betaald de consument niet en gaat de verkoper naar de rechter. De verkoper moet de dagvaarding zou vormgeven dat de rechter dit ambtshalve kan controleren. De rechter past 33% korting (richtlijn waar de rechter van mag afwijken) toe als de knop niet voldoet of de rechter de knop niet ambtshalve kan controleren.
Los van alle juridische correctheid lijkt het wel alsof men tegenwoordig totaal niet meer zelf wil nadenken.
Hoe dom kan je zijn dat als je in een webshop artikelen aanklikt, aantallen opgeeft, je adres invult en je gewenste methode van betalen aanklikt, dat je dan nog nog steeds denkt dat je geen bestelling en betaalverplichting aan het plaatsen bent???
Sorry hoor, maar dit is echt voortschrijdende domheid in de maatschappij.
Als de bestelknop niet goed is maar eerder staat al:
Door mijn rekeningnummer in te vullen geef ik toestemming voor automatische incasso voor de verschuldigde bedragen voor de producten die ik bij u afneem.
dan is het toch al duidelijk dat er betaald moet worden. Anders moet je het rekeningnummer niet invullen en dan werkt de bestelknop ook niet meer.
Kan het er mee te maken hebben dat het wél duidelijk is dát er betaald moet worden, maar dat de gebruiker er pas later achterkomt dat het niet eenmalig is, maar een abonnement? Of dat het gaat om een dienst, en niet om een product?
Er wordt op de consument druk uitgeoefend en een groot deel betaald zodat die zaken nooit bij de rechter komen.
Dat is inderdaad de strategie van AWT. Uit het andere topic begreep ik dat er in Duitsland wel diverse rechtszaken zijn geweest, maar dat is mogelijk ook grootspraak van AWT. Misschien is er toch nog hoop voor het desbetreffende forumlid.
Zo werkt het niet. Ik heb je al vaker op “ambtshalve toetsing” gewezen, en dat geldt ook hier.
Ambtshalve toetsing is enkel als de professionele partij een zaak start. Een consument als die in het Flair topic of die een andere overeenkomst wil ontbinden en de bestelknop wil inzetten als punt zal toch echt zelf naar de rechter moeten.
Zo werkt het niet. Ik heb je al vaker op “ambtshalve toetsing” gewezen, en dat geldt ook hier.
Ambtshalve toetsing is enkel als de professionele partij een zaak start. Een consument als die in het Flair topic of die een andere overeenkomst wil ontbinden en de bestelknop wil inzetten als punt zal toch echt zelf naar de rechter moeten.
In het Flair topic kan de consument buitengerechtelijk de overeenkomst vernietigen , en stoppen met betalen.
Dan is het aan Flair om naar de rechter te gaan.
